🙏🇮🇷✌️
✍ درباره نوحه ممد نبودی ببینی

🔹گرچه بسیاری این نوحه را با صدای کویتی پور می شناسند اما اولین باد آن را حسین فخری خواند.

جواد عزیزی از رزمندگان خرمشهر شعرش را سرود.

🔹 ریشه نوحه «ممدنبودی ببینی» به یک ملودی بوشهری متلعق به موسیقی‌های عزاداری برمی‌گردد.

این ملودی در سالهای دور توسط جهانبخش کردی زاده (بخشو) با مطلع «لیلا بگفتا ی شه لب تشنه‌کامان / دستم به دامان، آقا الامان» در ایام محرم و صفر خوانده شده است.

🎥 ناصر تقوایی این قطعه را در فیلم مستند «اربعین» خود نیز با اجرای بخشو آورده است.

🙏 روح تمام آنها که برای آبادی و آزادی ایران عزیز رنج دوران برده اند در آرامش.

متن شعر:
ممد نبودی ببینی شهر آزاد گشته
خون یارانت پر ثمر گشته

ممد نبودی ببینی شهر آزاد گشته
خون یارانت پر ثمر گشته

آه و واویلا… کو جهان آرا
نور دوچشمان تر ما

ممد نبودی ببینی شهر آزاد گشته
خون یارانت پر ثمر گشته

ممد نبودی ببینی شهر آزاد گشته
خون یارانت پر ثمر گشته

آه و واویلا… کو جهان آرا
نور دوچشمان تر ما

ممد نبودی ببینی شهر آزاد گشته
خون یارانت پر ثمر گشته

ممد نبودی ببینی شهر آزاد گشته
خون یارانت پر ثمر گشته

آه و و ا و یلا… کو جهان آرا نور دوچشمان تر ما»

ممد نبودی ببینی شهر آزاد گشته
خون یارانت پر ثمر گشته

آه و واویلا کو جهان آرا
نور دو چشمان تر ما

امیدم گشته ناامید بعد از هجر تو
یاران می‌آیند اندر پی تو

موسوی آمد پی تو استقبالش کن
بر کوی رضوان تو مهمانش کن

آه و واویلا کو جهان آرا
نور دو چشمان تر ما

از هجرت‌ای سردار دل گل‌ها پژمردند
نخل‌های شهر ما بی‌سر می‌مردند

در دست مردان خدا جامت می‌ماند
در یاد مستان نامت می‌ماند
🖋 @ehsanmohammadi95

جانم به فدای خرمشهر و قهرمان‌هایی که برای دفاع از آن و آزادی‌اش خاک خوردند و خاک ندادند …

سوم خرداد سالروز آزادسازی خرمشهر مبارک باد. ❤️

🎵 نسخه اصلی ممد نبودی ببینی
این ملودی در میان ۱۰۰ آهنگ برتر من قرار دارد.
خانواده جهان آرا چه زخمی به دل دارند.
کاش یک کارگردان درجه یک جهان از حماسه خرمشهر فیلم می‌ساخت.

✌️ دریغ است ایران که ویران شود...
🖋 @ehsanmohammadi95

🐑🐑🐑 جزئی از «گله بودن» افتخار نیست!

✍️ احسان محمدی

☕ مزه #سوشی حالمان را بد می‌کند یا طعم تلخ #قهوه مغزمان را تکان می‌دهد اما چون «همه» می‌خورند ما هم نه تنها می‌خوریم بلکه عکسش را در فضای مجازی به اشتراک می‌گذاریم!

🐈🦮 از بغل کردن سگ و گربه خوشمان نمی‌آید اما چون در شبکه‌های اجتماعی همه با حیوانات خانگی عکس منتشر می‌کنند ما هم با عذاب سگ و گربه نگهداری می‌کنیم!

🎸 یک ترانه #ترند می‌شود، همه به آن گوش می‌دهند و ما هم در عین حالی که می‌دانیم آشغال و یک‌بار مصرف است، برای اینکه توی جمع برچسب نخوریم که «چه آدم ضد حال و بی‌سلیقه‌ای هستی» وانمود می‌کنیم که از آن خیلی لذت می‌بریم و جوری تشویق می‌کنیم که کف دست‌هایمان کبود می‌شود!

🛜عصر جدید توانایی عجیبی در ساختن «گله‌های مجازی» دارد. شبکه‌های اجتماعی قادرند افراد را مطیع، یک‌شکل، یک سلیقه، یک قیافه و همفکر کنند. عقل‌مان می‌گوید نه، ولی تن می‌دهیم چون نمی‌خواهیم طرد شویم.

اثر گله‌ای (Herd Behavior) را جدی بگیریم. «گله» عملاً «فکر مستقل» را از بین می‌برد، به جای ما فکر می‌کند و بعد با لایک و فالوور پاداش می‌دهد. وای به حال کسی که بخواهد «ماهی سیاه کوچولو» شود و خلاف جریان گله شنا کند. او با طرد شدن تاوان می‌دهد و طرد از قبیله یکی از ترس‌ها و تنبیه‌های بزرگ اجدادی ماست.

❌ این نوشتار در #تشویق «مخالف‌خوانی، آنارشیسم و ضد اجتماعی بودن» نیست، در #نکوهش تن دادن به اراده پنهان در شبکه‌های اجتماعی برای نابود کردن «استقلال فکری» است، اتفاقی که باعث می‌شود افراد صاحب فکر هم از ترس طرد شدن، #سکوت کنند.

خلاصه اینکه:

🐑 اگر وقتی یک هشتگ ترند می‌شود و خیلی‌ها آن را بازنشر می‌کنند بدون بررسی دقیق محتوایش، فقط چون «بقیه هم این کار را کرده‌اند»، شما هم از آن هشتگ استفاده می‌کنید به «گله» خوش آمدید!

🐑 اگر وقتی جلوی یک رستوران صف طولانی باشد، تنها به این دلیل که «چون بقیه توی صف هستند حتماً غذای اینجا خوبه» شما هم در صف می‌ایستید، به «گله» خوش آمدید!

🐑 اگر یک لباس، مدل مو یا حتی آرایش را دوست ندارید اما چون فقط مُد شده شما هم به آن تن می‌دهید، به «گله» خوش آمدید!

🐑 اگر یک فیلم یا سریال را فقط چون همه از آن تعریف کرده‌اند، می‌بینید در حالیکه می‌فهمید به درد نمی‌خورد و فقط می‌خواهید برای گرفتن تائید دیگران بگویید آن را دیده‌اید، به «گله» خوش آمدید!

🐑 اگر افراد زیادی یک محصول یا شخص را لایک می‌کنند و شما هم به‌طور ناخودآگاه فکر می‌کنید آن چیز یا کس «ارزشمند» است، حتی اگر نباشد، به «گله» خوش آمدید!

🐑 اگر فقط برای اینکه از یک جمع طرد نشوید، ترجیح می‌دهید با موج عمومی همراه شوید ولو اینکه عقل یا منطق شما چیز دیگری بگوید، به «گله» خوش آمدید!
🖋️ @ehsanmohammadi95

✅ خطر باور کردن ویترین دیگران!

✍ احسان محمدی

✅ ما معمولاً در زمان‌های آسیب‌پذیری مثل خستگی، ناراحتی یا تنهایی سراغ #اینستاگرام می‌رویم و دقیقاً در این لحظات با بهترین تصویرهای دیگران مواجه می‌شویم، با ویترین دست‌چین شده زندگی دیگران. زُل زدن به این ویترین و باور کردن آن مثل خوردن سم، اندک اندک آدم را ناکار می‌کند!

✅ بیشتر ما بعد از یک روز سختِ کاری، وقتی که زندگی واقعی حسابی انرژی و امیدمان را دزدیده و خسته روی مبل لم داده‌ایم وارد اینستاگرام می‌شویم. چه می‌بینیم؟

📽️ یک نفر ویدیویی از سفرش به تایلند را پُست کرده است. جنگل‌های سر سبز، دریای فیروزه‌ای، لبریز از رنگ و زیبایی و آرامش. ما یادمان می‌آید که خیلی وقت است حسرت سفری از این دست داریم.

