https://goo.gl/scpeMP
این تصویر با رنگ‌های بهبودیافته، از پیوند سه عکسی درست شده که #فضاپیمای_جونو در روز ۱ آوریل ۲۰۱۸، به هنگام دوازدهمین دور مداری‌اش از سیاره‌ی #مشتری گرفته بود، و لکه‌ی سرخ بزرگ آن را در میان منطقه‌های پرآشوب پیرامونش نشان می‌دهد
در زمان گرفتن این عکس‌ها فاصله‌ی جونو از قله‌ی ابرهای مشتری افزایش می‌یافت و از حدود ۲۴۷۴۹ کیلومتر به ۴۹۲۹۹ کیلومتر رسید و دیدگاهش هم از عرض جنوبی ۴۳.۲ درجه‌ی سیاره به ۶۲.۱ درجه تغییر یافت.
@onestar_in_sevenskies
این تصویر با رنگ‌های بهبودیافته، از پیوند سه عکسی درست شده که #فضاپیمای_جونو در روز ۱ آوریل ۲۰۱۸، به هنگام دوازدهمین دور مداری‌اش از سیاره‌ی #مشتری گرفته بود، و لکه‌ی سرخ بزرگ آن را در میان منطقه‌های پرآشوب پیرامونش نشان می‌دهد
در زمان گرفتن این عکس‌ها فاصله‌ی جونو از قله‌ی ابرهای مشتری افزایش می‌یافت و از حدود ۲۴۷۴۹ کیلومتر به ۴۹۲۹۹ کیلومتر رسید و دیدگاهش هم از عرض جنوبی ۴۳.۲ درجه‌ی سیاره به ۶۲.۱ درجه تغییر یافت.
@onestar_in_sevenskies
«نمای بسیار خوش آب و رنگ مشتری در عکسی از تلسکوپ هابل»
—---------------------------------------------------------—
https://goo.gl/4c7rPt
سرنوشت لکه‌ی سرخ بزرگ #مشتری چه خواهد شد؟
مشتری با داشتن جرمی حدود ۳۲۰ برابر جرم زمین، بزرگ‌ترین سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدی است.
این غول گازی همچنین یکی از بزرگ‌ترین و دیرپاترین سامانه‌های توفانی سامانه‌ی خورشیدی را هم در خود دارد، لکه‌ی سرخ بزرگ (جی‌آراس) که اینجا در سمت چپ سیاره دیده می‌شود. لکه‌ی سرخ بزرگ به اندازه‌ای پهناور است که می‌تواند زمین را در خود جای دهد، ولی روز به روز دارد کوچک‌تر می‌شود. بررسی نوشته‌های تاریخی نشان می‌دهد که پهنای آن از ۱۵۰ سال به این سو به یک سوم رسیده است.
یکی از برنامه‌های ناسا به نام "میراث جو سیاره‌های بیرونی" (اوپال، OPAL) به تازگی کارش را برای دیدبانی این توفان به کمک تلسکوپ فضایی هابل آغاز کرده است.
در این تصویر که دستاورد همین اوپال #هابل است، مشتری را در وضعیتی که سال ۲۰۱۶ داشت میبینیم. عکس به گونه‌ای پرداخته شده که فام‌های سرخ در آن نمایان‌تر باشد.
داده‌های تازه به دست آمده از جی‌آراس نشان می‌دهد که پهنای این توفان همچنان دارد کوچک‌تر می‌شود، ولی در راستای عمودی دارد بلندتر می‌شود.
هیچکس نمی‌داند لکه‌ی سرخ بزرگ در آینده چه بر سرش خواهد آمد، ولی اگر این آب رفتن ادامه یابد، چه بسا روزی برسد که به یکی از همین لکه‌های کوچک مشتری تبدیل شود— و سرانجام هم به کلی ناپدید گردد.
توضیح بیشتر را اینجا بخوانید: * لکه سرخ بزرگ مشتری دارد قد می‌کشد! (https://goo.gl/5JbPPR)
#apod
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/ap180425.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—---------------------------------------------------------—
https://goo.gl/4c7rPt
سرنوشت لکه‌ی سرخ بزرگ #مشتری چه خواهد شد؟
مشتری با داشتن جرمی حدود ۳۲۰ برابر جرم زمین، بزرگ‌ترین سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدی است.
این غول گازی همچنین یکی از بزرگ‌ترین و دیرپاترین سامانه‌های توفانی سامانه‌ی خورشیدی را هم در خود دارد، لکه‌ی سرخ بزرگ (جی‌آراس) که اینجا در سمت چپ سیاره دیده می‌شود. لکه‌ی سرخ بزرگ به اندازه‌ای پهناور است که می‌تواند زمین را در خود جای دهد، ولی روز به روز دارد کوچک‌تر می‌شود. بررسی نوشته‌های تاریخی نشان می‌دهد که پهنای آن از ۱۵۰ سال به این سو به یک سوم رسیده است.
یکی از برنامه‌های ناسا به نام "میراث جو سیاره‌های بیرونی" (اوپال، OPAL) به تازگی کارش را برای دیدبانی این توفان به کمک تلسکوپ فضایی هابل آغاز کرده است.
در این تصویر که دستاورد همین اوپال #هابل است، مشتری را در وضعیتی که سال ۲۰۱۶ داشت میبینیم. عکس به گونه‌ای پرداخته شده که فام‌های سرخ در آن نمایان‌تر باشد.
داده‌های تازه به دست آمده از جی‌آراس نشان می‌دهد که پهنای این توفان همچنان دارد کوچک‌تر می‌شود، ولی در راستای عمودی دارد بلندتر می‌شود.
هیچکس نمی‌داند لکه‌ی سرخ بزرگ در آینده چه بر سرش خواهد آمد، ولی اگر این آب رفتن ادامه یابد، چه بسا روزی برسد که به یکی از همین لکه‌های کوچک مشتری تبدیل شود— و سرانجام هم به کلی ناپدید گردد.
توضیح بیشتر را اینجا بخوانید: * لکه سرخ بزرگ مشتری دارد قد می‌کشد! (https://goo.gl/5JbPPR)
#apod
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/ap180425.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«نمایی از مشتری که هیچگاه از ری زمین نمی‌بینیم»
—---------------------------------------------
در این عکسِ فضاپیمای جونوی ناسا، سیاره‌ی #مشتری را از چشم‌اندازی تازه و شگفت‌انگیز میبینیم. جونو این عکس را در پایان ۱۲مین گذرش از کنار این غول گازی گرفته.
این چشم‌اندازِ مشتری از سمت جنوب آنست و به همین دلیل لکه‌ی سرخ بزرگ که همیشه در نیمکره‌ی جنوبی سیاره دیده می‌شود را اینجا در شمال آن میبینیم. این دیدگاه تنها ویژه‌ی خود جونو است و نشان می‌دهد که اگر ما هم بتوانیم پا از زمین بیرون بگذاریم چه دنیای متفاوتی را خواهیم دید و چگونه جهان هستی را در سرشت راستین سه‌بعدی‌اش تجربه خواهیم کرد.
این تصویر از پیوند و پردازش رنگی عکس‌هایی درست شده که #جونو با دوربین جونوکم خود در روز ۱ آوریل گرفته بود. در زمان گرفتن عکس‌ها، فاصله‌ی فضاپیما تا مشتری، از ۱۷۳۲۹ کیلومتر به ۶۸۹۵۹ کیلومتر رسید. این فاصله بر پایه‌ی دوری فضاپیما از قله‌ی ابرهای سیاره در عرض‌های جغرافیایی جنوبی ۳۴.۰۱ تا ۷۱.۴۳ درجه سنجیده شده.
https://goo.gl/eFFiWb
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/05/Juno12.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—---------------------------------------------
در این عکسِ فضاپیمای جونوی ناسا، سیاره‌ی #مشتری را از چشم‌اندازی تازه و شگفت‌انگیز میبینیم. جونو این عکس را در پایان ۱۲مین گذرش از کنار این غول گازی گرفته.
این چشم‌اندازِ مشتری از سمت جنوب آنست و به همین دلیل لکه‌ی سرخ بزرگ که همیشه در نیمکره‌ی جنوبی سیاره دیده می‌شود را اینجا در شمال آن میبینیم. این دیدگاه تنها ویژه‌ی خود جونو است و نشان می‌دهد که اگر ما هم بتوانیم پا از زمین بیرون بگذاریم چه دنیای متفاوتی را خواهیم دید و چگونه جهان هستی را در سرشت راستین سه‌بعدی‌اش تجربه خواهیم کرد.
این تصویر از پیوند و پردازش رنگی عکس‌هایی درست شده که #جونو با دوربین جونوکم خود در روز ۱ آوریل گرفته بود. در زمان گرفتن عکس‌ها، فاصله‌ی فضاپیما تا مشتری، از ۱۷۳۲۹ کیلومتر به ۶۸۹۵۹ کیلومتر رسید. این فاصله بر پایه‌ی دوری فضاپیما از قله‌ی ابرهای سیاره در عرض‌های جغرافیایی جنوبی ۳۴.۰۱ تا ۷۱.۴۳ درجه سنجیده شده.
https://goo.gl/eFFiWb
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/05/Juno12.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«پیچیدگی بی‌اندازه مشتری در این عکس پیداست»
---------------------------------------------
پیچیدگی مشتری چقدر است؟
فضاپیمای جونوی ناسا این غول گازی را بسیار پیچیده‌تر از آنچه پنداشته می‌شد یافته.
اکنون دریافته‌ایم که میدان مغناطیسی مشتری بسیار متفاوت با میدان مغناطیسی ساده و دوقطبی زمین ماست، و چندین قطب دارد که در شبکه‌ای پیچیده در هم تنیده‌اند و در نیمه‌ی شمالی پیچیدگی بیشتری دارند.
افزون بر این، داده‌های رادیویی جونو نشان می‌دهد که ساختارهای جَوی #مشتری بسیار پایین‌تر از توده‌های ابری آنست، در ژرفایی تا صدها کیلومتر.
پیچیدگی نویافته‌ی مشتری، چنان چه در این تصویر می‌بینید، در ابرهای جنوبی آن به خوبی آشکار است.
کمربندها و منطقه‌های سیاره که بیشتر بخش‌های نزدیک استوا را پوشانده‌اند اینجا از هم پاشیده‌اند و توفان‌های چرخندی در هم پیچیده‌ای به بزرگی یک قاره در آن پدید آورده‌اند.
فضاپیمای #جونو هر ۵۳ روز یک بار در مدار بیضی‌اش از کنار این سیاره‌ی غول‌پیکر می‌گذرد و در هر گذر، بخش اندکی متفاوت با گذرهای پیشین را می‌کاود.
#apod
https://goo.gl/8AvMHG
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180605.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
---------------------------------------------
پیچیدگی مشتری چقدر است؟
فضاپیمای جونوی ناسا این غول گازی را بسیار پیچیده‌تر از آنچه پنداشته می‌شد یافته.
اکنون دریافته‌ایم که میدان مغناطیسی مشتری بسیار متفاوت با میدان مغناطیسی ساده و دوقطبی زمین ماست، و چندین قطب دارد که در شبکه‌ای پیچیده در هم تنیده‌اند و در نیمه‌ی شمالی پیچیدگی بیشتری دارند.
افزون بر این، داده‌های رادیویی جونو نشان می‌دهد که ساختارهای جَوی #مشتری بسیار پایین‌تر از توده‌های ابری آنست، در ژرفایی تا صدها کیلومتر.
پیچیدگی نویافته‌ی مشتری، چنان چه در این تصویر می‌بینید، در ابرهای جنوبی آن به خوبی آشکار است.
کمربندها و منطقه‌های سیاره که بیشتر بخش‌های نزدیک استوا را پوشانده‌اند اینجا از هم پاشیده‌اند و توفان‌های چرخندی در هم پیچیده‌ای به بزرگی یک قاره در آن پدید آورده‌اند.
فضاپیمای #جونو هر ۵۳ روز یک بار در مدار بیضی‌اش از کنار این سیاره‌ی غول‌پیکر می‌گذرد و در هر گذر، بخش اندکی متفاوت با گذرهای پیشین را می‌کاود.
#apod
https://goo.gl/8AvMHG
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180605.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«رودباد پرسرعت در جو مشتری»
--------------------------------
در این عکس تازه‌ی فضاپیمای جونوی ناسا یک رودباد پرسرعت (جریان جتی) را در جو سیاره‌ی مشتری میبینیم. این رودباد که "جت ان۲" (Jet N2) نام دارد، در کمربندهای معتدل شمالی این غول گازی دیده شده. این جریان همان نوار سفیدیست که از بالا سمت چپ به پایین سمت راست تصویر کشیده شده.
این عکس که رنگ‌هایش بهبود یافته، در روز ۲۳ می ۲۰۱۸، به هنگام ۱۳مین گذر #جونو از کنار #مشتری گرفته شده. در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی جونو از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض شمالی ۳۲.۹ درجه حدود ۵۶۵۹ کیلومتر بود.
https://goo.gl/L5mVq4
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/JetN2.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------------------------
در این عکس تازه‌ی فضاپیمای جونوی ناسا یک رودباد پرسرعت (جریان جتی) را در جو سیاره‌ی مشتری میبینیم. این رودباد که "جت ان۲" (Jet N2) نام دارد، در کمربندهای معتدل شمالی این غول گازی دیده شده. این جریان همان نوار سفیدیست که از بالا سمت چپ به پایین سمت راست تصویر کشیده شده.
این عکس که رنگ‌هایش بهبود یافته، در روز ۲۳ می ۲۰۱۸، به هنگام ۱۳مین گذر #جونو از کنار #مشتری گرفته شده. در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی جونو از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض شمالی ۳۲.۹ درجه حدود ۵۶۵۹ کیلومتر بود.
https://goo.gl/L5mVq4
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/JetN2.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«شش سیاره در چشم‌انداز زیبای پارک یوسمیتی»
--------------------------------------------
از روزگار باستان پنج سیاره‌ی تیر، ناهید، بهرام، مشتری و کیوان که در آسمان شب‌های سیاره‌ی زمین به چشم دیده می‌شوند را می‌شناختند. ولی گویا در این تصویر زیبای آسمان شب شش سیاره به چشم دیده می‌شود!
یک بررسی کنیم: #بهرام (مریخ) زردفام و بسیار درخشان به سادگی در سمت چپ نوار کهکشان دیده می‌شود.
#کیوان (زحل) غرق در تابش پراکنده‌ی ستارگان کهکشان است، و #مشتری هم بسیار نزدیک افق سمت راست، در میان درختان و بر زمینه‌ای از روشنی یک شهر دوردست نور می‌افشاند.
این عکس هفته‌ی گذشته از کنار آب‌های آرام دریاچه‌ی زیبا و بلند تنایا در پارک ملی یوسمیتی گرفته شده و اگر کمی دقت کنید، سه سیاره‌ی دیگر را نیز در آن خواهید یافت، البته نه در آسمان!
اگر نتوانستید آنها را کنید تصویر بعدی را ببینید.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180614.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------------------------------------
از روزگار باستان پنج سیاره‌ی تیر، ناهید، بهرام، مشتری و کیوان که در آسمان شب‌های سیاره‌ی زمین به چشم دیده می‌شوند را می‌شناختند. ولی گویا در این تصویر زیبای آسمان شب شش سیاره به چشم دیده می‌شود!
یک بررسی کنیم: #بهرام (مریخ) زردفام و بسیار درخشان به سادگی در سمت چپ نوار کهکشان دیده می‌شود.
#کیوان (زحل) غرق در تابش پراکنده‌ی ستارگان کهکشان است، و #مشتری هم بسیار نزدیک افق سمت راست، در میان درختان و بر زمینه‌ای از روشنی یک شهر دوردست نور می‌افشاند.
این عکس هفته‌ی گذشته از کنار آب‌های آرام دریاچه‌ی زیبا و بلند تنایا در پارک ملی یوسمیتی گرفته شده و اگر کمی دقت کنید، سه سیاره‌ی دیگر را نیز در آن خواهید یافت، البته نه در آسمان!
اگر نتوانستید آنها را کنید تصویر بعدی را ببینید.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180614.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«شناسایی یک آتشفشان احتمالی دیگر روی آیو، ماه مشتری»
--------------------------------------------------------
داده‌هایی که فضاپیمای جونوی ناسا به کمک نقشه‌بردار فروسرخ شفقی مشتری خود (جیرام، JIRAM) گرد آورده یک چشمه‌ی گرمایی تازه را نزدیک به قطب جنوب آیو، ماه کوچک مشتری نشان می‌دهد که می‌تواند نشانگر یک آتشفشان که پیش از این شناسایی نشده بود باشد. این داده‌های فروسرخ در روز ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷ و از فاصله‌ی ۴۷۰ هزار کیلومتری آیو گردآوری شده بود. [گفتنی‌ست در این عکس، نقاط روشن‌تر دمای بیشتری دارند]
الساندرو مورا، یکی از دانشمندان برنامه‌ی جونو از بنیاد ملی اخترفیزیک رم می‌گوید: «این تفتگاهِ (نقطه‌ی داغِ) تازه‌ی آیو که جیرام ثبت کرده حدود ۳۰۰ کیلومتر با نزدیک‌ترین تفتگاه بررسی شده‌ی پیشین فاصله دارد.» مورا می‌افزاید که آنها این احتمال را هم در نظر می‌گیرند که شاید این تفتگاه تازه، در حقیقت از جابجایی یا دگرگونی تفتگاه پیشین پدید آمده باشد، ولی به سختی می‌توان تصور کرد که یک تفتگاه بتواند چنین فاصله‌ای را بپیماید و باز هم مانند پیش دیده شود.
گروه جونو به ارزیابی داده‌های ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷، و همچنین داده‌های آینده‌ی جیرام (که شاید از فاصله‌ی نزدیک‌تر هم به دست بیابند) ادامه خواهند داد. کاوشگرهای گذشته‌ی ناسا (وویجر ۱ و ۲، گالیله، کاسینی، و نیوهورایزنز) به همراه تلسکوپ‌های زمینی، تاکنون بیش از ۱۵۰ آتشفشان فعال را روی آیو شناسایی کرده‌اند. دانشمندان برآورد می‌کنند حدود ۲۵۰ آتشفشان فعال دیگر وجود دارد که هنوز شناسایی نشده‌اند.
#جونو از زمان ورود به مدار #مشتری در ۴ ژوییه‌ی ۲۰۱۶ تاکنون نزدیک به ۲۳۵ میلیون کیلومتر را پیموده. سیزدهمین گذر آن از کنار مشتری در ۱۶ ژوییه انجام شد.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/Io.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------------------------------------------------
داده‌هایی که فضاپیمای جونوی ناسا به کمک نقشه‌بردار فروسرخ شفقی مشتری خود (جیرام، JIRAM) گرد آورده یک چشمه‌ی گرمایی تازه را نزدیک به قطب جنوب آیو، ماه کوچک مشتری نشان می‌دهد که می‌تواند نشانگر یک آتشفشان که پیش از این شناسایی نشده بود باشد. این داده‌های فروسرخ در روز ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷ و از فاصله‌ی ۴۷۰ هزار کیلومتری آیو گردآوری شده بود. [گفتنی‌ست در این عکس، نقاط روشن‌تر دمای بیشتری دارند]
الساندرو مورا، یکی از دانشمندان برنامه‌ی جونو از بنیاد ملی اخترفیزیک رم می‌گوید: «این تفتگاهِ (نقطه‌ی داغِ) تازه‌ی آیو که جیرام ثبت کرده حدود ۳۰۰ کیلومتر با نزدیک‌ترین تفتگاه بررسی شده‌ی پیشین فاصله دارد.» مورا می‌افزاید که آنها این احتمال را هم در نظر می‌گیرند که شاید این تفتگاه تازه، در حقیقت از جابجایی یا دگرگونی تفتگاه پیشین پدید آمده باشد، ولی به سختی می‌توان تصور کرد که یک تفتگاه بتواند چنین فاصله‌ای را بپیماید و باز هم مانند پیش دیده شود.
گروه جونو به ارزیابی داده‌های ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷، و همچنین داده‌های آینده‌ی جیرام (که شاید از فاصله‌ی نزدیک‌تر هم به دست بیابند) ادامه خواهند داد. کاوشگرهای گذشته‌ی ناسا (وویجر ۱ و ۲، گالیله، کاسینی، و نیوهورایزنز) به همراه تلسکوپ‌های زمینی، تاکنون بیش از ۱۵۰ آتشفشان فعال را روی آیو شناسایی کرده‌اند. دانشمندان برآورد می‌کنند حدود ۲۵۰ آتشفشان فعال دیگر وجود دارد که هنوز شناسایی نشده‌اند.
#جونو از زمان ورود به مدار #مشتری در ۴ ژوییه‌ی ۲۰۱۶ تاکنون نزدیک به ۲۳۵ میلیون کیلومتر را پیموده. سیزدهمین گذر آن از کنار مشتری در ۱۶ ژوییه انجام شد.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/Io.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«ابرهایی در بلندای جو مشتری»
------------------------------
در این عکس یک سازند ابریِ فراز بالا (ارتفاع بالا) را در میان ساختارهای پرپیچ و تاب جو مشتری، در منطقه‌ی کمربند معتدل شمالی شمال (NNTB) میبینیم [مشتری در هر دو نیمکره‌اش دو کمربند معتدل دارد که در نیمکره‌ی شمالی، "کمربند بالایی به نام کمربند معتدل شمالی" شناخته می‌شود و در نیمکره‌ی جنوبی، کمربند پایینی را به نام به نام "کمربند معتدل جنوبی جنوب" می‌شناسیم].
کمربند معتدل شمالی شمال یکی از چندین نوار چرخه‌ای رنگارنگ مشتریست. دانشمندان چندین دهه در فکر این بودند که این نوارها تا چه ژرفایی در سیاره ادامه دارند. داده‌های گرانشی که فضاپیمای #جونو در گذرهایش از کنار مشتری گرد آورده پاسخی به این پرسش می‌دهد. بر پایه‌ی این داده‌ها، این نوارهای چرخان جو مشتری در حقیقت تا ژرفایی نزدیک به ۳۰۰۰ کیلومتر در دل آن کشیده شده‌اند [لکه‌ی سرخ بزرگ نیز همین ژرفا را دارد. اینجا خواندید].
فضاپیمای جونوی ناسا این عکس را در روز ۱۵ ژوییه‌ی ۲۰۱۸، به هنگام ۱۴مین گذرش از کنار #مشتری گرفت. در آن هنگام فاصله‌ی فضاپیما از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض جغرافیایی ۳۶ درجه‌ی آن، حدود ۶۲۰۰ کیلومتر بود.
این تصویر از پردازش داده‌های تصویرگر جونوکم به دست آمده.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/NNTB.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------------------
در این عکس یک سازند ابریِ فراز بالا (ارتفاع بالا) را در میان ساختارهای پرپیچ و تاب جو مشتری، در منطقه‌ی کمربند معتدل شمالی شمال (NNTB) میبینیم [مشتری در هر دو نیمکره‌اش دو کمربند معتدل دارد که در نیمکره‌ی شمالی، "کمربند بالایی به نام کمربند معتدل شمالی" شناخته می‌شود و در نیمکره‌ی جنوبی، کمربند پایینی را به نام به نام "کمربند معتدل جنوبی جنوب" می‌شناسیم].
کمربند معتدل شمالی شمال یکی از چندین نوار چرخه‌ای رنگارنگ مشتریست. دانشمندان چندین دهه در فکر این بودند که این نوارها تا چه ژرفایی در سیاره ادامه دارند. داده‌های گرانشی که فضاپیمای #جونو در گذرهایش از کنار مشتری گرد آورده پاسخی به این پرسش می‌دهد. بر پایه‌ی این داده‌ها، این نوارهای چرخان جو مشتری در حقیقت تا ژرفایی نزدیک به ۳۰۰۰ کیلومتر در دل آن کشیده شده‌اند [لکه‌ی سرخ بزرگ نیز همین ژرفا را دارد. اینجا خواندید].
فضاپیمای جونوی ناسا این عکس را در روز ۱۵ ژوییه‌ی ۲۰۱۸، به هنگام ۱۴مین گذرش از کنار #مشتری گرفت. در آن هنگام فاصله‌ی فضاپیما از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض جغرافیایی ۳۶ درجه‌ی آن، حدود ۶۲۰۰ کیلومتر بود.
این تصویر از پردازش داده‌های تصویرگر جونوکم به دست آمده.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/NNTB.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«رشد سیاره مشتری منظم نبوده»
------------------------------
* بر پایه‌ی پژوهش‌های تازه، مشتری که بزرگ‌ترین سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدیست، در آغاز زندگی رشدش دچار یک وقفه‌ی دو میلیون ساله شده بوده.
گروهی از پژوهشگران پی برده‌اند که اجرامِ چند کیلومتری با برخورد به سیاره‌ی مشتری در یک میلیون سالگی آن، انرژی بسیاری به آن داده بودند که باعث کند شدنِ برافزایش مولکول‌های گاز توسط آن شده و رشد سریعش را دچار وقفه کرده بوده.
سامانه‌ی خورشیدی حدود ۴.۵ میلیارد سال سن دارد و بر پایه‌ی یک نظریه‌ی رایج، سیاره‌های آن از دل ابر چرخانی از گاز و غبار که خورشیدِ نوزاد را در بر گرفته بود ساخته شده‌اند. با گذشت زمان هسته‌های چگالی در این ابر پدید آمد که اجرامی کوچک را ساختند. هر یک از این اجرام هم به آهستگی با برافزایش گاز و غبار تبدیل به سیاره‌هایی شدند.
ولی سیاره‌ی #مشتری سرگذشت پیچیده‌تری دارد. یان آلیبر، اخترفیزیکدان دانشگاه برن سوییس و نویسنده‌ی اصلی پژوهش تازه می‌گوید نکته‌ی جالب اینست که اجرام کوچک به بزرگ شدن مشتری کمک کردند، ولی اجرام بزرگ‌تر به جای این که با برخوردشان به مشتری، بر جرم آن بیفزایند، بر انرژی آن افزودند.
آلیبر می‌گوید مشتری در یک میلیون سال نخست زندگی‌اش با گردآوری قلوه سنگ‌های چند سانتیمتری به سرعت رشد کرد و جرمش به ۲۰ برابر جرم زمین رسید.
ولی در ۲ میلیون سال بعدی، این سیاره اجرام بزرگ‌تر در اندازه‌های چند کیلومتری را که به نام خرده‌سیاره شناخته می‌شوند به سوی خود کشید. از آنجایی که این خرده‌سیاره‌ها بزرگ‌تر بودند، با انرژی بیشتری به مشتری کوبیده شده و گرمای بیشتری آزاد می‌کردند. این باعث کُندی رشد سیاره شد، به گونه‌ای که در ۳ میلیون سالگی، تنها ۵۰ برابر زمین شده بود- این نرخ رشد بسیار کندتر از نرخ آغازین بود [در ۱ میلیون سال نخست جرمی هم‌ارز ۲۰ برابر زمین را انباشت، ولی در ۲ میلیون سال بعد تنها ۳۰ برابر زمین به جرمش افزوده شد-م]
پس از این گام، مشتری دیگر به اندازه‌ی کافی بزرگ شده بود تا بتواند گاز و غبار فراوان را بر خود برافزاید. این سیاره با برافزایش سریع گاز به اندازه‌ی امروزش، یعنی بیش از ۳۰۰ برابر جرم زمین رسید.
به گزارش دانشگاه برن، یافته‌های این پژوهش با یافته‌های پژوهش دیگری که سال گذشته، با بررسی همنهش (ترکیب) شهاب‌سنگ‌ها انجام شده بود سازگاری دارد. آن پژوهش به رهبری توماس کرویر از دانشگاه مونستر آلمان و آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور در کالیفرنیا انجام شده بود.
در پژوهش گروه کرویر شهاب‌سنگ‌های افتاده بر زمین بررسی شده بودند. آنها نتیجه گرفته بودند که این شهاب‌سنگ‌ها از دو "ذخیره‌ی" جداگانه در دو منطقه‌ی درونی و بیرونی سامانه‌ی خورشیدی که از حدود یک میلیون سال پس از پیدایش آن از هم جدا شده بودند آمده‌اند. به گفته‌ی این پژوهشگران، گرانش مشتری باعث شد مواد از بخش بیرونی سامانه‌ی خورشیدی (که مشتری و غول‌های گازی دیگر در آن بودند) نتوانند وارد بخش درونی -جایی که امروزه زمین و دیگر سیاره‌های سنگی است) شوند. [اینجا خواندید: * مشتری نخستین سیاره منظومه خورشیدی بود]
پژوهش گذشته درنگ (تاخیر) در رشد مشتری را هم نشان داده بود، ولی در پژوهش تازه، این موضوع و چرایی آن با جزییات بیشتری بررسی شده. یک چنین درنگی در رشد اورانوس و نپتون هم می‌توانسته رخ داده باشد، ولی برای تایید آن نیاز به بررسی‌های بیشتری‌ست.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/Jupiter-growth.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------------------
* بر پایه‌ی پژوهش‌های تازه، مشتری که بزرگ‌ترین سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدیست، در آغاز زندگی رشدش دچار یک وقفه‌ی دو میلیون ساله شده بوده.
گروهی از پژوهشگران پی برده‌اند که اجرامِ چند کیلومتری با برخورد به سیاره‌ی مشتری در یک میلیون سالگی آن، انرژی بسیاری به آن داده بودند که باعث کند شدنِ برافزایش مولکول‌های گاز توسط آن شده و رشد سریعش را دچار وقفه کرده بوده.
سامانه‌ی خورشیدی حدود ۴.۵ میلیارد سال سن دارد و بر پایه‌ی یک نظریه‌ی رایج، سیاره‌های آن از دل ابر چرخانی از گاز و غبار که خورشیدِ نوزاد را در بر گرفته بود ساخته شده‌اند. با گذشت زمان هسته‌های چگالی در این ابر پدید آمد که اجرامی کوچک را ساختند. هر یک از این اجرام هم به آهستگی با برافزایش گاز و غبار تبدیل به سیاره‌هایی شدند.
ولی سیاره‌ی #مشتری سرگذشت پیچیده‌تری دارد. یان آلیبر، اخترفیزیکدان دانشگاه برن سوییس و نویسنده‌ی اصلی پژوهش تازه می‌گوید نکته‌ی جالب اینست که اجرام کوچک به بزرگ شدن مشتری کمک کردند، ولی اجرام بزرگ‌تر به جای این که با برخوردشان به مشتری، بر جرم آن بیفزایند، بر انرژی آن افزودند.
آلیبر می‌گوید مشتری در یک میلیون سال نخست زندگی‌اش با گردآوری قلوه سنگ‌های چند سانتیمتری به سرعت رشد کرد و جرمش به ۲۰ برابر جرم زمین رسید.
ولی در ۲ میلیون سال بعدی، این سیاره اجرام بزرگ‌تر در اندازه‌های چند کیلومتری را که به نام خرده‌سیاره شناخته می‌شوند به سوی خود کشید. از آنجایی که این خرده‌سیاره‌ها بزرگ‌تر بودند، با انرژی بیشتری به مشتری کوبیده شده و گرمای بیشتری آزاد می‌کردند. این باعث کُندی رشد سیاره شد، به گونه‌ای که در ۳ میلیون سالگی، تنها ۵۰ برابر زمین شده بود- این نرخ رشد بسیار کندتر از نرخ آغازین بود [در ۱ میلیون سال نخست جرمی هم‌ارز ۲۰ برابر زمین را انباشت، ولی در ۲ میلیون سال بعد تنها ۳۰ برابر زمین به جرمش افزوده شد-م]
پس از این گام، مشتری دیگر به اندازه‌ی کافی بزرگ شده بود تا بتواند گاز و غبار فراوان را بر خود برافزاید. این سیاره با برافزایش سریع گاز به اندازه‌ی امروزش، یعنی بیش از ۳۰۰ برابر جرم زمین رسید.
به گزارش دانشگاه برن، یافته‌های این پژوهش با یافته‌های پژوهش دیگری که سال گذشته، با بررسی همنهش (ترکیب) شهاب‌سنگ‌ها انجام شده بود سازگاری دارد. آن پژوهش به رهبری توماس کرویر از دانشگاه مونستر آلمان و آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور در کالیفرنیا انجام شده بود.
