▫️ جهان بدون‌‌ِ کار چگونه جهانی است؟
نوشته‌ی: نینا پاور
ترجمهی: امیر درویشوند
6 فوریه 2019
🔸 درست مانند دیگر موجودیت‌های نهادی – قانون، زندان، آموزش – زیرسؤال‌بردن کار، دست‌بردن در خودِ واقعیت است. همانند قانون، زندان و آموزش، تقریباً هیچ‌گاه «یک زمان خوب» برای حرف‌زدن از اصلاح یا لغو ساختارهای موجود وجود ندارد. ملغمه‌ی ایدئولوژیکی که خودِ این واژه نشان می‌دهد، ارزیابی باارزشی است. دستمزد، ضرورتی اقتصادی برای همه، به‌غیر از درصد کوچکی از جمعیت است ولی «کار» با کیفیات پیچیده و گیج‌کننده‌ای گره خورده است که به عناصری اجتماعی و حتی شِبه‌مذهبی اشاره دارند: عناصری چون هویت، پایگاه اجتماعی، اجتماع، رفتار و وظیفه.
🔸 واقعیتِ تلاش برای تبدیل کار از موضوعی جهانی، ساختاری و اقتصادی به موضوعی اخلاقی و شخصی، نه تنها روی بیکاران یا کسانی که مشاغلی بی‌ثبات دارند بلکه بر آن‌هایی که فرض می‌شود «مهیای کار»اند، درحالی که آشکارا فاقد توانایی کارند، پیامدهای ویرانگری دارد. سلب مزایای ناتوانی و ازکارافتادگی توسط شرکت‌هایی مانند آتوس و اداره‌ی کار و مستمری‌ها، نه تنها کار خاصی برای اشتغال افرادی که فرض می‌شد مهیای کار هستند، انجام نداد بلکه خیلی‌ها را هم دچار فقر کرد و به خودکشی سوق داد. هنگامی که کار به عنوان چماقی اخلاقی برای منکوب‌کردن مردم به کار گرفته می‌شود، واضح است که تأثیرش بر اشتغال واقعی مردم بسیار کمتر از الزامش به کاهش هزینه‌های دولت است، [آنهم] با این پاداش که می‌توان از آسیب‌پذیرترین اقشار به عنوان سپر بلای سیاسی استفاده کرد.
🔹 متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-Jd
#نینا_پاور #امیر_درویشوند
#بیکاری #سوسیالیسم #سرمایه‌داری
👇🏽
🖋@naghd_com
نوشته‌ی: نینا پاور
ترجمهی: امیر درویشوند
6 فوریه 2019
🔸 درست مانند دیگر موجودیت‌های نهادی – قانون، زندان، آموزش – زیرسؤال‌بردن کار، دست‌بردن در خودِ واقعیت است. همانند قانون، زندان و آموزش، تقریباً هیچ‌گاه «یک زمان خوب» برای حرف‌زدن از اصلاح یا لغو ساختارهای موجود وجود ندارد. ملغمه‌ی ایدئولوژیکی که خودِ این واژه نشان می‌دهد، ارزیابی باارزشی است. دستمزد، ضرورتی اقتصادی برای همه، به‌غیر از درصد کوچکی از جمعیت است ولی «کار» با کیفیات پیچیده و گیج‌کننده‌ای گره خورده است که به عناصری اجتماعی و حتی شِبه‌مذهبی اشاره دارند: عناصری چون هویت، پایگاه اجتماعی، اجتماع، رفتار و وظیفه.
🔸 واقعیتِ تلاش برای تبدیل کار از موضوعی جهانی، ساختاری و اقتصادی به موضوعی اخلاقی و شخصی، نه تنها روی بیکاران یا کسانی که مشاغلی بی‌ثبات دارند بلکه بر آن‌هایی که فرض می‌شود «مهیای کار»اند، درحالی که آشکارا فاقد توانایی کارند، پیامدهای ویرانگری دارد. سلب مزایای ناتوانی و ازکارافتادگی توسط شرکت‌هایی مانند آتوس و اداره‌ی کار و مستمری‌ها، نه تنها کار خاصی برای اشتغال افرادی که فرض می‌شد مهیای کار هستند، انجام نداد بلکه خیلی‌ها را هم دچار فقر کرد و به خودکشی سوق داد. هنگامی که کار به عنوان چماقی اخلاقی برای منکوب‌کردن مردم به کار گرفته می‌شود، واضح است که تأثیرش بر اشتغال واقعی مردم بسیار کمتر از الزامش به کاهش هزینه‌های دولت است، [آنهم] با این پاداش که می‌توان از آسیب‌پذیرترین اقشار به عنوان سپر بلای سیاسی استفاده کرد.
🔹 متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-Jd
#نینا_پاور #امیر_درویشوند
#بیکاری #سوسیالیسم #سرمایه‌داری
👇🏽
🖋@naghd_com
نقد اقتصاد سیاسی - نقد بتوارگی - نقد ایدئولوژی
جهان بدون‌‌ِ کار چگونه جهانی است؟
نوشته‌ی: نینا پاور ترجمهی: امیر درویشوند درست مانند دیگر موجودیت‌های نهادی – قانون، زندان، آموزش – زیرسؤال‌بردن کار، دست‌بردن در خودِ واقعیت است. همانند قانون، زندان و آموزش، تقریباً هیچ‌گاه «یک ز…
▫️ چرا دانشگاه را اِشغال می‌کنیم؟
🔹 بیانیه‌ی مطالبات جنبش اِشغال دانشگاه «ال.اس.ای» انگلستان1944
ترجمه: امیر درویشوند
14 ژوئن 2019
🔸 دانشجویان دانشگاه «ال.اس.ای» در ماه مارس 2015 اتاق جلسات مرکزی اداره‌ی این دانشگاه را اشغال کردند تا خواستار تغییر در سیستم دانشگاهیِ فعلی شوند. «ال.اس.ای» چکیده‌ی دانشگاه نولیبرال است. دانشگاه‌ها به طور فزاینده‌ای در حال پیاده‌سازی «الگوی تجاری» آموزش عالیِ خصوصی‌شده، سودمحور و بوروکراتیک هستند که دانشجویان را در چنگ بدهکاری‌های عظیم گیر می‌اندازد و دانشگاه را به کارخانه‌ی مدرک و دانشجویان را به مصرف‌کنندگان بدل می‌کند. «ال.اس.ای» بدل به الگویی برای دگرگونی سیستم دانشگاه‌های دیگر در بریتانیا و فراتر از آن شده است.
🔸 بدهکاری‌های عظیم، معیارهای بازارمحور و وابستگی به منافع شرکت‌ها عمیقاً دانشگاه و آموزش را نسبت به آنچه فکر می‌کنیم باید باشد، منحرف کرده است. دانشجویان خواستار آموزشی هستند که رهایی‌بخش است – آموزشی که برچسب قیمت ندارد. آنها خواهان دانشگاهی هستند که توسط دانشجویان، استادان و کارگرانش اداره شود. وقتی که دانشگاه بدل به کسب و کار می‌شود، کلیت زندگی دانشجویی تغییر می‌کند. وقتی که دانشگاه بیشتر نگران تصویرش، بازاریابی و «ارزش افزوده‌ی» مدارکش است، دانشجو دیگر دانشجو نیست – دانشجویان به کالا و آموزش به خدمات بدل می‌شود.
🔸 چرا اِشغال؟ دانشجویان در این اِشغال قصد دارند فضایی باز، خلاق و رهاشده ایجاد کنند که همه در آن آزادانه می‌توانند در ساخت آموزش جدیدِ مستقیماً دموکراتیک، غیرسلسله‌مراتبی و قابل دسترس در ابعاد جهانی مشارکت کنند: دانشگاه آزاد لندن. این فضا با خلق کارگاه‌ها، مباحثه‌ها و نشست‌هایی برای اشتراک‌گذاری آزادانه‌ی ایده‌ها ایجاد خواهد شد. دانش یک کالا نیست بلکه چیزی به نوبه‌ی خود ارزشمند است. آنها امیدوارند هرچند در زمان و مکانی محدود، اثبات کنند که آموزش می‌تواند آزاد و رایگان باشد. این فضای رهاشده همچنین باید فضایی برای مباحثه‌ی آزاد درباره‌ی مسیری باشد که این دانشگاه و سیستم آموزشیِ ما به مثابه‌ی یک کلیت در آن قرار دارد. می‌خواهند تأکید کنند که این روند تنها برای دانشجویان نیست. آنها همه‌ی کارکنان آکادمیک و غیرآکادمیک «ال.اس.ای» را تشویق می‌کنند که در این روند مشارکت کنندو برآنند که مبارزه‌ی خود را بر مبنای اصول برابری، دموکراسیِ مستقیم، همبستگی و مراقبت و حمایت متقابل بنا کرده‌اند. این‌ها مطالبات دانشجویان هستند و همه را دعوت می‌کنند که آزادانه آن را به بحث بگذارند و بدان بیافزایند.
🔹 متن کامل این بیانیه را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-VH
#آموزش_رایگان #جنبش_دانشجویی #اشغال_دانشگاه #اعتصاب
#امیر_درویشوند
👇🏽
🖋@naghd_com
🔹 بیانیه‌ی مطالبات جنبش اِشغال دانشگاه «ال.اس.ای» انگلستان1944
ترجمه: امیر درویشوند
14 ژوئن 2019
🔸 دانشجویان دانشگاه «ال.اس.ای» در ماه مارس 2015 اتاق جلسات مرکزی اداره‌ی این دانشگاه را اشغال کردند تا خواستار تغییر در سیستم دانشگاهیِ فعلی شوند. «ال.اس.ای» چکیده‌ی دانشگاه نولیبرال است. دانشگاه‌ها به طور فزاینده‌ای در حال پیاده‌سازی «الگوی تجاری» آموزش عالیِ خصوصی‌شده، سودمحور و بوروکراتیک هستند که دانشجویان را در چنگ بدهکاری‌های عظیم گیر می‌اندازد و دانشگاه را به کارخانه‌ی مدرک و دانشجویان را به مصرف‌کنندگان بدل می‌کند. «ال.اس.ای» بدل به الگویی برای دگرگونی سیستم دانشگاه‌های دیگر در بریتانیا و فراتر از آن شده است.
🔸 بدهکاری‌های عظیم، معیارهای بازارمحور و وابستگی به منافع شرکت‌ها عمیقاً دانشگاه و آموزش را نسبت به آنچه فکر می‌کنیم باید باشد، منحرف کرده است. دانشجویان خواستار آموزشی هستند که رهایی‌بخش است – آموزشی که برچسب قیمت ندارد. آنها خواهان دانشگاهی هستند که توسط دانشجویان، استادان و کارگرانش اداره شود. وقتی که دانشگاه بدل به کسب و کار می‌شود، کلیت زندگی دانشجویی تغییر می‌کند. وقتی که دانشگاه بیشتر نگران تصویرش، بازاریابی و «ارزش افزوده‌ی» مدارکش است، دانشجو دیگر دانشجو نیست – دانشجویان به کالا و آموزش به خدمات بدل می‌شود.
🔸 چرا اِشغال؟ دانشجویان در این اِشغال قصد دارند فضایی باز، خلاق و رهاشده ایجاد کنند که همه در آن آزادانه می‌توانند در ساخت آموزش جدیدِ مستقیماً دموکراتیک، غیرسلسله‌مراتبی و قابل دسترس در ابعاد جهانی مشارکت کنند: دانشگاه آزاد لندن. این فضا با خلق کارگاه‌ها، مباحثه‌ها و نشست‌هایی برای اشتراک‌گذاری آزادانه‌ی ایده‌ها ایجاد خواهد شد. دانش یک کالا نیست بلکه چیزی به نوبه‌ی خود ارزشمند است. آنها امیدوارند هرچند در زمان و مکانی محدود، اثبات کنند که آموزش می‌تواند آزاد و رایگان باشد. این فضای رهاشده همچنین باید فضایی برای مباحثه‌ی آزاد درباره‌ی مسیری باشد که این دانشگاه و سیستم آموزشیِ ما به مثابه‌ی یک کلیت در آن قرار دارد. می‌خواهند تأکید کنند که این روند تنها برای دانشجویان نیست. آنها همه‌ی کارکنان آکادمیک و غیرآکادمیک «ال.اس.ای» را تشویق می‌کنند که در این روند مشارکت کنندو برآنند که مبارزه‌ی خود را بر مبنای اصول برابری، دموکراسیِ مستقیم، همبستگی و مراقبت و حمایت متقابل بنا کرده‌اند. این‌ها مطالبات دانشجویان هستند و همه را دعوت می‌کنند که آزادانه آن را به بحث بگذارند و بدان بیافزایند.
🔹 متن کامل این بیانیه را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-VH
#آموزش_رایگان #جنبش_دانشجویی #اشغال_دانشگاه #اعتصاب
#امیر_درویشوند
👇🏽
🖋@naghd_com
نقد اقتصاد سیاسی - نقد بتوارگی - نقد ایدئولوژی
چرا دانشگاه را اِشغال می‌کنیم؟
ترجمهی: امیر درویشوند ما خواهانِ آن هستیم که دانشگاه «ال.اس.ای» روابط خود را با سازمان‌های استثماری و مخرب، همچون آن‌هایی که در جنگ‌ها، اشغال‌های نظامی، محروم‌سازی غیرقانونی کارگران و تخریب این …