◾️

🍃⇯֎ إن شاء الله با این بیان؛

💧🌳֎⇦『ماء』بودنِ حضرت موسی بن جعفر (علیهما السلام) و تا نهایتِ『شجره』 بودنِ ایشان (یعنی؛ حضور حضرت تا برگ‌های شجره که مؤمنین هستند) در #مقام_جمع_الجمع ی و وجود #مطلق_علی_الاطلاق معلوم شده باشد.

و واضح باشد که:

🔲 ➰ حضرت موسی بن جعفر (علیهما السلام)؛
❂☜ در «#اسیر بودن در نهایتِ زندان»، مردم را به سوی حقّﷻ رهایی دادند [و این هدایتِ اکمل و اشرف و اتمّ است - مطلق علی الاطلاق].

🔲🍃 و حضرت موسای نبی (علیه السلام)؛
❂☜ در «#رهایی»، هادی به سوی حقّﷻ بودند.

🍃⇯֎ که حضرت موسای نبی (علیه السلام)؛
❂☜ نبیِ #نبأ_عظیم بوده و هادیِ خلایق به نبأ عظیم‌اند.
امّا حضرتِ موسی کاظم (علیه السلام) [همۀ آل‌الله روحی لهم الفداء]؛
❂☜ خودِ نبأ عظیم هستند و مبدأ اشتقاقِ نبوّت، ایشانند.

🌿۞ پس تحلیلاً عرض می‌شود:

▪️#نبی در نفسِ نبی بودن؛ در «اطلاق»، عمومِ هدایت را انجام می‌دهد.
و
▪️ #امام در نفسِ امام بودن؛ در «عَلی الاطلاق»، خصوصِ هدایت را انجام می‌دهد.

🍃⇯֎ لذا؛
֎⇦حضرت موسایِ نبی (علیه السلام)؛ در «#رهایی» (که جمال است و شریعت)، هدایت می‌کنند.
و
֎⇦حضرت موسی بن جعفر (علیهما السلام) در «#اسارت در زندان» (که از جلال و حقیقت، تا جمال و شریعت، ممدود است)، هدایت می‌کنند.


این جهان؛ زندان و ما زندانیـان
حُفره کن زندان و خود را وارَهان

🔆 این «وارَهایی» و بازگشتنِ به حقیقتِ رهایی و فطرت، به یدِ آن کس است که حقیقتِ رهایی و فطرت است. یعنی؛ یدِ الهی کسی که از ماءِ باطن، تا شجرِ ظاهرِ موجودات را گرفته است.
که یعنی؛
آن بزرگواری که از ⦅أصلها ثابت⦆ تا ⦅فرعها في السماء⦆ را به #اطلاق_علی_الاطلاق جامع است.

🍃⇯֎ پس؛
از قوّت خویش، تا نهایتِ سخت‌ترین حفرۀ زندان می‌آید تا حفره‌ای در حفره کَنَد و راهی به سوی رهایی گشاید و جانان به جانِ جانان رساند ...


🌿۞ جان عالمیان فدایِ نام مبارک حضرت جانان و فطرتِ عالمیان؛ امام موسای کاظم (علیه السلام).
🏴 که شهادت حضرتِ جان (علیه السلام) در ماه رجبی است که ماهِ رهایی از خود است.
ماه بازگشت به #فطرت
ماه #موت
و ماه #فنا ...

🔔 إن شاء الله توسّلی باید به نیّت رها شدن از ماسوایِ حضرتشان.


🔻『و صلّ الله علی شَجَرَةِ الطُّورِ و الکتابِ المَسطُورِ
و البَیتِ المَعمورِ، و السِّرِ المَستورِ
و آیةِ النُّور، کَلیم أیمَنِ الإمامة، مَنشأِ الشَّرَفِ و الکَرامةِ؛
حضرت موسَی بن جعفر علیهما صلوات الله العَلیِّ الأکبر!』🔺





