«کهکشان ما هم از دور به این شکل دیده می‌شود»
---------------------------------------------
#کهکشان_مارپیچی بزرگ و زیبای ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با داشتن پهنایی نزدیک به ۱۷۵۰۰۰ سال نوری، از کهکشان راه شیری خودمان هم بزرگ‌تر است. این کهکشان یکی از همسان‌ترین کهکشان‌ها به راه شیری در کیهانِ نزدیک است و چشم‌اندازش به خوبی نشان می‌دهد که کهکشان ما از دید مسافران گذرنده‌ی فضایی چگونه ممکن است دیده شود.
ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با فاصله‌ی حدود ۳۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی جنوبی #طاووس جای دارد و از پشت تلسکوپ‌های کوچک، مانند جسمی کم‌نور و پهن دیده می‌شود.
قرص بزرگ این جزیره‌ی کیهانی از دید ما نمایی از روبرو، ولی کمی کج دارد. تصویر بسیار پرجزییاتی که اینجا از این کهکشان می‌بینید پهنه‌ای به اندازه‌ی زاویه‌ایِ یک قرص کامل ماه را می‌پوشاند.
هسته‌ی زردفام این کهکشان غول پیکر از نور ستارگان پیر و سرد می‌درخشد، و بازوان مارپیچی کهکشان با انبوه خوشه‌های ستاره‌ای آبی‌فام و جوان و مناطق ستاره‌زایی صورتی‌رنگ آن را در میان گرفته‌اند.
در گوشه‌ی پایین، سمت چپ، پشت بازوان کهکشان هم یک کهکشان کوچک‌تر دیده می‌شود که ماهواره‌ی ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ است و هر دو با هم ما را به یاد راه شیری خودمان و ماهواره‌اش، ابر ماژلانی بزرگ می‌اندازند.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180810.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
---------------------------------------------
#کهکشان_مارپیچی بزرگ و زیبای ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با داشتن پهنایی نزدیک به ۱۷۵۰۰۰ سال نوری، از کهکشان راه شیری خودمان هم بزرگ‌تر است. این کهکشان یکی از همسان‌ترین کهکشان‌ها به راه شیری در کیهانِ نزدیک است و چشم‌اندازش به خوبی نشان می‌دهد که کهکشان ما از دید مسافران گذرنده‌ی فضایی چگونه ممکن است دیده شود.
ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با فاصله‌ی حدود ۳۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی جنوبی #طاووس جای دارد و از پشت تلسکوپ‌های کوچک، مانند جسمی کم‌نور و پهن دیده می‌شود.
قرص بزرگ این جزیره‌ی کیهانی از دید ما نمایی از روبرو، ولی کمی کج دارد. تصویر بسیار پرجزییاتی که اینجا از این کهکشان می‌بینید پهنه‌ای به اندازه‌ی زاویه‌ایِ یک قرص کامل ماه را می‌پوشاند.
هسته‌ی زردفام این کهکشان غول پیکر از نور ستارگان پیر و سرد می‌درخشد، و بازوان مارپیچی کهکشان با انبوه خوشه‌های ستاره‌ای آبی‌فام و جوان و مناطق ستاره‌زایی صورتی‌رنگ آن را در میان گرفته‌اند.
در گوشه‌ی پایین، سمت چپ، پشت بازوان کهکشان هم یک کهکشان کوچک‌تر دیده می‌شود که ماهواره‌ی ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ است و هر دو با هم ما را به یاد راه شیری خودمان و ماهواره‌اش، ابر ماژلانی بزرگ می‌اندازند.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180810.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«همبرگر کیهانی»
----------------
کهکشان‌های مارپیچی از بغل (از لبه) چگونه دیده می‌شوند؟
تصویر تلسکوپی واضحی که از کهکشان لبه‌نما و باشکوه ان‌جی‌سی ۳۶۲۸ گرفته شده، قرص کهکشانی پف‌آلودی را نشان می‌دهد که رگه‌های تیره‌ی غبار آن را به دو نیم کرده‌اند.
بی‌شک این نمای ژرف از این کهکشان مارپیچی شکوهمند، نام رایج آن را به ذهن برخی از اخترشناسان می‌آورد: "کهکشان همبرگر".
این جزیره‌ی فریبنده‌ی کیهانی حدود ۱۰۰ هزار سال نوری پهنا دارد و با فاصله‌ی ۳۵ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی #شیر (به عربی: اسد) که صورت فلکی بهارانه‌ی نیمکره‌ی شمالی است دیده می‌شود. دنباله‌ای که از این کهکشان بیرون زده تقریبا ۳۰۰ هزار سال نوری درازا دارد و به قدری کشیده است که از لبه‌ی سمت چپ چارچوب هم فراتر رفته.
ان‌جی‌سی ۳۶۲۸ که هم‌محله‌ای کیهانی ماست، با دو کهکشان مارپیچی بزرگ دیگر نیز همسایه است: ام۶۵ و ام۶۶ که با هم یک گروه به نام "سه‌گانه‌ی شیر" یا سه‌گانه‌ی اسد را پدید آورده‌اند.
به احتمال بسیار چیزی که باعث تاب خوردن قرص کهکشانی ان‌جی‌سی ۳۶۲۸، بیرون زدن این دنباله‌ی بلند، و نیز روشنی گسترده‌ی گرداگرد آن شده، برهم‌کنش‌های گرانشی میان این کهکشان با همسایگان کیهانی‌اش بوده است.
#apod #کهکشان_مارپیچی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180905.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
----------------
کهکشان‌های مارپیچی از بغل (از لبه) چگونه دیده می‌شوند؟
تصویر تلسکوپی واضحی که از کهکشان لبه‌نما و باشکوه ان‌جی‌سی ۳۶۲۸ گرفته شده، قرص کهکشانی پف‌آلودی را نشان می‌دهد که رگه‌های تیره‌ی غبار آن را به دو نیم کرده‌اند.
بی‌شک این نمای ژرف از این کهکشان مارپیچی شکوهمند، نام رایج آن را به ذهن برخی از اخترشناسان می‌آورد: "کهکشان همبرگر".
این جزیره‌ی فریبنده‌ی کیهانی حدود ۱۰۰ هزار سال نوری پهنا دارد و با فاصله‌ی ۳۵ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی #شیر (به عربی: اسد) که صورت فلکی بهارانه‌ی نیمکره‌ی شمالی است دیده می‌شود. دنباله‌ای که از این کهکشان بیرون زده تقریبا ۳۰۰ هزار سال نوری درازا دارد و به قدری کشیده است که از لبه‌ی سمت چپ چارچوب هم فراتر رفته.
ان‌جی‌سی ۳۶۲۸ که هم‌محله‌ای کیهانی ماست، با دو کهکشان مارپیچی بزرگ دیگر نیز همسایه است: ام۶۵ و ام۶۶ که با هم یک گروه به نام "سه‌گانه‌ی شیر" یا سه‌گانه‌ی اسد را پدید آورده‌اند.
