▫️ چرا دانشگاه را اِشغال می‌کنیم؟
🔹 بیانیه‌ی مطالبات جنبش اِشغال دانشگاه «ال.اس.ای» انگلستان1944
ترجمه: امیر درویشوند
14 ژوئن 2019
🔸 دانشجویان دانشگاه «ال.اس.ای» در ماه مارس 2015 اتاق جلسات مرکزی اداره‌ی این دانشگاه را اشغال کردند تا خواستار تغییر در سیستم دانشگاهیِ فعلی شوند. «ال.اس.ای» چکیده‌ی دانشگاه نولیبرال است. دانشگاه‌ها به طور فزاینده‌ای در حال پیاده‌سازی «الگوی تجاری» آموزش عالیِ خصوصی‌شده، سودمحور و بوروکراتیک هستند که دانشجویان را در چنگ بدهکاری‌های عظیم گیر می‌اندازد و دانشگاه را به کارخانه‌ی مدرک و دانشجویان را به مصرف‌کنندگان بدل می‌کند. «ال.اس.ای» بدل به الگویی برای دگرگونی سیستم دانشگاه‌های دیگر در بریتانیا و فراتر از آن شده است.
🔸 بدهکاری‌های عظیم، معیارهای بازارمحور و وابستگی به منافع شرکت‌ها عمیقاً دانشگاه و آموزش را نسبت به آنچه فکر می‌کنیم باید باشد، منحرف کرده است. دانشجویان خواستار آموزشی هستند که رهایی‌بخش است – آموزشی که برچسب قیمت ندارد. آنها خواهان دانشگاهی هستند که توسط دانشجویان، استادان و کارگرانش اداره شود. وقتی که دانشگاه بدل به کسب و کار می‌شود، کلیت زندگی دانشجویی تغییر می‌کند. وقتی که دانشگاه بیشتر نگران تصویرش، بازاریابی و «ارزش افزوده‌ی» مدارکش است، دانشجو دیگر دانشجو نیست – دانشجویان به کالا و آموزش به خدمات بدل می‌شود.
🔸 چرا اِشغال؟ دانشجویان در این اِشغال قصد دارند فضایی باز، خلاق و رهاشده ایجاد کنند که همه در آن آزادانه می‌توانند در ساخت آموزش جدیدِ مستقیماً دموکراتیک، غیرسلسله‌مراتبی و قابل دسترس در ابعاد جهانی مشارکت کنند: دانشگاه آزاد لندن. این فضا با خلق کارگاه‌ها، مباحثه‌ها و نشست‌هایی برای اشتراک‌گذاری آزادانه‌ی ایده‌ها ایجاد خواهد شد. دانش یک کالا نیست بلکه چیزی به نوبه‌ی خود ارزشمند است. آنها امیدوارند هرچند در زمان و مکانی محدود، اثبات کنند که آموزش می‌تواند آزاد و رایگان باشد. این فضای رهاشده همچنین باید فضایی برای مباحثه‌ی آزاد درباره‌ی مسیری باشد که این دانشگاه و سیستم آموزشیِ ما به مثابه‌ی یک کلیت در آن قرار دارد. می‌خواهند تأکید کنند که این روند تنها برای دانشجویان نیست. آنها همه‌ی کارکنان آکادمیک و غیرآکادمیک «ال.اس.ای» را تشویق می‌کنند که در این روند مشارکت کنندو برآنند که مبارزه‌ی خود را بر مبنای اصول برابری، دموکراسیِ مستقیم، همبستگی و مراقبت و حمایت متقابل بنا کرده‌اند. این‌ها مطالبات دانشجویان هستند و همه را دعوت می‌کنند که آزادانه آن را به بحث بگذارند و بدان بیافزایند.
🔹 متن کامل این بیانیه را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-VH
#آموزش_رایگان #جنبش_دانشجویی #اشغال_دانشگاه #اعتصاب
#امیر_درویشوند
👇🏽
🖋@naghd_com
🔹 بیانیه‌ی مطالبات جنبش اِشغال دانشگاه «ال.اس.ای» انگلستان1944
ترجمه: امیر درویشوند
14 ژوئن 2019
🔸 دانشجویان دانشگاه «ال.اس.ای» در ماه مارس 2015 اتاق جلسات مرکزی اداره‌ی این دانشگاه را اشغال کردند تا خواستار تغییر در سیستم دانشگاهیِ فعلی شوند. «ال.اس.ای» چکیده‌ی دانشگاه نولیبرال است. دانشگاه‌ها به طور فزاینده‌ای در حال پیاده‌سازی «الگوی تجاری» آموزش عالیِ خصوصی‌شده، سودمحور و بوروکراتیک هستند که دانشجویان را در چنگ بدهکاری‌های عظیم گیر می‌اندازد و دانشگاه را به کارخانه‌ی مدرک و دانشجویان را به مصرف‌کنندگان بدل می‌کند. «ال.اس.ای» بدل به الگویی برای دگرگونی سیستم دانشگاه‌های دیگر در بریتانیا و فراتر از آن شده است.
