«یک مارپیچی کم‌نور از چشم هابل»
—-------------------------------------
https://goo.gl/lcwqT9
در این تصویرِ تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان مارپیچی ان‌جی‌سی ۳۲۷۴ را می‌بینیم. هابل این عکس را به کمک دوربین میدان گسترده‌ی شماره۳ی خود (WFC3) گرفته که دامنه‌ی دیدش از طیف فرابنفش تا فروسرخ-نزدیک را در بر می‌گیرد و به اخترشناسان اجازه می‌دهد طیف گسترده‌ای از رویدادها و ساختارها، از ستاره‌زایی‌های نزدیک گرفته تا دورترین کهکشان‌های کیهان را بررسی کنند.

ولی این عکس از پیوند داده‌هایی درست شده که WFC3 با بهره از پنج فیلتر گوناگون گردآوری کرده و نورهای فرابنفش، دیدنی (مریی)، و فروسرخی که از ان‌جی‌سی ۳۲۷۴ می‌تابد را یکجا نشان می‌دهد. این آمیزه‌ی رنگ‌ها شکوه و جلال این کهکشان را دو چندان کرده. هابل که در مدار زمین جای دارد، با هیچ مزاحمتی از سوی هوای زمین و آشفتگی‌هایی که در تصویر به وجود می‌آورد روبرو نیست و با دوربین WFC3ی خود می‌تواند عکس‌هایی پُروضوح، روشن و پرجزییات بگیرد و به زمین بفرستد.

ان‌جی‌سی ۳۲۷۴ یک کهکشان به نسبت کم‌نور است که با فاصله‌ی بیش از ۲۰ میلیون سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی شیر (به عربی: اسد) جای دارد. این کهکشان نخستین بار در سال ۱۷۸۳ توسط ویلیام هرشل یافته شد. همچنین در این چشم‌انداز یک کهکشان دیگر به نام PGC 213714 هم در گوشه‌ی بالا، سمت راست چارچوب دیده می‌شود که نسبت به ما بسیار دورتر از ان‌جی‌سی ۳۲۷۴ است.

#NGC_3274 #تلسکوپ_هابل #کهکشان_مارپیچی #شیر #WFC3

اندازه‌ی بسیار بزرگ آن (۴.۱ مگابایت) را در این پیوند ببینید: https://goo.gl/sgBlYx
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_50.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«همبرگر کیهانی»
----------------

کهکشان‌های مارپیچی از بغل (از لبه) چگونه دیده می‌شوند؟

تصویر تلسکوپی واضحی که از کهکشان لبه‌نما و باشکوه ان‌جی‌سی ۳۶۲۸ گرفته شده، قرص کهکشانی پف‌آلودی را نشان می‌دهد که رگه‌های تیره‌ی غبار آن را به دو نیم کرده‌اند.

بی‌شک این نمای ژرف از این کهکشان مارپیچی شکوهمند، نام رایج آن را به ذهن برخی از اخترشناسان می‌آورد: "کهکشان همبرگر".

این جزیره‌ی فریبنده‌ی کیهانی حدود ۱۰۰ هزار سال نوری پهنا دارد و با فاصله‌ی ۳۵ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی #شیر (به عربی: اسد) که صورت فلکی بهارانه‌ی نیمکره‌ی شمالی است دیده می‌شود. دنباله‌ای که از این کهکشان بیرون زده تقریبا ۳۰۰ هزار سال نوری درازا دارد و به قدری کشیده است که از لبه‌ی سمت چپ چارچوب هم فراتر رفته.

ان‌جی‌سی ۳۶۲۸ که هم‌محله‌ای کیهانی ماست، با دو کهکشان مارپیچی بزرگ دیگر نیز همسایه است: ام۶۵ و ام۶۶ که با هم یک گروه به نام "سه‌گانه‌ی شیر" یا سه‌گانه‌ی اسد را پدید آورده‌اند.

به احتمال بسیار چیزی که باعث تاب خوردن قرص کهکشانی ان‌جی‌سی ۳۶۲۸، بیرون زدن این دنباله‌ی بلند، و نیز روشنی گسترده‌ی گرداگرد آن شده، برهم‌کنش‌های گرانشی میان این کهکشان با همسایگان کیهانی‌اش بوده است.

#apod #کهکشان_مارپیچی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180905.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«تیر شهاب بر فراز دریایی از ابر»
--------------------------------

در روز ۱۷ نوامبر، درست یک ساعت پیش از سر زدن آفتاب، این #شهاب درخشان و رنگین در آسمان نیمه‌تاریک بامدادی پدیدار شد.

این عکس در همین لحظه‌ی خیره‌کننده‌ی پاییزی از بالای کوه ۱۱۶۵ متری هوخ‌بلاون در جنگل سیاه جنوب آلمان، بر فراز دریایی از ابر گرفته شده.

ستاره‌ی پرنور شباهنگ (شعرای یمانی) و همچنین ستارگان آشنای صورت فلکی #شکارچی در افق جنوب باختری، در آسمان تاریک و روشن سپیده‌دم می‌درخشند.

شهاب که مانند تیری آتشین یکراست به سوی کمربند و شمشیر شکارچی می‌رود، یکی از شهاب‌های #بارش_شهابی شیری (اسدی) است و ردش به کانون بارش، یعنی صورت فلکی #شیر که بیرون از چارچوب تصویر در بالا، سمت چپ است می‌رسد.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181123.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«قلب شیر»
-----------

کهکشان بیضیگون ام۱۰۵ شاید در نگاه نخست کهکشانی ساده و بی‌پیرایه، بدون هیچ ساختار ویژه‌ای دیده شود، ولی رصدهای تلسکوپ فضایی #هابل نشان داده که ستارگان نزدیک مرکز این کهکشان بسیار سریع حرکت می‌کنند. دانشمندان نتیجه گرفته‌اند که این ستارگان دارند به گِرد ابرسیاهچاله‌ای به جرم ۲۰۰ میلیون برابر خورشید می‌گردند! این سیاهچاله با فروکشیدن موادی که به سویش می‌آیند انرژی بسیار هنگفتی آزاد کرده و باعث شده مرکز کهکشان بسیار درخشان‌تر از پیرامونش شود، چیزی که به نام یک هسته‌ی کهکشانی فعال (ای‌جی‌ان) شناخته می‌شود.

هابل چند ستاره و خوشه‌ی ستاره‌ایِ جوان را هم در ام۱۰۵ آشکار کرده که مایه‌ی شگفتی دانشمندان شده زیرا این کهکشان تاکنون یک کهکشان "مرده" پنداشته می‌شد که توان ستاره‌زایی ندارد، ولی اکنون به نظر می‌رسد ام۱۰۵ هر ۱۰ هزار سال یک ستاره‌ی خورشیدسان می‌سازد. همچنین فعالیت‌های ستاره‌زایی در یک حلقه‌ی گسترده‌ی گاز هیدروژن که مسیه ۱۰۵ و همسایه‌ی نزدیکش، ان‌جی‌سی ۳۳۸۴ را در بر گرفته نیز دیده شده است.

مسیه۱۰۵ در سال ۱۷۸۱ یافته شد. این کهکشان با فاصله‌ی حدود ۳۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی #شیر دیده می‌شود و درخشان‌ترین #کهکشان_بیضیگون در گروه کهکشانی "شیر آی" یا Leo I [به نام گروه ام۹۶ هم شناخته می‌شود-م] جای دارد.

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/01/M105.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky