«سایه پسر بر سر پدر»
—-------------------

سیاره‌ی #مشتری که دارد به نقطه‌ی پادیستان (مقابله) نزدیک می‌شود و اوایل ماه آینده به آن خواهد رسید، اکنون برخی از بهترین نماهای خود را از پشت تلسکوپ‌های زمینی به ما نشان می‌دهد.

تصویر باکیفیتی که اینجا می‌بینید روز ۱۷ مارس در یک رصدخانه‌ی دورافتاده در شیلی از این غول گازی فرمانروای سامانه‌ی خورشیدی گرفته شده. کمربندهای تیره و ناحیه‌های روشن آشنا که محدود به بادهای سیاره‌اند، در بخش‌هایی با توفان‌های چرخان بیضی‌شکل لکه‌دار شده‌اند.

#گانیمد، بزرگ ترین ماه (قمر) سامانه‌ی خورشیدی را در بالا، سمت چپ چارچوب می‌بینیم با #سایه‌ ی آن که دارد از روی قله‌ی ابرهای شمال چهره‌ی پدر می‌گذرد.

یکی دیگر از ماه‌های گالیله‌ای مشتری -#آیو- هم در پایین، سمت راست به همراه جزییات چشمگیر و ویژگی‌های درخشان سطحش نمایان است.

#apod
https://goo.gl/ymf0py
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/Ganymede.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«بزرگ‌ترین ماه منظومه خورشیدی با آب‌هایی بیش از زمین»
—---------------------------------------------------—

بزرگ‌ترین ماه (قمر) در سامانه‌ی خورشیدی چه شکلی دارد؟

گانیمد، ماه سیاره ی مشتری که حتی از تیر و پلوتو هم بزرگ‌تر است، سطحی یخ‌زده دارد که در جای جای آن دهانه‌های جوان و روشنی به چشم می‌خورد. این سطح پر از دهانه بر روی سطح کهنه‌تر پردهانه‌تری جای گرفته که با شیارها و پشته های آراسته شده است.
ویژگی دایره‌ای [تیره و] بزرگ بالا سمت راست به نام "منطقه‌ی گالیله" (Galileo Regio) شناخته می‌شود و ناحیه‌ای باستانی با ریشه‌ای ناشناخته است.

به گمان دانشمندان، #گانیمد دارای یک لایه‌ی اقیانوسی است که آب‌هایی بیش از زمین را در خود جای داده و چه بسا پذیرای زندگی هم باشد. گانیمد هم مانند ماه خودمان همیشه یک سمتش رو به سیاره‌ی میزبان، در این مورد، مشتری است [با مشتری در قفل گرانشیست-م].

تصویری که اینجا می‌بینید بیش از ۲۰ سال پیش توسط کاوشگر گالیله‌ی ناسا گرفته شده. این فضاپیما در سال ۲۰۰۳ ماموریت خود را با فرو رفتن در جو مشتری به پایان برد.

اکنون فضاپیمای جونوی ناسا در مدار مشتری به سر می‌برد و سرگرم بررسی ساختار درونی، و بسیاری از دیگر ویژگی‌های این غول گازی است.

#آب #apod #فضاپیمای_گالیله

https://goo.gl/GaWXuV
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/Ganymede.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«یافته‌های تازه از داده‌های کهنه درباره بزرگترین ماه منظومه خورشیدی»
—---------------------------------------------------------------—

یافته‌های تازه‌ای درباره‌ی گانیمد، ماه سیاره‌ی مشتری که از ماموریتی در ۲۰ سال پیش به دست آمده نشانگر ویژگی‌هاییست که این ماه بیگانه را به گونه‌ی شگفت‌انگیزی زمین‌سان کرده: شفق‌هایی که بر فراز کلاهک‌های قطبی‌اش می‌درخشند، میدان مغناطیسی نیرومندی که آن را در بر گرفته، و حتی این که ممکن است اقیانوس‌هایی در خود داشته باشد.

بر پایه‌ی گزارش تازه‌ی ناسا، داده‌های به دست آمده از فضاپیمای گالیله -که از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ به کاوش مشتری و ماه‌هایش می‌پرداخت- اکنون دارد بینشی تازه از محیط گانیمد به دانشمندان می‌دهد.

#گانیمد بزرگ‌ترین ماه در سرتاسر سامانه‌ی خورشیدیست که با داشتن شعاع ۲۶۳۱.۲ کیلومتر، تنها اندکی کوچک‌تر از سیاره‌ی بهرام (مریخ) است.

گانیمد همچنین از این رو یک جرم ویژه در سامانه‌ی خورشیدیست که تنها ماهیست که یک مغناطکره‌ی ویژه‌‌ی خود با سرچشمه‌ی درونی دارد. این منطقه‌ی #میدان_مغناطیسی مانند حبابی گانیمد را در میان گرفته و آن را از بمباران پرتوهای فضا در امان نگاه می‌دارد. و نیز، درست مانند زمین، این مغناطکره شفق‌هایی بر فراز سطح آن در نزدیکی قطب‌ها پدید می‌آورد.

به گفته‌ی ناسا، دانشمندان می‌خواستند آگاهی بیشتری درباره‌ی چراییِ درخشش بیش از اندازه‌ی شفق‌های گانیمد به دست آورند. بررسی مغناطکره همچنین می‌تواند به ما در بهتر شناختن زیست‌پذیری احتمالی در ماه‌های سامانه‌ی خورشیدی یا فراسیاره‌ها کمک کند.

گلین کالینسون، نویسنده‌ی اصلی پژوهشنامه‌ای درباره‌ی مغناطکره‌ی گانیمد می‌گوید: «ما اکنون بیش از ۲۰ سال به گذشته برگشته‌ایم تا نگاهی تازه به برخی داده‌هایی که هیچگاه منتشر نشدند بیاندازیم و داستان را به پایان ببریم. ما به یک نکته‌ی کامل پی بردیم که هیچکس چیزی درباره‌اش نمی‌دانست.»

گالیله با دستگاه "زیرسامانه‌ی پلاسما"ی خود (پی‌ال‌اس، PLS) داده‌هایی درباره‌ی -چنان چه از نامش برمی‌آید- پلاسما گرد آورد. میدان مغناطیسی گانیمد پلاسمایی که از فضا می‌آید را هدایت می‌کند و هر از گاهی باعث می‌شود این ذرات باردار در قطب‌های ماه گرد آمده و شفق‌هایی در آنجا پدید آورند. پی‌ال‌اس همچنین داده‌هایی درباره‌ی تاثیر مغناطکره‌ی خود مشتری بر حرکت پلاسما پیرامون گانیمد گرد آورد.

در این پژوهش تازه، یکی از مشاهدات شانسی #گالیله هم بررسی شد. این فضاپیما در یکی از گذرهایش، به طور شانسی یکراست از درون جریان‌هایی نیرومند و انفجاری از پلاسما بگذرد که میان مشتری و گانیمد روان بود. امکانِ این پدیده‌ای هست زیرا مشتری هم پرتوهایی نه چندان متفاوت با پرتوهای خورشید می‌گسیلد. به گفته‌ی ناسا، بازپیوند مغناطیسی میان مغناطکره‌های مشتری و گانیمد باعث می‌شود جریانی پرفشار از پلاسما از مشتری به سوی قطب‌های گانیمد سرازیر شده و این شفق‌های بی‌اندازه درخشان را پدید بیاورد.

در گزارش ناسا آمده، داده‌هایی که دستگاه پی‌ال‌اس گالیله به هنگام گذشتن از درون این جریان نیرومند گرد آورد همچنین می‌تواند بینش‌هایی تازه درباره‌ی اقیانوس‌های زیرزمینی گانیمد که سپر مغناطیسی این ماه هم از آنها نگاهبانی می‌کند به ما بدهد.

یافته‌های این دانشمندان در روز ۳۰ آوریل در نشریه‌ی جئوفیزیکال ریسرچ لترز منتشر شد.
https://goo.gl/tcPNkj
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/05/Galileo.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky