«بمباران ورق الماس برای شکار "فوتون تاریک"»
----------------------------------------------
ما تنها حدود یک دهم کل هستی درون کیهان را میبینیم. بقیهی آن؟ گم شده! نادیدنی است و تنها از راه گرانشی که بر مواد آشنا وارد میکند شناسایی میشود. پژوهشگران این را بخش تاریک کیهان (dark sector) مینامند- ردهای از ذراتِ دارای جرم و انرژی که به نظر میرسد باید یک جایی در جهان باشد ولی با مواد دیدارپذیر (همان چیزهایی که ما و هر آنچه میبینیم را ساخته) برهمکنش از راهی که در توان ما برای دیده شدن باشد را ندارد.
اکنون دانشمندان بنیاد ملی فیزیک هستهای ایتالیا در پروژهای تازه تلاش دارند تا کل بخش تاریک کیهان را تنها به کمک ذرهی فرضی فوتون تاریک آشکار کنند. فوتون تاریک، نسخهی فوتون معمولی که نور را حمل میکند در بخش تاریک کیهان است. و اگر به راستی این فوتون تاریک شناسایی شود، شواهدی برای نیروی پنجم کیهان به ما خواهد داد- دستاوردی بسیار بزرگ در دنیای فیزیک.
بر پایهی گزارش گاردین، برنامهی پژوهشگران ایتالیایی در این پروژه بمباران یک قرص (ورق) الماس توسط باریکهای از پوزیترونها -نسخهی پادمادهی الکترون است. در شرایط معمولی پوزیترونها و الکترونها با برخورد به هم یکدیگر را نابود کرده و یک جفت فوتون معمولی تولید میکنند.
ولی اگر فوتونهای تاریک هم به راستی وجود داشته باشند، پس هر از گاهی میبایست از نابودی الکترون-پوزیترون، یک فوتون تاریک پدید بیاید. در این صورت، به جای تولید دو فوتون معمولی، یک فوتون تاریک و یک فوتون معمولی باید همراه هم پدید بیایند.
این پژوهشگران به "فیزیکز وُرد" گفتهاند امیدوارند باریکهی پوزیترونی که در آزمایشگاهشان بر ورق الماس میافکنند با الکترونهایی به اندازهی کافی برخورد کند که بتواند [دستکم] یک فوتون تاریک تولید کند. اگر فوتون تاریکی تولید شود، آزمایشگاه این دانشمندان که دستگاه پَدمه (Padme) نام دارد نمیتواند آن را به طور مستقیم آشکار کند؛ ولی گم شدن یک فوتون در آن، گواهی بر تولید یک فوتون تاریک خواهد بود. اگر در یک "نابودی پوزیترون-الکترون"، یک فوتون تاریک پدید آید، دستگاه پدمه آن را مانند ناپدید شدن بخشی از انرژیاش نشان میدهد، زیرا این انرژی وارد بخش تاریک شده است.
اگر چنین چیزی رخ دهد، چشمداشت پژوهشگران اینست که بتوانند وجود #فوتون_تاریک را تایید کنند و جرمش را اندازه بگیرند. (بر خلاف فوتون معمولی، فوتون تاریک دارای جرم است.)
چنین چیزی تنها وجود یک ذرهی تازه را نشان نخواهد داد، بلکه نشانگر وجود یک نیروی کاملا تازه نیز خواهد بود.
در بخش روشن کیهان چهار نیروی بنیادی داریم. نیروی الکترومغناطیس که انرژی نور را حمل میکند و اتمها را به یکدیگر میپیوندد. نیروی هستهای قوی که ذرات درون اتم را کنار هم نگه میدارد. نیروی هستهای ضعیف که اتمها را از هم جدا کرده و وامیپاشاند. و گرانش، چهارمین نیرویی که میشناسیم و ما را روی زمین نگه داشته و بر حرکتهای جهان هستی فرمان میراند.
بر پایهی این گزارش اگر فوتونهای تاریک وجود داشته باشند، نمایانگر وجود یک نیروی پنجم و به کلی متفاوت خواهند بود- نیرویی که در مدل برتر ما از کیهان وجود ندارد: الکترومغناطیس تاریک. اگر در پدمه یک فوتون تاریک یافته شود، افزون بر آن که دستاوردی بزرگ خواهد بود (زیرا تاکنون همهی تلاشها برای شکار فوتون های تاریک ناکام بوده)، نشانگر این خواهد بود که زمان آن رسیده تا کتابهای فیزیک را دوباره بنویسیم.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/DarkPhoton.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
----------------------------------------------
ما تنها حدود یک دهم کل هستی درون کیهان را میبینیم. بقیهی آن؟ گم شده! نادیدنی است و تنها از راه گرانشی که بر مواد آشنا وارد میکند شناسایی میشود. پژوهشگران این را بخش تاریک کیهان (dark sector) مینامند- ردهای از ذراتِ دارای جرم و انرژی که به نظر میرسد باید یک جایی در جهان باشد ولی با مواد دیدارپذیر (همان چیزهایی که ما و هر آنچه میبینیم را ساخته) برهمکنش از راهی که در توان ما برای دیده شدن باشد را ندارد.
اکنون دانشمندان بنیاد ملی فیزیک هستهای ایتالیا در پروژهای تازه تلاش دارند تا کل بخش تاریک کیهان را تنها به کمک ذرهی فرضی فوتون تاریک آشکار کنند. فوتون تاریک، نسخهی فوتون معمولی که نور را حمل میکند در بخش تاریک کیهان است. و اگر به راستی این فوتون تاریک شناسایی شود، شواهدی برای نیروی پنجم کیهان به ما خواهد داد- دستاوردی بسیار بزرگ در دنیای فیزیک.
بر پایهی گزارش گاردین، برنامهی پژوهشگران ایتالیایی در این پروژه بمباران یک قرص (ورق) الماس توسط باریکهای از پوزیترونها -نسخهی پادمادهی الکترون است. در شرایط معمولی پوزیترونها و الکترونها با برخورد به هم یکدیگر را نابود کرده و یک جفت فوتون معمولی تولید میکنند.
ولی اگر فوتونهای تاریک هم به راستی وجود داشته باشند، پس هر از گاهی میبایست از نابودی الکترون-پوزیترون، یک فوتون تاریک پدید بیاید. در این صورت، به جای تولید دو فوتون معمولی، یک فوتون تاریک و یک فوتون معمولی باید همراه هم پدید بیایند.
این پژوهشگران به "فیزیکز وُرد" گفتهاند امیدوارند باریکهی پوزیترونی که در آزمایشگاهشان بر ورق الماس میافکنند با الکترونهایی به اندازهی کافی برخورد کند که بتواند [دستکم] یک فوتون تاریک تولید کند. اگر فوتون تاریکی تولید شود، آزمایشگاه این دانشمندان که دستگاه پَدمه (Padme) نام دارد نمیتواند آن را به طور مستقیم آشکار کند؛ ولی گم شدن یک فوتون در آن، گواهی بر تولید یک فوتون تاریک خواهد بود. اگر در یک "نابودی پوزیترون-الکترون"، یک فوتون تاریک پدید آید، دستگاه پدمه آن را مانند ناپدید شدن بخشی از انرژیاش نشان میدهد، زیرا این انرژی وارد بخش تاریک شده است.
اگر چنین چیزی رخ دهد، چشمداشت پژوهشگران اینست که بتوانند وجود #فوتون_تاریک را تایید کنند و جرمش را اندازه بگیرند. (بر خلاف فوتون معمولی، فوتون تاریک دارای جرم است.)
چنین چیزی تنها وجود یک ذرهی تازه را نشان نخواهد داد، بلکه نشانگر وجود یک نیروی کاملا تازه نیز خواهد بود.
در بخش روشن کیهان چهار نیروی بنیادی داریم. نیروی الکترومغناطیس که انرژی نور را حمل میکند و اتمها را به یکدیگر میپیوندد. نیروی هستهای قوی که ذرات درون اتم را کنار هم نگه میدارد. نیروی هستهای ضعیف که اتمها را از هم جدا کرده و وامیپاشاند. و گرانش، چهارمین نیرویی که میشناسیم و ما را روی زمین نگه داشته و بر حرکتهای جهان هستی فرمان میراند.
بر پایهی این گزارش اگر فوتونهای تاریک وجود داشته باشند، نمایانگر وجود یک نیروی پنجم و به کلی متفاوت خواهند بود- نیرویی که در مدل برتر ما از کیهان وجود ندارد: الکترومغناطیس تاریک. اگر در پدمه یک فوتون تاریک یافته شود، افزون بر آن که دستاوردی بزرگ خواهد بود (زیرا تاکنون همهی تلاشها برای شکار فوتون های تاریک ناکام بوده)، نشانگر این خواهد بود که زمان آن رسیده تا کتابهای فیزیک را دوباره بنویسیم.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/DarkPhoton.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«مهمان سبز بر بستری رنگین»
----------------------------
دنبالهدار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر این شبها برای دوربینهای دوچشمی یا تلسکوپهای کوچک به اندازهی کافی پرنور است. در این تصویر تلهفوتوی ۱۰ درجهای که با نوردهی بلند گرفته شده، این مهمان سبز آسمان را در میان خوشههای ستارهای و سحابیهای صورت فلکی پربار ارابهران میبینیم.
در شب ۱۸ شهریور (۹ سپتامبر) که این عکس گرفته شده، گیسوی سبز و دم افشان ۲۱پی در کنار ستارگان رنگارنگ و سحابیهای گسیلشی سرخفام این بخش از کهکشان راه شیری آرایهای زیبا و خیرهکننده را پدید آورده بود. در آن شب، #دنبالهدار تقریبا به نزدیکترین فاصلهاش از زمین رسیده بود و تنها حدود ۲۰۰ ثانیهی نوری با زمین فاصله داشت.
درست بالاتر از دم دنبالهدار، و در میان ستارگان پسزمینه، خوشههای ستارهای ام۳۸ (سمت چپ مرکز) و ام۳۶ (سمت راست) در فاصلهی ۴۰۰۰ سال نوری زمین به چشم میخورند.
بالا سمت چپ چشمانداز، منطقهی گسیلشی آیسی ۴۰۵ را میبینیم که تنها ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و به نام چشمگیرترِ سحابی ستارهی شعلهور نیز شناخته میشود.
سمت راست آن، و در فاصلهی ۱۲۰۰۰ سال نوری زمین، آیسی ۴۱۰ جای دارد که به داشتن مناطقی ستارهزا به نام "بچهقورباغههای کیهانی" شهره است.
ژاکوبینی-زینر، فرزند کوچک سامانه ی خورشیدی خودمان، یک دنبالهدار دورهایست که هر ۶.۵ سال یک بار به گرد خورشید میچرخد. این دنبالهدار جرم مادری بارش شهابی اژدهایی است که در ماه اکتبر به بیشینه میرسد.
عکس از: محمد نوروزی
این تصویر در اندازهی بزرگتر (۴.۴ مگ)
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180913.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
----------------------------
دنبالهدار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر این شبها برای دوربینهای دوچشمی یا تلسکوپهای کوچک به اندازهی کافی پرنور است. در این تصویر تلهفوتوی ۱۰ درجهای که با نوردهی بلند گرفته شده، این مهمان سبز آسمان را در میان خوشههای ستارهای و سحابیهای صورت فلکی پربار ارابهران میبینیم.
در شب ۱۸ شهریور (۹ سپتامبر) که این عکس گرفته شده، گیسوی سبز و دم افشان ۲۱پی در کنار ستارگان رنگارنگ و سحابیهای گسیلشی سرخفام این بخش از کهکشان راه شیری آرایهای زیبا و خیرهکننده را پدید آورده بود. در آن شب، #دنبالهدار تقریبا به نزدیکترین فاصلهاش از زمین رسیده بود و تنها حدود ۲۰۰ ثانیهی نوری با زمین فاصله داشت.
درست بالاتر از دم دنبالهدار، و در میان ستارگان پسزمینه، خوشههای ستارهای ام۳۸ (سمت چپ مرکز) و ام۳۶ (سمت راست) در فاصلهی ۴۰۰۰ سال نوری زمین به چشم میخورند.
بالا سمت چپ چشمانداز، منطقهی گسیلشی آیسی ۴۰۵ را میبینیم که تنها ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و به نام چشمگیرترِ سحابی ستارهی شعلهور نیز شناخته میشود.
سمت راست آن، و در فاصلهی ۱۲۰۰۰ سال نوری زمین، آیسی ۴۱۰ جای دارد که به داشتن مناطقی ستارهزا به نام "بچهقورباغههای کیهانی" شهره است.
ژاکوبینی-زینر، فرزند کوچک سامانه ی خورشیدی خودمان، یک دنبالهدار دورهایست که هر ۶.۵ سال یک بار به گرد خورشید میچرخد. این دنبالهدار جرم مادری بارش شهابی اژدهایی است که در ماه اکتبر به بیشینه میرسد.
