مال است و زر است مکسب تن
کسب دل دوستی فزودن

بستان بی‌دوست هست زندان
زندان با دوست هست گلشن


#مولانای_جان

گر لذت دوستی نبودی
نی مرد شدی پدید نی زن

خاری که به باغ دوست روید
خوشتر ز هزار سرو و سوسن


#مولانای_جان

ور می ترسی ز تیر و شمشیر
جوشن گر عشق ساخت جوشن

هم عشق کمال خود بگوید
دم درکش و باش مرد الکن


#مولانای_جان

هنگامی که همه‌ی روزها یکسان باشند،
معنایش آن است که آدم دیگر نمی‌تواند رخدادهای نیکی را که با هر بار گردش خورشید در آسمان در زندگی‌اش رخ می‌دهند، درک کند.
.

📙 کتاب کیمیاگر از پائولو کوئیلو

بگذارید  که از  خانه به میخانه  روم
گاهی  از  تنگدلی ، در پی  پیمانه  روم

بگذارید  من  گم  شده  لیلا ،  گاهی
همچو مجنون  به هوای دل دیوانه  روم

گاه گاهی  بگذارید، بر  همنفسان
بهر  تسکین  دل سوخته ، مستانه  روم

دلم  از صحبت و دمسردی  خویشان  بگرفت
بگذارید  زمانی بر بیگانه  روم

بگذارید  اگر هم ز  حقیقت  سخنی  است
من بی حوصله در  قالب  افسانه  روم

استاد -رحیم - معینی کرمانشاهی

‍ ‍ این کس که ذکر می‌کند از این دو حالت بیرون نیست،
یا حاضرست یا غایب،
اگر غایب است غیبت می‌کند،
و اگر حاضرست وحشت می‌انگیزد، پیش سلطان ایستاده است می‌گوید سلطان چنین گفت و سلطان چنان کرد.

مقالات شمس

به دلم چه آذر آمد چو خیال تو درآمد
دو جهان به هم برآمد تو چنین شکر چرایی

تو در آن دو رخ چه داری که فکندی از عیاری
دو هزار بی‌قراری تو چنین شکر چرایی


#مولانا

به خاطر داشته باش که وقتی قلبت رنج می کشد ، به معنی این است که در حال ورود به لایه های عمیق تر وجودت هستی . قلب هرگز دروغ نمی گوید . ذهن در دروغ زندگی می کند . ذهن از دروغ تغذیه می کند و در تمامی نادرستی ها غرق می شود اما قلب همیشه امین و راستگوست . قلب ، ساده و صادق است . هرگز زرنگی به خرج نمی دهد . کلک بازی بلد نیست . بی نهایت با هوش است اما به اندازەی سر سوزنی حیله گر نیست . دقیقا همان چیزی که هست را منعکس می کند . زیبایی و اصالت او هم از همینجا ناشی می شود . تو هرگز با ذهن نمی توانی خدا را بشناسی . امکان ندارد که بتوانی یک چیز با ارزش را با ذهن بشناسی . عشق ، زیبایی و خدا فقط با قلب شناخته می شوند . قلب ، دروازه ای گشوده به سوی حقیقت است...

اشو

ترانه بسیار زیبا و خاطره انگیز
دریا کنار
با صدای : حمیرا

ترانه بسیار زیبا و خاطره انگیز
ستاره
(ستاره خونم شدی... )
با صدای : معین

در اصل،  قرن بیست و یکم
چندان فرقی با قرن سیزدهم ندارد!
هر دوی این قرن‌ها را در کتاب‌های تاریخ این‌طور ثبت خواهند کرد؛
قرن اختلاف‌های دینی
که مثل و مانندش دیده نشده،
مبارزه‌های فرهنگی، پیش داوری‌ها و سوء تفاهم‌ها؛ بی‌اعتمادی‌ها، بی‌ثباتی‌ها و خشونتی که همه جا پخش می‌شود؛ و نیز نگرانی‌ای که «دیگری» منشأ آن است!
روزگار هرج و مرج...

در چنین روزگاری عشق صرفا کلمه‌ای لطیف نیست، خود به تنهایی قطب‌نماست.


ملت عشق
الیف شافاک

من خاک شوم جانا، در رهگذرت افتم

آخر به غلط روزی، بر من گذرت افتد


#عراقی

بسی خواهم میانت را بگیرم، وه همی ترسم

که تنگ آیی زمن بی آنکه چیزی در میان باشد

#امیر_خسرو_دهلوی

                  یک مشوق باش.
            این دنیا به اندازه کافی
                انتقادکننده دارد.

                  #وین_دایر

سخنان #استاد_الهی_قمشه_ای_حفظه_اللّٰه

گویند برو تا برود صحبتت از دل
ترسم هوسم بیش کند بُعد مسافت


[[حضرت سعدی شیخ اجل]]

فراموش نکن که زمین، از لمس کردن پای برهنه ی تو لذت می برد و باد برای بازی با موهایت اشتیاق دارد..

جبران خلیل جبران

نیک‌بختی در زندگی نوع بشر به
منزله نظریه و سلیقه است و
به خودی خود، وجود خارجی ندارد.
همان طوری که سلیقه من و شما با
هم متفاوت است، شما فلان غذا را
دوست دارید و من دوست
ندارم، شما در فلان موقع احساس
نیک بختی می‌کنید و من در همان
وقت احساس بدبختی می‌کنم.
ولی حتی همین نیک‌بختی که مربوطه
به سلیقه و نظریه فردی
می‌باشد، موقتی است، و ده سال بعد، شما
که در آن حال احساس سعادت
می‌کردید، ممکن است احساس ملامت
و کسالت کنید.

موریس مترلینگ