به خدا توکل کنین

ماجرای باقالی پلوی مخصوص محمدعلی شاه:
در يكي از شب هاي سرد زمستان " محمدعلي شاه قاجار" هوس " باقلا پلو " كرد ." حسنعلي خان امير نظام گروسي" پيشكار و استاندار آذربايجان بيدرنگ دستور به طبخ " باقلا پلو" داد.
در اين ميان كسي جرئت نكرد بگويد در زمستان باقلاي تازه در تبريز نيست.
آشپز با " مغز پسته سبز" يك باقلا پلويي دست و پا كرد ." محمدعلي شاه قاجار" در سر سفره خيلي تعريف و تمجيد كرد و از " امير نظام" پرسيد ، باقلاي كجا بود كه اين قدر خوشمزه شده بود.
" امير نظام" به شوخي گفت: قربان پلوي باقلا و آشپز ناقلا دست به دست هم داده و اين طور به مذاق مبارك خوشمزه آمده است.
آن ها كه خبر داشتند از اين حرف به خنده افتادند ، " محمد علي شاه قاجار" نيز خنديد اما باز هم چيزي نفهميده بود!

«در زدم و گفت کیست»
استاد گلپا
تار : فریدون حافظی
درچو به رویم گشود،
گفتمش ای دوست،دوست

روبه‌روی من فقط تو بوده‌ای

از همان نگاه اوّلین،
از همان زمان که آفتاب
با تو آفتاب شد،
از همان زمان که کوهِ استوار
آب شد،
از همان زمان که جست‌وجوی عاشقانه‌ی مرا
نگاه تو جواب شد

روبه‌روی من فقط تو بوده‌ای...

#محمدرضا_عبدالملکیان

آب چشمم راز دل یک یک به مردم باز گفت
عاشقی و مستی و دیوانگی نَتْوان نهفت
پردهٔ عشّاق را برداشت مطرب در سماع
گو فرو مگذار تا پیدا شود رازِ نهفت
لذت سوز غمت جز سینهٔ بریان نیافت
گوهر راز دلم جز دیدهٔ گریان نسفت
تا خم ابروی شوخ او به پیشانی است طاق
در سر زلفش دل من با پریشانی است جفت
دست هجرانت مرا در سینه خار غم نشاند
تا از این خار غمم دیگر چه گل خواهد شکفت؟
زینهار از نالهٔ شب های من بیدار باش
کاین زمان شب هاست تا از نالهٔ من کس نخفت
در صفای عارضت تا نقش می بندد سخن
کس سخن نازکتر و رنگین تر از سلمان نگفت

#سلمان_ساوجی

بسیار می‌گفتم که دل با کَس نپیوندم ولی

دیدار خــوبان اختیار از دستِ دانا می بَرد

سعدی

در چشم من از آتش عشق تو نمیست
در جان من از شادی خصم تو غمیست

با خصم منت همیشه دمسازی چیست ؟
یا رب ، مپسند ، کآشکارا ستمیست

#ازرقی_هروی

باده پرتو خورشید و ایاغ دم صبح

مفت آنان که درآیند به باغ دم صبح

#غالب_دهلوی

نگاه... #سالار_عقیلی

دورم از کویِ تو، جا در زیرِ خاکم بهتر است
زندگی تلخ است با حرمان، هلاکم بهتر است
[...]
گر نه کُشتی، در فراقم سوختی، منت منه
من که در دوزخ به زندانم، هلاکم بهتر است

#عرفی_شیرازی

ابوعطا
#علیرضا_افتخاری

شهرام صولتی

نقد غمت خریدم با صد هزار شادی
روی مراد دیدم در عین نامرادی

مات خط تو بودم در نشهٔ نباتی
خاک در تو بودم در عالم جمادی

اول به من سپردی گنج نهان خود را
آخر ز من گرفتی سرمایه‌ای که دادی

در چنگ من نیامد مرغی ز هیچ گلشن
در دام من نیفتاد صیدی ز هیچ وادی

چشمی نمی‌توان داشت در راه هر مسافر
گوشی نمی‌توان داد بر بانگ هر منادی

چون راستی محال است در طبع کج کلاهان
گیرم که باز گردد گردون ز کج نهادی

ترسم دلش برنجد از من و گر نه هر شب
صد ناله می‌فرستم با باد بامدادی

پیر مغان به قولم کی اعتماد می‌کرد
گر بر حدیث واعظ می‌کردم اعتمادی

گر تاجر وفایی دکان به هرزه مگشا
زیرا که من ندیدم جنسی بدین کسادی

تا جذبه‌ای نگیرد دامان دل فروغی
حق را نمی‌توان جست با صد هزار هادی

#فروغی_بسطامی

هر روز دیده بر ره یاد صبا نهم
بر دیدگان خاک درش توتیا نهم

زو صد جفا کشم که نیارم به روی گفت
کاین درد خود چگونه بر آن وفا نهم

ندهم برون غمش که مرا خود بسوخت غم
دلهای دیگران چه دگر در بلا نهم؟

گفتند «یاد می کندت » دل نمی دهد
کاین تهمت دروغ بر آن آشنا نهم

شاهان مجالس نیست که سر بر درش نهند
چون من گدا رسیده که کاسه کجا نهم؟

روزی چو خواست کشتنم از بوی تو صبا
آن به که جان ببوسم و پیش صبا نهم

چون دل ز گفت دیده مرا سوخت در به در
بیرون کشم، به پیش دل مبتلا نهم

شبها که گرد کوی تو گردم، به یک قدم
اول نهم دو دیده و آنگاه پا نهم

بگذار پاره پاره کنم بر تو خویش را
پس طعمه پیش هر سگ کویت جدا نهم

گفتی که «گل به جای رخم بین » زهی خطا
کان دل گر آه می نکنم، بر گیا نهم

زین گونه کز لبت سخنی نیست روزیم
زنهار پر جراحت خسرو دوا نهم!

#امیرخسرو_دهلوی

کاندرین چشم منیر بی زوال
از حقایق راه کی یابد خیال

در دو چشم غیر من تو نقش خود
گر ببینی آن خیالی دان و رد

زانک سرمهٔ نیستی در می‌کشد
باده از تصویر شیطان می‌چشد

چشمشان خانهٔ خیالست و عدم
نیستها را هست بیند لاجرم

چشم من چون سرمه دید از ذوالجلال
خانهٔ هستی ست نه خانهٔ خیال

تا یکی مو باشد از تو پیش چشم
در خیالت گوهری باشد چو یشم

یشم را آنگه شناسی از گهر
کز خیال خود کنی کلی عبر

#مثنوی_مولانا

جنون گسسته بدانسان کمند تدبیرم
که از سلاسل تو مستحق زنجیرم

ز نور حسن تو چشم و چراغ خورشیدم
ز فر عشق تو فرمانروای تقدیرم

ز سحر چشم تو شاهین پنجهٔ شاهم
ز بند زلف تو زنجیر گردن شیرم

چنان به جلوه درآمد جمال صورت تو
که از کمال تحیر مثال تصویرم

نشسته‌ام به سر راه آرزو عمری
که ابروی تو نشاند به زیر شمشیرم

کنون که دست تظلم زدم به دامانت
عنان کشیدی و بستی زبان تقریرم

ز فرق تا قدم از سوز عشق ناله شدم
ولی نبود در آن دل مجال تاثیرم

سحر کمان دعا را به یکدگر شکنم
خدا نکرده گر امشب خطا رود تیرم

به قاتلی سر و کارم فتاد در مستی
که تیغ می‌کشد و می‌کشد ز تاخیرم

شراب داد ولیکن نخفت در بزمم
خراب ساخت ولیکن نکرد تعمیرم

طلای احمر اگر خاک را کنم نه عجب
که من ز تربیت عشق کان اکسیرم

مگر که خواجه فروغی ز بنده در گذرد
و گر نه صاحب چندین هزار تقصیرم

#فروغی_بسطامی

گر از زلف پریشانت صبا بر هم زند مویی
برآید زان پریشانی هزار افغان ز هر سویی

به بوی زلف تو هر دم حیات تازه می‌یابم
وگر نه بی‌تو از عیشم نه رنگی ماند و نه بویی

به یاد سرو بالایت روان در پای تو ریزم
به بالای تو گر سروی ببینم بر لب جویی

چو زلفت گر برآرم سر به سودایت، عجب نبود
چه باشد با کمند شیرگیری صید آهویی؟

ز کویت گر رسد گردی به استقبال برخیزد
ز جان افشانی صاحبدلان گردی ز هر کویی

چنان بنشست نقش دوست در آیینهٔ چشمم
که چشمم عکس روی دوست می‌بیند ز هر سویی

رقیبان دست گیریدم، که باز از نو در افتادم
به دست بی‌وفایی، سست پیمانی، جفاجویی

ملولی، زود سیری، نازنینی، ناز پروردی
لطیفی همچو گل نازک ولی چون سرو خودرویی

نیارد جستن از بند کمندش هیچ چالاکی
ندارد طاقت دست و کمانش هیچ بازویی

اگر چه هر سر مویم ازو دردی جدا دارم
دل من کم نخواهد کرد از مهرش سر مویی

ز سودا عاشقانش همچو این گردون چوگان قد
به گرد کوی او سرگشته می‌گردند چون گویی

نگیرد سوز مهر جان گدازش در دل هر کس
مگر باشد چو شمع آتش زبانی، چرب پهلویی

به سودای نکورویی اگر دل گرمیی داری
تحمل بایدت کردن جواب سرد بدخویی

#عراقی

#حیدو_هدایتی

#عشق_و_دیگر_هیچ