در پژوهش گروه کرویر شهاب‌سنگ‌های افتاده بر زمین بررسی شده بودند. آنها نتیجه گرفته بودند که این شهاب‌سنگ‌ها از دو "ذخیره‌ی" جداگانه در دو منطقه‌ی درونی و بیرونی سامانه‌ی خورشیدی که از حدود یک میلیون سال پس از پیدایش آن از هم جدا شده بودند آمده‌اند. به گفته‌ی این پژوهشگران، گرانش مشتری باعث شد مواد از بخش بیرونی سامانه‌ی خورشیدی (که مشتری و غول‌های گازی دیگر در آن بودند) نتوانند وارد بخش درونی -جایی که امروزه زمین و دیگر سیاره‌های سنگی است) شوند. [اینجا خواندید: * مشتری نخستین سیاره منظومه خورشیدی بود]
پژوهش گذشته درنگ (تاخیر) در رشد مشتری را هم نشان داده بود، ولی در پژوهش تازه، این موضوع و چرایی آن با جزییات بیشتری بررسی شده. یک چنین درنگی در رشد اورانوس و نپتون هم می‌توانسته رخ داده باشد، ولی برای تایید آن نیاز به بررسی‌های بیشتری‌ست.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/Jupiter-growth.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«نزدیک شدن به مشتری در ۵ عکس»
-----------------------------------
ویژگی‌های جَوی خیره‌کننده‌ی نیمکره‌ی شمالی مشتری را به خوبی می‌توان در این رشته عکس‌های پی در پی دید. این تصاویر که بهبود رنگ یافته‌اند را فضاپیمای جونوی ناسا در ۱۴مین گذرش از کنار مشتری به کمک دوربین جونوکم خود گرفته بود.
یک واچرخند سفیدرنگ بیضی به نام N5-AWO در سمت چپ مرکز نخستین تصویر (سمت چپ) دیده می‌شود. این ویژگی در عکس‌های دوم و سوم بالاتر آمده. نزدیک لبه‌ی پایینی عکس‌های دوم و سوم یک توفان که به نام "لکه‌ی سرخ کوچک" شناخته می‌شود را میبینیم. نوار نارنجی-سرخی که در تصویر چهارم و پنجم خود را به خوبی نشان می‌دهد "کمربند معتدل شمالی شمال" (NNTB) نام دارد [مشتری در هر دو نیمکره‌اش دو کمربند معتدل دارد که در نیمکره‌ی شمالی، "کمربند بالایی به نام کمربند معتدل شمالی شمال" شناخته می‌شود و در نیمکره‌ی جنوبی، کمربند پایینی را به نام به نام "کمربند معتدل جنوبی جنوب" می‌شناسیم].
این رشته عکس‌ها از چپ به راست در مدت ۱۷ دقیقه در روز ۱۵ ژوئن گرفته شده‌اند. در آن هنگام #جونو داشت در ۱۴مین مدار علمی‌اش به سیاره نزدیک می‌شد و در این مدت، فاصله‌اش از قله‌ی ابرهای #مشتری در عرض‌های ۶۹ تا ۳۶ درجه از ۲۵۳۰۰ کیلومتر به ۶۲۰۰ کیلومتر رسید.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/Juno-Time-lapse.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-----------------------------------
ویژگی‌های جَوی خیره‌کننده‌ی نیمکره‌ی شمالی مشتری را به خوبی می‌توان در این رشته عکس‌های پی در پی دید. این تصاویر که بهبود رنگ یافته‌اند را فضاپیمای جونوی ناسا در ۱۴مین گذرش از کنار مشتری به کمک دوربین جونوکم خود گرفته بود.
یک واچرخند سفیدرنگ بیضی به نام N5-AWO در سمت چپ مرکز نخستین تصویر (سمت چپ) دیده می‌شود. این ویژگی در عکس‌های دوم و سوم بالاتر آمده. نزدیک لبه‌ی پایینی عکس‌های دوم و سوم یک توفان که به نام "لکه‌ی سرخ کوچک" شناخته می‌شود را میبینیم. نوار نارنجی-سرخی که در تصویر چهارم و پنجم خود را به خوبی نشان می‌دهد "کمربند معتدل شمالی شمال" (NNTB) نام دارد [مشتری در هر دو نیمکره‌اش دو کمربند معتدل دارد که در نیمکره‌ی شمالی، "کمربند بالایی به نام کمربند معتدل شمالی شمال" شناخته می‌شود و در نیمکره‌ی جنوبی، کمربند پایینی را به نام به نام "کمربند معتدل جنوبی جنوب" می‌شناسیم].
این رشته عکس‌ها از چپ به راست در مدت ۱۷ دقیقه در روز ۱۵ ژوئن گرفته شده‌اند. در آن هنگام #جونو داشت در ۱۴مین مدار علمی‌اش به سیاره نزدیک می‌شد و در این مدت، فاصله‌اش از قله‌ی ابرهای #مشتری در عرض‌های ۶۹ تا ۳۶ درجه از ۲۵۳۰۰ کیلومتر به ۶۲۰۰ کیلومتر رسید.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/Juno-Time-lapse.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