عکس از: محمد نوروزی
این تصویر در اندازهی بزرگتر (۴.۴ مگ)
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180913.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
👑یک ستاره در هفت آسمان👑
«مهمان سبز بر بستری رنگین» ---------------------------- دنبالهدار ۲۱پی/ژاکوبینی-زینر این شبها برای دوربینهای دوچشمی یا تلسکوپهای کوچک به اندازهی کافی پرنور است. در این تصویر تلهفوتوی ۱۰ درجهای که با نوردهی بلند گرفته شده، این مهمان سبز آسمان را در…
بچه قورباغههای سحابی آیسی ۴۱۰ در این تصویر نمای نزدیک به خوبی دیده میشوند (دو بچه قورباغه پایین، سمت چپ)
توضیح این عکس را اینجا بخوانید
@onestar_in_sevenskies
توضیح این عکس را اینجا بخوانید
@onestar_in_sevenskies
عکس شگفتانگیزی که الکساندر گرست از درون ایستگاه فضایی از چشم "توفند فلورنس" گرفته
@onestar_in_sevenskies
@onestar_in_sevenskies
عکس نمای نزدیک شگفتانگیزی که الکساندر گرست از درون ایستگاه فضایی از چشم "توفند فلورنس" گرفته
@onestar_in_sevenskies
@onestar_in_sevenskies
«برخوردی که یک حلقه پرتو X برای یک کهکشان پدید آورد»
---------------------------------------------------------
* اخترشناسان به کمک رصدخانهی پرتو X چاندرای ناسا حلقهای از سیاهچالهها یا ستارگان نوترونی را در کهکشانی به فاصلهی ۳۰۰ میلیون سال نوری زمین یافتهاند. این حلقه میتواند به دانشمندان در بهتر شناختنِ رویدادهایی که در برخوردهای سهمگین میان کهکشانها رخ میدهد کمک کند.
اینجا نمایی تازه از کهکشان ایام ۰۶۴۴-۷۴۱ (یا تنها ایام ۰۶۴۴) را میبینید که از پیوند دادههای پرتو X چاندرا (رنگ بنفش) و دادههای نور دیدنی (مریی) تلسکوپ فضایی هابل (رنگهای سرخ، سبز، و آبی) درست شده است. دادههای چاندرا وجود چشمههای #پرتو_X بسیار درخشانی را آشکار کرده که به احتمال بسیار، بیشترشان سامانههای دوتاییاند که یکی از اعضایشان سیاهچالهی ستارهجرم یا ستارهی نوترونی است. این چشمه های پرتو X با هم یک حلقهی چشمگیر و شگفتانگیز را ساختهاند.
ولی این حلقهی سیاهچالهها یا ستارگان نوترونی در ایام ۰۴۶۶ از کجا آمده؟
@onestar_in_sevenskies
به گمان اخترشناسان، این حلقه زمانی پدید آمده که یک کهکشان در اثر نیروی گرانش به درون کهکشان دیگری کشیده شد و از درون صفحهاش گذشت [یک بزن و در روی کیهانی]. کهکشان نخست موجهایی در گازهای کهکشان دوم (همان ایام ۰۶۴۴) که پایین، سمت راست چارچوب دیده میشود پدید آورد. این موجها حلقهای رو به گسترش از گازهای فشرده را در ایام ۰۶۴۴ درست کرد که ستارهزاییهای تازه به راه انداخت. کهکشان نخست به احتمال بسیار همان کهکشانیست که پایین، سمت چپ دیده میشود.
از میان این ستارگان نوپا، بزرگترینشان در استاندارد کیهانی زندگی کوتاهی دارند- تنها چند میلیون سال. پس از آن سوخت هستهایشان به پایان میرسد و با مرگشان در یک انفجار ابرنواختری، یا سیاهچالههایی به جرم پنج تا ۲۰ برابر خورشید، و یا ستارگان نوترونی تقریبا همجرم خورشید از خود به جا میگذارند.
@onestar_in_sevenskies
برخی از این سیاهچالهها یا ستارگان نوترونی همدمهای ستارهای نزدیکی هم دارند، وگازهای آنها را میمکند. این گاز که به سوی سیاهچاله یا ستارهی نوترونی کشیده میشود، مانند آبی که در چاهک حمام فرو میرود، یک قرص چرخان پدید میآورند و در این فرآیند در اثر اصطکاک داغ میشود. این گاز فراداغ پرتوی X نیرومند بسیاری تولید میکند که چاندرا میتواند آن را ببیند.
حلقهای از ستارگان نوترونی یا سیاهچالهها خودش چیز شگفتانگیز و فریبندهایست، ولی ایام ۰۶۴۴ داستانهای دیگری هم دارد. همهی چشمههای پرتو ایکسی که در حلقهی ایام ۰۶۴۴ شناسایی شدهاند از ردهی "چشمههای پرتو X فرا-تابناک" (یوالایکس ها) هستند. پرتو X تولید شده در این اجرام به اندازهی صدها و هزاران برابر بیش از سامانههای دوتایی "معمولی" است که در آنها یک ستاره همدم یک سیاهچاله یا یک ستارهی نوترونی است.
تا همین اواخر بیشتر اخترشناسان فکر میکردند...
ادامه در پست بعد 👇👇👇👇👇
---------------------------------------------------------
* اخترشناسان به کمک رصدخانهی پرتو X چاندرای ناسا حلقهای از سیاهچالهها یا ستارگان نوترونی را در کهکشانی به فاصلهی ۳۰۰ میلیون سال نوری زمین یافتهاند. این حلقه میتواند به دانشمندان در بهتر شناختنِ رویدادهایی که در برخوردهای سهمگین میان کهکشانها رخ میدهد کمک کند.
اینجا نمایی تازه از کهکشان ایام ۰۶۴۴-۷۴۱ (یا تنها ایام ۰۶۴۴) را میبینید که از پیوند دادههای پرتو X چاندرا (رنگ بنفش) و دادههای نور دیدنی (مریی) تلسکوپ فضایی هابل (رنگهای سرخ، سبز، و آبی) درست شده است. دادههای چاندرا وجود چشمههای #پرتو_X بسیار درخشانی را آشکار کرده که به احتمال بسیار، بیشترشان سامانههای دوتاییاند که یکی از اعضایشان سیاهچالهی ستارهجرم یا ستارهی نوترونی است. این چشمه های پرتو X با هم یک حلقهی چشمگیر و شگفتانگیز را ساختهاند.
ولی این حلقهی سیاهچالهها یا ستارگان نوترونی در ایام ۰۴۶۶ از کجا آمده؟
@onestar_in_sevenskies
به گمان اخترشناسان، این حلقه زمانی پدید آمده که یک کهکشان در اثر نیروی گرانش به درون کهکشان دیگری کشیده شد و از درون صفحهاش گذشت [یک بزن و در روی کیهانی]. کهکشان نخست موجهایی در گازهای کهکشان دوم (همان ایام ۰۶۴۴) که پایین، سمت راست چارچوب دیده میشود پدید آورد. این موجها حلقهای رو به گسترش از گازهای فشرده را در ایام ۰۶۴۴ درست کرد که ستارهزاییهای تازه به راه انداخت. کهکشان نخست به احتمال بسیار همان کهکشانیست که پایین، سمت چپ دیده میشود.
از میان این ستارگان نوپا، بزرگترینشان در استاندارد کیهانی زندگی کوتاهی دارند- تنها چند میلیون سال. پس از آن سوخت هستهایشان به پایان میرسد و با مرگشان در یک انفجار ابرنواختری، یا سیاهچالههایی به جرم پنج تا ۲۰ برابر خورشید، و یا ستارگان نوترونی تقریبا همجرم خورشید از خود به جا میگذارند.
@onestar_in_sevenskies
برخی از این سیاهچالهها یا ستارگان نوترونی همدمهای ستارهای نزدیکی هم دارند، وگازهای آنها را میمکند. این گاز که به سوی سیاهچاله یا ستارهی نوترونی کشیده میشود، مانند آبی که در چاهک حمام فرو میرود، یک قرص چرخان پدید میآورند و در این فرآیند در اثر اصطکاک داغ میشود. این گاز فراداغ پرتوی X نیرومند بسیاری تولید میکند که چاندرا میتواند آن را ببیند.
حلقهای از ستارگان نوترونی یا سیاهچالهها خودش چیز شگفتانگیز و فریبندهایست، ولی ایام ۰۶۴۴ داستانهای دیگری هم دارد. همهی چشمههای پرتو ایکسی که در حلقهی ایام ۰۶۴۴ شناسایی شدهاند از ردهی "چشمههای پرتو X فرا-تابناک" (یوالایکس ها) هستند. پرتو X تولید شده در این اجرام به اندازهی صدها و هزاران برابر بیش از سامانههای دوتایی "معمولی" است که در آنها یک ستاره همدم یک سیاهچاله یا یک ستارهی نوترونی است.
تا همین اواخر بیشتر اخترشناسان فکر میکردند...
ادامه در پست بعد 👇👇👇👇👇
👑یک ستاره در هفت آسمان👑
«برخوردی که یک حلقه پرتو X برای یک کهکشان پدید آورد» --------------------------------------------------------- * اخترشناسان به کمک رصدخانهی پرتو X چاندرای ناسا حلقهای از سیاهچالهها یا ستارگان نوترونی را در کهکشانی به فاصلهی ۳۰۰ میلیون سال نوری زمین یافتهاند.…
ادامهی پست پیشین 👆👆👆👆
... تا همین اواخر بیشتر اخترشناسان فکر میکردند که یوالایکسها به طور کلی در بردارندهی یک ستاره هستند که همدمش یک سیاهچالهی ستارهجرم و یا در برخی موارد سیاهچالهی میانجرم به جرم چند صد برابر خورشید است. ولی هنگامی که چند یوالایکس در کهکشانهای دیگر، از جمله ام۸۲ و ام۵۱ یافته شد که یکی از همدمها در آنها ستارهی نوترونی بود، این پنداشت هم کنار گذاشته شد.
به جز سیاهچالههای میانجرم، چندین توضیح دیگر هم برای درخشش پرتو X شدید یوالایکسها ارایه شده، از جمله رشد بسیار سریع و نامعمول سیاهچاله یا ستارهی نوترونی، و اثرهایی هندسی که دستاورد فروکشیده شدن مواد در راستای خطوط میدان مغناطیسیاند.
سرشت یوالایکسهای درون ایام ۰۶۴۴ هنوز ناشناخته است. آنها میتوانند آمیزهای از سیاهچالهها و ستارگان نوترونی باشند، و یا ممکن است همگی ستارهی نوترونی یا همگی سیاهچاله باشند.
@onestar_in_sevenskies
همهی چشمههای پرتو X در این تصویر، درون حلقهی ایام ۰۶۴۴ نیستند. یکی از آنها سیاهچالهای با رشد سریع است که درست پشت ایام ۰۶۴۴ و در فاصلهی ۹.۱ میلیون سال نوری زمینست. یکی دیگر از چشمههای شگفتانگیزی که چاندرا دیده ابرسیاهچالهی رو به رشدِ مرکز همین کهکشانست.
در این پژوهش تازه، پژوهشگران به کمک چاندرا شش کهکشان حلقوی دیگر به جز ایام ۰۶۴۴ را هم بررسی کردند. روی هم رفته در این هفت کهکشان، ۶۳ چشمهی پرتو X شناسایی شد که ۵۰ تایشان از ردهی فراتابناک (یوالایکس) بودند. شمار میانگین یوالایکسها در هر یک از این هفت #کهکشان_حلقوی، بیش از همهی دیگر گونههای کهکشان بود. کهکشانهای حلقوی توجه اخترشناسان را برانگیختهاند زیرا بستری آرمانی برای آزمایش مدلهای پیدایش ستارگان دوتایی، و شناخت ریشهی یوالایکسها هستند.
این پژوهش به رهبری آنا ولتر از رصدخانهی اخترشناسی بریرا-بنیاد ملی اخترفیزیک (INAF) در میلان ایتالیا انجام شده. گزارش این دانشمندان در شمارهی ۱۰ اوت ۲۰۱۸ نشریهی آستروفیزیکال جورنال انتشار یافته و در اینترنت هم در دسترس است.
#برخورد_کهکشانی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/AM0644.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
... تا همین اواخر بیشتر اخترشناسان فکر میکردند که یوالایکسها به طور کلی در بردارندهی یک ستاره هستند که همدمش یک سیاهچالهی ستارهجرم و یا در برخی موارد سیاهچالهی میانجرم به جرم چند صد برابر خورشید است. ولی هنگامی که چند یوالایکس در کهکشانهای دیگر، از جمله ام۸۲ و ام۵۱ یافته شد که یکی از همدمها در آنها ستارهی نوترونی بود، این پنداشت هم کنار گذاشته شد.
به جز سیاهچالههای میانجرم، چندین توضیح دیگر هم برای درخشش پرتو X شدید یوالایکسها ارایه شده، از جمله رشد بسیار سریع و نامعمول سیاهچاله یا ستارهی نوترونی، و اثرهایی هندسی که دستاورد فروکشیده شدن مواد در راستای خطوط میدان مغناطیسیاند.
سرشت یوالایکسهای درون ایام ۰۶۴۴ هنوز ناشناخته است. آنها میتوانند آمیزهای از سیاهچالهها و ستارگان نوترونی باشند، و یا ممکن است همگی ستارهی نوترونی یا همگی سیاهچاله باشند.
@onestar_in_sevenskies
همهی چشمههای پرتو X در این تصویر، درون حلقهی ایام ۰۶۴۴ نیستند. یکی از آنها سیاهچالهای با رشد سریع است که درست پشت ایام ۰۶۴۴ و در فاصلهی ۹.۱ میلیون سال نوری زمینست. یکی دیگر از چشمههای شگفتانگیزی که چاندرا دیده ابرسیاهچالهی رو به رشدِ مرکز همین کهکشانست.
در این پژوهش تازه، پژوهشگران به کمک چاندرا شش کهکشان حلقوی دیگر به جز ایام ۰۶۴۴ را هم بررسی کردند. روی هم رفته در این هفت کهکشان، ۶۳ چشمهی پرتو X شناسایی شد که ۵۰ تایشان از ردهی فراتابناک (یوالایکس) بودند. شمار میانگین یوالایکسها در هر یک از این هفت #کهکشان_حلقوی، بیش از همهی دیگر گونههای کهکشان بود. کهکشانهای حلقوی توجه اخترشناسان را برانگیختهاند زیرا بستری آرمانی برای آزمایش مدلهای پیدایش ستارگان دوتایی، و شناخت ریشهی یوالایکسها هستند.
