Forwarded from Unclesam
رشوه ها و هداياى معاويه به امام حسين
بررسى دقيق واقعه كربلا، بروشنى نشان مى‌دهد كه در حرکت حسین به سوی کوفه نيز انگيزه هاى مردمى و مترقى، بسيار اندك بوده‌اند.
قابل ذكر است كه در تمامت دوران حكومت #معاويه -حدود بيست سال- #امام_حسين روابط دوستانه و محترمانه‌اى با وى داشت. نظريه پردازان تشيع سرخ علوى (از جمله دكتر شريعتى و آقاى ورداسبى) كه معاويه را نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى دانسته‌اند، عمدا در اين باره سكوت مى‌كنند كه در سفرهاى معاويه به مكه و مدينه، امام حسين همواره اولين كسى بود كه به پيشواز معاويه مى‌شتافت و نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى را در آغوش مى‌گرفت(١)
و حتى بفرمان معاويه در سال ٤٩ هجرى در جنگ #قسطنطنيه شركت كرد.(٢)
با چنين مناسبات و روابط دوستانه‌اى بود كه عليرغم خواست توده ها در خلع معاويه و سرنگونى حكومت بنى‌اميه، امام حسين مى‌گفت: ميان من و معاويه عهدى است كه آنرا نقض نمى كنم.
بنابراين تا معاويه زنده است من(امام حسين) عليه او مبارزه و طغيان نمى‌كنم. امام حسين در نامه‌اى به معاويه تاكيد كرد كه : من خواهان نبرد يا مخالفت با تو نيستم و از اين رو به ياران خويش گفت: تا معاويه زنده هست بايد هريك از شما خانه نشينى را پيشه خود سازد(٣)
در برابر اين آرامش و حسن تفاهم بود كه امام حسين همواره از كمكهاى مالى هنگفت معاويه برخوردار مى‌شد، بطوريكه مقررى امام حسن و امام حسين، كه در زمان عمر، سالى #پنج‌هزار_درهم بود، معاويه آنرا به سالى #يك_ميليون_درهم (يعنى دويست برابر، معادل ٤ هزار كيلو نقره) افزايش داد.(٤)
روايات مؤرخين اسلامى درباره ثروت ها، #أراضى و #املاك و بذل و بخشش‌هاى امام حسين چنان است كه باعث شگفتى و حيرت مى‌شود.(٥)
ديگر افراد خاندان على نيز از رشوه‌ها و هديه‌هاى معاويه برخوردار بودند آنچنانكه مثلا: عبدالله ابن جعفر (پسر عموى امام حسن و امام حسين) از معاويه پول‌هاى هنگفت گرفت و آنرا بين مطربان و آوازخوانان و شاعران، بذل و بخشش كرد. همين عبدالله بن جعفر نه تنها از مقررى ساليانه بهره مى‌برد، بلكه هر از گاه به نزد معاويه(به دمشق) مى‌رفت و از او پول‌ها مى‌گرفت. عبدالله پس از مرگ معاويه نزد يزيد رفت. يزيد از او پرسيد: مقررى تو چند است؟ عبدالله گفت: يك ميليون درهم. يزيد گفت: از امروز دو ميليون درهم به تو مى دهم. عبدالله گفت: پدر و مادرم فداى تو، به هيچ كس اين جمله را نگفته بودم. يزيد گفت: مجددا آن را دو برابر كردم.(٦)
عقيل(برادر حضرت على) نيز از رشوه ها و هداياى معاويه بهره‌ها برد بطوريكه كار بجايى رسيد كه روزى معاويه از عقيل خواست تا على را لعنت كند. عقيل بر منبر رفت و گفت: “اى مردم! معاويه بمن فرمان داد تا على را لعنت كنم كه بر او لعنت باد!(٧)
#منابع:
١- اخبار الطوال، ص ٢٤٣؛ روضه الصفا، ج ٣، صص ٨٠،٨١ و ٨٣.
٢- زندگانى امام حسين، ص ١٢٢٠، فتوح البلدان، ص ١٨٣؛ مختصر البلدان، ابن فقيه، ص ١٥٢
٣- اخبار الطوال، صص ٢٤٥ – ٢٤٤ و ٢٤٨؛ روضه الصفا، ج ٣، ص ١٥؛ ارشاد شيخ مفيد، ص ٢٠٦
٤-تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨. درصلحنامه امام حسن ومعاويه از جمله قرار شد كه هر سال دو ميليون درهم نيز به امام حسين پرداخت شود: اخبار الطوال، ص ٢٤١.
