#ازدواج
#همسرداری
چه زمانی برای ازدواج، آمادگی لازم وجود دارد؟

https://t.me/joinchat/AAAAAEQD0Idqo9XAH092Zw

#ازدواج
#همسرداری
زمانی را که فرد در ابعاد مختلف به #بلوغ کافی رسیده باشد، می توان موقع ازدواج دانست.
ابعاد بلوغ برای افرادی که تمایل به ازدواج دارند:
بلوغ #فیزیولوژیک: مرحله‌ای از #رشد انسان است که باعث گذار از کودکی و رسیدن به بزرگسالی می‌شود و از نظر جنسی، توانایی تولید مثل دارد.
بلوغ #عاطفی: توانایی در شناخت، ابراز و مدیریت عواطف
بلوغ #اجتماعی: مرحله تکاملی بلوغ انسان است که باعث تعیین شخصیت اجتماعی فرد می گردد. در این مورد خاص (ازدواج) به تعادل بین دنیای تجرد و تاهل (و البته تعهد) گفته می شود.
بلوغ #اقتصادی: توانایی تامین مخارج زندگی و به عبارتی تعقل امرار معاش را داشته و دارای ثبات شغلی باشد (حداقل در دو سال گذشته شغل ثابتی داشته باشد).
https://t.me/joinchat/AAAAAEQD0Idqo9XAH092Zw

#همسرداری
قسمت اول
✍️ درست است که #ازدواج قطعا ما را به هم می‌رساند. اما هدف غایی و منزل مقصود آن معمولا خانه‌ای‌ست در حومه‌ شهر، با فاصله‌ طولانی تا محل کار، و بچه‌های کلافه‌کننده‌ای که آتش عشقی را که باعث به وجودآمدن‌شان شده است خاموش می‌کنند. در واقع تنها وجه مشترک این دو سناریو فقط شخص شریک زندگی‌ است، که احتمالا قاب‌ گرفتنش فایده‌ا‌ی ندارد.

و اما، خبر خوب این است که اگر زمانی حس کردیم با فرد نا‌مناسبی ازدواج کرده‌ایم، هیچ اشکالی ندارد.

لازم نیست او را ترک کنیم. تنها چیزی که باید ترک کنیم نظریه‌ رمانتیکی است که مفهوم غربی ازدواج در طول ۲۵۰ سال گذشته بر مبنای آن پایه‌گذاری شده است: اینکه یک آدم تمام و کمال وجود دارد که می‌تواند همه‌ نیازهای ما را برطرف و تمام آرزوهای‌مان را برآورده کند.

باید دیدگاه رمانتیک‌مان را با این آگاهی حزن‌انگیز (و گهگاه خنده‌دار) جایگزین کنیم که هر موجود انسانی ما را دلخور، ناراحت، عصبانی، درمانده، دیوانه، و دلسرد خواهد کرد – و ما نیز (بدون هیچ قصد و غرضی) همین کار را با او خواهیم کرد. شاید حسِ تهی بودن و ناکامل بودن ما هرگز پایان‌ نپذیرد. اما هیچ کدامِ اینها غیرطبیعی و یا پیش‌زمینه‌ای برای #طلاق نیست. در واقع انتخاب کسی که یک عمر خودمان را به او متعهد بدانیم، صرفا مانند این است که مشخص کنیم چه نوع اخلاق بدی را حاضریم یک عمر تحمل کنیم.

@dr_hamedvahedi

#همسرداری
قسمت دوم

✍️ فلسفه‌ #بدبینی و یا نگرش بدبینانه، چاره‌ بسیاری از #اضطراب‌ها و نگرانی‌هایی است که پیرامون #ازدواج وجود دارد. شاید عجیب به‌نظر برسد، اما فلسفه‌ بدبینی فشار توهمِ بیش از اندازه‌ای را که #فرهنگ_رمانتیکِ ما بر ازدواج گذاشته است، تسکین می‌دهد. اگر شریک زندگی‌مان نتوانست ما را از اندوه و دلمردگی و وضع اسفناک‌مان نجات دهد، دلیلی بر بد بودن او و یا ناکارآمدیِ ازدواج‌مان نیست.

بر اساس فلسفه‌ بدبینی، بهترین و مناسب‌ترین فرد برای ما، کسی نیست که همیشه و در تمام موارد با ما هم‌سلیقه است (چنین فردی وجود ندارد)، بلکه کسی است که می‌تواند در مورد اختلاف نظرهایمان هوشمندانه گفت‌وگو کند – کسی که با عدمِ توافق به‌خوبی کنار می‌آید. به جای محک زدن با معیار موهومِ «مکمل تمام عیار یکدیگر بودن»، آنچه نشان حقیقی "نامناسب نبودن" کسی است، قابلیت دیگرپذیری سخاوتمندانه‌ اوست. به خاطر داشته باشیم که #سازگاری و توافق دستاورد #عشق است؛ نباید پیش‌نیاز آن باشد.

رمانتیک‌گرایی فلسفه‌ خشنی است و به‌ ضررِ ما تمام شده است. رمانتیک‌گرایی باعث شده است بسیاری از مسائلی که در طی ازدواج و زندگی مشترک برایمان اتفاق‌ می‌افتد، عجیب و غریب و ترسناک به نظرمان برسد. درنهایت احساس #تنهایی به ما دست می‌دهد و به این نتیجه می‌رسیم که ازدواج‌مان، با کم و کاستی‌هایی که دارد، «نرمال» نیست. [در مقابل این دیدگاه، فلسفه‌ بدبینی عقیده دارد که ما] باید یاد بگیریم با «اشتباه کردن» صلح کنیم؛ و همواره باید بکوشیم که در مواجهه با موارد مختلف اشتباهات خودمان و شریک زندگی‌مان، رویه‌ بخشنده‌تر، شوخ طبع‌تر، و مهربان‌تری در پیش بگیریم.


👤 نویسنده: #آلن_دوباتن
ترجمه: #ماندانا_جعفریان

@dr_hamedvahedi

http://www.instagram.com/dr.vahedi_healthpsychologist

#همسرداری
#زنان

✍️ ذره ذره #محبت را باختم شکست را بردم.

وقتی که در برنامه‌ریزی سال نو (کریسمس) همسرم را به زور با کسانی که دوست نداشت به سفر بردم فکر کردم که بردم، اما باختم.
وقتی که پول پس‌انداز مشترک را برای خرید BMW آخرین مدل خرج کردم فکر کردم که بردم، اما باختم.
وقتی که در جمع خانوادگی جواب دندان‌شکنی به برادر و مادرش دادم و سر جا نشاندم‌شان فکر کردم که بردم، اما باختم.
وقتی برای خریدهای ریز و درشت زنانه برچسب حماقت به همسرم زدم و وانمود کردم که گریه‌اش را ندیدم و پولش را بودجه‌بندی کردم فکر کردم که بردم، اما باختم.
وقتی در گردش یک‌روزه جلوی دوستان، عیب‌های همسرم را گفتم و همه خندیدیم و کمی سر به سرش گذاشتم و کارهایش را مسخره کردم فکر کردم که بردم، اما باختم.
وقتی دلش می‌شکست و ناراحت می‌شد و می‌خواستم زیادی لوس نشود و محل‌اش نمی‌گذاشتم فکر کردم که بردم، اما باختم.
وقتی سعی می‌کردم جلو دیگران وانمود کنم که من عاقل‌ترم و اشتباهات تقصیر اوست و تنهایش می‌گذاشتم فکر کردم که بردم، اما باختم.
وقتی سعی نمی‌کردم که مانند او شوم،
فکر می‌کردم که بردم اما در اصل باختم.
زندگی و محبت را ذره ذره باختم و شکست را طی سال‌ها زندگی مشترک بردم...

همدلی یعنی مبارزه با خودخواهی به خاطر دیگری...

بهترین متن مجله #نیویورک_تایمز در سال 2014


https://t.me/dr_hamedvahedi

http://www.instagram.com/dr.vahedi_healthpsychologist