⛔️ این هفته چه خبرهای بدی می شنویم؟!
✍️ #احسان_محمدی
✍️ چند وقت پیش تحقیقی می خواندم که نشان می داد 40 درصد از #نگرانی های ما هیچ وقت رخ نمی دهند! یعنی قریب به نیمی از موضوعاتی که آرامش مان را می دزدند هرگز رخ نمی دهند اما ما به آنها فکر می کنیم، نگران می شویم و لحظه های زندگی مان را دود می کنیم و به هوا می فرستیم.
✍️ #شنبه برایم مثل نقاشی کردن روی یک بوم سپید است. هنوز هیچ نقشی روی آن زده نشده و فکر می کنم که در انتهای هفته چه طرحی روی آن خواهد نشست؟ #کودک_آزاری تازه؟ #تصادف یک اتوبوس و کشته شدن چند نفر؟ بالا رفتن قیمت #دلار؟ سخنرانی تازه و پرحاشیه و غیرمسئولانه و هزینه زای یک #مقام؟ آتش زدن #پرچم یک کشور دیگر در مجلس؟ یک #تحریم تازه؟ ریزش یک #معدن؟ تعطیلی چند استان به خاطر هجوم #ریزگردها؟.... چه نقشی؟
✍️ در آن تحقیق آمده بود 30 درصد آنچه نگرانش هستیم، اتفاق افتاده است. یعنی به پشت سر تعلق دارد و نمی توان گذشته را تغییر داد. هیچ کس نمی تواند این کار را بکند. 12 درصد نگرانی ها بی مورد است، مانند اینکه دیگران درباره ما چگونه فکر می کنند!
✍️ 10 درصد نگرانی ها کوچک و بی اهمیت هستند، مانند نگرانی درباره اینکه ناهار چه بخوریم، نگرانی درباره دیر کردن و نگرانی درباره اینکه چه بپوشیم و تنها 8 درصد از آنچه نگرانش هستیم، در واقع اتفاق می افتد.این هفته چه خبرهای بدی می شنویم؟!
✍️ یک بار دیگر بخوانید! تنها 8 درصد آنچه نگرانش هستیم در واقع اتفاق می افتد! اما ما 92 درصد نگرانی هایی را بر دوش می کشیم که رخ نمی دهند یا مهار آنها از توان فردی ما خارج است. چه اتفاقی افتاده است که ما به مردمی تبدیل شده ایم که مدام منتظر شنیدن خبرهای بد هستیم؟
✍️ ذات #خبر تشویش و نگرانی است. عموماً اینطور است. اما در کنار آن تکرار اتفاقات بد و تصمیم های غلط و به تلاطم افتادن زندگی ما باعث شده که مدام در تشویش به سر ببریم. انگار هر لحظه آژیر خطری به صدا در می آید و باید آماده فرار کردن به سمت پناهگاه هایی باشیم که از اساس وجود ندارند!
✍️ بارها آرزو کرده ام که وقتی یک بخش خبری را از تلویزیون می بینم اعلام کند که امروز خوشبختانه در #افغانستان هیچ عملیات انتحاری رخ نداد، در #هند سیل نیامد و کسی بی خانمان نشد، در #سومالی جنگ قبیله ای رخ نداد، در #آمریکا کسی علیه ایران حرف نزد و تهدیدی نکرد و ...
✍️ شاید آرزویی کودکانه به نظر برسد اما حقیقت دارد که هر کدام از اخبار بد بالا که ممکن است به صورت مستقیم به زندگی ما مربوط نشود بخشی از آرامش روانی مان را مورد هجوم قرار می دهد و به افرادی مضطرب و در انتظار شنیدن خبرهای تلخ تبدیل می کند.
شما چطور؟ آیا احساس می کنید در هفته ای که پیش روست خبرهای خوب از راه می رسد یا نگران اخبار همه تلخ هستید؟ چرا؟
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ #احسان_محمدی
✍️ چند وقت پیش تحقیقی می خواندم که نشان می داد 40 درصد از #نگرانی های ما هیچ وقت رخ نمی دهند! یعنی قریب به نیمی از موضوعاتی که آرامش مان را می دزدند هرگز رخ نمی دهند اما ما به آنها فکر می کنیم، نگران می شویم و لحظه های زندگی مان را دود می کنیم و به هوا می فرستیم.
✍️ #شنبه برایم مثل نقاشی کردن روی یک بوم سپید است. هنوز هیچ نقشی روی آن زده نشده و فکر می کنم که در انتهای هفته چه طرحی روی آن خواهد نشست؟ #کودک_آزاری تازه؟ #تصادف یک اتوبوس و کشته شدن چند نفر؟ بالا رفتن قیمت #دلار؟ سخنرانی تازه و پرحاشیه و غیرمسئولانه و هزینه زای یک #مقام؟ آتش زدن #پرچم یک کشور دیگر در مجلس؟ یک #تحریم تازه؟ ریزش یک #معدن؟ تعطیلی چند استان به خاطر هجوم #ریزگردها؟.... چه نقشی؟
✍️ در آن تحقیق آمده بود 30 درصد آنچه نگرانش هستیم، اتفاق افتاده است. یعنی به پشت سر تعلق دارد و نمی توان گذشته را تغییر داد. هیچ کس نمی تواند این کار را بکند. 12 درصد نگرانی ها بی مورد است، مانند اینکه دیگران درباره ما چگونه فکر می کنند!
✍️ 10 درصد نگرانی ها کوچک و بی اهمیت هستند، مانند نگرانی درباره اینکه ناهار چه بخوریم، نگرانی درباره دیر کردن و نگرانی درباره اینکه چه بپوشیم و تنها 8 درصد از آنچه نگرانش هستیم، در واقع اتفاق می افتد.این هفته چه خبرهای بدی می شنویم؟!
✍️ یک بار دیگر بخوانید! تنها 8 درصد آنچه نگرانش هستیم در واقع اتفاق می افتد! اما ما 92 درصد نگرانی هایی را بر دوش می کشیم که رخ نمی دهند یا مهار آنها از توان فردی ما خارج است. چه اتفاقی افتاده است که ما به مردمی تبدیل شده ایم که مدام منتظر شنیدن خبرهای بد هستیم؟
✍️ ذات #خبر تشویش و نگرانی است. عموماً اینطور است. اما در کنار آن تکرار اتفاقات بد و تصمیم های غلط و به تلاطم افتادن زندگی ما باعث شده که مدام در تشویش به سر ببریم. انگار هر لحظه آژیر خطری به صدا در می آید و باید آماده فرار کردن به سمت پناهگاه هایی باشیم که از اساس وجود ندارند!
✍️ بارها آرزو کرده ام که وقتی یک بخش خبری را از تلویزیون می بینم اعلام کند که امروز خوشبختانه در #افغانستان هیچ عملیات انتحاری رخ نداد، در #هند سیل نیامد و کسی بی خانمان نشد، در #سومالی جنگ قبیله ای رخ نداد، در #آمریکا کسی علیه ایران حرف نزد و تهدیدی نکرد و ...
✍️ شاید آرزویی کودکانه به نظر برسد اما حقیقت دارد که هر کدام از اخبار بد بالا که ممکن است به صورت مستقیم به زندگی ما مربوط نشود بخشی از آرامش روانی مان را مورد هجوم قرار می دهد و به افرادی مضطرب و در انتظار شنیدن خبرهای تلخ تبدیل می کند.
شما چطور؟ آیا احساس می کنید در هفته ای که پیش روست خبرهای خوب از راه می رسد یا نگران اخبار همه تلخ هستید؟ چرا؟
🖋 @ehsanmohammadi95
◾️ولی خوب جمعش کردم!
✍ احسان محمدی
↙️ هر بار زنگ می‌زند و می‌گوید تصادف کرده، فوری می‌پرسم: تصادف موفق؟
ترجمه‌اش یعنی «کسی رو که نکُشتی؟ همین که خودت، طرف یا ماشین رو شل و پل کرده باشی خودش موفقیته!»
- نه! خوب جمعش کردم!
↙️ همه‌اش یک‌طرف، این #خوب_جمعش_کردم یک طرف!
در سیزده سالی که دوستیم به نظرم بالای بیست بار #تصادف_موفق داشته و بزرگوار کماکان هم ادامه می‌دهد چون کم نمی‌آورد و معتقد است «خوب جمع کرده!»
↙️ پارسال از پشت پراید را توی کوچه زده بود بعد خیلی جدی و حق به جانب می‌گفت «ولی خوب جمعش کردم ها!» بعد که فهمیدم پراید اصلاً کنار جدول پارک بوده، باز از تک و تا نیفتاد و گفت:«باور کن اگه خوب جمع نکرده بودم این پرایده میزد به یه عابر پیاده!»
بعد جوری نگاهم کرد انگار منتظر بود تشکر کنم که با پراید پارک شده تصادف کرده!
↙️ شش سال پیش عابر پیاده را زده بود گفت من بودم خوب جمع کردم، هر کس دیگه بود طرف رو می‌کُشت!
دنده عقب ماشین را انداخته بود توی جدول، باز گفت خوب جمع کردم هر کی دیگه بود چپ می‌کرد!
↙️ همه اینها به کنار. ده سال پیش موتوری بیچاره‌ای را زیر گرفته بود. همراهش رفتم بیمارستان. طرف عین #پلنگ_صورتی هر دو پا و یک دستش را گچ گرفته بودند و روی تخت بود.
سلام و علیک کردیم و من داشتم روضه‌ای در مورد اینکه «بالاخره تصادفه و پیش میاد و اسمش روشه و ...» می‌خواندم که برگشت گفت ولی خوب جمع کردم‌ها وگرنه ضربه مغزی می‌شدید!
طرف می‌خواست بلند شود گچ پایش را که تا زیر لگن بود بُکند توی حلق این بزرگوار! پدر «خوب جمع کردن» ایران و بلکُم آسیاست!
◾️ تازگی‌ها دارم فکر می‌کنم «خوب جمعش کردم» یک استراتژی ملی در مدیریت کشور است.
◾️مثلاً در برابر گرانی دلار، کمبود پوشک، آلودگی‌هوا، بحران آب، بیکاری و ...حتماً مسئولان بعد از اینکه باد آمد و آلودگی را بُرد، باران بارید و خطر خشکسالی موقتاً رفع شد، سکه گران شد و مردم کمبود آب یادشان رفت، کرونا آمد و روی بدبختی و گرانی سایه انداخت وقتی دور هم جمع می‌شوند، ضمن خسته نباشید به هم، بادی به غبغب می‌اندازند و می‌گویند «ولی خوب جمعش کردیم ها!» و موز می‌خورند!
🖋 @ehsanmohammadi95
✍ احسان محمدی
↙️ هر بار زنگ می‌زند و می‌گوید تصادف کرده، فوری می‌پرسم: تصادف موفق؟
ترجمه‌اش یعنی «کسی رو که نکُشتی؟ همین که خودت، طرف یا ماشین رو شل و پل کرده باشی خودش موفقیته!»
- نه! خوب جمعش کردم!
↙️ همه‌اش یک‌طرف، این #خوب_جمعش_کردم یک طرف!
در سیزده سالی که دوستیم به نظرم بالای بیست بار #تصادف_موفق داشته و بزرگوار کماکان هم ادامه می‌دهد چون کم نمی‌آورد و معتقد است «خوب جمع کرده!»
↙️ پارسال از پشت پراید را توی کوچه زده بود بعد خیلی جدی و حق به جانب می‌گفت «ولی خوب جمعش کردم ها!» بعد که فهمیدم پراید اصلاً کنار جدول پارک بوده، باز از تک و تا نیفتاد و گفت:«باور کن اگه خوب جمع نکرده بودم این پرایده میزد به یه عابر پیاده!»
بعد جوری نگاهم کرد انگار منتظر بود تشکر کنم که با پراید پارک شده تصادف کرده!
↙️ شش سال پیش عابر پیاده را زده بود گفت من بودم خوب جمع کردم، هر کس دیگه بود طرف رو می‌کُشت!
دنده عقب ماشین را انداخته بود توی جدول، باز گفت خوب جمع کردم هر کی دیگه بود چپ می‌کرد!
↙️ همه اینها به کنار. ده سال پیش موتوری بیچاره‌ای را زیر گرفته بود. همراهش رفتم بیمارستان. طرف عین #پلنگ_صورتی هر دو پا و یک دستش را گچ گرفته بودند و روی تخت بود.
سلام و علیک کردیم و من داشتم روضه‌ای در مورد اینکه «بالاخره تصادفه و پیش میاد و اسمش روشه و ...» می‌خواندم که برگشت گفت ولی خوب جمع کردم‌ها وگرنه ضربه مغزی می‌شدید!
طرف می‌خواست بلند شود گچ پایش را که تا زیر لگن بود بُکند توی حلق این بزرگوار! پدر «خوب جمع کردن» ایران و بلکُم آسیاست!
◾️ تازگی‌ها دارم فکر می‌کنم «خوب جمعش کردم» یک استراتژی ملی در مدیریت کشور است.
◾️مثلاً در برابر گرانی دلار، کمبود پوشک، آلودگی‌هوا، بحران آب، بیکاری و ...حتماً مسئولان بعد از اینکه باد آمد و آلودگی را بُرد، باران بارید و خطر خشکسالی موقتاً رفع شد، سکه گران شد و مردم کمبود آب یادشان رفت، کرونا آمد و روی بدبختی و گرانی سایه انداخت وقتی دور هم جمع می‌شوند، ضمن خسته نباشید به هم، بادی به غبغب می‌اندازند و می‌گویند «ولی خوب جمعش کردیم ها!» و موز می‌خورند!
🖋 @ehsanmohammadi95