اگر پرسی ز کیش پورداوود
جوان پارسی #ایران پرستد
٢۰بهمن زادروز #ابراهیم_پورداوود ایرانشناس, استاد فرهنگ و زبانهای باستانی و نخستین مترجم فارسی #اوستا گرامی باد
جوان پارسی #ایران پرستد
٢۰بهمن زادروز #ابراهیم_پورداوود ایرانشناس, استاد فرهنگ و زبانهای باستانی و نخستین مترجم فارسی #اوستا گرامی باد
۲۶ آبان سالروز درگذشت #ابراهیم پورداوود
( زادهٔ ۲۰ بهمن ۱۲۶۴ رشت -- درگذشته ۲۶ آبان ۱۳۴۷ تهران ) حقوقدان، مترجم و زبانشناس
ابراهیم پورداود ایرانشناس، اوستاشناس و نخستین مترجم فارسی اوستا و استاد فرهنگ ایران باستان و زبان اوستایی در دانشگاه تهران است.
نام پدرش داوود بود و در محلهٔ سبزه‌میدان رشت، در خانواده‌ای ملاّک و بازرگان به دنیا آمد. در پنج یا شش سالگی به مکتب میرزا محمدعلی رفت که محل آن اکنون آرامگاه پدر و برادران و خود اوست. سپس تحصیلات مقدماتی فارسی و عربی را در مدرسه حاجی حسن رشت به مدیریت عبدالرحیم خلخالی انجام داد. زمانی که در مدرسهٔ حاجی‌میرزاحسن در سلک طلاب درس می‌آموخت، به مرثیه‌گویی پرداخت و دوستانش به وی تخلص «لسان» دادند. در ۱۲۸۴ در ۲۰ سالگی به همراه برادر و استادش عبدالرحیم خلخالی به تهران رفت و به آموختن طب قدیم مشغول شد و از محضر محمدحسین‌خان سلطان‌الفلاسفه بهره برد.
در سال ۱۲۸۷ از راه قم، سلطان‌آباد (اراک امروزی)، کرمانشاه، بغداد و حلب به لبنان رفت و در بیروت در مدرسهٔ لوئیک، زبان و ادبیات فرانسه را فراگرفت و در همان‌جا نام پورداوود را بر خود نهاد (برادرانش نام‌های داوودزاده و داوودی را برگزیدند). پس از دو سال و نیم اقامت در بیروت برای دیدار خانواده به رشت بازگشت و پس از مدتی در شهریور ۱۲۸۹ به فرانسه رفت و در همان‌جا بود که با محمدعلی جمالزاده آشنا شد.
در سال ۱۲۹۲ با یاری محمد قزوینی نشریه ایرانشهر را منتشر ساخت که در همان سال، پس از نشر سه شماره آن و آغاز جنگ جهانی اول، تعطیل شد. شش ماه نخست از دوره جنگ را در پاریس به سر برد، ولی بر اثر شور جوانی و میهن‌دوستی و تبلیغات آلمانی، بر آن شد که پاریس را ترک کند. در۱۲۹۳ به بغداد رفت و در همان سال به یاری محمدعلی جمالزاده روزنامه رستخیز را منتشر کرد. با پیشروی انگلیسی‌ها و تسخیر کوت‌العماره، پورداوود راهی کرمانشاه شد و چند ماهی آنجا ماند و چون آن شهر به دست روسها افتاد، شبانه به قصر شیرین رفت و به بغداد بازگشت و در آن هنگام ترکان عثمانی از انتشار رستخیز جلوگیری کردند. ناگزیر وی از آنجا به حلب و سپس به استانبول رفت و چون در آنجا از خروج او ممانعت کردند،
پس از مدتی به قصد اقامت در سوئیس، از راه بالکان به برلین رفت. آلمانی‌ها نیز از خروج وی از کشورشان ممانعت کردند و او تا پایان جنگ جهانی اول و مدتی پس از آن در آنجا ماند.