٥- كتاب الخراج، يحيى بن آدم، ص ٧٥؛ كتاب الخراج، قاضى ابويوسف،ص ٣٥؛ الحسين، على جلال، جلد ١، صص ٦٣ و ١٠٧؛ منتهى الامال، جلد ١، صص ٣٤٨،٣١٩-٣٥٠ و ٣٧٣.در صحراى كربلا، امام حسين به ابن سعد (فرمانده سپاه يزيد) پيشنهاد دادن خانه ها و املاك خوبى در مدينه نمود به اين شرط كه از جنگ با وى خوددارى كند، اما ابن سعد پيشنهاد امام را نپذيرفت: تاريخ طبرى، جلد ٧، ص ٣٠٠٨؛ زندگانى امام حسين، صص ٨٧-٨٤ و ١٠٠-٩٢ و ٣٧٧
٦-تاريخ فخرى، ابن طقطقى ،صص ٩٧-٩٦؛ تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨
٧-تاريخ فخرى، ص ٩٧؛ مروج الذهب، ج ٢، ص ٤٠
اسلام شناسى، جلد ٢، على ميرفطروس، ص ٤٨،٤٩و ٥٠
بررسى دقيق واقعه كربلا، بروشنى نشان مى‌دهد كه در حرکت حسین به سوی کوفه نيز انگيزه هاى مردمى و مترقى، بسيار اندك بوده‌اند.
قابل ذكر است كه در تمامت دوران حكومت #معاويه -حدود بيست سال- #امام_حسين روابط دوستانه و محترمانه‌اى با وى داشت. نظريه پردازان تشيع سرخ علوى (از جمله دكتر شريعتى و آقاى ورداسبى) كه معاويه را نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى دانسته‌اند، عمدا در اين باره سكوت مى‌كنند كه در سفرهاى معاويه به مكه و مدينه، امام حسين همواره اولين كسى بود كه به پيشواز معاويه مى‌شتافت و نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى را در آغوش مى‌گرفت(١)
و حتى بفرمان معاويه در سال ٤٩ هجرى در جنگ #قسطنطنيه شركت كرد.(٢)
با چنين مناسبات و روابط دوستانه‌اى بود كه عليرغم خواست توده ها در خلع معاويه و سرنگونى حكومت بنى‌اميه، امام حسين مى‌گفت: ميان من و معاويه عهدى است كه آنرا نقض نمى كنم.
بنابراين تا معاويه زنده است من(امام حسين) عليه او مبارزه و طغيان نمى‌كنم. امام حسين در نامه‌اى به معاويه تاكيد كرد كه : من خواهان نبرد يا مخالفت با تو نيستم و از اين رو به ياران خويش گفت: تا معاويه زنده هست بايد هريك از شما خانه نشينى را پيشه خود سازد(٣)
در برابر اين آرامش و حسن تفاهم بود كه امام حسين همواره از كمكهاى مالى هنگفت معاويه برخوردار مى‌شد، بطوريكه مقررى امام حسن و امام حسين، كه در زمان عمر، سالى #پنج‌هزار_درهم بود، معاويه آنرا به سالى #يك_ميليون_درهم (يعنى دويست برابر، معادل ٤ هزار كيلو نقره) افزايش داد.(٤)
روايات مؤرخين اسلامى درباره ثروت ها، #أراضى و #املاك و بذل و بخشش‌هاى امام حسين چنان است كه باعث شگفتى و حيرت مى‌شود.(٥)
ديگر افراد خاندان على نيز از رشوه‌ها و هديه‌هاى معاويه برخوردار بودند آنچنانكه مثلا: عبدالله ابن جعفر (پسر عموى امام حسن و امام حسين) از معاويه پول‌هاى هنگفت گرفت و آنرا بين مطربان و آوازخوانان و شاعران، بذل و بخشش كرد. همين عبدالله بن جعفر نه تنها از مقررى ساليانه بهره مى‌برد، بلكه هر از گاه به نزد معاويه(به دمشق) مى‌رفت و از او پول‌ها مى‌گرفت. عبدالله پس از مرگ معاويه نزد يزيد رفت. يزيد از او پرسيد: مقررى تو چند است؟ عبدالله گفت: يك ميليون درهم. يزيد گفت: از امروز دو ميليون درهم به تو مى دهم. عبدالله گفت: پدر و مادرم فداى تو، به هيچ كس اين جمله را نگفته بودم. يزيد گفت: مجددا آن را دو برابر كردم.(٦)
عقيل(برادر حضرت على) نيز از رشوه ها و هداياى معاويه بهره‌ها برد بطوريكه كار بجايى رسيد كه روزى معاويه از عقيل خواست تا على را لعنت كند. عقيل بر منبر رفت و گفت: “اى مردم! معاويه بمن فرمان داد تا على را لعنت كنم كه بر او لعنت باد!(٧)
#منابع:
١- اخبار الطوال، ص ٢٤٣؛ روضه الصفا، ج ٣، صص ٨٠،٨١ و ٨٣.
٢- زندگانى امام حسين، ص ١٢٢٠، فتوح البلدان، ص ١٨٣؛ مختصر البلدان، ابن فقيه، ص ١٥٢
٣- اخبار الطوال، صص ٢٤٥ – ٢٤٤ و ٢٤٨؛ روضه الصفا، ج ٣، ص ١٥؛ ارشاد شيخ مفيد، ص ٢٠٦
٤-تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨. درصلحنامه امام حسن ومعاويه از جمله قرار شد كه هر سال دو ميليون درهم نيز به امام حسين پرداخت شود: اخبار الطوال، ص ٢٤١.
٥- كتاب الخراج، يحيى بن آدم، ص ٧٥؛ كتاب الخراج، قاضى ابويوسف،ص ٣٥؛ الحسين، على جلال، جلد ١، صص ٦٣ و ١٠٧؛ منتهى الامال، جلد ١، صص ٣٤٨،٣١٩-٣٥٠ و ٣٧٣.در صحراى كربلا، امام حسين به ابن سعد (فرمانده سپاه يزيد) پيشنهاد دادن خانه ها و املاك خوبى در مدينه نمود به اين شرط كه از جنگ با وى خوددارى كند، اما ابن سعد پيشنهاد امام را نپذيرفت: تاريخ طبرى، جلد ٧، ص ٣٠٠٨؛ زندگانى امام حسين، صص ٨٧-٨٤ و ١٠٠-٩٢ و ٣٧٧
٦-تاريخ فخرى، ابن طقطقى ،صص ٩٧-٩٦؛ تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨
٧-تاريخ فخرى، ص ٩٧؛ مروج الذهب، ج ٢، ص ٤٠
اسلام شناسى، جلد ٢، على ميرفطروس، ص ٤٨،٤٩و ٥٠
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
💥رشوه ها و هداياى معاويه به امام حسين
بررسى دقيق واقعه كربلا، بروشنى نشان مى‌دهد كه در حرکت حسین به سوی کوفه نيز انگيزه هاى مردمى و مترقى، بسيار اندك بوده‌اند.
قابل ذكر است كه در تمامت دوران حكومت #معاويه -حدود بيست سال- #امام_حسين روابط دوستانه و محترمانه‌اى با وى داشت. نظريه پردازان تشيع سرخ علوى (از جمله دكتر شريعتى و آقاى ورداسبى) كه معاويه را نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى دانسته‌اند، عمدا در اين باره سكوت مى‌كنند كه در سفرهاى معاويه به مكه و مدينه، امام حسين همواره اولين كسى بود كه به پيشواز معاويه مى‌شتافت و نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى را در آغوش مى‌گرفت(١)
و حتى بفرمان معاويه در سال ٤٩ هجرى در جنگ #قسطنطنيه شركت كرد.(٢)
با چنين مناسبات و روابط دوستانه‌اى بود كه عليرغم خواست توده ها در خلع معاويه و سرنگونى حكومت بنى‌اميه، امام حسين مى‌گفت: ميان من و معاويه عهدى است كه آنرا نقض نمى كنم.
بنابراين تا معاويه زنده است من(امام حسين) عليه او مبارزه و طغيان نمى‌كنم. امام حسين در نامه‌اى به معاويه تاكيد كرد كه : من خواهان نبرد يا مخالفت با تو نيستم و از اين رو به ياران خويش گفت: تا معاويه زنده هست بايد هريك از شما خانه نشينى را پيشه خود سازد(٣)
در برابر اين آرامش و حسن تفاهم بود كه امام حسين همواره از كمكهاى مالى هنگفت معاويه برخوردار مى‌شد، بطوريكه مقررى امام حسن و امام حسين، كه در زمان عمر، سالى #پنج‌هزار_درهم بود، معاويه آنرا به سالى #يك_ميليون_درهم (يعنى دويست برابر، معادل ٤ هزار كيلو نقره) افزايش داد.(٤)
روايات مؤرخين اسلامى درباره ثروت ها، #أراضى و #املاك و بذل و بخشش‌هاى امام حسين چنان است كه باعث شگفتى و حيرت مى‌شود.(٥)
ديگر افراد خاندان على نيز از رشوه‌ها و هديه‌هاى معاويه برخوردار بودند آنچنانكه مثلا: عبدالله ابن جعفر (پسر عموى امام حسن و امام حسين) از معاويه پول‌هاى هنگفت گرفت و آنرا بين مطربان و آوازخوانان و شاعران، بذل و بخشش كرد. همين عبدالله بن جعفر نه تنها از مقررى ساليانه بهره مى‌برد، بلكه هر از گاه به نزد معاويه(به دمشق) مى‌رفت و از او پول‌ها مى‌گرفت. عبدالله پس از مرگ معاويه نزد يزيد رفت. يزيد از او پرسيد: مقررى تو چند است؟ عبدالله گفت: يك ميليون درهم. يزيد گفت: از امروز دو ميليون درهم به تو مى دهم. عبدالله گفت: پدر و مادرم فداى تو، به هيچ كس اين جمله را نگفته بودم. يزيد گفت: مجددا آن را دو برابر كردم.(٦)
عقيل(برادر حضرت على) نيز از رشوه ها و هداياى معاويه بهره‌ها برد بطوريكه كار بجايى رسيد كه روزى معاويه از عقيل خواست تا على را لعنت كند. عقيل بر منبر رفت و گفت: “اى مردم! معاويه بمن فرمان داد تا على را لعنت كنم كه بر او لعنت باد!(٧)
#منابع:
١- اخبار الطوال، ص ٢٤٣؛ روضه الصفا، ج ٣، صص ٨٠،٨١ و ٨٣.
٢- زندگانى امام حسين، ص ١٢٢٠، فتوح البلدان، ص ١٨٣؛ مختصر البلدان، ابن فقيه، ص ١٥٢
٣- اخبار الطوال، صص ٢٤٥ – ٢٤٤ و ٢٤٨؛ روضه الصفا، ج ٣، ص ١٥؛ ارشاد شيخ مفيد، ص ٢٠٦
٤-تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨. درصلحنامه امام حسن ومعاويه از جمله قرار شد كه هر سال دو ميليون درهم نيز به امام حسين پرداخت شود: اخبار الطوال، ص ٢٤١.
٥- كتاب الخراج، يحيى بن آدم، ص ٧٥؛ كتاب الخراج، قاضى ابويوسف،ص ٣٥؛ الحسين، على جلال، جلد ١، صص ٦٣ و ١٠٧؛ منتهى الامال، جلد ١، صص ٣٤٨،٣١٩-٣٥٠ و ٣٧٣.در صحراى كربلا، امام حسين به ابن سعد (فرمانده سپاه يزيد) پيشنهاد دادن خانه ها و املاك خوبى در مدينه نمود به اين شرط كه از جنگ با وى خوددارى كند، اما ابن سعد پيشنهاد امام را نپذيرفت: تاريخ طبرى، جلد ٧، ص ٣٠٠٨؛ زندگانى امام حسين، صص ٨٧-٨٤ و ١٠٠-٩٢ و ٣٧٧
٦-تاريخ فخرى، ابن طقطقى ،صص ٩٧-٩٦؛ تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨
٧-تاريخ فخرى، ص ٩٧؛ مروج الذهب، ج ٢، ص ٤٠
اسلام شناسى، جلد ٢، على ميرفطروس، ص ٤٨،٤٩و ٥٠
بررسى دقيق واقعه كربلا، بروشنى نشان مى‌دهد كه در حرکت حسین به سوی کوفه نيز انگيزه هاى مردمى و مترقى، بسيار اندك بوده‌اند.
قابل ذكر است كه در تمامت دوران حكومت #معاويه -حدود بيست سال- #امام_حسين روابط دوستانه و محترمانه‌اى با وى داشت. نظريه پردازان تشيع سرخ علوى (از جمله دكتر شريعتى و آقاى ورداسبى) كه معاويه را نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى دانسته‌اند، عمدا در اين باره سكوت مى‌كنند كه در سفرهاى معاويه به مكه و مدينه، امام حسين همواره اولين كسى بود كه به پيشواز معاويه مى‌شتافت و نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى را در آغوش مى‌گرفت(١)
و حتى بفرمان معاويه در سال ٤٩ هجرى در جنگ #قسطنطنيه شركت كرد.(٢)
با چنين مناسبات و روابط دوستانه‌اى بود كه عليرغم خواست توده ها در خلع معاويه و سرنگونى حكومت بنى‌اميه، امام حسين مى‌گفت: ميان من و معاويه عهدى است كه آنرا نقض نمى كنم.
بنابراين تا معاويه زنده است من(امام حسين) عليه او مبارزه و طغيان نمى‌كنم. امام حسين در نامه‌اى به معاويه تاكيد كرد كه : من خواهان نبرد يا مخالفت با تو نيستم و از اين رو به ياران خويش گفت: تا معاويه زنده هست بايد هريك از شما خانه نشينى را پيشه خود سازد(٣)
در برابر اين آرامش و حسن تفاهم بود كه امام حسين همواره از كمكهاى مالى هنگفت معاويه برخوردار مى‌شد، بطوريكه مقررى امام حسن و امام حسين، كه در زمان عمر، سالى #پنج‌هزار_درهم بود، معاويه آنرا به سالى #يك_ميليون_درهم (يعنى دويست برابر، معادل ٤ هزار كيلو نقره) افزايش داد.(٤)
روايات مؤرخين اسلامى درباره ثروت ها، #أراضى و #املاك و بذل و بخشش‌هاى امام حسين چنان است كه باعث شگفتى و حيرت مى‌شود.(٥)
ديگر افراد خاندان على نيز از رشوه‌ها و هديه‌هاى معاويه برخوردار بودند آنچنانكه مثلا: عبدالله ابن جعفر (پسر عموى امام حسن و امام حسين) از معاويه پول‌هاى هنگفت گرفت و آنرا بين مطربان و آوازخوانان و شاعران، بذل و بخشش كرد. همين عبدالله بن جعفر نه تنها از مقررى ساليانه بهره مى‌برد، بلكه هر از گاه به نزد معاويه(به دمشق) مى‌رفت و از او پول‌ها مى‌گرفت. عبدالله پس از مرگ معاويه نزد يزيد رفت. يزيد از او پرسيد: مقررى تو چند است؟ عبدالله گفت: يك ميليون درهم. يزيد گفت: از امروز دو ميليون درهم به تو مى دهم. عبدالله گفت: پدر و مادرم فداى تو، به هيچ كس اين جمله را نگفته بودم. يزيد گفت: مجددا آن را دو برابر كردم.(٦)
عقيل(برادر حضرت على) نيز از رشوه ها و هداياى معاويه بهره‌ها برد بطوريكه كار بجايى رسيد كه روزى معاويه از عقيل خواست تا على را لعنت كند. عقيل بر منبر رفت و گفت: “اى مردم! معاويه بمن فرمان داد تا على را لعنت كنم كه بر او لعنت باد!(٧)
#منابع:
١- اخبار الطوال، ص ٢٤٣؛ روضه الصفا، ج ٣، صص ٨٠،٨١ و ٨٣.
٢- زندگانى امام حسين، ص ١٢٢٠، فتوح البلدان، ص ١٨٣؛ مختصر البلدان، ابن فقيه، ص ١٥٢
٣- اخبار الطوال، صص ٢٤٥ – ٢٤٤ و ٢٤٨؛ روضه الصفا، ج ٣، ص ١٥؛ ارشاد شيخ مفيد، ص ٢٠٦
٤-تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨. درصلحنامه امام حسن ومعاويه از جمله قرار شد كه هر سال دو ميليون درهم نيز به امام حسين پرداخت شود: اخبار الطوال، ص ٢٤١.
٥- كتاب الخراج، يحيى بن آدم، ص ٧٥؛ كتاب الخراج، قاضى ابويوسف،ص ٣٥؛ الحسين، على جلال، جلد ١، صص ٦٣ و ١٠٧؛ منتهى الامال، جلد ١، صص ٣٤٨،٣١٩-٣٥٠ و ٣٧٣.در صحراى كربلا، امام حسين به ابن سعد (فرمانده سپاه يزيد) پيشنهاد دادن خانه ها و املاك خوبى در مدينه نمود به اين شرط كه از جنگ با وى خوددارى كند، اما ابن سعد پيشنهاد امام را نپذيرفت: تاريخ طبرى، جلد ٧، ص ٣٠٠٨؛ زندگانى امام حسين، صص ٨٧-٨٤ و ١٠٠-٩٢ و ٣٧٧
٦-تاريخ فخرى، ابن طقطقى ،صص ٩٧-٩٦؛ تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨
٧-تاريخ فخرى، ص ٩٧؛ مروج الذهب، ج ٢، ص ٤٠
اسلام شناسى، جلد ٢، على ميرفطروس، ص ٤٨،٤٩و ٥٠
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
💥رشوه ها و هداياى معاويه به امام حسين
بررسى دقيق واقعه كربلا، بروشنى نشان مى‌دهد كه در حرکت حسین به سوی کوفه نيز انگيزه هاى مردمى و مترقى، بسيار اندك بوده‌اند.
قابل ذكر است كه در تمامت دوران حكومت #معاويه -حدود بيست سال- #امام_حسين روابط دوستانه و محترمانه‌اى با وى داشت. نظريه پردازان تشيع سرخ علوى (از جمله دكتر شريعتى و آقاى ورداسبى) كه معاويه را نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى دانسته‌اند، عمدا در اين باره سكوت مى‌كنند كه در سفرهاى معاويه به مكه و مدينه، امام حسين همواره اولين كسى بود كه به پيشواز معاويه مى‌شتافت و نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى را در آغوش مى‌گرفت(١)
و حتى بفرمان معاويه در سال ٤٩ هجرى در جنگ #قسطنطنيه شركت كرد.(٢)
با چنين مناسبات و روابط دوستانه‌اى بود كه عليرغم خواست توده ها در خلع معاويه و سرنگونى حكومت بنى‌اميه، امام حسين مى‌گفت: ميان من و معاويه عهدى است كه آنرا نقض نمى كنم.
بنابراين تا معاويه زنده است من(امام حسين) عليه او مبارزه و طغيان نمى‌كنم. امام حسين در نامه‌اى به معاويه تاكيد كرد كه : من خواهان نبرد يا مخالفت با تو نيستم و از اين رو به ياران خويش گفت: تا معاويه زنده هست بايد هريك از شما خانه نشينى را پيشه خود سازد(٣)
در برابر اين آرامش و حسن تفاهم بود كه امام حسين همواره از كمكهاى مالى هنگفت معاويه برخوردار مى‌شد، بطوريكه مقررى امام حسن و امام حسين، كه در زمان عمر، سالى #پنج‌هزار_درهم بود، معاويه آنرا به سالى #يك_ميليون_درهم (يعنى دويست برابر، معادل ٤ هزار كيلو نقره) افزايش داد.(٤)
روايات مؤرخين اسلامى درباره ثروت ها، #أراضى و #املاك و بذل و بخشش‌هاى امام حسين چنان است كه باعث شگفتى و حيرت مى‌شود.(٥)
ديگر افراد خاندان على نيز از رشوه‌ها و هديه‌هاى معاويه برخوردار بودند آنچنانكه مثلا: عبدالله ابن جعفر (پسر عموى امام حسن و امام حسين) از معاويه پول‌هاى هنگفت گرفت و آنرا بين مطربان و آوازخوانان و شاعران، بذل و بخشش كرد. همين عبدالله بن جعفر نه تنها از مقررى ساليانه بهره مى‌برد، بلكه هر از گاه به نزد معاويه(به دمشق) مى‌رفت و از او پول‌ها مى‌گرفت. عبدالله پس از مرگ معاويه نزد يزيد رفت. يزيد از او پرسيد: مقررى تو چند است؟ عبدالله گفت: يك ميليون درهم. يزيد گفت: از امروز دو ميليون درهم به تو مى دهم. عبدالله گفت: پدر و مادرم فداى تو، به هيچ كس اين جمله را نگفته بودم. يزيد گفت: مجددا آن را دو برابر كردم.(٦)
عقيل(برادر حضرت على) نيز از رشوه ها و هداياى معاويه بهره‌ها برد بطوريكه كار بجايى رسيد كه روزى معاويه از عقيل خواست تا على را لعنت كند. عقيل بر منبر رفت و گفت: “اى مردم! معاويه بمن فرمان داد تا على را لعنت كنم كه بر او لعنت باد!(٧)
#منابع:
١- اخبار الطوال، ص ٢٤٣؛ روضه الصفا، ج ٣، صص ٨٠،٨١ و ٨٣.
٢- زندگانى امام حسين، ص ١٢٢٠، فتوح البلدان، ص ١٨٣؛ مختصر البلدان، ابن فقيه، ص ١٥٢
٣- اخبار الطوال، صص ٢٤٥ – ٢٤٤ و ٢٤٨؛ روضه الصفا، ج ٣، ص ١٥؛ ارشاد شيخ مفيد، ص ٢٠٦
٤-تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨. درصلحنامه امام حسن ومعاويه از جمله قرار شد كه هر سال دو ميليون درهم نيز به امام حسين پرداخت شود: اخبار الطوال، ص ٢٤١.
٥- كتاب الخراج، يحيى بن آدم، ص ٧٥؛ كتاب الخراج، قاضى ابويوسف،ص ٣٥؛ الحسين، على جلال، جلد ١، صص ٦٣ و ١٠٧؛ منتهى الامال، جلد ١، صص ٣٤٨،٣١٩-٣٥٠ و ٣٧٣.در صحراى كربلا، امام حسين به ابن سعد (فرمانده سپاه يزيد) پيشنهاد دادن خانه ها و املاك خوبى در مدينه نمود به اين شرط كه از جنگ با وى خوددارى كند، اما ابن سعد پيشنهاد امام را نپذيرفت: تاريخ طبرى، جلد ٧، ص ٣٠٠٨؛ زندگانى امام حسين، صص ٨٧-٨٤ و ١٠٠-٩٢ و ٣٧٧
٦-تاريخ فخرى، ابن طقطقى ،صص ٩٧-٩٦؛ تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨
٧-تاريخ فخرى، ص ٩٧؛ مروج الذهب، ج ٢، ص ٤٠
اسلام شناسى، جلد ٢، على ميرفطروس، ص ٤٨،٤٩و ٥٠
بررسى دقيق واقعه كربلا، بروشنى نشان مى‌دهد كه در حرکت حسین به سوی کوفه نيز انگيزه هاى مردمى و مترقى، بسيار اندك بوده‌اند.
قابل ذكر است كه در تمامت دوران حكومت #معاويه -حدود بيست سال- #امام_حسين روابط دوستانه و محترمانه‌اى با وى داشت. نظريه پردازان تشيع سرخ علوى (از جمله دكتر شريعتى و آقاى ورداسبى) كه معاويه را نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى دانسته‌اند، عمدا در اين باره سكوت مى‌كنند كه در سفرهاى معاويه به مكه و مدينه، امام حسين همواره اولين كسى بود كه به پيشواز معاويه مى‌شتافت و نماينده اشرافيت تاريخى و مركز و مظهر ارتجاع سياسى را در آغوش مى‌گرفت(١)
و حتى بفرمان معاويه در سال ٤٩ هجرى در جنگ #قسطنطنيه شركت كرد.(٢)
با چنين مناسبات و روابط دوستانه‌اى بود كه عليرغم خواست توده ها در خلع معاويه و سرنگونى حكومت بنى‌اميه، امام حسين مى‌گفت: ميان من و معاويه عهدى است كه آنرا نقض نمى كنم.
بنابراين تا معاويه زنده است من(امام حسين) عليه او مبارزه و طغيان نمى‌كنم. امام حسين در نامه‌اى به معاويه تاكيد كرد كه : من خواهان نبرد يا مخالفت با تو نيستم و از اين رو به ياران خويش گفت: تا معاويه زنده هست بايد هريك از شما خانه نشينى را پيشه خود سازد(٣)
در برابر اين آرامش و حسن تفاهم بود كه امام حسين همواره از كمكهاى مالى هنگفت معاويه برخوردار مى‌شد، بطوريكه مقررى امام حسن و امام حسين، كه در زمان عمر، سالى #پنج‌هزار_درهم بود، معاويه آنرا به سالى #يك_ميليون_درهم (يعنى دويست برابر، معادل ٤ هزار كيلو نقره) افزايش داد.(٤)
روايات مؤرخين اسلامى درباره ثروت ها، #أراضى و #املاك و بذل و بخشش‌هاى امام حسين چنان است كه باعث شگفتى و حيرت مى‌شود.(٥)
ديگر افراد خاندان على نيز از رشوه‌ها و هديه‌هاى معاويه برخوردار بودند آنچنانكه مثلا: عبدالله ابن جعفر (پسر عموى امام حسن و امام حسين) از معاويه پول‌هاى هنگفت گرفت و آنرا بين مطربان و آوازخوانان و شاعران، بذل و بخشش كرد. همين عبدالله بن جعفر نه تنها از مقررى ساليانه بهره مى‌برد، بلكه هر از گاه به نزد معاويه(به دمشق) مى‌رفت و از او پول‌ها مى‌گرفت. عبدالله پس از مرگ معاويه نزد يزيد رفت. يزيد از او پرسيد: مقررى تو چند است؟ عبدالله گفت: يك ميليون درهم. يزيد گفت: از امروز دو ميليون درهم به تو مى دهم. عبدالله گفت: پدر و مادرم فداى تو، به هيچ كس اين جمله را نگفته بودم. يزيد گفت: مجددا آن را دو برابر كردم.(٦)
عقيل(برادر حضرت على) نيز از رشوه ها و هداياى معاويه بهره‌ها برد بطوريكه كار بجايى رسيد كه روزى معاويه از عقيل خواست تا على را لعنت كند. عقيل بر منبر رفت و گفت: “اى مردم! معاويه بمن فرمان داد تا على را لعنت كنم كه بر او لعنت باد!(٧)
#منابع:
١- اخبار الطوال، ص ٢٤٣؛ روضه الصفا، ج ٣، صص ٨٠،٨١ و ٨٣.
٢- زندگانى امام حسين، ص ١٢٢٠، فتوح البلدان، ص ١٨٣؛ مختصر البلدان، ابن فقيه، ص ١٥٢
٣- اخبار الطوال، صص ٢٤٥ – ٢٤٤ و ٢٤٨؛ روضه الصفا، ج ٣، ص ١٥؛ ارشاد شيخ مفيد، ص ٢٠٦
٤-تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨. درصلحنامه امام حسن ومعاويه از جمله قرار شد كه هر سال دو ميليون درهم نيز به امام حسين پرداخت شود: اخبار الطوال، ص ٢٤١.
٥- كتاب الخراج، يحيى بن آدم، ص ٧٥؛ كتاب الخراج، قاضى ابويوسف،ص ٣٥؛ الحسين، على جلال، جلد ١، صص ٦٣ و ١٠٧؛ منتهى الامال، جلد ١، صص ٣٤٨،٣١٩-٣٥٠ و ٣٧٣.در صحراى كربلا، امام حسين به ابن سعد (فرمانده سپاه يزيد) پيشنهاد دادن خانه ها و املاك خوبى در مدينه نمود به اين شرط كه از جنگ با وى خوددارى كند، اما ابن سعد پيشنهاد امام را نپذيرفت: تاريخ طبرى، جلد ٧، ص ٣٠٠٨؛ زندگانى امام حسين، صص ٨٧-٨٤ و ١٠٠-٩٢ و ٣٧٧
٦-تاريخ فخرى، ابن طقطقى ،صص ٩٧-٩٦؛ تاريخ تمدن اسلام، ج ٤، ص ٨٨
٧-تاريخ فخرى، ص ٩٧؛ مروج الذهب، ج ٢، ص ٤٠
اسلام شناسى، جلد ٢، على ميرفطروس، ص ٤٨،٤٩و ٥٠