Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#فرقه_های_شیعی_امامی:
#اخباری_گری_و_اصولی
#اخباری‌گری
☆1
اَخْباریان، گروهی از فقیهان امامی كه اخبار و احادیث‌امامان شیعه را تنها منبع فقه و تنها مبنای استنباط احکام شرعی می‌دانند.
این گروه که از قرن ۱۱ قمری به بعد ظهور کردند، به کارگیری روش‌های اجتهادی و دانش اصول فقه را روا نمی‌شمارند.
در مقابل آنان، فقیهان #اصولی، روش‌های اجتهادی و اصول فقه را در استنباط احکام فقهی لازم می‌دانند.
تقابل میان #اخباریان و #اصولیان امامی، پیش از قرن یازدهم قمری نیز به صورت غیررسمی و نه چندان آشکار وجود داشت؛ اما در این قرن تقابل شدت گرفت و دو اصطلاح اخباری و اصولی رواج یافت و این دو گروه به صورت آشکار و رسمی در مقابل یکدیگر برخاستند.
#محمد_امین_استرآبادی،
#عبدالله_بن_صالح_بن_جمعه_سماهیجی_بحرانی و
#میرزا_محمد_اخباری، از #اخباریون_تندرو
و #شیخ_یوسف_بحرانی،
#سید_نعمت_الله_جزایری،
#ملا_محسن_فیض_کاشانی،
#محمد_تقی_مجلسی،
#محمد_طاهر_قمی و
#شیخ_حر_عاملی
از #میانه_روان این مسلک‌اند.
در مقابل اینان اصولیانی چون
#وحید_بهبهانی،
#شیخ_انصاری و
#شیخ_جعفر_کاشف_الغطا
قرار می‌گیرند.
اختلافات عمده اخباریان و اصولیان در مسائلی چون
✔️حرمت و جواز اجتهاد،
✔️انحصار ادله به کتاب و سنت،
✔️منع از تحصیل ظن،
✔️شیوه تقسیم‌بندی احادیث،
✔️جواز تقلید از غیرمعصوم (ع)،
✔️اخذ به ظواهر کتاب،
✔️حسن و قبح عقلی،
✔️اجرای اصالة البرائة در برخی موارد،
✔️حرمت کاربرد برخی از انواع قیاس،
✔️صحیح دانستن تمامی احادیث کتب اربعه و ... است.
#زمینه‌های_تاریخی_شکل گیری :
تقابل نگرش اخباری و اصولی به فقه امامی، در سده‌های نخستین اسلامی ریشه دارد.
در مطالعه مکاتب فقهی امامیه در سه قرن آغازین، می‌توان جناح‌هایی را بازشناخت که در برابر پیروان متون روایت به گونه‌هایی از اجتهاد و استنباط دست می‌یازیده‌اند.
#اوج_گرایش_به_حدیث
سده ۴ ق /۱۰م را دوره تسلط مکتب حدیث گرای قم محسوب کرده‌اند.
فقیهان اهل #استنباط، چون
#ابن_ابی_عقیل_عمانی و
#ابن_جنید_اسکافی در اقلیت بودند.
از فقیهان برجسته حدیث گرا در این دوره، می‌توان کسانی همچون
#محمد_بن_یعقوب_کلینی (د ۳۲۸ یا ۳۲۹ق /۹۴۰ یا ۹۴۱م )،
#علی_ابن_بابویه_قمی (د ۳۲۸ ق )،
#ابن_قولویه (د ۳۶۸ یا ۳۶۹ق /۹۷۹م ) و #محمد_ابن_بابویه_قمی (د ۳۸۱ق / ۹۹۱م) را برشمرد که در تألیف کهن‌ترین مجموعه‌های فقهی - حدیثی نقش عمده‌ای ایفا نموده‌اند.[۱]
#گرایش_به_فقه_استدلالی
با ظهور #شیخ_مفید (د ۴۱۳ق / ۱۰۲۲م ) و در پی او #سید_مرتضی (د ۴۳۶ق /۱۰۴۴م ) و #شیخ_طوسی (د ۴۶۰ق /۱۰۶۸م) و تألیف نخستین آثار در اصول فقه امامیه، حرکتی نوین در فقه امامی آغاز شد که تا قرن‌ها گرایش فقها به استنباط را بر حدیث گرایی برتری داد.