این پژوهش به رهبری آنا ولتر از رصدخانهی اخترشناسی بریرا-بنیاد ملی اخترفیزیک (INAF) در میلان ایتالیا انجام شده. گزارش این دانشمندان در شمارهی ۱۰ اوت ۲۰۱۸ نشریهی آستروفیزیکال جورنال انتشار یافته و در اینترنت هم در دسترس است.
#برخورد_کهکشانی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/AM0644.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
«کوه یخ غولپیکری که سرانجام پس از یک سال توانست از قطب جنوب فرار کند»
اینجا دربارهاش بخوانید
@onestar_in_sevenskies
اینجا دربارهاش بخوانید
@onestar_in_sevenskies
👑یک ستاره در هفت آسمان👑
«کوه یخ غولپیکری که سرانجام پس از یک سال توانست از قطب جنوب فرار کند» اینجا دربارهاش بخوانید @onestar_in_sevenskies
«کوه یخ غولپیکری که سرانجام پس از یک سال توانست از قطب جنوب فرار کند»
------------------------------------------------------------
در ژوییهی ۲۰۱۷، یکی از بزرگترین کوههای یخِ ثبت شده از یختاق "لارسن سی" در #جنوبگان جدا شد. ولی یخهای دریا در سمت خاور و همچنین آب کمژرفای شمال جلوی این کوه یخ غولپیکر که ای۶۸ نامیده شده را گرفتند و راه فرارش را بستند. از همین رو ای۶۸ تا بیش از یک سال سر جایش شناور ماند و پس و پیش شد ولی هرگز نتوانست از یختاق مادریش دور شود.
سرانجام بادهای نیرومندی که از لارسن سی میوزد فشاری که انتظارش را میکشید را برایش فراهم کرد. در اوایل سپتامبر ۲۰۱۸ این بادها بر انتهای جنوبی کوه یخ فشار آورده و آن را به سوی "چرخاب وِدِل" راندند. چرخش ساعتگرد آبهای اقیانوس در این چرخاب و حرکتِ رو به شمالِ یخهای دریا (که در این پویانمایی مانند جریانی از راست به چپ دیده میشود) ای۶۸ را چرخاندند و به درون دریای ودل راندند. ای۶۸ در این دریا آزادتر است و رو به شمال، به سوی آبهای گرمتر پیش میرود.
این پویانمایی را آدرین لاکمن در دانشگاه سوانزی ولز با بهره از دادههای سنتینل-۱ کوپرنیک که ناوگانی از دو ماهواره است درست کرده. هر یک از این دو ماهواره یک دستگاه رادار پیشرفته دارد که میتوانند روز و شب، از پشت ابرها و باران از سطح زمین عکس بگیرند. این ویژگی برای دیدهبانی بخشهای قطبی که در ماههای زمستان پوشیده در ابر و تاریکیاند یک نیاز کلیدیست.
#کوه_یخ
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/A68.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------------------------------------------------
در ژوییهی ۲۰۱۷، یکی از بزرگترین کوههای یخِ ثبت شده از یختاق "لارسن سی" در #جنوبگان جدا شد. ولی یخهای دریا در سمت خاور و همچنین آب کمژرفای شمال جلوی این کوه یخ غولپیکر که ای۶۸ نامیده شده را گرفتند و راه فرارش را بستند. از همین رو ای۶۸ تا بیش از یک سال سر جایش شناور ماند و پس و پیش شد ولی هرگز نتوانست از یختاق مادریش دور شود.
سرانجام بادهای نیرومندی که از لارسن سی میوزد فشاری که انتظارش را میکشید را برایش فراهم کرد. در اوایل سپتامبر ۲۰۱۸ این بادها بر انتهای جنوبی کوه یخ فشار آورده و آن را به سوی "چرخاب وِدِل" راندند. چرخش ساعتگرد آبهای اقیانوس در این چرخاب و حرکتِ رو به شمالِ یخهای دریا (که در این پویانمایی مانند جریانی از راست به چپ دیده میشود) ای۶۸ را چرخاندند و به درون دریای ودل راندند. ای۶۸ در این دریا آزادتر است و رو به شمال، به سوی آبهای گرمتر پیش میرود.
این پویانمایی را آدرین لاکمن در دانشگاه سوانزی ولز با بهره از دادههای سنتینل-۱ کوپرنیک که ناوگانی از دو ماهواره است درست کرده. هر یک از این دو ماهواره یک دستگاه رادار پیشرفته دارد که میتوانند روز و شب، از پشت ابرها و باران از سطح زمین عکس بگیرند. این ویژگی برای دیدهبانی بخشهای قطبی که در ماههای زمستان پوشیده در ابر و تاریکیاند یک نیاز کلیدیست.
#کوه_یخ
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/A68.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
Telegram
یک ستاره در هفت آسمان
«کوه یخ غولپیکری که سرانجام پس از یک سال توانست از قطب جنوب فرار کند»
اینجا دربارهاش بخوانید
@onestar_in_sevenskies
اینجا دربارهاش بخوانید
@onestar_in_sevenskies
«آرایهای کمیاب از هالههای خورشید در یلونایف کانادا»
--------------------------------------------------
احتمالا شما هم تاکنون دایرهای به گرد خورشید دیدهاید.
این حلقهها که به نام "هالهی یخی" شناخته میشوند پدیدههایی رایجتر از رنگینکمانند. یکی از این گونه هالههای یخی، هالهی ۲۲ درجه است که به ویژه اگر رو به خورشید، دستتان را سایهبان چشمتان کنید میتوانید آن را ببینید.
ولی دیدن آرایهای از هالهها با هم، مانند چیزی که در این تصویر دیده میشود چیز کمیابیست.
از جمله هالههای درون این تصویر میتوان از کمانهای پاراخورشید (خورشید دروغین، sundog)، سایان (تانژانت)، فرو-پهلویی (infralateral)، و پری (Parry) نام برد.
عکسی که اینجا میبینید بامداد ۴ سپتامبر، در یلونایف در قلمروهای شمال باختری کانادا گرفته شده.
این الگوهای زیبا هنگامی پدید میآیند که نور خورشید (یا ماه) توسط بلورهای ششگوش یخ در هوای زمین بشکند و بازتاب یابد.
این را هم بگوییم که هالههای یخی در هوای سیارههای دیگر به احتمال بسیار با هالههای زمینی تفاوت دارند [زیرا بلورهای درون جَوشان با زمین تفاوت دارد-م].
#هاله #apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180914.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------------------------------------------
احتمالا شما هم تاکنون دایرهای به گرد خورشید دیدهاید.
این حلقهها که به نام "هالهی یخی" شناخته میشوند پدیدههایی رایجتر از رنگینکمانند. یکی از این گونه هالههای یخی، هالهی ۲۲ درجه است که به ویژه اگر رو به خورشید، دستتان را سایهبان چشمتان کنید میتوانید آن را ببینید.
ولی دیدن آرایهای از هالهها با هم، مانند چیزی که در این تصویر دیده میشود چیز کمیابیست.
از جمله هالههای درون این تصویر میتوان از کمانهای پاراخورشید (خورشید دروغین، sundog)، سایان (تانژانت)، فرو-پهلویی (infralateral)، و پری (Parry) نام برد.
عکسی که اینجا میبینید بامداد ۴ سپتامبر، در یلونایف در قلمروهای شمال باختری کانادا گرفته شده.
این الگوهای زیبا هنگامی پدید میآیند که نور خورشید (یا ماه) توسط بلورهای ششگوش یخ در هوای زمین بشکند و بازتاب یابد.
این را هم بگوییم که هالههای یخی در هوای سیارههای دیگر به احتمال بسیار با هالههای زمینی تفاوت دارند [زیرا بلورهای درون جَوشان با زمین تفاوت دارد-م].
#هاله #apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180914.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
👑یک ستاره در هفت آسمان👑
«آرایهای کمیاب از هالههای خورشید در یلونایف کانادا» -------------------------------------------------- احتمالا شما هم تاکنون دایرهای به گرد خورشید دیدهاید. این حلقهها که به نام "هالهی یخی" شناخته میشوند پدیدههایی رایجتر از رنگینکمانند. یکی از این…
«آرایهای کمیاب از هالههای خورشید در یلونایف کانادا»
@onestar_in_sevenskies
@onestar_in_sevenskies
👑یک ستاره در هفت آسمان👑
«آرایهای کمیاب از هالههای خورشید در یلونایف کانادا» -------------------------------------------------- احتمالا شما هم تاکنون دایرهای به گرد خورشید دیدهاید. این حلقهها که به نام "هالهی یخی" شناخته میشوند پدیدههایی رایجتر از رنگینکمانند. یکی از این…
هالهی ۲۲ درجهی ماه و خورشید
این تصویر از پیوند عکسهای روز و شب درست شده و به خوبی گستردگیِ یکسان این هاله برای هر دو جرم را نشان میدهد
@onestar_in_sevenskies
این تصویر از پیوند عکسهای روز و شب درست شده و به خوبی گستردگیِ یکسان این هاله برای هر دو جرم را نشان میدهد
@onestar_in_sevenskies
هالههای یخی در هوای سیارههای دیگر با هالههای زمینی تفاوت دارند، زیرا بلورهای درون جَوشان با زمین تفاوت دارد
@onestar_in_sevenskies
@onestar_in_sevenskies
«نیزه سبزی که بر کوه مون بلان فرود میآید»
-------------------------------------------
در مرکز این چشمانداز شبانهی آسمان و زمین، مونبلان پربرف، بلندترین ستیغ رشتهکوه آلپ در جنوب سوییس خودنمایی میکند.
ابرهایی تنُک و نازک در بلندای جو، زمینهی آسمان را مهآلود کردهاند ولی نوردهی ۱۳ ثانیهایِ تصویر کمک کرده تا ستارگان دوردست و شکافهای تیرهی غباری کهکشان از پشت این ابرهای نازک و بر فراز این کوه پرآوازه نمایان شوند.
سیارهی کیوان که از پشت مه، پفکرده به نظر میرسد، و همچنین ستارهی کژدمدل (قلب عقرب)، ستارهی آلفای صورت فلکی کژدم، در دو سوی کوژ مرکزی کهکشان میدرخشند.
این عکس در شب ۱۲/۱۳ اوت، در زمان #بارش_شهابی برساوشی گرفته شده و رد سبز یک شهاب برساوشی را هم بر صفحهی کهکشان ثبت کرده است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180915.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-------------------------------------------
در مرکز این چشمانداز شبانهی آسمان و زمین، مونبلان پربرف، بلندترین ستیغ رشتهکوه آلپ در جنوب سوییس خودنمایی میکند.
ابرهایی تنُک و نازک در بلندای جو، زمینهی آسمان را مهآلود کردهاند ولی نوردهی ۱۳ ثانیهایِ تصویر کمک کرده تا ستارگان دوردست و شکافهای تیرهی غباری کهکشان از پشت این ابرهای نازک و بر فراز این کوه پرآوازه نمایان شوند.
سیارهی کیوان که از پشت مه، پفکرده به نظر میرسد، و همچنین ستارهی کژدمدل (قلب عقرب)، ستارهی آلفای صورت فلکی کژدم، در دو سوی کوژ مرکزی کهکشان میدرخشند.
این عکس در شب ۱۲/۱۳ اوت، در زمان #بارش_شهابی برساوشی گرفته شده و رد سبز یک شهاب برساوشی را هم بر صفحهی کهکشان ثبت کرده است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180915.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«انفجار باشکوه روی سطح خورشید»
---------------------------------
چه بلایی سر خورشید آمده؟
هیچ بلایی! این تنها یک افروزه (رشته) است که از سطح آن بیرون زده.
این رشته که در میانههای سال ۲۰۱۲ پدید آمده و تا چندین روز به کمک میدان مغناطیسیِ پیوسته در تغییرِ خورشید بر روی سطح شناور مانده بود، ناگهان و به گونهی نامنتظرهای در ۳۱ اوت منفجر شد و یک فوران تاجی پرانرژی (سیامبی) را پدید آورد [به همراه یک شراره ردهی سی۸ یا C8-class]
رصدخانهی پویاییشناسی خورشیدی ناسا (#اسدیاو) که این رویداد را به دقت زیر نظر داشت، انفجار پایانی را هم ثبت کرد که یکی از زیباترین فیلمهای ثبت شده توسط این رصدخانه بود.
این انفجار ابری از یونها و الکترونها را به درون فضای سامانهی خورشیدی فرستاد که بخشی از آن سه روز بعد به زمین رسید و با برخورد به مغناطکرهی سیارهمان، شفقهایی زیبا در بخشهای قطبی پدید آورد.
این تصویر در طیف فرابنفش گرفته شده. بالای رشتهی انفجاری، حلقههایی از پلاسما دیده میشود که یک منطقهی فعال را در بر گرفتهاند.
اگرچه #خورشید اکنون در وضعیتی به نسبت آرام در چرخهی ۱۱ سالهی فعالیتش به سر میبرد، ولی حفرههای نامنتظرهای در تاجش پدید آمده که به ذرات باردار اجازهی گریز به فضا را میدهند.
این ذرات هم مانند همیشه شفقهایی زیبا پدید آوردهاند.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180916.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
---------------------------------
چه بلایی سر خورشید آمده؟
هیچ بلایی! این تنها یک افروزه (رشته) است که از سطح آن بیرون زده.
این رشته که در میانههای سال ۲۰۱۲ پدید آمده و تا چندین روز به کمک میدان مغناطیسیِ پیوسته در تغییرِ خورشید بر روی سطح شناور مانده بود، ناگهان و به گونهی نامنتظرهای در ۳۱ اوت منفجر شد و یک فوران تاجی پرانرژی (سیامبی) را پدید آورد [به همراه یک شراره ردهی سی۸ یا C8-class]
رصدخانهی پویاییشناسی خورشیدی ناسا (#اسدیاو) که این رویداد را به دقت زیر نظر داشت، انفجار پایانی را هم ثبت کرد که یکی از زیباترین فیلمهای ثبت شده توسط این رصدخانه بود.
این انفجار ابری از یونها و الکترونها را به درون فضای سامانهی خورشیدی فرستاد که بخشی از آن سه روز بعد به زمین رسید و با برخورد به مغناطکرهی سیارهمان، شفقهایی زیبا در بخشهای قطبی پدید آورد.
این تصویر در طیف فرابنفش گرفته شده. بالای رشتهی انفجاری، حلقههایی از پلاسما دیده میشود که یک منطقهی فعال را در بر گرفتهاند.
اگرچه #خورشید اکنون در وضعیتی به نسبت آرام در چرخهی ۱۱ سالهی فعالیتش به سر میبرد، ولی حفرههای نامنتظرهای در تاجش پدید آمده که به ذرات باردار اجازهی گریز به فضا را میدهند.
این ذرات هم مانند همیشه شفقهایی زیبا پدید آوردهاند.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180916.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
👑یک ستاره در هفت آسمان👑
«انفجار باشکوه روی سطح خورشید» --------------------------------- چه بلایی سر خورشید آمده؟ هیچ بلایی! این تنها یک افروزه (رشته) است که از سطح آن بیرون زده. این رشته که در میانههای سال ۲۰۱۲ پدید آمده و تا چندین روز به کمک میدان مغناطیسیِ پیوسته در تغییرِ…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
انفجار یک رشتهی شناور بر سطح خورشید در اوت ۲۰۱۲
. این یکی از زیباترین ویدیوهای ثبت شده از انفجارهای خورشیدی تا به آن روز بود
@onestar_in_sevenskies
. این یکی از زیباترین ویدیوهای ثبت شده از انفجارهای خورشیدی تا به آن روز بود
@onestar_in_sevenskies
هر یک از این ۴ تصویر، انفجار ۳۱ اوت ۲۰۱۲ روی خورشید را در یکی از طول موجهای نهایت فرابنفش نشان میدهد. پژوهشگران با همسنجی میان این رنگها، که هر یک نشانگر دما و چگالیهای گوناگونِ پلاسمای خورشیدند، میتوانند آگاهیهای بیشتری دربارهی پویایی و دینامیک این رشتهها به دست آورند - و چه بسا روزی بتوانند از این راه، زمان رخ دادن آنها را نیز پیش بینی کنند.
@onestar_in_sevenskies
@onestar_in_sevenskies
«فصل شکافتن سپر مغناطیسی زمین از راه رسیده»
----------------------------------------------
یک هفته بیشتر به هموگان یا اعتدال پاییزی در نیمکرهی شمالی نمانده. این یک معنی دارد: میدان مغناطیسی زمین دارد شکاف بر میدارد. پژوهشگران مدتهاست که میدانند در چند هفتهی پیرامون اعتدالهای فصلی شکافهایی در مغناطکرهی زمین پدید میآید. باد خورشیدی از درون این شکافها وارد جو زمین میشود و نمایشی از شفقهای قطبی پدید میآورد. [توجه کنید که حتی در زمان آرامش خورشید هم چنین چیزی میتواند در آغاز پاییز و بهار رخ میدهد-م].
یک چنین نمایشی از شفقها دو شب پیش در رووانیمی فنلاند اجرا شد که اینجا عکسی از آن را میبینیم. الکساندر کوزنسوف، عکاس این تصویر میگوید این بهترین نمایش فصل تازه بود.
این پدیده به نام "اثر راسل-مکفرون" شناخته میشود، برگرفته از نام دو پژوهشگری که نخستین بار آن را توضیح دادند.
🔵🔴 پژوهشنامهی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس در این باره را اینجا بخوانید.
شکافها توسط خود باد خورشیدی پدید میآیند. میدانهای مغناطیسیِ رو به جنوب درون باد خورشیدی در خلاف #میدان_مغناطیسی زمینند که رو به شمال است. این دو همدیگر را تا اندازهای خنثا میکنند و یک شکاف پدید میآورند. این خنثا کردن در هر زمانی از سال میتواند رخ دهد، ولی در زمان اعتدالها با شدت بیشتری انجام میشود. در حقیقت یک پژوهش ۷۵ ساله نشان میدهد که سپتامبر (شهریور/مهر) [و همچنین مارس (اسفند/فروردین)] از فعالترین ماهها از نظر فعالیت زمینمغناطیسی (ژئومغناطیسی) در سال هستند- نتیجهی سرراست "شکافهای اعتدالی".
ماهوارههای ناسا و اسا سالهاست که این شکافها را شناسایی میکنند. شکافهای کوچک به اندازهی ایالت کالیفرنیا هستند ولی بسیاری از آنها از کل سیارهمان گستردهترند. در این هنگام خطری برای مردم رخ نمیدهد. جو سیارهی ما جلوی ورود ذرات #باد_خورشیدی را گرفته و پسفروزهای زیبای شفقی را پدید میآورد.
#شفق_قطبی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/EquinoxCracks.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
----------------------------------------------
یک هفته بیشتر به هموگان یا اعتدال پاییزی در نیمکرهی شمالی نمانده. این یک معنی دارد: میدان مغناطیسی زمین دارد شکاف بر میدارد. پژوهشگران مدتهاست که میدانند در چند هفتهی پیرامون اعتدالهای فصلی شکافهایی در مغناطکرهی زمین پدید میآید. باد خورشیدی از درون این شکافها وارد جو زمین میشود و نمایشی از شفقهای قطبی پدید میآورد. [توجه کنید که حتی در زمان آرامش خورشید هم چنین چیزی میتواند در آغاز پاییز و بهار رخ میدهد-م].
یک چنین نمایشی از شفقها دو شب پیش در رووانیمی فنلاند اجرا شد که اینجا عکسی از آن را میبینیم. الکساندر کوزنسوف، عکاس این تصویر میگوید این بهترین نمایش فصل تازه بود.
این پدیده به نام "اثر راسل-مکفرون" شناخته میشود، برگرفته از نام دو پژوهشگری که نخستین بار آن را توضیح دادند.
🔵🔴 پژوهشنامهی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس در این باره را اینجا بخوانید.
شکافها توسط خود باد خورشیدی پدید میآیند. میدانهای مغناطیسیِ رو به جنوب درون باد خورشیدی در خلاف #میدان_مغناطیسی زمینند که رو به شمال است. این دو همدیگر را تا اندازهای خنثا میکنند و یک شکاف پدید میآورند. این خنثا کردن در هر زمانی از سال میتواند رخ دهد، ولی در زمان اعتدالها با شدت بیشتری انجام میشود. در حقیقت یک پژوهش ۷۵ ساله نشان میدهد که سپتامبر (شهریور/مهر) [و همچنین مارس (اسفند/فروردین)] از فعالترین ماهها از نظر فعالیت زمینمغناطیسی (ژئومغناطیسی) در سال هستند- نتیجهی سرراست "شکافهای اعتدالی".
ماهوارههای ناسا و اسا سالهاست که این شکافها را شناسایی میکنند. شکافهای کوچک به اندازهی ایالت کالیفرنیا هستند ولی بسیاری از آنها از کل سیارهمان گستردهترند. در این هنگام خطری برای مردم رخ نمیدهد. جو سیارهی ما جلوی ورود ذرات #باد_خورشیدی را گرفته و پسفروزهای زیبای شفقی را پدید میآورد.
#شفق_قطبی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/EquinoxCracks.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
👑یک ستاره در هفت آسمان👑
«فصل شکافتن سپر مغناطیسی زمین از راه رسیده» ---------------------------------------------- یک هفته بیشتر به هموگان یا اعتدال پاییزی در نیمکرهی شمالی نمانده. این یک معنی دارد: میدان مغناطیسی زمین دارد شکاف بر میدارد. پژوهشگران مدتهاست که میدانند در چند…
بر پایهی بررسی دادههای ۷۵ سالهی ناسا، آشفتگیهای زمینمغناطیسی (ژئومغناطیسی) به طور میانگین در زمان اعتدالهای بهاری و پاییزی بیشتر از دیگر زمانهای سال است
@onestar_in_sevenskies
@onestar_in_sevenskies
«زیباروی کیهانی با گیسوان آشفته»
-------------------------------
تلسکوپ بسیار بزرگ (ویالتی) در رصدخانهی جنوبی اروپا به کمک دستگاه طیفنگار فورس۲ی خود، کهکشان مارپیچی زیبایی به نام انجیسی ۳۹۸۱ در صورت فلکی پیاله را با همهی شکوه و جلالش بر زمینهی قیرگون فضا به تصویر کشیده.
چشمان تیزبین ویالتی در این تصویر بازوهای مارپیچی انجیسی ۳۹۸۱ را با پهنههای گستردهی غبار و مناطق ستارهزایی، و همچنین قرصی درخشان از ستارگان داغ و جوان ثبت کرده. قرص این کهکشان نسبت به راستای دید ما کج است و این به اخترشناسان امکان داده تا به خوبیدرون قلب آن و مرکز درخشانش را ببینند. این مرکز ناحیهای بسیار پرانرژی است که یک ابرسیاهچاله در آن لانه کرده.
همچنین در لبهی ساختار مارپیچی انجیسی ۳۹۸۱ رگههایی دیده میشود که از آن بیرون زدهاند. به نظر میرسد این رشتهها دستاورد رویارویی انجیسی ۳۹۸۱ با کهکشانی در گذشتهاند و در اثر کشش گرانشی آن کهکشان از قرص انجیسی ۳۹۸۱ به بیرون کشیده شده و نمایی مانند گیسوی پریشان به آن دادهاند.
انجیسی ۳۹۸۱ هم بیشک مانند تقریبا همهی کهکشانهای دیگر همسایگانی دارد. این کهکشان با فاصلهی حدود ۶۵ میلیون سال نوری از زمین، عضو گروه کهکشانی انجیسی ۴۰۳۸ است، گروهی که کهکشانهای برخوردی پرآوازهی دوشاخک را نیز در بر دارد. این گروه بخشی از ابر بزرگ پیاله است که آن هم به نوبهی خود یکی از اعضای کوچک ابرخوشهی دوشیزه است، مجموعهی هیولاپیکری از کهکشانها که میزبان راه شیری خودمان نیز هست.
ولی انجیسی ۳۹۸۱ تنها چهرهی ویژهی درون این عکس نیست. از چند ستارهی پیشزمینهی کهکشان خودمان که بگذریم، طیفنگار فورس۲ رد یک سیارک را هم بر زمینهی آسمان ثبت کرده که مانند خط کمنوری بالای چارچوب دیده میشود و ناخواسته همان فرآیندهایی که برای پردازش تصویر کهکشان به کار رفته روی آن نیز انجام شده، با سه نوردهی گوناگون که مسیر آن را به سه تکه با رنگهای آبی، سبز و سرخ بخش کرده.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/NGC3981.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-------------------------------
تلسکوپ بسیار بزرگ (ویالتی) در رصدخانهی جنوبی اروپا به کمک دستگاه طیفنگار فورس۲ی خود، کهکشان مارپیچی زیبایی به نام انجیسی ۳۹۸۱ در صورت فلکی پیاله را با همهی شکوه و جلالش بر زمینهی قیرگون فضا به تصویر کشیده.
چشمان تیزبین ویالتی در این تصویر بازوهای مارپیچی انجیسی ۳۹۸۱ را با پهنههای گستردهی غبار و مناطق ستارهزایی، و همچنین قرصی درخشان از ستارگان داغ و جوان ثبت کرده. قرص این کهکشان نسبت به راستای دید ما کج است و این به اخترشناسان امکان داده تا به خوبیدرون قلب آن و مرکز درخشانش را ببینند. این مرکز ناحیهای بسیار پرانرژی است که یک ابرسیاهچاله در آن لانه کرده.
همچنین در لبهی ساختار مارپیچی انجیسی ۳۹۸۱ رگههایی دیده میشود که از آن بیرون زدهاند. به نظر میرسد این رشتهها دستاورد رویارویی انجیسی ۳۹۸۱ با کهکشانی در گذشتهاند و در اثر کشش گرانشی آن کهکشان از قرص انجیسی ۳۹۸۱ به بیرون کشیده شده و نمایی مانند گیسوی پریشان به آن دادهاند.
انجیسی ۳۹۸۱ هم بیشک مانند تقریبا همهی کهکشانهای دیگر همسایگانی دارد. این کهکشان با فاصلهی حدود ۶۵ میلیون سال نوری از زمین، عضو گروه کهکشانی انجیسی ۴۰۳۸ است، گروهی که کهکشانهای برخوردی پرآوازهی دوشاخک را نیز در بر دارد. این گروه بخشی از ابر بزرگ پیاله است که آن هم به نوبهی خود یکی از اعضای کوچک ابرخوشهی دوشیزه است، مجموعهی هیولاپیکری از کهکشانها که میزبان راه شیری خودمان نیز هست.
ولی انجیسی ۳۹۸۱ تنها چهرهی ویژهی درون این عکس نیست. از چند ستارهی پیشزمینهی کهکشان خودمان که بگذریم، طیفنگار فورس۲ رد یک سیارک را هم بر زمینهی آسمان ثبت کرده که مانند خط کمنوری بالای چارچوب دیده میشود و ناخواسته همان فرآیندهایی که برای پردازش تصویر کهکشان به کار رفته روی آن نیز انجام شده، با سه نوردهی گوناگون که مسیر آن را به سه تکه با رنگهای آبی، سبز و سرخ بخش کرده.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/NGC3981.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky