یادگار عمر
همایون شجریان

بخوان زیر باران که یار توام
تو عید منی،من بهار توام...

چون حقّ‌تعالی خواهد که کسی را بگیرد، او را در دنیا منصبی عظیم و پادشاهی ِبزرگ دهد، هم‌چون فرعون و نمرود و امثال اینها…
آن همه چو داری‌ست که حقّ تعالی ایشان را بر آنجا می‌کند تا جمله‌ی خلایق بر آنجا مطلّع شوند.

فیه ما فیه

خلل از این است که
خدای را به نظر محبت نمی نگرند .
به نظر علم می نگرند .
و به نظر معرفت .
و نظر فلسفه .
نظر محبت ،
کار دیگر است !

                           شمس تبریزی

شما جهان را آن طور که هست نمی بینید بلکه طوری جهان را می بینید که ذهنتان به شما دیکته میکند.
افراد گوناگون به اشکال مختلفی شرطی شده اند وذهن کاری نمی کند جز همین شرطی کردن.
انسانها با مسائل مختلف مطابق شیوه ی شرطی شدنشان بر خورد میکنند.
ما فکر میکنیم که یک نفر بالا تر است،یک نفر پایین تر،زن ها از قدرت کمتری  برخوردارند ومردها قدرتمند تر هستند،یکی باهوش تر است ودیگری از هوش وذکاوت کمتری بر خوردار است.....بشر این تقسیمات را انجام میدهد وهمه اینها لایه به لایه روی یکدیگر ذهنیت ما را تشکیل میدهند.در صورتی که شما قادر نباشید ذهن خود را کنار بگذارید ومستقیما وبا آگاهی خالص به هستی بنگرید هرگز موفق به مشاهده ی حقیقت نخواهید شد.
در این جهان بزرگترین #شهامت این است که ذهن کنار گذاشته شود وشجاعترین فرد کسی است که بتواند بدون مانع ذهن به این جهان بنگرد،درست همان گونه که هست،

#اشو

شرم از آن چشمِ سیه بادش
و مژگان دراز

هر که دل بردنِ او دید
و در انکارِ من است

#حافظ

رنج. گنج آمد که رحمتها در اوست
مغز تازه شد چو بخراشید پوست

رنج: گنجخانه اي است که رحمت های فراوانی در آن نهفته است. چنانکه مثلاً وقتی رویِ پوستِ (بادام و یا گردو و پسته) تَرَک بردارد نشان اینست که مغزِ آن لطیف و رسیده است. همینطور وقتی جسم آدمی بر اثر کسالت و بیماری، شکسته شود، قلب و روح تازه می شود و نیرو پیدا می‌کند.

ای برادر موضعِ تاریک و سرد
صبر کردن بر غم و سُستی و درد

ای برادر جای تاریک و سرد را تحمّل کردن و اندوه و ناتوانی و درد را برخود هموار کردن نتیجه صبر کردن است.


چشمهٌ حیوان و جام مستی است
 کان بلندی‌ها  همه در  پستی است

همه اینها سرچشمه آب حیات و جام مستی الهی است. زیرا همه آن مقام های والای معنوی در انکسار و خواری به دست می‌آید.


آن بهاران مُضمَرست اندر خزان
در بهارست آن‌خزان، مگریز از آن ‏

به‌عنوان مثال, موسم بهار در موسم پاییز، نهفته است و پاییز در بهار. پس،از آن فرار مکن.

شرح مثنوی

ملکِ دل با هر جهت تسخیرِ لطف و قهر اوست

با عدالت گر نگیرد، با ستم خواهد گرفت!


#هنر_جندقی
 

با هیچ‌کس نباید بیش از اندازه گذشت یا محبت داشت…!

همان‌طور که دوستانمان را نه به علت رد کردن تقاضای قرضی که از ما خواسته‌اند، بلکه به علت اینکه به آنان قرض داده‌ایم، از دست می‌دهیم،
هیچ‌کس را به علت رفتار غرورآمیز و بی‌اعتنایی اندک از دست نمی‌دهیم، بلکه به این علت از دست می‌دهیم،
که رفتاری بیش از اندازه دوستانه و فروتنانه از ما دیده است…

#آرتور_شوپنهاور

تنها گناه واقعی این است، آدم تلاش کند خودش را چیزی نشان بدهد که در اصل نیست !

#جوجو_مویز

گرچه سیم و زر ز سنگ آید همى
در همه سنگى نباشد رز و سیم

بر همه علم همى تابد سهیل
جایى انبان مى کند جایى ادیم


#گلستان_سعدی

نیست در دشت طلب‌، باکعبه ما را احتیاج

سجده‌گاه ماست
هرجا نقش پا افتاده است

#بیدل_دهلوی

آیا به انتظار مدام عادت کرده ای ؟
چقدر از زندگی خود را در این انتظار صرف کرده ای البته انتظارها کوچک بد نیست ، مانند انتظار در صف اتوبوس ، فرودگاه یا انتظار برای مسافری که قرار است بیاید یا کاری که قرار است تمام شود و غیره ….

بسیاری از آدم ها همه عمر خود را صرف
می کنند تا شاید عاقبت به روزی برسند که بتوانند واقعا زندگی کنند .

انتظار حالتی است از حالات ذهن ،
انتظار اساسا به معنای آن است که تو آینده را می خواهی
و #لحظه_حال را نمی خواهی...

#اکهارت  تله

طلب بهشت و طلب عشق


جهانی طالب بهشت شده اند،و یکی طالب عشق نیامده!از بهر انکه بهشت،نصیب نفس و دل باشد و عشق،نصیب جان و حقیقت

تمهیدات،بند۱۵۸
عین القضاة همدانی:

بحریست نه کاهنده نه افزاینده
امواج برو رونده و آینده
عالم چو عبارت از همین امواجست
نبود دو زمان بلکه دو آن پاینده

#ابوسعید_ابوالخیر

ای جملهٔ خلق را ز بالا و ز پست
آورده ز لطف خویش از نیست به هست

بر درگه عدل تو چه درویش و چه شاه؟
در سایهٔ عفو تو چه هشیار و چه مست؟

#عراقی
- رباعی شمارهٔ ۱۳

ناخوانده به هرجا که روی غم باشی
ور خوانده روی تو محرم آن دم باشی

تا کافر را خدا نخواند نرود
شرمت بادا ز کافری کم باشی

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۱۹۷۱

ای راهروان را گذر از کوی تو نه
ما بیخبر از عشق و خبر سوی تو نه

هر تشنه که از دست تو بستاند آب
از دست تو سیر گردد از روی تو نه

#سعدی
- رباعی شمارهٔ ۱۳۰

عیبم مکن ای خواجه اگر می نوشم
در عاشقی و باده پرستی کوشم

تا هشیارم نشسته با اغیارم
چون بی‌هوشم به یار هم آغوشم

#ابوسعید_ابوالخیر
- رباعی شمارهٔ ۴۵۳