تقابل دو گرایش در جای جای آثار عالمان یاد شده، به چشم می‌خورد.
در اوائل المقالات شیخ مفید از فقیهان اهل استنباط، با تعبیر مطلق « #فقها » و از حدیث گرایان با تعبیرهای « #اهل_النقل » ، « #اصحاب_الآثار » و تعبیرهای مشابه بارها یاد شده است.[۲]
در رساله‌ای از سید مرتضی، تعبیر فقیهان « #اصحاب_حدیث » در مقابل فقیهانی به کار رفته است که روش اصولی داشته، و مورد حمایت مؤلف بوده‌اند.[۳]
#ظهور_اصطلاح_اخباری در قرن ۶ق
کاربرد اصطلاح اخباری نخست بار در نیمه نخست سده ۶ق /۱۲م در #ملل_و_نحل اثر #شهرستانی به چشم میآید[۴] و به دنبال آن در کتاب #نقض #عبد_الجلیل_قزوینی_رازی، عالم امامی سده ۶ق دو اصطلاح اخباری و اصولی در برابر یکدیگر قرار گرفته‌اند[۵].
مکتب فقیهان اهل حدیث که در اواخر سده ۴ و نیمه نخست سده ۵ق با کوشش فقیهان اصول گرا ضعیف گردید، وجود محدود خود را در مجامع فقهی امامیه حفظ کرد تا آنکه در اوایل سده ۱۱ق /۱۷م بار دیگر به وسیله #محمد_امین_استرآبادی (د ۱۰۳۳ یا ۱۰۳۶ق /۱۶۲۴ یا ۱۶۲۷م ) در قالبی نو مطرح شد[۶] و لبه تیز حملات خود را متوجه اصولیان ساخت.
برخی معتقدند #ابن_ابی_جمهور_احسایی (زنده در ۹۰۴ق /۱۴۹۹م ) از جمله کسانی بود که راه را بر اخباریان هموار گردانید.
او در رساله‌ای با عنوان « #العمل_باخبار_اصحابنا »، به اقامه ادله‌ای در این زمینه پرداخت [۷].
با عنایت به پیشینه تاریخی اخباری گری، رواج و اطلاق عنوان اخباری بر گروهی خاص و با معنی و اصطلاح مشخص امروزین از سده ۱۱ق و با ظهور پیشوای حرکت نوین اخباری، یعنی محمد امین استرابادی آغاز شده است که برخی او را با صفت « #اخباری_صلب» وصف کرده‌اند.[۸]
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#فرقه_های_شیعی_امامی:
#اخباری_گری_و_اصولی
#اخباری‌گری
☆1
اَخْباریان، گروهی از فقیهان امامی كه اخبار و احادیث‌امامان شیعه را تنها منبع فقه و تنها مبنای استنباط احکام شرعی می‌دانند.
این گروه که از قرن ۱۱ قمری به بعد ظهور کردند، به کارگیری روش‌های اجتهادی و دانش اصول فقه را روا نمی‌شمارند.
در مقابل آنان، فقیهان #اصولی، روش‌های اجتهادی و اصول فقه را در استنباط احکام فقهی لازم می‌دانند.
تقابل میان #اخباریان و #اصولیان امامی، پیش از قرن یازدهم قمری نیز به صورت غیررسمی و نه چندان آشکار وجود داشت؛ اما در این قرن تقابل شدت گرفت و دو اصطلاح اخباری و اصولی رواج یافت و این دو گروه به صورت آشکار و رسمی در مقابل یکدیگر برخاستند.
#محمد_امین_استرآبادی،
#عبدالله_بن_صالح_بن_جمعه_سماهیجی_بحرانی و
#میرزا_محمد_اخباری، از #اخباریون_تندرو
و #شیخ_یوسف_بحرانی،
#سید_نعمت_الله_جزایری،
#ملا_محسن_فیض_کاشانی،
#محمد_تقی_مجلسی،
#محمد_طاهر_قمی و
#شیخ_حر_عاملی
از #میانه_روان این مسلک‌اند.
در مقابل اینان اصولیانی چون
#وحید_بهبهانی،
#شیخ_انصاری و
#شیخ_جعفر_کاشف_الغطا
قرار می‌گیرند.
اختلافات عمده اخباریان و اصولیان در مسائلی چون
✔️حرمت و جواز اجتهاد،
✔️انحصار ادله به کتاب و سنت،
✔️منع از تحصیل ظن،
✔️شیوه تقسیم‌بندی احادیث،
✔️جواز تقلید از غیرمعصوم (ع)،
✔️اخذ به ظواهر کتاب،
✔️حسن و قبح عقلی،
✔️اجرای اصالة البرائة در برخی موارد،
✔️حرمت کاربرد برخی از انواع قیاس،
✔️صحیح دانستن تمامی احادیث کتب اربعه و ... است.
#زمینه‌های_تاریخی_شکل گیری :
تقابل نگرش اخباری و اصولی به فقه امامی، در سده‌های نخستین اسلامی ریشه دارد.
در مطالعه مکاتب فقهی امامیه در سه قرن آغازین، می‌توان جناح‌هایی را بازشناخت که در برابر پیروان متون روایت به گونه‌هایی از اجتهاد و استنباط دست می‌یازیده‌اند.
#اوج_گرایش_به_حدیث
سده ۴ ق /۱۰م را دوره تسلط مکتب حدیث گرای قم محسوب کرده‌اند.
فقیهان اهل #استنباط، چون
#ابن_ابی_عقیل_عمانی و
#ابن_جنید_اسکافی در اقلیت بودند.
از فقیهان برجسته حدیث گرا در این دوره، می‌توان کسانی همچون
#محمد_بن_یعقوب_کلینی (د ۳۲۸ یا ۳۲۹ق /۹۴۰ یا ۹۴۱م )،
#علی_ابن_بابویه_قمی (د ۳۲۸ ق )،
#ابن_قولویه (د ۳۶۸ یا ۳۶۹ق /۹۷۹م ) و #محمد_ابن_بابویه_قمی (د ۳۸۱ق / ۹۹۱م) را برشمرد که در تألیف کهن‌ترین مجموعه‌های فقهی - حدیثی نقش عمده‌ای ایفا نموده‌اند.[۱]
#گرایش_به_فقه_استدلالی
با ظهور #شیخ_مفید (د ۴۱۳ق / ۱۰۲۲م ) و در پی او #سید_مرتضی (د ۴۳۶ق /۱۰۴۴م ) و #شیخ_طوسی (د ۴۶۰ق /۱۰۶۸م) و تألیف نخستین آثار در اصول فقه امامیه، حرکتی نوین در فقه امامی آغاز شد که تا قرن‌ها گرایش فقها به استنباط را بر حدیث گرایی برتری داد.
تقابل دو گرایش در جای جای آثار عالمان یاد شده، به چشم می‌خورد.
در اوائل المقالات شیخ مفید از فقیهان اهل استنباط، با تعبیر مطلق « #فقها » و از حدیث گرایان با تعبیرهای « #اهل_النقل » ، « #اصحاب_الآثار » و تعبیرهای مشابه بارها یاد شده است.[۲]
در رساله‌ای از سید مرتضی، تعبیر فقیهان « #اصحاب_حدیث » در مقابل فقیهانی به کار رفته است که روش اصولی داشته، و مورد حمایت مؤلف بوده‌اند.[۳]
#ظهور_اصطلاح_اخباری در قرن ۶ق
کاربرد اصطلاح اخباری نخست بار در نیمه نخست سده ۶ق /۱۲م در #ملل_و_نحل اثر #شهرستانی به چشم میآید[۴] و به دنبال آن در کتاب #نقض #عبد_الجلیل_قزوینی_رازی، عالم امامی سده ۶ق دو اصطلاح اخباری و اصولی در برابر یکدیگر قرار گرفته‌اند[۵].
مکتب فقیهان اهل حدیث که در اواخر سده ۴ و نیمه نخست سده ۵ق با کوشش فقیهان اصول گرا ضعیف گردید، وجود محدود خود را در مجامع فقهی امامیه حفظ کرد تا آنکه در اوایل سده ۱۱ق /۱۷م بار دیگر به وسیله #محمد_امین_استرآبادی (د ۱۰۳۳ یا ۱۰۳۶ق /۱۶۲۴ یا ۱۶۲۷م ) در قالبی نو مطرح شد[۶] و لبه تیز حملات خود را متوجه اصولیان ساخت.
برخی معتقدند #ابن_ابی_جمهور_احسایی (زنده در ۹۰۴ق /۱۴۹۹م ) از جمله کسانی بود که راه را بر اخباریان هموار گردانید.
او در رساله‌ای با عنوان « #العمل_باخبار_اصحابنا »، به اقامه ادله‌ای در این زمینه پرداخت [۷].
با عنایت به پیشینه تاریخی اخباری گری، رواج و اطلاق عنوان اخباری بر گروهی خاص و با معنی و اصطلاح مشخص امروزین از سده ۱۱ق و با ظهور پیشوای حرکت نوین اخباری، یعنی محمد امین استرابادی آغاز شده است که برخی او را با صفت « #اخباری_صلب» وصف کرده‌اند.[۸]
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#فرقه_های_شیعی_امامی:
#اخباری_گری_و_اصولی
#اخباری‌گری
☆2
#افول_اخباری_گری
با آغاز تقابل آشکار میان اخباریان و اصولیان در قرن ۱۱ق. و ادامه آن در قرون بعدی و ظهور بزرگان اصولی مانند آیت الله #وحید_بهبهانی(م. ۱۲۰۵ق.) اخباریان رفته رفته نفوذ خود را در حوزه‌های علمیه از دست دادند.
وحید بهبهانی از تاثیرگذارترین عالمان اصولی در شکست اخباریان بود.
او دامنه مبارزه خود با اخباریان را از حوزه نظری به عمل نیز کشاند و از جمله، نماز گزاردن به امامت شیخ یوسف بحرانی پیشوای اخباریان را حرام اعلام کرد.[۹]
پس از او عالمان اصولی دیگر همچون #شیخ_مرتضی_انصاری(م. ۱۲۸۱ق.)[۱۰]، #شیخ_جعفر_نجفی_کاشف_الغطاء(م. ۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ق.)[۱۱]و دیگران، با تبلیغ و ترویج اصولی‌گری و تدوین و تدریس علم اصول، اخباریان را به کلی از میدان به در کردند و امروزه بر حوزه‌های علمیه شیعه، اندیشه اصولی حاکم است و از اخباریان جز به صورت پراکنده نفوذ و فعالیتی دیده نمی‌شود.
#اخباریان_تندرو
گفته‌اند محمد امین استرآبادی به عنوان مؤسس مکتب اخباری در میان شیعیان متأخر نخستین کسی بود که باب نقد علم اصول و مجتهدان را گشود و امامیه را به دو بخش اخباریان و مجتهدان (اصولیان ) تقسیم کرد[۱۲].
او در آغاز، خود در سلک مجتهدان بود و از مجتهدان بزرگی اجازه أخذ کرد، اما از روش آنان روی برتافت[۱۳]. گویا او به شدت تحت تاثیر افکار استادش میرزا محمد استرابادی بوده است [۱۴].
محمدامین، تعالیم خود را در کتابی با عنوان #الفوائد_المدنیة تدوین کرد که از مهم‌ترین منابع اخباریان محسوب می‌گردد.
از پیروان تندرو و متعصب مکتب اخباری در سده ۱۱ق، #عبدالله_بن_صالح_بن_جمعه_سماهیجی_بحرانی نویسنده کتاب #منیة_الممارسین است.[۱۵].
#شیخ_یوسف_بحرانی آورده است که وی به اهل اجتهاد بسیار ناسزا میگفت، در حالی که پدرش ملا صالح اهل اجتهاد بود[۱۶].
#ابو_احمد_جمال_الدین_محمد_بن_عبدالنبی، محدث نیشابوری استرابادی (م. ۱۲۳۲ق /۱۸۱۷م )، معروف به #میرزا_محمد_اخباری از مجتهدان نامدار اصولی مانند #میرزا_ابوالقاسم_قمی،
#شیخ_جعفر_نجفی_کاشف_الغطاء،
#میر_سید_علی_طباطبایی،
#سید_محمد_باقر_حجت_الاسلام_اصفهانی و
_محمد_ابراهیم_کلباسی به زشتی یاد میکرد و با آنان دشمنی آشکار داشت [۱۷].
بدین رو، حکم قتلش توسط علمای بنام آن زمان ازجمله #سید_محمد_مجاهد، پسر میر سیدعلی طباطبایی و #شیخ_موسی، پسر شیخ جعفر کاشف الغطاء و #سید_عبدالله_شبر و نیز #شیخ_اسدالله_کاظمینی امضا شد.
#اخباریان_میانه_رو
#شیخ_یوسف_بحرانی (د ۱۱۸۶ق /۱۷۷۲م )، روشی میانه بین اخباریان و اصولیان برگزید[۱۸].
بحرانی، مدعی بود که در شیوه فقهی بر مسلک محمد تقی مجلسی است که حد وسط میان اخباری گری و اصولی گری است[۱۹].
وحید بهبهانی از مخالفت با شیخ یوسف بحرانی پرهیز نداشت و مردم را از خواندن نماز جماعت با او نهی میکرد.[۲۰].
شیخ یوسف بحرانی، به عنوان پیشوای اخباریان هرجا که مناسب میدید، آنان را از انتقادات تند و ناسزا، که موجب بروز شکاف میان شیعیان و نزاع میان علمای اصولی و اخباری میشد، برحذر میداشت.
#سید_نعمت_الله_جزایری_شوشتری (درگذشت ۱۱۱۲ق /۱۷۰۰م ) با اینکه اخباری بوده، در تأیید مجتهدان و هواداران ایشان و ارج نهادن به نظرات آنان تلاش بسیاری داشته است.[۲۱]
برخی #ملا_محسن_فیض_کاشانی (درگذشت ۱۰۹۱ق/ ۱۶۸۰م) را نیز از اخباریان شمرده اند.[۲۲]
فیض کاشانی میگوید: «مقلد قرآن و حدیثم و از غیر آن بیگانه.»[۲۳] هر چند به ظاهر، مراد او در اینجا تقابل با تصوف است نه اجتهاد و علم اصول؛ اما فیض معتقد بوده که عقول مردم عادی (غیر معصوم)، ناقص و غیر قابل اعتماد است و حجت نیست.[۲۴]
فیض در بعضی آثارش از جمله الکلمات الکمنونهآشکارا بر مجتهدان تاخته و روش اصولی آنان را نقد کرده است. بررسی آرای او در برخی آثارش از جمله این کتاب، تردیدی در گرایشش به اخباری‌گری باقی نمی‌گذارد.
او معتقد است که اصولیان با بازکردن باب اجتهاد اصولی، تکلیف را بر مکلفان سخت کردند و در چیزهایی سخن گفتند که خداوند سخن نگفته و حکمت در آن بوده که مسکوت بمانند.[۲۵]
#محم_تقی_مجلسی (درگذشت ۱۰۷۰ق/۱۶۶۰م ) نیز از پیروان متعادل مکتب اخباری بوده، و چنان که گفته شده، آموزش‍‌های محمد امین استرابادی را صریحاً تأیید می‌کرده است.[۲۶]
#ملا_خلیل_بن_غازی_قزوینی (درگذشت ۱۰۸۹ق/۱۶۷۸م ) که از معاصران شیخ حر عاملی، محمدباقر مجلسی و ملامحسن فیض کاشانی و از شاگردان شیخ بهایی و میرداماد بود و با اجتهاد کاملاً مخالفت ورزیده، آن را انکار میکرد.[۲۷]
#محمد_طاهر_قمی (درگذشت ۱۰۹۸ق/ ۱۶۸۷م )، نیز از اخباریان میانهرو به شمار میآید.[۲۸]
#شیخ_حر_عاملی (درگذشت ۱۱۰۴ق/۱۶۹۳م ) در خاتمه کتاب معروفش، وسائل الشیعه، به اخباری بودن خود اشاره کرده است.[۲۹]
ادامه دارد
منبع : ویکی شیعه
🆔👉 @
]🔥 ایران نوین 🔥[
#فرقه_های_شیعی_امامی:
#اخباری_گری_و_اصولی
#اخباری‌گری
☆2
#افول_اخباری_گری
با آغاز تقابل آشکار میان اخباریان و اصولیان در قرن ۱۱ق. و ادامه آن در قرون بعدی و ظهور بزرگان اصولی مانند آیت الله #وحید_بهبهانی(م. ۱۲۰۵ق.) اخباریان رفته رفته نفوذ خود را در حوزه‌های علمیه از دست دادند.
وحید بهبهانی از تاثیرگذارترین عالمان اصولی در شکست اخباریان بود.
او دامنه مبارزه خود با اخباریان را از حوزه نظری به عمل نیز کشاند و از جمله، نماز گزاردن به امامت شیخ یوسف بحرانی پیشوای اخباریان را حرام اعلام کرد.[۹]
پس از او عالمان اصولی دیگر همچون #شیخ_مرتضی_انصاری(م. ۱۲۸۱ق.)[۱۰]، #شیخ_جعفر_نجفی_کاشف_الغطاء(م. ۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ق.)[۱۱]و دیگران، با تبلیغ و ترویج اصولی‌گری و تدوین و تدریس علم اصول، اخباریان را به کلی از میدان به در کردند و امروزه بر حوزه‌های علمیه شیعه، اندیشه اصولی حاکم است و از اخباریان جز به صورت پراکنده نفوذ و فعالیتی دیده نمی‌شود.
#اخباریان_تندرو
گفته‌اند محمد امین استرآبادی به عنوان مؤسس مکتب اخباری در میان شیعیان متأخر نخستین کسی بود که باب نقد علم اصول و مجتهدان را گشود و امامیه را به دو بخش اخباریان و مجتهدان (اصولیان ) تقسیم کرد[۱۲].
او در آغاز، خود در سلک مجتهدان بود و از مجتهدان بزرگی اجازه أخذ کرد، اما از روش آنان روی برتافت[۱۳]. گویا او به شدت تحت تاثیر افکار استادش میرزا محمد استرابادی بوده است [۱۴].
محمدامین، تعالیم خود را در کتابی با عنوان #الفوائد_المدنیة تدوین کرد که از مهم‌ترین منابع اخباریان محسوب می‌گردد.
از پیروان تندرو و متعصب مکتب اخباری در سده ۱۱ق، #عبدالله_بن_صالح_بن_جمعه_سماهیجی_بحرانی نویسنده کتاب #منیة_الممارسین است.[۱۵].
#شیخ_یوسف_بحرانی آورده است که وی به اهل اجتهاد بسیار ناسزا میگفت، در حالی که پدرش ملا صالح اهل اجتهاد بود[۱۶].
#ابو_احمد_جمال_الدین_محمد_بن_عبدالنبی، محدث نیشابوری استرابادی (م. ۱۲۳۲ق /۱۸۱۷م )، معروف به #میرزا_محمد_اخباری از مجتهدان نامدار اصولی مانند #میرزا_ابوالقاسم_قمی،
#شیخ_جعفر_نجفی_کاشف_الغطاء،
#میر_سید_علی_طباطبایی،
#سید_محمد_باقر_حجت_الاسلام_اصفهانی و
_محمد_ابراهیم_کلباسی به زشتی یاد میکرد و با آنان دشمنی آشکار داشت [۱۷].
بدین رو، حکم قتلش توسط علمای بنام آن زمان ازجمله #سید_محمد_مجاهد، پسر میر سیدعلی طباطبایی و #شیخ_موسی، پسر شیخ جعفر کاشف الغطاء و #سید_عبدالله_شبر و نیز #شیخ_اسدالله_کاظمینی امضا شد.
#اخباریان_میانه_رو
#شیخ_یوسف_بحرانی (د ۱۱۸۶ق /۱۷۷۲م )، روشی میانه بین اخباریان و اصولیان برگزید[۱۸].
بحرانی، مدعی بود که در شیوه فقهی بر مسلک محمد تقی مجلسی است که حد وسط میان اخباری گری و اصولی گری است[۱۹].
وحید بهبهانی از مخالفت با شیخ یوسف بحرانی پرهیز نداشت و مردم را از خواندن نماز جماعت با او نهی میکرد.[۲۰].
شیخ یوسف بحرانی، به عنوان پیشوای اخباریان هرجا که مناسب میدید، آنان را از انتقادات تند و ناسزا، که موجب بروز شکاف میان شیعیان و نزاع میان علمای اصولی و اخباری میشد، برحذر میداشت.
#سید_نعمت_الله_جزایری_شوشتری (درگذشت ۱۱۱۲ق /۱۷۰۰م ) با اینکه اخباری بوده، در تأیید مجتهدان و هواداران ایشان و ارج نهادن به نظرات آنان تلاش بسیاری داشته است.[۲۱]
برخی #ملا_محسن_فیض_کاشانی (درگذشت ۱۰۹۱ق/ ۱۶۸۰م) را نیز از اخباریان شمرده اند.[۲۲]
فیض کاشانی میگوید: «مقلد قرآن و حدیثم و از غیر آن بیگانه.»[۲۳] هر چند به ظاهر، مراد او در اینجا تقابل با تصوف است نه اجتهاد و علم اصول؛ اما فیض معتقد بوده که عقول مردم عادی (غیر معصوم)، ناقص و غیر قابل اعتماد است و حجت نیست.[۲۴]
فیض در بعضی آثارش از جمله الکلمات الکمنونهآشکارا بر مجتهدان تاخته و روش اصولی آنان را نقد کرده است. بررسی آرای او در برخی آثارش از جمله این کتاب، تردیدی در گرایشش به اخباری‌گری باقی نمی‌گذارد.
او معتقد است که اصولیان با بازکردن باب اجتهاد اصولی، تکلیف را بر مکلفان سخت کردند و در چیزهایی سخن گفتند که خداوند سخن نگفته و حکمت در آن بوده که مسکوت بمانند.[۲۵]
#محم_تقی_مجلسی (درگذشت ۱۰۷۰ق/۱۶۶۰م ) نیز از پیروان متعادل مکتب اخباری بوده، و چنان که گفته شده، آموزش‍‌های محمد امین استرابادی را صریحاً تأیید می‌کرده است.[۲۶]
#ملا_خلیل_بن_غازی_قزوینی (درگذشت ۱۰۸۹ق/۱۶۷۸م ) که از معاصران شیخ حر عاملی، محمدباقر مجلسی و ملامحسن فیض کاشانی و از شاگردان شیخ بهایی و میرداماد بود و با اجتهاد کاملاً مخالفت ورزیده، آن را انکار میکرد.[۲۷]
#محمد_طاهر_قمی (درگذشت ۱۰۹۸ق/ ۱۶۸۷م )، نیز از اخباریان میانهرو به شمار میآید.[۲۸]
#شیخ_حر_عاملی (درگذشت ۱۱۰۴ق/۱۶۹۳م ) در خاتمه کتاب معروفش، وسائل الشیعه، به اخباری بودن خود اشاره کرده است.[۲۹]
ادامه دارد
منبع : ویکی شیعه
🆔👉 @
