.

🍃 همۀ نفوس (یعنی «کلّ شیءٍ»)، انشائی از آن والامقامْ نفسِ واحدۀ الهی هستند که قرآن می‌فرماید:

💎 【 وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَكُـــمْ مِنْ《نَفْسٍ واحِدَةٍ》】💎
📘(سورۀ انعام، آیۀ ۹۸)

《نَفْسٍ واحِدَةٍ》؛〖 نَفْسِ اللَّهِ تَعَالَى〗است و «كُــمْ» -که نفس الامر و نفوس هر ذی اشاره و لا اشاره‌ای را در فراگیریِ این مخاطب، قرار دارد-؛ به نحوِ انشاء از《نَفْسٍ واحِدَةٍ》، موجود است و موجودیّت دارد.
که در انشاء؛ مُنشَأ (انشاء شده) در هیچ حیثی از حیثیات، وجودی دونِ «مُنشِئ» خود ندارد و چیزی جز، تجلّی یا مجال شخصِ مُنشِئ خود نیست.

☑️ (واژۀ تجلّی، مختصّ خیرات است و واژۀ مجال، مختصّ شرور⇦إن شاء الله در بیان بعدی نحوۀ آن توضیح داده می‌شود.)


✨《نَفْسٍ واحِدَةٍ》یعنی〖 نَفْسِ اللَّهِ تَعَالَى〗؛ حضرت مولی امیرالمؤمنین علیه السلام (که دقّت شود؛ "کُلُّهُم -ع- نورٌ واحِدٌ") هستند؛
که به اطلاقِ خود، از «أَعْلَى عِلِّيِّين‏؛📚الكافي،ط - الإسلامية، ج‏۱، ص۳۹۰» تا【 أَسْفَلَ سافِلينَ؛ سورۀ تین، آیه۵ 】را فراگرفته‌اند و قوّت این فراگیری و علوّ را، بعد از حجّ (که «تَمَامُ الْحَجِّ لِقَاءُ الْإِمَامِ؛ 📚 الكافي، ط - الإسلامية،ج‏ ۴، ص۵۴۹») در گودالِ غدیر، بر فرازِ منبری از جهازِ مرکَب‌ها (شرحش در دنباله⇩▣) ،
ظاهر می‌سازند تا مقامِ جمع الجمعِ و «جامع الشتّات» خود را ظاهر سازند و قوّتِ اطلاق خود و سیطرۀ حکومتِ وجودیِ خود - که «لَا يُمْكِنُ الْفِرَارُ مِنْ حُكُومَتِك‏؛📚مصباح المتهجد، ج‏۲، ص۸۴۵» است - را بر نفوسِ عالمیان، بالحقّ و الحقیقة، ظاهر نمایند.

•●•●•●•🔻•●•●•●•

⚠️ ▣ اشاراتی از لطیفۀ غدیر به مناسبت:

⇦❖ گودالِ غدیر؛ به «گودال بودن»، نشانی از «أَسْفَلَ سافِلين» و تعیّن و کثرات است و به «غدیر» (صفتِ مشبّهه از مادۀ «غدر؛ ترک کردن»)؛ نشانی از لاتعیّنی و وحدت است.

⇦❖ بر منبر بالا رفتنِ حضرت مولی(ع) در محلّ گودالِ غدیر؛ نشان از تفوّق، و اعلانی از علوّ مطلقۀ حضرتِ نفس واحدۀ الهی(ع) است که «الْعَالِي فِي دُنُوِّهِ؛ 📚 الصحيفة السجادية ع، دعای ۴۷» که در ابتدایِ خطبۀ غدیریه هم آن حقیقت را به این بیان، هویدا می‌فرمایند؛

🍃«اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فی تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فی سُلْطانِهِ وَعَظُمَ فی اَرْکانِهِ، وَاَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ عِلْماً وَ هُوَ فی مَکانِهِ؛📚الإحتجاج‏،ج‏۲، ص۵۸».

👤 نفوس، به فرمایش مولی(ع) مَرکَب آدمی است که «إِنَّ نَفْسَكَ مَطِيَّتُك؛ 📚تصنيف غرر الحكم، ص۲۳۲»، پس؛
این بالا رفتنِ حضرت مولی(ع) بر جهاز مَرکَب‌ها؛ تَفَوُّق و فائقیّتِ مطلقۀ نفس الله تعالی بر تمام نفوسِ انشاء شده از ایشان است که این فائقیّت و سلطه، از آنجایی است که مبدأ انشاءِ نفوس، و بازگشتِ دائمی آنها، به حضرت مولا(ع) است.

⇦❖ سه روز برای جمع شدنِ همۀ مردم در یوم غدیر، سه مرتبۀ وجودیِ ذات و صفات و افعالِ خلائق است که این بازگشت، #توحید_ذاتی، #توحید_صفاتی، و #توحید_افعالی موجودات را رقم می‌زند.
که هرکه بالحقّ و الحقیقة به حقیقتِ توحید، یعنی شخصِ «الْوَحْدَانِيَّةُ الْكُبْرَى؛ 📚بحار الانوار، ج‏۲۵، ص۱۷۲‏» شخصِ «نَفْسُ الله تَعالی»، حضرت مولی الموحّدین(علیه السلام)، نزدیکتر بود؛ از مرتبۀ بالاتری از توحید نیز برخوردار است و سایرین به همین ترتیب، دورترند.


•●•●•●•🔺•●•●•●•


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔 @ehsannil3➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
.

.

🔆 حضرتِ مولی(ع)، شخصِ «المعروف»ِ مطلق هستند که «الصادق عن الله» حضرتِ امام جعفر صادق(ع) می‌فرمایند:

👈🏻🔹«الْمَعْرُوفُ فِي أَهْلِ السَّمَاءِ الْمَعْرُوفُ فِي أَهْلِ الْأَرْضِ وَ ذَلِكَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ -علیهما السلام-» 🔹
✤ شخصِ «المعروف» در آسمان (لاتعیّنات - عالم لا اشاره) و شخصِ «المعروف» در زمین (تعیّنات - عالَم اشاره) است و آن امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهما السلام می‌باشد.
(📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۱۰، ص۲۰۸)

✅ نکته :
از خودِ حضرت مولی(ع) بیان می‌شود که الفِ و لامِ «الْمَعْرُوف»، الف و لامِ معرفه‌ای است که جز او، معروفی نیست. او شخصِ خاصّ و مطلق شخص و شخصیّت و هویّتِ مطلقه است که الف و لامِ جنس و الف و لامِ استغراق؛ از جلواتِ اطلاقیۀ اوست.

⬅️ بنابراین؛
اگر کسی بخواهد شیئی از اشیاء یا امری از امور را به درستی و در حقیقتِ «شناخت»، بشناسد؛ بایستی به خود متذکر شود که این شیء [یا امر]، جلوه‌ای از جلواتِ شخصِ حقیقی عالَم است و آیه‌ای از آیاتِ نفسِ باریتعالی، یعنی؛ حضرت مولی امیرالمؤمنین علیه السلام می‌باشد («کُلُّهُم -ع-نورٌ واحدٌ») و از چنین سرسلسله‌ای، تا آن شیء یا امری از امور یا قاعده‌ای از قواعد، پیش بیاید.


🌿۞ حقیقتی که بیان شد، قاعدۀ هستی است و سلسلۀ موجودات، به این قاعده، دائماً قعود دارند و موجود می‌باشند و واحدِ جدایی از آن، به معنایِ معدومیّت و نیستی آنهاست.
اولواالالباب که رهای از قشر و ظاهرند، و صاحبانِ لُبّ می‌باشند، بر این قاعده واقفند و در نتیجه، استدلالِ عالَم غیب را ممدوداً تا عالَم شهود، برقرار می‌دانند که حضرت علی بن موسی الرضا (ع) می‌فرمایند:

🔻«قَدْ عَلِمَ ذَوُو الْأَلْبَابِ أَنَّ الِاسْتِدْلَالَ عَلَى مَا هُنَاكَ لَا يَكُونُ إِلَّا بِمَا هَاهُنَا.»🔺
همانا اولوالالباب می‌دانند که استدلال به عالم غیب جز به آنچه در اینجا هست، امکان ندارد.
📚(التوحيد، للصدوق، ص۴۳۸)


⦿⇚ برای استفادۀ آسان از نتیجه و شرحِ این بیان و اشاره به آن، این قاعدۀ مطرح شده -که قاعدۀ حقیقیِ عالَم وجود است- را؛ «#قاعد_سرسلسله» می‌خوانیم و در بیان‌ها، صرفاً به نامِ آن اشاره خواهیم کرد.



🍃«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّكِينَ بِوَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ علیهم السلام»

📚⃟🌻(إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۱، ص۴۶۴)



#ﭘﺎﯾﺎﻥ_سخن_بیست‌وسوم_حقیقة_التوحید
#قاعده_سرسلسله
🦋🖊#احسان_الله_نیلفروش_زاده


‎‌‌‌‌‌‎──═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═──
🆔 @ehsannil ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil
‎‌‌‌‌‌‎──═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═──


.

.

⟥➎ در نفی حدّی؛ چون «شیء منفی»، هستی و کینونت و نفس الأمری مستقلّ از نافی دارد و با نفیِ حدّی، باز هم این هستی و کینونَت شیء منفی، وجود دارد و برقرار است و از بین نمی‌رود، و این امر؛ واحدی از تهدید برای نافی محسوب می‌شود، پس در نفیِ حدّی؛ مبرّا شدن، محفوظیّت، و مَصونیّت، و عصمتِ «نافی» از «شیء منفی»؛ نسبی و اعتباری است و بیانِ اصحّ این است که؛ مصونیّت و محفوظیّت و عصمت در نفی حدّی، حقیقی نیست.
امّا در نفی لبّی(اطلاقی)؛ چون «شیء منفی»، هستی و کینونت و نفس الأمری مستقلّ از نافی ندارد، پس در نفیِ لبّی؛ مبرّا بودن، محفوظیّت، مصونیّت، و عصمتِ «نافی» از «شیء منفی»؛ حقیقی است.

⟥➏ برای نفیِ حدّی، دخل و تصرّفی در مرتبۀ ذاتِ «شیء منفی» صورت نمی‌گیرد، و صرفاً در مرتبۀ آثار، افعال، یا نهایتاً صفات می‌باشد. و به بیانِ ساده؛ نفیِ حدّی فقط در ظاهرِ شیء منفی صورت می‌گیرد.
امّا نفی لبّی (اطلاقی)؛ نه تنها در مرتبۀ آثار و افعال و صفات، بلکه در مرتبۀ ذاتِ «شیء منفی» هم قدرت و سلطه دارد. و به بیان ساده؛ نفیِ لبّی هم در باطنِ شیء منفی است و هم در ظاهرِ شیء منفی.

⟥➐ نفی حدّی؛ نیاز به واقع شدن دارد. به عبارتی؛ بایستی فعلِ «نفی» صورت بگیرد و تمام.
امّا نفی لبّی (اطلاقی)؛ حقیقتی زنده و جاری است و نیاز به واقع شدن ندارد. به عبارتی؛ فعلیّتِ «نفی»؛ محقّق است و نیازمند به فعلِ «نفی» نیست. و در مطرح کردنِ آن، صرفاً آن حقیقت و واقعیّتِ محقّق، بیان می‌شود.

⟥➑ نفی حدّی؛ بعد از اثباتِ وجودِ «شیء منفی» واقع می‌شود [و وقوع آن به این صورت است که نفی حدّی بر «شیء منفی»، عارض می‌گردد و وقوع نفی، در فعل صورت میگیرد که در شماره قبل توضیحش گذشت].
امّا نفیِ لبّی (اطلاقی)؛ پیش از اشاره به «شیء منفی»، واقع است [و وقوع آن به این صورت است که نفیِ لبّی، ذاتی است و فعلیّت و شیئیتِ «شیء منفی» است که در شماره قبل توضیحش گذشت].

پس در تحلیل رُتبی؛
⟥➒ نفیِ حدّی؛ متأخّر از وجودِ «شیء منفی» است.
امّا نفی لبّی؛ مقدّم حقّی و حقیقی بر وجودِ «شیء منفی» است.

⟥➓ نفیِ حدّی؛ صرفاً شیء محدود را کنار می‌گذارد.
امّا نفیِ لبّی؛ از آنجا که نفیِ حدودِ شیءِ منفی است، پس به اشدّ وجه، نفیِ شیء محدود است.
بنابراین؛
نفیِ لبّی -که نفیِ حقیقی است -؛ برای نفیِ حدّی، اصل و ریشه است. و نفیِ حدّی؛ رشحه‌ای از رشحاتِ نفیِ لبّی است.

🔲 🔻 «نفی لبّی» - که در جلواتش (که نافی و منفی بودند) آن را شناختیم -؛ همان «نفیِ مطلقه»، به معنای لاتعیّنی و اطلاق است که نفسِ «رهایی» می‌باشد. 🔺

💢 در تحلیل و قیاسِ بینِ مقام جمع الجمع و مقامِ جمعِ نوری(یعنی؛ مقامِ خلوَت که ذات باریتعالی در تعیّنِ خلوَت است)؛ نفیِ حقیقی(یعنی نفیِ لبّی)، مربوط به مقامِ جمع الجمع است.

🍃حیاتِ ذات باریتعالی، حضراتِ «عین الحیاة؛ 📚جمال الأسبوع، ص۳۷»(علیهم السلام) هستند و فارغ از ایشان، مقامِ ذات و خلوَتی وجود ندارد. امّا بسیاری از اهل معرفت، در نهایتِ سیرِ معرفتی خود، متوقّف به تعیّنِ مقامِ خلوَت می‌شوند بطوریکه ذات باریتعالی را مثلاً آنطور منزّه از اسم و صفت می‌دانند، که اسم و صفت را کنار می‌گذارند! تنزیه این گروه نیز، نوع دیگری از نفیِ حدّی است که چون لطیف است، توجّه به باطل بودنِ آن نمی‌شود!

✫☜ اگر اهل کثرتِ حدّی، گرفتارِ نفیِ حدّی در مقامِ کثرت هستند، اهل خلوَتِ حدّی نیز، گرفتارِ نفیِ حدّی در مقامِ وحدت و خلوَتِ حدّی شده‌اند.


✽⏎ إن شاء الله در ادامۀ این بیان؛ مبحثِ مهمّ نفیِ لبّی را در موضوعاتِ شاخصی از مطالب معرفتی، بررسی می‌کنیم تا به لطف خدا؛ ضمنِ روشن شدنِ آن موضوعات؛ درکِ نفیِ لبّی در جانِ خوانندگان محترم مستقر گردد.
و مِن الله التوفیق.



🍃الحمد لله ربّ العالمین.


#ﭘﺎﯾﺎﻥ_سخن_بیست‌وچهارم_حقیقة_التوحید
#نفی_حدی_نفی_لبی
🦋🖊#احسان_الله_نیلفروش_زاده



─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─     
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

.

🔆#حقیقة_التوحید
🔅#سخن_بیست‌و‌پنجم_حقیقة_التوحید :

༺°•𐫱نفی و رفع حدّی و لبّی حجاب𐫱•°༻

●═•◈•◈•◈❖ 🔅 ❖◈•◈•◈•═●
🖊🦋 احسان الله نیلفروش زاده
https://t.me/ehsannil3/384
●═•◈•◈•◈❖ 🔅 ❖◈•◈•◈•═●

🔲 مبحثِ نفیِ حدّی و نفی لبّی، از مبانی مهمّ معرفت است که درکِ صحیح آن، فتحِ بابِ فهمِ بسیاری از دقائقِ معرفتیِ جلالی است.
به اجمال بیان می‌شود که همانطور که همه امورِ مربوط به عالَم نور، حیثیتِ نورانی دارند؛ کلّیه‌ی نفی‌هایی که در عالَم نور مطرح می‌شود، نفیِ نوری و لبّی است که از اطلاق حقیقیِ خویش، تا «نفیِِ حدّی» ظاهر می‌شود و اکثر افراد، همین «نفیِ حدّی» را از آن متوجّه شده و حقیقتِ اطلاقی آن از بینش آنها، مغفول است.

و چون عالَم نور، جزء و ترکیب ندارد بلکه بسیط است، پس اینطور نیست که وقتی «نفی حدّی» مذکور را متوجّه شدند، خرسند از آن باشند که به هر حال بخشی از مطلب را متوجه شده‌اند! بلکه به همان بساطتی که بیان شد، اصلاً مطلب برای این گروه روشن نشده است.

🌀 از خِیلِ مباحثی که به عنوانِ مثال برای نفیِ حدّی و نفیِ لبّی بحمد الله جاری است، عجالتاً مبحثِ حجاب - که از مباحثِ مهمّ و سؤال برانگیز توحیدی است-، در این بیان، شرح داده می‌شود.

⧈ برای رعایتِ فضای عمومی، مبحث تحریر شده، مختصر و مجمل ارائه می‌گردد و إلّا مشروح این مهمّ، به ارائه کتابی مستقل شوق دارد و بیانِ این مهمّ به ایجاز، امری مشکل است.

✾☜ إن شاء الله اشارات این نگارش، مبنایِ نفی لبّی را در جان محبّین آل الله(ع) برقرار و مستقر نماید.

⚠️ ✽☜ و تذکّری قبل از شروع مبحث:

مسلّم است که منظور از«حجاب» در این مبحث، حجاب بانوان نمی‌باشد. حجاب بانوان، حکم و شرعِ الهی، و جلوه‌ی حجابِ نوری است و بحمد الله لطائف آن در مکتوبِ دیگری بیان شده است. حرفِ این مقاله، ابداً در خصوصِ حجاب بانوان نیست.

°•❁🔳🔲🔳❁•°


🔰 در امر #حجاب، سه پارامتر کلّی [که برای بحث ما لازم است] وجود دارد:

♦️۱- محجوب (اسم مفعول - پوشیده شده، به حجاب در آمده)

♦️۲- محجوب لَه (مفعولٌ لَه - پوشیده برای او)

♦️۳- حجاب (موجبِ پوشیدگیِ محجوب است)


🔰 حجاب در عالَم ظلمت؛
تمام پارامترهای محجوب، محجوب لَه، و حجاب، در عالم حدود و ظلمت؛ نفس‌های مجزّا دارند. و پوشیدگی و حجاب، به نحوِ حدّ، بر محجوب، عارض می‌شود. مانند ملحفه یا پرده‌ای که بر جسمی می‌کشند و آن را مستور، و از دید دیگران، مخفی می‌سازند.

⊱⟤ بنابراین؛
همینکه محجوبِ [در عالَم ظلمت]، ذات و نفسی دارد و حجاب آن، به مرتبۀ ذات و نفس او راه ندارد -بلکه بعد از نفسِ محجوب، بر او عارض می‌شود- ؛ پس حجاب‌هایِ عالَم ظلمت، هرگز حجاب در مرتبه‌ی ذات نیستند.

✽☜ و همینکه در یکی از مراتبِ وجودی، حجاب نمی‌توانند باشند، پس؛ حجابِ مطلق نیستند. و چون مطلق نیستند، حجابِ حقیقی نیستند.

🌿⇐بنابراین؛
حجاب‌های عالَم ظلمت و حدود در قیاس با حجاب‌های عالمِ نور، مسامحتاً «حجاب» خوانده می‌شوند.