در سال ۱۲۹۵ در دانشگاه برلین، و سپس در دانشکدهٔ ارلانگن به ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ حقوق پرداخت. در آنجا با حسن تقی‌زاده آشنا شد و در نشر مجلهٔ کاوه با او همکاری کرد. همکاری با تقی‌زاده و نیز با محمد قزوینی و آشنایی با خاورشناسان آلمانی از جمله یوزف مارکوارت تأثیری ژرف بر اندیشهٔ او نهاد و او را بیش از پیش به تحصیل و تحقیق دربارهٔ ایران باستان علاقه‌مند ساخت. در شهریور ۱۲۹۹ با دختر یک دندان‌پزشک آلمانی ازدواج کرد و در تیرماه ۱۳۰۱ یگانه فرزندش پوراندخت به دنیا آمد. پورداوود در ۱۳۰۳ به همراه خانواده به ایران بازگشت. در مهر ۱۳۰۴ به دنبال دعوت پارسیان هند به هندوستان رفت و دو سال و نیم در آنجا ماند و به انتشار بخشی از ادبیات مزدیسنا و گزارش اوستا پرداخت و چند سخنرانی دربارهٔ تمدن ایران باستان از جمله شرح آتش بهرام، پیشوایان دین مزدیسنا، تقویم و فرق دین مزدیسنا، زبان فارسی، فروردین، دروغ، و ایران قدیم و نو ایراد کرد.
در ۱۳۱۱ به دنبال درخواست رابیندرانات تاگور از سوی دولت ایران برای تدریس فرهنگ ایران باستان به هند رفت و در دانشگاه ویسوبهارتی به تدریس پرداخت.
در ۱۳۱۲ از بمبئی به آلمان رفت و به ادامه کار ترجمه و گزارش اوستا پرداخت. سرانجام در ۱۳۱۶ به ایران بازگشت و در دانشکدهٔ حقوق و دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد. در ۱۳۱۷ عضو پیوسته فرهنگستان ایران شد. به مناسبت شصتمین سال تولد پورداوود، مجلس جشن باشکوهی در تالار اجتماعات دانشسرای عالی تهران با حضور استادان و دانشمندان و دانشجویان و شخصیت‌های کشور برپا شد و به همین مناسبت در ۱۶ مهر ۱۳۲۵ یادنامه‌ای در دو مجلد تدوین و چاپ شد، یکی به فارسی با مقاله‌ای مفصل از محمد معین دربارهٔ پورداوود و دیگری حاوی مقالات خاورشناسان به زبانهای بیگانه.
پورداوود در ۱۳۴۲ از دانشگاه تهران بازنشسته شد و در ۱۳۴۶ عنوان استاد ممتاز دانشگاه را به دست آورد. از زمان بازنشستگی به بعد، اوقات خود را به مطالعه و پژوهش گذراند و کمتر در مجامع دیده شد و سرانجام در ۲۶ آبان ۱۳۴۷ درگذشت و با تشریفات بسیار در رشت، در آرامگاه خانوادگی خود به خاک سپرده شد.
بوته بادام زمينى را پورداوود از اروپا به ايران آورد و در آستانه اشرفيه پرورش داد كه امروز از تنقلات رايج است.
📚🍃
( زادهٔ ۲۰ بهمن ۱۲۶۴ رشت -- درگذشته ۲۶ آبان ۱۳۴۷ تهران ) حقوقدان، مترجم و زبانشناس
ابراهیم پورداود ایرانشناس، اوستاشناس و نخستین مترجم فارسی اوستا و استاد فرهنگ ایران باستان و زبان اوستایی در دانشگاه تهران است.
نام پدرش داوود بود و در محلهٔ سبزه‌میدان رشت، در خانواده‌ای ملاّک و بازرگان به دنیا آمد. در پنج یا شش سالگی به مکتب میرزا محمدعلی رفت که محل آن اکنون آرامگاه پدر و برادران و خود اوست. سپس تحصیلات مقدماتی فارسی و عربی را در مدرسه حاجی حسن رشت به مدیریت عبدالرحیم خلخالی انجام داد. زمانی که در مدرسهٔ حاجی‌میرزاحسن در سلک طلاب درس می‌آموخت، به مرثیه‌گویی پرداخت و دوستانش به وی تخلص «لسان» دادند. در ۱۲۸۴ در ۲۰ سالگی به همراه برادر و استادش عبدالرحیم خلخالی به تهران رفت و به آموختن طب قدیم مشغول شد و از محضر محمدحسین‌خان سلطان‌الفلاسفه بهره برد.
در سال ۱۲۸۷ از راه قم، سلطان‌آباد (اراک امروزی)، کرمانشاه، بغداد و حلب به لبنان رفت و در بیروت در مدرسهٔ لوئیک، زبان و ادبیات فرانسه را فراگرفت و در همان‌جا نام پورداوود را بر خود نهاد (برادرانش نام‌های داوودزاده و داوودی را برگزیدند). پس از دو سال و نیم اقامت در بیروت برای دیدار خانواده به رشت بازگشت و پس از مدتی در شهریور ۱۲۸۹ به فرانسه رفت و در همان‌جا بود که با محمدعلی جمالزاده آشنا شد.
در سال ۱۲۹۲ با یاری محمد قزوینی نشریه ایرانشهر را منتشر ساخت که در همان سال، پس از نشر سه شماره آن و آغاز جنگ جهانی اول، تعطیل شد. شش ماه نخست از دوره جنگ را در پاریس به سر برد، ولی بر اثر شور جوانی و میهن‌دوستی و تبلیغات آلمانی، بر آن شد که پاریس را ترک کند. در۱۲۹۳ به بغداد رفت و در همان سال به یاری محمدعلی جمالزاده روزنامه رستخیز را منتشر کرد. با پیشروی انگلیسی‌ها و تسخیر کوت‌العماره، پورداوود راهی کرمانشاه شد و چند ماهی آنجا ماند و چون آن شهر به دست روسها افتاد، شبانه به قصر شیرین رفت و به بغداد بازگشت و در آن هنگام ترکان عثمانی از انتشار رستخیز جلوگیری کردند. ناگزیر وی از آنجا به حلب و سپس به استانبول رفت و چون در آنجا از خروج او ممانعت کردند،
پس از مدتی به قصد اقامت در سوئیس، از راه بالکان به برلین رفت. آلمانی‌ها نیز از خروج وی از کشورشان ممانعت کردند و او تا پایان جنگ جهانی اول و مدتی پس از آن در آنجا ماند.
در سال ۱۲۹۵ در دانشگاه برلین، و سپس در دانشکدهٔ ارلانگن به ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ حقوق پرداخت. در آنجا با حسن تقی‌زاده آشنا شد و در نشر مجلهٔ کاوه با او همکاری کرد. همکاری با تقی‌زاده و نیز با محمد قزوینی و آشنایی با خاورشناسان آلمانی از جمله یوزف مارکوارت تأثیری ژرف بر اندیشهٔ او نهاد و او را بیش از پیش به تحصیل و تحقیق دربارهٔ ایران باستان علاقه‌مند ساخت. در شهریور ۱۲۹۹ با دختر یک دندان‌پزشک آلمانی ازدواج کرد و در تیرماه ۱۳۰۱ یگانه فرزندش پوراندخت به دنیا آمد. پورداوود در ۱۳۰۳ به همراه خانواده به ایران بازگشت. در مهر ۱۳۰۴ به دنبال دعوت پارسیان هند به هندوستان رفت و دو سال و نیم در آنجا ماند و به انتشار بخشی از ادبیات مزدیسنا و گزارش اوستا پرداخت و چند سخنرانی دربارهٔ تمدن ایران باستان از جمله شرح آتش بهرام، پیشوایان دین مزدیسنا، تقویم و فرق دین مزدیسنا، زبان فارسی، فروردین، دروغ، و ایران قدیم و نو ایراد کرد.
در ۱۳۱۱ به دنبال درخواست رابیندرانات تاگور از سوی دولت ایران برای تدریس فرهنگ ایران باستان به هند رفت و در دانشگاه ویسوبهارتی به تدریس پرداخت.
در ۱۳۱۲ از بمبئی به آلمان رفت و به ادامه کار ترجمه و گزارش اوستا پرداخت. سرانجام در ۱۳۱۶ به ایران بازگشت و در دانشکدهٔ حقوق و دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد. در ۱۳۱۷ عضو پیوسته فرهنگستان ایران شد. به مناسبت شصتمین سال تولد پورداوود، مجلس جشن باشکوهی در تالار اجتماعات دانشسرای عالی تهران با حضور استادان و دانشمندان و دانشجویان و شخصیت‌های کشور برپا شد و به همین مناسبت در ۱۶ مهر ۱۳۲۵ یادنامه‌ای در دو مجلد تدوین و چاپ شد، یکی به فارسی با مقاله‌ای مفصل از محمد معین دربارهٔ پورداوود و دیگری حاوی مقالات خاورشناسان به زبانهای بیگانه.
پورداوود در ۱۳۴۲ از دانشگاه تهران بازنشسته شد و در ۱۳۴۶ عنوان استاد ممتاز دانشگاه را به دست آورد. از زمان بازنشستگی به بعد، اوقات خود را به مطالعه و پژوهش گذراند و کمتر در مجامع دیده شد و سرانجام در ۲۶ آبان ۱۳۴۷ درگذشت و با تشریفات بسیار در رشت، در آرامگاه خانوادگی خود به خاک سپرده شد.
بوته بادام زمينى را پورداوود از اروپا به ايران آورد و در آستانه اشرفيه پرورش داد كه امروز از تنقلات رايج است.
📚🍃
#تقویم_کلیدر
شنبه 20 بهمن 1397
9 فوریه 2019
❄️ #توماس_پین (Thomas Paine) (زاده 9 فوریه ۱۷۳۷ _ درگذشته 8 ژوئن ۱۸۰۹) روشنفکر، دانشور، انقلابی و ایدئال‌گرای انگلیسی‌الاصل و از پدران بنیانگذار آمریکا بود. وی فلسفه سیاسی خود را در کتاب «#حقوق_انسان» در دفاع از انقلاب فرانسه عرضه کرد، این کتاب در جواب دیدگاه #ادموند_برک دربارهٔ انقلاب فرانسه نوشته شده. #نشر_روشنگران_و_مطالعات_زنان «حقوق انسان» را با ترجمه‌ی #رامین_مستقیم منتشر کرده است.
👈درباره «حقوق انسان» اینجا بخوانید.
❄️ #ابراهیم_پورداوود (زاده ۲۰ بهمن ۱۲۶۴ - درگذشته ۲۶ آبان ۱۳۴۷) ایرانشناس معاصر، اوستاشناس، نخستین مترجم فارسی اوستا و استاد فرهنگ ایران باستان و زبان اوستایی در دانشگاه تهران بود. ترجمه و گزارش #اوستا برجسته‌ترین اثر پورداوود به شمار می‌رود. این مجموعه علاوه بر تفسیر و ترجمه، لغت‌نامهٔ بزرگی در ریشه‌شناسی واژه‌های ایرانی نیز هست و از بهترین مآخذ برای پی بردن به فرهنگ ایران باستان به‌شمار می‌آید.
❄️ جان ماکسول کوتسی یا #جی_ام_کوتسی (John Maxwell Coetzee) (زاده ۹ فوریه ۱۹۴۰) نویسندهٔ هلندی‌تبار اهل آفریقای جنوبی است. وی در سال ۲۰۰۳ برنده جایزه #نوبل ادبیات شد. یکی از مهم‌ترین آثار وی «زندگی و زمانه مایکل ک» است که در سال 1983 برنده جایزه بوکر شده است. این اثر به همراه آثاری چون «دشمن»، «یادداشت سال‌های بد»، «در انتظار بربرها»، «تابستان زندگی» و «آقای فو» در ایران منتشر شده است.
❄️ #مانوئل_کستلز (Manuel Castells) (زاده 9 فوریه 1942)، جامعه‌شناس اسپانیایی است. او در بین نظریه‌پردازان علم ارتباطات، نویسنده‌ای متمایز است. مهم‌ترین اثر او سه‌گانه «عصر اطلاعات» است که توسط #احمد_علیقلیان، #افشین_خاکباز و #حسن_چاوشیان به فارسی ترجمه شده‌است. «شبکه‌های خشم و امید» دیگر اثر اوست که توسط #نشر_مرکز منتشر شده است.
❄️ آلیس ملسنیور واکر یا #آلیس_واکر (Alice Malsenior Walker) (زاده 9 فوریه 1944) شاعر، رمان‌نویس و فعال سیاسی آمریکایی آفریقایی تبار است. وی نخستین نویسنده سیاهپوست برنده جایزه پولیتزر داستان است. او این جایزه را در سال ۱۹۸۳ برای رمان «رنگ ارغوانی» دریافت کرد. بر اساس این رمان، #استیون_اسپیلبرگ فیلمی به همین نام را در سال ۱۹۸۵ کارگردانی کرد.
🎬 The Color Purple (1985)
❄️ #توماس_برنهارت یا توماس برنهارد (Thomas Bernhard) (زاده ۹ فوریه ۱۹۳۱ ـ درگذشته ۱۲ فوریه ۱۹۸۹) نویسنده، نمایشنامهنویس و شاعر اتریشی است. آثار او را «بزرگ‌ترین دستاوردهای ادبی پس از جنگ جهانی دوم» دانسته‌اند. از آثار ترجمه شده وی به فارسی می‌توان به «آشفتگی»، «قدم زدن»، «جشن برای بوریس»، «یائورِگ» و «دارمرز» اشاره کرد.
