✍ مفهومیت چیست؟

🖋آفرینش معنا ( در متن: Context )

http://yon.ir/090l

📖متن را نمی توان جهانی بسته و درخود انگاشت، چیزی تمام شده که حالا فقط باید رمزگشایی شود. #متن علی رغم شکل تثبیت شده ی مادی خود، بازیچه ای غیر مسوول نیست که نتواند به چیزی پاسخ دهد، و نتواند چیزی بپرسد. درست است که متن تسلیم تاویل می شود،اما به همین دلیل همچون #موجودی_زنده عمل می کند. #خوانش_متن یعنی #پیش_بردن_مفهوم، علی رغم خود آن، وعلی رغم نیت مولف آن. افلاطون در"فایدروس" متن را به کودک یتیمی تشبیه کرده که پدرش دیگر نمی تواند به او یاری کند،چرا که غایب است(1).
راست است که متن پدرندارد. اما باید پیش رفت و به گونه ای فرویدی گفت که متن پدرخود را کشته است. #مولف می میرد و #متن با #تاویل #مدام #تازه می شود. تازگی متن و ذهن تاویل گر ناشی از قانون بنیادین چند معنایی است. که کسی از آن راه و چاره فرار ندارد. چند گانگی به گونه ای ناگزیز در میان است. و رمزگانِ نا متعیّن اند، و هر #تاویل چیزی از زمینه می گوید، یعنی از خارج متن، و معنایی را برای متن فرض می کند. و خود یکی از معنا ها می شود.

چند گانگی تاویل،تضمین امنیتِ بار آوری متن و غنای معنوی آن است،و علیه تمامی شکل هایی که #متن را متن منفرد،محدود،اخته،بیجان،وقالبی می کنند،می جنگد. این چندگانگی((plurality.متن را تاریخی و زمانمند می کند،ومتن دیگر نمی تواند خود را به گونه ای صریح وقاطع از تاویل خود جدا کند.تگثرگرایی(pluralism).به معنای رواداری و پذیرش تنوع وتفاوت؛ازمتن فضایی دمکراتیک وارتباطی می سازد که درآن رویارویی ها صورت می گیرند.متن از یک سو به صحنه گفتگویی دمکراتیک میان تاویل ها و از سوی دیگر به یک میدان جنگ همانند می شود،جنگی میان پیش انگاشت ها،پیش داوری ها،پیشا-فهم ها و باورها......تنوع تاویل ها ریشخندی است به تاویلی که اعلام کند: من همان حقیقت هستم.(2)

@kaveh_farhadi

1 – افلاطون،دوره آثار،ترجمه م،ح،لطفی،تهران1368،ج3،ص1350 تا1355
2 – جستارهای هرمنوتیک وزیبایی شناسی آفرینش و آزادی،بابک احمدی نشرمرکز،چاپ سوم1383ص45

https://www.instagram.com/p/Bq4RRgTFA5f/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=tunle8rh85mr

این #فیلم را ببینید!
این #متن را بخوانید!

#توسعه_پایدار به روایت #مکتب_نوسازی!

https://t.me/kaveh_farhadi/3147
( از: #دقیقه‌۴۹👆)

@kaveh_farhadi

🔻 "روشان" #چراغ را #روشن_کرد!🔻

https://www.instagram.com/p/B6gYrmgJFt7/?igshid=cbs7v9f2xaz1

@kaveh_farhadi

#تصویر_اول_و_دوم: کریسمس ابتدای سال ۲۰۲۰ است.. هواپیما دارد به فرودگاه مهرآباد تهران نزدیک می‌شود، همه چراغ‌ها خاموش بودند، و من چقدر دلم می‌خواست کتابی را که هفته‌ی پیش رونمایی‌اش در #آموزشگاه_سینمایی_دارالفنون_تهران برگزار شد، یک بار دیگر مطالعه می‌کردم، اما اکثر چراغ‌ها همچنان خاموش بودند، دوست کنار من هم چشمانش را بسته بود و فکر کردم شاید مثل بسیار دیگر از مسافران، خواب باشد، چند صندلی جلوتر کودکی زیبا ناگهان از جای بلند شد و بی‌درنگ، چراغ بالای سرش را روشن کرد! زیبایی نگاهش در زیر نور چراغ همه را آنچنان به وجد آورد که حتی دوست مسافر کناری هم لبخند زنان چشمانش را گشود و نگاهم کرد و به آرامی گفت: "کریسمس شما مبارک!" .. لحظاتی بعد فهمیدم، این دوست مهربان از هموطنان خوب مسیحی‌مان است که از خواب برخاسته است.
#تصویر_سوم: درحالیکه به آن دخترکِ زیبا، زیر نور چراغ نگاه می‌کردم ، کتاب پیش رویم را گشودم.. براستی اثر #سینما_و_بازتولید_ارزشها کار عمیق و شجاعانه‌ای است که چراغ فهم و بازاندیشی دوباره‌ی #ارزش‌ها را با نگاهی #جامعه‌شناسانه در دریای خروشان تغییرات رویکردهای سینمایی جهان و ایران، فراروی همه‌ی آنانی که به ادراک #متن در امواج خروشانِ #تولید_محتوا می‌اندیشند، می‌گشاید.. نویسنده اثر، #مینا_حسنی آنچنان متن را روشن و روان نوشته بود که من هم مانند #روشان، (بعدا دانستم نام آن دخترک، "روشان" بود.) چراغ بالای سرم را روشن کردم. و برداشت‌های نویسنده را در بسط مفهوم ارزش #خردجمعیِ در تولید آثار سینمای معاصر ایران بویژه دهه‌های اخیر، دنبال کردم.

#تصویر_چهارم : خلبان از درون کابین بیرون آمد و با مسافران خوش و بشی کوتاه کرد، شاید چراغی که "روشان" روشن کرده بود او را هم به درون مسافران کشاند! وقتی نگاهم به مکالمه‌ی کوتاه خلبان و "روشان" افتاد، صحنه‌هایی از #شازده_کوچولو اثر:#اگزوپری و دیالوگ‌اش با خلبان و نقشی‌ را که در کودکی بازی کردم و تصویر سال گذشته، زمانی که کنار مجسمه‌اش ایستاده بودم، همه به خاطرم آمد..
#تصویر_پنجم: هواپیما در فرودگاه مهرآباد آرام گرفت اما دریای افکارم همچنان خروشان مانده بود و به باز تولید ارزشها در روزگاری می‌اندیشیدم که "روشان" در آن بزرگ خواهد شد و سالهایی که نو می‌شود.. و به لبخند آن دوست و هموطن مسیحی که با هم از یک هواپیما پیاده شدیم و شاید او هم مثل من، به چراغی می‌اندیشید که "روشان" ، روشن کرد! (#یادداشتی از:
#کاوه_فرهادی/ کریسمس سال ۲۰۲۰)

#سینما_و_بازتولید‌_ارزشها
#کتاب/ #جامعه_شناسی_سینما/#مینا_حسنی

@kaveh_farhadi

بخشی از #متن_مصاحبه:

#جولیت_کرف:
والا‌ترین نمونهٔ این انسان معاصر،
#فیلسوف است یا #شاعر؟

#جورجو_آگامبن:
من مایل نیستم که این دو را در برابر هم قرار بدهم. به یک معنا، #تجربه_زیسته هردوی آن‌ها در زبان رخ می‌دهد.
#زبان، #خانهٔ_حقیقت است و من به هر فیلسوفی که این خانه را به زبان‌شناس یا شاعر واگذار کند، بدگمانم.

ما باید پاسدار خانهٔ #حقیقت باشیم. باید از زبان مراقبت کنیم و من بر آنم که یکی از معضلات اساسی رسانه‌های جمعی این است که آن‌ها چنان دغدغه‌ای ندارند. روزنامه‌نگاران نیز، مسئول زبان هستند و به‌وسیله آن قضاوت می‌شوند

#شاعر
#فیلسوف
#زبان
#حقیقت
#تجربه_زیسته


#فلسفه_جورج_آگامین
#فلسفه_ی_انتقادی

#سویه‌های_ناپیدای_وضعیت_جهان

( گزینش متن: دوست فرهیخته‌ام جناب دکتر اردستانی عزیز )

متن مصاحبه:
https://t.me/kaveh_farhadi/5235


@kaveh_farhadi

✅متن و ناخودآگاه

🖊وقتی این دوره ( سینما و دریدا) را دیدم، ضمن تبریک به برگزارکنندگانش، بسیار چیزهای دیگر و آثاری که گویی برایمان نوستالژی شده‌اند از جلوی چشمانم عبور کرد که خواستم برای شما هم به اشتراک بگذارم:

📝 ژاک دریدا فیلسوف فرانسوی می گفت: «خواننده متن به «دو گونه خواندن» نیاز دارد و هر متن دوگانه است و همیشه دو متن در یک متن وجود دارد.». می گوییم که هر متنی و به صورتی عام هر اثر هنری «چندگانه» است و همیشه «چند متن» در یک متن وجود دارد. این موضوع مورد بحث دریدا ناظر بر همین تاثیر و حضور ضمیر ناخودآگاه در اثر هنری است که با تحلیل ضمیر ناخودآگاه و شناخت دوران گذشته به خصوص کودکی هنرمند می توان به وجوه پنهان اثر هنری پی برد.

📝درست در ابتدای نوجوانی‌ام، تب ِ دریدا و فوکو و بودیار و ساختارگرایی و پساساختارگرایی و... همه جا را گرفته بود و بابک احمدی با کتاب « ساختار و تاویل متن» یکی از پرچم‌داران آن بود. هرچند احمدی کتاب‌های دیگری را هم در عرصه‌های زیبایی‌شناسی، هرمنوتیک و...نوشت که هنوز هم بسیاری از آنها به رغم گذشت زمان، نگاه‌های دیگری را در ذهن‌ها روشن می‌کنند. اما "ساختار و تأویل متن" او در دو جلد همیشه جذابیت بی‌بدیل خود را دارد و خواهد داشت بخصوص وقتی در بخش سوم اثر به روش شالوده‌شکنی متن می‌پردازد که "دریدا" پایه‌ آن را گذاشته‌است. تا آنجا که به خاطر دارم نقد این‌متفکر از «متافیزیک حضور»، اندیشه‌های بلوم، دمان و دیگر شالوده‌شکنان و نیز نظریه‌های ادبی فیلسوفان پسامدرنیست چون دلوز و لیوتار را نیز در بر می‌گیرد.

📝و بالاخره اثر "دکارت تا دریدا" که بیان می‌دارد ما انسان‌ها در درجه‌ی اول موجوداتی عقلانی هستیم، چرا که به مدد استفاده از قوه‌ی عقل‌مان، در اندیشه‌هایمان تأمل می‌کنیم. علت این ‌که می‌توانیم از قوه‌ی عقل‌مان استفاده کنیم، برخورداری ما از چیزی است به نام «خِرد». و این خرد است که حتی جهان بیرونی و فیزیکی را بر ما آشکار می‌کند: به عبارت دقیق‌تر، حتی اعضای بدن ما با حواس و یا قوه‌ی تصور ما ادراک نمی‌شوند، بکله فقط همین خرد است که موجب ادراک ما از آن‌ها می‌شود و علت این‌که می‌توانیم آن‌ها را ادراک کنیم نیز دیده‌شدن یا لمس‌شدن آن‌ها نیست، بلکه صرفاً فهمیده‌شدن آن‌هاست.- (دکارت تا دریدا پیتر سجویک محمدرضا آخوندزاده.)

🖊 آری، سالها پیش یک عصب‌شناس رؤیایی درسر داشت که امروز فیلسوفان و اندیشمندان بسیاری آن رویا را در تاویل متن‌‌های گوناگونی می‌خوانند.

حالا سینما چگونه ما را در این میان یاری می‌دهد؟

#ژاک_دریدا
#فلسفه

#متن
#رویا
#ناخودآگاه

#متافیزیک
#متافیزیک_حضور

#هرمونوتیک
#سینما

https://www.instagram.com/p/CvhXjYUrYXI/?igshid=NjZiM2M3MzIxNA==