🔹
🔲 ﺣﺪﯾﺚ #معرفة_بالنورانیة

https://t.me/ehsannil3/129
•┄┅┅┄┅❁•🔅•❁┅┄┅┅┄•

🔷 ﺩﺭ ﺣﺪﯾﺚ #معرفة_بالنورانیة ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻟﯽ امیرالمؤمنین ‏(ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴلاﻡ) ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ:

🍃۞【 ﻛﻨْﺖُ ﺃَﻧَﺎ ﻭَ ﻣُﺤَﻤَّﺪٌ ﻧُﻮﺭﺍً ﻭَﺍﺣِﺪﺍً ﻣِﻦْ ﻧُﻮﺭِ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﻋَﺰَّ ﻭَ ﺟَﻞَّ.
ﻓَﺄَﻣَﺮَ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﺗَﺒَﺎﺭَﻙَ ﻭَ ﺗَﻌَﺎﻟَﻰ ﺫَﻟِﻚَ ﺍﻟﻨُّﻮﺭَ ﺃَﻥْ ﻳُﺸَﻖَّ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻟِﻠﻨِّﺼْﻒِ ﻛُﻦْ ﻣُﺤَﻤَّﺪﺍً ﻭَ ﻗَﺎﻝَ ﻟِﻠﻨِّﺼْﻒِ ﻛُﻦْ ﻋَﻠِﻴّﺎً ﻓَﻤِﻨْﻬَﺎ ﻗَﺎﻝَ ﺭَﺳُﻮﻝُ ﺍﻟﻠَّﻪِ ‏(ﺹ‏):

🔻«ﻋﻠِﻲٌّ ﻣِﻨِّﻲ ﻭَ ﺃَﻧَﺎ ﻣِﻦْ ﻋَﻠِﻲ» 】🔺

🔆ﻣﻦ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ‏(ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﻧﻮﺭ ﻭﺍﺣﺪﯼ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰّ ﻭ ﺟﻞّ ﺑﻮﺩﯾﻢ.
ﭘﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻮ.

ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﯿﻤﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ‏(ﺹ‏) ﺑﺎﺵ ﻭ ﺑﻪ ﻧﯿﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻋﻠﯽ ‏(ﻉ‏) ﺑﺎﺵ.
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ‏(ﺹ‏) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
🔻«ﻋﻠﯽ ٌ ﻣِﻨّﯽ ﻭ ﺍﻧﺎ ﻣِﻦ ﻋﻠﯽ»🔺

🔔🍃 ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﻗﯿﻖ ﻫﺴﺘﯽ، ﺩﻗﯿﻖﺗﺮ ﺷﻮ تا مطلب منظور نظر، به تحلیل عرض شود:

🔆 ﻣﻦ ﻭ ﻣﺤﻤّﺪ ‏(ﺹ) ﻧﻮﺭ ﻭﺍﺣﺪﯼ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰّ ﻭ ﺟﻞّ ﺑﻮﺩﯾﻢ. ﭘﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻮ »»
👈🏻 ﺗﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﺭ ﻭﺍﺣﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻧﻮﺭ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ، به حسب ظاهر ﺍﺳﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
⚠️(ﺩﻗﺖ بفرمائید‏!)

🍃⏎⧈ پس ﺑﻪ ﻧﯿﻤﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﺤﻤّﺪ ‏(ﺹ‏) ﺑﺎﺵ ﻭ ﺑﻪ ﻧﯿﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻋﻠﯽ ‏(ع) ﺑﺎﺵ »»
👈🏻 ﺣﺎﻻ [به حسب ظاهر] ﺍﺳﻢ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ.

✅ تذکّر مهمّ :
ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺗﺼﻮّﺭ کنیم ﺍﺳﻤﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﭼﺴﺒﯿﺪﻩ ﺷﺪ. ﺧﯿﺮ! ﺷﺮﺡ ﺍﯾﻦ مطلب، ﻣﻔﺼﻞ ﺍﺳﺖ، ﺍﻥ ﺷﺎﺀ الله در شرحِ #اسماء_توقیفی_حق به لطف خدا مشروحش را خواهید خواند.