❄️ #ناتسومه_سوسه_کی (Natsume Sōseki) (زاده ۹ فوریهٔ ۱۸۶۷ - درگذشته ۹ دسامبر ۱۹۱۶) نویسنده ژاپنی بود. وی از پیشگامان نهضت ادبی ژاپن به شمار می‌رود که نویسندگانی چون #یوکیو_میشیما و #هاروکی_موراکامی از شیوه‌ی نگرش و برخورد او به ادبیات داستانی تاثیر پذیرفته‌اند. از آثار وی، کتاب «من یک گربه هستم» توسط #نشر_نگاه و با نام «ما گربه هستیم» توسط #نشر_مرکز منتشر شده است.
❄️ سر آنتونی هوپ هاوکینز یا #آنتونی_هوپ (Sir Anthony Hope Hawkins) (زاده ۹ فوریه ۱۸۶۳ ـ درگذشته ۸ جولای ۱۹۳۳) نویسنده و نمایشنامهنویس انگلیسی بود. مشهورترین اثر وی کتاب «زندانی زندا» است که توسط #نشر_دبیر منتشر شده است. در سال 1952 فیلمی براساس این کتاب ساخته شده است.
🎬 The Prisoner of Zenda (1952)
❄️ میرنظام‌الدین #علی‌شیر_نوائی (زاده ۹ فوریه ۱۴۴۱ ـ درگذشته ۳ ژانویهٔ ۱۵۰۱) شاعر، دانشمند و سیاستمدار برجسته روزگار فرمانروایی تیموریان بود. اشعار بسیاری به دو زبان فارسی و ترکی جغتایی(ازبکی) دارد به همین جهت مشهور به «ذواللسانین» بود. تخلص او در اشعار ترکی «نوائی» و در اشعار فارسی «فانی» است.
❄️ امی لارنس لوول یا #امی_لوول (Amy Lawrence Lowell) (زاده ۹ فوریه ۱۸۷۴ – درگذشته ۱۲ می ۱۹۲۵) شاعر آمریکایی بود. در سال ۱۹۲۶ پس از مرگش جایزه پولیتزر برای شعر به وی اعطا شد. از آثار وی می‌توان به «گنبدی از شیشه‌های رنگارنگ»، «تیغه‌های شمشیر و تخم خشخاش»، «مردان، زنان و اشباح»، «تصاویری از دنیای مواج» و «الواح گل کاج» اشاره کرد.
شنبه 20 بهمن 1397
9 فوریه 2019
❄️ #توماس_پین (Thomas Paine) (زاده 9 فوریه ۱۷۳۷ _ درگذشته 8 ژوئن ۱۸۰۹) روشنفکر، دانشور، انقلابی و ایدئال‌گرای انگلیسی‌الاصل و از پدران بنیانگذار آمریکا بود. وی فلسفه سیاسی خود را در کتاب «#حقوق_انسان» در دفاع از انقلاب فرانسه عرضه کرد، این کتاب در جواب دیدگاه #ادموند_برک دربارهٔ انقلاب فرانسه نوشته شده. #نشر_روشنگران_و_مطالعات_زنان «حقوق انسان» را با ترجمه‌ی #رامین_مستقیم منتشر کرده است.
👈درباره «حقوق انسان» اینجا بخوانید.
❄️ #ابراهیم_پورداوود (زاده ۲۰ بهمن ۱۲۶۴ - درگذشته ۲۶ آبان ۱۳۴۷) ایرانشناس معاصر، اوستاشناس، نخستین مترجم فارسی اوستا و استاد فرهنگ ایران باستان و زبان اوستایی در دانشگاه تهران بود. ترجمه و گزارش #اوستا برجسته‌ترین اثر پورداوود به شمار می‌رود. این مجموعه علاوه بر تفسیر و ترجمه، لغت‌نامهٔ بزرگی در ریشه‌شناسی واژه‌های ایرانی نیز هست و از بهترین مآخذ برای پی بردن به فرهنگ ایران باستان به‌شمار می‌آید.
❄️ جان ماکسول کوتسی یا #جی_ام_کوتسی (John Maxwell Coetzee) (زاده ۹ فوریه ۱۹۴۰) نویسندهٔ هلندی‌تبار اهل آفریقای جنوبی است. وی در سال ۲۰۰۳ برنده جایزه #نوبل ادبیات شد. یکی از مهم‌ترین آثار وی «زندگی و زمانه مایکل ک» است که در سال 1983 برنده جایزه بوکر شده است. این اثر به همراه آثاری چون «دشمن»، «یادداشت سال‌های بد»، «در انتظار بربرها»، «تابستان زندگی» و «آقای فو» در ایران منتشر شده است.
❄️ #مانوئل_کستلز (Manuel Castells) (زاده 9 فوریه 1942)، جامعه‌شناس اسپانیایی است. او در بین نظریه‌پردازان علم ارتباطات، نویسنده‌ای متمایز است. مهم‌ترین اثر او سه‌گانه «عصر اطلاعات» است که توسط #احمد_علیقلیان، #افشین_خاکباز و #حسن_چاوشیان به فارسی ترجمه شده‌است. «شبکه‌های خشم و امید» دیگر اثر اوست که توسط #نشر_مرکز منتشر شده است.
❄️ آلیس ملسنیور واکر یا #آلیس_واکر (Alice Malsenior Walker) (زاده 9 فوریه 1944) شاعر، رمان‌نویس و فعال سیاسی آمریکایی آفریقایی تبار است. وی نخستین نویسنده سیاهپوست برنده جایزه پولیتزر داستان است. او این جایزه را در سال ۱۹۸۳ برای رمان «رنگ ارغوانی» دریافت کرد. بر اساس این رمان، #استیون_اسپیلبرگ فیلمی به همین نام را در سال ۱۹۸۵ کارگردانی کرد.
🎬 The Color Purple (1985)
❄️ #توماس_برنهارت یا توماس برنهارد (Thomas Bernhard) (زاده ۹ فوریه ۱۹۳۱ ـ درگذشته ۱۲ فوریه ۱۹۸۹) نویسنده، نمایشنامهنویس و شاعر اتریشی است. آثار او را «بزرگ‌ترین دستاوردهای ادبی پس از جنگ جهانی دوم» دانسته‌اند. از آثار ترجمه شده وی به فارسی می‌توان به «آشفتگی»، «قدم زدن»، «جشن برای بوریس»، «یائورِگ» و «دارمرز» اشاره کرد.
❄️ #ناتسومه_سوسه_کی (Natsume Sōseki) (زاده ۹ فوریهٔ ۱۸۶۷ - درگذشته ۹ دسامبر ۱۹۱۶) نویسنده ژاپنی بود. وی از پیشگامان نهضت ادبی ژاپن به شمار می‌رود که نویسندگانی چون #یوکیو_میشیما و #هاروکی_موراکامی از شیوه‌ی نگرش و برخورد او به ادبیات داستانی تاثیر پذیرفته‌اند. از آثار وی، کتاب «من یک گربه هستم» توسط #نشر_نگاه و با نام «ما گربه هستیم» توسط #نشر_مرکز منتشر شده است.
❄️ سر آنتونی هوپ هاوکینز یا #آنتونی_هوپ (Sir Anthony Hope Hawkins) (زاده ۹ فوریه ۱۸۶۳ ـ درگذشته ۸ جولای ۱۹۳۳) نویسنده و نمایشنامهنویس انگلیسی بود. مشهورترین اثر وی کتاب «زندانی زندا» است که توسط #نشر_دبیر منتشر شده است. در سال 1952 فیلمی براساس این کتاب ساخته شده است.
🎬 The Prisoner of Zenda (1952)
❄️ میرنظام‌الدین #علی‌شیر_نوائی (زاده ۹ فوریه ۱۴۴۱ ـ درگذشته ۳ ژانویهٔ ۱۵۰۱) شاعر، دانشمند و سیاستمدار برجسته روزگار فرمانروایی تیموریان بود. اشعار بسیاری به دو زبان فارسی و ترکی جغتایی(ازبکی) دارد به همین جهت مشهور به «ذواللسانین» بود. تخلص او در اشعار ترکی «نوائی» و در اشعار فارسی «فانی» است.
❄️ امی لارنس لوول یا #امی_لوول (Amy Lawrence Lowell) (زاده ۹ فوریه ۱۸۷۴ – درگذشته ۱۲ می ۱۹۲۵) شاعر آمریکایی بود. در سال ۱۹۲۶ پس از مرگش جایزه پولیتزر برای شعر به وی اعطا شد. از آثار وی می‌توان به «گنبدی از شیشه‌های رنگارنگ»، «تیغه‌های شمشیر و تخم خشخاش»، «مردان، زنان و اشباح»، «تصاویری از دنیای مواج» و «الواح گل کاج» اشاره کرد.
