Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۳ امرداد تبعید مصدق به احمدآباد
دكترمصدق كه دولتش در ۲۸ امرداد ۱۳۳۲ برکنار شده بود، ۱۳ امرداد سال ۱۳۳۵ پس از تحمل سه‌سال زندان به احمدآباد "ساوجبلاغ ـ نزدیك قزوین" تبعید شد و تا پایان زندگی به‌مدت ۱۰ سال و ۷ ماه در این روستا تحت نظر بود. تبعید وی به این روستا از سوی حقوقدانان، عملی غیرقانونی اعلام شده است، زیرا این تبعید به‌حكم دادگاه نبود و به اراده دولت وقت صورت گرفته بود كه از سایه این مرد هم واهمه داشت.
دولت او را دو هفته زودتر از پایان محكومیت (این محكومیت هم غیر قانونی بود زیرا كه طبق قانون آیین دادرسی وقت، محاكمه نخست وزیر و وزیران باید در دیوان عالی كشور صورت می‌گرفت نه محكمه نظامی) از زندان خارج ساخته و به احمدآباد فرستاده بود تا بتواند او را كه هنوز زندانی محسوب می‌شد تبعید كند.
دکتر مصدق قبل از نخست وزیری هم یك بار به احمدآباد تبعید شده بود و سرانجام در احمدآباد درگذشت و در همان‌جا به‌خاک سپرده شد. آرامگاه او از ابنیه ملی ایران بشمار می‌رود.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#تبعید_مصدق
۱۳ امرداد تبعید مصدق به احمدآباد
دكترمصدق كه دولتش در ۲۸ امرداد ۱۳۳۲ برکنار شده بود، ۱۳ امرداد سال ۱۳۳۵ پس از تحمل سه‌سال زندان به احمدآباد "ساوجبلاغ ـ نزدیك قزوین" تبعید شد و تا پایان زندگی به‌مدت ۱۰ سال و ۷ ماه در این روستا تحت نظر بود. تبعید وی به این روستا از سوی حقوقدانان، عملی غیرقانونی اعلام شده است، زیرا این تبعید به‌حكم دادگاه نبود و به اراده دولت وقت صورت گرفته بود كه از سایه این مرد هم واهمه داشت.
دولت او را دو هفته زودتر از پایان محكومیت (این محكومیت هم غیر قانونی بود زیرا كه طبق قانون آیین دادرسی وقت، محاكمه نخست وزیر و وزیران باید در دیوان عالی كشور صورت می‌گرفت نه محكمه نظامی) از زندان خارج ساخته و به احمدآباد فرستاده بود تا بتواند او را كه هنوز زندانی محسوب می‌شد تبعید كند.
دکتر مصدق قبل از نخست وزیری هم یك بار به احمدآباد تبعید شده بود و سرانجام در احمدآباد درگذشت و در همان‌جا به‌خاک سپرده شد. آرامگاه او از ابنیه ملی ایران بشمار می‌رود.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#تبعید_مصدق
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۴ امرداد سالروز درگذشت قمرالملوک وزیری
(زاده سال ۱۲۸۴ تاکستان -- درگذشته ۱۴ امرداد ۱۳۳۸ تهران) خواننده آوازهای سنتی
او نخستین زن در دوران تاریخ معاصر ایران بود که بی‌حجاب به‌خوانندگی در حضور مردان پرداخت و از او به‌عنوان پرآوازه‌ترین خواننده زن آوازهای سنتی ایران یاد می‌شود.
در جلد نخست کتاب سیمای هنرمندان ایران که بیش از یکصد و سی صفحه از قمرالملوک نوشته است، به "نقل از جهان‌شاه صارمی در آدینه شماره ۳۷" آمده است: قمر در ۱۲۸۴ در تاکستان چشم به‌جهان گشود. پدرش چهارماه پیش از تولد او درگذشته بود. از دامان مادرش نیز بیش از هشت ماه بهره‌مند نشد و با سرپرستی مادربزرگش که روضه‌خوان زنانه حرم ناصرالدین‌شاه بود قرارگرفت.
او در جایی گفته‌است: «من مدیون تربیت اولیه خودم هستم، چراکه همان پامنبری کردن‌ها به من جرئت خوانندگی داد.»
در جوانی پس از آشنایی با مرتضی نی‌داوود با ردیف موسیقی ملی آشنا شد و راهش را برای کسب تجربیات از استادان دیگر هموار ساخت. کار پیشرفت قمر در مدتی کوتاه به آنجا رسید که کمپانی «هیز ماسترز ویس» به خاطر ضبط صدای او دستگاه صفحه‌پُرکُنی به تهران آورد. بعد از آن کمپانی «پولیفون» هم آمد. به گفته ساسان سپنتا و امیرجاهد ۲۰۰ صفحه از قمر ضبط شده است.
قمر نخستین کنسرتش را در سال ۱۳۰۳ در گراندهتل برگزار کرد. روز بعد نظمیه از او تعهد گرفت که بی‌حجاب کنسرت ندهد، زیرا در آن زمان، زنان بی‌چادر را در خیابان‌ها دستگیر می‌کردند و به‌کلانتری‌ها و بازداشت‌گاه‌ها می‌بردند. اما این اتفاق باعث ریختن ترس زنان از خوانندگی و ورود خوانندگان دیگری چون ملوک ضرابی و روح‌انگیز شد.
مهم‌ترین عامل موفقیت شتابنده او نیاز زمانه به‌نو شدن و دگرگونی بود.
وی در نوع‌دوستی و بخشش زیاده‌روی داشت، چنان‌که اواخر عمرش را به تنگدستی گذراند.
او که عواید کنسرتش را به امورخیریه اختصاص می‌داد، در سفر خراسان در مشهد کنسرت داد و عواید آن را صرف آرامگاه فردوسی کرد. وقتی در همدان در سال ۱۳۱۰ کنسرت داد و ترانه‌هایی از عارف خواند، نیرالدوله والی خراسان چند گلدان نقره به او هدیه داد، آن را به‌عارف پیشکش کرد، با این‌که عارف مورد غضب حکومت بود. او در سال ۱۳۰۸ به نفع شیروخورشید سرخ کنسرت داد و عواید آن به بچه‌های یتیم اختصاص داده شد. گشایش رادیو ایران در سال ۱۳۱۹ صدای قمر را به عموم مردم رساند.
قمر در ۱۵ سالگی به ازدواج یک صاحب‌منصب درآمد و پس از یک‌ماه طلاق گرفت. بعدها که ۳۰ ساله شد (۱۳۱۴) به عقد امین‌التجار درآمد که این ازدواج هم دوام نیافت.
آرامگاه وی در گورستان ظهیرالدوله است.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#قمر_الملوک_وزیری
۱۴ امرداد سالروز درگذشت قمرالملوک وزیری
(زاده سال ۱۲۸۴ تاکستان -- درگذشته ۱۴ امرداد ۱۳۳۸ تهران) خواننده آوازهای سنتی
او نخستین زن در دوران تاریخ معاصر ایران بود که بی‌حجاب به‌خوانندگی در حضور مردان پرداخت و از او به‌عنوان پرآوازه‌ترین خواننده زن آوازهای سنتی ایران یاد می‌شود.
در جلد نخست کتاب سیمای هنرمندان ایران که بیش از یکصد و سی صفحه از قمرالملوک نوشته است، به "نقل از جهان‌شاه صارمی در آدینه شماره ۳۷" آمده است: قمر در ۱۲۸۴ در تاکستان چشم به‌جهان گشود. پدرش چهارماه پیش از تولد او درگذشته بود. از دامان مادرش نیز بیش از هشت ماه بهره‌مند نشد و با سرپرستی مادربزرگش که روضه‌خوان زنانه حرم ناصرالدین‌شاه بود قرارگرفت.
او در جایی گفته‌است: «من مدیون تربیت اولیه خودم هستم، چراکه همان پامنبری کردن‌ها به من جرئت خوانندگی داد.»
در جوانی پس از آشنایی با مرتضی نی‌داوود با ردیف موسیقی ملی آشنا شد و راهش را برای کسب تجربیات از استادان دیگر هموار ساخت. کار پیشرفت قمر در مدتی کوتاه به آنجا رسید که کمپانی «هیز ماسترز ویس» به خاطر ضبط صدای او دستگاه صفحه‌پُرکُنی به تهران آورد. بعد از آن کمپانی «پولیفون» هم آمد. به گفته ساسان سپنتا و امیرجاهد ۲۰۰ صفحه از قمر ضبط شده است.
قمر نخستین کنسرتش را در سال ۱۳۰۳ در گراندهتل برگزار کرد. روز بعد نظمیه از او تعهد گرفت که بی‌حجاب کنسرت ندهد، زیرا در آن زمان، زنان بی‌چادر را در خیابان‌ها دستگیر می‌کردند و به‌کلانتری‌ها و بازداشت‌گاه‌ها می‌بردند. اما این اتفاق باعث ریختن ترس زنان از خوانندگی و ورود خوانندگان دیگری چون ملوک ضرابی و روح‌انگیز شد.
مهم‌ترین عامل موفقیت شتابنده او نیاز زمانه به‌نو شدن و دگرگونی بود.
وی در نوع‌دوستی و بخشش زیاده‌روی داشت، چنان‌که اواخر عمرش را به تنگدستی گذراند.
او که عواید کنسرتش را به امورخیریه اختصاص می‌داد، در سفر خراسان در مشهد کنسرت داد و عواید آن را صرف آرامگاه فردوسی کرد. وقتی در همدان در سال ۱۳۱۰ کنسرت داد و ترانه‌هایی از عارف خواند، نیرالدوله والی خراسان چند گلدان نقره به او هدیه داد، آن را به‌عارف پیشکش کرد، با این‌که عارف مورد غضب حکومت بود. او در سال ۱۳۰۸ به نفع شیروخورشید سرخ کنسرت داد و عواید آن به بچه‌های یتیم اختصاص داده شد. گشایش رادیو ایران در سال ۱۳۱۹ صدای قمر را به عموم مردم رساند.
قمر در ۱۵ سالگی به ازدواج یک صاحب‌منصب درآمد و پس از یک‌ماه طلاق گرفت. بعدها که ۳۰ ساله شد (۱۳۱۴) به عقد امین‌التجار درآمد که این ازدواج هم دوام نیافت.
آرامگاه وی در گورستان ظهیرالدوله است.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#قمر_الملوک_وزیری
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۰ امرداد زادروز حمید فرزام
(زاده ۲۰ امرداد سال ۱۳۰۲ کرمان -- درگذشته ۱۹ خرداد ۱۳۸۷ تهران) استاد دانشگاه، نویسنده و عضو فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی
او در رشته زبان و ادبیات فارسی تا سطح دکتری در دانشگاه تهران تحصیل کرد و سالها مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه اصفهان بود و در دانشگاههای دیگر همچون دانشگاه تهران و امیرکبیر تدریس کرد. وی آثار متعددی پیرامون زبان و ادبیات فارسی خصوصاً پیرامون شاه نعمت‌اله ولی ارائه کرد.
کتاب‌ها:
«مسافرتهای شاه نعمت‌اله ولی و ارزش آن از نظر تربیتی، اجتماعی و سیاسی»اصفهان، کتابفروشی تأیید، شهریورماه ۱۳۴۷.
«شاه ولی و دعوی مهدویت» به‌ضمیمه رساله مهدیه از همان عارف، انتشارات دانشگاه اصفهان شماره ۱۰۵ که در مهرماه ۱۳۴۸.
«اصول اخلاق اسلامی به‌ضمیمه تعلیم و تربیت در اسلام» همراه علی شریعتمداری، کانون علمی و ترویجی جهان اسلام، کتابفروشی ثقفی، اصفهان ۱۳۴۷
«روابط معنوی شاه نعمت‌اله ولی با سلاطین ایران و هند» به‌ضمیمه دو رساله از آثار او در همین باب، انتشارات اداره‌کل فرهنگ و هنر اصفهان در سال ۱۳۵۱.
مفصل‌ترین کتاب من، کتابی است تحت عنوان «تحقیق در احوال و نقد آثار و افکار نعمت‌اله ولی» انتشارات سروش، تهران ۱۳۴۷.
«از هر دری سخنی» مجموعه مقالات که متجاوز از پنجاه مقاله می‌شود، درباره مباحث عرفانی، ادبی، تاریخی، اجتماعی، انتقادی، دینی، اخلاقی و مباحث گوناگون دیگر هستند.
مقاله ها:
«اختلاف جامی با شاه‌ولی» نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی اصفهان در سال ۱۳۴۳.
«مناسبات حافظ و شاه‌ولی» در همان نشریه که در سال ۱۳۴۵.
«بحثی درباره مشابهت سخن مغربی و شاه‌ولی» مجله وحید در تهران شماره ۹ و ۱۰ در سال ۱۳۴۶.
«تحقیق در سبک سخن کمال خجندی» مجله وحید شماره ۵ در سال ۱۳۴۷.
«نظام‌الدین محمود دایی شیرازی» نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی اصفهان شماره ۴ سال ۱۳۴۷.
«ابن‌سینا فیلسوف بزرگ ایرانی» نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی اصفهان شماره ۵ سال ۱۳۴۸
«فصلی از تاریخ ادبی و اجتماعی ایران» در همان نشریه شماره ۵۸ سال ۱۳۵۱.
«معنی بیتی دشوار از حافظ در پاسخ به مقاله احمدعلی رجایی». در شماره ۱۰، ۱۱، ۱۲ در راهنمای کتاب سال پانزدهم، دی، بهمن و اسفند ۱۳۵۱
«فرهنگ کهن و جاودانگی ایران» مجله هنر و مردم، تهران، شماره ۱۲۳، دی ماه سال ۱۳۵۱ که این نخستین مقاله من در سال ۱۳۴۳ بوده که بیست و چهار، پنج سال پیش می‌شود.
«غیار» در نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی دانشگاه اصفهان در شماره ۹، سال ۱۳۵۲
«نخستین بیت مثنوی معنوی و تفسیر آن» در همان نشریه، شماره ۱۳ و ۱۴ سال ۱۳۵۴ و ۱۳۵۵.
«لزوم توجه به‌مبانی اخلاقی و دینی در تعلیم و تربیت» نشریه دانشکده الهیات مشهد، شماره ۱۹ سال ۱۳۵۵.
«رونق ادب فارسی در شبه قاره» مجموعه مقالاتی است که در بزرگداشت مدرس رضوی در نشریه انجمن استادان زبان فارسی در سال ۱۳۵۶ به‌چاپ رسیده است.
نسخه خطی سراج‌السالکین؛ در نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی مشهد در سال ۱۳۶۰ به‌چاپ رسیده است.
«تحریف واژه‌ها و ترکیبات کهن فارسی» در نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی اصفهان در سال ۱۳۶۱.
«تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاهها» یادنامه سومین کنگره شعر و ادب و هنر، اداره‌کل ارشاد مشهد آنرا در آبان ۱۳۶۲ به‌چاپ رسانده است.
«بحثی درباره کیمیای سعادت غزالی از جنبه‌های مختلف» در مجله رشد آموزش ادب فارسی در شماره ۴ و ۵، سال ۱۳۶۴، ۱۳۶۵ چاپ شده است.
«نکته‌ای چند درباره غلط ننویسیم». در نامه فرهنگستان زبان و ادب فارسی، سال اول، شماره دوم در تابستان سال ۱۳۷۴ به چاپ رسیده است.
مقاله «اصفهان، جام جهان‌نمای فرهنگ و هنر ایران» که در فصلنامه فرهنگستان علوم در سال سوم، شماره سوم، تهران، بهار ۱۳۷۵ به‌چاپ رسیده است.
«همانندی در گفتار و آیین شاه‌ولی و عطار» که در مجموعه مقالات کنگره جهانی بزرگداشت عطار نیشابوری در جلد اول مجموعه سایه در خورشید، تهران ۱۳۷۵ چاپ شده است.
«بزرگترین شاعر و عارف دوره تیموری» که در مجموعه مقالات کنگره بین‌المللی ادب و هنر دوره تیموری در مشهد ایراد شد. و در سال ۱۳۷۵ هم به‌چاپ رسیده.
«تفسیری از قرآن به‌عربی و بعضی از دیگر آثار مذهبی شاه‌ولی» که در سال ۱۳۷۵ چاپ شده است.
مقاله‌ای است تحت‌عنوان «العلم علمان علم‌الابدان و علم‌الادیان» که این را نظامی به پیغمبر نسبت داده
در ناف دو علم بوی طیب است آن هر دو فقیه یا طبیب است در مجموعه‌های احادیث که تفحص شده، که این از پیغمبر روایت نشده. ظاهراً جزو احادیثی است که نسبت داده‌اند.
🆔
https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#حمید_فرزام
۲۰ امرداد زادروز حمید فرزام
(زاده ۲۰ امرداد سال ۱۳۰۲ کرمان -- درگذشته ۱۹ خرداد ۱۳۸۷ تهران) استاد دانشگاه، نویسنده و عضو فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی
او در رشته زبان و ادبیات فارسی تا سطح دکتری در دانشگاه تهران تحصیل کرد و سالها مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه اصفهان بود و در دانشگاههای دیگر همچون دانشگاه تهران و امیرکبیر تدریس کرد. وی آثار متعددی پیرامون زبان و ادبیات فارسی خصوصاً پیرامون شاه نعمت‌اله ولی ارائه کرد.
کتاب‌ها:
«مسافرتهای شاه نعمت‌اله ولی و ارزش آن از نظر تربیتی، اجتماعی و سیاسی»اصفهان، کتابفروشی تأیید، شهریورماه ۱۳۴۷.
«شاه ولی و دعوی مهدویت» به‌ضمیمه رساله مهدیه از همان عارف، انتشارات دانشگاه اصفهان شماره ۱۰۵ که در مهرماه ۱۳۴۸.
«اصول اخلاق اسلامی به‌ضمیمه تعلیم و تربیت در اسلام» همراه علی شریعتمداری، کانون علمی و ترویجی جهان اسلام، کتابفروشی ثقفی، اصفهان ۱۳۴۷
«روابط معنوی شاه نعمت‌اله ولی با سلاطین ایران و هند» به‌ضمیمه دو رساله از آثار او در همین باب، انتشارات اداره‌کل فرهنگ و هنر اصفهان در سال ۱۳۵۱.
مفصل‌ترین کتاب من، کتابی است تحت عنوان «تحقیق در احوال و نقد آثار و افکار نعمت‌اله ولی» انتشارات سروش، تهران ۱۳۴۷.
«از هر دری سخنی» مجموعه مقالات که متجاوز از پنجاه مقاله می‌شود، درباره مباحث عرفانی، ادبی، تاریخی، اجتماعی، انتقادی، دینی، اخلاقی و مباحث گوناگون دیگر هستند.
مقاله ها:
«اختلاف جامی با شاه‌ولی» نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی اصفهان در سال ۱۳۴۳.
«مناسبات حافظ و شاه‌ولی» در همان نشریه که در سال ۱۳۴۵.
«بحثی درباره مشابهت سخن مغربی و شاه‌ولی» مجله وحید در تهران شماره ۹ و ۱۰ در سال ۱۳۴۶.
«تحقیق در سبک سخن کمال خجندی» مجله وحید شماره ۵ در سال ۱۳۴۷.
«نظام‌الدین محمود دایی شیرازی» نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی اصفهان شماره ۴ سال ۱۳۴۷.
«ابن‌سینا فیلسوف بزرگ ایرانی» نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی اصفهان شماره ۵ سال ۱۳۴۸
«فصلی از تاریخ ادبی و اجتماعی ایران» در همان نشریه شماره ۵۸ سال ۱۳۵۱.
«معنی بیتی دشوار از حافظ در پاسخ به مقاله احمدعلی رجایی». در شماره ۱۰، ۱۱، ۱۲ در راهنمای کتاب سال پانزدهم، دی، بهمن و اسفند ۱۳۵۱
«فرهنگ کهن و جاودانگی ایران» مجله هنر و مردم، تهران، شماره ۱۲۳، دی ماه سال ۱۳۵۱ که این نخستین مقاله من در سال ۱۳۴۳ بوده که بیست و چهار، پنج سال پیش می‌شود.
«غیار» در نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی دانشگاه اصفهان در شماره ۹، سال ۱۳۵۲
«نخستین بیت مثنوی معنوی و تفسیر آن» در همان نشریه، شماره ۱۳ و ۱۴ سال ۱۳۵۴ و ۱۳۵۵.
«لزوم توجه به‌مبانی اخلاقی و دینی در تعلیم و تربیت» نشریه دانشکده الهیات مشهد، شماره ۱۹ سال ۱۳۵۵.
«رونق ادب فارسی در شبه قاره» مجموعه مقالاتی است که در بزرگداشت مدرس رضوی در نشریه انجمن استادان زبان فارسی در سال ۱۳۵۶ به‌چاپ رسیده است.
نسخه خطی سراج‌السالکین؛ در نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی مشهد در سال ۱۳۶۰ به‌چاپ رسیده است.
«تحریف واژه‌ها و ترکیبات کهن فارسی» در نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی اصفهان در سال ۱۳۶۱.
«تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاهها» یادنامه سومین کنگره شعر و ادب و هنر، اداره‌کل ارشاد مشهد آنرا در آبان ۱۳۶۲ به‌چاپ رسانده است.
«بحثی درباره کیمیای سعادت غزالی از جنبه‌های مختلف» در مجله رشد آموزش ادب فارسی در شماره ۴ و ۵، سال ۱۳۶۴، ۱۳۶۵ چاپ شده است.
«نکته‌ای چند درباره غلط ننویسیم». در نامه فرهنگستان زبان و ادب فارسی، سال اول، شماره دوم در تابستان سال ۱۳۷۴ به چاپ رسیده است.
مقاله «اصفهان، جام جهان‌نمای فرهنگ و هنر ایران» که در فصلنامه فرهنگستان علوم در سال سوم، شماره سوم، تهران، بهار ۱۳۷۵ به‌چاپ رسیده است.
«همانندی در گفتار و آیین شاه‌ولی و عطار» که در مجموعه مقالات کنگره جهانی بزرگداشت عطار نیشابوری در جلد اول مجموعه سایه در خورشید، تهران ۱۳۷۵ چاپ شده است.
«بزرگترین شاعر و عارف دوره تیموری» که در مجموعه مقالات کنگره بین‌المللی ادب و هنر دوره تیموری در مشهد ایراد شد. و در سال ۱۳۷۵ هم به‌چاپ رسیده.
«تفسیری از قرآن به‌عربی و بعضی از دیگر آثار مذهبی شاه‌ولی» که در سال ۱۳۷۵ چاپ شده است.
مقاله‌ای است تحت‌عنوان «العلم علمان علم‌الابدان و علم‌الادیان» که این را نظامی به پیغمبر نسبت داده
در ناف دو علم بوی طیب است آن هر دو فقیه یا طبیب است در مجموعه‌های احادیث که تفحص شده، که این از پیغمبر روایت نشده. ظاهراً جزو احادیثی است که نسبت داده‌اند.
🆔
https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#حمید_فرزام
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۲ امرداد زادروز ساسان سپنتا
(زاده ۲۲ امرداد ۱۳۱۳ اصفهان -- درگذشته ۳ آبان ۱۳۹۳ اصفهان) استاد دانشگاه، مولف، پژوهشگر زبانشناسی، ادبیات و موسیقی
او که در خانواده‌ای فرهنگی و اهل هنر زاده شد، پدرش عبدالحسین سپنتا کارگردان فیلم دختر لر، نخستین فیلم تاریخ سینمای ایران بود و همین موضوع سبب شد تا او نیز به‌هنر و فرهنگ علاقه‌مند شود.
وی تحصیلاتش را در دوره کارشناسی زبان و ادبیات فارسی و در دوره‌های کارشناسی ارشد و دکترا در رشته زبانشناسی در دانشگاه تهران به انجام رسانید. او به منزل دوست‌علی معیرالممالک رفت و آمد داشت و در آنجا صفحات گرامافون دوره قاجار را یافت و شروع به کار در این زمینه کرد.
در سال ۱۳۴۸ از پایان‌نامه کارشناسی ارشد باعنوان «کاربرد دستگاه‌های الکترونیک در بررسی فیزیکی "آکوستیکی" آواهای زبان و اندازه‌گیری فرکانس صدای خوانندگان نیم قرن اخیر در ایران» به راهنمایی هرمز میلانیان دفاع کرد و در سال ۱۳۵۱ با دفاع از پایان‌نامه‌اش باعنوان «بررسی فونتیکی خصوصیات واج‌های زبان فارسی» به راهنمایی ماهیار نوابی از دوره دکتری فارغ‌التحصیل شد.
او در مدرسه عالی ترجمه، دانشگاه تهران و دانشگاه دورهم "انگلستان" تدریس کرد و سپس تدریس را با مرتبه استادی در دانشگاه اصفهان ادامه داد. علاوه بر زبانشناسی در رشته الکترونیک و موسیقی نیز تحصیل کرد و صاحب تالیفاتی نیز بود.
نواختن ویلون را نزد آرمیک گورگین "تحصیل کرده موسیقی در روسیه" آغاز کرد و سپس نزد علینقی وزیری، روح‌اله خالقی، ابوالحسن صبا و محمود تاج‌بخش ادامه داد.
وی در سال ۱۳۳۸ آثار صوتی نفیس استادان موسیقی عصر ناصرالدین‌شاه را که بر استوانه‌های مومی دستگاه فنوگراف "حافظ اصوات" ضبط شده بود و مدتی بیش از ۶۰ سال به‌علت نبود راه‌کارهای فنی متروک و بی‌استفاده مانده بود، کشف و با ساختن و ابداع ادوات دست ساز و تمهیدات فنی بازیابی صوتی کرد و تحلیل و توصیف سبک و ویژگیهای هنری آثار بازیابی شده را در برنامه‌های رادیو تلویزیونی، تلویزیون ملی ایران "سالهای پیرامون ۱۳۵۰" عرضه کرد.
از او تاکنون در حدود ۱۲۰ مقاله تخصصی در رشته‌های ادبیات، زبانشناسی و موسیقی در نشریات علمی - پژوهشی به چاپ رسیده‌است.
بهروز مبصری در سال ۱۳۸۶ در مقاله‌ای در مجله هنر، او را پدر دیسکوگرافی نامید. سپنتا اولین آرشیودار لوله‌های فنوگراف و بازیافت صوتی آنهاست که متاسفانه تا قبل از درگذشت آن را در اختیار هیچ‌کس قرار نداد.
از جمله کتابهای چاپ شده از او، تاریخ تحول ضبط موسیقی در ایران، چشم انداز موسیقی ایران و آواشناسی فیزیکی زبان فارسی و همچنین تصحیح و تکمیل جلد سوم کتاب ارزشمند سرگذشت موسیقی ایران روح آله خالقی است.
🆔
https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#ساسان_سپنتا
۲۲ امرداد زادروز ساسان سپنتا
(زاده ۲۲ امرداد ۱۳۱۳ اصفهان -- درگذشته ۳ آبان ۱۳۹۳ اصفهان) استاد دانشگاه، مولف، پژوهشگر زبانشناسی، ادبیات و موسیقی
او که در خانواده‌ای فرهنگی و اهل هنر زاده شد، پدرش عبدالحسین سپنتا کارگردان فیلم دختر لر، نخستین فیلم تاریخ سینمای ایران بود و همین موضوع سبب شد تا او نیز به‌هنر و فرهنگ علاقه‌مند شود.
وی تحصیلاتش را در دوره کارشناسی زبان و ادبیات فارسی و در دوره‌های کارشناسی ارشد و دکترا در رشته زبانشناسی در دانشگاه تهران به انجام رسانید. او به منزل دوست‌علی معیرالممالک رفت و آمد داشت و در آنجا صفحات گرامافون دوره قاجار را یافت و شروع به کار در این زمینه کرد.
در سال ۱۳۴۸ از پایان‌نامه کارشناسی ارشد باعنوان «کاربرد دستگاه‌های الکترونیک در بررسی فیزیکی "آکوستیکی" آواهای زبان و اندازه‌گیری فرکانس صدای خوانندگان نیم قرن اخیر در ایران» به راهنمایی هرمز میلانیان دفاع کرد و در سال ۱۳۵۱ با دفاع از پایان‌نامه‌اش باعنوان «بررسی فونتیکی خصوصیات واج‌های زبان فارسی» به راهنمایی ماهیار نوابی از دوره دکتری فارغ‌التحصیل شد.
او در مدرسه عالی ترجمه، دانشگاه تهران و دانشگاه دورهم "انگلستان" تدریس کرد و سپس تدریس را با مرتبه استادی در دانشگاه اصفهان ادامه داد. علاوه بر زبانشناسی در رشته الکترونیک و موسیقی نیز تحصیل کرد و صاحب تالیفاتی نیز بود.
نواختن ویلون را نزد آرمیک گورگین "تحصیل کرده موسیقی در روسیه" آغاز کرد و سپس نزد علینقی وزیری، روح‌اله خالقی، ابوالحسن صبا و محمود تاج‌بخش ادامه داد.
وی در سال ۱۳۳۸ آثار صوتی نفیس استادان موسیقی عصر ناصرالدین‌شاه را که بر استوانه‌های مومی دستگاه فنوگراف "حافظ اصوات" ضبط شده بود و مدتی بیش از ۶۰ سال به‌علت نبود راه‌کارهای فنی متروک و بی‌استفاده مانده بود، کشف و با ساختن و ابداع ادوات دست ساز و تمهیدات فنی بازیابی صوتی کرد و تحلیل و توصیف سبک و ویژگیهای هنری آثار بازیابی شده را در برنامه‌های رادیو تلویزیونی، تلویزیون ملی ایران "سالهای پیرامون ۱۳۵۰" عرضه کرد.
از او تاکنون در حدود ۱۲۰ مقاله تخصصی در رشته‌های ادبیات، زبانشناسی و موسیقی در نشریات علمی - پژوهشی به چاپ رسیده‌است.
بهروز مبصری در سال ۱۳۸۶ در مقاله‌ای در مجله هنر، او را پدر دیسکوگرافی نامید. سپنتا اولین آرشیودار لوله‌های فنوگراف و بازیافت صوتی آنهاست که متاسفانه تا قبل از درگذشت آن را در اختیار هیچ‌کس قرار نداد.
از جمله کتابهای چاپ شده از او، تاریخ تحول ضبط موسیقی در ایران، چشم انداز موسیقی ایران و آواشناسی فیزیکی زبان فارسی و همچنین تصحیح و تکمیل جلد سوم کتاب ارزشمند سرگذشت موسیقی ایران روح آله خالقی است.
🆔
https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#ساسان_سپنتا
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۵ امرداد سالروز درگذشت حميد زرين‌كوب
(زاده ۱ فروردین ۱۳۱۵ بروجرد -- درگذشته ۲۵ امرداد ۱۳۶۶ تهران) نویسنده
او از دانشسرای مقدماتی تهران ديپلم گرفت و در زادگاهش آموزگار شد. در سال ۱۳۴۱ ليسانس و در سال ۱۳۴۸ فوق ليسانس گرفت و در سال ۱۳۵۲ رساله دكتری‌اش را باعنوان "بررسی و نقد فنی و تاريخی در باب صنايع بديعی، با توجه به‌سير تكاملی تشبيه در شعر فارسی از رودكی تا ارزقی" دفاع کرد و با موفقيت، دانشنامه دكتری دريافت داشت و در سال ۱۳۵۴ برای سفری مطالعاتی به امريكا رفت. وی در بيشتر مباحث ادبی تبحر داشت، همچنان كه در علم بديع و بلاغت غور می‌كرد و در شناخت ادبيات معاصر ايران نيز صاحب‌نظر بود. "چشم انداز شعرنو فارسی" در سال ۱۳۵۸ كار ارزشمندی از اوست كه در واقع به‌بحث شعر امروز فارسی می‌پردازد، به‌ويژه که از جهت محتوا و بنيان‌های فكری شاعران ايران از مشروطيت تا عصر حاضر اختصاص دارد. وی چندی در دانشگاه مشهد تدريس كرد و سردبيری مجله دانشكده ادبيات مشهد (۱۳۵۰) را برعهده‌دار بود. وی به‌زبان انگليسی و عربی تسلط داشت.
مقالات بسياری از او در جرايد ادبی به‌چاپ رسيده است كه جوانب گوناگون ادبيات از كهن تا نو را در بر می‌گيرند. از تصحيح كتابهای حوزه ادبيات می‌توان به "ديوان مجمر اصفهانی" كه ناتمام ماند، "قلندر نامه خطيب فارسی" "سيرت جمال‌الدين" كه با حواشی و تعليقات وی به‌چاپ رسيد نام برد."قلندرنامه" منظومه‌ای متعلق به‌قرن هشتم هجری قمری كه ۱۷۷۰ بيت دارد و موضوع آن زندگی‌نامه جمال‌الدين ساوجی مجرد و ديگر پيران معروف به‌قلندريه است، به‌گفته او:
"اگر بتوان از بعضی مسامحات خطيب فارسی در اين كتاب چشم پوشيد، بايد آن را يكی از مآخذ جالب توجه و مفيد در باب قلندريه دانست" اين اثر در سال ۱۳۶۲ به‌چاپ رسيده است.
وی در سال ۱۳۶۴ دانشيار دانشكده ادبيات دانشگاه تهران شد.
مجموعه مقالات، چشم‌انداز شعر معاصر، مجموعه سخنرانی‌های دومين كنگره تحقيقات ايران (دو جلدی) فرهنگ لغات و اصطلاحات ادبی و بلاغت و بديع، سخنرانی‌های اولين و دومين هفته‌نامه فردوسی (۱۳۶۶) از جمله آثار اوست.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#حمید_زرین_کوب
۲۵ امرداد سالروز درگذشت حميد زرين‌كوب
(زاده ۱ فروردین ۱۳۱۵ بروجرد -- درگذشته ۲۵ امرداد ۱۳۶۶ تهران) نویسنده
او از دانشسرای مقدماتی تهران ديپلم گرفت و در زادگاهش آموزگار شد. در سال ۱۳۴۱ ليسانس و در سال ۱۳۴۸ فوق ليسانس گرفت و در سال ۱۳۵۲ رساله دكتری‌اش را باعنوان "بررسی و نقد فنی و تاريخی در باب صنايع بديعی، با توجه به‌سير تكاملی تشبيه در شعر فارسی از رودكی تا ارزقی" دفاع کرد و با موفقيت، دانشنامه دكتری دريافت داشت و در سال ۱۳۵۴ برای سفری مطالعاتی به امريكا رفت. وی در بيشتر مباحث ادبی تبحر داشت، همچنان كه در علم بديع و بلاغت غور می‌كرد و در شناخت ادبيات معاصر ايران نيز صاحب‌نظر بود. "چشم انداز شعرنو فارسی" در سال ۱۳۵۸ كار ارزشمندی از اوست كه در واقع به‌بحث شعر امروز فارسی می‌پردازد، به‌ويژه که از جهت محتوا و بنيان‌های فكری شاعران ايران از مشروطيت تا عصر حاضر اختصاص دارد. وی چندی در دانشگاه مشهد تدريس كرد و سردبيری مجله دانشكده ادبيات مشهد (۱۳۵۰) را برعهده‌دار بود. وی به‌زبان انگليسی و عربی تسلط داشت.
مقالات بسياری از او در جرايد ادبی به‌چاپ رسيده است كه جوانب گوناگون ادبيات از كهن تا نو را در بر می‌گيرند. از تصحيح كتابهای حوزه ادبيات می‌توان به "ديوان مجمر اصفهانی" كه ناتمام ماند، "قلندر نامه خطيب فارسی" "سيرت جمال‌الدين" كه با حواشی و تعليقات وی به‌چاپ رسيد نام برد."قلندرنامه" منظومه‌ای متعلق به‌قرن هشتم هجری قمری كه ۱۷۷۰ بيت دارد و موضوع آن زندگی‌نامه جمال‌الدين ساوجی مجرد و ديگر پيران معروف به‌قلندريه است، به‌گفته او:
"اگر بتوان از بعضی مسامحات خطيب فارسی در اين كتاب چشم پوشيد، بايد آن را يكی از مآخذ جالب توجه و مفيد در باب قلندريه دانست" اين اثر در سال ۱۳۶۲ به‌چاپ رسيده است.
وی در سال ۱۳۶۴ دانشيار دانشكده ادبيات دانشگاه تهران شد.
مجموعه مقالات، چشم‌انداز شعر معاصر، مجموعه سخنرانی‌های دومين كنگره تحقيقات ايران (دو جلدی) فرهنگ لغات و اصطلاحات ادبی و بلاغت و بديع، سخنرانی‌های اولين و دومين هفته‌نامه فردوسی (۱۳۶۶) از جمله آثار اوست.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#حمید_زرین_کوب
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۶ امرداد زادروز حسام‌الدین سراج
(زاده ۲۶ امرداد ۱۳۳۷ اصفهان) خواننده موسیقی سنتی و نوازنده سنتور و سه‌تار
او در خرداد ۱۳۹۳ به‌مدت چهارسال به‌عنوان یکی از ۲۵ عضو شورای‌عالی بنیاد باران انتخاب شد و همچنین سرپرستی گروه موسیقی سنتی ایرانی «بیدل» را نیز به عهده دارد.
وی دارای مدرک تحصیلی فوق‌لیسانس معماری از دانشگاه شهیدبهشتی و دکترای پژوهش هنر از دانشگاه هنر است.
موسیقی را از سیزده سالگی با آموختن تنبک آغاز کرد، سپس سنتور را نزد سیروس ساغری آموخت و برای تکمیل آن از استادانی چون فرامرز پایور، رضا شفیعیان و پشنگ کامکار بهره‌مند شد. همچنین در زمینه آواز از محمود کریمی و محمدرضا شجریان استفاده کرد. بزرگترین مشوق وی در تحصیل علم و هنر پدرش "محمدرضا سراج" بود که بر علوم قدیمه و ادبیات احاطه داشت و از صدای خوش آهنگی برخوردار بود و با استادان ادب و هنر مانند جلال‌الدین همائی، تاج اصفهانی، حسن کسایی و ... آشنایی داشت، به‌همین جهت فضایی مستعد برای تربیت فرزندانش فراهم آورده بود.
وی علاوه بر آواز، در برخی از آثارش آهنگسازی را نیز به‌عهده داشته و بانواختن سنتور و سه‌تار نیز آشنایی دارد. همچنین در دانشکده هنرهای زیبا بحثی با عنوان شناخت هنر را تدریس می‌کند. او، علاوه بر ایران، کنسرت‌های فراوانی در کشورهای دیگر داشته‌است.
لغو کنسرت در کرمانشاه: در روزهای ۱۸، ۱۹ و ۲۰ تیر ۱۳۸۹ وی به کمک جمعیت دانشجویی امام‌علی در شهر کرمانشاه کنسرتی را تدارک دیده بودند که در اولین روز اجرای خود با قفل کردن درهای ورودی لغو شد. در اولین شب اجرای کنسرت عده‌ای که بلیت‌های کنسرت را در دست داشتند به‌محل برگزاری کنسرت مراجعه کردند و عده‌ای دیگر در خارج از تالار مانع حضور مردم در تالار شدند و پس از مدتی مسئولان اجرای کنسرت در روزهای بعد را هم لغو کردند. این درحالی بود که نیروی انتظامی در محل حضور پیدا کرده بود ولی عملاً هیچ اقدامی انجام نداد. سراج در گفتگو با ایسنا چنین شرح داد:
شب گذشته عده‌ای جلوی در سالن «انتظار» را زنجیر بستند و به مردمی که برای دیدن کنسرت آمده بودند، اجازه ورود به سالن ندادند و ما هم نتوانستیم برای اجرا وارد سالن شویم.
در پی اقدام سراج، علی‌اکبر مرادی نوازنده و استاد تنبور نیز از برگزاری کنسرت در کرمانشاه منصرف شد.
آثار منتشرشده:
همپای جلودار
نینوا ۱
نینوا ۲
باغ ارغوان
وصل مستان
شمس الضحی
یاد یار
۱۳۷۲: آفاق عشق نظامی (خسرو شیرین، لیلی مجنون)
طریقت عشق
۱۳۷۴: آینه رو
۱۳۷۴: بوی بهشت
۱۳۷۵: دل‌آرا
بی نشان
نگاه آسمانی
نرگس مست
شهر آشنایی
۱۳۷۸: شرح فراق
رویای وصل
۱۳۸۲: وداع
۱۳۸۲: نازنین یار
۱۳۸۳: عشق و مستی
۱۳۸۳: ماه نو
۱۳۸۴: آیینه و آه
۱۳۸۷: قصه گیسو
۱۳۸۸: جام الست
۱۳۹۰: راه بی‌نهایت
۱۳۹۱: خوشا سرو
۱۳۹۳: مسیحا
۱۳۹۴: لب خوانی باران
آیین آواز
سراج مبدع برنامه تخصصی آموزشی آیین آواز است که توسط علی شیرازی در فرهنگسرای ارسباران بنیانگذاری شد. به‌گفته شیرازی در نطق افتتاحیه‌اش در نخستین نشست آیین آواز، فکر اولیه این برنامه را سراج در زمانی که این دو در خلال برگزاری شب آواز ایرانی به‌مدیریت اولیه شیرازی با هم در ارتباط بودند با او در میان گذاشته بود. در نهایت آیین آواز با افزودن ایده‌های خود شیرازی به‌شکل فعلی درآمد و شروع به‌کار کرد.
🆔
https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#حسام_الدین_سراج
۲۶ امرداد زادروز حسام‌الدین سراج
(زاده ۲۶ امرداد ۱۳۳۷ اصفهان) خواننده موسیقی سنتی و نوازنده سنتور و سه‌تار
او در خرداد ۱۳۹۳ به‌مدت چهارسال به‌عنوان یکی از ۲۵ عضو شورای‌عالی بنیاد باران انتخاب شد و همچنین سرپرستی گروه موسیقی سنتی ایرانی «بیدل» را نیز به عهده دارد.
وی دارای مدرک تحصیلی فوق‌لیسانس معماری از دانشگاه شهیدبهشتی و دکترای پژوهش هنر از دانشگاه هنر است.
موسیقی را از سیزده سالگی با آموختن تنبک آغاز کرد، سپس سنتور را نزد سیروس ساغری آموخت و برای تکمیل آن از استادانی چون فرامرز پایور، رضا شفیعیان و پشنگ کامکار بهره‌مند شد. همچنین در زمینه آواز از محمود کریمی و محمدرضا شجریان استفاده کرد. بزرگترین مشوق وی در تحصیل علم و هنر پدرش "محمدرضا سراج" بود که بر علوم قدیمه و ادبیات احاطه داشت و از صدای خوش آهنگی برخوردار بود و با استادان ادب و هنر مانند جلال‌الدین همائی، تاج اصفهانی، حسن کسایی و ... آشنایی داشت، به‌همین جهت فضایی مستعد برای تربیت فرزندانش فراهم آورده بود.
وی علاوه بر آواز، در برخی از آثارش آهنگسازی را نیز به‌عهده داشته و بانواختن سنتور و سه‌تار نیز آشنایی دارد. همچنین در دانشکده هنرهای زیبا بحثی با عنوان شناخت هنر را تدریس می‌کند. او، علاوه بر ایران، کنسرت‌های فراوانی در کشورهای دیگر داشته‌است.
لغو کنسرت در کرمانشاه: در روزهای ۱۸، ۱۹ و ۲۰ تیر ۱۳۸۹ وی به کمک جمعیت دانشجویی امام‌علی در شهر کرمانشاه کنسرتی را تدارک دیده بودند که در اولین روز اجرای خود با قفل کردن درهای ورودی لغو شد. در اولین شب اجرای کنسرت عده‌ای که بلیت‌های کنسرت را در دست داشتند به‌محل برگزاری کنسرت مراجعه کردند و عده‌ای دیگر در خارج از تالار مانع حضور مردم در تالار شدند و پس از مدتی مسئولان اجرای کنسرت در روزهای بعد را هم لغو کردند. این درحالی بود که نیروی انتظامی در محل حضور پیدا کرده بود ولی عملاً هیچ اقدامی انجام نداد. سراج در گفتگو با ایسنا چنین شرح داد:
شب گذشته عده‌ای جلوی در سالن «انتظار» را زنجیر بستند و به مردمی که برای دیدن کنسرت آمده بودند، اجازه ورود به سالن ندادند و ما هم نتوانستیم برای اجرا وارد سالن شویم.
در پی اقدام سراج، علی‌اکبر مرادی نوازنده و استاد تنبور نیز از برگزاری کنسرت در کرمانشاه منصرف شد.
آثار منتشرشده:
همپای جلودار
نینوا ۱
نینوا ۲
باغ ارغوان
وصل مستان
شمس الضحی
یاد یار
۱۳۷۲: آفاق عشق نظامی (خسرو شیرین، لیلی مجنون)
طریقت عشق
۱۳۷۴: آینه رو
۱۳۷۴: بوی بهشت
۱۳۷۵: دل‌آرا
بی نشان
نگاه آسمانی
نرگس مست
شهر آشنایی
۱۳۷۸: شرح فراق
رویای وصل
۱۳۸۲: وداع
۱۳۸۲: نازنین یار
۱۳۸۳: عشق و مستی
۱۳۸۳: ماه نو
۱۳۸۴: آیینه و آه
۱۳۸۷: قصه گیسو
۱۳۸۸: جام الست
۱۳۹۰: راه بی‌نهایت
۱۳۹۱: خوشا سرو
۱۳۹۳: مسیحا
۱۳۹۴: لب خوانی باران
آیین آواز
سراج مبدع برنامه تخصصی آموزشی آیین آواز است که توسط علی شیرازی در فرهنگسرای ارسباران بنیانگذاری شد. به‌گفته شیرازی در نطق افتتاحیه‌اش در نخستین نشست آیین آواز، فکر اولیه این برنامه را سراج در زمانی که این دو در خلال برگزاری شب آواز ایرانی به‌مدیریت اولیه شیرازی با هم در ارتباط بودند با او در میان گذاشته بود. در نهایت آیین آواز با افزودن ایده‌های خود شیرازی به‌شکل فعلی درآمد و شروع به‌کار کرد.
🆔
https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#حسام_الدین_سراج
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘☘ برگی از تقویم تاریخ ☘☘
۲۷ امرداد زادروز علی‌رضا پنجه‌یی
(زاده ۲۷ اَمرداد ۱۳۴۰ ساوه) شاعر، روزنامه‌نگار، نظریهپرداز و منتقد ادبی
او که از پدر و مادری باشنده رشت زاده شد، در کارنامه‌‌اش سردبیری ویژه هنر و ادبیات کادح ۱۳۶۶ مجله گیلان‌زمین ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۱ روزنامه معین ۱۳۸۰ هدیه مهر "پزشکی" ۱۳۹۲ ویژه فرهنگ، هنر و ادبیات گیله‌وا ۱۳۸۶ و از سال ۱۳۹۴ تا ۱۴۰۰ دوهفته‌نامه دوات دیده می‌شود.
اشعار او تاکنون به زبان‌های عربی، ترکی، کردی، گیلکی، آلمانی، سوئدی، چینی، ایتالیایی، فرانسه و روسی ترجمه شده‌است. وی از دهه ۶۰ به عضویت کانون نویسندگان ایران در آمده است واز نیمه دوم دهه ۵۰ به شعر و در دهه ۶۰ به روزنامه‌نگاری روی آورد.
او با چاپ شعر در آدینه و گفت‌وگوی عباس معروفی و کوشان با او در شماره ۲۰ گردون در مهر ۱۳۷۰ به عنوان شاعری نوآور و حرفه‌‌ای به مخاطبان شعر امروز معرفی شد.
انتخاب سه شعر از او از سوی پروفسور شارف و علی عبداللهی و چاپ آن در دو مجلد از آنتولوژی شاعران پارسی‌‌نوبس ایران و جهان به زبان آلمانی در سال ۲۰۲۲ از زمره مهم‌ترین ملاحظات فرهنگی مربوط به وی شمرده می‌شود. شایان یادآوری آن‌که پروفسور شارف همان برنامه‌ریز مراسم ده شب شعر شاعران ایران انجمن گوته در پیش از انقلاب است.
او نیز همراه تنی چند از نویسندگان و هنرمندان گیلانی از بنیانگذاران خانه فرهنگ گیلان محسوب می‌شود که از ابتدای تشکیل خانه فرهنگ گیلان پی‌در‌پی عضو هیئت رئیسه، بازرس، سخنگو و مسئول روابط عمومی آنجا بود.
وی همچنین در دهه ۱۳۸۰ به مدت دو سال و اندی کارگاه شعر پنج‌شنبه‌ها را همیشه به‌صورت رایگان در این خانه برگزار کرد.
کتاب‌شناسی:
۱۳۵۷- سوگ پاییزی- ناشر شاعر- نایاب
۱۳۶۶- همنفس سروهای جوان - هنر و ادبیات کادح- نایاب
۱۳۷۰- آن سوی مرز باد- هنر و ادبیات کادح - نایاب
۱۳۷۰- برشی از ستاره هذیانی - هنر و ادبیات کادح- نایاب
۱۳۷۴- گزینه شعر گیلان، شرح حال و اشعار دهه ۶۰ شامل ۵۴ شاعر نوپرداز گیلانی - مروارید - موجود
۱۳۸۳- عشق اول، چاپ دوم ۱۳۸۵ و چاپ سوم ۱۳۹۰- فرهنگ ایلیا - موجود
۱۳۸۷- پیامبر کوچک - فرهنگ ایلیا - نایاب
۱۳۸۷- شب هیچ‌وقت نمی‌خوابد - فرهنگ ایلیا - نایاب
۱۳۹۳- کوچه چهرزاد - نگاه - نایاب
۱۳۹۳- عشق همان اویم است - نصیرا - موجود
۱۳۹۶- برگزین ده کتاب «تورا به اندازه تو دوست دارم» - دوات معاصر - نایاب
۱۳۹۸- از خویش می‌دوم - هرمز- موجود
۱۴۰۱- مسافرخانه بهشت گیلان - دوات معاصر - موجود
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#علی_رضا_پنجه_یی
۲۷ امرداد زادروز علی‌رضا پنجه‌یی
(زاده ۲۷ اَمرداد ۱۳۴۰ ساوه) شاعر، روزنامه‌نگار، نظریهپرداز و منتقد ادبی
او که از پدر و مادری باشنده رشت زاده شد، در کارنامه‌‌اش سردبیری ویژه هنر و ادبیات کادح ۱۳۶۶ مجله گیلان‌زمین ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۱ روزنامه معین ۱۳۸۰ هدیه مهر "پزشکی" ۱۳۹۲ ویژه فرهنگ، هنر و ادبیات گیله‌وا ۱۳۸۶ و از سال ۱۳۹۴ تا ۱۴۰۰ دوهفته‌نامه دوات دیده می‌شود.
اشعار او تاکنون به زبان‌های عربی، ترکی، کردی، گیلکی، آلمانی، سوئدی، چینی، ایتالیایی، فرانسه و روسی ترجمه شده‌است. وی از دهه ۶۰ به عضویت کانون نویسندگان ایران در آمده است واز نیمه دوم دهه ۵۰ به شعر و در دهه ۶۰ به روزنامه‌نگاری روی آورد.
او با چاپ شعر در آدینه و گفت‌وگوی عباس معروفی و کوشان با او در شماره ۲۰ گردون در مهر ۱۳۷۰ به عنوان شاعری نوآور و حرفه‌‌ای به مخاطبان شعر امروز معرفی شد.
انتخاب سه شعر از او از سوی پروفسور شارف و علی عبداللهی و چاپ آن در دو مجلد از آنتولوژی شاعران پارسی‌‌نوبس ایران و جهان به زبان آلمانی در سال ۲۰۲۲ از زمره مهم‌ترین ملاحظات فرهنگی مربوط به وی شمرده می‌شود. شایان یادآوری آن‌که پروفسور شارف همان برنامه‌ریز مراسم ده شب شعر شاعران ایران انجمن گوته در پیش از انقلاب است.
او نیز همراه تنی چند از نویسندگان و هنرمندان گیلانی از بنیانگذاران خانه فرهنگ گیلان محسوب می‌شود که از ابتدای تشکیل خانه فرهنگ گیلان پی‌در‌پی عضو هیئت رئیسه، بازرس، سخنگو و مسئول روابط عمومی آنجا بود.
وی همچنین در دهه ۱۳۸۰ به مدت دو سال و اندی کارگاه شعر پنج‌شنبه‌ها را همیشه به‌صورت رایگان در این خانه برگزار کرد.
