خُنُک آن دَم که ، به رحمت ، سرِ عشاق بِخاری ،

خُنُک آن دَم که ، برآید ز خزان ، بادِ بهاری ،



خُنُک آن دَم که ، بگویی که ، بیا عاشقِ مسکین ،

که تو ، آشفتهٔ مایی ،،، سرِ اغیار ، نداری ،



خُنُک آن دَم که ، صلا در دهد آن ساقیِ مجلس ،

که کند بر کفِ ساقی ، قدحِ باده ، سواری ،



شود اجزایِ تنِ ما ،،، خوش از آن بادهٔ باقی ،

بِرَهَد این تنِ طامع ، ز غمِ مایده‌خواری ،



خُنُک آن دَم که ، ز مستی ،،، سرِ زلفِ تو بشورَد ،

دلِ بیچاره ، بگیرد به هوس ، حلقه‌شماری ،



خُنُک آن دَم که ، شبِ هجر ،،، بگوید که ، شبت خوش ،

خُنُک آن دَم که ، سلامی کند آن نورِ بهاری ،



خُنُک آن دَم که ، برآید به هوا ابرِ عنایت ،

تو ، از آن ابر به صحرا ، گُهرِ لطف ، بباری ،




#مولانا

تو ، آبی و ،،، من ، جویَم ،

جز وصلِ تو ،،، کی جویَم؟ ،





رونق نَبُوَد جو را ،

چون آب بنگشایی ،




#مولانا


تو ، آبی و ،،، من ، جویَم ،

#جویَم در اینجا به معنیِ جوی هستم می‌باشد


جز وصلِ تو ،،، کی جویَم؟ ،

جویَم در اینجا به معنی جستجو کنم می‌باشد .

.
از تو رستست ار نکویست ار بدست
ناخوش و خوش هر ضمیرت از خودست

گر بخاری خسته‌ای خود کشته‌ای
ور حریر و قزدری خود رشته‌ای

#مولانا مثنوی دفتر سوم

.
           ای برادر تو همان اندیشه‌ای
        ما بقی تو استخوان و ریشه‌ای

          گر گلست اندیشهٔ تو گلشنی
         ور بود خاری تو هیمهٔ گلخنی

               #مولانا دفتر دوم

ای گزیده نقش از نقاش خود
  کی جدایی کی جدایی کی جدا

     با همه بیگانه‌ای و با غمش
    آشنایی آشنایی آشنایی آشنا


#مولانا

اگر بگذشت روز ، ای جان ،

به شب ، مهمانِ مستان شو ،




برِ خویشان و بیخویشان ،

شبی تا روز ، مهمان شو ،





#مولانا

مَرُو ، ای یوسفِ خوبان ،

ز پیشِ چشمِ یعقوبان ،




شبِ قدری کن ، این شب را ،

چراغِ بیتِ احزان شو ،





#مولانا

اگر دوریم ، رحمت شو ،

وگر عوریم ، خلعت شو ،




وگر ضعفیم ، صحّت شو ،

وگر دردیم ، درمان شو ،





#مولانا

اگر کفریم ، ایمان شو ،

وگر جُرمیم ، غفران شو ،




وگر عوریم ، احسان شو ،

بهشتی ،، باش و ،، رضوان شو ،





#مولانا

ای گزیده نقش از نقاش خود
  کی جدایی کی جدایی کی جدا

     با همه بیگانه‌ای و با غمش
    آشنایی آشنایی آشنایی آشنا


#مولانا

گر بیاید غم بگویم:
آنکه غم می‌خورد رفت

رو به بازار و رَبابی
از برای من بخر!

ببینید جانِ شادی‌خواه و شادخوارِ #مولانا که شیفته‌ی شادی و #سماع و #موسیقی است چه تصویری خلق کرده! غم را در هیات انسانی دیده و گفته اگر چنین انسانی درِ خانه‌ی دلم را بکوبد و بخواهد وارد شود اصطلاحا دست به سرش می‌کنم و می‌گویم آن کس که روزگاری خواهان و خریدارِ غم و اندوه بود از اینجا رفت! سپس از غم همچون بنده‌ی خدمتکاری می‌خواهم به بازار برود و رَبابی برای من بخرد!

گمان نکنم تاکنون کسی غم را از پیِ خرید شادی به بازار فرستاده باشد. چنین کاری تنها از مولانا ساخته است. اوست که می‌تواند عینِ غم را تبدیل به شادی کند. اِعجاز عشق همین است که مرده را زنده و گریه را خنده می‌کند. چنان که فرماید:

مرده بُدَم، زنده شدم
گریه بُدَم، خنده شدم

دولت عشق آمد و من
دولتِ پاینده شدم...

وگر به خشم روی صدهزار سال ز من
به‌ عاقبت به من آیی که منتهات منم

#مولانا

ای آنکه هستت در سخن ،،، مستیِ می‌هایِ کهن ،

دلداریی تلقین بکن ، مر ترجمانرا ساعتی ،




عشقت ، میِ بیچون دهد ،،، در ، می ،،، همه اَفیون نهد ،

مستت ، نشانی چون دهد؟ ،،، آن بی نشان را ساعتی ،




از رُخ ، جهان پر نور کن ،،، چشمِ فلک ، مخمور کن ،

از جانِ عالَم ، دور کن ،،، این اندهان‌را ساعتی ،




ای صد دَرَج خوشتر زجان ، وصفِ تو نایَد در زبان ،

اِلّا که صوفی گوید آن ،،، پیش آر آن‌را ساعتی ،




یک‌دم بدین‌سو ، رای کن ،،، جان‌را تو شِکَّرخای کن ،

در دیدۂ ما ، جای کن ،،، نورِ عیان را ، ساعتی ،





#مولانا