عمر که بی عشق رفت ، هیچ حسابش مگیر ،

آبِ حیات است عشق ، در دل و جانش پذیر ،




هر که بجز عاشقان ، ماهیِ بی آب ، دان ،

مُرده و پژمرده است ،،، گرچه بُوَد او وزیر ،




عشق ، چو بگشاد رَخت ،،، سبز شود هر درخت ،

برگِ جوان بردَمَد ، هرنفس از شاخِ پیر ،


* بردَمَد = بِرُویَد




هر که شود صیدِ عشق ، کی شود او صیدِ مرگ؟ ،

چون سِپَرَش مَه بُوَد ، کی رسدش زخمِ تیر؟ ،




سر ، ز خدا تافتی ، هیچ رهی یافتی؟ ،

جانبِ رَه ، بازگَرد ،،، یاوه مرُو ، خیرخیر ،


#خیرخیر = بیهوده




تُنگِ شِکَر ، خر ، به لاش ،،، ور نَخَری ، سرکه باش ،

عاشقِ این میر ، شو ،،، ور نَشَوی ، رُو ، بمیر ،


#خر = بِخَر




جملۂ جانهایِ پاک ، گشته اسیرانِ خاک ،

عشق ، فرو ریخت زر ،،، تا بِرَهانَد اسیر ،




ای که به‌زنبیلِ تو ، هیچ کسی نان نریخت ،

در بُنِ زنبیلِ خود ،،، هم بِطَلَب ای فقیر ،




چُست شو و ، مرد باش ،،، حق ، دِهَدت صد قماش ،

خاکِ سیه ، گشت زر ،،، خونِ سیه ، گشت شیر ،




مَفخَرِ تبریزیان ،،، شمسِ حق و دین ، بیا ،

تا ، بِرَهَد پایِ دل ،،، زآب و گِلِ همچو قیر ،




#مولانا


این‌ هم آخرین پستِ امشبِ بنده

شبِ دوستان خوش - آرام و بخیر