🔸￩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺁﻝ ﺍﻟﻠﻪ ‏علیهم السلام‏ [به حسب ظاهر]، ﻣُﻨﺸَﻖ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ انوار، ﻧﺎم (ﻣﺤﻤّﺪ ﻭ ﻋﻠﯽ - ص) قرار گیرد ﻭ ﺩﺭ ﺗﻌﺪّﺩ ﻧﻮﺭﯼ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﻧﺪ، ﯾﮏ ﻧﻮﺭ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ『 ﻻ ﺍﺳﻢَ ﻟﻪ ﻭ ﻻ ﺭﺳﻢَ ﻟﻪ』؛
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺫﺍﺕ ﺍﻟﻬﯽ ﻃﺒﻖ ﺍﺣﺎﺩﯾﺚ『 ﻻ ﺍﺳﻢَ ﻟﻪ ﻭ ﻻ ﺭﺳﻢَ ﻟﻪ』ﺍﺳﺖ.

📑 در بیانی در حدّ مقالاتی که خوانده شد عرض میشود که :
ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞِ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻭ ﺗﻔﮑﯿﮏِ ﯾﮏ ﯾﮏ ﺁﻝ ﺍﻟﻠﻪ ‏(ﻋﻠﯿﻬﻢ ﺍﻟﺴّلاﻡ‏)، مترتّب ﺑﻪ ﻋﺎﻟَﻢ ﺍﺳﻤﺎﺀِ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
ﻭﻟﯽ ﺣﻘﯿﻘﺖِ ﻧﻮﺭﯼ ﺣﻀﺮﺍﺕ ‏(ﻋﻠﯿﻬﻢ ﺍﻟﺴّلاﻡ‏)، ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﺀ ﺍﺳﺖ.

ﺍﯼ ﺣُﺴﻦ ﺗﻮ ﺟﻠﻮﻩ ‌ ﮔﺮ ﺯ ﺍﺳﻤﺎﺀ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ
ﺭﻭﯼ ﺗــﻮ ﻧــﻬـــﺎﻥ ﺩﺭ تُـتُــقِ ﺍﯾــﻦ جَــــلَوات
ﺍﻧﺪﯾﺸـــﻪ ﮐﺠـــﺎ ﺑﻪ ﮐﺒــﺮﯾــﺎﯼِ ﺗـﻮ ﺭﺳــــﺪ؟!
ﻫﯿﻬﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﯿـــﺎﻝ ﻓﺎﺳــﺪ، ﻫﯿﻬـــﺎﺕ


🌿ﻭ اﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﯿﻦ.


#ﭘﺎﯾﺎﻥ_ﺑﯿﺎﻥ_شانزدهم_حقیقة_الولایة
🦋🖊#احسان_الله_نیلفروش_زاده


─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─     
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─


.

✨

🔲 #اسماء_توقیفی

https://t.me/ehsannil3/186
•┄┅┅┄┅❁•🔅•❁┅┄┅┅┄•

🔶۲- اینکه #اسماء_الهی_توقیفی_است ، به چه معناست؟

🔷✍🏻 پاسخ :

❂☜ یعنی متوقف به ذات است و از بیرون از ذات برای ذات قرار داده نشده است.
با مثال ان شاء الله بهتر معلوم میشود :

🗣 ما برای صدا زدن هر چیزی اسمی بر روی آن قرار می‌دهیم.
اسم، در عموم اسم این طور است که از بیرون بر معنایی یا شیئی گذاشته میشود.
مثلا شیئی کُرَوی، با طعمی دلپذیر که بوئی خوش دارد و محصول درختی است که در فلان فصل این شیء را به عنوان میوه ثمر میدهد و این شیء خوشمزه، ویتامین دارد و چه و چه.

📝 خب برای هر بار رساندن این مطلب به مخاطب باید یک صفحه حرف زد که شاید متوجه شود و یا اشتباه متوجه شود!
از این رو بجای یک صفحه صحبت، اسم را جایگزین می‌کنیم.

🍎 پس از بیرون این شیء، ما برای آن اسم می‌گذاریم و قرارداد می‌کنیم که بین ما و شما از این به بعد به این شیء، "سیب" بگوییم. این یک اسم‌گذاری وضعی است که اسم را بر مسما وضع میکنیم. یعنی اسم را بر مسما واقع میکنیم.

🍏 پس حالا برای صدا زدن و اشاره به این شیء در ذهن و یا در عالم خارج، هر بار می‌گوییم "سیب"، تصوّر سیب و معنایش تداعی می‌شود.

🍃⇯֎ این قاعدۀ عموم اسم است. اسماء وضعی که از بیرون مسما بر آن واقع میشوند، طبق روایات بیان شده است که "الاسم غیر المسمّیٰ"
📚(الكافي ،ط -الإسلامية، ج‏۱، ص: ۸۷).

🔸حالا سؤال این است:
آیا حضرات آل الله (علیهم السّلآم) که اسماء الحسنای خدا هستند نیز اینطورند؟

🔹خیر. اسم خداوند مانند اسماء اشیاء نیست که از بیرون او به او واقع شود که حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) میفرمایند:
🔸『 لَا شَيْ‏ءٌ يَقَعُ عَلَيْهِ اسْمُ شَيْ‏ءٍ مِنَ الْأَشْيَاءِ』
۞ (خداوند شیئی نیست که اسم چیزی از چیزها بر او واقع شود / تحف العقول، ص: ۴۲۳).

🍃⇯֎ او «لیس کمثله شیء» است.پس اسماء الحسنای او بر او واقع نشدند.
اگر اسمی را از بیرون خدا تصوّر کردیم و بر خدا واقع نمودیم، مخلوقِ ماست. حتّی اگر حضرات آل الله (ع) را اسماء الحسنی بدانیم ولی عینِ ذات خداوند ندانیم، پس بیرون از ذات دانستیم، پس معرفتی که به خدا پیدا کردیم، ساخته و پرداختۀ ذهن ماست که

🔅 حضرت صادق (ع) میفرمایند :

💠【كُلُّ مَا وَقَعَ عَلَيْهِ اسْمُ شَيْ‏ءٍ مَا خَلَا اللَّهَ فَهُوَ مَخْلُوقٌ】‌💠
هر آنچه نام «چيز» بر او واقع شود جز خدا ، پس آن مخلوقست.

🍃۞ چرا جز خداوند؟
زیرا خداوند، صمد است. پس بیرون ندارد. بنابراین واقع شدن اسم بر او، "واقع" بودن و "حقیقت" بودنِ خودش است. نه اینکه اسماء الحسنی بر او واقع شدند. آنچه هست، همین اسماء الحسناست.

🍃اسم خداوند، از خودِ خدا مشتق شده است (🔻"عَلِيٌّ اشْتُقَّ مِنَ الْعَلِي‏"🔺).

🍂۞ مثال میزنم:

ذات خداوند حقیقتاً رحیم است و اسم "رحیم"، از شدّت رحیم بودنِ ذات اوست.

🔸 ممکن است کسی در عالم، اسمش رحیم باشد؛ ولی اصلاً رحم و مروّت در وجود این شخص محقّق نباشد. این اسم رحیم، با مسمّایش دو تا هستند و اسم «رحیم» را بصورت جعلی و وضعی بر این شخص واقع کردند.
امّا رحیم بودن، ذات خداست. از اینکه ذاتش عین رحیم است، اسمش "رحیم" است. به همین صورت؛ از اینکه ذاتش وَدود است، اسمش "وَدود" است. از اینکه ذاتش علیم است، اسمش "علیم" است و مانند آن.
پس اسمای حق تعالی متوقف بر ذات اوست و بیرون از ذات نباید دنبالش گشت.

֎🍃⇦اینها اسماء الحسنای حقّ تعالی است که به "حُسنی" (مونث أحسن به معنای نیکوترین)، تحت قانون عمومی اسم و مسمّا واقع نمی‌شود. بلکه اگر در عِداد و کنار اسمای دیگر می‌آید، برای ترسیم و ایجاد و خلق اسماء دیگر است و خودش فراتر از اسماء عمومی است.

🔅 حضرات علیهم السلام میفرمایند:

💠【نحن -واللهِ- الأسماء الحسنی】‌💠
۞ به خدا قسم ما اسماءالحسنی هستیم.
📚(الكافي ج۱، ص: ۱۴۴)

🔅 اگر حضرت حقّ فی ذاته "العلی العظیم" است، حضرت مولی امیرالمومنین که اسماء الحسنی هستند، علی العظیم (ع) هستند. یعنی همان علی العظیم بودن مسمّا (یعنی ذات) به حضرات آل الله(ع) ظاهر است.

❂☜ همانجا که در آیة الکرسی میخوانیم "وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظيمُ" (۲۵۵ بقره). این مسمّا عین اسمش است که حضرت مولی (ع) میفرمایند :

☀️"أنا العلي‏ العظيم"☀️
📚(مشارق الأنوار ، ص: ۲۵۷)
📚(مشارق الامان، ص: ۱۵۳)

🍃⇯֎ اگر حضرت حق،ّ ذاتش رئوف و رحیم است، حضرت مولی (ع) میفرمایند :

☀️"محمّد الرءوف الرحيم"☀️
(📚مشارق الأنوار ، ص: ۲۵۷)
(📚مشارق الامان، ص: ۱۵۳)

🍃۞ اگر حضرت حقّ تعالی ﴿"هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ ﴾ (حدید، ۳) ، اسماء الحسنای او، حضرت مولی امیرالمومنین (ع) میفرمایند :

🔷【انا الاول و الآخر و الظاهر و الباطن】‌🔷
📚 (الإختصاص، ص: ۱۶۳)


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔 @ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

.

.
🔷#حقیقة_الولایة
🔹#ﺑﯿﺎﻥ_بیستم_و_هفتم_حقیقة_الولایة :

༺°•𐫱 حضرات آل الله (ع) نفسِ «کافی» بودنِ خداوند هستند 𐫱•°༻

●═•◈•◈•◈❖ 🔅 ❖◈•◈•◈•═●
🖊🦋 احسان الله نیلفروش زاده
https://t.me/ehsannil3/202
●═•◈•◈•◈❖ 🔅 ❖◈•◈•◈•═●

📖خداوند میفرماید:
💎﴿أَ لَيْسَ اللَّهُ بِكافٍ عَبْدَهُ﴾💎
❃ آیا خداوند برای بنده‌اش کافی نیست؟
📘(زمر ،آیۀ ۳۶)

🔸این سوال، سوالِ تقریری است. سوالِ تقریری اینطور است که سوال کننده قصدش تقریر کردن جواب است. یعنی می‌خواهد مخاطبش را نسبت به موضوع متنبّه کند. مخاطب سوالِ تقریری، خودش نه تنها پاسخ را می‌داند بلکه در شهودِ پاسخ است.

✅ یعنی در سوالی که خداوند در آیۀ فوق می‌پرسد، در حقیقت، همۀ عالم را متنبّه می‌نماید که خداوند برای بنده‌اش کافی است.

🔹پس سوال تقریری از شدّت حضور و شهودِ مخاطب تقریر میشود و در حقیقت وجدان پاسخ، سوالِ تقریری را ایجاد میکند و نه فقدانِ پاسخ.

👈🏻 پس تا این جا متوجه شدیم که این است و جز این نیست که خدا برای بنده‌اش کافی است.
یعنی خداوندِ صمد که غنی است و جوف و حدّی ندارد، کفایتش جا برای کفایتِ غیر نمی‌گذارد. و اصلاً خودِ "کفایت کردن" یعنی بَس بودن. و اگر در خودِ کفایت کردن، نقص باشد، تناقض است. و معنی ندارد که هم کافی باشد و هم کافی نباشد.

🔻پس خدای صمد، بطورِ مطلق، کافی است. او، کافیِ مطلق است.🔺

حالا دقت بفرمایید:
در دعای تعلیمی حضرت امام زمان(ع) میخوانیم:

🔸『يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا مُحَمَّدُ
👈🏻«اكْفِيَانِي» فَإِنَّكُمَا «كَافِيَان»』🔸
اى محمّد(ص) و اى على(ع)! اى على(ع) و اى محمّد(ص)!
شما مرا كفايت كنيد كه شما كافى هستيد.
📚(البلد الأمين-کفعمی،ص:۱۵۲)

❗️چطور شد؟
🔹آیا العیاذ بالله خدا در کفایت کردن نقص و کمبود داشت که حضرات آل الله(ع) را برای کفایت کردن طلب کردیم؟

❂☜ خیر خداوند صمدِ مطلق است و کفایتش، صمدیّت اوست. و مطلب این است که از ابتدا اشکالْ گیرندگان به معارف خاصّه، قدمِ اشتباه را در معارف برداشتند چرا که حضرات آل الله(ع) را "مِن دون الله" تصوّر کردند.

امّا در همین سلسله مباحث به لطف خدا ثابت شد که؛
💠حضرات(ع)، "مِن دون الله" نیستند.💠
(رجوع👈🏻https://t.me/ehsannil3/111)

👈🏻به نفسِ "الله"، حضرات آل الله (ع) باید دیده شوند و نه در جدایی و کنارِ حقّ تعالی (که صمد است).

❂☜ پس پاسخ این است که درخواستِ 🔻"اکفیانی"🔺و بیانِ🔅فَإِنَّكُمَا كَافِيَان🔅؛ خودِ کافی بودنِ حضرت حقّ تعالی است و نه تنها لطمه‌ای به آیۀ "أَ لَيْسَ اللَّهُ بِكافٍ عَبْدَهُ" و کافی بودنِ مطلقۀ حقّ تعالی وارد نشده، بلکه کافی بودنِ حقّ تعالی، خودیّت اوست که خودیّت او، حضرات آل الله (ع) می‌باشند.

🌿 پس کافی بودن حقّ تعالی را🔅"فَإِنَّكُمَا كَافِيَان"🔅 باید دید که در دنبالۀ همین بیان بیشتر در مورد آن صحبت میکنیم.

☀️ اینچنین است که حضرت رسول اکرم(ص) طبق نصّ آیاتِ قرآن کریم " #کافة_للناس " یعنی کافی برای مردم است. قرآن می‌فرماید:

💎﴿وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ «كَافَّةً» لِلنَّاس‏﴾💎
و ما تو را نفرستادیم الّا کفایت کنندۀ همۀ مردم.
📘(سبأ،آیۀ ۲۸)

🍃 دقت بفرمائید:"ناس" اشاره به انسان است که اشرف مخلوقات است. و چون اشرف مخلوقات به اشاره آمد، تمام عوالم که تحتِ اشرف مخلوقات است نیز در اشاره است. و این است که حضرت رسول اکرم(ص) 🔻"رحمةً «للعالمین»"🔺 هستند که قرآن می‌فرماید:

💎﴿وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمينَ﴾💎
❈ و ما تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم.
📘(انبیاء،آیۀ۱۰۷)

🔶 « #کفایت »؛ بی‌نیازی و بسنده بودن است.
پس در مفردات و معنایِ «کفایت»، صمدیّت وجود دارد. و کافی بودن، صمدیّت خداست و صمدیّت خدا، عینِ ذات اوست. پس اسمِ «کافی» مانند تمام اسماء دیگر حقّ تعالی برخاسته از ذات و ظهورِ مسمّاست (رجوع به#اسماء_توقیفی 👈🏻 https://t.me/ehsannil3/186 ).

بنابراین هرگز کفایت برای خلق وجود ندارد الا اینکه در نفسِ حقّ تعالی دیده شود.

خداوند بِذاتِهِ "کافی" است و نام مبارکش عینِ ذاتِ اوست. و اوست "کافی" که در جوشن کبیر حقّ تعالی را با «یا کافی» صدا میزنیم(📚البلد الأمين،ص:۴۰۵).

🔔پس دقت کنیم که:
💠 اسمِ خداوند که عینِ شخصیِ ذاتِ خداوند است، حضرات آل الله(ع) هستند که در حدیث می‌فرمایند:

🔆『نَحْنُ وَ اللَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى』🔆
به خدا قسم ما اسماء الحسنی هستیم.
📚(الكافي، ج۱،ص:۱۴۴)

👈🏻اسماء الحسنی حضرات آل الله (ع) هستند و "#کافی" نیز یکی از اسماء الهی است. بنابراین کفایت خداوند، "کافی" بودن حضرات آل الله(ع) هستند. که حضرات آل الله(ع) "مِن دون الله"نیستند.


#ﭘﺎﯾﺎﻥ_ﺑﯿﺎﻥ_بیستم_و_هفتم_حقیقة_الولایة
🦋🖊#احسان_الله_نیلفروش_زاده


─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─     
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

.
🔆 #حقیقة_التوحید
🔅#سخن_دوازدهم_حقیقة_التوحید :

༺°•𐫱 #ولایت_باطن_تمام_اسماء_الهی𐫱•°༻

●═•◈•◈•◈❖ 🔅 ❖◈•◈•◈•═●
🖊🦋 احسان الله نیلفروش زاده
https://t.me/ehsannil3/273
●═•◈•◈•◈❖ 🔅 ❖◈•◈•◈•═●

🔷⏎ در بخش‌های قبل بحمد الله روزی شد و دانستیم که خودِ خود، «ولایت» است. یعنی آن باطنی که باطنِ تمام بواطن است، ولایت است. ولایت، از جانِ شیء به او نزدیکتر است. و همین است که معاند از جان خود می‌تواند بگذرد و به جهاد هم می‌رود، ولی قبول ولایت برایش ثقیل است.

❖ و برای نشان دادن ولایت، اشاره‌ای به توحید افعالی شد و عرض شد که توحید در تمام افعال، حاکم است و توحید، ظاهرِ ولایت است.
🤲🏻 سپس دعای اعرابی بیان شد که از خداوند، عزّتی می‌خواست به "عزّتِ عزّت خدا" که این باطن الباطن، ولایت است که به میدانِ عزّت آمده است.

🔰 و نیز بیان آیۀ 🔻"انّنی أنا اللهُ لا اله الّا أنا"🔺(سورۀ طه، آیۀ ۱۴) روزیمان شد و تذکّری به ظرافت "انّنی انا الله" (مَن منم الله) شد. که ان شاء الله طالبین حقیقت، اشارات را به جان گرفته‌اند.

💢 سپس در مورد معرفت به شخصی که حاضر است، چند کلمه صحبت شد تا بیابیم که حضرات آل الله (علیهم السّلام) "مِن دون الله" نبوده و خودیّتی جدا از خدا ندارند و شناخت ایشان، دقیقاً و عیناً وشخصاً شناخت حقّ تعالی است و معرفت و شناخت خدا فقط و فقط به ایشان است.

🍃 در این بیان، ان شاء الله قدری پیشتر می‌رویم.
به دلْ همراه باشید ...

📔 در کلیّات مفاتیح الجنان دعایی هست به نام دعای "عَدیله". در این دعا می‌خوانیم:

💫【كانَ قَوِيّاً قَبْلَ وُجُودِ الْقُدْرَةِ وَ الْقُوَّةِ وَ كَانَ عَلِيماً قَبْلَ إِيجَادِ الْعِلْمِ وَ الْعِلَّةِ】‌💫
✪ ذات باریتعالی قوی است پيش از وجودِ قدرت و قوّت. و بسیار عالم است پيش از ایجاد علم و علّت.

❂☜ كانَ عَلِيماً قَبْلَ إِيجَادِ الْعِلْمِ وَ الْعِلَّةِ :

❏↫به لطف خدا در مورد اسم و معنا قبلاً کمی صحبت شد.
(به عنوان نمونه می‌توانید رجوع کنید به #ﺑﯿﺎﻥ_هجدهم_حقیقة_الولایة 👈🏻 https://t.me/ehsannil3/141)

💧⌯≻ به بیانی؛ عالَم معنا، حقیقتِ عالَم اسماء است. هر اسمی، معنایی دارد که با آوردن اسم، آن معنا تداعی شده یا به دنبال می‌آید.

🔹✨در عالم نور؛ #اسم_و_معنا جدا از هم نیستند. اما [در بیان و تحلیل] «معنا»، پیش از اسم است.
(رجوع شود به مطلب #اسماء_توقیفی 👈🏻 https://t.me/ehsannil3/186)

❏↫"ایجاد" کار خداست. اما آن کدام نقطه است که ایجاد علم را رقم می‌زند؟ که هنوز نه علمی ایجاد شده است و نه علّتی، در حالی که علّت هم در همان "ایجاد" قرار دارد؟

🍃۞ در بیان و تحلیل و برای تفهیم عرض می‌کنم تا ان شاء الله گام اوّلِ تفهیم، محکم شود:

👈🏻❖ همۀ مخلوقات در #علم_حضوری حضرت حقّ هستند ولی آنجا که هیچ موجودی حقیقتاً (و نه اعتباراً و نه عنواناً) وجود ندارد و به بیان ساده خداست برای خودش، عنوان علم، معنا ندارد نه اینکه او علم ندارد.

🔹علم، ذات باریتعالی است که فرمودند:

💠【الْعِلْمُ ذَاتُهُ وَ لَا مَعْلُومَ 】‌
📚(الکافی، ج ۱، ص ۱۰۷)

👈🏻 #علم با «عنوان» و «تعیّنِ» "عــلـــم" وجود ندارد و بلکه به حقیقت علم هست.

💫『"كَانَ «عَلِيماً» قَبْلَ إِيجَادِ الْعِلْمِ وَ الْعِلَّةِ"』؛

✪⏎ یعنی #علیم است در ذات (ذاتاً علیم است) و نه به عنوان "عَلیم" در عالَم اسماء. که حتی وقتی در روایت می‌فرمایند 🔻"الْعِلْمُ ذَاتُهُ وَ لَا مَعْلُومَ"🔺 این مطلب باز در عالَم اسماء است و در ذات، اصلاً عنوان "علم" نیست. و اصلاً در ذات، «عنوان» نیست.

🌿 باز تصوّر نکنیم که از فقدان در نداریِ عنوان است! بلکه از ملئیت، عنوانی مانند عناوینِ عالم حدود ندارد که گفته میشود اصلاً عنوان نیست.

🍃⏎ کمی جلوتر برویم:
🔅 حضرت علیّ بن موسی الرّضا (علیهما السّلام) در مورد حقّ تعالی می‌فرمایند:

💠『عالِمٌ إِذْ لَا مَعْلُومَ وَ خَالِقٌ إِذْ لَا مَخْلُوقَ وَ رَبٌّ إِذْ لَا مَرْبُوبَ وَ إِلَهٌ إِذْ لَا مَأْلُوهَ.』
✥ او عالم است، هنگامی که معلومی نیست. و خالق است هنگامی که مخلوقی نیست. و ربّ است هنگامی که تربیت شده‌ای نیست و "اله" است هنگامی که شیفته‌ای(مَألوه) نیست.
📚(التّوحيد للصّدوق، ص: ۵۶)

☑️ نه اینکه در ذات اقدس الهی، عنوانِ "عالم" هست و معلوم نیست. خیر! اصلاً عنوان نیست.
او عالم است به حقیقت علم. خالق است به حقیقت خلق. اله است به حقیقت اله و هر اسم دیگرش چنین است.

⚠️🌿 اینجا جای تذکّر است!
به یاد آورید که پیشتر توضیح داده شد که "الله" اسمی است که مستجمعِ جمیع اسماء و صفات کمالیه حقّ تعالی است. و بیان شد که "ولیّ"، حقیقت و باطن "الله" است.
🍃⏎⧈ پس به همین قوّت؛

👈🏻 "ولایت"، باطن و حقیقتِ تمام اسماء الهی است.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔 @ehsannil3➣#کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔹

🔹

🔔🍃این جاست که عدّه‌ای، وجودِ "مطلق عَلی الإطلاق" را منحصر به ذاتِ باریتعالی می‌دانند و ذات حضرات آل الله (ع) با ذات خداوند در دوئیت متصوّرند!

❂☜ و هر چند ایشان بیان می‌کنند ولیّ الله (ع) وجودِ مطلق است، اما در مفهوم، مُنکِر معنای حقیقیِ اطلاق برای ایشان می‌شوند و عملاً بر این مطلب هستند که مطلقِ حقیقی، ذات باریتعالی است، نه ولیّ او.

♦️✓ امّا بحمد الله بیانهایش روزی شد و ان شاء الله دانستیم و به جانْ تصدیق کردیم که حضرات آل الله علیهم السلام "مِن دون الله" نبوده و بلکه نفسِ حقّ تعالی می‌باشند و یک وجودند.

🔸￩ "مطلق عَلی الإطلاق" که وجود حقّ است، همه جا و همه جور و در همۀ حدود، "مطلق عَلَی الإطلاق" است و با اینکه در تمام حدود می‌آید، محدود به هیچ حدّی نیست.

🔸￩ "مطلق عَلَی الاطلاق" در هر جایی که هست (که البتّه در همه مکانها هست و مکان در او و به اوست)، خودش است و این اشیاء نیست. و اشیاء، تجلیاتِ اویند.

🔸￩ ظهورِ "مطلق عَلَی الإطلاق" که حضرات آل الله (علیهم السّلام) هستند، ظهور خودِ "مطلقِ عَلَی الإطلاق" است نه اینکه یک ظهوری ملحوظ باشد که رنگِ آن ظهور را بگیرد (یعنی "ظهور" بر ذاتِ او حمل شود) که قرآن فرمود 🔻"هو الظاهر"🔺 یعنی خودِ ذات مطلق الهی، ظاهر است و "ظهور" چیزی بیرون از او نیست.

✨⏎ بلکه ظهورش، خودیّتش است که آن حضرات آل الله (ع) هستند که "وجه الله" و ظهورِ تامّ و تمام خداوند می‌باشند.

☑️ بنابراین ظهورِ "مطلق عَلی الإطلاق"، "مطلق عَلی الإطلاق" است و نه اینکه "مطلق" [با آن معانی که عرض شد] باشد.

📖✨ امّا بعضی از اشارات قرآنی:

💎﴿لقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ في أَحْسَنِ تَقْويمٍ﴾💎
💎﴿ثمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلينَ﴾💎

❈ به راستى كه انسان را در بهترين قِوام آفريده‌ايم.
❈ سپس او را به پست‌ترين دركات بازگردانديم.
📘(سورۀ تین، آیات ۴ و ۵)

❂☜ منظور از انسان، وجودِ ولیّ الله علیه السّلام است که اصلاً انسان حقیقی ایشانند که "عین الانسان و انسان العین" می‌باشند.

🔅 حضرات (ع)، "مطلق علی الإطلاق" هستند و خَلقِ ایشان در "أحسنِ تقویم" است. که "احسن تقویم" نه به این معناست که در یک تاریخ خوبی او را خلق کردیم! بلکه نیکوترین قِوام را بیان می‌فرماید که آن قِوام حضرت حقّ است و قیّومیّتِ مطلقۀ اوست که به ولیّش به ظهور می‌آید. آن هم ظهورِ تامّه؛
که حضرت مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرمایند:

🔻『إِنَّمَا الْأَئِمَّةُ قُوَّامُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ』🔺
📚(نهج البلاغة- خطبه۱۵۲)

❏↵ 🔍 تذکّری در حاشیه، برای اهل دقّت:

"قُوَّامُ" بر وزنِ فُعّال، جمع مکسّرِ "قائِم" است (مانند زُوّار که جمع مکسّر زائِر است).
و "قائِم" که بر وزن فاعِل است، صفتِ حالیه حضرات آل الله علیهم السلام می‌باشد (که نام مبارکشان که "قائم" است، از صفت ذاتی‌شان است - رجوع شود به بحث #اسماء_توقیفی)

❐⇐که اوّلاً از اینکه "قائم بالذات"اند، «قِوام» هر شیئی‌ می‌باشند.

❐⇐و ثانیاً [در منظر بعدی] "قائم" بودنشان، در فاعلیّت حقیقی نیز هست. یعنی «قِوام دهنده‌»اند.

🔹پس حقّ تعالی به آل الله (ع) ظهورِ تامّه دارد. به این معنا که تنها در اعلی علییّن نمی‌ماند بلکه تا "اسفل سافلین" به همان قِوامِ احسن بودن ("احسن تقویم") می‌آید و به همان قوام باقیست و قوامِ هر شیئی است که در دعای بعد از نماز عید قربان می‌خوانیم:

🔻【 أَسْأَلُكَ بِأَسْمَائِكَ الَّتِي؛
👈🏻بهَا «تَقُومُ» السَّمَاءُ وَ بِهَا «تَقُومُ» الْأَرْضُ 】🔺

❁ از تو به اسماء تو (یعنی حضرات آل الله علیهم السلام) می‌خواهم ؛
آن اسماء که آسمان (اشاره به عالمِ لا اشاره) و زمین (اشاره به عالَمِ اشاره) دائماً قِوام دارد.

📚(إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۱،ص: ۴۴۶)

🔹پس "احسن تقویم" اشاره‌ای است به اطلاق، که اگر در اطلاقِ خودش مانده بود، تنها "مطلق" بود. امّا چون مطلق علی الاطلاق است، تا "اسفل سافلین" که نهایتِ مقیّدات و تعیّنات است می‌آید. که این بیانِ "مطلق علی الإطلاق" است.

❏↵ دقّت بفرمایید که ولیّ الله (علیه السّلام) به اطلاقش (بی‌حدّی، و لاتعیّن و بدون قید بودنش) به منتهای مقیّدات و تعیّنات و حدود آمده (اسفل سافلین) و ابداً رنگ مقیّدات را نمی‌گیرد و به اطلاق و پاکی و بی‌حدّی خود باقیست که این بی تعلّقی، همان عصمت و طهارتِ مطلقۀ حضرات (ع) است که قرآن می‌فرماید:

💎﴿إنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً﴾💎
❃ جز اين نيست كه خدا مى‌خواهد آلودگى را از شما اهل بيت بزدايد و شما را كاملا پاكيزه گرداند.
📘(احزاب، آیۀ ۳۳)


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔 @ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔹