شوقِ تواَم ، باز گریبان گرفت ،

اشک ، دوان آمد و ،، دامان گرفت ،



سهل بُوَد تَرکِ دو عالَم ، ولی ،

تَرکِ رُخ و زلفِ تو ، نتوان گرفت ،



جانِ منی ! ، بی تو ،، نفس چون زنم ؟ ،

زانکه ، مرا ، بی تو ،،، دل ، از جان گرفت ،




#امیر_خسرو_دهلوی

آن کو ندید رنجی،
رنج کسان نداند..

#امیر_خسرو_دهلوی


تا رنج تحمل نکنی،
گنج نبینی

تا شب نرود،
صبح پدیدار نباشد...

#سعدی

خبرم شده ست کامشب سر یار خواهی آمد
سر من فدای راهی که سوار خواهی آمد

به لب آمده ست جانم، تو بیا که زنده مانم
پس ازان که من نمانم، به چه کار خواهی آمد؟

غم و غصه فراقت بکشم چنان که دانم
اگرم چو بخت روزی به کنار خواهی آمد

دل و جان ببرد چشمت به دو کعبتین و زین پس
دو جهانت داد اگر تو به قمار خواهی آمد

منم و دلی و آهی ره تو درون این دل
مرو ایمن اندرین ره که فگار خواهی آمد

رخ خود بپوش، اگر نه رقم منجمان را
ز حساب هشتم اختر به شمار خواهی آمد

می تست خون خلقی و همی خوری دمادم
مخور این قدح که فردا به خمار خواهی آمد

همه آهوان صحرا سر خود نهاده بر کف
به امید آنکه روزی به شکار خواهی آمد

به یک آمدن ببردی دل و جان صد چو خسرو
که زید اگر بدینسان دو سه بار خواهی آمد

#امیر_خسرو_دهلوی

باز ، شب افتاد و ، ما را ،

دل ،،، همان جا شد ، که بود ،




باز ، جانم را ،

همان آغازِ سودا شد ، که بود ،






عشقِ کهنه ،،، نو شد ای دل ،

شغلِ غم ، نو کن ،،، که باز ،




فتنه ،،، در جان هم ،

بِدانسان کارفرما شد ، که بود ،






#امیر_خسرو_دهلوی

ز نظر اگر چه دوری، شب و روز در حضوری
ز وصال شربتم ده که بسوختم ز دوری

منم و شبی و گشتی به خرابه های هجران
که عظیم دور ماندم ز ولایت صبوری

چو به اختیار خاطر غم عشق برگزیدم
ز جفا هر آنچه آید بکشیم از ضروری

من اگر هلاک گردم، تو چه التفات داری؟
که ز غفلت جوانی به کرشمه غروری

نه خیال بر دو چشمم، نه یکی هزار منت
که توام ز دولت او شب و روز در حضوری

چمن اینچنین نخندد، تو مگر بهشت و باغی
بشر اینچنین نباشد، تو مگر پری و حوری

گذری اگر توانی به بهار عاشقان کن
که ز اشک من به صحرا همه لاله است و سوری

به شب فراق خسرو چو چراغ سوخت آخر
شبش ار چه تیره تر شد، به چراغ از تو نوری


#امیر_خسرو_دهلوی

مستم که امشب گوییا میهای پنهان خورده ام
من با خیال خویش می با نامسلمان خورده ام

نی نی که خوردم خون خود،چون پوشم ازتو،چون رخم
بر من گواهی می دهد هر می که پنهان خورده ام

از تشنگی آن دو لب می آیدم خون در جگر
مردم که در خواب از لبش دوش آب حیوان خورده ام

این نیم کشت غمزه را بیرون میارید از لبش
تا جان هم آنجایم رود کز یار پیکان خورده ام

ای مست جان خوشدلی، بر جان من طعنه مزن
تو جام عشرت خورده ای، من جام هجران خورده ام

وقتی به خسرو گفته ای «کت من به دست خود کشم »
چندین همه غمهای تو از شادی آن خورده ام

#امیر_خسرو_دهلوی
- غزل شمارهٔ ۱۳۰۹

چون دلم زمزمهٔ شوق برآرد هر صبح

از سر حال به رقص آیم و چرخی بزنم...

#امیر_خسرو_دهلوی

دلبرا ، عمریست ،

تا من ، دوست می‌دارم تُرا ،




در غمت می‌سوزم و ،

گفتن ، نمی‌یارَم تُرا ،


#نمی‌یارَم = نمی‌توانم

#گفتن نمی‌یارَم ترا = نمی‌توانم به تو بگویم - یارایِ گفتن به تو را ندارم





یک زمان ، از پای ننشینم ،

به جُست و جویِ تو ،



یا ، کنم سر را فدایت ،

یا ، به دست آرَم ترا ،





#امیر_خسرو_دهلوی

غارتِ عشقت رسید ، رَختِ دل از ما ، بِبُرد ،

فتنه ، به کین سر کشید ،،، شحنه ، به خون پی فشرد ،




جان که به دنبالِ تُست ، چند عنانش کشیم؟ ،

چون ز پِی‌‌اَت رفتنی‌ست ،،، هم ، به تو باید سپرد ،




عشق ، اگر ذره‌ای‌ست ، سهل نباید گرفت ،

آتش ، اگر شعله‌ای‌ست ، خرد نباید شمرد ،





#امیر_خسرو_دهلوی

همه روز گرد کویت همه شب بر آستانت
غرضی جز این ندارم که نظر کنم به رویت

#امیر_خسرو_دهلوی

خَمِ زلفِ تو ، که زنجیرِ جنون می‌خوانند ،

ای خوش آن طایفه ،،، کاین سلسله ، می‌جنبانند ،





جانِ عاشق ، چو برون رفت ،،، نخوانندش باز ،

زانکه در دل ، دگری هست ،،، که جانش خوانند ،





#امیر_خسرو_دهلوی

چو کس را نيست پا در گِل ...

چه داند کس که من چونم ..؟

#امیر_خسرو_دهلوی

.
       زنده نه آن است که جانی دروست
      اوست که از عشق نشانی در اوست

     حسن نه نیکویی رنگ است و پوست
       هر چه کند جای به دلها نکوست

               #امیر خسرو دهلوی
        

درد عشق را
دارو به جز
دیدار نیست...


#امیر_خسرو_دهلوی

غارتِ عشقت رسید ، رَختِ دل از ما ، بِبُرد ،

فتنه ، به کین سر کشید ،،، شحنه ، به خون پی فشرد ،




جان که به دنبالِ تُست ، چند عنانش کشیم؟ ،

چون ز پِی‌‌اَت رفتنی‌ست ،،، هم ، به تو باید سپرد ،




عشق ، اگر ذره‌ای‌ست ، سهل نباید گرفت ،

آتش ، اگر شعله‌ای‌ست ، خُرد نباید شمرد ،





#امیر_خسرو_دهلوی

بسم از جمال ساقی و شراب ارغوانی
که به یار تشنه ام من، نه به آب زندگانی

منم و شبی و گشتی چو سگان به گرد کویت
نبرم هوس به شاهی که خوشم به پاسبانی

غمش ار چه کرد پیرم، گله پیش دل نیارم
من و صد هزار چون من به فدای آن جوانی

برش، ای حریف غالب، که خراب کرد و مستم
نه شراب لعل روشن که سرشک ارغوانی

تو ز شهر رفته و من به کمال وجد و حالت
نه زبانگ چنگ و بربط ز داری کاروانی

ز فراق کشته ای و به زبان و جان نوا ده
به عنایتی که داری، به نوازشی که دانی

تن من چو موم ز آتش، بگداخت در فراقت
به دل چو سنگ خارا، تو هنوز همچنانی

چو نوید غم فرستی، دل مرده زنده گردد
که غذای روح باشد غم دوستان جانی

مشو، ای صبا، مشوش ز نفیر دردمندان
چو ز غایبان مجلس خبری به ما رسانی

طمع وصال از تو هوس و خیال باشد
که سگان کوی را کس نبرد به میهمانی

که اگر ز شرح شوقت دل سنگ خون نگرید
ز حدیث عشق باشد سخنی بود زبانی

صفت تو چون توانم، به سخن که هر چه خسرو
به خیال و خاطر آرد، تو به حسن بیش از آنی

#امیر_خسرو_دهلوی
- دیوان اشعار
- غزلیات
- شمارهٔ ۱۸۴۵

درد عشق را
دارو به جز
دیدار نیست...


#امیر_خسرو_دهلوی

ای باد صبحگاهی، کافاق می نوردی
گر دیده ای، نشان ده، جایی که غم نباشد

خسرو، تو خودنشینی با عاشقان، و لیکن
در صیدگاه شیران سگ محترم نباشد

#امیر_خسرو_دهلوی

.
🍀
🕊

چه اقبالست این یارب که دولت داده‌ای ما را
که در کوی فراموشان گذرشد یار زیبا را

بحمدالله که بیداری شبهایم نشد ضایع
بدیدم خفته در آغوش خود آن سرو بالا را

تماشا می‌کنم این قد قیامت می‌کند یا رب
که خواهم تا قیامت یاد کردن این تماشا را
 
#امیر_خسرو_دهلوی