☑️ «حجاب حدّی»، چون در حدّ و تعیّنِ خاصّ(مثلاً بُعدی از ابعاد محجوب)، محجوب را می‌پوشاند، پس؛ به تعیّنِ «پوشیدگی» متوقّف است.

↩️ یعنی صرفاً در صورتِ ظاهر، شیئی را محجوب می‌نماید و چنین حجابی، مانع حدّی محسوب می‌شود که رسیدن و وصالِ افراد به محجوب را منع می‌نماید.

◧⇦حجاب در عالَم ظلمت (حجاب ظلمتی) تا کنار زده نشود، شیء محجوب، قابل رؤیت و دسترسی نیست. به عبارتی؛ حجابِ ظلمتی، مانع و مزاحمی سر راه شناخت و دسترسی به محجوب است.

⊱⟤🍃(نتیجه:
اگر حجاب خداوند، از نوعِ حجابِ حدّی باشد، حقیقتاً مانعِ شناختِ باریتعالی است)

⧒ اهل ظاهر - که گرفتارِ حدود می‌باشند-، حجاب را صرفاً همین حجاب‌های حدّی تلقّی می‌نمایند.⧑
(«کنار زدن» حجاب، برایِ اهل حدود و قشر؛ فقط به نفیِ حدّی معنا دارد، ولی برای اهل بیحدّی و لبّ؛ به نفی لبّی.)


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
.

.

⊱⟤ بنابراین؛

📜 آن روایاتی که بیان می‌فرماید؛

🔻«مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يَعْرِفُ اللَّهَ بِحِجَابٍ أَوْ بِصُورَةٍ أَوْ بِمِثَالٍ فَهُوَ مُشْرِكٌ؛ کسی که گمان کند که به حجابی یا صورتی یا مثالی خداوند شناخته می‌شود، مشرک است؛📚الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏۱، ص۱۱۳»🔺، اشاره به حجاب حدّی است و بلافاصله می‌فرمایند؛ 🔻«لِأَنَّ حِجَابَهُ وَ مِثَالَهُ وَ صُورَتَهُ غَيْرُهُ؛ زیرا حجاب و مثال و صورتش، غیر اوست»🔺، تأکید این امر است که آگاه باشید که خداوند که به حضراتِ «حجاب الله»(ع) شناخته می‌شود، ائمه اطهار(ع) -که «حِجَابُ‏ اللهِ‏ الْأَعْظَمُ الْأَعْلَى» هستند- غیر محجوب خود نمی‌باشند.

✓❖🍃 قرآن برای حجاب نوری می‌فرماید:

💎﴿وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا ۝
فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابًا
👈🏻فأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا
فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا﴾💎
❈ و در اين كتاب از مريم ياد كن آنگاه كه از كسان خود در مكانى شرقى به كنارى شتافت.
و در برابر آنان حجابی بر خود گرفت
پس روح خود را به سوى او فرستاديم تا به [شكل] بشرى خوش‌‏اندام بر او نمايان شد.
📘(آیات ۱۶و۱۷، سوره مریم -س-)

❂☜ جمله‌ی بعد از فاء نتیجه در عبارتِ نورانیِ «فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا» بیان کننده‌ی نوعِ آن حجاب است و نفرمود «ثمّ ارسلنا إلیها روحنا» که ارسالِ «روحنا»، غیر از اتخاذِ حجاب باشد، بلکه با بیانِ فاء نتیجه، این دوئیت را نفی می‌نماید، و بیان می‌فرماید که ارسالِ «رُوحَنَا»، همان اتخاذِ حجاب است و «رُوحَنَا» شخصِ «حجابِ»لبّیِ حضرت مریم(س) است.

✓❖🍃علم، ذاتِ باریتعالی که؛
«الْعِلْمُ ذَاتُهُ؛📚التوحيد (للصدوق)، ص۱۳۹» و
«إِنَّ الله عِلْمٌ؛📚التوحيد (للصدوق)، ص۱۳۷».

⧮ اگر جائی بیان شده «العلم هو الحجاب الاکبر»؛ ⤥

⟥➀. می‌تواند بیان‌کننده‌ی تعیّنی باشد که از داشتنِ علم برای بعضی از صاحبان علم سر می‌زند. این تعیّن، هرچند مانند گناهان، حجابِ ظلمانی نیست، امّا حجابِ ظریفی است که از متوقّف شدن به تعیّن و حدّ نور، ایجاد می‌شود و بعضی آنرا «حجاب نورانی» خواندند.

⟥➁. حجابِ نوری حقیقی باشد. که موضوع مبحثِ ماست. در این حالت، جمله‌ی «العلم هو الحجاب الاکبر» مجاز در حذف نیست که گفته شود منظور از «العلم»، علمِ عالم است و «عالِم» آن، در کلام حذف شده است. خیر! منظور، علمِ مطلق است و ذات باریتعالی است که حجابِ اکبر، نفسِ خودِ باریتعالی می‌باشد.

۩🔅 «الحجاب الاکبر» حضرت مولی امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب(ع)به قولِ مطلق می‌فرمایند؛ 🔹«أَنَــا عِلْمُ‏ الله؛ من علمِ مطلقِ خداوند هستم؛
📚التوحيد (للصدوق)، ص۱۶۴»🔹.


🍃 و امّا ...

✓❖👁‍🗨 ابابصیر از «الصَّادِقُ عَنِ اللَّه‏؛ الأمالي( للصدوق)،ص۲۴۴» یعنی حضرت امام جعفر صادق علیه السلام سؤال می‌نماید:

💠 « أَخْبِرْنِي عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ هَلْ يَرَاهُ الْمُؤْمِنُونَ يَوْمَ الْقِيَامَة؟ »
✪ مرا خبر ده از خداوند با عزّت و جلال، كه آيا مؤمنين در روز قيامت او را می‌‏بينند؟

🔆 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام پاسخ می‌فرمایند:

🔻【 نَعَمْ، وَ قَدْ رَأَوْهُ قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَة】🔺
✣ آرى، و به تحقيق و قطعاً او را پيش از روز قيامت ديده‌‏اند.

ابابصیر عرض کرد: «متى؟!» (کِی؟!)

🔅 حضرت(ع) پاسخ می‌فرمایند:

🔻『 حِينَ قَالَ لَهُمْ؛ "أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى‏" 』🔺
✥ هنگامى كه خداوند فرمود: آيا من پروردگار شما نیستم؟ و همگی گفتند؛ بلی.

🔅 سپس حضرتِ نفس الله تعالی امام جعفر صادق علیه السلام که حرکاتِ مژگانشان، انشاء حقیقت است و حیاتِ «الحیّ القیّوم»، ساعتی سکوت فرمودند که به این سکوت، صدرِ همۀ عوالِم را آماده‌ی کشفِ حقیقتی بزرگ نموده و می‌فرمایند (ثُمَّ سَكَتَ -علیه السلام- سَاعَةً ثُمَّ قَال‏):

♦️【 وَ إِنَّ الْمُؤْمِنِينَ لَيَرَوْنَهُ فِي الدُّنْيَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ
👈🏻 أ لَسْتَ تَرَاهُ فِي وَقْتِكَ هَذَا؟ 】♦️
✤ و همانا مؤمنين حقیقتاً و قطعاً او را در دنيا پيش از روز قيامت مى‌‏بينند،
آيا در همين وقت خدا را نمی‌بينى؟


گفتم بكام وصلت خواهم رسيد روزى؟!
گفتا كه نيک بنگر!، شايد رسـيده باشى

(◙ اعتقاد قلبی است که «ابابصیر» به این تذکار و رؤیت بعد آن، یعنی رؤیتِ نفس باریتعالی، حضرت امام جعفر صادق(ع)؛ «ابا بصیر» است. این کُنیه، برخاسته از چنین بصیرتی است که حضرت امام صادق(ع) روزیِ او فرمودند.
و «اولی الابصار»، صاحبان چنین بصیرتی هستند)

۩✨ إن شاء الله رفعِ حجاب الهی، که به نفیِ لبّی، محقّق است، با بیانِ این روایت شریف، درک شده باشد.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻

.

.

💢 نفیِ حجاب الله، به درکِ حقیقیِ حجاب الله است.
به این معنا که؛ اگر کسی [به لطف خدا] بخواهد، حضرت حقّ تعالی را بدون حجاب، رؤیت نماید و بشناسد و معرفت حاصل کند؛

➊ بایستی نفیِ لبّی بین خدا (محجوب) و ائمه اطهار(ع) (یعنی حجاب الله) را درک نماید (درکِ علمی-معرفتی، و درکِ عمَلی-سلوکی).
به نفسِ این یقین که ائمه اطهار(ع)، وجودی دونِ «الله تعالی» ندارند و بلکه «نفس الله تعالی» هستند، به رؤیت و شناختِ شخص آل الله(ع) مشغول شود.
نفسِ این اعتقاد، رفع و نفیِ لبّیِ حجاب،از ذات باریتعالی است.

❀⇦ به عبارتی؛
رفعِ حجابِ نوری، به قبولِ رفعتِ حجاب است. و رفعتِ حجاب، آن است که در تمام مراتب وجودی (یعنی نه صرفاً فهم، بلکه در مراتبِ مَلَکاتِ نفسانیِ عارف)، قبول و اقبال و استقبال شود که ائمه اطهار(ع) «مِن دون الله» نبوده، بلکه «نفس الله تعالی» می‌‎باشند.

➋ بایستی انیّت او به نحوِ نفی لبّی، رفع شود(فنا).
هر میزان که انیّت شخص (محجوبٌ له)، فانی در انیّت و نفسِ مطلقۀ الهی (یعنی؛ نفس الله تعالی، حضراتِ حجاب الله، ائمه اطهار علیهم السلام) شود، دیگر در تعیّنِ «محجوبٌ له» نیست، بلکه جلواتِ «حجاب الله»ی است که بیان شد «نفس الله تعالی» می‌باشد.
(خودِ فنا؛ نفیِ لبّی است که فانی، در مُفنیٰ فیه، مضمحل می‌شود)

⇜❖ کیفیّتِ قبولِ ولایت حقیقی ائمه اطهار(ع) که به نفسِ برائت از دشمنانشان می‌باشد، کیفیّت رؤیت باریتعالی را برای رائی(نظر کننده) مشخص می‌نماید و سُرور را از جانِ او می‌جوشاند. حضرت امام محمّد باقر علیه السلام می‌فرمایند:

🔻『 مَنْ سَرَّهُ أَنْ لَا يَكُونَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ حِجَابٌ حَتَّى يَنْظُرَ إِلَى اللَّهِ وَ يَنْظُرَ اللَّهُ إِلَيْهِ فَلْيَتَوَالَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ يَتَبَرَّأْ مِنْ عَدُوِّهِمْ وَ يَأْتَمَّ بِالْإِمَامِ مِنْهُمْ فَإِنَّهُ إِذَا كَانَ كَذَلِكَ نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهِ وَ نَظَرَ إِلَى اللَّه‏. 』🔺
✥ هر كه مسرور مى‌‏شود از اينكه بين او و خدا حجابى نباشد تا خدا را ببيند و خداوند او را مشاهده كند بايد آل محمّد(ص) را دوست بدارد و از دشمنانشان بيزار باشد و پيرو امام از اين خانواده گردد. اگر چنين بود خدا را مى‏‌بيند و خدا نيز او را مى‌‏بيند.

📚[بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۲۳، ص۸۱]


♦️✔️ ماه رجب؛ ماهِ تخلیه و فنا، و انقطاع از خود است (#اخلاص).
ماه شعبان؛ ماه تحلیه و فنای از فنا، و کمال الانقطاع است (#کمال_الاخلاص).
تا ماه رمضان؛ که ماه تجلیه است، بر جانِ سالک متجلّی گردد و حضرت حقّ را بی‌حجاب، رؤیت نماید.

📜✨در مناجاتِ ماه شعبان، برای محقّق شدنِ فنای از فنا، دل می‌دهیم:

🔻【 إِلَهِي!
هَبْ لِي كَمَالَ الِانْقِطَاعِ إِلَيْكَ
وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إِلَيْكَ
حَتَّى تَخِرَقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ
فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِيرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِك...
إِلَهِي!
وَ أَلْحِقْنِي بِنُورِ عِزِّكَ الْأَبْهَج‌‏ 】🔺
✤ خدایا!
مرا انقطاع كامل بسوى خود عطا فرما
و روشن ساز ديده‌هاى دل ما را به نورى كه به آن نور تو را مشاهده كند
تا آنكه ديدۀ بصيرت ما حجاب‌هاى نور را بر دَرَد
پس به نور عظمت واصل گردد و روح‌هاى ما به مقام عزّتِ قدسِ تو پيوندد...
خدایا!
و مرا به نورِ عزّتَت که نفسِ بهجَت است، ملحَق نما.
📚[إقبال الأعمال (ط - القديمة)، ج‏۲، ص۶۸۷]

👈🏻 (لطائف مناجاتِ شعبانیه را در #کانال_الالطائف_الالهیة مطالعه بفرمائید)

⇯🌿 با توضیحاتی که روزی شد، نیاز به شرح نیست. فقط اشاره؛

⦿ تمام مقامات در عباراتِ نورانی فوق، نفس و عینِ شخصیِ«كَمَالَ الِانْقِطَاعِ إِلَيْكَ» است.

⦿ خرقِ «حُجُبَ النُّورِ»؛ نفیِ لبّی آن است.

⦿ «نور مطلق»، «مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ»، «عزّت»، «قدس»، همگی جلواتِ ائمه اطهار(ع) است.

⊱⟤ بنابراین؛
به نفسِ «كَمَالَ الِانْقِطَاعِ إِلَيْكَ» [که ماورایِ کافِ «إِلَيْكَ» -که نفسِ باریتعالی است-، چیزی نیست]، وصال به ائمه اطهار(ع) محقّق است که می‌فرمایند:

🔻【 مَنْ وَصَلَنَا وَصَلَهُ الله‏ ...
وَ مَنْ قَطَعَنَا قَطَعَهُ الله 】🔺
✣ کسی که به ما [حضرات آل‌الله(ع)] واصل شد، [بدون طفره و فاصله، بلکه دقیقاً و عیناً و شخصاً] به خدا واصل شده است ...
و کسی که از ما [حضرات آل‌الله(ع)] منقطع شد، [بدون طفره و فاصله، بلکه دقیقاً و عیناً و شخصاً] از خدا منقطع شده است.
📚(تفسير فرات الكوفي، ص۲۲۳)


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
.

.

🍃 چون «حجاب الله»، نفس و حقیقت ذاتِ باریتعالی است، در واقع و حقیقت؛ ذات حقّ، مَرفوعِ لبّی در حجاب خویش است. چنان که حضرت مولی(ع) در مورد «القدر» در «لیلة القدر» می‌فرمایند:

💠【 أَلَا إِنَّ الْقَدَرَ سِرٌّ مِنْ سِرِّ اللَّهِ وَ سِتْرٌ مِنْ سِتْرِ اللَّهِ وَ حِرْزٌ مِنْ حِرْزِ اللَّهِ
👈🏻 مرْفُوعٌ فِي حِجَابِ اللَّهِ】💠
📚(التوحيد (للصدوق)، ص۳۸۳)

◪ و این در حالی است که حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام) می‌فرمایند: 🔻«اللَّيْلَةُ فَاطِمَةُ وَ الْقَدْرُ اللَّه‏؛ تفسير فرات الكوفي، ص۵۸۱»🔺➣●•

◙ یعنی؛ اللهُ؛ «مرْفُوعٌ فِي حِجَابِ اللَّهِ» است به این معنا که؛ الله تعالی، مرفوع در ائمه اطهار(ع) است. این مرفوع بودن، مرفوع بودنِ حدّی نیست، بلکه رفع و اضمحلالِ محجوب، در حجاب خویش، به نحوِ «نفیِ لبّی» است.

❂☜ بدین معنا که؛ الله تعالی، نفسی جز ائمه اطهار(ع) ندارد و این حقیقت، حیّ است و دائماً در حرکتی لبّی و حیاتی است و اللهُ؛ «مرْفُوعٌ فِي حِجَابِ اللَّهِ» در جوشش و حیات دائمی است.

⇪ چنین معتقدی، به قدر و منزلتِ قوّت اعتقاد خود، نفی و رفعِ لبّی حجاب برایش صورت گرفته و بدون حجاب، خداوند را رؤیت می‌نماید.

🔅 حضرت خاتم الانبیاء (ص) می‌فرمایند:

🔸『 من رآنى فقد رأى الحق‏』🔸
✥ هرکس مرا رؤیت، قطعاً خدا را دیده است.
📚(روضة المتقين(ط - القديمة)، ج‏۵، ص۴۸۰)


⊞ به فنایِ شخص در ائمه اطهار(ع)، خَرق و رَفع و نَفیِ لبّیِ حُجُب، محقّق است.
سجده، مقامِ فناست(📚من لا يحضره الفقيه، ج‏۱، ص۳۱۴) و جلوه‌ای از مطلبی را که بیان شد، در فرمایش حضرت امام جعفر صادق(ع) بخوانیم:

🔅【 إِنَّ السُّجودُ على تُربَةِ الحُسينِ -ع- يَخرُقُ الحُجُبَ السَّبعَ.】🔅
✵ سجده كردن بر تربت حسين (ع) حجاب‌هاى هفتگانه را از هم مى‌دَرد .
📚(وسائل الشيعة، ج‏۵، ص۳۶۶)

◈✓ سجده به تربت حضرت سیّد الشهدا(ع)، فنایِ در حضرت(ع) است. و این خرق حُجُب («يَخرُقُ الحُجُبَ السَّبعَ»)، به نحوِ لبّی صورت می‌گیرد، بطوریکه در حدیث دیگری، حضرت(ع) می‌فرمایند:

🔅【 السُّجُودُ عَلَى طِينِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ -ع- يُنَوِّرُ إِلَى‏ الْأَرَضِينَ‏ السَّبْعَةِ.】🔅
✤ سجده بر خاک قبر سیدالشهداء(ع) تا زمین هفتم را نورانی می‌کند.
📚(وسائل الشيعة، ج‏۵، ص۳۶۶)

◧⦁«الْأَرَضِينَ‏ السَّبْعَةِ»⦁ همان ⦁«الحُجُبَ السَّبعَ»⦁ می‌باشد و همان حجبی که در تعیّنِ ارض بودن هستند، به نفیِ نوری و لبّی، خرقِ می‌شوند. یعنی نفسی جز، حضرت سیّد الشهدا(ع) - که 🔅«نُورَ اللهِ التَّام؛ 📚كتاب المزار- مناسك المزار(للمفيد)، ص۷۸»🔅 هستند - ندارند.


💎﴿رَبَّنا أَتْمِمْ لَنا نُورَنا وَ اغْفِرْ لَنا إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ﴾💎
❃ پروردگارا! نورمان را براى ما به كمال رسان و ما را بيامرز كه بى‏ترديد تو بر هر چيزى قادرى.
📘(تحریم، آیه ۸)


🍃الحمد لله النّور.



#ﭘﺎﯾﺎﻥ_سخن_بیست‌وپنجم_حقیقة_التوحید
#حجاب_حدی #حجاب_نوری
#حجاب_الله (علیهم السلام)
#رؤیت_الله_بدون_حجاب_الله_تعالی
🦋🖊#احسان_الله_نیلفروش_زاده


‎‌‌‌‌‌‎──═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═──
🆔 @ehsannil ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil
‎‌‌‌‌‌‎──═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═──
.