📸 یک نفر توی رستورانی لوکس با همسر خوش‌قیافه‌اش عکس گرفته در حالیکه میز جلویشان پر از غذاهای گرانقیمت است. ما نه فقط گرسنه می‌شویم بلکه حس می‌کنیم همسرمان چندان زیبا نیست.

👩‍💼 یک نفر عکس‌هایی از خودش قبل و بعد از عمل زیبایی یا فیت شدن وزنش گذاشته. ما با ناامیدی به شکم برآمده و چربی‌های پهلویمان دست می‌کشیم. به دماغمان فکر می‌کنیم که انگار خیلی بزرگ است یا به لب‌هایمان که انگار زیادی کوچک است!

🧑‍💻 یک نفر عکسی از ماشین یا ویلای لوکسش گذاشته و غیرمستقیم به ما می‎‌گوید که به درآمد خوبی رسیده! دیدن این عکس یادمان می‌آورد که فقیرتر از چیزی هستیم که فکر می‌کردیم.


❌ دیدن مداوم این اتفاقات وقتی ما در پایین‌ترین نقطه‌ی انرژی و رضایت شخصی هستیم خطرناک است چون به شدت احساس ناکامی و شکست را درونمان تقویت می‌کند. ما فراموش می‌کنیم که دیگران در شبکه‌های اجتماعی معمولاً تصاویر گلچین شده، فیلتردار و نمایشی از لحظه‌های خاص زندگی‌شان را منتشر می‌کنند نه روزهای بد، ترس، دعوا و افسردگی‌شان را.

◀️ چرا ما خودمان را با دیگران مقایسه می‌کنیم؟

لئون فستینگر روانشناس اجتماعی آمریکایی در تئوری مقایسه اجتماعی (Social Comparison Theory) می‌گوید انسان‌ها ذاتاً تمایل دارند خودشان را با دیگران مقایسه کنند تا بتوانند جایگاه، توانایی‌ها و احساس خودارزشمندی‌شان را بسنجند. نوعی از مقایسه که وادارمان کند رشد کنیم مفید است اما بیشتر ما گرفتار مقایسه تخریبی می‎‌شویم.

پس ما ناخودآگاه هر لحظه در حال مقایسه خود با دیگران هستیم. در عصر حاضر شبکه‌های اجتماعی به خاطر نمایش دادن بُرش‌های زندگی موفق دیگران، احساس شکست و ناکامی را درون ما به شدت تقویت کرده‌اند.

✅ چه باید کرد؟

من به جای توصیه‌هایی مثل «خودمان را مقایسه نکنیم»، «اینستاگرام را حذف کنیم»، «پسته بخوریم!» و ... «یادآوری فعالانه‌» را پیشنهاد می‌کنم، اینکه هر ویدیو یا عکسی از این جنس می‌بینیم به خودمان یادآوری کنیم که «این تمام واقعیت آن فرد نیست» و فقط «یک بُرش نازک از زندگی کسی است که ما چیز زیادی در مورد آن نمی‌دانیم».
🖋 @ehsanmohammadi95

… و هر انسانی را رنجی است

زیبا مثل زندگی، زشت مثل زندگی!

🌏 دنیا بیشتر با رنج و حسرت و از دست دادن رفیق است اما گاهی هم شکلات‌های شیرینی می‌دهد تا طاقت بیاوریم، کم نیاوریم … و شاید همین باعث شده که آدمی علیرغم رنج‌ها هنوز ادامه بدهد …

#لوئیز_انریکه سرمربی اسپانیایی پاریسن‌ژرمن دیشب قهرمان اروپا شد، خیلی‌ها دوباره یاد دخترش افتادند، موضوعی که چند ماه پیش در برنامه فوتبال ۱۲۰ در موردش گفتم …
🖋 @ehsanmohammadi95

.✅ استخوان‌های شکسته یک جامعه!

✍ احسان محمدی

پیام‌های زیادی گرفته‌ام که «چرا در مورد آیسان و ۱۴ میلیون فالوورش نمی‌نویسید یا در مورد #الهه دختری که قلب یک ملت را مچاله کرد.»

1️⃣ حداقل ده سال است می‌نویسم «دست از فالوو کردن و تشویق «تولیدکنندگان زباله‌های مجازی» بردارید. این افراد وقتی تعداد فالوورهایشان بیشتر شود احساس حقانیت می‌کنند، روانشناس می‌شوند، برای ملت نسخه می‌پیچند، ذائقه عمومی ایجاد می‌کنند ‌و به رهبران فکری و الگوهای بچه‌های ما تبدیل می‌شوند.» و هر بار متهم شدم که «حسودیت میشه بهشون!»

حوصله بیشتری برای نوشتن در این باره ندارم، مثل جنگیدن با سایه‌ها آدم از نفس می‌افتد و کاری پیش نمی‌رود، عموم مردم ترجیح می‌دهند همین افراد را دنبال کنند که با فحش و توهین جنسی توجه می‌خرند و آدم‌های عاقل زیر دست و پا هوادارانشان له می‌شوند. ۱۴ میلیون نفر یعنی جمعیتی بیشتر از بلژیک، سوئد، پرتغال ... دو برابر ترکمنستان، سه برابر دانمارک، چهار برابر کرواسی!

وقتی کسی تصمیم گرفته مغزش را با زباله پر کُند هیچ توصیه‌ای فایده ندارد. این افراد حالا تکثیر شده‌اند و بعضی از آنها مثل رهبر مقدس یک فرقه پرستیده می‌شوند.

2️⃣ اما قتل دختری که اسمش هم انگار یک نماد است: الهه! #الهه_حسین‌نژاد!

❌ #مونا_حیدری دختر ۱۷ ساله را یادتان می‌آید که شوهرش سرش را برید و در خیابان چرخاند؟

❌ #رومینا را چطور؟ دختر ۱۳ ساله تالشی که پدرش سر او را با داس برید؟

❌ #آتنا را چطور؟ دختر ۷ ساله‌ای که او را دزدیدند و بعد از تجاوز کُشتند؟

❌ #بنیتای ۸ ماهه که یادتان نرفته؟ دو سارق خودرو را دزدیدند و چون متوجه کودک نشدند، ماشین را در گرما رها کردند و دخترک جان باخت.

#ستایش_قریشی، #کوثر_خسروی و ... اینها را چه؟ وقتی این فاجعه‌ها رخ داد باز جامعه تب کرد، اشک‌نوشت، بغض، ناله، نقد اجتماعی، سمینار، تحلیل و ... که دیگر نمی‌توان ادامه داد و ...

من هیچکدامشان را فراموش نکرده‌ام. اما:

❌ گاهی فکر می‌کنم نوشتن در مورد رنج‌هایی از این دست به یک مُد پرطرفدار تبدیل شده. همه تلخ و تند می‌شوند، می‌نویسند، استوری می‌گذارند، سبُک می‌شوند و بعد فراموش می‌کنند تا فاجعه بعدی!

✅ متاسفانه کمپین‌هایی برای آنفالو کردن و حمله به امثال #آیسان_اسلامی به جایی نمی‌رسد و قتل و تجاوز هم از بین نمی‌رود، تا زنده‌ایم فاجعه می‌بینیم، فقط اسم قربانیان فرق می‌کند و شکل جنایت.

این جامعه مثل آدمی است که از طبقه سوم افتاده، هنوز نمُرده اما استخوان‌هایش شکسته، برای همین به هر کجایش دست بزنی ناله می‌کند. به جای شیون کردن هزارباره برای دردهای تازه لازم است خطرات سقوط را کمتر کنیم.

✅ این کشور به ارتقای آگاهی عمومی نیاز دارد. بی‌تعارف و صریح. به آموزش مبانی جنسی، به سیستم‌های مراقبت از شهروندان، به قوانین بازدارنده جنایت، به شیوه‌هایی برای محدود کردن تولید زباله‌های فکری، به عقلانیت، عقلانیت و عقلانیت. گفتن این حرف‌ها ساده است و در میانه شیون و زاری کسی حوصله فکر کردن به آنها را ندارد اما ناگزیریم این راه را برویم ... ناگزیر!
🖋 @ehsanmohammadi95

❌ ما شبیه هم نیستیم

✍ احسان محمدی

✅ یکی در خانه‌ای بزرگ شده که از دیوار تا دیوارش بوی کتاب می‌آمد.
❌ دیگری، در خانه‌ای که سقفش چکه می‌کرد، نان نبود، چه برسد به #نیچه.

✅ یکی، پدربزرگش در سال ۱۲۹۰ برای تحصیل رفته #آلمان.
❌ دیگری پدر بزرگ کشاورز و شریفی داشته که تا زنده بود فرق آلمان و آمل را نمی‌دانست.

✅ یکی، مادربزرگش در دهه ۳۰ ساز می‌زده، نقاشی می‌کرده و مدیر و موسس مدرسه دخترانه بوده.
❌دیگری، مادر بزرگش اجازه نداشت صدایش را بلند کند، حتی اگر درد داشت.

بعد این دو را می‌گذارند کنار هم و می‌گویند: «ببین! او موفق شد، تو هم می‌توانی!»

نه عزیز من!
ما شبیه هم نیستیم. آن‌ها دویدن را شروع کرده بودند، پیش از آنکه برای ما حتی سوت شروع مسابقه به صدا دربیاید.

🎙️این روزها در برخی پادکست‌ها یا برنامه‌های اینترنتی مهمان‌هایی به عنوان «الگوهای موفق و تاثیرگذار اجتماعی» دعوت می‌شوند که از جهانی موازی حرف می‌زنند، از کودکی‌شان که در آن فرهنگ، آزادی، موسیقی، هنر و فرصت‌ها نسل به نسل منتقل شده‌ بود، در حالی که ما، اغلب، اولین نسل هستیم که تازه داریم راه‌مان را از دل محدودیت‌ها باز می‌کنیم.

⛔ مقایسه ناعادلانه‌ی مسیرهای نابرابر غلط است.

📚 اگر تو از خانواده‌ای آمده‌ای که مادرت نقاش بوده، پدرت مترجم فلسفه و کتابخانه خانه‌تان از دیوار تا دیوار پر از اندیشه بوده و من از خانه‌ای آمده‌ام که تنها کتاب آن حافظ بود و تمام کودکی‌ام در تلاش برای زنده‌ماندن گذشت... ما شبیه هم نیستیم و مقایسه‌مان عادلانه‌ نیست.

✅ وقتی این افراد به عنوان الگوهای موفقیت معرفی می‌شوند در برخی مخاطبان احساس «کوچک شدن تلاش‌های واقعی اما به ثمر نرسیده»، « ناتوانی و بی‌ارزشی»، «بازتولید نابرابری و شکاف طبقاتی» و «اهمیت امتیازهای موروثی و #ژن_خوب» برجسته می‌شود.

👏 من برای بچه‌های خانواده‌های برخوردار که علیرغم بهره‌مندی از فضل و پول پدر به سمت و عافیت‌طلبی فردی نرفته‌اند و قدم در راه خلق آثار هنری گذاشته‌اند بسیار احترام قائلم اما تمرکز بیش از حد روی این افراد و دستاوردهایشان نباید این نکته را پنهان کند که موفقیت آن‌ها لزوماً محصول تلاش بیشتر نیست؛ گاهی نتیجه‌ی داشتن «زمینه» است.

↙️ اگر ما با تمام نبودن‌ها، با تمام دست‌خالی بودن‌ها، باز هم با پای برهنه در مسیر سنگلاخ قدمی برداشته‌ایم، شاید ارزش این یک قدم، برابر باشد با کسانی که در جاده آسفالت و هموار شده دویده‌اند.

نکته آخر اینکه:
از این افراد یاد بگیریم، دستاوردهایشان را تحسین کنیم اما خودمان را مقایسه نکنیم
ما شبیه هم نیستیم
ما حتی در یک زمین بازی نکرده‌ایم.
🖋 @ehsanmohammadi95

🥀 شیک و مُد روز «درد» بکش!

✍️ احسان محمدی

◼️افسردگی، دل‌شکستگی، سوگ، طلاق، شکست‌های روحی ... این‌ها دیگر پدیده‌های خصوصی نیستند؛ تبدیل به محتوای تزئینی و قابل اشتراک شده‌اند.

🎉 جشن طلاق می‌گیریم. می‌رقصیم، شمع روشن می‌کنیم، کیک می‌بُریم و با لبخند از پایان یک رابطه‌ی شکست‌خورده در شبکه‌های اجتماعی عکس می‌گذاریم.

#طلاق شاید برای بعضی‌ها واقعاً رهایی باشد، اما برخی حتی از این رنح هم «فرصتی‌ برای دیده شدن» خلق می‌کنند. بغض در قاب شیکِ درد. مثل بچه‌ای که کُتک می‌خورد اما با چشم‌های پر اشک و لبی که می‌لرزد، می‌گوید اصلاً هم درد نداشت!

🪦 در مراسم سوگواری، دوربین به اندازه جمعیت هست. آرایش می‌کنیم، لباس‌های تیره‌ی برند می‌پوشیم، می‌رویم بالای سنگ مزار، سلفی می‌گیریم، یا از دیگران می‌خواهیم چند لحظه دوربین را نگه دارند تا لحظه‌ی گریه‌ی شیکمان ثبت شود.

سوگ، دیگر فقط لحظه‌ی خلوت و فروپاشی نیست؛ یک محتوای قابل آپلود است.

💔 در شکست عشقی، موزیک ترند زیر ویدیوها می‌گذاریم. فیلتر اشک و غم، کپشن‌های پُر آه، و یک چهره‌ی غمگین اما جذاب... طوری که انگار شکست، نه یک فروپاشی روانی، بلکه یک «ژانر» در اینستاگرام است.

ما داریم یاد می‌گیریم درد بکشیم، اما شیک. حتی رنج هم باید فیلتر داشته باشد.

🎭 ظرفیت روانی آدم‌ها برای تحمل رنج شبیه هم نیست. آدم‌هایی که عمیقاً رنج می‌برند، معمولاً سکوت می‌کنند. نمی‌نویسند، نمی‌گویند، دوربین را روشن نمی‌کنند، درون خودشان می‌خزند. مثل چاهی قدیمی درون خودشان فرو می‌ریزند. شاید چون یاد گرفته‌اند درد واقعی را نمی‌شود قاب گرفت. آن‌هایی که فریاد نمی‌زنند، شاید بیش از همه به #حمایت نیاز دارند، نه لایک.

❌ این یادداشت علیه «ابراز احساسات» نیست؛ علیه «صحنه‌سازی درد» است. علیه آنکه حتی زخم‌ها را هم به مسابقه‌ی توجه تبدیل کرده‌ایم.

📱نمایشی شدن غم لزوماً از روی دروغ یا ریا نیست؛ گاهی تلاشی‌ست برای بقا در جامعه‌ای که «فقط صدای بلند را می‌شنود» و «غم پنهان» را بی‌اهمیت می‌داند.

ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که «دیده شدن» مساوی با «ارزش» تلقی می‌شود. غم هم یکی از ابزارهای جلب توجه شده، چون درد، احساس همدلی برمی‌انگیزد و واکنش‌هایی مانند لایک، کامنت و بازنشر به همراه دارد.
در عصر جدید اگر فریاد نزنی، انگار اصلاً اتفاقی نیفتاده است و گاهی فکر می‌کنیم «شاید اگر اشک‌هایم زیباتر ثبت شوند، کسی بفهمد چه می‌کشم.»

📱 شبکه‌های اجتماعی ما را ترغیب می‌کنند که حتی برای گریه‌کردن هم اول نور را تنظیم کنیم، بعد یک موسیقی پر احساس انتخاب کنیم و بعد زمان مناسب برای انتشار را بیابیم. و وای به حال کسی که نتواند رنجش را «جذاب» نشان دهد... او، حتی در غم هم دیده نمی‌شود.

◼️ نکته نگران کننده ماجرا اما این است که ما با دیدن مکرر تصاویر سوگ، طلاق، گریه و رنج در فضای مجازی، به این نوع نمایش‌ها عادت می‌کنیم.

❌ این رفتار اول «تابو» بود، بعد «تِرند» شد و حالا کاملاً «عادی» تلقی می‌شود و در نتیجه این تکرار و عادی شدن «درد تنهایی انسان عمیق‌تر خواهد شد».
🖋 @ehsanmohammadi95

وقتی درفش سبز پیروزی
بر کوه‌هایت شعله‌ور‌ گردد
وقتی شب یلدا سحر گردد

از عاشقان كُشته‌ات يک دَم
یادآور
ای زیبای لیلی‌وش!
ایرانِ در آتش!

جان من است او🇮🇷❤️
🖋️ @ehsanmohammadi95

👊رو به میهن، رو در رو با دشمن!

✍️ احسان محمدی

◾️تاریخ #ایران روزهایی مثل امروز کم نداشته است. روزهایی که بوی خون، باروت و زخم داده.
امروز اسرائیل رسماً به خاک وطن تجاوز کرد و فرماندهان جنگی‌اش از رستاخیز می‌گویند. بوی باروت باز جای اکسیژن را در هوای ایران گرفت …

⛔️ مدتهاست دفاع کردن از ایران #تاوان دارد. متهم می‌شوی به جیره‌خواری، به مزدبگیری، به همدستی با کسانی که برای مردم زخم و رنج آفریده‌اند. به فراموشی خون‌های به ناحق ریخته. به استحکام پایه‌های قدرت. می‌گویند «سکوت کنید! چیزی نگویید! حتی خوشحال باشید!»

جوری می‌نویسند، حمله‌ور می‌شوند، خائن خائن می‌کنند که که کسی جرئت نکند از #ترس حرف بزند. با چند توئیت آدم را می‌گذارند روبروی مردم. دست مریزاد! جاده‌ای که شما صاف می‌کنید، دشمن نمی‌توانست باز کند. فقط لوله تفنگ را اشتباهی گرفته‌اید سمت ایران!

◾️ در دفاع از ایران شرمی نیست، اما در تایید و ایستادن کنار دشمنی که می‌کُشد و با افتخار می‌گوید من کُشتم شرمساری بسیار هست.

◾️ #جلال‌الدین_خوارزمشاه مقابل لشکر #چنگیز رشادت بسیار به خرج داد. پسرش هفت ساله‌اش به دست مغولان افتاد و به امر چنگیز کشته شد. مادر و همسرش به شیون از جلال‌الدین خواستند که قبل از اینکه به دست مغولان بیفتند آنان را بکُشد. جلال‌الدین نیز امر کرد که آنان را در آب رود سند غرق کنند ...

برای نجات همین یک ذره خاک، آدم‌هایی اینطور از جان خود و عزیزان گذاشته‌اند. هنوز مادرانی پیر و شکسته اما امیدوار و چشم به راه هستند که استخوان‌های پسرانشان از جنگ ۸ ساله به وطن برگردند.

با خودمان تکرار کنیم:

⛔️ هرکس این روزها اندوهگین است، جان فدای همه تصمیمات غلط چهل‌ساله نیست.
⛔️ هرکس که سکوت می‌کند، صلح‌طلب نیست.
⛔️ هر کس هم از شلیک موشک توسط یک رژیم تروریست و وقیح خوشحالی می‌کند لزوماً روشنفکر نیست.

◾️در دفاع از ایران، سهم ما چند فحش و برچسب است، سهم آنها که شجاع‌ترند گلوله، داغ و درفش. این سرزمین را ترسوها بارها به تاراج داده‌اند، اگر چیزی از آن مانده، محصول فداکاری و ایستادگی فرزندان وفادارش است که در توفان‌ها روی دوشش گرفته‌اند. تنهایش نگذاریم. سمت درست بایستیم. سمت مادر. میهن. سرزمین مادری.
🇮🇷 #ایران_جان_من_است
🇮🇷 #ایران_خط_قرمز_من_است
🖋 @ehsanmohammadi95

ما فقط یک #ایران داریم و تمام.
در طول تاریخ هر وقت غارت شده، صدمه دیده و زخمی شده، #مردم رنج دوباره ساختن‌اش را به جان خریده‌اند، ما هنوز سوگوار عزیزانمان در جنگ با #عراق هستیم، بچه‌هایمان باید در روزگار بهتری بزرگ شوند. از ذره ذره این خاک باید دفاع کنیم، مباد آن روزی که خاکستر شدنش را به چشم ببینیم.

وطن خط قرمز من است.
🖋️ @ehsanmohammadi95