«شهاب‌سنگ‌ها از خشکی میلیون‌ها ساله سیاره بهرام می‌گویند»
—---------------------------------------------------------—
https://goo.gl/tff8ZA
* یک گروه بین‌المللی از دانشمندانِ سیاره‌ای با بررسی شهاب‌سنگ‌های روی سطح بهرام (مریخ) به شواهد تازه‌ای از خشکی سطح امروز این سیاره دست یافته‌اند.
این گروه بین‌المللی در پژوهشی که به رهبری دانشگاه استرلینگ انجام شد، دریافته‌اند که نبودِ زنگ‌زدگی در این شهاب‌سنگ‌ها نشان می‌دهد که بهرام میلیون‌ها سال است به گونه‌ای باورنکردنی خشک شده.
این یافته که پژوهشنامه‌اش در نشریه‌ی نیچر کامیونیکیشنز منتشر شده، بینش‌هایی کلیدی از شرایط کنونی سیاره‌ی سرخ برای ما فراهم می‌کند و نشان می‌دهد که امروزه چقدر شرایط برای وجود زندگی روی این سیاره دشوار است.
بهرام هدف اصلی در جستجوی زندگی فرازمینی است، و آب مایع هم مهم‌ترین پیش‌نیاز برای زندگی [از گونه‌ی زندگی زمینی] دانسته می‌شود.
دکتر کریستین شرودر، مدرس دانش محیط زیست و کاوش‌های سیاره‌ای در دانشگاه استرلینگ و همکار گروه علمی ماموریت خودروی کاوشگرِ بهرامِ آپورچونیتی (فرصت) می‌گوید: «شواهد نشان می‌دهند که بهرام بیش از ۳ میلیارد سال پیش آبناک و زیست‌پذیر بوده. با این حال، پژوهش تازه‌ی ما تاکید دوباره‌ای بر خشکی بی‌اندازه‌ی "امروز" این سیاره دارد. زندگی اگر بخواهد در مناطقی که ما بررسی کردیم وجود داشته باشد، نیاز به این دارد که فضایی در زیر سطح، بسیار دورتر از خشکی و پرتوهای سطح سیاره برای خود پیدا کند.»
پژوهشی که سال گذشته با بهره از داده‌های خودروی کنجکاوی در دهانه‌ی گیل بهرام انجام شد، نشان می‌داد که احتمالا آب مایعِ بسیار شور می‌تواند شب‌هنگام در لایه‌های بالایی خاک این سیاره پدید آید [خواندید: * در سیاره بهرام هر صبح می توان از خاک، "آب" برداشت کرد (https://goo.gl/FoOcB0)]
دکتر شرودر می‌گوید: «ولی چنان چه داده‌های ما نشان می‌دهند، این نمناکی حتی از نمناکیِ خشک‌ترین جاهای زمین هم بسیار کمتر است.»
این دانشمندان با بهره از داده‌های خودروی آپورچونیتی، یک دسته از شهاب‌سنگ‌های درون فلاته‌ی نیمروز (Meridiani Planum) را بررسی کردند؛ این فلات درست جنوب خط استوای بهرام، و در همان عرض جغرافیایی دهانه‌ی گیل است.
دکتر شرودر و گروهش برای نخستین بار یک نرخ هوازدگی شیمیایی را برای بهرام تعیین کرده‌اند که در آن، مدت زمانی که نیازست تا فلز آهنی که در شهاب‌سنگ‌ها[ی روی سطح بهرام] است زنگ بزند محاسبه شده.
این فرآیند هوازدگی شیمیایی به وجود آب بستگی دارد و زمانی که برای چنین فرآیندی روی بهرام نیازست دستکم ۱۰ و شاید تا ۱۰ هزار برابر زمان موردنیاز برای همین مقدار زنگ‌زدگی در خشک‌ترین بیابان‌های زمین است. و بنابراین می‌توانیم بگوییم که خشکی بی‌اندازه‌ی امروزی بهرام میلیون‌ها سالست که ادامه دارد.
🔴 عکسی که می‌بینید یک شهاب‌سنگ با نام "بلاک آیلند" را نشان می‌دهد که خودروی آپورچونیتی ناسا در سال ۲۰۰۹ آن را با طیف‌سنج پرتو X ذرات آلفای خود بررسی کرد و نشان داد که یک شهاب‌سنگ آهنی-نیکلی است.
#بهرام #مریخ #آب #شهاب‌سنگ #فلاته_نیمروز #فرصت #آپورچونیتی #زنگ‌زدگی
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_15.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------------------------------------------—
https://goo.gl/tff8ZA
* یک گروه بین‌المللی از دانشمندانِ سیاره‌ای با بررسی شهاب‌سنگ‌های روی سطح بهرام (مریخ) به شواهد تازه‌ای از خشکی سطح امروز این سیاره دست یافته‌اند.
این گروه بین‌المللی در پژوهشی که به رهبری دانشگاه استرلینگ انجام شد، دریافته‌اند که نبودِ زنگ‌زدگی در این شهاب‌سنگ‌ها نشان می‌دهد که بهرام میلیون‌ها سال است به گونه‌ای باورنکردنی خشک شده.
این یافته که پژوهشنامه‌اش در نشریه‌ی نیچر کامیونیکیشنز منتشر شده، بینش‌هایی کلیدی از شرایط کنونی سیاره‌ی سرخ برای ما فراهم می‌کند و نشان می‌دهد که امروزه چقدر شرایط برای وجود زندگی روی این سیاره دشوار است.
بهرام هدف اصلی در جستجوی زندگی فرازمینی است، و آب مایع هم مهم‌ترین پیش‌نیاز برای زندگی [از گونه‌ی زندگی زمینی] دانسته می‌شود.
دکتر کریستین شرودر، مدرس دانش محیط زیست و کاوش‌های سیاره‌ای در دانشگاه استرلینگ و همکار گروه علمی ماموریت خودروی کاوشگرِ بهرامِ آپورچونیتی (فرصت) می‌گوید: «شواهد نشان می‌دهند که بهرام بیش از ۳ میلیارد سال پیش آبناک و زیست‌پذیر بوده. با این حال، پژوهش تازه‌ی ما تاکید دوباره‌ای بر خشکی بی‌اندازه‌ی "امروز" این سیاره دارد. زندگی اگر بخواهد در مناطقی که ما بررسی کردیم وجود داشته باشد، نیاز به این دارد که فضایی در زیر سطح، بسیار دورتر از خشکی و پرتوهای سطح سیاره برای خود پیدا کند.»
پژوهشی که سال گذشته با بهره از داده‌های خودروی کنجکاوی در دهانه‌ی گیل بهرام انجام شد، نشان می‌داد که احتمالا آب مایعِ بسیار شور می‌تواند شب‌هنگام در لایه‌های بالایی خاک این سیاره پدید آید [خواندید: * در سیاره بهرام هر صبح می توان از خاک، "آب" برداشت کرد (https://goo.gl/FoOcB0)]
دکتر شرودر می‌گوید: «ولی چنان چه داده‌های ما نشان می‌دهند، این نمناکی حتی از نمناکیِ خشک‌ترین جاهای زمین هم بسیار کمتر است.»
این دانشمندان با بهره از داده‌های خودروی آپورچونیتی، یک دسته از شهاب‌سنگ‌های درون فلاته‌ی نیمروز (Meridiani Planum) را بررسی کردند؛ این فلات درست جنوب خط استوای بهرام، و در همان عرض جغرافیایی دهانه‌ی گیل است.
دکتر شرودر و گروهش برای نخستین بار یک نرخ هوازدگی شیمیایی را برای بهرام تعیین کرده‌اند که در آن، مدت زمانی که نیازست تا فلز آهنی که در شهاب‌سنگ‌ها[ی روی سطح بهرام] است زنگ بزند محاسبه شده.
این فرآیند هوازدگی شیمیایی به وجود آب بستگی دارد و زمانی که برای چنین فرآیندی روی بهرام نیازست دستکم ۱۰ و شاید تا ۱۰ هزار برابر زمان موردنیاز برای همین مقدار زنگ‌زدگی در خشک‌ترین بیابان‌های زمین است. و بنابراین می‌توانیم بگوییم که خشکی بی‌اندازه‌ی امروزی بهرام میلیون‌ها سالست که ادامه دارد.
🔴 عکسی که می‌بینید یک شهاب‌سنگ با نام "بلاک آیلند" را نشان می‌دهد که خودروی آپورچونیتی ناسا در سال ۲۰۰۹ آن را با طیف‌سنج پرتو X ذرات آلفای خود بررسی کرد و نشان داد که یک شهاب‌سنگ آهنی-نیکلی است.
#بهرام #مریخ #آب #شهاب‌سنگ #فلاته_نیمروز #فرصت #آپورچونیتی #زنگ‌زدگی
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_15.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«عکسی که ۱۳ سال پس از فرود خودروی فرصت روی مریخ، از جایگاه فرود آن گرفته شده»
—-------------------------------------------------------------------------
فضاپیمای مدارگرد شناسایی بهرام ناسا (ام‌آراو) عکس تازه‌ای از بستر فرود خودروی اپورچونیتی (#فرصت) در دهانه‌ی عقاب، که بیش از ۱۳ سال پیش در آن فرود آمد و تاکنون ۴۴ کیلومتر نیز از آن دورتر شده گرفته است.
در روز ۲۵ ژانویه‌ی سال ۲۰۰۴ به وقت جهانی، خودروی اپورچونیتی با کیسه‌ی هوای خود بر کف دهانه‌ی ۲۲ متری عقاب در سیاره‌ی #بهرام (مریخ) فرود آمد و پس از چند بار بالا جهیدن، در میان آن آرام گرفت.
در عکس تازه‌ای که #مدارگرد_شناسایی_بهرام روز ۸ آوریل ۲۰۱۷ با دوربین علمی تصویربرداری با وضوح بالای خود (هایراز، HiRISE) گرفته، دهانه‌ی ایگل و چتر نجات و پوسته‌ی پشتی اپورچونیتی در نزدیکی آن دیده می‌شود.
این نخستین عکس هایرایز از دهانه‌ی ایگل است. مدارگرد شناسایی بهرام بیش از دو سال پس از فرود اپورچونیتی وارد مدار بهرام شد. یکی از نخستین عکس‌های هایراز در سال ۲۰۰۶، اپورچونیتی را بر لبه‌ی یک دهانه‌ی بسیار بزرگ‌تر نشان می‌داد، دهانه‌ی ویکتوریا در حدود ۶ کیلومتری جنوب جایگاه فرود.
دهانه‌ی عقاب در بالا، سمت تصویر تازه دیده می‌شود. عملیات فرود خودرو با جدا شدن آن از سکوی فرودش پایان یافت. چتر نجات و پوسته‌ی پشتی هم پایین، سمت چپ تصویر دیده می‌شوند.
دهانه‌های پرشماری که در جای جای این چشم‌انداز گسترده دیده می‌شوند شادی و هیجان دانشمندان ماموریت در پی فرود یکراستِ کنجکاوی در #دهانه_عقاب در سال ۲۰۰۴ را به یادمان می‌آورد. با بیرون آمدن خودرو از پوسته و فرستادن نخستین عکسش از محیط پیرامون، نخستین دیدگاه نمای نزدیک از سنگ‌های ته‌نشستی (رسوبی) بهرام در لبه‌ی دهانه‌ی عقاب را برای دانشمندان فراهم کرد.
#اپورچونیتی پس از جدایی از دستگاه‌های فرود و بررسی دهانه‌ی عقاب، پیش از ترک دهانه، نگاهی به چشم‌انداز پشت سرش انداخت و راه درازش را در پیش گرفت. این خودرو پس از ۱۳ سال، هنوز هم فعال و پرکار است.
https://goo.gl/eCvelx
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/Opportunity.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—-------------------------------------------------------------------------
فضاپیمای مدارگرد شناسایی بهرام ناسا (ام‌آراو) عکس تازه‌ای از بستر فرود خودروی اپورچونیتی (#فرصت) در دهانه‌ی عقاب، که بیش از ۱۳ سال پیش در آن فرود آمد و تاکنون ۴۴ کیلومتر نیز از آن دورتر شده گرفته است.
در روز ۲۵ ژانویه‌ی سال ۲۰۰۴ به وقت جهانی، خودروی اپورچونیتی با کیسه‌ی هوای خود بر کف دهانه‌ی ۲۲ متری عقاب در سیاره‌ی #بهرام (مریخ) فرود آمد و پس از چند بار بالا جهیدن، در میان آن آرام گرفت.
در عکس تازه‌ای که #مدارگرد_شناسایی_بهرام روز ۸ آوریل ۲۰۱۷ با دوربین علمی تصویربرداری با وضوح بالای خود (هایراز، HiRISE) گرفته، دهانه‌ی ایگل و چتر نجات و پوسته‌ی پشتی اپورچونیتی در نزدیکی آن دیده می‌شود.
این نخستین عکس هایرایز از دهانه‌ی ایگل است. مدارگرد شناسایی بهرام بیش از دو سال پس از فرود اپورچونیتی وارد مدار بهرام شد. یکی از نخستین عکس‌های هایراز در سال ۲۰۰۶، اپورچونیتی را بر لبه‌ی یک دهانه‌ی بسیار بزرگ‌تر نشان می‌داد، دهانه‌ی ویکتوریا در حدود ۶ کیلومتری جنوب جایگاه فرود.
دهانه‌ی عقاب در بالا، سمت تصویر تازه دیده می‌شود. عملیات فرود خودرو با جدا شدن آن از سکوی فرودش پایان یافت. چتر نجات و پوسته‌ی پشتی هم پایین، سمت چپ تصویر دیده می‌شوند.
دهانه‌های پرشماری که در جای جای این چشم‌انداز گسترده دیده می‌شوند شادی و هیجان دانشمندان ماموریت در پی فرود یکراستِ کنجکاوی در #دهانه_عقاب در سال ۲۰۰۴ را به یادمان می‌آورد. با بیرون آمدن خودرو از پوسته و فرستادن نخستین عکسش از محیط پیرامون، نخستین دیدگاه نمای نزدیک از سنگ‌های ته‌نشستی (رسوبی) بهرام در لبه‌ی دهانه‌ی عقاب را برای دانشمندان فراهم کرد.
#اپورچونیتی پس از جدایی از دستگاه‌های فرود و بررسی دهانه‌ی عقاب، پیش از ترک دهانه، نگاهی به چشم‌انداز پشت سرش انداخت و راه درازش را در پیش گرفت. این خودرو پس از ۱۳ سال، هنوز هم فعال و پرکار است.
https://goo.gl/eCvelx
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/Opportunity.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies