پرنیان خیال (ادبی اجتماعی)
300 subscribers
31.9K photos
10.7K videos
7.34K files
8.92K links
پرنیان خیال با مطالب ادبی ،شعر،مقاله ،کتاب ومتنهای اجتماعی تاریخی تلاش برای گسترش فرهنگ کتاب خوانی دارد.
Download Telegram
#یک_فنجان_تفکر ☕️

📱 کاش کار با #موبایل هم گواهینامه لازم داشت!

یک نفر ماسک به صورتش زده و سوار یک #خودرو بدون پلاک می‌شود، رانندگی هم نمی‌داند، چراغ قرمز را رد می‌کند، قوانین راهنمایی و رانندگی را می‌شکند، به همه ماشین‌های دیگر صدمه می‌زند، عابران را زیر می‌گیرد، می‌کُشد یا زخمی می‌کند و دیوا‌نه‌وار به پیش می‌تازد... شما چه حسی دارید؟

معتقدید هر کسی آزاد است هر طور رانندگی کند و ما نباید دیگران را #قضاوت کنیم؟ ناراحت می‌شوید که چرا او بدون گواهینامه سوار ماشین شده و لازم است پلیس متوقفش کند؟

خودتان دست به کار می‌شوید و سعی می کنید جلویش را بگیرد یا فقط سرتان را به نشانه افسوس تکان می‌دهید؟

🌐 این افراد ماسک‌زده و بی‌ترمز و قانون‌شکن در #شبکه‌های_مجازی هم این روزها می‌تازند. آبروی افراد را حراج می‌کنند، به حریم خصوصی دیگران تعرض می‌کنند، دست به فحاشی‌های رکیک و هتاکی می‌زنند، اخاذی می‌کنند، روح و روان دیگران را خراش می‌دهند و تمام قاعده های اخلاقی را در هم می‌شکنند.

گاهی اوقات هم چنان آدم‌هایی را تحت فشار قرار می‌دهند که آن بخت برگشته‌ها حتی دست به خودکشی می‌زنند. واکنش شما به این افراد چیست؟ کاش کار با موبایل هم گواهینامه لازم داشت!

🌐 معتقدید هر کسی آزاد است هر طور رفتار کند و ما نباید دیگران را قضاوت کنیم؟ ناراحت می‌شوید که چرا او بدون شعور لازم وارد این فضا شده؟

آرزومندید که مدیران شبکه های مجازی آنها را محدود کنند؟ نمی‌گویید کاش برای ورود به شبکه های اجتماعی و فعالیت در این فضا آموزش می‌دیدند، اگر خطایی می‌کردند جریمه ای می‌شدند و ...

🌐 این روزها مرز فضای واقعی و مجازی شکسته شده، دیگر مثل قبل نمی‌توان بین آنها خط کشید. ما به شدت از این فضا تاثیر می‌گیریم و گاهی آنقدر در آن غرقیم و با دوستان مجازی مشغولیم که با آدم های واقعی وقت نمی‌گذرانیم، لازم نیست این فضا کمی محترما‌نه‌تر شود و هتاکان و فحاشان محدود شوند؟

🌐 ما در دنیای واقعی #فحاشان را تحمل نمی‌کنیم، اگر پیگیر باشیم می توانیم آنها را به دادگاه بکشانیم و برابر ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی حتی قاضی برایشان حکم شلاق یا جریمه نقدی صادر کند اما در شبکه های مجازی با آدم های بدون چهره و بدون‌نام و با هویت کاملاً نامشخص باید چکار کرد؟

🌐 روزنامه‌نگاران، فعالان اجتماعی و سیاسی، هنرمندان، ورزشکاران و ... هر روز انگار جیره ثابتی برای فحش شنیدن دارند، ماجرا وقتی دردناک می‌شود که ناسزاهای جنسی را با آزادی تمام نثار خانواده ها می‌کنند، به چه جرمی؟ فقط برای یک اظهارنظر که ممکن است طرف نپسندد؟

🌐 رنج آور نیست که شما با نام و هویت مشخص مطلبی را بنویسید که نهادهای نظارتی و امنیتی می‌بینند و ممکن است برای آن تاوان بدهید اما افراد ناشناسی رکیک‌ترین فحاشی‌ها را نثارتان کنند؟ مگر می‌شود از صبح تا شب دادگاه رفت و از این افراد شکایت کرد؟! از چند‌نفر؟!

🌐 باور دارم تلفن همراه در دست یک انسان بی‌مسئولیت و هتاک، خطرناک‌تر از خودرو زیر پای کسی است که گواهینامه و صلاحیت رانندگی ندارد.

هنوز هیچ سیستمی در کشور نداریم که افراد را ملزم کند بعد از خریدن تلفن همراه دوره آموزشی حداقلی ببیند تا به خود و دیگران صدمه نزند اما می‌توان هتاکان و فحاشان را محدود کرد.

🌐 نباید به هتاکان و فحاشان میدان داد. آنها شایسته حضور در فضای مجازی و کنار ما نیستند. این موضوع، محدود کردن آزادی بیان نیست، محدود کردن دشمنان آزادی است.

#آزادی یعنی مسئولیت. کسی که نتواند مسئولیت و نقش خود در برابر جامعه را بپذیرد قطعاً برای آزادی دیگران هم حرمتی قائل نیست.

#احسان_محمدی
⛔️ آیا باید به #فحاشان_مجازی حق داد؟

#احسان_‌محمدی



↙️ «کسی که می‌تواند کاری را انجام دهد، انجامش می‌دهد. کسی که نمی‌تواند، فقط در موردش حرف می‌زند، یا با تحسین یا با توهین!».

شما تا چه اندازه با این گزاره موافق هستید؟

↙️ فوتبال‌نویس‌ها احتمالاً کسانی هستند که رویای فوتبالیست شدن داشتند و منتقدان سینما هم آنها که در سودای بازیگری یا کارگردانی سوختند. نشد که وارد #عیش بشوند و حالا به همان #وصفش قناعت می‌کنند که شاعر فرمود:

چون میسر نیست بر من کام او عشق بازی می کنم با نام او

🎥 در سکانسی از فیلم #بارکد، حامد (بهرام رادان) و میلاد (محسن کیایی) در حاشیه شهر گرفتار شده بودند. میلاد سرش را توی گوشی‌اش کرده بود. حامد با اعتراض گفت:

داری چکار می کنی؟
دارم تو صفحه اصغر فرهادی فحش می نویسم!
چرا؟!
میلاد بدون اینکه سرش را بلند کند خیلی حق به جانب می گوید:

واسه این که شورش رو درآورده، دیگه زیادی موفقه!

↙️ این روزها تعداد میلادها هر روز بیشتر می‌شود. کافی است سری به شبکه‌های اجتماعی بزنید و جماعتی را ببینید که مثل دسته‌ای ملخِ سرگردان، به هر مزرعه‌ای هجوم می‌برند، فحاشی می‌کنند و زمین سوخته به جا می‌گذارند. هر روز نوبت یک نفر است. یک ورزشکار، یک سیاستمدار، یک خواننده، یک هنرمند ...

آنها انگار از این فحاشی انرژی می‌گیرند. هر فحش به آنها توان مضاعفی می‌بخشد برای بقا!

◀️ اگر زمانی ورزشگاه‌ها را به عنوان مثال دم دستی برای فحاشی عنوان می‌کردند، حالا کمتر فضایی را می‌شود پیدا کرد که مبری از ناسزا گفتن باشد. حتی در دورهمی های نسل جوان‌، فحش دادن، نشانه‌ای از صمیمت قلمداد می‌شود.

◀️ جامعه‌شناسان لابد برای این تغییر ذائقه اجتماعی دلایل متعددی ردیف می‌کنند اما یکی از دلایل آن می‌تواند #ناکامی باشد.

◀️ آدم‌های موفق به راهشان ادامه می‌دهند و حسودان و ناکامان که توان و انگیزه و اراده‌ای برای کار بیشتر ندارند به ناسزا گفتن و فحاشی پناه می‌بردند.

◀️ عده‌ای اما بر این باورند که نباید همه ناکامی‌ها را به گردن افراد انداخت. آنها قربانی سیستم مدیریتی کشور شده‌اند و فحاشی نوعی کنش روانی برای اعتراض به قدرتی است که توان مقابله مستقیم با آن را ندارند.

◀️ به همین دلیل باید به آنها حق داد که به این شکل نسبت به برون‌ریزی خشم‌شان دست بزنند.

◀️ با این همه گاهی به رفتارمان با دقت نگاه کنیم و ببینیم وقتی به اسم «نقد» چیزی می‌گوییم تا چه اندازه آغشته به حسادت است و ریشه در ناکامی‌هایمان دارد.

◀️ شاید آن وقت کمتر ناسزا گفتیم و به جای تلاش برای کوتاه کردن قد دیگران، کوشیدیم ارتفاع خودمان را بالاتر ببریم!