ﻧﻤﺎﻳﺶ «نیما» در خواب رباعی
نگاهی به رباعی های #ایرج_زبردست
#محمد_آشور
http://piadero.ir/portal/index.php?do=post&id=1605
@piaderonews
نگاهی به رباعی های #ایرج_زبردست
#محمد_آشور
http://piadero.ir/portal/index.php?do=post&id=1605
@piaderonews
🔹 #محمد_آشور :
دبیر بخش شعر امروز پیاده رو
ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻤﺲ ﻟﻨﮕﺮﻭﺩﻱ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﮕﻮي اﺧﻴﺮﺷﺎﻥ ﺑﺎ اﻳﺴﻨﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻳﻠﻲ اﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩاﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﻣﺮﻍ ﭘﺨﺘﻪ ﺭا ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﻴﻨﺪازد ﻻاﻗﻞ ﻫﺮ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺟﺪﻱ ﺷﻌﺮ اﻣﺮﻭﺯ ﺭا ﺑﻪ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﻲاﻧﺪاﺯﺩ!؛ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻥ ﺣﺮﻑﻫﺎﻱ اﻳﺸﺎﻥ ﺩﻳﺮﻱﺳﺖ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﻩي ﻣﺘﺤﻴﺮاﻧﻨﺪ...
ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮاﺭ ﻣﺎ ﺳﺎﻝﻫﺎﺳﺖ ﺣﺮﻓﺸﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻮﺩ و ﻣﺮﻏﺸﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻳﻚ ﭘﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩاﺭد ﺭا ﺗﻮﻱ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﻨﮕﻪﻛﻔﺸﻲ ﻛﻪ ﺩاﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ اﺳﺖ.
فرمایشات ایشان درباره «علی باباچاهی» و «رضا براهنی» همان تکرار مکررات است اما اینبار پای «دیگر»ان را هم به میان ﻛﺸﻴﺪﻩاند و البته ﭼﻪ شدّاد و ﭼﻪ غلّاظ!
ﻗﺼﺪ ﻧﻴّﺖﺧﻮاﻧﻲ ﻧﺪاﺭﻡ اﻣﺎ ﭼﻪﻛﻨﻢ (ﻛﻪ اﺯ ﺧﺪا ﻛﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ اﺯ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ) ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﻣﺨﻔﻲ ﻛﻨﻢ اﻳﻦ ﺭا ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ اﻳﺸﺎﻥ ﻛﻤﻲ ﺗﺎ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﻧﮕﺮاﻥ ﻭﺿﻌﻴﺖ اﻣﺮﻭﺯ ﺷﻌﺮﻱ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﻝﻫﺎﺳﺖ ﭘﺮﭼﻢﺩاﺭ و داﻋﻴﻪﺩاﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩاﻧﺪ و ﻋﻠﻲﺭﻏﻢ اﻳﻦﻛﻪ ﻣﺪﺕﻫﺎﺳﺖ ﺗﺸﺖ ﺳﺎﺩﻩﻧﻮﻳﺴﻲ اﺯ ﺑﺎﻡ اﻓﺘﺎﺩه و ﺻﺪاﻱ اﻓﺘﺎﺩﻧﺶ خفتگان را پراندﻩ، ﮔﻮﻳﺎ ﻗﺮاﺭ ﻧﻴﺴﺖ اﻳﺸﺎﻥ (ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺑﻪ ﺧﻮاﺏ اصحاﺏ ﻛﻬﻒ ﺯﺩﻩاﻧﺪ) ﺭا ﺑﻴﺪاﺭ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻭﺿﻌﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻜﻞﮔﻴﺮﻱ ﺁﻥ ﻧﻘﺸﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺩاﺷﺘﻪاﻧﺪ ﻣﻮاﺟﻪ ﻛﻨﺪ!
اﻳﻦ ﺳﻮاﻝ ﺑﺮاﻱ ﻣﻦ ﺑﺮﺟﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﺩﻩﻧﻮﻳﺴﺎﻥ (ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ اﻳﺸﺎﻥ "ﺳﺎﺩﻩﻟﻮﺡﻧﻮﻳﺴﺎﻥ") ﻣﻲﺗﺎﺧﺘﻨﺪ و ﻋﺮﺻﻪ ﺭا ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺤﻠﻪﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ اﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﻜﻮﺕﺷﺎﻥ ﻛﺪاﻡ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺭا ﭘﻲﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ و ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮﺩه ﺟﺰ اﻳﻦﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﻨﺎ ﺭﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﻪ؟!
ﺟﺰ اﻳﻦﻛﻪ اﻳﻦﺭﻭﺯﻫﺎ ﻣﻮﺝ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺗﺤﺖﻋﻨﻮاﻥ «ﺷﻌﺮ ﺩیگر» ﺑﻪ ﺭاﻩ اﻓﺘﺎﺩﻩ و ﺟﺮﻳﺎﻥ «ﺳﺎﺩﻩﻧﻮﻳﺴﻲ» ﺭا ﺗﺤﺖ ﺷﻌﺎﻉ ﻗﺮاﺭ ﺩاﺩﻩ و ﺧﻮﺵﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﻓﻴﻞ ایشان را ﺑﺎﺯ ﺑﻪﻳﺎﺩ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺷﻌﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ (ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭا ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﭼﻨﺪﻣﺎﻩ ﭘﻴﺶ اﻳﺸﺎن ﺩﺭﺑﺎﺭﻩي «ﺷﻌﺮ و ﺳﻴﻨﻤﺎ» اﺭﺟﺎﻉ ﻣﻲﺩﻫﻢ و ﻓﺮﻣﺎﻳﺶﺷﺎﻥ ﻛﻪ: اﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻌﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩاﻡ و ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺁﻥ ﺭا ﺗﺮﻙ ﻛﺮﺩﻡ و...)
اﻟﺒﺘﻪ ﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩ ﻧﻘﺪ و ﻧﻆﺮ ﺧﻮﺩ ﺭا ﭘﻴﺮاﻣﻮﻥ اﻳﻦ ﻣﻮﺝ ﺗﺎﺯﻩ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺑﺎ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺑﻪﺭاﻩ اﻓﺘﺎﺩﻩ (رویکرد ﺷﻴﻔﺘﻪوار ﺷﺎﻋﺮاﻥ و مخاطبان به شعر دیگر) ﻧﻴﺰ ﺩاﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ اﻣﺎ...
ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻤﺲ ﺁﺳﻴﺐﻫﺎﻱ "اﻇﻬﺮ ﻣﻦ اﻟﺸﻤﺲ" ﺟﺮﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ اﺯ ﺑﺎﻧﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩاﻧﺪ ﺭا ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺭﻧﺪاﻧﻪ ﺗﻮﭖ اﻳﻦ ﺑﺎﺯﻱ ﺭا ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺳﺎﺩﻩﻟﻮﺣﺎﻧﻪﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﻲاﻧﺪاﺯﻧﺪ و ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺳﻮاﻱ ﺁﻥ ﻗﻠﻤﺪاﺩ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ!
ﺧﻴﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻤﺲ ﻟﻨﮕﺮﻭﺩﻱ! اﺗﻔﺎﻗﺎ اﻏﻠﺐ ﺷﻌﺮﻫﺎﻱ اﺧﻴﺮ ﺷﻤﺎ (ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﺎﻣﺪاﺭاﻥ اﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺷﻌﺮﻱ) اﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪي ﺷﻌﺮ ﺳﺎﺩﻩي ﺗﺨﺖ و ﺗﻚﻻﻳﻪ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻌﺮ ﺳﺎﺩﻩﻟﻮﺣﺎﻧﻪ اﺳﺖ!... ﻣﺼﺪاﻕ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﺪ! ﺳﺮﻱ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺧﺮﺗﺎﻥ ﺑﺰﻧﻴﺪ و اﮔﺮ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﻱ و ﻛﺘﺎﺏﺳﺎﺯﻱ اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺭا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻳﻚﺑﺎﺭ اﺯ ﻣﻮﺿﻊ ﻳﻚ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺣﺮﻓﻪاﻱ ﺑﺎ ﺷﻌﺮﺗﺎﻥ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﻮﻳﺪ... ﺁﻥﻭﻗﺖ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭا ﺩﺭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺳﻌﺪﻱ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻧﺪﻳﺪﻩ و اﻳﻦﻃﻮﺭ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻧﺎﻣﺘﺎﻥ ﺭا اﺯ ﺷﻌﺮ ﺣﺬﻑ ﻛﻨﻴﺪ، اﻏﻠﺐ ﺷﻌﺮﻫﺎﺗﺎﻥ ﻫﻢﻛﻨﺎﺭ و ﻫﻢﺭﺩﻳﻒ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻌﺮﻫﺎﻳﻲﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﺩﻩﻟﻮﺣﺎﻧﻪ اﺭﺯﻳﺎﺑﻲﺷﺎﻥ ﻣﻲﻛﻨﻴﺪ و ﺣﺴﺎب ﺁﻥ ﺭا اﺯ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺩ ﺟﺪا!
ﺷﻌﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ «ﭼﻪ» ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮﺩ و ﺑﻪ «ﭼﮕﻮﻧﻪ» ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺷﻌﺮي که ﺑﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪاﺵ ﻓﺎﺻﻠﻪاﻱ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، نهایتا ﭘﻴﺶشعر است!
ﺷﺎﻋﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﻌﺮﺵ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﺯﻧﺪه ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﺮﺩﻩاﻱﺳﺖ!
ﺩﻳﮕﺮ اﻳﻦﻛﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻤﺲ ﺩﺭﻙ و ﻓﻬﻢ ﺧﻮﺩ اﺯ ﺷﻌﺮ ﺭا ﻣﻼﻙ ﻗﻀﺎﻭﺕ و ﻣﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭا ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺷﻌﺮ و ﻧﺎﺷﻌﺮ ﻗﺮاﺭ ﺩاﺩﻩاﻧﺪ و ﮔﻮﻳﺎ ﻗﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﻬﻢ!
ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻠﻘﻲ ﻟﺰﻭﻡ اﻧﻘﻼﺏ «ﻧﻴﻤﺎ» ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟ ﻧﻪﻣﮕﺮ اﻳﻦﻛﻪ ﻧﻴﻤﺎ ﺩﺭﻙ ﻣﺨﺎﻃﺐ اﺯ ﺷﻌﺮ ﺭا اﺭﺗﻘﺎ ﺩاﺩ؟ و اﮔﺮ ﻗﺮاﺭ ﺑﻮﺩ ﻣﺘﺮ «ﺩﺭﻙ ﻣﺨﺎﻃﺐ اﺯ ﺷﻌﺮ» ﺭا ﻣﻼﻙ ﺳﺮاﻳﺶ ﻗﺮاﺭ ﺩﻫﺪ، ﺷﻌﺮ اﻭ ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﺩﺭ ﺳﻂﺢ «اﺷﺮﻑاﻟﺪﻳﻦ ﮔﻴﻼﻧﻲ»ها ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ!
حرف بسیار است اما کوتاه کنم و اﺭﺟﺎعﺗﺎﻥ ﺩﻫﻢ ﺑﻪ شعری اﺯ «ﺑﻴﮋﻥ اﻟﻬﻲ» و ﺷﻌﺮﻱ اﺯ «ﺷﻤﺲ ﻟﻨﮕﺮﻭﺩﻱ» ﻛﻪ ﺩﻫﻪﻫﺎ ﺑﻌﺪ و اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﺎ ﻧﻆﺮ ﺑﺮ ﺷﻌﺮ «اﻟﻬﻲ» ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ تخيل ژرف، چندلايه و عميق «الهي» را مقايسه کنيد با تخيل در سطح، ﺗﻚبعدي و در دسترس «شمس لنگرودی»:
"روزی بزرگ میگذرد
بر پل
بیصدا.
هنوز مردمکهای تو میخارد، ای ناظم!
بخواه! بخواه بر آن
گربهیی چنگ بیندازد در تاریکی!
گربهیی با سبیل چیده، گربهی گیج،
گربهیی با همهی ستارهها
در کیف بنفش یک ملکه!
نابینا شو، ناظم! و کورمال
کورمال، به اتاق من نظم بده، و به اعضای تنم:
دست به جای پا، چشم به جای قلب، دندان جای مژه.
تا بدنها را
نوازش نکنم، طی کنم، بپیمایم
درازتر از جادهیی که مسافر را میکشد،
تا مهر نورزم، نگه کنم
تا نگه نکنم، بجوم."
(بيژن الهي)
"چشمانی كو كه تو را ببينم
دهانی كه تو را بخوانم
گوشی كه تو را بشنوم
بارانم
میبارم
كورمال، كورمال
در كنارت."
(شمس لنگرودی)
🔘با ما در "پیاده رو" هم قدم باشید : 👇👇👇👇👇👇
https://telegram.me/joinchat/BNRUYzu3hryL-0Np9O6uGA
دبیر بخش شعر امروز پیاده رو
ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻤﺲ ﻟﻨﮕﺮﻭﺩﻱ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﮕﻮي اﺧﻴﺮﺷﺎﻥ ﺑﺎ اﻳﺴﻨﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻳﻠﻲ اﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩاﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﻣﺮﻍ ﭘﺨﺘﻪ ﺭا ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﻴﻨﺪازد ﻻاﻗﻞ ﻫﺮ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺟﺪﻱ ﺷﻌﺮ اﻣﺮﻭﺯ ﺭا ﺑﻪ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﻲاﻧﺪاﺯﺩ!؛ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻥ ﺣﺮﻑﻫﺎﻱ اﻳﺸﺎﻥ ﺩﻳﺮﻱﺳﺖ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﻩي ﻣﺘﺤﻴﺮاﻧﻨﺪ...
ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮاﺭ ﻣﺎ ﺳﺎﻝﻫﺎﺳﺖ ﺣﺮﻓﺸﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻮﺩ و ﻣﺮﻏﺸﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻳﻚ ﭘﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩاﺭد ﺭا ﺗﻮﻱ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﻨﮕﻪﻛﻔﺸﻲ ﻛﻪ ﺩاﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ اﺳﺖ.
فرمایشات ایشان درباره «علی باباچاهی» و «رضا براهنی» همان تکرار مکررات است اما اینبار پای «دیگر»ان را هم به میان ﻛﺸﻴﺪﻩاند و البته ﭼﻪ شدّاد و ﭼﻪ غلّاظ!
ﻗﺼﺪ ﻧﻴّﺖﺧﻮاﻧﻲ ﻧﺪاﺭﻡ اﻣﺎ ﭼﻪﻛﻨﻢ (ﻛﻪ اﺯ ﺧﺪا ﻛﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ اﺯ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ) ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﻣﺨﻔﻲ ﻛﻨﻢ اﻳﻦ ﺭا ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ اﻳﺸﺎﻥ ﻛﻤﻲ ﺗﺎ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﻧﮕﺮاﻥ ﻭﺿﻌﻴﺖ اﻣﺮﻭﺯ ﺷﻌﺮﻱ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﻝﻫﺎﺳﺖ ﭘﺮﭼﻢﺩاﺭ و داﻋﻴﻪﺩاﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩاﻧﺪ و ﻋﻠﻲﺭﻏﻢ اﻳﻦﻛﻪ ﻣﺪﺕﻫﺎﺳﺖ ﺗﺸﺖ ﺳﺎﺩﻩﻧﻮﻳﺴﻲ اﺯ ﺑﺎﻡ اﻓﺘﺎﺩه و ﺻﺪاﻱ اﻓﺘﺎﺩﻧﺶ خفتگان را پراندﻩ، ﮔﻮﻳﺎ ﻗﺮاﺭ ﻧﻴﺴﺖ اﻳﺸﺎﻥ (ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺑﻪ ﺧﻮاﺏ اصحاﺏ ﻛﻬﻒ ﺯﺩﻩاﻧﺪ) ﺭا ﺑﻴﺪاﺭ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻭﺿﻌﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻜﻞﮔﻴﺮﻱ ﺁﻥ ﻧﻘﺸﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺩاﺷﺘﻪاﻧﺪ ﻣﻮاﺟﻪ ﻛﻨﺪ!
اﻳﻦ ﺳﻮاﻝ ﺑﺮاﻱ ﻣﻦ ﺑﺮﺟﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﺩﻩﻧﻮﻳﺴﺎﻥ (ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ اﻳﺸﺎﻥ "ﺳﺎﺩﻩﻟﻮﺡﻧﻮﻳﺴﺎﻥ") ﻣﻲﺗﺎﺧﺘﻨﺪ و ﻋﺮﺻﻪ ﺭا ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺤﻠﻪﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ اﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﻜﻮﺕﺷﺎﻥ ﻛﺪاﻡ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺭا ﭘﻲﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ و ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮﺩه ﺟﺰ اﻳﻦﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﻨﺎ ﺭﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﻪ؟!
ﺟﺰ اﻳﻦﻛﻪ اﻳﻦﺭﻭﺯﻫﺎ ﻣﻮﺝ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺗﺤﺖﻋﻨﻮاﻥ «ﺷﻌﺮ ﺩیگر» ﺑﻪ ﺭاﻩ اﻓﺘﺎﺩﻩ و ﺟﺮﻳﺎﻥ «ﺳﺎﺩﻩﻧﻮﻳﺴﻲ» ﺭا ﺗﺤﺖ ﺷﻌﺎﻉ ﻗﺮاﺭ ﺩاﺩﻩ و ﺧﻮﺵﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﻓﻴﻞ ایشان را ﺑﺎﺯ ﺑﻪﻳﺎﺩ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺷﻌﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ (ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭا ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﭼﻨﺪﻣﺎﻩ ﭘﻴﺶ اﻳﺸﺎن ﺩﺭﺑﺎﺭﻩي «ﺷﻌﺮ و ﺳﻴﻨﻤﺎ» اﺭﺟﺎﻉ ﻣﻲﺩﻫﻢ و ﻓﺮﻣﺎﻳﺶﺷﺎﻥ ﻛﻪ: اﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻌﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩاﻡ و ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺁﻥ ﺭا ﺗﺮﻙ ﻛﺮﺩﻡ و...)
اﻟﺒﺘﻪ ﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩ ﻧﻘﺪ و ﻧﻆﺮ ﺧﻮﺩ ﺭا ﭘﻴﺮاﻣﻮﻥ اﻳﻦ ﻣﻮﺝ ﺗﺎﺯﻩ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺑﺎ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺑﻪﺭاﻩ اﻓﺘﺎﺩﻩ (رویکرد ﺷﻴﻔﺘﻪوار ﺷﺎﻋﺮاﻥ و مخاطبان به شعر دیگر) ﻧﻴﺰ ﺩاﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ اﻣﺎ...
ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻤﺲ ﺁﺳﻴﺐﻫﺎﻱ "اﻇﻬﺮ ﻣﻦ اﻟﺸﻤﺲ" ﺟﺮﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ اﺯ ﺑﺎﻧﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩاﻧﺪ ﺭا ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺭﻧﺪاﻧﻪ ﺗﻮﭖ اﻳﻦ ﺑﺎﺯﻱ ﺭا ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺳﺎﺩﻩﻟﻮﺣﺎﻧﻪﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﻲاﻧﺪاﺯﻧﺪ و ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺳﻮاﻱ ﺁﻥ ﻗﻠﻤﺪاﺩ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ!
ﺧﻴﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻤﺲ ﻟﻨﮕﺮﻭﺩﻱ! اﺗﻔﺎﻗﺎ اﻏﻠﺐ ﺷﻌﺮﻫﺎﻱ اﺧﻴﺮ ﺷﻤﺎ (ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﺎﻣﺪاﺭاﻥ اﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺷﻌﺮﻱ) اﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪي ﺷﻌﺮ ﺳﺎﺩﻩي ﺗﺨﺖ و ﺗﻚﻻﻳﻪ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻌﺮ ﺳﺎﺩﻩﻟﻮﺣﺎﻧﻪ اﺳﺖ!... ﻣﺼﺪاﻕ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﺪ! ﺳﺮﻱ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺧﺮﺗﺎﻥ ﺑﺰﻧﻴﺪ و اﮔﺮ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﻱ و ﻛﺘﺎﺏﺳﺎﺯﻱ اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺭا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻳﻚﺑﺎﺭ اﺯ ﻣﻮﺿﻊ ﻳﻚ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺣﺮﻓﻪاﻱ ﺑﺎ ﺷﻌﺮﺗﺎﻥ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﻮﻳﺪ... ﺁﻥﻭﻗﺖ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭا ﺩﺭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺳﻌﺪﻱ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻧﺪﻳﺪﻩ و اﻳﻦﻃﻮﺭ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻧﺎﻣﺘﺎﻥ ﺭا اﺯ ﺷﻌﺮ ﺣﺬﻑ ﻛﻨﻴﺪ، اﻏﻠﺐ ﺷﻌﺮﻫﺎﺗﺎﻥ ﻫﻢﻛﻨﺎﺭ و ﻫﻢﺭﺩﻳﻒ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻌﺮﻫﺎﻳﻲﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﺩﻩﻟﻮﺣﺎﻧﻪ اﺭﺯﻳﺎﺑﻲﺷﺎﻥ ﻣﻲﻛﻨﻴﺪ و ﺣﺴﺎب ﺁﻥ ﺭا اﺯ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺩ ﺟﺪا!
ﺷﻌﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ «ﭼﻪ» ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮﺩ و ﺑﻪ «ﭼﮕﻮﻧﻪ» ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺷﻌﺮي که ﺑﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪاﺵ ﻓﺎﺻﻠﻪاﻱ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، نهایتا ﭘﻴﺶشعر است!
ﺷﺎﻋﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﻌﺮﺵ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﺯﻧﺪه ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﺮﺩﻩاﻱﺳﺖ!
ﺩﻳﮕﺮ اﻳﻦﻛﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻤﺲ ﺩﺭﻙ و ﻓﻬﻢ ﺧﻮﺩ اﺯ ﺷﻌﺮ ﺭا ﻣﻼﻙ ﻗﻀﺎﻭﺕ و ﻣﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭا ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺷﻌﺮ و ﻧﺎﺷﻌﺮ ﻗﺮاﺭ ﺩاﺩﻩاﻧﺪ و ﮔﻮﻳﺎ ﻗﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﻬﻢ!
ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻠﻘﻲ ﻟﺰﻭﻡ اﻧﻘﻼﺏ «ﻧﻴﻤﺎ» ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟ ﻧﻪﻣﮕﺮ اﻳﻦﻛﻪ ﻧﻴﻤﺎ ﺩﺭﻙ ﻣﺨﺎﻃﺐ اﺯ ﺷﻌﺮ ﺭا اﺭﺗﻘﺎ ﺩاﺩ؟ و اﮔﺮ ﻗﺮاﺭ ﺑﻮﺩ ﻣﺘﺮ «ﺩﺭﻙ ﻣﺨﺎﻃﺐ اﺯ ﺷﻌﺮ» ﺭا ﻣﻼﻙ ﺳﺮاﻳﺶ ﻗﺮاﺭ ﺩﻫﺪ، ﺷﻌﺮ اﻭ ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﺩﺭ ﺳﻂﺢ «اﺷﺮﻑاﻟﺪﻳﻦ ﮔﻴﻼﻧﻲ»ها ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ!
حرف بسیار است اما کوتاه کنم و اﺭﺟﺎعﺗﺎﻥ ﺩﻫﻢ ﺑﻪ شعری اﺯ «ﺑﻴﮋﻥ اﻟﻬﻲ» و ﺷﻌﺮﻱ اﺯ «ﺷﻤﺲ ﻟﻨﮕﺮﻭﺩﻱ» ﻛﻪ ﺩﻫﻪﻫﺎ ﺑﻌﺪ و اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﺎ ﻧﻆﺮ ﺑﺮ ﺷﻌﺮ «اﻟﻬﻲ» ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ تخيل ژرف، چندلايه و عميق «الهي» را مقايسه کنيد با تخيل در سطح، ﺗﻚبعدي و در دسترس «شمس لنگرودی»:
"روزی بزرگ میگذرد
بر پل
بیصدا.
هنوز مردمکهای تو میخارد، ای ناظم!
بخواه! بخواه بر آن
گربهیی چنگ بیندازد در تاریکی!
گربهیی با سبیل چیده، گربهی گیج،
گربهیی با همهی ستارهها
در کیف بنفش یک ملکه!
نابینا شو، ناظم! و کورمال
کورمال، به اتاق من نظم بده، و به اعضای تنم:
دست به جای پا، چشم به جای قلب، دندان جای مژه.
تا بدنها را
نوازش نکنم، طی کنم، بپیمایم
درازتر از جادهیی که مسافر را میکشد،
تا مهر نورزم، نگه کنم
تا نگه نکنم، بجوم."
(بيژن الهي)
"چشمانی كو كه تو را ببينم
دهانی كه تو را بخوانم
گوشی كه تو را بشنوم
بارانم
میبارم
كورمال، كورمال
در كنارت."
(شمس لنگرودی)
🔘با ما در "پیاده رو" هم قدم باشید : 👇👇👇👇👇👇
https://telegram.me/joinchat/BNRUYzu3hryL-0Np9O6uGA
@piaderonews 👈 ڪلیڪ
#ویژه_ی_نوروزی_سال_1396
♦️ویژه ی #شعر ، #مقاله و #ترجمه مجله ادبی پیاده رو منتشر شد ؛ با آثاری از :
🔹علیرضا آبیز ، محمد آزرم ، ﻣﺤﻤﺪ ﺁﺷﻮﺭ ، ابوذر افشنگ ، علیرضا الیاسی ، علی باباچاهی ، ﻋﻠﻲﺭﺿﺎ ﺑﻬﻨﺎﻡ ، خسرو بنایی ، امیرحسین بریمانی ، ابوالفضل پاشا ، حسن توکلی ، شاپور جورکش ، علی جهانگیری ، مولود جهانی ، ﺭﺿﺎ ﭼﺎﻳﭽﻲ ، روجا چمنکار ، صابر حسینی ، منصور خورشیدی ، بهزاد خواجات ، بنیامین دیلم کتولی ، ليلا درخش ، سید محمد علی رضازاده ، حامد رمضانی ، ایرج زبردست ، جواد زهتاب ، ﻓﺮاﻣﺮﺯ ﺳﻪ ﺩﻫﻲ ، یزدان سلحشور ، مریم سطوتی ، سینا سنجری ، سیداکبرسلیمانی ، شایسته سادات حسینی رباط ، آفاق شوهانی ، افشین شاهرودی ، رضا شنطیا ، سید حمید شریف نیا ، بابك صحرانورد ، پانته آ صفایی ، ﻫﺮﻣﺰ ﻋﻠﻲﭘﻮﺭ ، ناهید عرجونی ، برزویه فرخ سیر ، ﻓﺮﻧﺎﺯ ﻓﺮاﺯﻣﻨﺪ ، آزیتا قهرمان ، جلیل قیصری ، محمد لوطیج ، محمد حسین مدل ، علی مومنی ، محمد حسن مرتجا ، محمد زمان مطلوب طلب ، آیدا مجیدآبادی ، راهله معماریان ، مجتبا نهانی ، حسن نیکوفرید ، سید مهدی نژاد هاشمی . (ترتیب اسامی و انتشار آثار بر اساس حروف الفبا است )
http://uupload.ir/files/2o1m_poem.jpg
🔴لینک مشاهده ی آثار در مجله : 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
www.piadero.ir
به کوشش هیئت دبیران پیاده رو : #میثم_ریاحی ، #محمد_آشور ، #ابوالفضل_پاشا ، #مریم_جعفری_آذرمانی ، #آزیتا_قهرمان ، #سید_حمید_شریف_نیا ، #امیر_حسین_بریمانی ، #احمد_درخشان ، #بابک_شاکر
🔘با کانال تلگرام " مجله ادبی پیاده رو" ، معتبرترین و با سابقه ترین سایت ادبی پارسی زبان همراه باشید : 👇👇👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAADu3hrxlRmaavELBeg
#ویژه_ی_نوروزی_سال_1396
♦️ویژه ی #شعر ، #مقاله و #ترجمه مجله ادبی پیاده رو منتشر شد ؛ با آثاری از :
🔹علیرضا آبیز ، محمد آزرم ، ﻣﺤﻤﺪ ﺁﺷﻮﺭ ، ابوذر افشنگ ، علیرضا الیاسی ، علی باباچاهی ، ﻋﻠﻲﺭﺿﺎ ﺑﻬﻨﺎﻡ ، خسرو بنایی ، امیرحسین بریمانی ، ابوالفضل پاشا ، حسن توکلی ، شاپور جورکش ، علی جهانگیری ، مولود جهانی ، ﺭﺿﺎ ﭼﺎﻳﭽﻲ ، روجا چمنکار ، صابر حسینی ، منصور خورشیدی ، بهزاد خواجات ، بنیامین دیلم کتولی ، ليلا درخش ، سید محمد علی رضازاده ، حامد رمضانی ، ایرج زبردست ، جواد زهتاب ، ﻓﺮاﻣﺮﺯ ﺳﻪ ﺩﻫﻲ ، یزدان سلحشور ، مریم سطوتی ، سینا سنجری ، سیداکبرسلیمانی ، شایسته سادات حسینی رباط ، آفاق شوهانی ، افشین شاهرودی ، رضا شنطیا ، سید حمید شریف نیا ، بابك صحرانورد ، پانته آ صفایی ، ﻫﺮﻣﺰ ﻋﻠﻲﭘﻮﺭ ، ناهید عرجونی ، برزویه فرخ سیر ، ﻓﺮﻧﺎﺯ ﻓﺮاﺯﻣﻨﺪ ، آزیتا قهرمان ، جلیل قیصری ، محمد لوطیج ، محمد حسین مدل ، علی مومنی ، محمد حسن مرتجا ، محمد زمان مطلوب طلب ، آیدا مجیدآبادی ، راهله معماریان ، مجتبا نهانی ، حسن نیکوفرید ، سید مهدی نژاد هاشمی . (ترتیب اسامی و انتشار آثار بر اساس حروف الفبا است )
http://uupload.ir/files/2o1m_poem.jpg
🔴لینک مشاهده ی آثار در مجله : 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
www.piadero.ir
به کوشش هیئت دبیران پیاده رو : #میثم_ریاحی ، #محمد_آشور ، #ابوالفضل_پاشا ، #مریم_جعفری_آذرمانی ، #آزیتا_قهرمان ، #سید_حمید_شریف_نیا ، #امیر_حسین_بریمانی ، #احمد_درخشان ، #بابک_شاکر
🔘با کانال تلگرام " مجله ادبی پیاده رو" ، معتبرترین و با سابقه ترین سایت ادبی پارسی زبان همراه باشید : 👇👇👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAADu3hrxlRmaavELBeg
🆔 @piaderonews 👈 ڪلیڪ
🔸این سنگ که بر شانه ی هر من
▫️#خوانش_شعر «من...سنگ... دانه... مور» از مجموعة «من اینم از خودم- درست شنیدی!» / سروده #محمد_آشور.
🔹#سامان_اصفهانی
«سیزیف» از نهاد به یاد انتقال می یابد و در زنجیره ی تداعی ها گریبان مورچه را می گیرد. این تقابل در وهله ی اول مذهب غریزه را از مورچه خواهد گرفت: عمل غریزی شاید ناشی از احساسی درک نکردنی از هستی باشد و بیهودگی، که بخشی از ذات آشتی ناپذیر هستی با موجودات است، یکی از مفاهیمی است که توجیه کننده ی این احساس است. اما تقابل «سیزیف» با مورچه، مفهوم دیگری به عمل مورچه می دهد. همان طور که می دانیم با دانستن حکایت سیزیف، ابهام ظاهری ابتدای شعر از میان می رود ولی از دیدِ من با ورود عناصری مانند «گندم» و «موریانه» بر ابهام ذاتی شعر افزوده می شود. چنین ابهامی حسی در ما پدیدار می کند؛ کنشی از نوع احساسات مبهمی که در نتیجه ی درک نامریی پوچی در ما هست. اما شاعر از این فراتر می رود، کار او تعمیم عمل سیزیفی به عمل غریزی مورچه است.
تو را به یاد چه وقتی که دانه ی گندم را ...
هنگامی که پای «تو» به میان کشیده می شود، گندم هم از وجه درونی و اساطیری اش بیرون می آید و با در نظر گرفتن خودِ شاعر، همه ی اینها در خدمت تقابل هایی قرار می گیرند که هر دو در برخورد با چرایی این پرسش: «مرا» به یاد مورچه و «تو» را به یاد چه؟ به یک بیداری وجدانی مشترک خواهند رسید (به این علت وجدانی که انگار درک حس های نامریی هستی نیاز به معرفتی این چنین دارد و فکر می کنم که واژه ی وجدان اینجا مناسب تر باشد). شاعر در جایگاه اول شخص، مخاطب را به سمت «گندم» و درک دیگری از آن سوق می دهد تا این خبر توجیه بیشتری پیدا کند ...
http://www.uupload.ir/files/4gdn_s.e.jpg
🔴لطفاً ادامه ی متن را در مجله ادبی پیاده رو مطالعه بفرمایید :
http://www.piadero.ir/portal/index.php?do=post&id=2335
🔺 در صورت تمایل با مراجعه به لینک سایت می توانید نظر بدهید 👆👆👆
◾️بخش : #اندیشه_و_نقد
زیر نظر سید حمید شریف نیا
🔘با کانال تلگرام " مجله ادبی پیاده رو" ، معتبرترین و با سابقه ترین سایت ادبی پارسی زبان همراه باشید : 👇👇👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAADu3hrwB_GHUktWJFw
🆔 @piaderonews👈
🆔 @piaderonews👈
🔸این سنگ که بر شانه ی هر من
▫️#خوانش_شعر «من...سنگ... دانه... مور» از مجموعة «من اینم از خودم- درست شنیدی!» / سروده #محمد_آشور.
🔹#سامان_اصفهانی
«سیزیف» از نهاد به یاد انتقال می یابد و در زنجیره ی تداعی ها گریبان مورچه را می گیرد. این تقابل در وهله ی اول مذهب غریزه را از مورچه خواهد گرفت: عمل غریزی شاید ناشی از احساسی درک نکردنی از هستی باشد و بیهودگی، که بخشی از ذات آشتی ناپذیر هستی با موجودات است، یکی از مفاهیمی است که توجیه کننده ی این احساس است. اما تقابل «سیزیف» با مورچه، مفهوم دیگری به عمل مورچه می دهد. همان طور که می دانیم با دانستن حکایت سیزیف، ابهام ظاهری ابتدای شعر از میان می رود ولی از دیدِ من با ورود عناصری مانند «گندم» و «موریانه» بر ابهام ذاتی شعر افزوده می شود. چنین ابهامی حسی در ما پدیدار می کند؛ کنشی از نوع احساسات مبهمی که در نتیجه ی درک نامریی پوچی در ما هست. اما شاعر از این فراتر می رود، کار او تعمیم عمل سیزیفی به عمل غریزی مورچه است.
تو را به یاد چه وقتی که دانه ی گندم را ...
هنگامی که پای «تو» به میان کشیده می شود، گندم هم از وجه درونی و اساطیری اش بیرون می آید و با در نظر گرفتن خودِ شاعر، همه ی اینها در خدمت تقابل هایی قرار می گیرند که هر دو در برخورد با چرایی این پرسش: «مرا» به یاد مورچه و «تو» را به یاد چه؟ به یک بیداری وجدانی مشترک خواهند رسید (به این علت وجدانی که انگار درک حس های نامریی هستی نیاز به معرفتی این چنین دارد و فکر می کنم که واژه ی وجدان اینجا مناسب تر باشد). شاعر در جایگاه اول شخص، مخاطب را به سمت «گندم» و درک دیگری از آن سوق می دهد تا این خبر توجیه بیشتری پیدا کند ...
http://www.uupload.ir/files/4gdn_s.e.jpg
🔴لطفاً ادامه ی متن را در مجله ادبی پیاده رو مطالعه بفرمایید :
http://www.piadero.ir/portal/index.php?do=post&id=2335
🔺 در صورت تمایل با مراجعه به لینک سایت می توانید نظر بدهید 👆👆👆
◾️بخش : #اندیشه_و_نقد
زیر نظر سید حمید شریف نیا
🔘با کانال تلگرام " مجله ادبی پیاده رو" ، معتبرترین و با سابقه ترین سایت ادبی پارسی زبان همراه باشید : 👇👇👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAADu3hrwB_GHUktWJFw
🆔 @piaderonews👈
🆔 @piaderonews👈
🔹 لطفا جهت انتشار آثارتان در سایت پیاده رو ، فایل متن و عکس خود را برای دبیر هر بخش تلگرام کنید :
▪️شعر آزاد : #محمد_آشور
@mohammad_ashour
▪️شعر کلاسیک : #شهرام_میرزایی
@Shahrammirzaii
▪️داستان : #احمد_درخشان
@Ahmad_derakhshan
▪️نقد و اندیشه : #حمید_شریف_نیا
@Sharifnia1981
▪️ادبیات جهان : #آزیتا_قهرمان
@Azitaghahreman
▪️ادبیات ترکیه و آذربایجان : #ابوالفضل_پاشا
@pasha1345
▪️ادبیات فرانسه : #آسیه_حیدری
@asimon
▪️ادبیات کردستان : #بابک_صحرانورد
@BABAKSAHRA
🆔 @piaderonews 👈
🆔 @piaderonews 👈
▪️شعر آزاد : #محمد_آشور
@mohammad_ashour
▪️شعر کلاسیک : #شهرام_میرزایی
@Shahrammirzaii
▪️داستان : #احمد_درخشان
@Ahmad_derakhshan
▪️نقد و اندیشه : #حمید_شریف_نیا
@Sharifnia1981
▪️ادبیات جهان : #آزیتا_قهرمان
@Azitaghahreman
▪️ادبیات ترکیه و آذربایجان : #ابوالفضل_پاشا
@pasha1345
▪️ادبیات فرانسه : #آسیه_حیدری
@asimon
▪️ادبیات کردستان : #بابک_صحرانورد
@BABAKSAHRA
🆔 @piaderonews 👈
🆔 @piaderonews 👈
🔹 درنگ #محمد_آشور بر رباعی های #ایرج_زبردست را در سایت #پیاده_رو بخوانید : 👇👇
#اندیشه_و_نقد
▶️ https://piadero.ir/post/2753
🆔 @piaderonews 👈
#اندیشه_و_نقد
▶️ https://piadero.ir/post/2753
🆔 @piaderonews 👈