کتاب‌شناسی:
۱۳۵۷- سوگ پاییزی- ناشر شاعر- نایاب
۱۳۶۶- همنفس سروهای جوان - هنر و ادبیات کادح- نایاب
۱۳۷۰- آن سوی مرز باد- هنر و ادبیات کادح - نایاب
۱۳۷۰- برشی از ستاره هذیانی - هنر و ادبیات کادح- نایاب
۱۳۷۴- گزینه شعر گیلان، شرح حال و اشعار دهه ۶۰ شامل ۵۴ شاعر نوپرداز گیلانی - مروارید - موجود
۱۳۸۳- عشق اول، چاپ دوم ۱۳۸۵ و چاپ سوم ۱۳۹۰- فرهنگ ایلیا - موجود
۱۳۸۷- پیامبر کوچک - فرهنگ ایلیا - نایاب
۱۳۸۷- شب هیچ‌وقت نمی‌خوابد - فرهنگ ایلیا - نایاب
۱۳۹۳- کوچه چهرزاد - نگاه - نایاب
۱۳۹۳- عشق همان اویم است - نصیرا - موجود
۱۳۹۶- برگزین ده کتاب «تورا به اندازه تو دوست دارم» - دوات معاصر - نایاب
۱۳۹۸- از خویش می‌دوم - هرمز- موجود
۱۴۰۱- مسافرخانه بهشت گیلان - دوات معاصر - موجود
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#علی_رضا_پنجه_یی
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۸ امرداد سالروز درگذشت سیمین بهبهانی "خلیلی"
(زاده ۲۸ تیر ۱۳۰۶ تهران -- درگذشته ۲۸ امرداد ۱۳۹۳ تهران) نویسنده، غزلسرا و از بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران
او در طول زندگی‌اش بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در ۲۰ کتاب منتشر شده است. اشعار وی موضوعاتی همچون عشق به میهن، زلزله، انقلاب، جنگ، فقر، تن‌فروشی، آزادی بیان و حقوق برابر برای زنان را در بر می‌گیرند. او به‌خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی‌سابقه به «نیمای غزل» معروف است.
وی فرزند عباس خلیلی "شاعر و نویسنده و مدیر روزنامه اقدام" بود. میرزا‌حسین میرزاخلیل مشهور به‌حسین خلیلی‌تهرانی که از رهبران مشروطه، عموی پدر او و ملاعلی رازی‌خلیلی‌تهرانی پدربزرگ اوست. پدرش عباس خلیلی به‌دو زبان فارسی و عربی شعر می‌گفت و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به‌عربی ترجمه کرده بود و در ضمن رمان‌های متعددی را هم به‌رشته تحریر درآورد که همگی به‌چاپ رسیدند.
مادر او فخرعظما ارغون دختر مرتضی ارغون "مکرم‌السلطان خلعتبری" از بطن قمرخانم عظمت‌السلطنه "فرزند محمد امیرتومان و نبیره امیر هدایت فومنی" بود. فخر عظمی ارغون فارسی و عربی و فقه و اصول را در مکتبخانه خصوصی خواند و با متون نظم و نثر آشنایی کامل داشت و زبان فرانسه را نیز زیر نظر یک مربی سوئیسی آموخت. او همچنین از زنان پیشرو و از شاعران موفق زمان خود بود و در انجمن زنان وطن‌خواه عضویت داشت و مدتی هم سردبیر روزنامه آینده ایران بود. او همچنین عضو کانون بانوان و حزب دموکرات بود و به‌عنوان معلم زبان فرانسه در آموزش و پرورش خدمت میکرد.
سیمین در سال ۱۳۲۵ با حسن بهبهانی ازدواج کرد و به‌نام خانوادگی همسرش شناخته شد. وی از این ازدواج دو پسر با نام‌های علی و حسین و یک دختر به‌نام امید دارد. ابوالحسن تهامی‌نژاد دوبلور و صداپیشه، داماد اوست. وی درسال ۱۳۴۹ از حسن بهبهانی جدا شد و در همان سال با منوچهر کوشیار که در دوران دانشجویی با او آشنا شده بود، ازدواج کرد.
برخی از کتابهایی بانو بهبهانی که منتشر شده است:
سه‌تار شکسته ۱۳۳۰ جای‌پا (۱۳۳۵/۱۹۵۴) چلچراغ (۱۳۳۶/۱۹۵۵) مرمر (۱۳۴۱/۱۹۶۱) رستاخیز (۱۳۵۲/۱۹۷۱) خطی ز سرعت و از آتش (۱۳۶۰/۱۹۸۰) دشت ارژن (۱۳۶۲/۱۹۸۳) گزینه اشعار (۱۳۶۷) درباره هنر و ادبیات (۱۳۶۸) آن مرد، مرد همراهم (۱۳۶۹) کاغذین‌جامه (۱۳۷۱/۱۹۹۲) کولی و نامه و عشق (۱۳۷۳) عاشق‌تر از همیشه بخوان (۱۳۷۳) شاعران امروز فرانسه (۱۳۷۳) با قلب خود چه خریدم؟ (۱۳۷۵/۱۹۹۶) یک دریچه آزادی (۱۳۷۴/۱۹۹۵) مجموعه اشعار (۲۰۰۳) یکی مثلاً این که (۲۰۰۵) با مادرم همراه ـ زندگی‌نامه خود نوشت (۱۳۹۰)
شعر زمان ما (۱۳۹۱) مجموعه اشعار سیمین بهبهانی (۱۳۹۱)
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#سیمین_بهبهانی
۲۸ امرداد سالروز درگذشت سیمین بهبهانی "خلیلی"
(زاده ۲۸ تیر ۱۳۰۶ تهران -- درگذشته ۲۸ امرداد ۱۳۹۳ تهران) نویسنده، غزلسرا و از بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران
او در طول زندگی‌اش بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در ۲۰ کتاب منتشر شده است. اشعار وی موضوعاتی همچون عشق به میهن، زلزله، انقلاب، جنگ، فقر، تن‌فروشی، آزادی بیان و حقوق برابر برای زنان را در بر می‌گیرند. او به‌خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی‌سابقه به «نیمای غزل» معروف است.
وی فرزند عباس خلیلی "شاعر و نویسنده و مدیر روزنامه اقدام" بود. میرزا‌حسین میرزاخلیل مشهور به‌حسین خلیلی‌تهرانی که از رهبران مشروطه، عموی پدر او و ملاعلی رازی‌خلیلی‌تهرانی پدربزرگ اوست. پدرش عباس خلیلی به‌دو زبان فارسی و عربی شعر می‌گفت و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به‌عربی ترجمه کرده بود و در ضمن رمان‌های متعددی را هم به‌رشته تحریر درآورد که همگی به‌چاپ رسیدند.
مادر او فخرعظما ارغون دختر مرتضی ارغون "مکرم‌السلطان خلعتبری" از بطن قمرخانم عظمت‌السلطنه "فرزند محمد امیرتومان و نبیره امیر هدایت فومنی" بود. فخر عظمی ارغون فارسی و عربی و فقه و اصول را در مکتبخانه خصوصی خواند و با متون نظم و نثر آشنایی کامل داشت و زبان فرانسه را نیز زیر نظر یک مربی سوئیسی آموخت. او همچنین از زنان پیشرو و از شاعران موفق زمان خود بود و در انجمن زنان وطن‌خواه عضویت داشت و مدتی هم سردبیر روزنامه آینده ایران بود. او همچنین عضو کانون بانوان و حزب دموکرات بود و به‌عنوان معلم زبان فرانسه در آموزش و پرورش خدمت میکرد.
سیمین در سال ۱۳۲۵ با حسن بهبهانی ازدواج کرد و به‌نام خانوادگی همسرش شناخته شد. وی از این ازدواج دو پسر با نام‌های علی و حسین و یک دختر به‌نام امید دارد. ابوالحسن تهامی‌نژاد دوبلور و صداپیشه، داماد اوست. وی درسال ۱۳۴۹ از حسن بهبهانی جدا شد و در همان سال با منوچهر کوشیار که در دوران دانشجویی با او آشنا شده بود، ازدواج کرد.
برخی از کتابهایی بانو بهبهانی که منتشر شده است:
سه‌تار شکسته ۱۳۳۰ جای‌پا (۱۳۳۵/۱۹۵۴) چلچراغ (۱۳۳۶/۱۹۵۵) مرمر (۱۳۴۱/۱۹۶۱) رستاخیز (۱۳۵۲/۱۹۷۱) خطی ز سرعت و از آتش (۱۳۶۰/۱۹۸۰) دشت ارژن (۱۳۶۲/۱۹۸۳) گزینه اشعار (۱۳۶۷) درباره هنر و ادبیات (۱۳۶۸) آن مرد، مرد همراهم (۱۳۶۹) کاغذین‌جامه (۱۳۷۱/۱۹۹۲) کولی و نامه و عشق (۱۳۷۳) عاشق‌تر از همیشه بخوان (۱۳۷۳) شاعران امروز فرانسه (۱۳۷۳) با قلب خود چه خریدم؟ (۱۳۷۵/۱۹۹۶) یک دریچه آزادی (۱۳۷۴/۱۹۹۵) مجموعه اشعار (۲۰۰۳) یکی مثلاً این که (۲۰۰۵) با مادرم همراه ـ زندگی‌نامه خود نوشت (۱۳۹۰)
شعر زمان ما (۱۳۹۱) مجموعه اشعار سیمین بهبهانی (۱۳۹۱)
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#سیمین_بهبهانی
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۳۰ امرداد زادروز فرزان سجودی
(زاده ۳۰ امرداد ۱۳۴۰ گلپایگان) دانشیار زبانشناسی و نشانه‌نویسی گروه نمایش دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر تهران
او از موسسان و اعضای ثابت حلقه نشانه‌شناسی تهران است که یکی از مهم‌ترین هسته‌های پژوهشی ایران در زمینه نقد و نظریه ادبی محسوب می‌شود.
تالیفات و ترجمه‌های پرشمار او در زمینه نشانه‌شناسی، او را بدل به‌یکی از مهم‌ترین چهره‌های نشانه‌شناسی در ایران کرده است.
وی همچنین در زمینه هنر نمایشی، فلسفه، صورخیال و تاریخ هنر کتابهای بسیار ارزنده‌ای را به‌چاپ رسانده است.
تحصیلات:
دکترای زبانشناسی از دانشگاه علامه طباطبایی
کارشناسی ارشد زبانشناسی از دانشگاه علامه طباطبایی
کارشناسی زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه علامه طباطبایی
آثار
ترجمه:
فریاد خاموش، کنزابورو اوئه (نویسنده ژاپنی، برنده جایزه نوبل ادبی ۱۹۹۴) انتشارات محیط ۱۳۷۶
ساختگرایی، پساساختگرایی و مطالعات ادبی (مجموعه مقالات، ترجمه به‌همراه دیگران) انتشارات پژوهشگاه حوزه هنری، مهر ۱۳۸۰
ابرساختگرایی، فلسفه ساختگرایی و پساساختگرایی، ریچارد هارلند، بهمن ۱۳۸۰ انتشارات پژوهشگاه حوزه هنری
هنر و اندیشه‌های اهل هنر، جلد پنجم، چارلز هریسون، پل وود، انتشارات فرهنگ کاوش، زمستان ۸۰
هنر و اندیشه‌های اهل هنر، جلد ششم، چارلز هریسون، پل وود، انتشارات فرهنگ کاوش، تابستان ۸۲
صورخیال در نظریه شعرشناختی عبدالقاهر جرجانی، کمال ابودیب، ترجمه (به‌همراه فرهاد ساسانی) انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات هنری وزارت ارشاد، بهار ۱۳۸۴
نشانه‌شناسی تئاتر و درام، کر الام، ترجمه، نشر قطره، اردیبهشت ۸۳ (چاپ دوم ۱۳۸۴)
مبانی نظریه ادبی، هانس برتنز، ترجمه، نشر آهنگ دیگر، اردیبهشت ۸۳
«ویتگنشتاین، نظریه و هنر» ریچارد آلن و مالکم تروی، ترجمه، فرهنگستان هنر (اسفند ۱۳۸۳)
نقد و قدرت: بازسازی مناظره فوکو و هابرماس، مایکل کلی، ترجمه، انتشارات اختران
تاریخ مختصر هنر هند، روی سی. کراون، ترجمه به همراه کاوه سجودی، انتشارات فرهنگستان هنر (۱۳۸۸)
نظریه در تئاتر، مارک فورتیر، ترجمه به‌همراه نریمان افشاری، پژوهشگاه حوزه‌هنری (۱۳۸۸)
تألیف:
التفات در شعر معاصر فارسی: رویکردی نشانه‌شناختی، به‌همراه فرید دهقان طرزجانی، انتشارات علم (۱۳۹۲)
نشانه‌شناسی کاربردی، نشر قصه، پاییز ۱۳۸۲ (چاپ دوم، زمستان ۱۳۸۳)
مجموعه مقالات نخستین هم‌اندیشی نشانه‌شناسی هنر، گردآورنده، فرهنگستان هنر (پاییز ۱۳۸۳)
نشانه‌شناسی و ادبیات: مجموعه مقالات، انتشارات فرهنگ کاوش (اردیبهشت ۱۳۸۴)
نشانه‌شناسی کاربردی (ویرایش دوم با تجدید نظر کلی، انتشارات علم
نشانه‌شناسی: نظریه و عمل، انتشارات علم (۱۳۸۸)
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#فرزان_سجودی
۳۰ امرداد زادروز فرزان سجودی
(زاده ۳۰ امرداد ۱۳۴۰ گلپایگان) دانشیار زبانشناسی و نشانه‌نویسی گروه نمایش دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر تهران
او از موسسان و اعضای ثابت حلقه نشانه‌شناسی تهران است که یکی از مهم‌ترین هسته‌های پژوهشی ایران در زمینه نقد و نظریه ادبی محسوب می‌شود.
تالیفات و ترجمه‌های پرشمار او در زمینه نشانه‌شناسی، او را بدل به‌یکی از مهم‌ترین چهره‌های نشانه‌شناسی در ایران کرده است.
وی همچنین در زمینه هنر نمایشی، فلسفه، صورخیال و تاریخ هنر کتابهای بسیار ارزنده‌ای را به‌چاپ رسانده است.
تحصیلات:
دکترای زبانشناسی از دانشگاه علامه طباطبایی
کارشناسی ارشد زبانشناسی از دانشگاه علامه طباطبایی
کارشناسی زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه علامه طباطبایی
آثار
ترجمه:
فریاد خاموش، کنزابورو اوئه (نویسنده ژاپنی، برنده جایزه نوبل ادبی ۱۹۹۴) انتشارات محیط ۱۳۷۶
ساختگرایی، پساساختگرایی و مطالعات ادبی (مجموعه مقالات، ترجمه به‌همراه دیگران) انتشارات پژوهشگاه حوزه هنری، مهر ۱۳۸۰
ابرساختگرایی، فلسفه ساختگرایی و پساساختگرایی، ریچارد هارلند، بهمن ۱۳۸۰ انتشارات پژوهشگاه حوزه هنری
هنر و اندیشه‌های اهل هنر، جلد پنجم، چارلز هریسون، پل وود، انتشارات فرهنگ کاوش، زمستان ۸۰
هنر و اندیشه‌های اهل هنر، جلد ششم، چارلز هریسون، پل وود، انتشارات فرهنگ کاوش، تابستان ۸۲
صورخیال در نظریه شعرشناختی عبدالقاهر جرجانی، کمال ابودیب، ترجمه (به‌همراه فرهاد ساسانی) انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات هنری وزارت ارشاد، بهار ۱۳۸۴
نشانه‌شناسی تئاتر و درام، کر الام، ترجمه، نشر قطره، اردیبهشت ۸۳ (چاپ دوم ۱۳۸۴)
مبانی نظریه ادبی، هانس برتنز، ترجمه، نشر آهنگ دیگر، اردیبهشت ۸۳
«ویتگنشتاین، نظریه و هنر» ریچارد آلن و مالکم تروی، ترجمه، فرهنگستان هنر (اسفند ۱۳۸۳)
نقد و قدرت: بازسازی مناظره فوکو و هابرماس، مایکل کلی، ترجمه، انتشارات اختران
تاریخ مختصر هنر هند، روی سی. کراون، ترجمه به همراه کاوه سجودی، انتشارات فرهنگستان هنر (۱۳۸۸)
نظریه در تئاتر، مارک فورتیر، ترجمه به‌همراه نریمان افشاری، پژوهشگاه حوزه‌هنری (۱۳۸۸)
تألیف:
التفات در شعر معاصر فارسی: رویکردی نشانه‌شناختی، به‌همراه فرید دهقان طرزجانی، انتشارات علم (۱۳۹۲)
نشانه‌شناسی کاربردی، نشر قصه، پاییز ۱۳۸۲ (چاپ دوم، زمستان ۱۳۸۳)
مجموعه مقالات نخستین هم‌اندیشی نشانه‌شناسی هنر، گردآورنده، فرهنگستان هنر (پاییز ۱۳۸۳)
نشانه‌شناسی و ادبیات: مجموعه مقالات، انتشارات فرهنگ کاوش (اردیبهشت ۱۳۸۴)
نشانه‌شناسی کاربردی (ویرایش دوم با تجدید نظر کلی، انتشارات علم
نشانه‌شناسی: نظریه و عمل، انتشارات علم (۱۳۸۸)
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#فرزان_سجودی
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۳۱ امرداد سالروز درگذشت ابراهیم گلستان
(زاده ۲۲ مهر ۱۳۰۱ شیراز -- درگذشته ۳۱ امرداد ۱۴۰۲ انگلستان) کارگردان، داستان‌نویس، مترجم، روزنامه‌نگار و عکاس
او تحصیل در دانشکده حقوق دانشگاه تهران را نیمه کاره رها کرد و اولین کارگردان ایرانی است که برنده یک جایزه بین‌المللی برای فیلمی مستند شده است. وی درسال ۱۳۴۰ برای فیلم یک آتش موفق به دریافت مدال برنز از جشنواره ونیز شد.
آثار مکتوب وی از سبکی خاص برخوردار است و بسیاری سبک نویسندگی وی را تأثیر پذیرفته از داستان‌های کوتاه ارنست همینگوی می‌دانند گرچه او تاثیرپذیری از هیچ نویسنده‌ای را نمی‌پذیرفت. همچنین از زمره نخستین نویسندگان معاصر ایرانی معرفی می‌شود که برای زبان داستانی و استفاده از نثر آهنگین در قالب‌های داستانی نوین، اهمیت قائل شد و به آن پرداخت. از این جهت نقش او در سیر پیشرفت داستان معاصر فارسی، قابل توجه‌است.
از دیگر ویژگیهای داستان‌نویسی‌اش، خلق مجموعه داستان‌های به هم مرتبط است. در حالی که چنین سبکی در غرب سابقه طولانی‌تری دارد، این نوع داستان‌نویسی در ایران با او آغاز می‌شود اما نکته مهم در این نوع آثارش، خلق نوعی جدید از داستان‌نویسی است که در ادبیات کلاسیک ایران، مانند منطق‌الطیر، ریشه دارد. این نوع داستان‌ها نه براساس درون‌مایه یا شخصیت‌های داستانی، بلکه براساس ساختارهای مشابه به یکدیگر مرتبط می‌شوند.