به احتمال بسیار چیزی که باعث تاب خوردن قرص کهکشانی ان‌جی‌سی ۳۶۲۸، بیرون زدن این دنباله‌ی بلند، و نیز روشنی گسترده‌ی گرداگرد آن شده، برهم‌کنش‌های گرانشی میان این کهکشان با همسایگان کیهانی‌اش بوده است.
#apod #کهکشان_مارپیچی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180905.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«گره‌های سرخ یک کهکشان»
---------------------------
صورت فلکی شمالی #گیسو میزبان خوشه‌ی غول‌پیکری به نام خوشه‌ی گیسو است- ساختاری از بیش از یک هزار کهکشان که نیروی گرانش آنها را کنار هم نگه داشته. بسیاری از کهکشان‌های این خوشه از رده‌ی کهکشان‌های بیضیگون هستند، از جمله کهکشان درخشان‌تر در میانه‌ی این تصویر که ان‌جی‌سی ۴۸۶۰ نام دارد.
ولی در حومه‌های این خوشه کهکشان‌های جوان‌ترِ مارپیچی جای دارند که با افتخار بازوان مارپیچی خود را به رخ می‌کشند. در این تصویر نمونه‌ی شگفت‌انگیزی از این مارپیچی‌ها دیده می‌شود- کهکشان زیبای ان‌جی‌سی ۴۸۵۸ که با ظاهر نامعمول و آشفته و آتشین، در سمت چپ همسایه‌ی درخشانش خودنمایی می‌کند.
ان‌جی‌سی ۴۸۵۸ کهکشان ویژه‌ایست. به جای این که یک مارپیچی ساده باشد، چیزیست به نام یک "توده کهکشان" [یا کهکشان توده‌ای] است، یعنی چنان چه از نامش برمی‌آید، کهکشانیست که با چند گره درخشان از مواد در بر گرفته شده که به نظر می‌رسد از خود آن ریشه گرفته‌اند و با دور شدن از کهکشان، خود را از آن جدا کرده و ساختار ویژه‌ی خود را پدید آورده‌اند.
ویژگی دیگر ان‌جی‌سی ۴۸۵۸ نرخ ستاره‌زایی بی‌اندازه آتشین آنست که می‌توان پیامد برهمکنش آن با کهکشانی دیگر در گذشته‌ی نزدیک باشد. فاصله‌ی این کهکشان از زمین ۳۰۰ میلیون سال نوریست و ما داریم آن را در ۳۰۰ میلیون سال پیش می‌بینیم. این کهکشان با چنان آهنگی دارد گازهایش را مصرف می‌کند که تاکنون باید همه‌ی آن را مصرف کرده باشد.
رنگ گره‌های درخشان آن نشان می‌دهد از هیدروژن تشکیل شده‌اند که در اثر پرتوهای ستارگان جوان بسیارِ درونشان برانگیخته شده و به فام‌های گوناگون سرخ می‌درخشند.
#کهکشان_مارپیچی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/NGC4858.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
---------------------------
صورت فلکی شمالی #گیسو میزبان خوشه‌ی غول‌پیکری به نام خوشه‌ی گیسو است- ساختاری از بیش از یک هزار کهکشان که نیروی گرانش آنها را کنار هم نگه داشته. بسیاری از کهکشان‌های این خوشه از رده‌ی کهکشان‌های بیضیگون هستند، از جمله کهکشان درخشان‌تر در میانه‌ی این تصویر که ان‌جی‌سی ۴۸۶۰ نام دارد.
ولی در حومه‌های این خوشه کهکشان‌های جوان‌ترِ مارپیچی جای دارند که با افتخار بازوان مارپیچی خود را به رخ می‌کشند. در این تصویر نمونه‌ی شگفت‌انگیزی از این مارپیچی‌ها دیده می‌شود- کهکشان زیبای ان‌جی‌سی ۴۸۵۸ که با ظاهر نامعمول و آشفته و آتشین، در سمت چپ همسایه‌ی درخشانش خودنمایی می‌کند.
ان‌جی‌سی ۴۸۵۸ کهکشان ویژه‌ایست. به جای این که یک مارپیچی ساده باشد، چیزیست به نام یک "توده کهکشان" [یا کهکشان توده‌ای] است، یعنی چنان چه از نامش برمی‌آید، کهکشانیست که با چند گره درخشان از مواد در بر گرفته شده که به نظر می‌رسد از خود آن ریشه گرفته‌اند و با دور شدن از کهکشان، خود را از آن جدا کرده و ساختار ویژه‌ی خود را پدید آورده‌اند.
ویژگی دیگر ان‌جی‌سی ۴۸۵۸ نرخ ستاره‌زایی بی‌اندازه آتشین آنست که می‌توان پیامد برهمکنش آن با کهکشانی دیگر در گذشته‌ی نزدیک باشد. فاصله‌ی این کهکشان از زمین ۳۰۰ میلیون سال نوریست و ما داریم آن را در ۳۰۰ میلیون سال پیش می‌بینیم. این کهکشان با چنان آهنگی دارد گازهایش را مصرف می‌کند که تاکنون باید همه‌ی آن را مصرف کرده باشد.
رنگ گره‌های درخشان آن نشان می‌دهد از هیدروژن تشکیل شده‌اند که در اثر پرتوهای ستارگان جوان بسیارِ درونشان برانگیخته شده و به فام‌های گوناگون سرخ می‌درخشند.
#کهکشان_مارپیچی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/NGC4858.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«هم‌محله‌ای پرزرق و برق ما»
------------------------------
صورت فلکی شمالی کوچک مثلث (#سه‌سو)، جایگاه این #کهکشان_مارپیچی پرزرق و برق است که از روبرو دیده می‌شود: ام۳۳. این کهکشان به نام‌هایی مانند "چرخ دنده" یا همان "مثلثی" (سه‌سو) نیز شناخته می‌شود.
قطر ام۳۳ بیش از ۵۰ هزار سال نوری است و پس از آندرومدا یا زن بر زنجیر (ام۳۱) و راه شیری خودمان، سومین کهکشان بزرگ در گروه محلی کهکشان‌هاست. گمان می‌رود این کهکشان که فاصله‌اش از راه شیری ۳ میلیون سال نوری است، خود یکی از کهکشان‌های ماهواره‌ای کهکشان زن بر زنجیر باشد و ستاره‌شناسان در ساختار مارپیچی شکوهمند هر دو کهکشان نماهای تماشایی از سامانه‌های ستاره‌ای را می‌بینند.
این تصویر همنهاده‌ی واضح و باکیفیت به زیبایی خوشه‌های ستاره‌ای آبی‌فام و مناطق صورتیِ ستاره‌زایی را که در بازوان مارپیچی تاب خورده و گشوده‌ی ام۳۳ پراکنده شده از دید بینندگان زمینی نشان می‌دهد.
از میان این مناطقِ ستاره‌زایی، سحابی غارمانند ان‌جی‌سی ۶۰۴ درخشان‌ترین آنهاست که در جایگاه ساعت ۷ نسبت به مرکز کهکشان در تصویر دیده می‌شود (پایین، رو به سمت چپ- بیش از ۲۰۰ ستاره‌ی سنگین و داغ و درخشانِ مرکزِ این سحابی، دیواره‌های گازی آن را برافروخته و روشن کرده‌اند، همچون فانوسی در دل یک غار - م).
در ام۳۳ هم مانند ام۳۱ ستارگان متغیری وجود دارد که فاصله‌شان به دقت اندازه گرفته شده. بنابراین این همسایه‌ی مارپیچی به دلیل وجود همین جمعیت ستارگان متغیرش به معیار و سنجه‌ای کیهانی برای ایجاد یکای (واحد) مسافت کیهان و در حقیقت یکی از پله‌های نردبان فاصله‌های کیهانی تبدیل شده است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180927.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------------------
صورت فلکی شمالی کوچک مثلث (#سه‌سو)، جایگاه این #کهکشان_مارپیچی پرزرق و برق است که از روبرو دیده می‌شود: ام۳۳. این کهکشان به نام‌هایی مانند "چرخ دنده" یا همان "مثلثی" (سه‌سو) نیز شناخته می‌شود.
قطر ام۳۳ بیش از ۵۰ هزار سال نوری است و پس از آندرومدا یا زن بر زنجیر (ام۳۱) و راه شیری خودمان، سومین کهکشان بزرگ در گروه محلی کهکشان‌هاست. گمان می‌رود این کهکشان که فاصله‌اش از راه شیری ۳ میلیون سال نوری است، خود یکی از کهکشان‌های ماهواره‌ای کهکشان زن بر زنجیر باشد و ستاره‌شناسان در ساختار مارپیچی شکوهمند هر دو کهکشان نماهای تماشایی از سامانه‌های ستاره‌ای را می‌بینند.
این تصویر همنهاده‌ی واضح و باکیفیت به زیبایی خوشه‌های ستاره‌ای آبی‌فام و مناطق صورتیِ ستاره‌زایی را که در بازوان مارپیچی تاب خورده و گشوده‌ی ام۳۳ پراکنده شده از دید بینندگان زمینی نشان می‌دهد.
از میان این مناطقِ ستاره‌زایی، سحابی غارمانند ان‌جی‌سی ۶۰۴ درخشان‌ترین آنهاست که در جایگاه ساعت ۷ نسبت به مرکز کهکشان در تصویر دیده می‌شود (پایین، رو به سمت چپ- بیش از ۲۰۰ ستاره‌ی سنگین و داغ و درخشانِ مرکزِ این سحابی، دیواره‌های گازی آن را برافروخته و روشن کرده‌اند، همچون فانوسی در دل یک غار - م).
در ام۳۳ هم مانند ام۳۱ ستارگان متغیری وجود دارد که فاصله‌شان به دقت اندازه گرفته شده. بنابراین این همسایه‌ی مارپیچی به دلیل وجود همین جمعیت ستارگان متغیرش به معیار و سنجه‌ای کیهانی برای ایجاد یکای (واحد) مسافت کیهان و در حقیقت یکی از پله‌های نردبان فاصله‌های کیهانی تبدیل شده است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180927.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«شکوه و جلال یک مارپیچ»
--------------------------
بسیاری از کهکشان‌های مارپیچی در مرکز خود یک میله دارند. حتی کهکشان راه شیری خودمان هم گمان می‌رود یک میله‌ی مرکزی ساده و کوچک داشته باشد.
در این تصویرِ تلسکوپ فضایی مدارگرد هابل، #کهکشان_مارپیچی ان‌جی‌سی ۱۶۷۲ با میله‌ی برجسته‌اش را با جزییاتی تماشایی می‌بینیم. رگه‌های رشته‌ای تیره‌ی غبار، خوشه‌های جوان از ستارگان آبی درخشان، سحابی‌های گسیلشی سرخ‌فام از گاز برافروخته‌ی هیدروژن، یک میله‌ی بلند و درخشان پرستاره نزدیک مرکز، و یک هسته‌ی فعال درخشان که به احتمال بسیار منزلگاه یک ابرسیاهچاله است، همگی در این تصویر به چشم می‌خورند.
این کهکشان نزدیک به ۷۵۰۰۰ سال نوری گستردگی دارد و حدود ۶۰ میلیون سال زمان می‌برد تا نور از آن به ما برسد. ان‌جی‌سی ۱۶۷۲ که در صورت فلکی #زرین_ماهی (ماهی طلایی) دیده می‌شود، برای پی بردن به نقش میله‌ی کهکشان‌های مارپیچی در روند ستاره‌زایی در مناطق مرکزی آنها مورد پژوهش دانشمندان است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181009.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------------------
بسیاری از کهکشان‌های مارپیچی در مرکز خود یک میله دارند. حتی کهکشان راه شیری خودمان هم گمان می‌رود یک میله‌ی مرکزی ساده و کوچک داشته باشد.
در این تصویرِ تلسکوپ فضایی مدارگرد هابل، #کهکشان_مارپیچی ان‌جی‌سی ۱۶۷۲ با میله‌ی برجسته‌اش را با جزییاتی تماشایی می‌بینیم. رگه‌های رشته‌ای تیره‌ی غبار، خوشه‌های جوان از ستارگان آبی درخشان، سحابی‌های گسیلشی سرخ‌فام از گاز برافروخته‌ی هیدروژن، یک میله‌ی بلند و درخشان پرستاره نزدیک مرکز، و یک هسته‌ی فعال درخشان که به احتمال بسیار منزلگاه یک ابرسیاهچاله است، همگی در این تصویر به چشم می‌خورند.
این کهکشان نزدیک به ۷۵۰۰۰ سال نوری گستردگی دارد و حدود ۶۰ میلیون سال زمان می‌برد تا نور از آن به ما برسد. ان‌جی‌سی ۱۶۷۲ که در صورت فلکی #زرین_ماهی (ماهی طلایی) دیده می‌شود، برای پی بردن به نقش میله‌ی کهکشان‌های مارپیچی در روند ستاره‌زایی در مناطق مرکزی آنها مورد پژوهش دانشمندان است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181009.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«همسایه غول‌پیکر ما»
--------------------
کهکشان آندرومدا یا "زن در زنجیر"، نزدیک‌ترین کهکشان بزرگ به کهکشان راه شیری ماست.
باور بر اینست که نمای #کهکشان_مارپیچی آندرومدا و راه شیری بسیار همانند یکدیگر است و هر دو با هم بر گروه محلی کهکشان‌ها فرمان می‌رانند.
روشنی پراکنده و افشانِ آندرومدا از نوریست که از صدها میلیارد ستاره‌ی درونش می‌تابد. ولی تک ستارگانی که در جای جای این تصویر پراکنده‌اند در واقع ستارگان کهکشان خودمانند که درست در راستای خط دید اجرام پس‌زمینه، و در جلوی آنها جای گرفته‌اند.
آندرومدا را اغلب با نام ام۳۱ نیز می‌شناسیم زیرا سی و یکمین جرمی بود که شارل مسیه در سیاهه‌ای که از اجرام آسمانی با نور پراکنده و نامتمرکز تهیه کرده بود وارد کرد. فاصله‌ی ام۳۱ از زمین به اندازه‌ایست که نورش باید دو میلیون سال در راه باشد تا به چشم ما برسد.
کهکشان آندرومدا با چشم نامسلح هم دیده می‌شود، ولی این تصویر یک چهل‌تکه (موزاییک) دیجیتالی است و از پیوند ۲۰ نما که از پشت یک تلسکوپ کوچک گرفته شده‌اند درست شده.
هنوز ناشناخته‌های بسیاری درباره‌ی ام۳۱ وجود دارد، از جمله این که دقیقا چقدر زمان می‌برد تا این کهکشان به راه شیری ما رسیده و به آن برخورد کند.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181217.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------------
کهکشان آندرومدا یا "زن در زنجیر"، نزدیک‌ترین کهکشان بزرگ به کهکشان راه شیری ماست.
باور بر اینست که نمای #کهکشان_مارپیچی آندرومدا و راه شیری بسیار همانند یکدیگر است و هر دو با هم بر گروه محلی کهکشان‌ها فرمان می‌رانند.
روشنی پراکنده و افشانِ آندرومدا از نوریست که از صدها میلیارد ستاره‌ی درونش می‌تابد. ولی تک ستارگانی که در جای جای این تصویر پراکنده‌اند در واقع ستارگان کهکشان خودمانند که درست در راستای خط دید اجرام پس‌زمینه، و در جلوی آنها جای گرفته‌اند.
آندرومدا را اغلب با نام ام۳۱ نیز می‌شناسیم زیرا سی و یکمین جرمی بود که شارل مسیه در سیاهه‌ای که از اجرام آسمانی با نور پراکنده و نامتمرکز تهیه کرده بود وارد کرد. فاصله‌ی ام۳۱ از زمین به اندازه‌ایست که نورش باید دو میلیون سال در راه باشد تا به چشم ما برسد.
کهکشان آندرومدا با چشم نامسلح هم دیده می‌شود، ولی این تصویر یک چهل‌تکه (موزاییک) دیجیتالی است و از پیوند ۲۰ نما که از پشت یک تلسکوپ کوچک گرفته شده‌اند درست شده.
هنوز ناشناخته‌های بسیاری درباره‌ی ام۳۱ وجود دارد، از جمله این که دقیقا چقدر زمان می‌برد تا این کهکشان به راه شیری ما رسیده و به آن برخورد کند.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181217.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«جزیره غول‌پیکر کیهانی»
------------------------
ام۱۰۰، یک جزیره‌ی باشکوه کیهانی، به درستی به عنوان یک #کهکشان_مارپیچی فَرساز، با پیکره‌ی باشکوه شناخته می‌شود.
ام۱۰۰ کهکشانی بزرگ با با بیش از ۱۰۰ میلیارد ستاره، با بازوهای مارپیچی خوش‌ریخت، بسیار همانند راه شیری خودمانست. این کهکشان که به نام ان‌جی‌سی ۴۳۲۱ نیز شناخته می‌شود یکی از درخشان‌ترین اعضای خوشه‌ی کهکشانی دوشیزه است و با قاصله‌ی ۵۶ میلیون سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی #گیسو دیده می‌شود.
این عکس به تازگی با دوربین میدان گسترده‌ی شماره ۳ی تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده و خوشه‌های ستاره‌ای درخشان و آبی‌فام و رگه‌های پرپیچ و تاب غبار را که نماد این رده از کهکشان‌ها هستند به خوبی نمایان کرده است.
بررسی‌هایی که روی ستارگان متغیر درون ام۱۰۰ انجام شده نقش بزرگی در تعیین اندازه و سن کیهان داشته است.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181225.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------------
ام۱۰۰، یک جزیره‌ی باشکوه کیهانی، به درستی به عنوان یک #کهکشان_مارپیچی فَرساز، با پیکره‌ی باشکوه شناخته می‌شود.
ام۱۰۰ کهکشانی بزرگ با با بیش از ۱۰۰ میلیارد ستاره، با بازوهای مارپیچی خوش‌ریخت، بسیار همانند راه شیری خودمانست. این کهکشان که به نام ان‌جی‌سی ۴۳۲۱ نیز شناخته می‌شود یکی از درخشان‌ترین اعضای خوشه‌ی کهکشانی دوشیزه است و با قاصله‌ی ۵۶ میلیون سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی #گیسو دیده می‌شود.
این عکس به تازگی با دوربین میدان گسترده‌ی شماره ۳ی تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده و خوشه‌های ستاره‌ای درخشان و آبی‌فام و رگه‌های پرپیچ و تاب غبار را که نماد این رده از کهکشان‌ها هستند به خوبی نمایان کرده است.
بررسی‌هایی که روی ستارگان متغیر درون ام۱۰۰ انجام شده نقش بزرگی در تعیین اندازه و سن کیهان داشته است.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181225.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«بازوهای پیچیده و زیبای یک کهکشان»
------------------------------------
کهکشان مارپیچی میله‌ای ان‌جی‌سی ۱۳۶۵ با داشتن پهنایی حدود ۲۰۰ هزار سال نوری، به تمام معنا یک جزیره‌ی باعظمت کیهانیست.
ان‌جی‌سی ۱۳۶۵ که با فاصله‌ی ۶۰ میلیون سال نوری از ما، در صورت فلکی شیمیایی #کوره جای دارد، یکی از اعضای برجسته‌ی خوشه‌ی کهکشانیِ شناخته شده‌ی کوره است.
این تصویر رنگی بسیار واضح و روشن، منطقه‌های ستاره‌زایی پرانرژی در دو سر میله‌ی کهکشان و در راستای بازوهای مارپیچی آن را به همراه رگه‌های غبار روی هسته‌ی پرنورش نشان می‌دهد. در دل هسته هم یک ابرسیاهچاله لانه دارد.
به باور اخترشناسان، میله‌ی بزرگ ان‌جی‌سی ۱۳۶۵ با کشاندن گاز و غبار به درون مناطق ستاره‌زا و سرانجام، ریختن مواد در کام سیاهچاله‌ی مرکزی، نقشی کلیدی در روند فرگشت این کهکشان بازی می‌کند.
#apod #کهکشان_مارپیچی
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181228.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------------------------
کهکشان مارپیچی میله‌ای ان‌جی‌سی ۱۳۶۵ با داشتن پهنایی حدود ۲۰۰ هزار سال نوری، به تمام معنا یک جزیره‌ی باعظمت کیهانیست.
ان‌جی‌سی ۱۳۶۵ که با فاصله‌ی ۶۰ میلیون سال نوری از ما، در صورت فلکی شیمیایی #کوره جای دارد، یکی از اعضای برجسته‌ی خوشه‌ی کهکشانیِ شناخته شده‌ی کوره است.
این تصویر رنگی بسیار واضح و روشن، منطقه‌های ستاره‌زایی پرانرژی در دو سر میله‌ی کهکشان و در راستای بازوهای مارپیچی آن را به همراه رگه‌های غبار روی هسته‌ی پرنورش نشان می‌دهد. در دل هسته هم یک ابرسیاهچاله لانه دارد.
به باور اخترشناسان، میله‌ی بزرگ ان‌جی‌سی ۱۳۶۵ با کشاندن گاز و غبار به درون مناطق ستاره‌زا و سرانجام، ریختن مواد در کام سیاهچاله‌ی مرکزی، نقشی کلیدی در روند فرگشت این کهکشان بازی می‌کند.
#apod #کهکشان_مارپیچی
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181228.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«هدیه تلسکوپ چاندرا به مناسبت آغاز سال نوی میلادی»
---------------------------------------------------
مرکز پرتو X #چاندرا به مناسبت آغاز سال نوی میلادی چل‌تکه‌ای از عکس‌های تلسکوپ فضایی پرتو X چاندرای اسا منتشر کرده. در این مجموعه اجرام کیهانی گوناگونی را می‌بینیم -از پسماندهای ستارگان منفجرشده‌ی به نسبت نزدیک گرفته تا خوشه‌های کهکشانی بزرگ و بی‌اندازه دور- که همگی پرتوی ایکس می‌گسیلند و چاندرا پرتویشان را آشکار کرده. گفتنی‌ست داده‌های تلسکوپ‌های دیگر هم به هر یک از این عکس‌ها افزوده شده که با هم آمیزه‌ی رنگینی از نورهای کیهانی پدید آورده‌اند.
ردیف بالا، از چپ به راست:
🔹ئی۰۱۰۲-۷۲.۳: #پسماند_ابرنواختر به جا مانده از مرگ انفجاری یک ستاره‌ی بزرگ در ابر ماژلانی کوچک. پرتوهای ایکس دریافت شده از چاندرا (آبی و بنفش) به دانشمندان در تایید این که بیشتر اکسیژن کیهان در ستارگان بزرگ پدید آمده کمک کرد. اکسیژن درون حلقه‌ی ئی۰۱۰۲-۷۲.۳ (E0102-72.3) که اینجا می‌بینیم برای هزاران سامانه‌ی خورشیدی بسنده می‌کند. داده‌های تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ وی‌ال‌تی در شیلی (سرخ و سبز) هم در این تصویر به کار رفته. [اینجا درباره‌اش خواندید]
🔹آبل ۳۷۰: این #خوشه_کهکشانی با فاصله‌ی ۴ میلیارد سال نوری از زمین، صدها کهکشان را در خود جای داده. خوشه‌های کهکشانی بزرگ‌ترین اجرام کیهانند که با نیروی گرانش یکپارچه مانده‌اند. این خوشه‌ها افزون بر کهکشان دو جزء دیگر هم دارند: مقدار فراوانی گازِ داغ چند میلیون درجه‌ای که پرتوی ایکس می‌گسیلد، و ماده‌ی تاریک که بیشتر جرم خوشه را ساخته ولی هیچ نوری نمی‌گسیلد. در این تصویر رنگ آبی نشانگر داده‌های چاندرا (مناطق افشان آبی) از گازهای داغ خوشه است. داده‌های نوری هابل هم به رنگ‌های سرخ، سبز، و آبی دیده می‌شود. [اینجا درباره‌اش خواندید]
🔹مسیه ۸: ابری غول‌پیکر از گاز و غبار کیهانی که پرورشگاه ستارگان نوزاد است و به نام‌های ان‌جی‌سی ۶۵۲۳ و #سحابی_مرداب هم شناخته می‌شود. ام۸ با فاصله‌ی ۴۰۰۰ سال نوری از زمین، به اخترشناسان در بررسی ویژگی‌های ستارگان بسیار جوان کمک شایانی کرده است. بسیاری از این ستارگان انبوهی از پرتوهای پرانرژی می‌گسیلند، از جمله پرتوی ایکس که توسط تلسکوپ چاندرا دریافت شده و در این تصویر هم می‌بینیم (صورتی). داده‌های نوری که توسط مرکز آسمان مونت لمون در آریزونا دریافت شده هم به تصویر افزوده شده است (آبی کمرنگ و سفید). [اینجا هم درباره‌اش خواندید]
ردیف پایین، از چپ به راست:
🔹سحابی شکارچی: درست زیر مرکز سه ستاره‌ی کمربند شکارچی در صورت فلکی شکارچی را نگاه کنید تا #سحابی_شکارچی را بیابید. این سحابی با چشم نامسلح به شکل یک نقطه‌ی افشان کوچک دیده می‌شود ولی تلسکوپ نیرومندی مانند چاندرا نمای بسیار متفاوتی را از آن می‌بیند. در این تصویر، پرتوهای ایکس چاندرا (آبی) تک‌ستارگان جوان که داغ و پرانرژی‌اند را نشان می‌دهد. با افزودن داده‌های آرایه‌ی بسیار بزرگ ان‌اس‌اف (بنفش)، نمای زیبایی از این پرورشگاه ستاره‌ای آشکار شده. [اینجا درباره‌اش خواندید]
🔹مسیه ۳۳: کهکشان سه‌گوش یا مثلث که به نام ام۳۳ هم خوانده می‌شود یک کهکشان مارپیچی در فاصله‌ی ۳ میلیون سال نوری زمینست. این کهکشان نیز مانند کهکشان ما و کهکشان زن در زنجیر (آندرومدا) عضو گروه محلی کهکشان‌هاست. داده‌های پرتو ایکس چاندرا (صورتی) ستارگان نوترونی و سیاهچاله‌هایی را نشان می‌دهد که دارند مواد را از ستاره‌ی همدمشان فرو می‌کشند، ولی داده‌های نوری که تلسکوپ سوبارو در هاوایی از این کهکشان دریافت کرده (سرخ، سبز، و آبی) بازوهای باشکوه این #کهکشان_مارپیچی که از بسیاری جهات هم‌خانواده‌ی کهکشان خودمانست را می‌نماید. [اینجا هم درباره‌اش خواندید]
🔹آبل ۲۷۴۴: در این تصویر دستاورد برخورد چهار خوشه‌ی کهکشانی جداگانه، در فاصله‌ی ۳.۵ میلیارد سال نوری زمین را می‌بینید. نام رسمی این سامانه آبل ۲۷۴۴ است ولی به دلیل ساختارهای متفاوتی که در آن دیده شده به نام "خوشه‌ی پاندورا" [یا خوشه‌ی جعبه‌ی پاندرا] نیز شناخته می‌شود. در این تصویر داده‌های پرتو ایکس چاندرا (آبی) گازهای داغ را نشان می‌دهد. داده‌های نوری تلسکوپ‌های سوبارو و وی‌ال‌تی (سرخ، سبز، و آبی)، و داده‌های رادیویی آرایه‌ی بزرگ کارل جی. جانسکی (سرخ) هم به تصویر افزوده شده. بیشتر جرم خوشه از ماده‌ی تاریک است که دیده نمی‌شود. [اینجا درباره‌اش خواندید]
————————————————————
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/01/Chandra.html
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
---------------------------------------------------
مرکز پرتو X #چاندرا به مناسبت آغاز سال نوی میلادی چل‌تکه‌ای از عکس‌های تلسکوپ فضایی پرتو X چاندرای اسا منتشر کرده. در این مجموعه اجرام کیهانی گوناگونی را می‌بینیم -از پسماندهای ستارگان منفجرشده‌ی به نسبت نزدیک گرفته تا خوشه‌های کهکشانی بزرگ و بی‌اندازه دور- که همگی پرتوی ایکس می‌گسیلند و چاندرا پرتویشان را آشکار کرده. گفتنی‌ست داده‌های تلسکوپ‌های دیگر هم به هر یک از این عکس‌ها افزوده شده که با هم آمیزه‌ی رنگینی از نورهای کیهانی پدید آورده‌اند.
ردیف بالا، از چپ به راست:
🔹ئی۰۱۰۲-۷۲.۳: #پسماند_ابرنواختر به جا مانده از مرگ انفجاری یک ستاره‌ی بزرگ در ابر ماژلانی کوچک. پرتوهای ایکس دریافت شده از چاندرا (آبی و بنفش) به دانشمندان در تایید این که بیشتر اکسیژن کیهان در ستارگان بزرگ پدید آمده کمک کرد. اکسیژن درون حلقه‌ی ئی۰۱۰۲-۷۲.۳ (E0102-72.3) که اینجا می‌بینیم برای هزاران سامانه‌ی خورشیدی بسنده می‌کند. داده‌های تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ وی‌ال‌تی در شیلی (سرخ و سبز) هم در این تصویر به کار رفته. [اینجا درباره‌اش خواندید]
🔹آبل ۳۷۰: این #خوشه_کهکشانی با فاصله‌ی ۴ میلیارد سال نوری از زمین، صدها کهکشان را در خود جای داده. خوشه‌های کهکشانی بزرگ‌ترین اجرام کیهانند که با نیروی گرانش یکپارچه مانده‌اند. این خوشه‌ها افزون بر کهکشان دو جزء دیگر هم دارند: مقدار فراوانی گازِ داغ چند میلیون درجه‌ای که پرتوی ایکس می‌گسیلد، و ماده‌ی تاریک که بیشتر جرم خوشه را ساخته ولی هیچ نوری نمی‌گسیلد. در این تصویر رنگ آبی نشانگر داده‌های چاندرا (مناطق افشان آبی) از گازهای داغ خوشه است. داده‌های نوری هابل هم به رنگ‌های سرخ، سبز، و آبی دیده می‌شود. [اینجا درباره‌اش خواندید]
🔹مسیه ۸: ابری غول‌پیکر از گاز و غبار کیهانی که پرورشگاه ستارگان نوزاد است و به نام‌های ان‌جی‌سی ۶۵۲۳ و #سحابی_مرداب هم شناخته می‌شود. ام۸ با فاصله‌ی ۴۰۰۰ سال نوری از زمین، به اخترشناسان در بررسی ویژگی‌های ستارگان بسیار جوان کمک شایانی کرده است. بسیاری از این ستارگان انبوهی از پرتوهای پرانرژی می‌گسیلند، از جمله پرتوی ایکس که توسط تلسکوپ چاندرا دریافت شده و در این تصویر هم می‌بینیم (صورتی). داده‌های نوری که توسط مرکز آسمان مونت لمون در آریزونا دریافت شده هم به تصویر افزوده شده است (آبی کمرنگ و سفید). [اینجا هم درباره‌اش خواندید]
ردیف پایین، از چپ به راست:
🔹سحابی شکارچی: درست زیر مرکز سه ستاره‌ی کمربند شکارچی در صورت فلکی شکارچی را نگاه کنید تا #سحابی_شکارچی را بیابید. این سحابی با چشم نامسلح به شکل یک نقطه‌ی افشان کوچک دیده می‌شود ولی تلسکوپ نیرومندی مانند چاندرا نمای بسیار متفاوتی را از آن می‌بیند. در این تصویر، پرتوهای ایکس چاندرا (آبی) تک‌ستارگان جوان که داغ و پرانرژی‌اند را نشان می‌دهد. با افزودن داده‌های آرایه‌ی بسیار بزرگ ان‌اس‌اف (بنفش)، نمای زیبایی از این پرورشگاه ستاره‌ای آشکار شده. [اینجا درباره‌اش خواندید]
🔹مسیه ۳۳: کهکشان سه‌گوش یا مثلث که به نام ام۳۳ هم خوانده می‌شود یک کهکشان مارپیچی در فاصله‌ی ۳ میلیون سال نوری زمینست. این کهکشان نیز مانند کهکشان ما و کهکشان زن در زنجیر (آندرومدا) عضو گروه محلی کهکشان‌هاست. داده‌های پرتو ایکس چاندرا (صورتی) ستارگان نوترونی و سیاهچاله‌هایی را نشان می‌دهد که دارند مواد را از ستاره‌ی همدمشان فرو می‌کشند، ولی داده‌های نوری که تلسکوپ سوبارو در هاوایی از این کهکشان دریافت کرده (سرخ، سبز، و آبی) بازوهای باشکوه این #کهکشان_مارپیچی که از بسیاری جهات هم‌خانواده‌ی کهکشان خودمانست را می‌نماید. [اینجا هم درباره‌اش خواندید]
🔹آبل ۲۷۴۴: در این تصویر دستاورد برخورد چهار خوشه‌ی کهکشانی جداگانه، در فاصله‌ی ۳.۵ میلیارد سال نوری زمین را می‌بینید. نام رسمی این سامانه آبل ۲۷۴۴ است ولی به دلیل ساختارهای متفاوتی که در آن دیده شده به نام "خوشه‌ی پاندورا" [یا خوشه‌ی جعبه‌ی پاندرا] نیز شناخته می‌شود. در این تصویر داده‌های پرتو ایکس چاندرا (آبی) گازهای داغ را نشان می‌دهد. داده‌های نوری تلسکوپ‌های سوبارو و وی‌ال‌تی (سرخ، سبز، و آبی)، و داده‌های رادیویی آرایه‌ی بزرگ کارل جی. جانسکی (سرخ) هم به تصویر افزوده شده. بیشتر جرم خوشه از ماده‌ی تاریک است که دیده نمی‌شود. [اینجا درباره‌اش خواندید]
————————————————————
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/01/Chandra.html
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«کهکشان سوزن»
-----------------
کهکشان مارپیچی باشکوه ان‌جی‌سی ۴۵۶۵ از دید ما زمینیان از لبه دیده می‌شود. این کهکشان درخشان که به دلیل نمای باریکش به نام کهکشان سوزن نیز شناخته شده، یکی از هدف‌های تورهای رصدی تلسکوپی در نیمکره‌ی شمالی در صورت فلکی کم‌نور ولی آراسته‌ی گیسو (گیسوی برنیکه) است.
این تصویر واضح رنگی، کوژی یا همان توده‌ی مرکزی هسته‌ی کهکشان را که رگه‌های غبار تیره‌ی درون صفحه‌ی نازک کهکشان آن را به دونیم کرده‌اند.
شماری از کهکشان‌های پس‌زمینه هم در این میدان دید زیبا خودنمایی می‌کنند از جمله کهکشان همسایه‌اش، ان‌جی‌سی ۴۵۶۲ که بالا سمت راست چارچوب دیده می‌شود.
فاصله‌ی خود ان‌جی‌سی ۴۵۶۵ از زمین حدود ۴۰ میلیون سال نوریست و چیزی نزدیک به ۱۰۰ هزار سال نوری پهنا دارد. این #کهکشان_مارپیچی را به سادگی می‌توان با یک تلسکوپ کوچک نیز تماشا کرد. از دیدگاه آسمان‌دوستان، ان‌جی‌سی ۴۵۶۵ یکی از شاهکارهای برجسته‌ی کیهانیست که شارل مسیه آن را نادیده گرفته.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/02/ap190222.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-----------------
کهکشان مارپیچی باشکوه ان‌جی‌سی ۴۵۶۵ از دید ما زمینیان از لبه دیده می‌شود. این کهکشان درخشان که به دلیل نمای باریکش به نام کهکشان سوزن نیز شناخته شده، یکی از هدف‌های تورهای رصدی تلسکوپی در نیمکره‌ی شمالی در صورت فلکی کم‌نور ولی آراسته‌ی گیسو (گیسوی برنیکه) است.
این تصویر واضح رنگی، کوژی یا همان توده‌ی مرکزی هسته‌ی کهکشان را که رگه‌های غبار تیره‌ی درون صفحه‌ی نازک کهکشان آن را به دونیم کرده‌اند.
شماری از کهکشان‌های پس‌زمینه هم در این میدان دید زیبا خودنمایی می‌کنند از جمله کهکشان همسایه‌اش، ان‌جی‌سی ۴۵۶۲ که بالا سمت راست چارچوب دیده می‌شود.
فاصله‌ی خود ان‌جی‌سی ۴۵۶۵ از زمین حدود ۴۰ میلیون سال نوریست و چیزی نزدیک به ۱۰۰ هزار سال نوری پهنا دارد. این #کهکشان_مارپیچی را به سادگی می‌توان با یک تلسکوپ کوچک نیز تماشا کرد. از دیدگاه آسمان‌دوستان، ان‌جی‌سی ۴۵۶۵ یکی از شاهکارهای برجسته‌ی کیهانیست که شارل مسیه آن را نادیده گرفته.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/02/ap190222.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«تک‌ستارگان در یکی از کهکشان‌های همسایه»
-----------------------------------
در این تصویر موزاییکی روشن و پُروضوح که تلسکوپ فضایی #هابل با دوربین پیشرفته برای پیمایش خود (ACS) گرفته، ستارگان کهکشان سه‌بر (مثلث) را مانند دانه‌های شن در ساحل یک دریای کیهانی می‌بینیم.
تصویر منطقه‌ی درونی کهکشان که پهنایی بیش از ۱۷۰۰۰ سال نوری را پوشانده با واگشودِ (وضوحِ) بسیار بالا گرفته شده و دومین تصویر بزرگیست که تلسکوپ هابل تاکنون گرفته.
در این مرکز، هسته‌ی انبوه و درخشان کهکشان را می‌بینیم که با رگه‌های پراکنده‌ی غبار و ستارگانِ درون صفحه‌ی کهکشان در بر گرفته شده است.
#کهکشان_مارپیچی سه‌بر که به نام ام۳۳ هم شناخته می‌شود سه میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی سه‌بر دیده می‌شود. ام۳۳ با قطری بیش از ۵۰ هزار سال نوری، دومین کهکشان بزرگ در گروه محلی پس از کهکشان‌های زن در زنجیر (ام۳۱) و راه شیری است.
گفتنی‌ست برای تماشای تک‌ستارگان، خوشه‌های ستاره‌ای، و سحابی‌های روشن در این تصویر ام۳۳ می‌توانید آن را با ابزار بزرگنمایی (زوم) ببینید.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/02/ap190223.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-----------------------------------
در این تصویر موزاییکی روشن و پُروضوح که تلسکوپ فضایی #هابل با دوربین پیشرفته برای پیمایش خود (ACS) گرفته، ستارگان کهکشان سه‌بر (مثلث) را مانند دانه‌های شن در ساحل یک دریای کیهانی می‌بینیم.
تصویر منطقه‌ی درونی کهکشان که پهنایی بیش از ۱۷۰۰۰ سال نوری را پوشانده با واگشودِ (وضوحِ) بسیار بالا گرفته شده و دومین تصویر بزرگیست که تلسکوپ هابل تاکنون گرفته.
در این مرکز، هسته‌ی انبوه و درخشان کهکشان را می‌بینیم که با رگه‌های پراکنده‌ی غبار و ستارگانِ درون صفحه‌ی کهکشان در بر گرفته شده است.
#کهکشان_مارپیچی سه‌بر که به نام ام۳۳ هم شناخته می‌شود سه میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی سه‌بر دیده می‌شود. ام۳۳ با قطری بیش از ۵۰ هزار سال نوری، دومین کهکشان بزرگ در گروه محلی پس از کهکشان‌های زن در زنجیر (ام۳۱) و راه شیری است.
گفتنی‌ست برای تماشای تک‌ستارگان، خوشه‌های ستاره‌ای، و سحابی‌های روشن در این تصویر ام۳۳ می‌توانید آن را با ابزار بزرگنمایی (زوم) ببینید.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/02/ap190223.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«کهکشانی با قلب آتشین»
-----------------------
در مرکز #کهکشان_مارپیچی مسیه ۱۰۶ چه می‌گذرد؟
چنانچه در این تصویر می‌بینید، چیزی که در ظاهرِ ام۱۰۶ -این قرص چرخانِ گاز و ستاره- بیش از همه نمایانست، بازوان مارپیچی آبی‌فام و رگه‌های سرخ‌فام غبار نزدیک هسته‌ی آنست.
هسته‌ی ام۱۰۶ در محدوده‌ی امواج رادیویی و پرتوهای X به شدت می‌درخشد. این هسته دو فواره‌ی بزرگ دارد که با صفحه‌ی کهکشان هم‌تراز نیستند، بلکه آن را قطع کرده و از میانش گذشته‌اند.
به باور دانشمندان، در مرکز کهکشان ام۱۰۶ یک سیاهچاله‌ی بزرگ لانه کرده که با فروکشیدن حجم انبوهی از گاز، برافروخته شده و مرکز کهکشان را به چنین تب و تاب شگفت‌انگیزی انداخته است. همین مرکز درخشان باعث شده کهکشان ام۱۰۶ به یکی از نزدیک‌ترین نمونه‌های کهکشان‌های رده‌ی سیفرت تبدیل شود، کهکشان‌هایی که در سرتاسر طیف الکترومفناطیسی، از رادیویی گرفته تا پرتو ایکس می‌درخشند.
ام۱۰۶ که به نام ان‌جی‌سی ۴۲۵۸ هم شناخته می‌شود، ۲۳.۵ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و یک کهکشان به نسبت نزدیک است. پهنای این کهکشان ۶۰ هزار سال نوریست و آن را می‌توان با یک تلسکوپ کوچک در راستای صورت فلکی شمالی تازی‌ها (سگان شکاری) پیدا کرد.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/03/ap190317.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-----------------------
در مرکز #کهکشان_مارپیچی مسیه ۱۰۶ چه می‌گذرد؟
چنانچه در این تصویر می‌بینید، چیزی که در ظاهرِ ام۱۰۶ -این قرص چرخانِ گاز و ستاره- بیش از همه نمایانست، بازوان مارپیچی آبی‌فام و رگه‌های سرخ‌فام غبار نزدیک هسته‌ی آنست.
هسته‌ی ام۱۰۶ در محدوده‌ی امواج رادیویی و پرتوهای X به شدت می‌درخشد. این هسته دو فواره‌ی بزرگ دارد که با صفحه‌ی کهکشان هم‌تراز نیستند، بلکه آن را قطع کرده و از میانش گذشته‌اند.
به باور دانشمندان، در مرکز کهکشان ام۱۰۶ یک سیاهچاله‌ی بزرگ لانه کرده که با فروکشیدن حجم انبوهی از گاز، برافروخته شده و مرکز کهکشان را به چنین تب و تاب شگفت‌انگیزی انداخته است. همین مرکز درخشان باعث شده کهکشان ام۱۰۶ به یکی از نزدیک‌ترین نمونه‌های کهکشان‌های رده‌ی سیفرت تبدیل شود، کهکشان‌هایی که در سرتاسر طیف الکترومفناطیسی، از رادیویی گرفته تا پرتو ایکس می‌درخشند.
ام۱۰۶ که به نام ان‌جی‌سی ۴۲۵۸ هم شناخته می‌شود، ۲۳.۵ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و یک کهکشان به نسبت نزدیک است. پهنای این کهکشان ۶۰ هزار سال نوریست و آن را می‌توان با یک تلسکوپ کوچک در راستای صورت فلکی شمالی تازی‌ها (سگان شکاری) پیدا کرد.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/03/ap190317.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«کهکشان باده»
--------------
یکی از درخشان‌ترین کهکشان‌ها در آسمان سیاره‌ی زمین کهکشانیست هم‌اندازه‌ی راه شیری خودمان: کهکشان بزرگ و زیبای ام۸۱. این کهکشان مارپیچی شکوهمند را می‌توانید در صورت فلکی شمالی #خرس_بزرگ (دب اکبر) پیدا کنید.
این #کهکشان_مارپیچی فَرساز و آراسته که به نام‌های ان‌جی‌سی ۳۰۳۱ و کهکشان باده (برگرفته از نام یابنده‌اش در سده‌ی ۱۸) هم شناخته می‌شود در صورت فلکی شمالی خرس بزرگ جای دارد.
در این تصویر تلسکوپی پُرجزییات، ساختارهای گوناگون فراوانی را در این کهکشان می‌بینیم، از هسته‌ی زردفام و درخشان و بازوان مارپیچی آبی‌فامش گرفته تا مناطق ستاره‌زایی با رنگ ویژه‌ی صورتی، و همچنین رگه‌های تاب‌خورده‌ی غبار کیهانی که از نظر اندازه، تقریبا برابر با کهکشان راه شیری‌اند.
رگه‌های غباری را هم می‌بینیم که بر خلاف دیگر ساختارهای مارپیچی برجسته‌ی این کهکشان، عملا از درون قرص ام۸۱ گذشته (سمت چپ مرکز)؛ این رگه‌های غبارِ کج و وارونه یادگار گذشته‌ی آشفته‌ی ام۸۱ است و می‌تواند دستاورد ماندگارِ یک رویارویی نزدیک میان ام۸۱ و همدم کوچکترش، کهکشان ام۸۲ باشد [این حلقه به نام حلقه‌ی آرپ ناخته می‌شود-م].
بررسی موشکافانه‌ی ستارگان متغیر درون ام۸۱ باعث یکی از بهترین مسافت‌‌سنجی‌ها برای یک کهکشان بیگانه انجام شده و فاصله‌ی آن از زمین به گونه‌ای بسیار خوب اندازه گرفته شود: ۱۱.۸ میلیون سال نوری.
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/04/ap190417.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------
یکی از درخشان‌ترین کهکشان‌ها در آسمان سیاره‌ی زمین کهکشانیست هم‌اندازه‌ی راه شیری خودمان: کهکشان بزرگ و زیبای ام۸۱. این کهکشان مارپیچی شکوهمند را می‌توانید در صورت فلکی شمالی #خرس_بزرگ (دب اکبر) پیدا کنید.
این #کهکشان_مارپیچی فَرساز و آراسته که به نام‌های ان‌جی‌سی ۳۰۳۱ و کهکشان باده (برگرفته از نام یابنده‌اش در سده‌ی ۱۸) هم شناخته می‌شود در صورت فلکی شمالی خرس بزرگ جای دارد.
در این تصویر تلسکوپی پُرجزییات، ساختارهای گوناگون فراوانی را در این کهکشان می‌بینیم، از هسته‌ی زردفام و درخشان و بازوان مارپیچی آبی‌فامش گرفته تا مناطق ستاره‌زایی با رنگ ویژه‌ی صورتی، و همچنین رگه‌های تاب‌خورده‌ی غبار کیهانی که از نظر اندازه، تقریبا برابر با کهکشان راه شیری‌اند.
رگه‌های غباری را هم می‌بینیم که بر خلاف دیگر ساختارهای مارپیچی برجسته‌ی این کهکشان، عملا از درون قرص ام۸۱ گذشته (سمت چپ مرکز)؛ این رگه‌های غبارِ کج و وارونه یادگار گذشته‌ی آشفته‌ی ام۸۱ است و می‌تواند دستاورد ماندگارِ یک رویارویی نزدیک میان ام۸۱ و همدم کوچکترش، کهکشان ام۸۲ باشد [این حلقه به نام حلقه‌ی آرپ ناخته می‌شود-م].
بررسی موشکافانه‌ی ستارگان متغیر درون ام۸۱ باعث یکی از بهترین مسافت‌‌سنجی‌ها برای یک کهکشان بیگانه انجام شده و فاصله‌ی آن از زمین به گونه‌ای بسیار خوب اندازه گرفته شود: ۱۱.۸ میلیون سال نوری.
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/04/ap190417.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
