طوفان الاقصی الوطنی
رضا رضائی 20 آبان 02
آیا #صلح‌طلبی به معنی ظلم پذیری است؟
خطای بزرگ ستمگران، ظالمین، متجاوزین، اشغالگران، کودک کشان، ناکارآمدان، باند بازان، انحصارطلبان، تمامیت‌خواهان، مستبدان و فاسدان آن است که تصور می‌کنند صلح و خشونت پرهیزی، مساوی ظلم پذیری است.
حال‌آنکه تاریخ بشریت پر است از #قیام‌ها و #خیزش‌های ملت‌هایی که آستانه‌ی تحمل آنها به پایان رسیده و #مبارزات خود برای کسب #آزادی، #عدالت، رفع اشغال و دفع ناکارآمدان را جزئی از صلح‌دوستی و ممانعت از توسعه‌ی خشونت ملی و بین‌المللی دانسته‌اند.
به عبارت ساده‌تر می‌توان اشغالگری توأم با خشونت، کشتار و آواره سازی را ضد صلح ملی و بین‌المللی و رژیم اشغالگر قدس را مصداق آن دانست و مبارزه با آن را تلاش برای صلح خواند و از طرف دیگر می‌توان هرگونه تولید و اشاعه‌ی فرهنگ سکوت و تحمل وضعیت موجود، انجام هرگونه ظلم، بی‌عدالتی، انحصار و دیگر مظاهر ستم در هر کشوری را نوعی اقدام ضد صلح ملی دانست و بر همین اساس، خیزش‌های اجتماعی و قیام‌های حق‌طلبانه، دموکراسی‌خواهانه، آزادی‌طلبانه را در راستای صلح‌طلبی و ممانعت از رشد خشونت‌طلبی و شهروند آزاری دانست.
بر اساس این نگرش و رویکرد صلح‌طلبانه، به نظر می‌رسد که هرگونه اشغال و تصرف منابع ملی یک خشونت است، محروم‌کردن ملت از حقوق قانونی، انسانی، شرعی و ملی یک خشونت است، انتخابات فرمایشی یک خشونت است، تسلط نظامیان و ناکارآمدان بر نظام حکمرانی یک خشونت است، فساد و دزدی و رانت یک خشونت است، دخالت در دیگر کشورها یک خشونت است، اشرافی‌گری یک خشونت است، توسعه‌ی فقر و بستر سازی مهاجرت روستائیان به حاشیه‌ی شهرها یک خشونت است، برخورد با معترضان یک خشونت است و خشونت ورزی به معنی جنگ‌طلبی است.
چرا عده‌ای متوجه نیستند که فقیرسازی و کوچک‌سازی سفره‌‌ها، اعلان‌جنگ به مردم بخصوص مستضعفان است؟
چرا عده‌ای متوجه نیستند که هزاران‌هزاراز نیروهای #حماسه‌ساز، هزاران کیلومتر تونل در زیر #غزه‌های ناآگاهی، بی‌تفاوتی، بی‌اعتمادی، ناامیدی و سکوت احداث کرده‌اند و به‌زودی #نهضت_بیداری و #خیزش_خردورزی در قالب طوفان الاقصی الوطنی سر برآورده و کاخ‌های ظلم و ستم را ویران و صلح و آزادی را به ارمغان خواهند آورد؟
آزاد و آباد باد وطن
رضا رضائی 20 آبان 02
آیا #صلح‌طلبی به معنی ظلم پذیری است؟
خطای بزرگ ستمگران، ظالمین، متجاوزین، اشغالگران، کودک کشان، ناکارآمدان، باند بازان، انحصارطلبان، تمامیت‌خواهان، مستبدان و فاسدان آن است که تصور می‌کنند صلح و خشونت پرهیزی، مساوی ظلم پذیری است.
حال‌آنکه تاریخ بشریت پر است از #قیام‌ها و #خیزش‌های ملت‌هایی که آستانه‌ی تحمل آنها به پایان رسیده و #مبارزات خود برای کسب #آزادی، #عدالت، رفع اشغال و دفع ناکارآمدان را جزئی از صلح‌دوستی و ممانعت از توسعه‌ی خشونت ملی و بین‌المللی دانسته‌اند.
به عبارت ساده‌تر می‌توان اشغالگری توأم با خشونت، کشتار و آواره سازی را ضد صلح ملی و بین‌المللی و رژیم اشغالگر قدس را مصداق آن دانست و مبارزه با آن را تلاش برای صلح خواند و از طرف دیگر می‌توان هرگونه تولید و اشاعه‌ی فرهنگ سکوت و تحمل وضعیت موجود، انجام هرگونه ظلم، بی‌عدالتی، انحصار و دیگر مظاهر ستم در هر کشوری را نوعی اقدام ضد صلح ملی دانست و بر همین اساس، خیزش‌های اجتماعی و قیام‌های حق‌طلبانه، دموکراسی‌خواهانه، آزادی‌طلبانه را در راستای صلح‌طلبی و ممانعت از رشد خشونت‌طلبی و شهروند آزاری دانست.
بر اساس این نگرش و رویکرد صلح‌طلبانه، به نظر می‌رسد که هرگونه اشغال و تصرف منابع ملی یک خشونت است، محروم‌کردن ملت از حقوق قانونی، انسانی، شرعی و ملی یک خشونت است، انتخابات فرمایشی یک خشونت است، تسلط نظامیان و ناکارآمدان بر نظام حکمرانی یک خشونت است، فساد و دزدی و رانت یک خشونت است، دخالت در دیگر کشورها یک خشونت است، اشرافی‌گری یک خشونت است، توسعه‌ی فقر و بستر سازی مهاجرت روستائیان به حاشیه‌ی شهرها یک خشونت است، برخورد با معترضان یک خشونت است و خشونت ورزی به معنی جنگ‌طلبی است.
چرا عده‌ای متوجه نیستند که فقیرسازی و کوچک‌سازی سفره‌‌ها، اعلان‌جنگ به مردم بخصوص مستضعفان است؟
چرا عده‌ای متوجه نیستند که هزاران‌هزاراز نیروهای #حماسه‌ساز، هزاران کیلومتر تونل در زیر #غزه‌های ناآگاهی، بی‌تفاوتی، بی‌اعتمادی، ناامیدی و سکوت احداث کرده‌اند و به‌زودی #نهضت_بیداری و #خیزش_خردورزی در قالب طوفان الاقصی الوطنی سر برآورده و کاخ‌های ظلم و ستم را ویران و صلح و آزادی را به ارمغان خواهند آورد؟
آزاد و آباد باد وطن