من دگر شعر نخواهم که نویسم که مگس
زحمتم می‌دهد از بس که سخن شیرین است



==اَفصَح اَلمُتَکلمین حضرت سعدی==

خوش باش که هر که راز داند
داند که خوشی خوشی کشاند
شیرین چو شکر تو باش شاکر
شاکر هر دم شکر ستاند
شکر از شکرست آستین پر
تا بر سر شاکران فشاند
تلخش چو بنوشی و بخندی
در ذات تو تلخیی نماند
گویی که چگونه‌ام خوشم من
گویم ترشم دلت بماند
گوید که نهان مکن ولیکن
در گوشم گو که کس نداند
در گوش تو حلقه وفا نیست
گوش تو به گوش‌ها رساند

مولانا

بر سر آتش تو ، سوختم و  دود نکرد
آب بر آتش تو  ، ریختم‌ و  سود نکرد

آزمودم دل خود را ، به هزاران شیوه
هیچ چیزش بجز وصل تو خشنود نکرد

مولانا

گر شکند دل مرا جان بدهم به دل شکن
گر ز سرم کله برد من ز میان کمر برم

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم
اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم

مولانا

آمد بهار جان ها

محسن چاووشی

شاه منی لایق سودای من
قند منی لایق دندان من

مولانا جانم

عاشقان پیدا و دلبر ناپدید
در همه عالَم چنین عشقی که دید؟

نارسیده یک لبی بر نقشِ جان
صد هزاران جان‌ها تا لب رسید

مولانا

از این اشکستگی دریافت اسرار
ز دیدار تو ای دانای اسرار

تو دانائی و جمله رهنمائی
هر آنکس را که خواهی درگشائی

#حضرت_عطار

خصمت کجاست در کف پای خودش فکن

یار تو کیست بر سر چشم منش نشان


هم کام من به خدمت تو گشته منتظم

هم نام من به مدحت تو گشته جاودان

حافظ

#شماعی_زاده - جوونه

#ستار - صدای بارون

یادگار عمر
همایون شجریان

بخوان زیر باران که یار توام
تو عید منی،من بهار توام...

چون حقّ‌تعالی خواهد که کسی را بگیرد، او را در دنیا منصبی عظیم و پادشاهی ِبزرگ دهد، هم‌چون فرعون و نمرود و امثال اینها…
آن همه چو داری‌ست که حقّ تعالی ایشان را بر آنجا می‌کند تا جمله‌ی خلایق بر آنجا مطلّع شوند.

فیه ما فیه

خلل از این است که
خدای را به نظر محبت نمی نگرند .
به نظر علم می نگرند .
و به نظر معرفت .
و نظر فلسفه .
نظر محبت ،
کار دیگر است !

                           شمس تبریزی

شما جهان را آن طور که هست نمی بینید بلکه طوری جهان را می بینید که ذهنتان به شما دیکته میکند.
افراد گوناگون به اشکال مختلفی شرطی شده اند وذهن کاری نمی کند جز همین شرطی کردن.
انسانها با مسائل مختلف مطابق شیوه ی شرطی شدنشان بر خورد میکنند.
ما فکر میکنیم که یک نفر بالا تر است،یک نفر پایین تر،زن ها از قدرت کمتری  برخوردارند ومردها قدرتمند تر هستند،یکی باهوش تر است ودیگری از هوش وذکاوت کمتری بر خوردار است.....بشر این تقسیمات را انجام میدهد وهمه اینها لایه به لایه روی یکدیگر ذهنیت ما را تشکیل میدهند.در صورتی که شما قادر نباشید ذهن خود را کنار بگذارید ومستقیما وبا آگاهی خالص به هستی بنگرید هرگز موفق به مشاهده ی حقیقت نخواهید شد.
در این جهان بزرگترین #شهامت این است که ذهن کنار گذاشته شود وشجاعترین فرد کسی است که بتواند بدون مانع ذهن به این جهان بنگرد،درست همان گونه که هست،

#اشو

شرم از آن چشمِ سیه بادش
و مژگان دراز

هر که دل بردنِ او دید
و در انکارِ من است

#حافظ

رنج. گنج آمد که رحمتها در اوست
مغز تازه شد چو بخراشید پوست

رنج: گنجخانه اي است که رحمت های فراوانی در آن نهفته است. چنانکه مثلاً وقتی رویِ پوستِ (بادام و یا گردو و پسته) تَرَک بردارد نشان اینست که مغزِ آن لطیف و رسیده است. همینطور وقتی جسم آدمی بر اثر کسالت و بیماری، شکسته شود، قلب و روح تازه می شود و نیرو پیدا می‌کند.

ای برادر موضعِ تاریک و سرد
صبر کردن بر غم و سُستی و درد

ای برادر جای تاریک و سرد را تحمّل کردن و اندوه و ناتوانی و درد را برخود هموار کردن نتیجه صبر کردن است.


چشمهٌ حیوان و جام مستی است
 کان بلندی‌ها  همه در  پستی است

همه اینها سرچشمه آب حیات و جام مستی الهی است. زیرا همه آن مقام های والای معنوی در انکسار و خواری به دست می‌آید.


آن بهاران مُضمَرست اندر خزان
در بهارست آن‌خزان، مگریز از آن ‏

به‌عنوان مثال, موسم بهار در موسم پاییز، نهفته است و پاییز در بهار. پس،از آن فرار مکن.

شرح مثنوی