گوگوش
خودم را درون واژه ها
میان سطرهای دفتر احساسم
پنهان کرده ام
خودم را همچون باران
رها کرده ام
روی پنجره ی یخ زده ی دلتنگی
تا کسی نبیند غمی را که بر دلم نشست
و اشکی که روان شد از زیادیِ فاصله ها

مرغ دلم باز پریدن گرفت
طوطیِ جان قند چریدن گرفت

اشتر دیوانه ی سر مست من
سلسله ی عقل دریدن گرفت

#مولانا

امروز، سماعست و سماعست و سماع
نورست شعاعست و شعاعست و شعاع

این عشق، مطاعست و مطاعست و مطاع
از عقل، وداعست و وداعست و وداع

#مولانا

خیز و در کاسه ی زر آب ِطربناک انداز
پیشتر زانکه شود کاسه ی سر خاک انداز

عاقبت منزل ما وادیِ خاموشانست
حالیا غلغله در گنبد ِافلاک انداز

چشم ‌ِ آلوده نظر از رخِ جانان دورست
بر رخِ او نظر از آینه ی پاک انداز

به سر ِسبز تو ، ای سرو ،که گر خاک شوم
ناز از سر بنه و سایه برین خاک انداز

دل ما را که ز مار ِ سر ِ زلف ِ تو بخست
از لب ِ خود به شفاخانه ی تریاک انداز

مُلک این مزرعه دانی که ثباتی ندهد
آتشی از جگرِ جام در املاک انداز

غسل در اشک زدم کَاهل ِ طریقت گویند
پاک شو اول و پس دیده بر آن پاک انداز

یا رب آن زاهدِ خود بین که بجز عیب ندید
دود ِآهیش در آیینه ی ادراک انداز

چون گل از نکهتِ او جامه قبا کن ،حافظ
وین قبا در ره ِآن قامت ِچالاک انداز

حافظ

هردم از عمر می رود نفسی
چون نگه می کنی نمانده بسی

ای که پنجاه رفت و در خوابی
مگر این پنج روزه دریابی

خجل آن کس که رفت و کار نساخت
کوس رحلت زدند و بار نساخت

هرکه آمد عمارتی نو ساخت
رفت و منزل به دیگری پرداخت

نیک و بد چون همی بباید مُرد
خُنُک آن کس که گویِ نیکی برد

#سعدی

در زبان‌های مختلف، معمولاً کسی را به‌عنوان برترین و شیواترین شخص معرفی می‌کنند که توانسته‌است از ذهنِ خلاقِ نبوغ‌آمیزِ و جادوی سخنش استفاده کند و چیزی بیافریند که در آن زبان بی‌نظیر یا کم‌نظیر باشد.

به نظر بسیاری از متخصصان زبان و ادبیات فارسی، سعدی برترین سخنورِ زبان فارسی‌ست.

اگر بخواهیم یک نماینده برای زبان فارسی برگزینیم، آن نماینده #سعدی است.


اول اردیبهشت ماه بزرگداشت #سعدی_شیرازی گرامی باد 🙏❤️😊👌


.

هیچ مرا با رنج نسبتی نیست؛

هستی من نماند که رنج از هستی بوَد؛

وجود من پُر از خوشی‌ست؛

چرا رنج برونی را بر خود گیرم؟


به جوابی

و دشنامی دفع کنم،

و از خانه برون اندازم

شمس

من لااُبالی‌ام،؛

نه از فراق مولانا مرا رنج،
نه از وصال او مرا خوشی.

خوشی من از نهاد من،
رنج من هم از نهاد من.

مقالات شمس

علامت عارف آن است که:

مانده نگردد از یادکردِ دوست،

و سیر نشود از دوستی او. 

خوشتر از ذکر،
طعام نیست در دهانِ یقین
بر خوانِ رضا.

شمس

چو روز آمد از ماه اردیبهشت
جهان شد ز لاله بسان بهشت

#ایرانشان


بهشت است گیتی ز اردیبهشت
حلال آمد ای مه می اندر بهشت

#مسعود_سعد_سلمان


رسیده موکب اردیبهشت ماه و شدست
چمن بهشت مثال و دمن بهشت مقام

#ملک_الشعرا_بهار

محمّدتقی بهار (۱۸ آذر ۱۲۶۵–۱ اردیبهشت ۱۳۳۰) ملقب به ملک‌الشعرا و متخلص به «بهار»، شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامه‌نگار، تاریخ‌نگار و سیاست‌مدار معاصر ایرانی بود. ناتل خانلری وی را آخرین ادیب بزرگ ایران می‌نامد

تو از کدام بیابان تشنه می آیی ای باد
که بوی هیچ گلی با تو نیست
نه زوزه ی کشیده ی گرگ گری
نه آشیان خراب چکاوکی
نه برگ خرمایی
تو از کدام
بیابان می آیی ؟
پرندگان غریبی از این کرانه می گذرند
پرندگان غریبی که نام هیچ کدام
به ذهن سبز گز پیر ده نمی گذرد

#منوجهر_آتشی
#تشویشها
#دیدار_در_فلق

#شکپوی

بر آبی چین افتاد. سیبی به زمین افتاد.
گامی ماند. زنجره خواند.
همهمه‌ای خندید. بزمی بود، برچیدند.
خوابی از چشمی بالا رفت.
این رهرو تنها رفت، بی ما رفت.
رشته گسست: من پیچم، من تابم. کوزه شکست: من آبم.
این سنگ، پیوندش با من کو؟ آن زنبور، پروازش تا من کو؟
نقشی پیدا، آیینه کجا؟ این لبخند، لب‌ها کو؟ موج آمد، دریا کو؟
می‌بویم، بو آمد. از هرسو، های آمد، هو آمد. من رفتم، "او" آمد، "او" آمد.

#سهراب_سپهری
📖 #شرق_اندوه
#هشت_کتاب

سهراب سپهری (۱۴ مهر ۱۳۰۷ – ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹) شاعر، نویسنده و نقاش اهل ایران بود. او از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران است و شعرهایش به زبان‌های بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده‌است.

دو بیتم جگر کرد روزی کباب
که می‌گفت گوینده‌ای با رباب:
دریغا که بی ما بسی روزگار
بروید گل و بشکفد نوبهار
بسی تیر و دی ماه و اردیبهشت
برآید که ما خاک باشیم و خشت

#سعدی
#بزرگداشت

روز اول اردیبهشت ماه، روز آغاز نگارش کتاب گلستان، توسط مرکز سعدی‌شناسی ایران، روز سعدی نامیده شده است. این رسم از سال ۱۳۸۱ برقرار بوده ولی در اول اردیبهشت ۱۳۸۹ و در اجلاس شاعران جهان در شیراز، نخستین روز اردیبهشت ماه از سوی نهادهای فرهنگی داخلی و خارجی به عنوان روز سعدی نامگذاری شد

بعد از کدام قرن بر این دشت
ساقه‌یی می‌روید
و ناله‌های زمین را
در باد می‌پراکند؟

#محمد_مختاری
محمّد مختاری (۱ اردیبهشت ۱۳۲۱ – ۱۲ آذر ۱۳۷۷) شاعر، نویسنده، مترجم و منتقد چپ‌گرای ایرانی و از فعالان کانون نویسندگان ایران بود

❁﷽❁


        اولِ اردیبهشت ماهِ جلالی
       بلبلِ گوینده بر منابر قَضبان

     بر گلِ سرخ از نم اوفتاده لآلی
   همچو عرق بر عذارِ شاهدِ غَضبان

#سعدی
🤍 بزرگداشت سعدی شیرین سخن

بر بعضی لباس فسق، عاریتی است.
بر بعضی لباس صلاح، عاریتی است.

#شمس_تبريزى

گفتند: ما را تفسیر قرآن بساز.
گفتم: تفسیر ما چنان است که می دانید.

نی از محمد! و نی از خدا!

#شمس_تبريزى

ز تابِ آتشِ سودایِ عشقش ،

به‌سانِ دیگ ، دایم می‌زنم جوش ،




چو پیراهن ، شَوَم آسوده‌خاطر ،

گَرَش ، همچون قبا ،،، گیرم در آغوش ،




اگر ، پوسیده گردد استخوانم ،

نگردد مِهرت ، از جانم فراموش ،





#حافظ

اين من نيز منكر مى شود مرا.

#شمس_تبريزى

مده ای رفیق پندم که نظر بر او فکندم

تو میان ما ندانی که چه می‌رود نهانی

                                            «سعدی»


یکم اردیبهشت ماه روز بزرگداشت سعدی گرامی باد.
          

می گوید : ای خدا چنین کن ، وای خدا چنان مکن .
چنان باشد که می گوید :
ای پادشاه آن کوزه را برگیر و اینجا بنه .
پادشاه را " لالا مبارک " خود کرده است ؛ می فرمایدش این مکن و آن بکن ..

#شمس_تبريزى

تفسیر قرآن هم از حق شنو. از غیر حق تفسیر بشنوی، آن تفسیر حالِ ایشان بُوَد نه تفسیر قرآن. ترجمۀ تحت اللفظ، همه کودکان پنج ساله خود بگویند.

#شمس_تبريزى