🔸 بدهکاری‌های عظیم، معیارهای بازارمحور و وابستگی به منافع شرکت‌ها عمیقاً دانشگاه و آموزش را نسبت به آنچه فکر می‌کنیم باید باشد، منحرف کرده است. دانشجویان خواستار آموزشی هستند که رهایی‌بخش است – آموزشی که برچسب قیمت ندارد. آنها خواهان دانشگاهی هستند که توسط دانشجویان، استادان و کارگرانش اداره شود. وقتی که دانشگاه بدل به کسب و کار می‌شود، کلیت زندگی دانشجویی تغییر می‌کند. وقتی که دانشگاه بیشتر نگران تصویرش، بازاریابی و «ارزش افزوده‌ی» مدارکش است، دانشجو دیگر دانشجو نیست – دانشجویان به کالا و آموزش به خدمات بدل می‌شود.
🔸 چرا اِشغال؟ دانشجویان در این اِشغال قصد دارند فضایی باز، خلاق و رهاشده ایجاد کنند که همه در آن آزادانه می‌توانند در ساخت آموزش جدیدِ مستقیماً دموکراتیک، غیرسلسله‌مراتبی و قابل دسترس در ابعاد جهانی مشارکت کنند: دانشگاه آزاد لندن. این فضا با خلق کارگاه‌ها، مباحثه‌ها و نشست‌هایی برای اشتراک‌گذاری آزادانه‌ی ایده‌ها ایجاد خواهد شد. دانش یک کالا نیست بلکه چیزی به نوبه‌ی خود ارزشمند است. آنها امیدوارند هرچند در زمان و مکانی محدود، اثبات کنند که آموزش می‌تواند آزاد و رایگان باشد. این فضای رهاشده همچنین باید فضایی برای مباحثه‌ی آزاد درباره‌ی مسیری باشد که این دانشگاه و سیستم آموزشیِ ما به مثابه‌ی یک کلیت در آن قرار دارد. می‌خواهند تأکید کنند که این روند تنها برای دانشجویان نیست. آنها همه‌ی کارکنان آکادمیک و غیرآکادمیک «ال.اس.ای» را تشویق می‌کنند که در این روند مشارکت کنندو برآنند که مبارزه‌ی خود را بر مبنای اصول برابری، دموکراسیِ مستقیم، همبستگی و مراقبت و حمایت متقابل بنا کرده‌اند. این‌ها مطالبات دانشجویان هستند و همه را دعوت می‌کنند که آزادانه آن را به بحث بگذارند و بدان بیافزایند.
🔹 متن کامل این بیانیه را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-VH
#آموزش_رایگان #جنبش_دانشجویی #اشغال_دانشگاه #اعتصاب
#امیر_درویشوند
👇🏽
🖋@naghd_com
نقد اقتصاد سیاسی - نقد بتوارگی - نقد ایدئولوژی
چرا دانشگاه را اِشغال می‌کنیم؟
ترجمه‌‌ی: امیر درویشوند ما خواهانِ آن هستیم که دانشگاه «ال.اس.ای» روابط خود را با سازمان‌های استثماری و مخرب، همچون آن‌هایی که در جنگ‌ها، اشغال‌های نظامی، محروم‌سازی غیرقانونی کارگران و تخریب این …
▫️ مشق نئولیبرالیسم در مدرسه
نوشته‌ی: جلال نباتی/ معلم
16 اکتبر 2019
🔸 به دلیل اجرای سیاست‌های حذف خدمات رفاهی و روی آوردن به سیاست‌هایی که در آن خدمات رفاهی و امکانات عمومی به فروش می‌رسد آموزش و پرورش به سمت پولی شدن حرکت کرده و این حرکت با شتاب بیشتری به سراشیبی نزدیک می‌شود. سیاست‌های فروش خدمات رفاهی و کالایی کردن آن، سیاستی نئولیبرالیستی است که در پی حذف کامل خدمات رفاهی است تا منطق بازار در همۀ امور حکمفرما شود. به نظر مجریان این سیاست‌ها بازار می‌تواند روابط خود را بر اساس عرضه و تقاضا تنظیم کند و در راستای اجرای این سیاست‌ها بدیهی است همه چیز در جامعه به عنوان کالا نگریسته شود تا به فروش برسد. به همین علّت با تبلیغات و شعارها و گفته‌های نغز و جذاب سعی می‌کنند خریداران را ترغیب به خرید اجناس کنند. شعارهای سیاست‌های نئولیبرالیستی زیبا و جذاب هستند و چون با خرید و فروش و سرمایه و پول در ارتباط هستند، امکان جذب افراد به این گفته‌های رنگین بسیار زیاد است امّا هرگز این سیاست‌ها توضیح نمی‌دهند که به دست آوردن بی‌رویه ثروت و سرمایه، چه مابه‌ازا و عوارضی برای جامعه دارد و ممکن است این سیاست‌ها بنیان جامعۀ انسانی و محیط زیست را نابود کند. برای سیاست‌های نئولیبرالیستی، به دلیل جمعیت زیادی که در امر آموزش و مدرسه وجود دارد، امکان سرمایه‌گذاری و رقابت و به دست آوردن ارزش افزوده در آن بیشتر است.
🔸 ایران در سیاست‌گذاری آموزش و پرورش با سرعتی سرسام‌‌آور به سمت سیاست‌های نئولیبرالیسم می‌رود. اجرای این سیاست‌ها بعد از دوران جنگ در هر دولتی اجرا شده است و در هر موردی که دولت‌های مختلف با هم اختلاف داشته باشند در این سیاست‌ها پیرو و مشوّق هم بودند و در همۀ دولت‌ها این سیاست‌ها پیگیری شده است و با سر کارآمدن هر دولتی با هر گرایش سیاسی، قسمتی از برنامه‌های نئولیبرالیسم در آموزش اجرا شده است که به چند نمونه از این سیاست‌ها اشاره خواهد شد.
🔸 یکی از طرح‌هایی که در آموزش و پرورش در حال اجرایی شدن است، طرح «معلّم تمام وقت» است که با توجّه به این طرح معلّمان می‌توانند در صورت تمایل شش ساعت اضافه، تدریس کنند و در مقابل مبلغی به حقوقشان اضافه می‌شود که این اضافه حقوق، در حقوق بازنشستگی نیز تأثیرگذار خواهد بود. در اضافه تدریس که به عنوان اضافه کاری از آن یاد می‌شود، دریافت مبلغ اضافه‌کاری در حقوق بازنشستگی تأثیرگذار نبود. به دلیل وضعیت ناهنجار اقتصادی و پایین بودن حقوق، داشتن یک زندگی معمولی خارج از دسترس است، اضافه حقوق در این شرایط، حتّی اگر منوط به کار بیشتر باشد که عوارض روحی و روانی و جسمی زیادی دارد، متقاضیانی خواهد داشت. مجریان این سیاست‌ها به جای افزایش حقوق و مزایا که امکان یک زندگی معمولی را فراهم کند بدون آنکه به ساعت کار افراد اضافه شود، اضافه حقوق را منوط به کار اضافه کرده‌اند. این نگاه و بینش نسبت به کار آموزشی از شی‌محور بودن و کمّی‌نگری افراد است که فقط کار را در تولید یک شی در نظر می‌گیرند و اگر چنین عملی انجام نشود آن‌را کار و فعّالیت در نظر نمی‌گیرند به باور آنان کار معلّمی تولید محسوس ندارد، پس کار محسوب نمی‌شود و امری بیهوده است...
🔹 متن کامل ابن مقاله را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-14g
#جلال_نباتی
#کالاشدگی #آموزش_رایگان #جنبش_معلمان #نئولیبرالیسم
👇🏽
🖋@naghd_com
نوشته‌ی: جلال نباتی/ معلم
16 اکتبر 2019
🔸 به دلیل اجرای سیاست‌های حذف خدمات رفاهی و روی آوردن به سیاست‌هایی که در آن خدمات رفاهی و امکانات عمومی به فروش می‌رسد آموزش و پرورش به سمت پولی شدن حرکت کرده و این حرکت با شتاب بیشتری به سراشیبی نزدیک می‌شود. سیاست‌های فروش خدمات رفاهی و کالایی کردن آن، سیاستی نئولیبرالیستی است که در پی حذف کامل خدمات رفاهی است تا منطق بازار در همۀ امور حکمفرما شود. به نظر مجریان این سیاست‌ها بازار می‌تواند روابط خود را بر اساس عرضه و تقاضا تنظیم کند و در راستای اجرای این سیاست‌ها بدیهی است همه چیز در جامعه به عنوان کالا نگریسته شود تا به فروش برسد. به همین علّت با تبلیغات و شعارها و گفته‌های نغز و جذاب سعی می‌کنند خریداران را ترغیب به خرید اجناس کنند. شعارهای سیاست‌های نئولیبرالیستی زیبا و جذاب هستند و چون با خرید و فروش و سرمایه و پول در ارتباط هستند، امکان جذب افراد به این گفته‌های رنگین بسیار زیاد است امّا هرگز این سیاست‌ها توضیح نمی‌دهند که به دست آوردن بی‌رویه ثروت و سرمایه، چه مابه‌ازا و عوارضی برای جامعه دارد و ممکن است این سیاست‌ها بنیان جامعۀ انسانی و محیط زیست را نابود کند. برای سیاست‌های نئولیبرالیستی، به دلیل جمعیت زیادی که در امر آموزش و مدرسه وجود دارد، امکان سرمایه‌گذاری و رقابت و به دست آوردن ارزش افزوده در آن بیشتر است.
🔸 ایران در سیاست‌گذاری آموزش و پرورش با سرعتی سرسام‌‌آور به سمت سیاست‌های نئولیبرالیسم می‌رود. اجرای این سیاست‌ها بعد از دوران جنگ در هر دولتی اجرا شده است و در هر موردی که دولت‌های مختلف با هم اختلاف داشته باشند در این سیاست‌ها پیرو و مشوّق هم بودند و در همۀ دولت‌ها این سیاست‌ها پیگیری شده است و با سر کارآمدن هر دولتی با هر گرایش سیاسی، قسمتی از برنامه‌های نئولیبرالیسم در آموزش اجرا شده است که به چند نمونه از این سیاست‌ها اشاره خواهد شد.
🔸 یکی از طرح‌هایی که در آموزش و پرورش در حال اجرایی شدن است، طرح «معلّم تمام وقت» است که با توجّه به این طرح معلّمان می‌توانند در صورت تمایل شش ساعت اضافه، تدریس کنند و در مقابل مبلغی به حقوقشان اضافه می‌شود که این اضافه حقوق، در حقوق بازنشستگی نیز تأثیرگذار خواهد بود. در اضافه تدریس که به عنوان اضافه کاری از آن یاد می‌شود، دریافت مبلغ اضافه‌کاری در حقوق بازنشستگی تأثیرگذار نبود. به دلیل وضعیت ناهنجار اقتصادی و پایین بودن حقوق، داشتن یک زندگی معمولی خارج از دسترس است، اضافه حقوق در این شرایط، حتّی اگر منوط به کار بیشتر باشد که عوارض روحی و روانی و جسمی زیادی دارد، متقاضیانی خواهد داشت. مجریان این سیاست‌ها به جای افزایش حقوق و مزایا که امکان یک زندگی معمولی را فراهم کند بدون آنکه به ساعت کار افراد اضافه شود، اضافه حقوق را منوط به کار اضافه کرده‌اند. این نگاه و بینش نسبت به کار آموزشی از شی‌محور بودن و کمّی‌نگری افراد است که فقط کار را در تولید یک شی در نظر می‌گیرند و اگر چنین عملی انجام نشود آن‌را کار و فعّالیت در نظر نمی‌گیرند به باور آنان کار معلّمی تولید محسوس ندارد، پس کار محسوب نمی‌شود و امری بیهوده است...
🔹 متن کامل ابن مقاله را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-14g
#جلال_نباتی
#کالاشدگی #آموزش_رایگان #جنبش_معلمان #نئولیبرالیسم
👇🏽
🖋@naghd_com
نقد اقتصاد سیاسی - نقد بتوارگی - نقد ایدئولوژی
مشق نئولیبرالیسم در مدرسه
نوشته‌ی: جلال نباتی به دلیل اجرای سیاست‌های حذف خدمات رفاهی و روی آوردن به سیاست‌هایی که در آن خدمات رفاهی و امکانات عمومی به فروش می‌رسد آموزش و پرورش به سمت پولی شدن حرکت کرده و این حرکت با شتاب …