ادامه پست قبل 👆🏽👆🏽👆🏽👆🏽

همچنان که کنجکاوی تپه‌های شنی را بررسی می‌کند، مهندسان خودرو هم نتایج آزمایش‌های عیب‌یابی سازوکار تغذیه‌ی مته که به هنگام نمونه‌برداری از سنگ‌ها، کمی مته را تکان می‌داد را ارزیابی می‌کنند.

گروه ماموریت همچنین این را بررسی می‌کنند که چرا عدسی دوربین روی بازوی کنجکاوی (ماهلی،MAHLI) در پاسخ به فرمان‌هایی که روز ۲۴ فوریه به آن داده شد به طور کامل باز نشد. این بازو بالا برده شده تا در زمانی که عدسی نیمه‌باز است، خطر برخورد شن‌های بادآورد به آن کمینه شود. آزمون‌های عیب‌یابی برای پوشش عدسی هم در این هفته انجام خواهد شد.

کنجکاوی در نخستین سال پس از فرودش بر سطح دهانه‌ی گیل در سال ۲۰۱۲، با پی بردن به این که این ناحیه روزگاری شرایط محیطی زیست‌پذیر برای جانداران میکروبی داشته، به هدف اصلی‌ ماموریتش دست یافت. محیط دریاچه‌ی دیرپا و باستانی آب شیرین درون گودال گیل، همه‌ی عنصرهای کلیدی مورد نیاز زندگی از گونه‌ی زندگی زمینی، و همچنین یک سرچشمه‌ی گرمایی شیمیایی که توسط بسیاری از میکروب‌های زمینی استفاده می‌شود را داشته. کنجکاوی در ادامه‌ی ماموریتش سرگرم بررسی چگونگی و زمان دگرگونی شرایط زیست‌پذیر و تبدیل آن به شرایطی خشک‌تر و کمتر مناسب زندگی است.

توضیح تصویر:
🔴 در سمت چپ این سراسرنمای (پانورامای) ۳۶۰ درجه‌ی خودروی کنجکاوی ناسا، ردیف‌های بلند موج‌نقش‌ها روی یک تلماسه‌ی خطی در میدان تلماسه‌ای بگنولد در پهلوی شمال باختری کوه شارپ را می‌بینیم. این سراسرنما از پیوند نماهایی درست شده که دوربین ناوبری کنجکاوی در روز ۵ فوریه‌ی ۲۰۱۷ گرفته بود.
https://goo.gl/AHGJKQ
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/Mars-winds.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

مربوط به این مطلب:
«سیاره سرخ در تسلط بادهایش است»
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2262

این ویدیوی پویانمایی از پیوند یک جفت عکس درست شده که در یک روز بدون رانندگی توسط خودرو گرفته شده‌اند، اثرهای وزش باد بر شن‌های زیر چرخ خودرو، در یک روز بهرامی را نشان می‌دهند. هر عکس درست پس از پایین رفتن آفتاب و با دوربین تصویرگر فرود بهرام (MARDI، ماردی) کنجکاوی گرفته شده‌اند. پهنای سطح درون این عکس‌ها از چپ به راست حدود ۳ پا (۱ متر) است. [دقت کنید که رد چرخ‌های کنجکاوی هم چگونه در اثر باد محو می‌شود-م]

@onestar_in_sevenskies

تنوره دیو روی سیاره بهرام
مربوط به این مطلب:
«سیاره سرخ در تسلط بادهایش است»
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2262

در بعد از ظهرهای تابستان امسالِ سیاره‌ی بهرام، دوربین‌های ناوبری خودروی کنجکاوی ناسا چندین گردباد را دیدند که خاک کف دهانه‌ی گیل را با خود جابجا می‌کردند. این گردبادها که تنوره‌ی دیو خوانده می‌شوند [و روی زمین هم پدید می‌آیند-م]، دستاورد گرم شدن سطح با نور خورشید و افزایش همرفت هوا هستند. همه‌ی تنوره‌های دیو نسبت به خودرو رو به جنوب می‌رفتند. این ویدیو دور تند است و پادسانی (کنتراست) آن هم بهبود یافته تا تغییرات نما به نما آسان‌تر دیده شود.
@onestar_in_sevenskies

تنوره دیو روی سیاره بهرام
مربوط به این مطلب:
«سیاره سرخ در تسلط بادهایش است»
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2262

در این پویانمایی یک تنوره‌ی دیو را می‌بینیم که از جلوی افق، در آن سوی یک تلماسه‌ی تیره‌رنگ که به خودروی کنجکاوی نزدیک‌تر است می‌گذرد. این پویانمایی از پیوند عکس‌هایی درست شده که خودروی کنجکاوی ناسا در روز ۴ فوریه‌ی ۲۰۱۷، درزمان بعد از ظهر به وقت محلی بهرام، با کمک دوربین ناوبری خود گرفته بود.
@onestar_in_sevenskies

تنوره دیو روی سیاره بهرام
مربوط به این مطلب:
«سیاره سرخ در تسلط بادهایش است»
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2262

در این پویانمایی رقص تنوره‌های دیو بر سطح دهانه‌ی گیل بهرام را می‌بینیم. این پویانمایی از پیوند عکس‌هایی درست شده که خودروی کنجکاوی ناسا با دوربین ناوبری خود، در ۱۲ فوریه‌ی ۲۰۱۷، به هنگام بعد از ظهر ۱۶۰۷مین روز بهرامی (سول) از آغاز به کارش روی این سیاره گرفته بود.
@onestar_in_sevenskies

تنوره دیو روی سیاره بهرام
مربوط به این مطلب:
«سیاره سرخ در تسلط بادهایش است»
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2262

این پویانمایی یک تنوره‌ی دیو را روی پایه‌ی کوه شارپ در دهانه‌ی گیل بهرام نشان می‌دهد. این پویانمایی از پیوند عکس‌هایی درست شده که خودروی کنجکاوی ناسا در بعد از ظهر تابستانی ۱۶۱۳مین روز بهرامی (سول) از آغاز به کار خودرو (۱۸ فوریه‌ی ۲۰۱۷) گرفته بود.
@onestar_in_sevenskies

تنوره دیو روی سیاره بهرام
مربوط به این مطلب:
«سیاره سرخ در تسلط بادهایش است»
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2262

در این پویانمایی یک تنوره‌ی دیو را می‌بینیم که به بر سطح دهانه‌ی گیل بهرام پیش می‌رود. این پویانمایی از پیوند عکس‌هایی درست شده که خودروی کنجکاوی ناسا در بعد از ظهر تابستانی ۱۵۹۷مین روز بهرامی (سول) از آغاز به کار خودرو (۱ فوریه‌ی ۲۰۱۷) گرفته بود. زمان پویانمایی تند شده.
@onestar_in_sevenskies

مربوط به این مطلب:
«سیاره سرخ در تسلط بادهایش است»
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2262

این نقشه دو نقطه از یک برنامه‌ی پژوهشی را نشان می‌دهد که خودروی کنجکاوی ناسا برای بررسی تلماسه‌های فعال روی بهرام انجام داد. کنجکاوی در اواخر ۲۰۱۵ به تلماسه های هلالی‌ (برخان) رسید. در فوریه‌ ۲۰۱۷ هم این خودرو به جایی با تلماسه‌های خطی رسید.
@onestar_in_sevenskies

در شب ۲۹ فوریه‌ ۲۰۱۶، هلال کاهنده‌ ماه ستاره‌ دبران (آلفا گاو) را پشت خود پنهان کرد. این پدیده‌ در ۴ مارس امسال هم رخ می‌دهد. نماهای این gif با فاصله‌ ۰.۱ ثانیه ثبت شده‌اند.
@onestar_in_sevenskies

«از سیوان تا آندرومدا»
—-------------------

این تصویرِ پیوندیِ تلسکوپی که از درون مرزهای صورت فلکی "خداوند اورنگ" (ذات‌الکرسی) در سمت چپ تا صورت فلکی "زن در زنجیر" (آندرومدا) در سمت راست را در بر دارد، چیزی بیش از ۱۰ درجه از آسمان سیاره‌ی زمین را می‌پوشاند.

این چشم‌انداز کیهانی از نماهایی درست شده که بخشی از پیمایش پُروضوح کهکشان راه شیری در نور هیدروژن-آلفا بوده‌اند.

پردازش داده‌های تک‌رنگ تصویری، کم‌نورترین ساختارهای این منطقه را نمایان کرده است: رشته‌های به نسبت کمتر بررسی‌شده‌ای از گاز هیدروژن نزدیک صفحه‌ی کهکشان خودمان، از جمله سحابی بزرگ ولی کم‌نور و کمتر شناخته‌ شده‌ای به نام "سیوان ۲" که در بالا، سمت چپ چشم‌انداز دیده می‌شود.

کهکشان همسایه، زن بر زنجیر (ام۳۱) در مرکز سمت راست چارچوب به چشم می‌خورد. سرتاسر تصویر با توده‌های کم‌نور و فراگیری از گاز هیدروژن پوشیده شده که ام۳۱ را نیز در بر گرفته‌اند.

ولی گفتنی است در این تصویر گسترده که توسط اخترشناس، روخلیو برنال آندرئو گرفته شده، همه‌ی ابرهای هیدروژنی کم‌نور و فریبنده‌ای که دیده می‌شود در حقیقت درون کهکشان خودمانند ولی چون در راستای خط دید ما از #کهکشان_زن_در_زنجیر جای دارند، به نظر می‌رسد به این کهکشان نزدیکند.

#صورت_فلکی_ذات‌الکرسی #صورت_فلکی_زن_در_زنجیر
#apod
https://goo.gl/YNKJ1u
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/Sivan2.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«هنر "طبیعت بی‌جان" در آسمان»
—---------------------------—

در بالا، سمت چپِ این شاهکار زیبای آسمانی که گویی با یک قلم‌موی کیهانی و با مضمون "طبیعت بی‌جان" (Still Life) آفریده شده، سحابی غبارآلود ان‌جی‌سی ۲۱۷۰ می‌درخشد.

ان‌جی‌سی ۲۱۷۰ که نور ستارگان داغ نزدیکش را باز می‌تاباند، در کنار خود چند #سحابی_بازتابی آبی‌فام دیگر را دارد، به همراه یک ناحیه‌ی فشرده‌ی گسیلشی سرخ‌رنگ، و همچنین رگه‌های تیره‌ی غباری که جلوی نور ستارگان زمینه را گرفته‌اند.

همان گونه که نگارگران طبیعت بی‌جان برای موضوعات خود چیزهایی را بر می‌گزینند که در خانه فراوان است، در این "طبیعت بی‌جان" کیهانی هم از چیزهایی که در اینجا فراوان و رایج است بهره برده شده: ابرهای گازی، غبار، و ستارگان داغی که با هم یک ابر پرجرم مولکولیِ ستاره‌زا در #صورت_فلکی_تکشاخ را تشکیل داده‌اند.

این #ابر_مولکولی غول‌پیکر که "ام‌او‌ان آر۲" نام دارد، به گونه‌ی چشمگیری به ما نزدیک بوده و فاصله‌اش از زمین تنها حدود ۲۴۰۰ سال نوری برآورد شده است. در این فاصله، این بوم نقاشی حدود ۱۵ سال نوری گستردگی دارد.

#سحابی_گسیلشی #apod
https://goo.gl/Bmkm3A
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2010/12/blog-post_30.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«در صورت برخورد یک سیارک به زمین، خود برخورد کمترین نگرانی‌مان خواهد بود»
—------------------------------------------------------------------—
https://goo.gl/ry34x4

* بیشترین تلفات برخورد یک سیارک به زمین از خود برخورد نخواهد بود. باد، فشار و گرمایی که در اثر برخورد پدید می‌آید بسیار خطرناک‌ترست، تفاوتی هم نمی‌کند سیارک به کجا برخورد کند.

کلمنس رامپف از دانشگاه ساوتهمپتون بریتانیا به همراه همکارانش خطر مرگ و میر در اثر برخورد یک سیارک به یک منطقه‌ی مسکونی را برآورد کرده‌اند. آنها چند مورد سیارک‌ را در نظر گرفتند: آنهایی که به طور کامل [در هوا] می‌سوزند، آنهایی که به زمین می‌خورند، و آنهایی که درون آب‌ها می‌افتند. شگفت این که، چیزی که باعث بیشترین مرگ و میر می‌شد اثرهای جانبی آنها در هوا بود.

به گفته‌ی این دانشمندان، تنها حدود ۳ درصد از مرگ و میر در اثر خود برخورد یا زمین‌لرزه‌ها یا آوارهایی که پدید می‌آید خواهد بود. آنها برآنند تا یافته‌های خود را با کارشناسان مدیریت بحران در میان بگذارند تا راهکارهایی برای آمادگی پیدا کنند.

هنگامی که یک سیارک وارد جو زمین می‌شود، انرژی هنگفتی به هوا می دهد و موج‌های شوک نیرومند، بادهای گردباد-مانند، و دنباله‌ای آتشین پشت خود پدید می‌آورد. با برخورد به زمین، یک گودال درست می‌کند و زمین را می‌لرزاند و آوارهای برخوردی را به بالا پرتاب می کند.

اگر سیارک در آب بیفتد -که احتمالش دو برابر برخورد به خشکی است- یک آب‌تاز (سونامی) با امواجی به بلندی ده‌ها متر پدید خواهد آورد. هر چه برخورد از ساحل دورتر باشد، ژرفای آب بیشتر و امواج بلندتر خواهند بود.

🔹اثرهای گسترده
پژوهش‌های گذشته نشان داده بودند که سونامی‌ها بزرگ‌ترین خطرهای برخورد یک سیارک هستند، ولی شبیه‌سازی این رویدادها دشوار است. رامپف و همکارانش نشان داده‌اند که فلات‌قاره با گرفتن انرژی امواج هم در لبه‌ی شیبدارش و هم در دامنه‌اش که به آرامی به ساحل می‌رسد، از ساحل در برابر امواج نگهداری می‌کند.

رامپف می‌گوید: «چیزی که سونامی‌ها را مهم‌تر می‌کند اینست که اثراتش از همه‌ی برخوردهای دیگر گسترده‌تر و دوررس‌تر است.» یک موج فشار یا توده‌ی گرما نمی‌تواند تا مسافت چندان دوری برود، و دهانه‌ها هم تنها در جای برخورد پدید می‌آیند، ولی سونامی‌ها می‌توانند صدها کیلومتر را در اقیانوس بپیمایند تا به شهرهای ساحلی رسیده و آنها را در هم بکوبند.

برای نمونه، برخورد سیارکی به پهنای ۲۰۰ متر در فاصله‌ی ۱۳۰ کیلومتری ساحل شهری مانند ریودوژانیرو می‌تواند بیش از ۵۰ هزار نفر را به کام مرگ بفرستد که ۷۵ درصد از آنها در اثر برخورد مستقیم سونامی، و ۱۵ درصد بقیه در اثر بادهای سهمگین کشته خواهند شد.

ولی یک سیارک در آسمان یک شهر می‌تواند میلیون‌ها نفر را از میان ببرد. بیشتر آنها هم در اثر باد می‌میرند، چه سیارک به زمین بخورد و چه در هوا منفجر شود.

اگر سیارک در هوا منفجر شود، حدود ۱۵ درصد از مرگ و میرها در اثر گرما خواهد بود. در یک برخورد مستقیم، تاثیر وزش ناگهانی باد توفنده و موج گرما نیز به تاثیر امواج فشار (که می‌توانند اندام‌های درونی بدن را از هم پاره کنند) افزوده می‌شود.

🔹رخدادهای بسیار کمیاب
خوشبختانه سیارک‌های بزرگ زیاد به زمین برخورد نمی‌کنند- چشمداشت برخورد یک سیارک ۲۰۰ متری تنها هر ۴۰ هزار سال یک بار است. همچنین یک سیارک همه جا می‌تواند بیفتد، و بیشتر سطح زمین تهی از جمعیت است.

رامپف می‌گوید: «احتمال افتادن #سیارک در آب بیشتر است [زیرا بیشتر سطح زمین را آب پوشانده-م]، ولی حتی اگر به خشکی هم بخورد، به احتمال بسیار دور از مناطق مسکونی خواهد بود. اینها رویدادهایی بسیار کمیابند، ولی با توان اثرگذاری بالا.»

اگر کم کم دارید نگران می‌شوید، [باید بدانید که] برنامه‌ریزی‌های بسیاری برای دفاع از سیاره در برابر سیارک‌ها انجام شده: تلسکوپ‌ها بیشتر سیارک‌های بزرگ را شناسایی کرده‌اند، و اگر ببینیم یکی از آنها دارد به سوی زمین می‌آید، چندین راهکار برای جلوگیری از برخورد وجود دارد.

اریک کریستین‌سن، مدیر "پیمایش آسمان کاتالینا" در دانشگاه آریزونا می‌گوید: «هدف اصلی ما شناسایی سیارک‌ها بسیار پیش از برخورد است، پس این گونه پژوهش‌ها تنها اگر ما به کلی در کارمان شکست بخوریم اهمیت پیدا می‌کنند.»

در همین زمینه:
* تراکتور گرانشی برای یدک‌کشی سیارک‌ها [https://goo.gl/KSBylY]
* برنامه ناسا برای به دام انداختن یک سیارک (بدون نیاز به بروس ویلیس!) [https://goo.gl/quWSHU]

—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/asteroid-impact.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

بیشترین تلفات برخورد یک سیارک به زمین از خود برخورد نخواهد بود. باد، فشار و گرمایی که در اثر برخورد پدید می‌آید بسیار خطرناک‌ترست، تفاوتی هم نمی‌کند سیارک به کجا برخورد کند.
@onestar_in_sevenskies