او در سال ۱۳۲۰ با دخترعمویش فخری گلستان ازدواج کرد. سپس به عضویت حزب توده درآمد و تحصیل را رها کرد. در آن زمان به عنوان عکاس روزنامه‌های رهبر و مردم به کار مشغول بود و در سال ۱۳۲۶ کتاب اولش را که مجموعه داستانی با نام «به دزدی رفته‌ها» بود، منتشر کرد.
پس از سال ۱۳۳۶ استودیوی سینمایی «استودیو گلستان» را تأسیس کرد و تعدادی فیلم مستند برای یکی از سازمانهای شرکت نفت ساخت. آتش و موج و مرجان و خارا از این جمله‌اند. به دلیل این همکاری‌ها، عده‌ای از روشنفکران آن دوره به وی لقب «گلستان نفتی» داده بودند. یکی از کسانی هم که در برابر این قضایا موضع گیری صریح کرد و او را مورد تقبیح و شماتت قرار داد، جلال آل‌احمد بود. او ساختن فیلم تبلیغاتی «موج و مرجان و خارا» را نمونه‌ای از رفتارهای روشنفکران واداده می‌دانست. وی کارگردان دو فیلم داستانی با نام‌های «خشت و آینه» (۱۳۴۴) و اسرار گنج دره جنی (۱۳۵۰) نیز هست و همچنین تهیه‌کننده فیلم «خانه سیاه‌است» به کارگردانی فروغ فرخ‌زاد بوده‌است.
او تا سال ۱۳۴۶ مجموعه داستانی منتشر نکرد و از سال ۱۳۵۷ مقیم استان ساسکسِ انگلستان شد. وی دو فرزند با نام‌های کاوه و لیلی دارد؛ کاوه گلستان عکاس خبری ایرانی، در مأموریتی در سال ۲۰۰۳ به همراه گروه خبری بی‌بی‌سی در عراق بر اثر انفجار مین کشته شد؛ لیلی گلستان، به‌عنوان مترجم، نویسنده و مسئول گالری گلستان در ایران فعالیت می‌کند. مانی حقیقی، کارگردان و مهرک گلستان، خواننده رپ، صنم حقیقی و محمود حقیقی نوه‌های او هستند.
🆔 https://t.me/gonbade_davvar/48312
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#ابراهیم_گلستان
۳۱ امرداد سالروز درگذشت ابراهیم گلستان
(زاده ۲۲ مهر ۱۳۰۱ شیراز -- درگذشته ۳۱ امرداد ۱۴۰۲ انگلستان) کارگردان، داستان‌نویس، مترجم، روزنامه‌نگار و عکاس
او تحصیل در دانشکده حقوق دانشگاه تهران را نیمه کاره رها کرد و اولین کارگردان ایرانی است که برنده یک جایزه بین‌المللی برای فیلمی مستند شده است. وی درسال ۱۳۴۰ برای فیلم یک آتش موفق به دریافت مدال برنز از جشنواره ونیز شد.
آثار مکتوب وی از سبکی خاص برخوردار است و بسیاری سبک نویسندگی وی را تأثیر پذیرفته از داستان‌های کوتاه ارنست همینگوی می‌دانند گرچه او تاثیرپذیری از هیچ نویسنده‌ای را نمی‌پذیرفت. همچنین از زمره نخستین نویسندگان معاصر ایرانی معرفی می‌شود که برای زبان داستانی و استفاده از نثر آهنگین در قالب‌های داستانی نوین، اهمیت قائل شد و به آن پرداخت. از این جهت نقش او در سیر پیشرفت داستان معاصر فارسی، قابل توجه‌است.
از دیگر ویژگیهای داستان‌نویسی‌اش، خلق مجموعه داستان‌های به هم مرتبط است. در حالی که چنین سبکی در غرب سابقه طولانی‌تری دارد، این نوع داستان‌نویسی در ایران با او آغاز می‌شود اما نکته مهم در این نوع آثارش، خلق نوعی جدید از داستان‌نویسی است که در ادبیات کلاسیک ایران، مانند منطق‌الطیر، ریشه دارد. این نوع داستان‌ها نه براساس درون‌مایه یا شخصیت‌های داستانی، بلکه براساس ساختارهای مشابه به یکدیگر مرتبط می‌شوند.
او در سال ۱۳۲۰ با دخترعمویش فخری گلستان ازدواج کرد. سپس به عضویت حزب توده درآمد و تحصیل را رها کرد. در آن زمان به عنوان عکاس روزنامه‌های رهبر و مردم به کار مشغول بود و در سال ۱۳۲۶ کتاب اولش را که مجموعه داستانی با نام «به دزدی رفته‌ها» بود، منتشر کرد.
پس از سال ۱۳۳۶ استودیوی سینمایی «استودیو گلستان» را تأسیس کرد و تعدادی فیلم مستند برای یکی از سازمانهای شرکت نفت ساخت. آتش و موج و مرجان و خارا از این جمله‌اند. به دلیل این همکاری‌ها، عده‌ای از روشنفکران آن دوره به وی لقب «گلستان نفتی» داده بودند. یکی از کسانی هم که در برابر این قضایا موضع گیری صریح کرد و او را مورد تقبیح و شماتت قرار داد، جلال آل‌احمد بود. او ساختن فیلم تبلیغاتی «موج و مرجان و خارا» را نمونه‌ای از رفتارهای روشنفکران واداده می‌دانست. وی کارگردان دو فیلم داستانی با نام‌های «خشت و آینه» (۱۳۴۴) و اسرار گنج دره جنی (۱۳۵۰) نیز هست و همچنین تهیه‌کننده فیلم «خانه سیاه‌است» به کارگردانی فروغ فرخ‌زاد بوده‌است.
او تا سال ۱۳۴۶ مجموعه داستانی منتشر نکرد و از سال ۱۳۵۷ مقیم استان ساسکسِ انگلستان شد. وی دو فرزند با نام‌های کاوه و لیلی دارد؛ کاوه گلستان عکاس خبری ایرانی، در مأموریتی در سال ۲۰۰۳ به همراه گروه خبری بی‌بی‌سی در عراق بر اثر انفجار مین کشته شد؛ لیلی گلستان، به‌عنوان مترجم، نویسنده و مسئول گالری گلستان در ایران فعالیت می‌کند. مانی حقیقی، کارگردان و مهرک گلستان، خواننده رپ، صنم حقیقی و محمود حقیقی نوه‌های او هستند.
🆔 https://t.me/gonbade_davvar/48312
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#ابراهیم_گلستان
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۵ شهریور زادروز غلامرضا تختی
(زاده ۵ شهریور ۱۳۰۹ تهران -- درگذشته ۱۷ دی ۱۳۴۶ تهران) قهرمان کشتی ملقب به جهان پهلوان
او در خانواده‌ای متوسط در محله خانی‌آباد تهران زاده شد.
«رجب خان» "پدر تختی" غیر از وی دو پسر و دو دختر دیگر نیز داشت که همه آنها از غلامرضا بزرگ‌تر بودند. «حاج قلی» پدر بزرگ غلامرضا، فروشنده خواربار و بنشن بود. از قول رجب خان، تعریف می‌کنند که حاج قلی در دکانش بر روی تخت بلندی می‌نشست و به همین سبب در میان اهالی خانی‌آباد به حاج قلی تختی شهرت یافته بود. همین نام بعدها به خانواده‌های رجب خان منتقل شد و به‌نام خانوادگی آنها تبدیل شد.
رجب‌خان با پولی که از ارثیه پدرش به‌دست آورده بود، در محل سابق انبار راه‌آهن زمینی خریده و یک یخچال طبیعی احداث کرده بود و از همین راه مخارج زندگی خانواده‌اش را تأمین میکرد. نخستین واقعه‌ای که در کودکی غلامرضا روی داد و ضربه‌ای بزرگ و فراموش نشدنی بر روح او وارد کرد، آن بود که مرحوم پدرش برای تأمین معاش خانواده ناچارشد خانه مسکونی‌اش را گرو بگذارد. شادروان تختی به لحاظ مشکلات خانوادگی فقط ۹ سال در دبستان و دبیرستان منوچهری خانی‌آباد درس خواند و در سال ۱۳۲۹ به سبب علاقه به کشتی و ورزش باستانی به باشگاه پولاد رفت. تختی در دوران زندگی ورزشی‌اش رکورددار شرکت در المپیک‌ها و کسب بیشترین مدال از این آوردگاه‌ها بود. او در چهار دوره المپیک حضور داشت و حاصل آن یک طلا، دو نقره و یک عنوان چهارم بود.
جهان پهلوان علاوه بر قهرمانی، به لحاظ منش و رفتار انسانی و اخلاقی پسندیده و جوانمردی و نوع دوستی مشهور بود.
شادروان تختی در ورزش باستانی و کشتی پهلوانی نیز دارای تبحر و مهارت بود، چنان که سه بار پهلوان ایران شد و هر بار کشتی‌گیران نامداری را مغلوب کرد.
وی چهار ماه پس از بازگشت از آخرین سفر خود (تولیدو ۱۹۶۶) در آبان ماه سال ۱۳۴۵ زندگی مشترک را با همسرش آغاز کرد که حاصل آن تولد بابک در سال ۱۳۴۶ بود. پس از گذشت چهارماه از تولد فرزندش، خبر درگذشت وی تحت عنوان خودکشی اعلام شد و همه را در اندوهی عظیم و بهتی شگفت‌انگیز فرو برد.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#غلامرضا_تختی
۵ شهریور زادروز غلامرضا تختی
(زاده ۵ شهریور ۱۳۰۹ تهران -- درگذشته ۱۷ دی ۱۳۴۶ تهران) قهرمان کشتی ملقب به جهان پهلوان
او در خانواده‌ای متوسط در محله خانی‌آباد تهران زاده شد.
«رجب خان» "پدر تختی" غیر از وی دو پسر و دو دختر دیگر نیز داشت که همه آنها از غلامرضا بزرگ‌تر بودند. «حاج قلی» پدر بزرگ غلامرضا، فروشنده خواربار و بنشن بود. از قول رجب خان، تعریف می‌کنند که حاج قلی در دکانش بر روی تخت بلندی می‌نشست و به همین سبب در میان اهالی خانی‌آباد به حاج قلی تختی شهرت یافته بود. همین نام بعدها به خانواده‌های رجب خان منتقل شد و به‌نام خانوادگی آنها تبدیل شد.
رجب‌خان با پولی که از ارثیه پدرش به‌دست آورده بود، در محل سابق انبار راه‌آهن زمینی خریده و یک یخچال طبیعی احداث کرده بود و از همین راه مخارج زندگی خانواده‌اش را تأمین میکرد. نخستین واقعه‌ای که در کودکی غلامرضا روی داد و ضربه‌ای بزرگ و فراموش نشدنی بر روح او وارد کرد، آن بود که مرحوم پدرش برای تأمین معاش خانواده ناچارشد خانه مسکونی‌اش را گرو بگذارد. شادروان تختی به لحاظ مشکلات خانوادگی فقط ۹ سال در دبستان و دبیرستان منوچهری خانی‌آباد درس خواند و در سال ۱۳۲۹ به سبب علاقه به کشتی و ورزش باستانی به باشگاه پولاد رفت. تختی در دوران زندگی ورزشی‌اش رکورددار شرکت در المپیک‌ها و کسب بیشترین مدال از این آوردگاه‌ها بود. او در چهار دوره المپیک حضور داشت و حاصل آن یک طلا، دو نقره و یک عنوان چهارم بود.
جهان پهلوان علاوه بر قهرمانی، به لحاظ منش و رفتار انسانی و اخلاقی پسندیده و جوانمردی و نوع دوستی مشهور بود.
شادروان تختی در ورزش باستانی و کشتی پهلوانی نیز دارای تبحر و مهارت بود، چنان که سه بار پهلوان ایران شد و هر بار کشتی‌گیران نامداری را مغلوب کرد.
وی چهار ماه پس از بازگشت از آخرین سفر خود (تولیدو ۱۹۶۶) در آبان ماه سال ۱۳۴۵ زندگی مشترک را با همسرش آغاز کرد که حاصل آن تولد بابک در سال ۱۳۴۶ بود. پس از گذشت چهارماه از تولد فرزندش، خبر درگذشت وی تحت عنوان خودکشی اعلام شد و همه را در اندوهی عظیم و بهتی شگفت‌انگیز فرو برد.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#غلامرضا_تختی
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۷ شهریور زادروز کیومرث صابری "گل‌آقا"
(زاده ۷ شهریور ۱۳۲۰ فومن -- درگذشته ۱۱ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران) نویسنده، روزنامه‌نگار و طنزنویس
او که پایه‌گذار مؤسسه گل‌آقا بود، از دانشگاه تهران فوق لیسانس ادبیات داشت و دوران معلمی، همکار و دوست نزدیک محمدعلی رجایی بود و در مجله توفیق فعالیت میکرد.
از سال ۱۳۶۳ به‌نوشتن یادداشت‌های روزانه طنز با نام مستعار «گل آقا» و با عنوان «دوکلمه حرف‌حساب» در محتوای انتقادی با روزنامه اطلاعات همکاری میکرد.
در یکم آبان ۱۳۶۹ نخستین شماره هفته‌نامه "گل‌آقا" را با تیراژ صدهزار نسخه و با قیمت ۱۵ تومان منتشر کرد که با نایاب شدن نسخه‌های اولیه، بازنشر شد.
این مجله در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ با زبان طنز و کاریکاتور به‌نقد فضای سیاسی و اجتماعی کشور می‌پرداخت. اما در ۲ آبان ۱۳۸۱ و در دوازدهمین سالگرد انتشار، همزمان با چاپ ۵۴۸مین شماره، تعطیلی هفته‌نامه به‌دلایلی نامعلوم اعلام شد و با چاپ سرمقاله شماره ۵۴۸ که این بار در آن نه شاغلام و غضنفری بود و نه گل‌آقایی، صابری از تصمیم خود برای پایان کار هفته‌نامه خبر داد.
وی پس از تحمل بیماری سخت درگذشت، در حالی که به اصرار خودش جز چند نفر، کسی از بیماری‌اش خبر نداشت تا دلی آزرده و خاطری اندوهگین نشود.
🆔
https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#کیومرث_صابری #گل_آقا
۷ شهریور زادروز کیومرث صابری "گل‌آقا"
(زاده ۷ شهریور ۱۳۲۰ فومن -- درگذشته ۱۱ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران) نویسنده، روزنامه‌نگار و طنزنویس
او که پایه‌گذار مؤسسه گل‌آقا بود، از دانشگاه تهران فوق لیسانس ادبیات داشت و دوران معلمی، همکار و دوست نزدیک محمدعلی رجایی بود و در مجله توفیق فعالیت میکرد.
از سال ۱۳۶۳ به‌نوشتن یادداشت‌های روزانه طنز با نام مستعار «گل آقا» و با عنوان «دوکلمه حرف‌حساب» در محتوای انتقادی با روزنامه اطلاعات همکاری میکرد.
در یکم آبان ۱۳۶۹ نخستین شماره هفته‌نامه "گل‌آقا" را با تیراژ صدهزار نسخه و با قیمت ۱۵ تومان منتشر کرد که با نایاب شدن نسخه‌های اولیه، بازنشر شد.
این مجله در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ با زبان طنز و کاریکاتور به‌نقد فضای سیاسی و اجتماعی کشور می‌پرداخت. اما در ۲ آبان ۱۳۸۱ و در دوازدهمین سالگرد انتشار، همزمان با چاپ ۵۴۸مین شماره، تعطیلی هفته‌نامه به‌دلایلی نامعلوم اعلام شد و با چاپ سرمقاله شماره ۵۴۸ که این بار در آن نه شاغلام و غضنفری بود و نه گل‌آقایی، صابری از تصمیم خود برای پایان کار هفته‌نامه خبر داد.
وی پس از تحمل بیماری سخت درگذشت، در حالی که به اصرار خودش جز چند نفر، کسی از بیماری‌اش خبر نداشت تا دلی آزرده و خاطری اندوهگین نشود.
🆔
https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#کیومرث_صابری #گل_آقا
Telegram
علوم وفنون ادبی
شعر شناسی و علم ادبیات
تحقیق ومقاله
مطالب آموزشی و زبانشناسی
مطالب ویرایشی و نگارشی
غزل حافظ،معنا،تحلیل
کارگاه داستان نویسی
برگی از تقویم تاریخ
نگاهی به تاریخ ادبیات ایران
نقد وتحلیل شعر
دکلمه وشعرخوانی
معرفی کتاب
(پی دی اف وصوتی)
تحقیق ومقاله
مطالب آموزشی و زبانشناسی
مطالب ویرایشی و نگارشی
غزل حافظ،معنا،تحلیل
کارگاه داستان نویسی
برگی از تقویم تاریخ
نگاهی به تاریخ ادبیات ایران
نقد وتحلیل شعر
دکلمه وشعرخوانی
معرفی کتاب
(پی دی اف وصوتی)
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۸ شهریور سالروز درگذشت محمود بهزاد
(زاده ۲۲ اسفند ۱۲۹۲ رشت – درگذشته ۸ شهریور ۱۳۸۶ رشت) مترجم، مؤلف و زیست‌شناس
او که جزو نخستین دیپلمه‌های گیلان بود، به دانشسرای عالی راه یافت و در سال ۱۳۱۴ در رشته علوم طبیعی و تربیتی فارغ‌التحصیل شد. وی به‌دلیل آشنایی کامل با زبان فرانسوی و مطالعات مداوم، کتاب "داروین چه می گوید؟" را به‌سال ۱۳۲۲ تالیف و کتاب "راز وراثت" اثر ژان روستان را در سال ۱۳۲۳ ترجمه کرد.
در سال ۱۳۲۴ با توجه به‌علاقه زیادی که به زیست شیمی داشت، به موازات تدریس در دبیرستان البرز تهران در دانشکده داروسازی ثبت نام کرد و در سال ۱۳۲۸ با گرفتن دکترای داروسازی، فعالیتش را در تهیه کتابهای درسی و کمک درسی متمرکز ساخت.
او به سه زبان فرانسه، انگلیسی و آلمانی آشنایی داشت و در سال ۱۳۳۹ با ترجمه کتاب «سرگذشت زمین» تالیف جورج گاموف برنده جایزه سلطنتی شد.
ترجمه کتاب "روانشناسی فیزیولوژیک" که در سال ۱۳۴۸ انتشار یافت، موجب شد برای تدریس روانشناسی فیزیولوژیک به دانشگاه تهران دعوت شود. از آن پس در دانشگاه تهران، دانشسرای عالی و مدرسه عالی دختران به تدریس زیست شناسی و روانشناسی فیزیولوژیک پرداخت و از سال ۱۳۳۹ به‌مدت ۱۵ سال در دبیرستان رازی علوم طبیعی را به‌زبان فرانسه تدریس کرد.
در سال ۱۳۴۱ مامور تاسیس سازمان کتابهای درسی شد و مدت دوسال ریاست این سازمان را به‌عهده گرفت و با تلاش او کتابهای درسی "از دوره ابتدایی تا پایان دوره متوسطه" با رسم‌الخط واحدی به‌چاپ رسید.
وی در سال ۱۳۶۰ به زادگاهش بازگشت و همکاری‌اش را با انجمن داروسازان گیلان آغاز کرد و با بیش از ۶۰ سال تدریس در زمینه‌های گوناگون زیست‌شناسی، فیزیولوژی و ژنتیک به‌عنوان "پدر زیست شناسی نوین ایران" معروف شد.
او پرکارترین نویسنده و مترجم کتابهای علمی در ایران است و تعداد تالیف‌ها و ترجمه‌های او به ۹۸ جلد کتاب می‌رسد که ۶۳ کتاب را به تنهایی و ۳۵ کتاب دیگر را به‌یاری همکاران دانشمندش تالیف و ترجمه کرده است.
اغلب آثار او توسط ناشران معتبر همانند بنگاه ترجمه و نشر کتاب، شرکت سهامی کتابهای جیبی، امیرکبیر، خوارزمی، نیل، کتابفروشی مرکزی و نیز انتشارات دانشگاهها چاپ و منتشر شده است.
علاوه بر آثاری که نام برده شد و نیز کتابهایی که با همکاری دیگر استادان منتشر ساخته، صدها مقاله در زمینه‌های مختلف از وی به‌چاپ رسیده است. وی تا روزهای پایان زندگی‌اش، با همکاری انجمن داروسازان، مجله "حکمت" حاوی آخرین اطلاعات پزشکی و داروسازی را در رشت منتشر میکرد.
از جمله آثار وی بیولوژی برای همه، آیا به‌راستی انسان زاده میمون است؟ (چاپ ۴) بدن من (چاپ ۲) علوم سال سوم دبستان‌های کشور، علوم سال چهارم دبستان‌های کشور، نکاتی چند درباره ژنتیک (چاپ ۲) نکاتی چند درباره فیزیولوژی عمومی، نکاتی چند درباره فیزیولوژی اعصاب و غدد داخلی (چاپ ۲) نکاتی چند درباره زیست‌شناسی (چاپ ۲) نکاتی چند درباره روانشناسی فیزیولوژیک، داروینیسم و تکامل (چاپ ۹) و ترجمه و تالیف آثار بسیار دیگر است.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#محمود_بهزاد
۸ شهریور سالروز درگذشت محمود بهزاد
(زاده ۲۲ اسفند ۱۲۹۲ رشت – درگذشته ۸ شهریور ۱۳۸۶ رشت) مترجم، مؤلف و زیست‌شناس
او که جزو نخستین دیپلمه‌های گیلان بود، به دانشسرای عالی راه یافت و در سال ۱۳۱۴ در رشته علوم طبیعی و تربیتی فارغ‌التحصیل شد. وی به‌دلیل آشنایی کامل با زبان فرانسوی و مطالعات مداوم، کتاب "داروین چه می گوید؟" را به‌سال ۱۳۲۲ تالیف و کتاب "راز وراثت" اثر ژان روستان را در سال ۱۳۲۳ ترجمه کرد.
در سال ۱۳۲۴ با توجه به‌علاقه زیادی که به زیست شیمی داشت، به موازات تدریس در دبیرستان البرز تهران در دانشکده داروسازی ثبت نام کرد و در سال ۱۳۲۸ با گرفتن دکترای داروسازی، فعالیتش را در تهیه کتابهای درسی و کمک درسی متمرکز ساخت.
او به سه زبان فرانسه، انگلیسی و آلمانی آشنایی داشت و در سال ۱۳۳۹ با ترجمه کتاب «سرگذشت زمین» تالیف جورج گاموف برنده جایزه سلطنتی شد.
ترجمه کتاب "روانشناسی فیزیولوژیک" که در سال ۱۳۴۸ انتشار یافت، موجب شد برای تدریس روانشناسی فیزیولوژیک به دانشگاه تهران دعوت شود. از آن پس در دانشگاه تهران، دانشسرای عالی و مدرسه عالی دختران به تدریس زیست شناسی و روانشناسی فیزیولوژیک پرداخت و از سال ۱۳۳۹ به‌مدت ۱۵ سال در دبیرستان رازی علوم طبیعی را به‌زبان فرانسه تدریس کرد.
در سال ۱۳۴۱ مامور تاسیس سازمان کتابهای درسی شد و مدت دوسال ریاست این سازمان را به‌عهده گرفت و با تلاش او کتابهای درسی "از دوره ابتدایی تا پایان دوره متوسطه" با رسم‌الخط واحدی به‌چاپ رسید.
وی در سال ۱۳۶۰ به زادگاهش بازگشت و همکاری‌اش را با انجمن داروسازان گیلان آغاز کرد و با بیش از ۶۰ سال تدریس در زمینه‌های گوناگون زیست‌شناسی، فیزیولوژی و ژنتیک به‌عنوان "پدر زیست شناسی نوین ایران" معروف شد.
او پرکارترین نویسنده و مترجم کتابهای علمی در ایران است و تعداد تالیف‌ها و ترجمه‌های او به ۹۸ جلد کتاب می‌رسد که ۶۳ کتاب را به تنهایی و ۳۵ کتاب دیگر را به‌یاری همکاران دانشمندش تالیف و ترجمه کرده است.
اغلب آثار او توسط ناشران معتبر همانند بنگاه ترجمه و نشر کتاب، شرکت سهامی کتابهای جیبی، امیرکبیر، خوارزمی، نیل، کتابفروشی مرکزی و نیز انتشارات دانشگاهها چاپ و منتشر شده است.
علاوه بر آثاری که نام برده شد و نیز کتابهایی که با همکاری دیگر استادان منتشر ساخته، صدها مقاله در زمینه‌های مختلف از وی به‌چاپ رسیده است. وی تا روزهای پایان زندگی‌اش، با همکاری انجمن داروسازان، مجله "حکمت" حاوی آخرین اطلاعات پزشکی و داروسازی را در رشت منتشر میکرد.
از جمله آثار وی بیولوژی برای همه، آیا به‌راستی انسان زاده میمون است؟ (چاپ ۴) بدن من (چاپ ۲) علوم سال سوم دبستان‌های کشور، علوم سال چهارم دبستان‌های کشور، نکاتی چند درباره ژنتیک (چاپ ۲) نکاتی چند درباره فیزیولوژی عمومی، نکاتی چند درباره فیزیولوژی اعصاب و غدد داخلی (چاپ ۲) نکاتی چند درباره زیست‌شناسی (چاپ ۲) نکاتی چند درباره روانشناسی فیزیولوژیک، داروینیسم و تکامل (چاپ ۹) و ترجمه و تالیف آثار بسیار دیگر است.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#محمود_بهزاد
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۳ شهریور سالروز درگذشت محسن هشترودی
(زاده ۲۲ دی ۱۲۸۶ تبریز -- درگذشته ۱۳ شهریور ۱۳۵۵ تهران) اندیشمند، شاعر و ریاضیدان
او فرزند اسماعیل مجتهد، از مشاوران شیخ محمدخیابانی، از فعالان نهضت مشروطه بود. تحصیلات دبستانی را در زادگاهش گذراند و برای ادامه تحصیل به دارالفنون رفت. چند سالی در تهران به تحصیل پزشکی گذراند، تا در سال ۱۳۰۴ به‌عنوان دانشجوی بورسیه دولتی برای تحصیل در رشته ریاضیات به‌فرانسه اعزام شد.
در سال ۱۳۱۴ با درجه کارشناسی در رشته ریاضیات از دانشگاه سوربن فارغ‌التحصیل شد. سپس با سرپرستی پروفسور الی‌کارتان در همان دانشگاه، به پژوهش در زمینه هندسه دیفرانسیل پرداخت و در سال ۱۳۲۶ دکترا در رشته ریاضیات گرفت.
وی پس از بازگشت به ایران به‌عنوان استادیار در دانشکده علوم دانشسرای عالی به‌کار مشغول شد و در سال ۱۳۲۰ کرسی استادی دانشسرای عالی را دریافت کرد. او در سال ۱۳۳۰ به‌مقام ریاست دانشگاه تبریز رسید و در سال ۱۳۳۶ به‌عنوان رئیس دانشکده علوم دانشگاه تهران انتخاب شد.
هشترودی در طول زندگی حرفه‌ای‌اش ارتباط با مجامع علمی بین‌المللی را حفظ کرد و در سال ۱۳۲۹ به‌عنوان نماینده دانشگاه تهران در کنگره بین‌المللی ریاضی‌دانان هاروارد شرکت کرد و در مؤسسه مطالعات پیشرفته دانشگاه پرینستون و به درخواست ریاست مؤسسه، پروفسور اوپنهایمر به عضویت پذیرفته شد و یک ترم پاییزی را نیز به تدریس در دانشگاه هاروارد پرداخت.
او از طرفداران سرسخت علوم پایه و علاقه‌مند به‌شعر و موسیقی و فلسفه بود و توانایی بیان مطالب علمی به‌زبان ساده داشت. وی به‌عنوان یک متفکر منتقد پیشرو و ریاضیدان نامدار ایرانی، دارای اهمیت نمادین و شخصیتی اثرگذار در جامعه علمی معاصر ایران بود.
دكتر ماكان در كتاب نگرشهاى ايرانى مى‌نويسد: روزى كه آرمسترانگ به‌عنوان نخستين انسان پاى بر كره ماه گذاشت، پروفسور هشترودى در گفتگويى راديويى اظهار داشت كه بشر مى‌توانست يك قرن زودتر به‌ماه دست يابد، اگركتابخانه فارس و تيسفون را به آتش نمى‌كشيدند يا به‌دجله نمى‌ريختند.
آرامگاه وی در گورستان بقاییه تبریز است.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#محسن_هشترودی
۱۳ شهریور سالروز درگذشت محسن هشترودی
(زاده ۲۲ دی ۱۲۸۶ تبریز -- درگذشته ۱۳ شهریور ۱۳۵۵ تهران) اندیشمند، شاعر و ریاضیدان
او فرزند اسماعیل مجتهد، از مشاوران شیخ محمدخیابانی، از فعالان نهضت مشروطه بود. تحصیلات دبستانی را در زادگاهش گذراند و برای ادامه تحصیل به دارالفنون رفت. چند سالی در تهران به تحصیل پزشکی گذراند، تا در سال ۱۳۰۴ به‌عنوان دانشجوی بورسیه دولتی برای تحصیل در رشته ریاضیات به‌فرانسه اعزام شد.
در سال ۱۳۱۴ با درجه کارشناسی در رشته ریاضیات از دانشگاه سوربن فارغ‌التحصیل شد. سپس با سرپرستی پروفسور الی‌کارتان در همان دانشگاه، به پژوهش در زمینه هندسه دیفرانسیل پرداخت و در سال ۱۳۲۶ دکترا در رشته ریاضیات گرفت.
وی پس از بازگشت به ایران به‌عنوان استادیار در دانشکده علوم دانشسرای عالی به‌کار مشغول شد و در سال ۱۳۲۰ کرسی استادی دانشسرای عالی را دریافت کرد. او در سال ۱۳۳۰ به‌مقام ریاست دانشگاه تبریز رسید و در سال ۱۳۳۶ به‌عنوان رئیس دانشکده علوم دانشگاه تهران انتخاب شد.
هشترودی در طول زندگی حرفه‌ای‌اش ارتباط با مجامع علمی بین‌المللی را حفظ کرد و در سال ۱۳۲۹ به‌عنوان نماینده دانشگاه تهران در کنگره بین‌المللی ریاضی‌دانان هاروارد شرکت کرد و در مؤسسه مطالعات پیشرفته دانشگاه پرینستون و به درخواست ریاست مؤسسه، پروفسور اوپنهایمر به عضویت پذیرفته شد و یک ترم پاییزی را نیز به تدریس در دانشگاه هاروارد پرداخت.
او از طرفداران سرسخت علوم پایه و علاقه‌مند به‌شعر و موسیقی و فلسفه بود و توانایی بیان مطالب علمی به‌زبان ساده داشت. وی به‌عنوان یک متفکر منتقد پیشرو و ریاضیدان نامدار ایرانی، دارای اهمیت نمادین و شخصیتی اثرگذار در جامعه علمی معاصر ایران بود.
دكتر ماكان در كتاب نگرشهاى ايرانى مى‌نويسد: روزى كه آرمسترانگ به‌عنوان نخستين انسان پاى بر كره ماه گذاشت، پروفسور هشترودى در گفتگويى راديويى اظهار داشت كه بشر مى‌توانست يك قرن زودتر به‌ماه دست يابد، اگركتابخانه فارس و تيسفون را به آتش نمى‌كشيدند يا به‌دجله نمى‌ريختند.
آرامگاه وی در گورستان بقاییه تبریز است.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#محسن_هشترودی
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۸ شهریور زادروز اردشیر محصص
(زاده ۱۸ شهریور ۱۳۱۷ رشت -- درگذشته ۱۸ مهر ۱۳۸۷ نیویورک) طراح، نقاش و کاریکاتوریست
او در سه سالگی به‌همراه برادرش به تماشای فیلم مشهور «بلای جان نازی‌ها» رفته بود، زمانی که از سینما برگشت در خانه از او درباره داستان فیلم پرسیدند و چون نتوانست ماجرای فیلم را شرح دهد، آنچه را دیده بود روی کاغذ طراحی کرد. این نخستین طراحی‌اش بود و آغاز راهی که بعدها به مشهورترین طراحان ایران و جهان مبدل شد.
خواهر او ایراندخت محصص استاد کاریکاتور و نظریهپرداز هنری است و پسرعمویش بهمن محصص، مجسمه‌ساز و نقاش است.
او در دانشگاه تهران حقوق خواند و در سال ۱۳۴۱ در کتابخانه وزارتخانه‌‌ای مشغول به‌کار شد و در یکسال تمام کتابهای آنجا را خواند؛ سپس کناره‌گیری کرد و برای همیشه خود را وقف طراحی ساخت.
مدتی در کتاب جمعه به فعالیت مشغول بود و زمانی که احمد شاملو سردبیری کتاب هفته را برعهده گرفت، طرح‌های وی را برای چاپ پذیرفت و نامش به‌عنوان طراحی صاحب سبک ثبت شد. پس از تعطیلی کتاب هفته به روزنامه کیهان رفت و مدتی طرح‌هایش با وجود تلخ بودن مضامین در این روزنامه چاپ می‌شد.
سیروس طاهباز در سال ۱۳۵۰ نخستین مجموعه طرح‌های محصص را با عنوان کاکتوس در دفترهای زمانه چاپ کرد.
وی کتابهای زیادی منتشر کرد که از آن جمله با اردشیر و صورتک‌هایش (۱۳۵۰) اردشیر و هوای توفانی (۱۳۵۱) تشریفات (۱۳۵۱) شناسنامه (۱۳۵۱) لحظه‌ها (۱۳۵۱) وقایع‌اتفاقیه (۱۳۵۲) طرح‌های‌آزاد (۱۳۵۳) کافرنامه (۱۳۵۴) دیباچه (۱۳۵۴) و تبریکات (۱۳۵۴) است.
از آثار وی کتابهای «اردشیر محصص، تاریخی کوتاه» و «زندگی در ایران» در ۱۹۹۴ توسط انتشارات میج (MAGE) در آمریکا انتشار یافت.
وی تعدادی طرح برای روزنامه نیویورک تایمز کشید و هم‌اکنون مجموعه‌ای از ۸۰ تا ۱۰۰ اثر از وی در کتابخانه ملی‌آمریکا نگهداری می‌شود. آخرین نمایش آثار او در ایران به پیشنهاد امیرفرهاد در سالهای ۱۳۸۵ و ۱۳۸۶ با عناوین اردشیر پس از سی سال و اردشیرستان در گالری هما در تهران برگزار شد که با واکنش تند روزنامه کیهان مواجه شد. آخرین نمایشگاه آثارش در خرداد ۱۳۷۸ در نیویورک به مناسبت بزرگداشت این هنرمند کاریکاتوریست ایرانی از سوی «انجمن آسیا» برپا شد. در این نمایشگاه که به مناسبت یک عمر فعالیت هنری محصص برپا شده بود، خودش به‌دلیل بیماری حضور نداشت. پس از درگذشتش رخدادهای مختلفی در گرامیداشت او برگزار شد که از آن جمله می‌شود به بزرگداشت او در بخش مدرن آرت دبی ۲۰۱۴ اشاره کرد.
محصص با روزنامه معروف june afric "أفريقاى جوان" به‌طور رسمى همكارى داشت.
او سالهای پس از انقلاب را در نیویورک سپری کرد و بر اثر بیماری پارکینسون، توانایی‌های حرکتی و تکلمی‌اش به‌شدت کاهش یافت. محصص تا انتها با وجود بیماری به‌خلق آثار کاریکاتور و طراحی پرداخت.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#اردشیر_محصص
۱۸ شهریور زادروز اردشیر محصص
(زاده ۱۸ شهریور ۱۳۱۷ رشت -- درگذشته ۱۸ مهر ۱۳۸۷ نیویورک) طراح، نقاش و کاریکاتوریست
او در سه سالگی به‌همراه برادرش به تماشای فیلم مشهور «بلای جان نازی‌ها» رفته بود، زمانی که از سینما برگشت در خانه از او درباره داستان فیلم پرسیدند و چون نتوانست ماجرای فیلم را شرح دهد، آنچه را دیده بود روی کاغذ طراحی کرد. این نخستین طراحی‌اش بود و آغاز راهی که بعدها به مشهورترین طراحان ایران و جهان مبدل شد.
خواهر او ایراندخت محصص استاد کاریکاتور و نظریهپرداز هنری است و پسرعمویش بهمن محصص، مجسمه‌ساز و نقاش است.
او در دانشگاه تهران حقوق خواند و در سال ۱۳۴۱ در کتابخانه وزارتخانه‌‌ای مشغول به‌کار شد و در یکسال تمام کتابهای آنجا را خواند؛ سپس کناره‌گیری کرد و برای همیشه خود را وقف طراحی ساخت.
مدتی در کتاب جمعه به فعالیت مشغول بود و زمانی که احمد شاملو سردبیری کتاب هفته را برعهده گرفت، طرح‌های وی را برای چاپ پذیرفت و نامش به‌عنوان طراحی صاحب سبک ثبت شد. پس از تعطیلی کتاب هفته به روزنامه کیهان رفت و مدتی طرح‌هایش با وجود تلخ بودن مضامین در این روزنامه چاپ می‌شد.
سیروس طاهباز در سال ۱۳۵۰ نخستین مجموعه طرح‌های محصص را با عنوان کاکتوس در دفترهای زمانه چاپ کرد.
وی کتابهای زیادی منتشر کرد که از آن جمله با اردشیر و صورتک‌هایش (۱۳۵۰) اردشیر و هوای توفانی (۱۳۵۱) تشریفات (۱۳۵۱) شناسنامه (۱۳۵۱) لحظه‌ها (۱۳۵۱) وقایع‌اتفاقیه (۱۳۵۲) طرح‌های‌آزاد (۱۳۵۳) کافرنامه (۱۳۵۴) دیباچه (۱۳۵۴) و تبریکات (۱۳۵۴) است.
از آثار وی کتابهای «اردشیر محصص، تاریخی کوتاه» و «زندگی در ایران» در ۱۹۹۴ توسط انتشارات میج (MAGE) در آمریکا انتشار یافت.
وی تعدادی طرح برای روزنامه نیویورک تایمز کشید و هم‌اکنون مجموعه‌ای از ۸۰ تا ۱۰۰ اثر از وی در کتابخانه ملی‌آمریکا نگهداری می‌شود. آخرین نمایش آثار او در ایران به پیشنهاد امیرفرهاد در سالهای ۱۳۸۵ و ۱۳۸۶ با عناوین اردشیر پس از سی سال و اردشیرستان در گالری هما در تهران برگزار شد که با واکنش تند روزنامه کیهان مواجه شد. آخرین نمایشگاه آثارش در خرداد ۱۳۷۸ در نیویورک به مناسبت بزرگداشت این هنرمند کاریکاتوریست ایرانی از سوی «انجمن آسیا» برپا شد. در این نمایشگاه که به مناسبت یک عمر فعالیت هنری محصص برپا شده بود، خودش به‌دلیل بیماری حضور نداشت. پس از درگذشتش رخدادهای مختلفی در گرامیداشت او برگزار شد که از آن جمله می‌شود به بزرگداشت او در بخش مدرن آرت دبی ۲۰۱۴ اشاره کرد.
محصص با روزنامه معروف june afric "أفريقاى جوان" به‌طور رسمى همكارى داشت.
او سالهای پس از انقلاب را در نیویورک سپری کرد و بر اثر بیماری پارکینسون، توانایی‌های حرکتی و تکلمی‌اش به‌شدت کاهش یافت. محصص تا انتها با وجود بیماری به‌خلق آثار کاریکاتور و طراحی پرداخت.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#اردشیر_محصص
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۰ شهریور زادروز جلال خالقی‌مطلق
(زاده ۲۰ شهریور ۱۳۱۶ تهران) ادیب، پژوهشگر و شاهنامه‌شناس
او تحصیلات دانشگاهی را در آلمان گذراند و در سال ۱۳۴۹ (۱۹۷۰) از دانشگاه کلن در رشته‌های شرق‌شناسی، مردم‌شناسی و تاریخ قدیم درجه دکتری گرفت و از سال ۱۳۵۰ (۱۹۷۱) در بخش مطالعات ایرانی در دانشگاه هامبورگ، مشغول به تدریس زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ ایران بوده‌است.
از آغاز دهه ۱۳۵۰ ضمن اقامت و تدریس در آلمان، پژوهش‌های گسترده‌ای در زمینه ادبیات حماسی ایران و شاهنامه انجام داد. مقاله‌های تحقیقی او در مجله سیمرغ "نشریه بنیاد شاهنامه فردوسی" مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران‌نامه، ایران‌شناسی، کلک و نامه ایران باستان انتشار می‌یافت. دو مجموعه برگزیده از مقاله‌های او با عنوان‌های گل رنج‌های کهن (۱۳۷۲) و سخن‌های دیرینه (۱۳۸۱) در تهران به‌چاپ رسیده‌است.
مهم‌ترین دستاورد وی تصحیح شاهنامه فردوسی در هشت دفتر است که طی سالهای ۱۳۶۶ تا ۱۳۸۶ در نیویورک زیر نظر احسان یارشاطر انتشار یافت. تصحیح شاهنامه فردوسی، حاصل بیش از سی سال کار مداوم در گردآوری و بررسی کهن‌ترین دست‌نویس‌های شاهنامه و مقابله آنها با پیروی از روش‌های جدید تصحیح متون است. وی در کار مقابله دست‌نویس‌ها از همکاری محمود امیدسالار و ابوالفضل خطیبی در دفترهای ششم و هفتم بهره گرفت. دوره شاهنامه خالقی در سال ۱۳۸۷ توسط مرکز دائرة‌المعارف بزرگ در تهران تجدید چاپ شد. او به‌عنوان عضو هیئت علمی کنگره بین‌المللی هزاره شاهنامه فردوسی برگزیده شده‌است. و عضو شوراى عالى علمى و رئيس كانون فردوسى مركز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامى و عضو هیئت امنای بنیاد فردوسی است.
مختصری از فعالیت‌ها:
تصحیح علمی ـ انتقادی شاهنامه در هشت دفتر.
یادداشت‌های شاهنامه "تا امروز سه بخش از این مجموعه مفصل چاپ شده و مجلدات دیگر نیز در دست چاپ است".
دو گزیده مقالات به نام «گل رنج‌های کهن» و «سخن‌های دیرینه».
ترجمه کتاب اساس اشتقاق فارسی اثر «پاول هرن».
تألیف بیش از صد مقاله و نقد تخصصی درباره تاریخ، فرهنگ و ادبیات ایران، به‌ویژه در حوزه شاهنامه‌شناسی و ادب حماسی.
تألیف ده‌ها مدخل تخصصی در دانشنامه‌هایی چون ایرانیکا و دایرةالمعارف بزرگ اسلامى.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#جلال_خالقی_مطلق
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۰ شهریور زادروز جلال خالقی‌مطلق
(زاده ۲۰ شهریور ۱۳۱۶ تهران) ادیب، پژوهشگر و شاهنامه‌شناس
او تحصیلات دانشگاهی را در آلمان گذراند و در سال ۱۳۴۹ (۱۹۷۰) از دانشگاه کلن در رشته‌های شرق‌شناسی، مردم‌شناسی و تاریخ قدیم درجه دکتری گرفت و از سال ۱۳۵۰ (۱۹۷۱) در بخش مطالعات ایرانی در دانشگاه هامبورگ، مشغول به تدریس زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ ایران بوده‌است.
از آغاز دهه ۱۳۵۰ ضمن اقامت و تدریس در آلمان، پژوهش‌های گسترده‌ای در زمینه ادبیات حماسی ایران و شاهنامه انجام داد. مقاله‌های تحقیقی او در مجله سیمرغ "نشریه بنیاد شاهنامه فردوسی" مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران‌نامه، ایران‌شناسی، کلک و نامه ایران باستان انتشار می‌یافت. دو مجموعه برگزیده از مقاله‌های او با عنوان‌های گل رنج‌های کهن (۱۳۷۲) و سخن‌های دیرینه (۱۳۸۱) در تهران به‌چاپ رسیده‌است.
مهم‌ترین دستاورد وی تصحیح شاهنامه فردوسی در هشت دفتر است که طی سالهای ۱۳۶۶ تا ۱۳۸۶ در نیویورک زیر نظر احسان یارشاطر انتشار یافت. تصحیح شاهنامه فردوسی، حاصل بیش از سی سال کار مداوم در گردآوری و بررسی کهن‌ترین دست‌نویس‌های شاهنامه و مقابله آنها با پیروی از روش‌های جدید تصحیح متون است. وی در کار مقابله دست‌نویس‌ها از همکاری محمود امیدسالار و ابوالفضل خطیبی در دفترهای ششم و هفتم بهره گرفت. دوره شاهنامه خالقی در سال ۱۳۸۷ توسط مرکز دائرة‌المعارف بزرگ در تهران تجدید چاپ شد. او به‌عنوان عضو هیئت علمی کنگره بین‌المللی هزاره شاهنامه فردوسی برگزیده شده‌است. و عضو شوراى عالى علمى و رئيس كانون فردوسى مركز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامى و عضو هیئت امنای بنیاد فردوسی است.
مختصری از فعالیت‌ها:
تصحیح علمی ـ انتقادی شاهنامه در هشت دفتر.
یادداشت‌های شاهنامه "تا امروز سه بخش از این مجموعه مفصل چاپ شده و مجلدات دیگر نیز در دست چاپ است".
دو گزیده مقالات به نام «گل رنج‌های کهن» و «سخن‌های دیرینه».
ترجمه کتاب اساس اشتقاق فارسی اثر «پاول هرن».
تألیف بیش از صد مقاله و نقد تخصصی درباره تاریخ، فرهنگ و ادبیات ایران، به‌ویژه در حوزه شاهنامه‌شناسی و ادب حماسی.
تألیف ده‌ها مدخل تخصصی در دانشنامه‌هایی چون ایرانیکا و دایرةالمعارف بزرگ اسلامى.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#جلال_خالقی_مطلق
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘☘ برگی از تقویم تاریخ ☘☘
۲۲ شهریور زادروز احسان‌اله نراقی
(زاده ۲۲ شهریور ۱۳۰۵ کاشان – درگذشته ۱۲ آذر ۱۳۹۱ تهران) مشاور فرح پهلوی و پژوهشگر حوزه فلسفه و جامعه‌شناسی
او که نیاکان و بستگانش روحانی بودند، در دانشگاه تهران به تحصیل حقوق پرداخت و برای ادامه تحصیل به سویس رفت و لیسانس جامعه‌شناسی از دانشگاه ژنو دریافت کرد.
وی پس از دوسال اقامت در تهران، موفق به گرفتن بورس تحصیلی در مقطع دکترا از دانشگاه سوربن فرانسه شد.
او در مدت تحصیل و اقامت در سویس به‌عنوان یکی از عناصر فعال در فعالیت‌های کمونیستی شهرت یافت و در سال ۱۳۲۸ در فستیوال جوانان کمونیست در بوداپست شرکت کرد و در سال ۱۳۲۰ ریاست هیئت ایرانی شرکت‌کننده در برلین شرقی را برعهده داشت. وی پس از فراغت از تحصیل، به‌عنوان کارشناس خاورمیانه و ایران در یونسکو مشغول کار شد و ضمن اعلام انزجار از نظرات و عقاید توده‌ای و کمونیستی خود، اعلام کرد که ترویج مرام کمونیستی در ایران ممکن نیست و بهترین حکومت در ایران مشروطه سلطنتی است.
او در جریان ملی شدن صنعت نفت روابط خود را با ابوالقاسم کاشانی "که از اقوام وی بود" گسترش داد و به‌نوعی عامل دولت دکترمصدق در سویس شد.
بازگشت او به ایران در سال ۱۳۳۱ در اوج اقتدار ملیون، وی را به رابط غیررسمی میان مصدق و کاشانی و گاهی مترجم کاشانی در برخورد با خبرنگاران تبدیل کرد. وی با ورود به‌حلقه قدرت توانست از طریق دکتر صدیقی در دانشگاه تهران مشغول به کار شود و همزمان با کمک او و دکتر سیاسی موفق شد مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی را بنیانگذاری کند و مدت ۱۲ سال مدیریت آن را برعهده داشته باشد. این مؤسسه علاوه بر انتشار کتابهای متعدد به‌خصوص در زمینه علوم اجتماعی، در تهیه و تدوین طرح جامع کلان‌شهرهایی همچون تهران و شیراز نقش داشت.
او که از منسوبان فرح پهلوی بود و با وی نسبت خانوادگی داشت، سالها به‌عنوان مشاور فرح دیبا فعالیت میکرد. حمایت حکومت پهلوی از او در آن مقطع برای مقابله با افکار چپ بود. او در اواخر دوران پهلوی هشت نشست خصوصی نیز با محمدرضاشاه پهلوی داشت و به مشاوره او پرداخت. عمده‌ترین مسئولیت‌های وی پیش از انقلاب به این شرح بوده‌است.
مدیریت «مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی»
تصدی «اداره جوانان» سازمان آموزش علمی و فرهنگی ملل متحد «یونسکو»
ریاست «مؤسسه تحقیقات و برنامه‌ریزی علمی و آموزشی کشور»
معاونت علمی‌فرهنگی سازمان ملل "یونسکو".
وی همکاری‌اش را با سازمان جهانی یونسکو از سال ۱۳۳۶ و در قالب فعالیت‌های پژوهشی آغاز کرد. ابتدا طرح استقرار مؤسسات علوم اجتماعی را در کشورهای خاورمیانه مورد بررسی قرار داد، سپس در سال ۱۳۴۶ گزارش فرار مغزها را در سطح جهانی برای سازمان ملل متحد و سازمان یونسکو به انجام رسانید. به‌دنبال انجام چنین همکاری بود که وی با پیشنهاد رنه مائو رئیس وقت یونسکو به‌عنوان اولین ایرانی، به ریاست بخش جوانان یونسکو انتخاب شد.
او در مصاحبه‌ای اظهار داشت که در دوران زندگی در غرب، دوبار نشان لژیون دونور را از رؤسای جمهور فرانسه شارل دوگل و فرانسوا میتران دریافت کرده بود.
وی قرار بود با موافقت امور فرهنگی وزارت ارشاد، در قطعه نام‌آوران به‌خاک سپرده شود، اما به‌دلیل مخالفت رئیس شورای شهر "چمران" در قطعه ۲۳۳ به‌خاک سپرده شد.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘.
#احسان_نراقی
۲۲ شهریور زادروز احسان‌اله نراقی
(زاده ۲۲ شهریور ۱۳۰۵ کاشان – درگذشته ۱۲ آذر ۱۳۹۱ تهران) مشاور فرح پهلوی و پژوهشگر حوزه فلسفه و جامعه‌شناسی
او که نیاکان و بستگانش روحانی بودند، در دانشگاه تهران به تحصیل حقوق پرداخت و برای ادامه تحصیل به سویس رفت و لیسانس جامعه‌شناسی از دانشگاه ژنو دریافت کرد.
وی پس از دوسال اقامت در تهران، موفق به گرفتن بورس تحصیلی در مقطع دکترا از دانشگاه سوربن فرانسه شد.
او در مدت تحصیل و اقامت در سویس به‌عنوان یکی از عناصر فعال در فعالیت‌های کمونیستی شهرت یافت و در سال ۱۳۲۸ در فستیوال جوانان کمونیست در بوداپست شرکت کرد و در سال ۱۳۲۰ ریاست هیئت ایرانی شرکت‌کننده در برلین شرقی را برعهده داشت. وی پس از فراغت از تحصیل، به‌عنوان کارشناس خاورمیانه و ایران در یونسکو مشغول کار شد و ضمن اعلام انزجار از نظرات و عقاید توده‌ای و کمونیستی خود، اعلام کرد که ترویج مرام کمونیستی در ایران ممکن نیست و بهترین حکومت در ایران مشروطه سلطنتی است.
او در جریان ملی شدن صنعت نفت روابط خود را با ابوالقاسم کاشانی "که از اقوام وی بود" گسترش داد و به‌نوعی عامل دولت دکترمصدق در سویس شد.
بازگشت او به ایران در سال ۱۳۳۱ در اوج اقتدار ملیون، وی را به رابط غیررسمی میان مصدق و کاشانی و گاهی مترجم کاشانی در برخورد با خبرنگاران تبدیل کرد. وی با ورود به‌حلقه قدرت توانست از طریق دکتر صدیقی در دانشگاه تهران مشغول به کار شود و همزمان با کمک او و دکتر سیاسی موفق شد مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی را بنیانگذاری کند و مدت ۱۲ سال مدیریت آن را برعهده داشته باشد. این مؤسسه علاوه بر انتشار کتابهای متعدد به‌خصوص در زمینه علوم اجتماعی، در تهیه و تدوین طرح جامع کلان‌شهرهایی همچون تهران و شیراز نقش داشت.
او که از منسوبان فرح پهلوی بود و با وی نسبت خانوادگی داشت، سالها به‌عنوان مشاور فرح دیبا فعالیت میکرد. حمایت حکومت پهلوی از او در آن مقطع برای مقابله با افکار چپ بود. او در اواخر دوران پهلوی هشت نشست خصوصی نیز با محمدرضاشاه پهلوی داشت و به مشاوره او پرداخت. عمده‌ترین مسئولیت‌های وی پیش از انقلاب به این شرح بوده‌است.
مدیریت «مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی»
تصدی «اداره جوانان» سازمان آموزش علمی و فرهنگی ملل متحد «یونسکو»
ریاست «مؤسسه تحقیقات و برنامه‌ریزی علمی و آموزشی کشور»
معاونت علمی‌فرهنگی سازمان ملل "یونسکو".
وی همکاری‌اش را با سازمان جهانی یونسکو از سال ۱۳۳۶ و در قالب فعالیت‌های پژوهشی آغاز کرد. ابتدا طرح استقرار مؤسسات علوم اجتماعی را در کشورهای خاورمیانه مورد بررسی قرار داد، سپس در سال ۱۳۴۶ گزارش فرار مغزها را در سطح جهانی برای سازمان ملل متحد و سازمان یونسکو به انجام رسانید. به‌دنبال انجام چنین همکاری بود که وی با پیشنهاد رنه مائو رئیس وقت یونسکو به‌عنوان اولین ایرانی، به ریاست بخش جوانان یونسکو انتخاب شد.
او در مصاحبه‌ای اظهار داشت که در دوران زندگی در غرب، دوبار نشان لژیون دونور را از رؤسای جمهور فرانسه شارل دوگل و فرانسوا میتران دریافت کرده بود.
وی قرار بود با موافقت امور فرهنگی وزارت ارشاد، در قطعه نام‌آوران به‌خاک سپرده شود، اما به‌دلیل مخالفت رئیس شورای شهر "چمران" در قطعه ۲۳۳ به‌خاک سپرده شد.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘.
#احسان_نراقی
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️
۲۳ شهریور سالروز درگذشت محمد محمدعلی
(زاده ۷ اردیبهشت ۱۳۲۷ تهران -- درگذشته ۲۳ شهریور ۱۴۰۲ کانادا) نویسنده
.
او در دانشکده علوم سیاسی و اجتماعی درس خواند و ازسال ۱۳۴۳ که نفر اول منطقه آموزش و پرورش در مسابقه داستان نویسی انجمن ایران و آمریکا شد، نوشتن را آغاز کرد. انتشار سالنامه در دبیرستان مروی، سردبیری فصلنامه «برج» برگزاری کلاس‌های نویسندگی و همکاری با مجله «آدینه» و چند نشریه ادبی، از دیگر فعالیت‌های او بود. وی سال ۱۳۵۴ در سازمان بازنشستگی کشوری استخدام و ۱۳۵۶ در کانون نویسندگان ایران عضو بود.
دریافت دیپلم افتخار ۲۰ سال داستان نویسی ایران از وزیر ارشاد ، برنده جایزه بهترین رمان سال جایزه یلدا به‌خاطر رمان برهنه در باد و بزرگداشت و دریافت لوح سپاس در نشرثالث از جمله جوایز آثار او بود.
آثار ادبی و داستانی:
مجموعه داستان‌های «دره هندآباد گرگ داره» (۱۳۵۴، انتشارات پیروز)
«از ما بهتران» (۱۳۵۷، انتشارات رواق) «بازنشستگی و داستان‌های دیگر» (۱۳۶۶، انتشارات آگاه)
«چشم دوم» (۱۳۷۳، انتشارات مرکز) «دریغ از روبه‌رو» (۱۳۷۸، انتشارات راهیان اندیشه)
و همچنین رمان‌های «رعد و برق بی‌باران» (۱۳۷۰، نشر بزرگمهر)
«نقش پنهان» (۱۳۷۰، انتشارات قطره) «باورهای خیس یک مرده» (۱۳۷۶، نشرعلم)
«برهنه در باد» (۱۳۷۹، نشر مرکز) و...«قصه تهمینه» (۱۳۸۲، انتشارات افق)
«آدم و حوا» (۱۳۸۲، انتشارات کاروان)، «جمشید و جمک» (۱۳۸۳، انتشارات کاروان)و «مشی و مشیانه» (۱۳۸۶، انتشارات کاروان) از جمله آثار منتشرشده او هستند. رمان‌های «مشی و مشیانه» «جمشید و جمک» «آدم و حوا» و «نقش پنهان» در انتشارات کتابسرای تندیس، چاپ دوباره شده است.
🆔
https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#محمد_محمد_علی
۲۳ شهریور سالروز درگذشت محمد محمدعلی
(زاده ۷ اردیبهشت ۱۳۲۷ تهران -- درگذشته ۲۳ شهریور ۱۴۰۲ کانادا) نویسنده
.
او در دانشکده علوم سیاسی و اجتماعی درس خواند و ازسال ۱۳۴۳ که نفر اول منطقه آموزش و پرورش در مسابقه داستان نویسی انجمن ایران و آمریکا شد، نوشتن را آغاز کرد. انتشار سالنامه در دبیرستان مروی، سردبیری فصلنامه «برج» برگزاری کلاس‌های نویسندگی و همکاری با مجله «آدینه» و چند نشریه ادبی، از دیگر فعالیت‌های او بود. وی سال ۱۳۵۴ در سازمان بازنشستگی کشوری استخدام و ۱۳۵۶ در کانون نویسندگان ایران عضو بود.
دریافت دیپلم افتخار ۲۰ سال داستان نویسی ایران از وزیر ارشاد ، برنده جایزه بهترین رمان سال جایزه یلدا به‌خاطر رمان برهنه در باد و بزرگداشت و دریافت لوح سپاس در نشرثالث از جمله جوایز آثار او بود.
آثار ادبی و داستانی:
مجموعه داستان‌های «دره هندآباد گرگ داره» (۱۳۵۴، انتشارات پیروز)
«از ما بهتران» (۱۳۵۷، انتشارات رواق) «بازنشستگی و داستان‌های دیگر» (۱۳۶۶، انتشارات آگاه)
«چشم دوم» (۱۳۷۳، انتشارات مرکز) «دریغ از روبه‌رو» (۱۳۷۸، انتشارات راهیان اندیشه)
و همچنین رمان‌های «رعد و برق بی‌باران» (۱۳۷۰، نشر بزرگمهر)
«نقش پنهان» (۱۳۷۰، انتشارات قطره) «باورهای خیس یک مرده» (۱۳۷۶، نشرعلم)
«برهنه در باد» (۱۳۷۹، نشر مرکز) و...«قصه تهمینه» (۱۳۸۲، انتشارات افق)
«آدم و حوا» (۱۳۸۲، انتشارات کاروان)، «جمشید و جمک» (۱۳۸۳، انتشارات کاروان)و «مشی و مشیانه» (۱۳۸۶، انتشارات کاروان) از جمله آثار منتشرشده او هستند. رمان‌های «مشی و مشیانه» «جمشید و جمک» «آدم و حوا» و «نقش پنهان» در انتشارات کتابسرای تندیس، چاپ دوباره شده است.
🆔
https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#محمد_محمد_علی
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۵ شهریور زادروز محمدکریم پیرنیا
(زاده ۲۵ شهریور ۱۲۹۹ یزد -- درگذشته ۹ شهریور ۱۳۷۶ تهران) استاد دانشگاه، نویسنده و نظریهپرداز معماری
او در کنکور نخستین دوره دانشکده هنرهای زیبا شرکت کرد و پذیرفته شد، اما بی‌توجهی به معماری ایرانی و تأکید بیشتر بر معماری غربی و آثار اروپایی در دانشگاههای آن زمان، سرانجام وی را بر آن داشت که تحصیلاتش را ناتمام رها کرده و به بررسی‌ها و تحقیقات فردی خویش متکی شود. وی با بررسی بناها و گفتگو با معماران و استادکاران قدیمی، برخی از ویژگی‌ها و اصول معماری ایرانی را مورد شناسایی قرار داد که به تدریج حاصل تحقیقاتش را در مقالاتی در اختیار عموم گذاشت.
او افزون بر معماری، در ادبیات، خوشنویسی، نقاشی و موسیقی نیز دستی داشت، بر زبان‌های عربی و عبری مسلط بود، زبان پهلوی را به خوبی می‌دانست و با خط میخی نیز آشنا بود.
او از سال ۱۳۴۴ تا پیش از انقلاب به عنوان معاون فنی سازمان حفاظت آثار باستانی در زمینه ترمیم، تعمیر و احیاء بناها و آثار باستانی فعالیت میکرد و مدتی نیز در دانشکده هنرهای زیبا و دانشگاه شهیدبهشتی به تدریس معماری ایرانی اشتغال داشت.
وی کتب و مقالات بسیار در مورد سبک‌شناسی و معماری اصیل و سنتی ایرانی تألیف کرده است و بدین دلیل او را پدر معماری سنتی ایران می‌دانند. او به ویژه تحقیقات پردامنه‌ای بر روی تاق در معماری ایرانی و انواع و سبک‌های آن انجام داده بود.
آثار:
۱- راه و رباط، افسر کرامت‌اله، تهران، انتشارات سازمان ملی حفاظت آثار باستانی، ۱۳۵۲، چاپ دوم، سازمان میراث فرهنگی، انتشارات آرمین ۱۳۷۰
۲- شیوه‌های معماری ایران، تدوین غلامحسین معماریان، تهران، نشر هنر اسلامی ۱۳۸۱
۳- گنبد در معماری ایران، گردآوری زهره بزرگمهری، مجله اثر، شماره ۲۰، ۱۳۷۰
۴- آشنایی با معماری اسلامی ایران، تدوین غلامحسین معماریان، تهران، دانشگاه علم و صنعت ۱۳۷۱
۵- کتاب هنر دبیرستان، بخش معماری
۶- هندسه در معماری، گردآوری زهره بزرگمهری، تهران، سازمان میراث فرهنگی، چاپ دوم ۱۳۷
۷- سبک‌شناسی معماری تدوین غلامحسین معماریان ویراستار علی‌محمد رنجبرکرمانی، سروش دانش (۱۳۸۹)
آرامگاه وی در «خانه رسولیان» یزد، در محل دانشکده هنر و معماری است.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#محمد_کربم_پیر_نیا
۲۵ شهریور زادروز محمدکریم پیرنیا
(زاده ۲۵ شهریور ۱۲۹۹ یزد -- درگذشته ۹ شهریور ۱۳۷۶ تهران) استاد دانشگاه، نویسنده و نظریهپرداز معماری
او در کنکور نخستین دوره دانشکده هنرهای زیبا شرکت کرد و پذیرفته شد، اما بی‌توجهی به معماری ایرانی و تأکید بیشتر بر معماری غربی و آثار اروپایی در دانشگاههای آن زمان، سرانجام وی را بر آن داشت که تحصیلاتش را ناتمام رها کرده و به بررسی‌ها و تحقیقات فردی خویش متکی شود. وی با بررسی بناها و گفتگو با معماران و استادکاران قدیمی، برخی از ویژگی‌ها و اصول معماری ایرانی را مورد شناسایی قرار داد که به تدریج حاصل تحقیقاتش را در مقالاتی در اختیار عموم گذاشت.
او افزون بر معماری، در ادبیات، خوشنویسی، نقاشی و موسیقی نیز دستی داشت، بر زبان‌های عربی و عبری مسلط بود، زبان پهلوی را به خوبی می‌دانست و با خط میخی نیز آشنا بود.
او از سال ۱۳۴۴ تا پیش از انقلاب به عنوان معاون فنی سازمان حفاظت آثار باستانی در زمینه ترمیم، تعمیر و احیاء بناها و آثار باستانی فعالیت میکرد و مدتی نیز در دانشکده هنرهای زیبا و دانشگاه شهیدبهشتی به تدریس معماری ایرانی اشتغال داشت.
وی کتب و مقالات بسیار در مورد سبک‌شناسی و معماری اصیل و سنتی ایرانی تألیف کرده است و بدین دلیل او را پدر معماری سنتی ایران می‌دانند. او به ویژه تحقیقات پردامنه‌ای بر روی تاق در معماری ایرانی و انواع و سبک‌های آن انجام داده بود.
آثار:
۱- راه و رباط، افسر کرامت‌اله، تهران، انتشارات سازمان ملی حفاظت آثار باستانی، ۱۳۵۲، چاپ دوم، سازمان میراث فرهنگی، انتشارات آرمین ۱۳۷۰
۲- شیوه‌های معماری ایران، تدوین غلامحسین معماریان، تهران، نشر هنر اسلامی ۱۳۸۱
۳- گنبد در معماری ایران، گردآوری زهره بزرگمهری، مجله اثر، شماره ۲۰، ۱۳۷۰
۴- آشنایی با معماری اسلامی ایران، تدوین غلامحسین معماریان، تهران، دانشگاه علم و صنعت ۱۳۷۱
۵- کتاب هنر دبیرستان، بخش معماری
۶- هندسه در معماری، گردآوری زهره بزرگمهری، تهران، سازمان میراث فرهنگی، چاپ دوم ۱۳۷
۷- سبک‌شناسی معماری تدوین غلامحسین معماریان ویراستار علی‌محمد رنجبرکرمانی، سروش دانش (۱۳۸۹)
آرامگاه وی در «خانه رسولیان» یزد، در محل دانشکده هنر و معماری است.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#محمد_کربم_پیر_نیا
Telegram
attach 📎
Forwarded from علوم وفنون ادبی (normohamadi-1976)
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۴ مهر سالروز درگذشت مسعود فرزاد
(زاده سال ۱۲۸۵ سنندج – درگذشته ۴ مهر ۱۳۶۰ لندن) نویسنده و مترجم
او در تهران وارد دارالفنون شد و دوره متوسطه را به پایان برد و در همین زمان انگلیسی آموخت و به‌عنوان مترجم به استخدام وزارت دارایی درآمد. در سال ۱۳۰۸ در کنکور اعزام دانشجویان به خارج از کشور قبول شد و برای تحصیل در رشته اقتصاد به انگلستان رفت. بعد از بازگشت به ایران، مترجم وزارت امورخارجه و استاد دانشکده افسری شد و در مدرسه دارالفنون نیز زبان انگلیسی تدریس میکرد.
وی بار دیگر که به سفر فرنگ رفت، جنگ جهانی دوم آغاز شده بود او در لندن از طرف بخش فارسی رادیو بی‌بی‌سی (BBC) انگلیس به‌عنوان سخنگو استخدام شد. تا این‌که کشاکش سیاسی دولت مصدق و انگلیس در نهضت ملی شدن نفت بالا گرفت و رادیو لندن علیه دولت ایران سخن پراکند، اما فرزاد حاضر نشد علیه دولت ایران در رادیو سخن بگوید و از همین رو استعفا داد. چندی در لندن مترجم سفارت ایران شد و سپس به ایران بازگشت.
در ایران استاد دانشگاه شیراز بود و تحقیقات عمیقی درباره حافظ کرد که انتشارات این دانشگاه به چاپ رساند.
وی نوآوری خوش‌ذوق بود و در زمره گروه گروه رَبعه به‌شمار می‌آمد و از بهترین کسانی بود که با صادق هدایت خویشاوندی فکری داشت و هدایت وغ وغ ساهاب را با همکاری او نوشت.
گزیده آثار:
از آثار منظوم فرزاد: کوه تنهایی، بزم درد و گُل غم را می‌توان نام برد.
از ترجمه و تألیفات به زبان انگلیسی هم آثاری همچون: وزن رباعی، ترجمه غزل‌های حافظ و مردی که فکر می‌کند را به انگلیسی تألیف کرده است.
موش و گربه عبید زاکانی را نیز به زبان انگلیسی ترجمه کرده است. وی هملت و رؤیا در نیمه‌شب تابستان اثر شکسپیر را به فارسی برگردانده است.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#مسعود_فرزاد
۴ مهر سالروز درگذشت مسعود فرزاد
(زاده سال ۱۲۸۵ سنندج – درگذشته ۴ مهر ۱۳۶۰ لندن) نویسنده و مترجم
او در تهران وارد دارالفنون شد و دوره متوسطه را به پایان برد و در همین زمان انگلیسی آموخت و به‌عنوان مترجم به استخدام وزارت دارایی درآمد. در سال ۱۳۰۸ در کنکور اعزام دانشجویان به خارج از کشور قبول شد و برای تحصیل در رشته اقتصاد به انگلستان رفت. بعد از بازگشت به ایران، مترجم وزارت امورخارجه و استاد دانشکده افسری شد و در مدرسه دارالفنون نیز زبان انگلیسی تدریس میکرد.
وی بار دیگر که به سفر فرنگ رفت، جنگ جهانی دوم آغاز شده بود او در لندن از طرف بخش فارسی رادیو بی‌بی‌سی (BBC) انگلیس به‌عنوان سخنگو استخدام شد. تا این‌که کشاکش سیاسی دولت مصدق و انگلیس در نهضت ملی شدن نفت بالا گرفت و رادیو لندن علیه دولت ایران سخن پراکند، اما فرزاد حاضر نشد علیه دولت ایران در رادیو سخن بگوید و از همین رو استعفا داد. چندی در لندن مترجم سفارت ایران شد و سپس به ایران بازگشت.
در ایران استاد دانشگاه شیراز بود و تحقیقات عمیقی درباره حافظ کرد که انتشارات این دانشگاه به چاپ رساند.
وی نوآوری خوش‌ذوق بود و در زمره گروه گروه رَبعه به‌شمار می‌آمد و از بهترین کسانی بود که با صادق هدایت خویشاوندی فکری داشت و هدایت وغ وغ ساهاب را با همکاری او نوشت.
گزیده آثار:
از آثار منظوم فرزاد: کوه تنهایی، بزم درد و گُل غم را می‌توان نام برد.
از ترجمه و تألیفات به زبان انگلیسی هم آثاری همچون: وزن رباعی، ترجمه غزل‌های حافظ و مردی که فکر می‌کند را به انگلیسی تألیف کرده است.
موش و گربه عبید زاکانی را نیز به زبان انگلیسی ترجمه کرده است. وی هملت و رؤیا در نیمه‌شب تابستان اثر شکسپیر را به فارسی برگردانده است.
🆔 https://t.me/amirnormohamadi1976
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#مسعود_فرزاد
Telegram
attach 📎