Forwarded from نگاه متفاوت (احمد زیدآبادی)
روحانی دنبال چیست؟
تا پایان ریاست جمهوری حسن روحانی حدود یک سال باقی مانده است. او می‌خواهد در این یک سال چه کند؟
این پرسشی است که او کمترین علاقه‌ای به پاسخ به آن ندارد چرا که اساساً پاسخی وجود ندارد. بنابراین، اقتصاد ایران در این دوره همچنان در سراشیبی سقوط به قعر دره پیش خواهد رفت! این دیگر یک نگاه بدبینانه نیست، نظر تقریباً عموم کارشناسان حوزۀ اقتصاد است.
روحانی و اعضای دولت‌اش متأسفانه این واقعیت را پنهان می‌کنند و اوضاع را متناسب با علایق خود جلوه می‌دهند. ظاهراً هدف اصلی آنها ماندن بر سر پست‌های خود به بهای نابودی اقتصاد ایران است. شاید اگر او به ناتوانی دولت خود برای ادارۀ اقتصاد ایران در این وضعیت بغرنج اعتراف کند، حداقل تحرکی برای تغییر برخی رویکردهای کلی ایجاد شود، ولی او به طرز حیرت‌انگیزی اصرار دارد تا وضع را کم و بیش عادی جلوه دهد و بر حقایق هولناک زندگی روزمرۀ مردم پرده‌پوشی کند.
در واقع، ویرانی اقتصاد یک کشور پیامدهای سیاسی و امنیتی بی‌نهایت خطرناکی به دنبال می‌آورد و این خطرات از هم اکنون در افق جامعۀ ایرانی به طور هراسناکی آغاز به خودنمایی کرده است!
آیا روحانی و دولت‌اش با شیوۀ نادیده انگاری و پنهانکاری، علاقمندند که مسئول تمام فجایع آینده شناخته شوند؟
#احمد_زیدآبادی
#حسن_روحانی
#اقتصاد_سیاسی
@ahmadzeidabad
https://instagram.com/ahmadzeidabadiii
تا پایان ریاست جمهوری حسن روحانی حدود یک سال باقی مانده است. او می‌خواهد در این یک سال چه کند؟
این پرسشی است که او کمترین علاقه‌ای به پاسخ به آن ندارد چرا که اساساً پاسخی وجود ندارد. بنابراین، اقتصاد ایران در این دوره همچنان در سراشیبی سقوط به قعر دره پیش خواهد رفت! این دیگر یک نگاه بدبینانه نیست، نظر تقریباً عموم کارشناسان حوزۀ اقتصاد است.
روحانی و اعضای دولت‌اش متأسفانه این واقعیت را پنهان می‌کنند و اوضاع را متناسب با علایق خود جلوه می‌دهند. ظاهراً هدف اصلی آنها ماندن بر سر پست‌های خود به بهای نابودی اقتصاد ایران است. شاید اگر او به ناتوانی دولت خود برای ادارۀ اقتصاد ایران در این وضعیت بغرنج اعتراف کند، حداقل تحرکی برای تغییر برخی رویکردهای کلی ایجاد شود، ولی او به طرز حیرت‌انگیزی اصرار دارد تا وضع را کم و بیش عادی جلوه دهد و بر حقایق هولناک زندگی روزمرۀ مردم پرده‌پوشی کند.
در واقع، ویرانی اقتصاد یک کشور پیامدهای سیاسی و امنیتی بی‌نهایت خطرناکی به دنبال می‌آورد و این خطرات از هم اکنون در افق جامعۀ ایرانی به طور هراسناکی آغاز به خودنمایی کرده است!
آیا روحانی و دولت‌اش با شیوۀ نادیده انگاری و پنهانکاری، علاقمندند که مسئول تمام فجایع آینده شناخته شوند؟
#احمد_زیدآبادی
#حسن_روحانی
#اقتصاد_سیاسی
@ahmadzeidabad
https://instagram.com/ahmadzeidabadiii
Forwarded from تواناتک Tavaanatech
۴.۵ درصد از کل بیت‌کوین دنیا در ایران استخراج می‌شود
رویترز گزارشی منتشر کرده است که نشان می‌دهد حدود 4.5 درصد از کل استخراج بیت کوین در جهان در ایران انجام می‌شود.
به نقل از رویترز استخراج بیت‌کوین به جمهوری اسلامی این فرصت را داده که صدها مییون دلار درآمد داشته باشد و از آن برای واردات و صادرات کالاها استفاده کند و از تأثیر تحریم‌ها بکاهد.
#بیت_کوین #ایران #اقتصاد #تحریم #جمهوری_اسلامی
@tavaanatech
رویترز گزارشی منتشر کرده است که نشان می‌دهد حدود 4.5 درصد از کل استخراج بیت کوین در جهان در ایران انجام می‌شود.
به نقل از رویترز استخراج بیت‌کوین به جمهوری اسلامی این فرصت را داده که صدها مییون دلار درآمد داشته باشد و از آن برای واردات و صادرات کالاها استفاده کند و از تأثیر تحریم‌ها بکاهد.
#بیت_کوین #ایران #اقتصاد #تحریم #جمهوری_اسلامی
@tavaanatech
Forwarded from مدیران ایران | آموزش مدیریت کسب وکار |modiriran 🕊
موتور چاپ پول دوباره روشن شد!
🔹آمارهای جدید بانک مرکزی نشان می‌دهد رقم نقدینگی در مردادماه به 5402 هزار میلیارد تومان رسیده که نسبت به ماه قبل رشد 2.9 درصدی و نسبت به مدت مشابه سال قبل رشد 37.7 درصدی را نشان می‌دهد.
🔹از سوی دیگر، رقم پایه پولی در مردادماه به 672 هزار میلیارد تومان رسیده که نسبت به تیرماه رشد 3 درصدی داشته است.
🔹رشد نقطه به نقطه پایه پولی نیز در مردادماه 30.3 درصد گزارش شده که نسبت به رشد نقطه‌ای تیرماه افزایش 4.1 واحد درصدی را نشان می‌دهد.
#چاپ_پول #بانک_مرکزی #نقدینگی #اقتصاد
@modiriran مدیران ایران
🔹آمارهای جدید بانک مرکزی نشان می‌دهد رقم نقدینگی در مردادماه به 5402 هزار میلیارد تومان رسیده که نسبت به ماه قبل رشد 2.9 درصدی و نسبت به مدت مشابه سال قبل رشد 37.7 درصدی را نشان می‌دهد.
🔹از سوی دیگر، رقم پایه پولی در مردادماه به 672 هزار میلیارد تومان رسیده که نسبت به تیرماه رشد 3 درصدی داشته است.
🔹رشد نقطه به نقطه پایه پولی نیز در مردادماه 30.3 درصد گزارش شده که نسبت به رشد نقطه‌ای تیرماه افزایش 4.1 واحد درصدی را نشان می‌دهد.
#چاپ_پول #بانک_مرکزی #نقدینگی #اقتصاد
@modiriran مدیران ایران
Forwarded from پیام اقتصاد
✅اقتصاد ایران چه می شود؟
🔷 خیلی ها میگویند #اقتصاد ایران چه خواهد شد؟
ما اقتصادی ذینفعانه را ادامه خواهیم داد و رتبه آزادی اقتصادی ۱۶۰ ایران ما را در کنار آرژانتین،سوریه،زیمبابوه و ونزوئلا میخ کوب می‌کند! از شر اقتصاد ذینفعانه متاسفانه نمی‌شود خلاص شد.تا زمانی که اقتصاد اولویت اول نشود این روند ادامه دارد.
پیام اقتصاد
🌐https://payameeghtesadonline.ir
🆔@payame_eghtesad
🔷 خیلی ها میگویند #اقتصاد ایران چه خواهد شد؟
ما اقتصادی ذینفعانه را ادامه خواهیم داد و رتبه آزادی اقتصادی ۱۶۰ ایران ما را در کنار آرژانتین،سوریه،زیمبابوه و ونزوئلا میخ کوب می‌کند! از شر اقتصاد ذینفعانه متاسفانه نمی‌شود خلاص شد.تا زمانی که اقتصاد اولویت اول نشود این روند ادامه دارد.
پیام اقتصاد
🌐https://payameeghtesadonline.ir
🆔@payame_eghtesad
Forwarded from 🌍📚 باشگاه علوم انسانی 📚🌎
🧩 خیال‌پردازی‌های بی‌مبنا که نقض اصول پایه‌ای اقتصاد است شاید به کار حرف‌درمانی بیاید، ولی بعید است روی زمین اثرات مثبتی ایجاد کند. به ویژه فقره الجزایر که زمانی در ایران کسانی نظیر علی شریعتی در شوق آن می‌سوختند و کتاب‌های فرانتس فانون را ترجمه می‌کردند عبرت‌آموز بود. بعد از حماسه استقلال و بیرون راندن فرانسوی‌ها این کشور غنی از نظر مواد معدنی و نفت و گاز اوضاع غم‌انگیزی داشت.
🇩🇿 توصیفی بهتر از گفته داریوش همایون فقید از اوضاع الجزایر ندیدم: برای بسیاری از چپگرایان ایرانی، الجزایر نقطه اوج آرزوهای انقلابی و سوسیالیستی است. پس از یک نبرد خونین ضداستعماری، الجزایر پیروزمند با منابع هنگفت کانی و کشاورزی و با سرزندگی انقلابی به ساختن یک جامعه سوسیالیستی پرداخت. کمتر از یک نسل پس از آن، کشوری که از نظر کشاورزی خود‌بسنده بود امروز ۷۰ درصد خوار‌بارش را وارد می‌کند. در حالی که نیمی از جمعیت در روستاها به‌سر می‌برند تولید کشاورزی تنها هفت درصد تولید ناویژه ملی را تشکیل می‌دهد. بیشتر جوانان از روستاها به شهرها ریخته‌اند، همراه گروه‌های سنی دیگر، و خیل بیکاران زاغه‌های شهرهای بزرگ را پر کرده‌اند.
🏭 صدها کارخانه «سیاسی» که با پول دولت و بی‌توجه به سودآوری برپا شده‌اند با چیزی نزدیک به ۳۰ درصد ظرفیت کار می‌کنند. بیشتر نیروی کار، غیرماهر و گریزان از کار است. اما توصیف وی برای راه درست تصحیح اوضاع هم جالب است: البته اکنون الجزایری‌ها رهبری تازه‌ای دارند که می‌کوشد محتاطانه ندانم‌کاری‌های ایدئولوژیک و احساساتی را در یک فضای سیاسی انباشته از شعارها تصحیح کند. در این باره این شوخی در الجزایر بر سر زبان‌هاست که راننده اتومبیل «شاذلی بن‌جدید»، رئیس‌جمهوری، از او می‌پرسد چه مسیری را برگزیند و پاسخ می‌شنود که علامت طرف چپ را بزند و از راست برود!. این گفته البته جدید نیست، ولی هنوز بعد از آن همه سال که به الجزایر می‌نگریم کشوری را می‌بینیم که بیش از ۹۰ درصد صادراتش نفت و گاز و فرآورده‌های نفتی است، از بسته‌ترین اقتصادهاست و با حدود ۴۰ میلیون جمعیت تولید سرانه‌ای حدود چهار هزار دلار دارد. البته شاید این را هم بتوان به نفوذ ایده‌ها و عوامل بیگانه نسبت داد!
🥧 در مصاحبه با جریده وزین دنیای اقتصاد به مقوله پرمخاطره "وابستگی" پرداختم، عرض کردم: رویکرد مکتب وابستگی هدیه‌ای از آسمان برای دولت‌های کشورهای خام‌فروش و ثروتمند «جنوب» است. همیشه دشمنی خارجی برای توجیه ناکارآمدی وجود دارد و دست دولت را هم برای شکل دادن اجتماع و مداخله شدید در اقتصاد باز می‌گذارد. غریب نیست که خیلی‌ها چنین نگاهی را بپسندند، به ویژه اگر نوعی بدبینی تاریخی نسبت به استعمار و قدرت‌های بیگانه وجود داشته باشد. البته روشن است که بنا نیست نقش مداخله‌های خارجی را ندیده بگیریم، مگر از به اصطلاح استعمارگر انتظاری جز استعمار و سلطه‌گری داریم؟
✍️ دکتر #امیرحسین_خالقی
🆔 @RahbordChannel
#استعمار
#اقتصاد
#سوسیالیسم
#فرهنگ
#الجزایر
#استقلال
🌎📚 @sociologycenter 📚🌍
🏭 صدها کارخانه «سیاسی» که با پول دولت و بی‌توجه به سودآوری برپا شده‌اند با چیزی نزدیک به ۳۰ درصد ظرفیت کار می‌کنند. بیشتر نیروی کار، غیرماهر و گریزان از کار است. اما توصیف وی برای راه درست تصحیح اوضاع هم جالب است: البته اکنون الجزایری‌ها رهبری تازه‌ای دارند که می‌کوشد محتاطانه ندانم‌کاری‌های ایدئولوژیک و احساساتی را در یک فضای سیاسی انباشته از شعارها تصحیح کند. در این باره این شوخی در الجزایر بر سر زبان‌هاست که راننده اتومبیل «شاذلی بن‌جدید»، رئیس‌جمهوری، از او می‌پرسد چه مسیری را برگزیند و پاسخ می‌شنود که علامت طرف چپ را بزند و از راست برود!. این گفته البته جدید نیست، ولی هنوز بعد از آن همه سال که به الجزایر می‌نگریم کشوری را می‌بینیم که بیش از ۹۰ درصد صادراتش نفت و گاز و فرآورده‌های نفتی است، از بسته‌ترین اقتصادهاست و با حدود ۴۰ میلیون جمعیت تولید سرانه‌ای حدود چهار هزار دلار دارد. البته شاید این را هم بتوان به نفوذ ایده‌ها و عوامل بیگانه نسبت داد!
🆔 @RahbordChannel
#استعمار
#اقتصاد
#سوسیالیسم
#فرهنگ
#الجزایر
#استقلال
🌎📚 @sociologycenter 📚🌍
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from فراسوی سیاست (Abbas Khalaji)
🔷 نگاهی به رشد اقتصادی بلندمدت ایران!
✍🏻 ابراهیم التجائی
✍🏻 محمدعلی ابوترابی
بر پایۀ رشد تولید ناخالص داخلی به قیمت پایه و قیمت‌های ثابت، میانگین رشد اقتصادی ایران از سال 1356 تا 1399 تنها 1.25 درصد بوده، در حالی که در همین دورۀ 45 ساله، میانگین رشد تولید ناخالص جهانی 2.94 درصد بوده است. یعنی رشد اقتصادی ایران کمتر از نصف رشد اقتصادی جهان شده است و بنابراین، آنچه که در علم اقتصاد از آن به عنوان فاجعۀ رشد یاد می‌شود در ایران اتفاق افتاده است. البته در این دورۀ 45 ساله فراز و نشیب‌هایی نیز وجود داشته است و در برخی از زیردوره‌ها رشد اقتصادی ایران شرایط نسبتاً بهتری در مقایسه با رشد اقتصاد جهان را تجربه کرده است، ولی میانگین رشد بلندمدت قابل قبول نبوده است (تصویر 4 را ببینید).
رشد اقتصاد ایران اگر به صورت سرانه در نظر گرفته شود شرایط ناگوارتر هم بوده؛ چرا که میانگین رشد GDP سرانۀ ایران به منفی 0.8 درصد رسیده، که از میانگین رشد GDP سرانۀ جهانی (حدود 1.5 درصد)، بسیار کمتر بوده است. در این خصوص شایان ذکر است که بهجز دهۀ 1380 و دهۀ 1370، در بقیۀ دههها میانگین رشد GDP سرانۀ ایران منفی بوده است (تصویر 4 را ببینید).
می‌دانیم که تفاوت‌های اندک در نرخ‌های رشد در بلندمدت به شکاف‌های بسیار بزرگ منجر می‌شود. از این رو است که اختلاف بین میانگین رشد GDP سرانۀ ایران و جهان در بلندمدت، باعث شده که درآمد سرانۀ ایران که در آغاز دوره حدود 1.4 برابر درآمد سرانۀ جهان بود، اکنون به کسری از درآمد سرانۀ جهان (حدود یک چهارم تا یک سوم) کاهش پیدا کند.
#اقتصاد_ایران #آسیب_شناسی_رشد #حکمرانی_خوب #ریسکهای_خرد #ریسکهای_کلان #توسعه_مالی
#Growth_Diagnostics #Iranian_Economy #Good_Governance #Micro_Risks #Macro_Risks #Financial_Development
https://www.instagram.com/p/CtodtBtNF53/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==
@akhalaji
✍🏻 ابراهیم التجائی
✍🏻 محمدعلی ابوترابی
بر پایۀ رشد تولید ناخالص داخلی به قیمت پایه و قیمت‌های ثابت، میانگین رشد اقتصادی ایران از سال 1356 تا 1399 تنها 1.25 درصد بوده، در حالی که در همین دورۀ 45 ساله، میانگین رشد تولید ناخالص جهانی 2.94 درصد بوده است. یعنی رشد اقتصادی ایران کمتر از نصف رشد اقتصادی جهان شده است و بنابراین، آنچه که در علم اقتصاد از آن به عنوان فاجعۀ رشد یاد می‌شود در ایران اتفاق افتاده است. البته در این دورۀ 45 ساله فراز و نشیب‌هایی نیز وجود داشته است و در برخی از زیردوره‌ها رشد اقتصادی ایران شرایط نسبتاً بهتری در مقایسه با رشد اقتصاد جهان را تجربه کرده است، ولی میانگین رشد بلندمدت قابل قبول نبوده است (تصویر 4 را ببینید).
رشد اقتصاد ایران اگر به صورت سرانه در نظر گرفته شود شرایط ناگوارتر هم بوده؛ چرا که میانگین رشد GDP سرانۀ ایران به منفی 0.8 درصد رسیده، که از میانگین رشد GDP سرانۀ جهانی (حدود 1.5 درصد)، بسیار کمتر بوده است. در این خصوص شایان ذکر است که بهجز دهۀ 1380 و دهۀ 1370، در بقیۀ دههها میانگین رشد GDP سرانۀ ایران منفی بوده است (تصویر 4 را ببینید).
می‌دانیم که تفاوت‌های اندک در نرخ‌های رشد در بلندمدت به شکاف‌های بسیار بزرگ منجر می‌شود. از این رو است که اختلاف بین میانگین رشد GDP سرانۀ ایران و جهان در بلندمدت، باعث شده که درآمد سرانۀ ایران که در آغاز دوره حدود 1.4 برابر درآمد سرانۀ جهان بود، اکنون به کسری از درآمد سرانۀ جهان (حدود یک چهارم تا یک سوم) کاهش پیدا کند.
#اقتصاد_ایران #آسیب_شناسی_رشد #حکمرانی_خوب #ریسکهای_خرد #ریسکهای_کلان #توسعه_مالی
#Growth_Diagnostics #Iranian_Economy #Good_Governance #Micro_Risks #Macro_Risks #Financial_Development
https://www.instagram.com/p/CtodtBtNF53/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==
@akhalaji
Forwarded from فراسوی سیاست (Abbas Khalaji)
✅ عربستان سعودی برای سرمایه‌گذاران به‌منزله چین جدید است!
بازار بورس عربستان سعودی بزرگ‌ترین و پرنقدینه‌ترین در خاورمیانه و خانه بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت جهان، آرامکو، است
در حالی که شاهزاده محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، با طرحی چند تریلیون دلاری در تلاش است اقتصاد غیرنفتی این کشور را تقویت کند، گروهی جدید به خیل مشاوران و متخصصان پیوسته‌اند: مدیران صندوق سرمایه‌گذاری، که مشتاق‌اند جای پایی در داستان رشد بازار بزرگ بعدی داشته باشند.
عربستان سعودی که در سال ۲۰۱۹ به شاخص بازارهای نوظهور ام‌اس‌سی‌آی (MSCI) پیوست، در گذشته سهم اندکی از میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری در بازارهای سهام جهان داشت.
اما اکنون، با تحریم روسیه و کاهش رشد اقتصادی چین، برخی سرمایه‌گذاران کم‌کم عربستان سعودی را با نگاهی تازه می‌بینند، و جریان اصلاحات و برنامه «چشم‌انداز ۲۰۳۰» این کشور نظرشان را جلب کرده است. این افزایش توجه به بازار بورس عربستان سعودی (تداول) کمک کرده است بیش از ۱۱ درصد رشد کند، که بیش از دو برابر بازده معیار ام‌اس‌سی‌آی است.
فرگوس آرگایل، که به راه‌اندازی صندوق سرمایه‌گذاری بازارهای نوظهور برای ئی‌اف‌جی نیو کپیتال (EFG New Capital) کمک کرده است که ۸ درصد آن نیز به شاخص سهام سعودی اختصاص دارد، به بلومبرگ می‌گوید عربستان سعودی شبیه چین در دهه اول قرن بیست‌و‌یکم است و حتی پس از جذب بیش از ۳ میلیارد دلار سرمایه خارجی در بازار بورس عربستان سعودی در سال جاری، هنوز جای خود را در سبدهای سرمایه‌گذاری باز نکرده است. اما تحلیلگران میگویند با ادامه روند اصلاحات اجتماعی و اقتصادی، این حجم افزایش پیدا خواهد کرد.
بازار بورس عربستان سعودی بزرگ‌ترین و پرنقدینه‌ترین در خاورمیانه و خانه بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت جهان، آرامکو، است. در چند سال گذشته، بازار بورس عربستان سعودی، که به‌صورت سنتی تحت سلطه بانک‌ها و شرکت‌های پتروشیمی بود، پذیرای شرکت‌های بزرگ بهداشت و درمان، خرده‌فروشی و برق نیز بوده است.
با افزایش علاقه سرمایه‌گذاران خارجی و تشویق تبدیل شرکت‌های سعودی به شرکت‌های سهامی، وزن عربستان سعودی در شاخص بازارهای نوظهور ام‌اس‌سی‌آی به حدود ۴.۱ درصد رسیده است. شرکت‌های سعودی از آغاز سال ۲۰۲۲، حدود ۱۱.۵ میلیارد دلار سرمایه جذب کرده‌اند.
اگر عربستان سعودی سقف اجازه مالکیت خارجی سهام را از ۵۰ درصد فعلی به ۱۰۰ درصد برساند، سرمایه ۷.۳ میلیارد دلاری سرمایه‌گذاران خاموش و غیرفعال را نیز جذب می‌کند.
افزایش علاقه به بازار بورس عربستان سعودی نشان‌دهنده کاهش مشارکت خارجی در بازار چین است. در حالی که به نظر می‌رسد هند یکی از بزرگ‌ترین طرف‌های ذی‌نفع این تغییر باشد، غیبت روسیه از شاخص سهام به این معنی است که سرمایه‌گذاران گزینه‌های زیاد دیگری ندارند.
هریش رمان، رئیس سندیکای ئی‌سی‌ام آسیا در سیتی‌گروپ، می‌گوید: «شاهدیم که موسسات سرمایه‌گذاری آسیایی علاقه بیشتری به دیدار و ملاقات با شرکت‌های خاورمیانه نشان می‌دهند، زیرا به‌عنوان یک صندوق سرمایه‌گذاری در بازار نوظهور، باید نگاهتان به تنوع سرمایه‌گذاری‌هایتان باشد.»
بر اساس آمار موسسه پژوهشی کاپلی فاندز ریسرچ (Copley Funds Research)، ۱۴۷ صندوق سرمایه‌گذاری در بازارهای نوظهور با بیش از ۱۲۷ میلیارد دلار دارایی وجود دارند که هرگز در عربستان سعودی سرمایه‌گذاری نکرده‌اند. اما بررسی‌ها نشان می‌دهد از آغاز سال جاری، سهم عربستان سعودی از سرمایه‌گذاری صندوق‌های فعال در بازارهای نوظهور بیش از دو برابر شده است.
متن کامل را اینجا در بلومبرگ بخوانید
http://telegram.me/Iran_economy_online
#عربستان_سعودی #اقتصاد_نوظهور
@akhalaji
بازار بورس عربستان سعودی بزرگ‌ترین و پرنقدینه‌ترین در خاورمیانه و خانه بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت جهان، آرامکو، است
در حالی که شاهزاده محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، با طرحی چند تریلیون دلاری در تلاش است اقتصاد غیرنفتی این کشور را تقویت کند، گروهی جدید به خیل مشاوران و متخصصان پیوسته‌اند: مدیران صندوق سرمایه‌گذاری، که مشتاق‌اند جای پایی در داستان رشد بازار بزرگ بعدی داشته باشند.
عربستان سعودی که در سال ۲۰۱۹ به شاخص بازارهای نوظهور ام‌اس‌سی‌آی (MSCI) پیوست، در گذشته سهم اندکی از میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری در بازارهای سهام جهان داشت.
اما اکنون، با تحریم روسیه و کاهش رشد اقتصادی چین، برخی سرمایه‌گذاران کم‌کم عربستان سعودی را با نگاهی تازه می‌بینند، و جریان اصلاحات و برنامه «چشم‌انداز ۲۰۳۰» این کشور نظرشان را جلب کرده است. این افزایش توجه به بازار بورس عربستان سعودی (تداول) کمک کرده است بیش از ۱۱ درصد رشد کند، که بیش از دو برابر بازده معیار ام‌اس‌سی‌آی است.
فرگوس آرگایل، که به راه‌اندازی صندوق سرمایه‌گذاری بازارهای نوظهور برای ئی‌اف‌جی نیو کپیتال (EFG New Capital) کمک کرده است که ۸ درصد آن نیز به شاخص سهام سعودی اختصاص دارد، به بلومبرگ می‌گوید عربستان سعودی شبیه چین در دهه اول قرن بیست‌و‌یکم است و حتی پس از جذب بیش از ۳ میلیارد دلار سرمایه خارجی در بازار بورس عربستان سعودی در سال جاری، هنوز جای خود را در سبدهای سرمایه‌گذاری باز نکرده است. اما تحلیلگران میگویند با ادامه روند اصلاحات اجتماعی و اقتصادی، این حجم افزایش پیدا خواهد کرد.
بازار بورس عربستان سعودی بزرگ‌ترین و پرنقدینه‌ترین در خاورمیانه و خانه بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت جهان، آرامکو، است. در چند سال گذشته، بازار بورس عربستان سعودی، که به‌صورت سنتی تحت سلطه بانک‌ها و شرکت‌های پتروشیمی بود، پذیرای شرکت‌های بزرگ بهداشت و درمان، خرده‌فروشی و برق نیز بوده است.
با افزایش علاقه سرمایه‌گذاران خارجی و تشویق تبدیل شرکت‌های سعودی به شرکت‌های سهامی، وزن عربستان سعودی در شاخص بازارهای نوظهور ام‌اس‌سی‌آی به حدود ۴.۱ درصد رسیده است. شرکت‌های سعودی از آغاز سال ۲۰۲۲، حدود ۱۱.۵ میلیارد دلار سرمایه جذب کرده‌اند.
اگر عربستان سعودی سقف اجازه مالکیت خارجی سهام را از ۵۰ درصد فعلی به ۱۰۰ درصد برساند، سرمایه ۷.۳ میلیارد دلاری سرمایه‌گذاران خاموش و غیرفعال را نیز جذب می‌کند.
افزایش علاقه به بازار بورس عربستان سعودی نشان‌دهنده کاهش مشارکت خارجی در بازار چین است. در حالی که به نظر می‌رسد هند یکی از بزرگ‌ترین طرف‌های ذی‌نفع این تغییر باشد، غیبت روسیه از شاخص سهام به این معنی است که سرمایه‌گذاران گزینه‌های زیاد دیگری ندارند.
هریش رمان، رئیس سندیکای ئی‌سی‌ام آسیا در سیتی‌گروپ، می‌گوید: «شاهدیم که موسسات سرمایه‌گذاری آسیایی علاقه بیشتری به دیدار و ملاقات با شرکت‌های خاورمیانه نشان می‌دهند، زیرا به‌عنوان یک صندوق سرمایه‌گذاری در بازار نوظهور، باید نگاهتان به تنوع سرمایه‌گذاری‌هایتان باشد.»
بر اساس آمار موسسه پژوهشی کاپلی فاندز ریسرچ (Copley Funds Research)، ۱۴۷ صندوق سرمایه‌گذاری در بازارهای نوظهور با بیش از ۱۲۷ میلیارد دلار دارایی وجود دارند که هرگز در عربستان سعودی سرمایه‌گذاری نکرده‌اند. اما بررسی‌ها نشان می‌دهد از آغاز سال جاری، سهم عربستان سعودی از سرمایه‌گذاری صندوق‌های فعال در بازارهای نوظهور بیش از دو برابر شده است.
متن کامل را اینجا در بلومبرگ بخوانید
http://telegram.me/Iran_economy_online
#عربستان_سعودی #اقتصاد_نوظهور
@akhalaji
Forwarded from 🌍📚 باشگاه علوم انسانی 📚🌎
نقدی بر چپ ایران
✍️ #مجید_توکلی
1⃣ بخش نخست
شوراگرایی، توزیع‌گرایی، اقلیت‌گرایی و ترجمه‌گرایی؛ مشکلاتِ اصلی چپ در ایران است. مشکلاتی که تصویری غیردموکراتیک و غیرملی از نیروهای چپ در ایران ارائه داده است. چپِ ایرانی در بحران است و چپِ شورایی با استفاده از گفتمان چپ فرهنگی، سایر گرایش‌ها را مرعوب کرده و درخدمت درآورده است.
الف) شوراگرایی و کشورِ شوراها به‌جای دموکراسی:
نیروهای چپ هنوز از ایده‌ی شکست‌خورده‌ی اداره‌ی شورایی عبور نکرده‌اند و معتقدند که کشورِ شوراها (شوروی) بر دموکراسی‌های موجود برتری دارد. ایده‌ی اداره‌ی شورایی و سندیکاهای درون‌گرای صنفی با قواعدِ مخالفتِ مُجاز می‌تواند سازگار شود.
بنابراین از سرکوبِ تمامیت‌خواهانه در امان مانده و تنها برنامه‌ی سیاسیِ چپ شده است. برنامه‌ی اداره شورایی یا سیاستِ مردمی با نادیده‌گیریِ فاجعه‌ی کشورِ شوراهای واقعاً-موجود و اختلال در فهمِ تاریخیِ سوسیال‌ها؛ اداره‌ی شورایی (جمهوریِ خلق) را امکانِ تأسیسِ کشورِ شوراها می‌داند.
اینچنین، سوسیال‌های دموکرات مرعوب و درخدمتِ ایده‌ی پایان‌تاریخیِ کمونیسم شده‌اند و اختلال در فهمِ تاریخی به ناتوانی از اندیشیدن و استقلال کشیده شد تا با ستیز با نولیبرالیسم، ستیز با مدرنیسم، ستیز با ملی‌گرایی و ستیز با اکثریت؛ از جریان‌های دیگر یارکشی و اتحاد جدیدی ایجاد کند.
ب) توزیع‌گرایی و مبارزه با نولیبرالیسم:
چپِ ایرانی برنامه‌ای برای تولید ثروت ندارد و تمام تمرکزش را بر توزیعِ ثروت قرار داده و با توجه به محدودیت‌های ثروتِ ملی به سوی ثروتِ جهانی رفته و تمرکزشان برای تحققِ عدالت بر توزیعِ ثروت جهانی و مبارزه با (ناموجودِ) نولیبرالیسم است.
آنها همچون پدران فکریِ جهانی‌شان متوجه نیستند که مصادره و توزیعِ همه‌ی ثروت‌های موجود پس از مدتِ کوتاهی به بن‌بست و ویرانی می‌رسد. آنها حتی به برنامه‌های عدالت در موضوع‌های مختلف نیاندیشده‌اند و برای اجرای هیچ یک از برنامه‌های عدالت در این‌سال‌ها توضیحی نداده‌اند.
بنابراین این جنگجویان عدالت اجتماعی به‌جای پرداختن به جزئیاتِ امکان‌پذیری‌های ۱.مالکیت عمومی، ۲.توزیعِ برابر دارایی‌های عمومی، ۳.سهیم‌شدن مردم (کارگران) در مالکیت و سودِ تولیدات و خدمات، ۴.مالیات سنگین بین‌نسلی، ۵.مالیات بر کل دارایی، ۶.کاهش ساعت کار، ۷.افزایش حداقل دستمزد، خدمات درمانیِ حمایتی، ۹.خدمات بهداشتیِ ارزان، ۱۰.خدماتِ باکیفیتِ برابر و ارزانِ آموزشی و ۱۱.تأمین اجتماعیِ فراگیر و توانمندساز از گروه‌های آسیب‌پذیر؛ به یکسان‌انگاری محدودیت‌های عدالت و رفاه در تمام کشورها (بسته و آزاد) می‌پردازند و با آسیابِ بادی نولیبرالیسم می‌جنگند.
پ) اقلیت‌گرایی و پیامدهای ملی‌ستیزانه‌ی چپِ فرهنگی:
دو ایده‌ی ستیزه‌جویانه‌ی؛ بیشتربودنِ اقلیت از اکثریت و کنسل-کالچر از چپ فرهنگی برخاست.
ایده کنسل-کالچر قبل از آنکه توسط چپ در ایران استفاده شود، در یک برنامه‌ی دادخواهیِ پیشرو برای رسواسازی و شرمساری همکاری با قدرت استفاده شد.
و امکان بهره‌گیری چپ‌ها از این برنامه ازبین‌رفت. درواقع چپ‌ها چون خودشان را از اهداف این برنامه‌ی دادخواهیِ پیشرو (رسواسازی عادی‌سازانِ شر) می‌دیدند، به مقابله با آن برخاستند و ظرفیت بهره‌گیری از آن را ازدست‌دادند. بنابراین فقط برنامه‌ی سیاسیِ یارکشی از اقلیت‌ها باقی ماند.
جبران تبعیض‌های انباشته و تاریخی چون به‌طور گسترده مورد توجه لیبرال‌ها قرار داشت، استفاده از این شکاف نیاز به یک برنامه‌ی سیاسی ستیزه‌جویانه داشت تا چپ‌ها بتوانند از آن استفاده کنند. بنابراین ایده‌ی اقلیت‌ها از اکثریت بیشترند، با اقلیت‌سازیِ افراطی و سیاست‌های هویت پیگیری شد.
اگر در همه موضوع‌ها به اقلیت‌ها هویت و سازمان داده شود و همه اقلیت‌ها با هم پیوند بخورند، از هر اکثریتی بیشتر می‌شوند. گرچه گام‌های اولیه این ایده مثبت و سازنده است، اما با توجه به اکثریت‌ستیزی‌ای که نیاز دارد، گاهی دموکراسی‌ستیز است و اغلب در گروی جدایی‌طلبیِ قومی می‌شود.
چپ‌ها با توجه به شکست‌های پی‌درپی در سیاست‌های اقتصادی به‌سوی ایده‌های سیاست‌های هویت (به‌ویژه جنسیت و قومیت) رفته‌اند و با اقلیت‌سازیِ افراطی (تا جایی که هر سال یک جنسیت و قومیت جدید کشف می‌کنند) به یارکشی از این گروه‌ها برای پیشبرد برنامه‌ی سیاسی می‌پردازند.
چپ‌ها معتقدند که گروه‌های قومی، جنسی و دینی نباید با لیبرال‌ها همپیمان شوند و با برجسته‌سازی برنامه‌های چپ فرهنگی درپیِ یارکشی و ستیزند. تسخیر نهادهای بین‌المللی، همراهی رسانه‌ها و دانشگاه‌ها و وجود منابع مالی و حمایت‌های اطلاعاتی کشورهای منطقه هم تقویت‌کننده و انگیزاننده است.
ادامه دارد
#سیاست
#چپ
#انتقادی
#اقتصاد
#فرهنگ
🌎📚 @sociologycenter 📚🌍
شوراگرایی، توزیع‌گرایی، اقلیت‌گرایی و ترجمه‌گرایی؛ مشکلاتِ اصلی چپ در ایران است. مشکلاتی که تصویری غیردموکراتیک و غیرملی از نیروهای چپ در ایران ارائه داده است. چپِ ایرانی در بحران است و چپِ شورایی با استفاده از گفتمان چپ فرهنگی، سایر گرایش‌ها را مرعوب کرده و درخدمت درآورده است.
الف) شوراگرایی و کشورِ شوراها به‌جای دموکراسی:
نیروهای چپ هنوز از ایده‌ی شکست‌خورده‌ی اداره‌ی شورایی عبور نکرده‌اند و معتقدند که کشورِ شوراها (شوروی) بر دموکراسی‌های موجود برتری دارد. ایده‌ی اداره‌ی شورایی و سندیکاهای درون‌گرای صنفی با قواعدِ مخالفتِ مُجاز می‌تواند سازگار شود.
بنابراین از سرکوبِ تمامیت‌خواهانه در امان مانده و تنها برنامه‌ی سیاسیِ چپ شده است. برنامه‌ی اداره شورایی یا سیاستِ مردمی با نادیده‌گیریِ فاجعه‌ی کشورِ شوراهای واقعاً-موجود و اختلال در فهمِ تاریخیِ سوسیال‌ها؛ اداره‌ی شورایی (جمهوریِ خلق) را امکانِ تأسیسِ کشورِ شوراها می‌داند.
اینچنین، سوسیال‌های دموکرات مرعوب و درخدمتِ ایده‌ی پایان‌تاریخیِ کمونیسم شده‌اند و اختلال در فهمِ تاریخی به ناتوانی از اندیشیدن و استقلال کشیده شد تا با ستیز با نولیبرالیسم، ستیز با مدرنیسم، ستیز با ملی‌گرایی و ستیز با اکثریت؛ از جریان‌های دیگر یارکشی و اتحاد جدیدی ایجاد کند.
ب) توزیع‌گرایی و مبارزه با نولیبرالیسم:
چپِ ایرانی برنامه‌ای برای تولید ثروت ندارد و تمام تمرکزش را بر توزیعِ ثروت قرار داده و با توجه به محدودیت‌های ثروتِ ملی به سوی ثروتِ جهانی رفته و تمرکزشان برای تحققِ عدالت بر توزیعِ ثروت جهانی و مبارزه با (ناموجودِ) نولیبرالیسم است.
آنها همچون پدران فکریِ جهانی‌شان متوجه نیستند که مصادره و توزیعِ همه‌ی ثروت‌های موجود پس از مدتِ کوتاهی به بن‌بست و ویرانی می‌رسد. آنها حتی به برنامه‌های عدالت در موضوع‌های مختلف نیاندیشده‌اند و برای اجرای هیچ یک از برنامه‌های عدالت در این‌سال‌ها توضیحی نداده‌اند.
بنابراین این جنگجویان عدالت اجتماعی به‌جای پرداختن به جزئیاتِ امکان‌پذیری‌های ۱.مالکیت عمومی، ۲.توزیعِ برابر دارایی‌های عمومی، ۳.سهیم‌شدن مردم (کارگران) در مالکیت و سودِ تولیدات و خدمات، ۴.مالیات سنگین بین‌نسلی، ۵.مالیات بر کل دارایی، ۶.کاهش ساعت کار، ۷.افزایش حداقل دستمزد، خدمات درمانیِ حمایتی، ۹.خدمات بهداشتیِ ارزان، ۱۰.خدماتِ باکیفیتِ برابر و ارزانِ آموزشی و ۱۱.تأمین اجتماعیِ فراگیر و توانمندساز از گروه‌های آسیب‌پذیر؛ به یکسان‌انگاری محدودیت‌های عدالت و رفاه در تمام کشورها (بسته و آزاد) می‌پردازند و با آسیابِ بادی نولیبرالیسم می‌جنگند.
پ) اقلیت‌گرایی و پیامدهای ملی‌ستیزانه‌ی چپِ فرهنگی:
دو ایده‌ی ستیزه‌جویانه‌ی؛ بیشتربودنِ اقلیت از اکثریت و کنسل-کالچر از چپ فرهنگی برخاست.
ایده کنسل-کالچر قبل از آنکه توسط چپ در ایران استفاده شود، در یک برنامه‌ی دادخواهیِ پیشرو برای رسواسازی و شرمساری همکاری با قدرت استفاده شد.
و امکان بهره‌گیری چپ‌ها از این برنامه ازبین‌رفت. درواقع چپ‌ها چون خودشان را از اهداف این برنامه‌ی دادخواهیِ پیشرو (رسواسازی عادی‌سازانِ شر) می‌دیدند، به مقابله با آن برخاستند و ظرفیت بهره‌گیری از آن را ازدست‌دادند. بنابراین فقط برنامه‌ی سیاسیِ یارکشی از اقلیت‌ها باقی ماند.
جبران تبعیض‌های انباشته و تاریخی چون به‌طور گسترده مورد توجه لیبرال‌ها قرار داشت، استفاده از این شکاف نیاز به یک برنامه‌ی سیاسی ستیزه‌جویانه داشت تا چپ‌ها بتوانند از آن استفاده کنند. بنابراین ایده‌ی اقلیت‌ها از اکثریت بیشترند، با اقلیت‌سازیِ افراطی و سیاست‌های هویت پیگیری شد.
اگر در همه موضوع‌ها به اقلیت‌ها هویت و سازمان داده شود و همه اقلیت‌ها با هم پیوند بخورند، از هر اکثریتی بیشتر می‌شوند. گرچه گام‌های اولیه این ایده مثبت و سازنده است، اما با توجه به اکثریت‌ستیزی‌ای که نیاز دارد، گاهی دموکراسی‌ستیز است و اغلب در گروی جدایی‌طلبیِ قومی می‌شود.
چپ‌ها با توجه به شکست‌های پی‌درپی در سیاست‌های اقتصادی به‌سوی ایده‌های سیاست‌های هویت (به‌ویژه جنسیت و قومیت) رفته‌اند و با اقلیت‌سازیِ افراطی (تا جایی که هر سال یک جنسیت و قومیت جدید کشف می‌کنند) به یارکشی از این گروه‌ها برای پیشبرد برنامه‌ی سیاسی می‌پردازند.
چپ‌ها معتقدند که گروه‌های قومی، جنسی و دینی نباید با لیبرال‌ها همپیمان شوند و با برجسته‌سازی برنامه‌های چپ فرهنگی درپیِ یارکشی و ستیزند. تسخیر نهادهای بین‌المللی، همراهی رسانه‌ها و دانشگاه‌ها و وجود منابع مالی و حمایت‌های اطلاعاتی کشورهای منطقه هم تقویت‌کننده و انگیزاننده است.
ادامه دارد
#سیاست
#چپ
#انتقادی
#اقتصاد
#فرهنگ
🌎📚 @sociologycenter 📚🌍
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from 🌍📚 باشگاه علوم انسانی 📚🌎
نقدی بر چپ ایران
✍️ #مجید_توکلی
2️⃣ بخش دوم و پایانی
آنها به ضرورت‌های ایجاد دولتِ مدرن (دولتِ ملی) در ایرانِ امروز بی‌توجهند و با کوچک‌شماری نقش حکومتِ تمامیت‌خواه در تبعیض‌ها و نادیده‌گیری مسائل منطقه‌ای و اهمیتِ نمادهای ملی برای همبستگی و صلح؛ مانع از حلِ مسئله‌ی ایران‌اند. پیوندهای اسلام‌هراسی‌ستیزی با هویت‌طلبی قومی
در دانشگاه و رسانه جریان اصلی به خاورمیانه که می‌رسد، حمایت از سلفی‌های جهادی و پیکارجویان شیعه می‌شود و فرهنگ‌گرایانشان به‌روشنی، اخوانی یا نوگرای دینی می‌شوند. گاهی به‌سختی می‌توان فهمید که حمایت‌های دستگاه‌های اطلاعاتی همسایه‌هاست یا بقایای امریکاستیزی (غرب‌ستیزی).
ت) ترجمه‌گرایی و گم‌کردنِ مسئله‌ی ایران:
دانشگاه و رسانه، خانه‌ی چپ‌ها شده است. اما مسئله‌های دانشگاه و رسانه نسبتی با مشکلات کشورهایی مانند ایران ندارد. اما چون پیشروبودن برای آنها اهمیت و اولویت دارد، انبوهی از مسائل دیگران و راهکارهای مشکلات آنها را ترجمه می‌کنند.
ایران برای آنها دردسرساز است. چون آنچه در متن‌های آشفته‌ی کتاب‌های ترجمه‌شده‌شان یا گفتگوهای سردرگم کافه‌نشینی‌شان هست، نسبتی با فریادها و دردهایی مردم ندارد. مسائل دیگران و راهکارهای‌شان برای ایران "نامسئله" است. بنابراین مردم اگر آنها را هم جدی بگیرند، مسخره می‌کنند.
سال‌هاست که آنها با تمرکز بر تغییر ذهن و باورِ مردم (کسانی که بیرون از قدرتند) می‌خواهند، گذشته، فرهنگ و داشته‌های مردم را براندازند، سپس به جدال همه‌ی دموکراسی‌ها بروند و هر جریان و گروهِ رقیبی را که درپیِ دموکراسی است، براندازی کنند و شاید درنهایت به جدال با استبداد برسند.
امیدوارم فضا تغییر کند.
چپِ ایرانی باید بتواند با توجه به مسئله‌ی ایران، مسائل و راهکارهای متفکرانش را بازبینی و بازاندیشی کند و از مفهوم‌ها و بیان بومیِ استفاده کند. از تعارض و دوگانگی پرهیز کند و با تأکید بر مسئولیت شخصی در دوران تمامیت‌خواهی، تمرکزش را بر تغییر سیاسی بگذارد.
بی‌عدالتی‌ها و تبعیض‌های انباشته و تاریخی در ایران نیاز به برنامه‌های عدالت دارد که در یک ساختار پاسخگو هر دولتی باید برنامه‌های کارآمد و پایداری برای آن ارائه کند. اما همه‌ی این‌ها مستلزم گذار به دموکراسی با تمرکز بر مسئله‌ی ایران و توجه به خواسته‌ها و داشته‌های ایرانیان است.
چپ‌های دموکراسی‌خواهِ ملی در ایران همیشه بوده‌اند. اما به‌عللی صدایشان شنیده نمی‌شود. ایران‌دوستی، آزادی‌خواهی، فهمِ روزآمد از مسائل جهانی، تمرکز بر مسئله‌ی ایران، پذیرشِ اشتباهات گذشته (برای پیشگیری از خطای آیندگان) و پیگیری راه‌حلِ سیاسی برای مسائل، از ویژگی‌های آن‌هاست.
#سیاست
#چپ
#انتقادی
#اقتصاد
#فرهنگ
🌎📚 @sociologycenter 📚🌍
آنها به ضرورت‌های ایجاد دولتِ مدرن (دولتِ ملی) در ایرانِ امروز بی‌توجهند و با کوچک‌شماری نقش حکومتِ تمامیت‌خواه در تبعیض‌ها و نادیده‌گیری مسائل منطقه‌ای و اهمیتِ نمادهای ملی برای همبستگی و صلح؛ مانع از حلِ مسئله‌ی ایران‌اند. پیوندهای اسلام‌هراسی‌ستیزی با هویت‌طلبی قومی
در دانشگاه و رسانه جریان اصلی به خاورمیانه که می‌رسد، حمایت از سلفی‌های جهادی و پیکارجویان شیعه می‌شود و فرهنگ‌گرایانشان به‌روشنی، اخوانی یا نوگرای دینی می‌شوند. گاهی به‌سختی می‌توان فهمید که حمایت‌های دستگاه‌های اطلاعاتی همسایه‌هاست یا بقایای امریکاستیزی (غرب‌ستیزی).
ت) ترجمه‌گرایی و گم‌کردنِ مسئله‌ی ایران:
دانشگاه و رسانه، خانه‌ی چپ‌ها شده است. اما مسئله‌های دانشگاه و رسانه نسبتی با مشکلات کشورهایی مانند ایران ندارد. اما چون پیشروبودن برای آنها اهمیت و اولویت دارد، انبوهی از مسائل دیگران و راهکارهای مشکلات آنها را ترجمه می‌کنند.
ایران برای آنها دردسرساز است. چون آنچه در متن‌های آشفته‌ی کتاب‌های ترجمه‌شده‌شان یا گفتگوهای سردرگم کافه‌نشینی‌شان هست، نسبتی با فریادها و دردهایی مردم ندارد. مسائل دیگران و راهکارهای‌شان برای ایران "نامسئله" است. بنابراین مردم اگر آنها را هم جدی بگیرند، مسخره می‌کنند.
سال‌هاست که آنها با تمرکز بر تغییر ذهن و باورِ مردم (کسانی که بیرون از قدرتند) می‌خواهند، گذشته، فرهنگ و داشته‌های مردم را براندازند، سپس به جدال همه‌ی دموکراسی‌ها بروند و هر جریان و گروهِ رقیبی را که درپیِ دموکراسی است، براندازی کنند و شاید درنهایت به جدال با استبداد برسند.
امیدوارم فضا تغییر کند.
چپِ ایرانی باید بتواند با توجه به مسئله‌ی ایران، مسائل و راهکارهای متفکرانش را بازبینی و بازاندیشی کند و از مفهوم‌ها و بیان بومیِ استفاده کند. از تعارض و دوگانگی پرهیز کند و با تأکید بر مسئولیت شخصی در دوران تمامیت‌خواهی، تمرکزش را بر تغییر سیاسی بگذارد.
بی‌عدالتی‌ها و تبعیض‌های انباشته و تاریخی در ایران نیاز به برنامه‌های عدالت دارد که در یک ساختار پاسخگو هر دولتی باید برنامه‌های کارآمد و پایداری برای آن ارائه کند. اما همه‌ی این‌ها مستلزم گذار به دموکراسی با تمرکز بر مسئله‌ی ایران و توجه به خواسته‌ها و داشته‌های ایرانیان است.
چپ‌های دموکراسی‌خواهِ ملی در ایران همیشه بوده‌اند. اما به‌عللی صدایشان شنیده نمی‌شود. ایران‌دوستی، آزادی‌خواهی، فهمِ روزآمد از مسائل جهانی، تمرکز بر مسئله‌ی ایران، پذیرشِ اشتباهات گذشته (برای پیشگیری از خطای آیندگان) و پیگیری راه‌حلِ سیاسی برای مسائل، از ویژگی‌های آن‌هاست.
#سیاست
#چپ
#انتقادی
#اقتصاد
#فرهنگ
🌎📚 @sociologycenter 📚🌍
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from پیام اقتصاد
✅ از ۸هزار فعال اقتصادی درباره امنیت سرمایه‌گذاری در ایران پرسیدن.۳عامل ناامنی از نگاه آنها:
۱. عدم حمایت مسئولان
۲. عملی نشدن وعده‌های مسئولان
۳. غیر قابل پیش‌بینی بودن تصمیمات مسئولان.
🔴در #اقتصاد_ایران انگار مسئولیت میگیرند که مشکلی را به مشکلات قبل اضافه کنند نه اینکه کم کنند.
🖋ابراهیم علیزاده
پیام اقتصاد
🌐https://payameeghtesadonline.ir
🆔@payame_eghtesad
۱. عدم حمایت مسئولان
۲. عملی نشدن وعده‌های مسئولان
۳. غیر قابل پیش‌بینی بودن تصمیمات مسئولان.
🔴در #اقتصاد_ایران انگار مسئولیت میگیرند که مشکلی را به مشکلات قبل اضافه کنند نه اینکه کم کنند.
🖋ابراهیم علیزاده
پیام اقتصاد
🌐https://payameeghtesadonline.ir
🆔@payame_eghtesad