🔆 الحمد لله رَبَّ النُّورِ الْعَظِيم‏ و
『 صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ صَلِّ عَلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَصِيِّ الْأَبْرَارِ وَ إِمَامِ الْأَخْيَار ...
الَّذِي كَانَ يُحْيِي اللَّيْلَ بِالسَّهَرِ إِلَى السَّحَرِ بِمُوَاصَلَةِ الِاسْتِغْفَارِ حَلِيفِ السَّجْدَةِ الطَّوِيلَةِ وَ الدُّمُوعِ الْغَزِيرَةِ وَ الْمُنَاجَاةِ الْكَثِيرَة ...
الْمُعَذَّبِ فِي قَعْرِ السُّجُونِ وَ ظُلَمِ الْمَطَامِيرِ ذِي السَّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُيُودِ وَ الْجَنَازَةِ الْمُنَادَى عَلَيْهَا بِذُلِّ الِاسْتِخْفَاف』

[👆🏻📚 قسمتی از زیارتنامۀ حضرت موسی بن جعفر (علیهما السلام) که إن شاء الله با بیاناتی که روزی شد، تأمّل مضاعف عزیزان را طالب است.]




#لطیفه‌_نام_مبارک_موسی
#ربط_موسای‌نبی_با_موسای‌ولی_علیهماالسلام
🖊🦋🏴 #احسان_الله_نیلفروش_زاده



─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─

.

🔹

✤ بیست و هفتم ماه رجب، مبعثِ «باعث» مطلق حقّ، «عبده» و رسوله (صلّی الله علیه و آله) است.
✤ و سوّم شعبان، میلادِ «أبا عبد الله» الحسین (علیه السلام).

⇩🗞 پیچیده شدن سرّ الاسرارِ حقیقتِ 🔻『 حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْن‏』🔺، در این شش روز، محلّ اعتکاف و تأمّل است.


🍃 پس با دل و جانت همراهی کن…


✓♦️بین بیست و هفتم رجب تا سوّم شعبان، شش روزِ «ترسیم و تجمیعِ» عالَم قابل رؤیت است.

💠 که بعثتِ «ترسیمیِ» نبی(ص)، به میلادِ «تجمیعیِ» امام (؏)، در شش روزِ اتصالِ رجب و شعبان (که #رجب؛ ماه فنایِ در حقّ ، و #شعبان؛ ماه اتصالِ به بقایِ حقّ است)، پرده از اسرار برداشته و ما را تا حقیقتِ 《یوم الجمع》 بودنِ نبوّت و امامت، حضرت بقیة الله (روحی فداء) در قلب شعبان، پانزدهمین روز ماهِ منشعبِ شدنِ خیرات، رهنمون می‌سازد.


🔳 این شُرب رحیق الهی، که در لطیفۀ مذکور بیان شد را، در جام صلواتِ مخصوصِ ماه شعبان نوش کنیم.

صلواتی که گنجینۀ مرحمتی سِرّ العبادة، سیّد الساجدین ، زَیْن العابدین، حضرت علیّ بن الحسین امام سجّاد علیهما السلام است.


☀️صلواتِ حضرتِ سخاوت، مولایمان امام سجاد علیه السلام در زوالِ روزهای شعبان وارد شده است.

☀️«زوال» که به معنایِ از بین رفتن است؛ برای «آفتاب» آن زمانی است که خورشید دقیقاً در نقطۀ في‌مابینِ طلوع و غروب ظاهر می‌شود.
به عبارتی نقطۀ عطفِ طلوع و غروب خورشید، زوال خورشید است. که خورشید، مشرق را طیّ کرده و در نقطۀ آغازینِ مغرب قرار گرفته.
که اگر در عالم لُبّ و حقیقت بررسی کنیم؛ در این نقطه، نه آلوده به حدودِ شرق است و نه آلوده به حدود غرب (【لا شَرْقِيَّةٍ وَ لا غَرْبِيَّة】؛ سورۀ نور، آیۀ ۳۵). بلکه در لُبّ و حقیقت است و طرفین (مشرق و مغرب) را فراگرفته است که 🔻【وَ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ «وَجْهُ اللَّه»‏】🔺(سورۀ بقره آیۀ۱۱۵).

☀️«زوال خورشید» با ظهر [که نشانی از ظهورِ #مقام_جمع_الجمع است] مصادف است.

☀️در زوال خورشید، اجسام کوتاهترین #سایه‌ها را دارند. یعنی جولانِ تعیّنات، در کمترین قوّت است.


🔆 #خورشید؛ خورشید حقیقت است.
◾️ و #سایه؛ سایۀ تعیّن و خودنمایی.

🔆 در "زوال" خورشید، که مقامِ جامعیّت 《باعث》 و 《حاشر》 می‌باشد؛
◾️ کثرات، نیستی خویش را به عَینِهِ می‌بینند و کورسوهایِ ادعّا، در فروغ شمسِ حقیقت، رنگْ‌باختگی و هیچ بودن خود را خواهند یافت.


✅ طبق آیات و احادیث؛

⚫️ دنیا، لَیل است (شب).
☀️ و قیامت، روز است و "«یوم» الجمع". و ظهور و قیامِ قائم آل محمّد (صلّی الله علیه و آله)، حقیقتِ قیامت است.

☀️از "ظهور" ِ حضرتشان (عج) است که نامِ «ظُهر» در نقطۀ عطفِ مشرق و مغرب نهاده شده.
و "زوال آفتاب"، نالۀ خاضعانۀ خورشید در برابر شمس وجود،حضرت بقیة الله (ارواحنا له الفداء) است.


❂☜ 🔆 وقتِ صلواتِ شعبانیه، زوالِ خورشید است.
⇩ 🔲 و این مقدمه برای "زوال آفتاب" بیان شد تا بیانِ لطیفۀ صلواتِ شعبانیه، آسان گردد.


✓🔻چون که به آغاز ماه رجب و لیلة الرغائب؛ «فراغِ از خود» را راغب شدی،
✓🔻و به ادامۀ آن، «تسلیم» را خریدی و «موت» را استدعا نمودی،
✓🔻به «بعثتِ» مُحیی و 『باعث』 بودنِ حضرت 『رحمة للعالمین』 (ص) در روز بیست و هفتم رجبْ آنطور لبّیک گفتی که جانِ باعث و مبعوث و بعثت، حضرت مولی امیرالمؤمنین (ع) در نیمۀ بیست و هفتم (یعنی سیزدهم رجب) در سُویدای دل و فطرت وجودت متوّلد شد،
✓🔻پس پا به ماه شعبانی گذاشتی که ماهِ «طلبِ وصال» است.


↩️♦️شعبان، #ماه_صلوات است. و صلوات، صِله و وَصل شدن به "عین الوجود"، "قطب الوجود"، "نقطة الکائنات"، "مبدأ الوجود"، حضرات آل الله علیهم صلوات الله است (برگرفته از حدیث طارق - 📚 بحار الأنوار،ج‏۲۵،ص۱۶۹).


💠 ترسیم و تجمیع عالم در شش روز، جلوۀ صلوات شعبانیه است.
این صلوات، حقیقتِ هستی و کـَـنز مخفی است که عوالم، آئینۀ آنَند و تجلیّات او.

به حدّ بضاعت، و در خور این فضا، اشاره‌ای از آن را تأمّل کنیم:


🔳 پیشتر در بیان لطیفۀ #صلوات عرض شد که صلوات، مقام فناست.
💢 مصلّیٖ (صلوات کننده) به صلوات ، فانی در مُصلّیٰ عَلیه (حضرات آل الله علیهم السلام) می‌شود.
و موجودات، به فنایِ در وجه الله (حضرات آل الله ؏) موجود شدند.

(رجوع شود به 👈 https://telegram.me/ehsannil2/82)

✴️ پس صلوات، جامعِ ترسیم و تجمیع خلقت است.
صلوات؛ از مقامِ خفا (خلوت - جمع)، تا مقامِ جَلا (جلوَت - فرق)، مَمدود و کشیده است.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔹

🔹

🍃۞ حضرت موسیٰ علیه‌السّلام وقتی به #کوه_طور رسید، از مقاماتِ «دعا» و «ندا» عبور فرموده و آنچنان قربی را ترسیم نموده‌اند که متکلّم در مخاطَب متجلّی گشت و وحدتِ مخاطِب (گوینده) و مخاطَب (شنونده)، ترسیم و «کلیم الله» جلوه‌گر شد.

🔅۞ جلوه‌ای از این حقیقت را در حدیثِ «#قرب_نوافل» می‌خوانیم که عبد؛ با انجام #نوافل، آنچنان «قربی» به خدا پیدا می‌کند که دیگر خودش در میان نیست، بلکه خداوند؛ سمع و بصر و دست و زبانش می‌شود:

🔻【 كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ
وَ بَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ
وَ لِسَانَهُ الَّذِي يَنْطِقُ بِهِ
وَ يَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا】🔺

منِ خداوندم گوشِ او که با آن می‌شنود
و چشمِ او که با آن می‌بیند
و زبانِ او که با آن سخن می‌گوید
و دستِ او که با آن می‌گیرد.

📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۲، ص۳۵۲


در عشق اگر زبانِ تو با دل یکی شود
راه تو را هزار و دو منزل یکی شود
یک اصل حاصل آید و آن اصل، نامِ او
روزی که اصل و فرعِ مسائل یکی شود
زین «لا» و «لم» به عالَمِ توحید، راهْ تو ...
... وقتی بَری، که سامِع و قائل یکی شود


🔅۞ نجوا؛ مقام مقرّبینِ درگاهِ الهی است که فانی در حقّﷻ می‌باشند. که دیگر آنها نیستند و بلکه خداوند است که خود، قائل است و خود، سامع است. خودش می‌گوید و خودش، خودش را می‌شنود.

🔅۞ نجوا؛ ظهورِ قیّومیّت مطلقه در قیّومیّت معیّه است و آیۀ نجوا (سورۀ مجادله آیۀ ۷) بیانگرِ این حقیقت است.

(برای مطالعۀ #قیومیت_معیه
رجوع شود به ❂☜ https://telegram.me/ehsannil3/75)


✅ توضیح بیشتر:
«کلیم» صفت مشبّهه است. و صفتِ مشبّهه؛ ثبوت را می‌رساند و اسم فاعل و اسم مفعول را فرا می‌گیرد. پس هم فاعل است و هم مفعول. یعنی؛ هم متکلّم است و هم مخاطب.
«کلیم الله» بودنِ حضرت موسیٰ علیه‌السّلام، ظهور و جلوۀ حضرات آل‌الله علیهم‌السّلام است و اشاراتش در مقالۀ «زندانی برای رهایی!» گذشت و دوستان عزیز می‌توانند رجوع بفرمایند.

(رجوع شود به ❂☜ https://telegram.me/ehsannil2/72)


☀️۞ نجوا؛ که مقامِ «کلیم الله» شدن است؛ ظهورِ #مقام_قرب است.

🔔 تذکّر:
انبیاء الهی (علیهم‌السّلام) به نبیّ بودنشان، سیر استکمالیِ حدّی ندارند. بلکه به قدمهایشان در ارضِ تعیّنات، مراتب و مقامات را ترسیم کرده، و متجلّی می‌سازند.


❄️ خداوند تا پیش از تقرّب حضرت موسیٰ (؏)، به 《نــدا》، ایشان را خواند.
و در قربِ وحدت و یگانگی، به 《نجــوا》، با «کلیم الله» (؏) سخن فرمود:

💎【 وَ «نــادَيْنــاهُ» مِنْ جانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ
وَ «قَــــرَّبْنـــاهُ نَـجـــيًّــــا»】💎

◈ و از جانبِ راستِ طور، او را «نـــدا» داديم
◈ و «نجوا» کُـنان نزديكش ساختيم.

📘 سورۀ حضرت مریم سلام‌الله‌علیها، آیۀ ۵۲


↲♦️ طبق احادیثِ این آیه؛
«طورِ أیمَن»؛ جلوۀ مولیٰ امیرالمؤمنین علیّ علیه‌السّلام در کربلایِ مُعلّایِ حُسینی علیه‌السّلام است.
📚 تفسیر برهان، ج۴، ص۲۶۵

〽️֎ بنابراین، قربِ مقرّبین؛
❂☜در کربلای مُعَلّیٰ ظاهر می‌شود.


🍃۞ #مناجات_شعبانیه، اکسیر قرب است.
و درکِ باطنی و لذّت و حظّ از آن، اذن دخولِ #فهم است.


۞ چنان که در اذن دخول مشاهد مشرّفۀ حضرات آل‌الله علیهم‌السّلام می‌خوانیم:

💠〖 وَ فَتَحْتَ بَابَ فَهْمِي بِلَذِيذِ «مُنَاجَاتِهِم»〗💠

[خدایا!]
بابِ فهم مرا به لذّتِ مناجاتِ حضرات آل‌الله علیهم‌السّلام باز کردی.

📚 المزار الكبير، لابن المشهدي، ص۵۵




«الْحَمْدُ للهِ الَّذِي حَمِدَ نَفْسَهُ وَ اسْتَحْمَدَ إِلَیٰ خَلْقِهِ»

📚الدروع الواقية، سیّد بن طاووس (ره)، ص۱۸۷


الحمد لله ربّ العالمین.



🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده

#لطیفه_مناجات_شعبانیه
#اکسیر_قرب
#اذن_دخول_فهم


─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

🔹

✅ حال دقّت شود که حضرت حقّﷻ می‌فرماید:

⇪ ✴️ 🔻『 لَنْ تَراني‏』🔺؛

۞ که به معنای #مقام_جمع یا همان #مقام_خلوت یا همان #مقام_لااشاره حقّﷻ است.
و راه پیدا کردن به آن؛ جز به مقامِ اطلاق و وجودِ جمع‌الجمعیِ حضرات آل‌الله (؏) ممکن نیست.

۞ و این عدمِ امکان، از کوتاهی و قصور ما نیست. بلکه خودِ حقیقتِ حقّﷻ چنین است که هرجا به اشاره بیاید (حتّی برای خودش، یعنی در #تجلی_ذات_بر_ذات)، به نفْسِ و حجّت و وجه خویش، یعنی حضرات آل‌الله (؏) به اشاره می‌آید.

⇐ بنابراین؛ سخن در『 لَنْ تَراني‏』تمام نشد، و نفیِ حدّیِ #رؤیت صورت نگرفت، بلکه متصّلاً و ممدوداً در ادامه می‌فرماید:

⇪🔻『 وَ لكِنِ انْظُرْ إلَى الجَبَل』🔺؛


۞ #جبل، جبلّت و استواریِ «صنع الله» است. و در روایت، به صراحت بیان شد که کوه طور، حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین علیّ (؏) هستند.

👁‍🗨 بنابراین #رؤیت در #جلال، به نظر در مقامِ جمعُ الجمعی، و اقبالِ وجودی به مطلقِ علی الإطلاق بودنِ حضرات آل‌الله (؏) صورت می‌گیرد و در #قیامت نیز چنین است.

🍃۞ و امّا، نظر به حضراتِ وجه‌الله (؏) که رؤیت تامّ و تمامِ حقّﷻ بوده، و دیدنِ شخصِ شخیصِ حقّﷻ است، هرگز به حدّ و تعیّنِ هیچ جلوه‌ای نمی‌ماند. بلکه این رؤیت؛
❂☜ فـرقْ افکن است وُ دوئیّت را بَر می‌چیند.
پس بلافاصله حقّﷻ فرمود:

⇪ ✴️『 فَإنِ اسْتَقَرَّ مَكانَهُ فَسَوْفَ تَراني』✴️

پس اگر [کوه طور] در جايش برقرار ماند،
مرا خواهى ديد.

✨ تجلّی بر #کوه؛
❂☜ عَلَی الإطلاق بودن حقّﷻ را می‌رساند.
🍃 و مستقرّ نبودنِ کوه در جای خودش؛
❂☜اطلاق و در قید نگنجیِ حقّﷻ را می‌رساند.

۞ بنابراین؛

✳️『 فَلَمّا تَجَلّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا
وَ خَرَّ مُوسى‏ صَعِقاً』✳️

سپس همين که پروردگارِ او بر كوه تجلّى كرد،
آن را متلاشى ساخت‏
و موسیٰ (؏) بيهوش افتاد.

۞ در آیات دیگر، می‌فرمایند که این تجلّی؛ «#الصاعقه» بوده است (🔻【فَأخَذَتْكُمُ «الصّاعِقَةُ» وَ أنْتُمْ تَنْظُرُون】‏🔺؛ سورۀ بقره، آیۀ ۵۵).

⚡️«الصَّاعِقَةُ»؛ معرفه است، یعنی یک صاعقۀ خاصّ. که در احادیث، تأویلِ آن را می‌فرمایند:
❂☜ «الموت‏»
📚البرهان في تفسير القرآن، ج‏۱، ص۲۲۲

و نیز می‌فرمایند:
❂☜ «معاينة» بوده است.
📚البرهان في تفسير القرآن، ج‏۱، ص۲۱۹


🔲 «#موت» و «#معاینه»؛ در یک نقطه است.
بدین معنا که؛
❂☜ هر کس موتش برسد، دقیقاً در نقطۀ «#موت»، حجّت و وجه و ولیِّ خدا (؏) را رؤیت کرده، چنان که حضرت وجه الله، حجّة الله، عینُ الله الناظره، مولیٰ امیرالمؤمنین علیّ (؏) می‌فرمایند:

🔻〖مَنْ يَمُتْ يَرَنِي〗🔺

هر کس بمیرد (یعنی موتش برسد نه فوتَش)،
مرا رؤیت می‌کند.
(🔔این مضمون به أنحاء مختلف در مجموعه‌ای از احادیث آمده است.)
📚 الأمالي، للمفيد، ص۷

❂☜ و به عینِ شخصیِ رؤیت ولیِّ خدا (؏)، خدا را بعَینِهِ رؤیت کرده است.

💠 بنابراین، «صَعِق شدن»؛ نقطۀ مدهوشی از جلالِ رؤیتِ حقّﷻ در جمالِ حضراتِ آل‌الله (علیهم السّلام) است⚡️

🍃 إن شاء الله با جانت مستیِ این هبۀ خاصِّ الهی را درک کنی تا چکّۀ آخر این مقال، آن طور در مَحالّ نفسَت سُکنیٰ کند، که ترکش مُحال گردد.


۞ و امّا ...
بیان شد که ماه‌هایِ رجبُ المرجّب، شعبانُ المعظّم و رمضانُ المبارک؛ فشردۀ ایّامِ سلوک در حقیقت است.
و درکِ آنی از ساعاتِ آن؛ سعه‌ای در کارِ اهل دل است.

💫 سر بسته رمزی بیان می‌شود که؛
مناجات شعبانیّه؛
🔆☜ اکسیرِ قرب است.

☀️ اکسیری که حضرتِ سبعُ المثانی، الحجّةُ الربّاني، النّورُ الشَّعْشَعاني‏، مُحَقِّقُ الحقائِقِ الصّمَدانی، فیضُ الوجودِ الحقّاني، جوهر النفساني، حقیقةُ المَعاني؛ حضرتِ مَوْلَی المَوالي امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (علیه افضل الصّلوات المصلّین) در عالَم، انشاء نموده و دلدادگان به حضرتشان را به نفَسِ الهیِ خویش در این نجوا سِیر می‌دهند و می‌فرمایند:


🔻【 ✺ إلهي!

هَبْ لِي كَمالَ الاِنْقِطاعِ إلَيْكَ
وَ أنِرْ أبصارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إلَيْكَ‏
حَتّى تَخْرِقَ أبصارُ القُلُوبِ حُجُبَ النّور
فَتَصِلَ إلى مَعْدِنِ العَظَمَةِ
وَ تَصِيرَ أرواحُنا مُعَلّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ‏

✺ إلهي!

وَ اجْعَلنِي مِمّنْ نادَيْتَهُ فَأجابَكَ
وَ لاَحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِكَ
فَناجَيْتَهُ سِرّاً
وَ عَمِلَ لَكَ جَهْراً】‏🔺

✺ الهی!

مرا انقطاع كامل به سوى خود عطا فرما‌.
و روشن ساز ديده‏هاى دل ما را به نورى كه به آن نور تو را مشاهده كند.
تا آنكه ديدۀ بصيرت ما حجاب‌هاى نور را بردَرَد
و به نور عظمت واصل گردد.
و جان‌هاى ما به مقام قدسِ عزّتت پيوندد.

✺ الهی!

مرا از آنان قرار ده كه چون او را ندا كنى، تو را اجابت مى‏كند.
و چون به او متوجّه شوى، از تجلّى جلال و عظمتت مدهوش مى‏گردد.
پس تو با او در سرّ، نجوا می‌کنى
و او به عيان به كارِ تو مشغول است.

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔹

🔹

🍃۞ الغرض؛
معارف بایستی از ذاتِ حقّﷻ بررسی شود. چرا که همۀ دین، وَ بایدها و نبایدهای احکام - که امر به معروف و نهی از منکر است -؛ جلواتی از ذاتِ حقّﷻ است.
֎ بدین معنا که؛
❂☜ هر بایدی و نبایدی در شریعت؛ از شدّت نفی و اثباتِ ذاتِ واجب الوجود است.
که او‌ﷻ؛ 🔻『 لا هــــو الّا هــــو』🔺 است.

🍃۞ توضیح اینکه؛
👁‍🗨 دیدگاه ما نسبت به هر مطلبِ معرفتی، باید از شخصِ حقیقی عالم، تا آن مطلب باشد.
چرا که؛
❂☜«المَعْرِفَةُ صُنْعُ الله؛ 📚دعائم الإسلام، ج‏۱، ص۱۳». و #صنع_الهی؛ یک فعل مانند افعالِ سایرین نیست. بلکه ظهورِ فعلیّتِ محضۀ حقّﷻ است.
و از اینکه نقطۀ اتقان و استواریِ حقّﷻ است؛ اتقانِ هر شیئی است، چنان که قرآن می‌فرماید:

🔅『 صُنْعَ الله الَّذي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْ‏ء 』🔅
📘سورۀ نمل، آیۀ ۸۸

⇐ ✳️ بنابراین؛
معرفت به هر امر، و هر حکمِ شریعت نیز؛ از معرفت به خودِ حقّﷻ باید باشد، چنان که می‌فرماید؛

◣〖بِكَ عَرَفْتُكَ وَ أَنْتَ دَلَلْتَنِي عَلَيْكَ وَ دَعَوْتَنِي إِلَيْك‏〗◢
تو را به خودت شناختم و تو مرا بر خودت دلالت کردی و بسویِ خودت دعوت نمودی.

(📚 فرازی از دعای پر فیض ابوحمزه ثمالی)

🍃۞ آنان که معارف را صرفاً در #مقام_فرق (یعنی؛ #مقام_جلوت، #مقام_اشاره) نظر می‌کنند، در تفاوت‌ها و فرق‌ها گرفتار می‌شوند. و جمع‌بندیِ حقائق برایشان مشکل و مغلق خواهد بود.

👁‍🗨 امّا چنانچه به عنایات حقّﷻ، چشم بر جمالِ #شخص_حقیقی عالم باز شد، و توحید را از مبدأ تا انزال و تنزیل و [در کُلِّ] تجلّیات حقّﷻ نظر کردیم؛
❂☜ نظامِ جُمَلیِ عالم را جلوۀ حضرت أحدﷻ خواهیم دید و می‌یابیم که همۀ امور، ظلِّ ممدودِ این شاخص است. و مسائل، به اوﷻ، و در اوﷻ معنا می‌شود.

◎ چون بینش توحیدی تصحیح شد، و مشاهده شد که شخصِ حقیقی عالم، حضرتِ حقّ تعالی، عالَم و امور و شئون را فراگرفته؛
آنگاه معرفت به احکام از حضرتِ حقّ که 🔸【لا هو الا هو】🔸 است («اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُو ؛ سورۀ بقره آیۀ ۲۵۵») حاصل میشود. ➷

⭕️پس چون این مطلب و حقیقت را یافتیم، دقّت کنیم:
🔺◉ هر #نهی، در شریعت؛ از شدّتِ نفیِ «لاهـــو»یِ حضرت حقّﷻ است. یعنی؛
❂☜#جلال حقّﷻ است که منشأ نهی از منکر می‌باشد. و نواهی الهی (اموری که نهی از انجامش شده)، ظهورِ شدّتِ جلال حقّﷻ است.

🔺◉ و هر #امر، در شریعت؛ از شدّتِ «الّاهـــو»یِ حضرت حقّﷻ است. یعنی؛
❂☜#جمال حقّ است که منشأ امر به معروف می‌باشد. و اوامر الهی (اموری که امر به انجامش شده)، ظهورِ شدّتِ جمالِ حقّﷻ است.


✅ نکته :
همانطور که خداوند، مرکّب از اجزاء نبوده بلکه بسیط است؛ امرها و نهی‌های در شرع و احکام که ظهورِ 🔸【لا هو الا هو】🔸 است، یک حقیقتِ مطلقه است. و انفکاک و تباینِ «حدّی»، و جدایی بین اوامر و نواهی الهی وجود ندارد.

(مقاله‌ای با عنوان #حق_تعالی_احدی_المعنا_است در #کانال_معرفة_الحق نگاشته شد که إن شاء الله خوانندگان این مقالات، پیش‌نیازهایِ این مباحث را خوانده باشند.
رجوع شود به 👈🏻 https://telegram.me/ehsannil3/310)

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔹

✨

🌗۞ سَحور (غذای در سحر)؛
֎⇦ وجهی به نور، و وجهی به ظلمت دارد.
از آنجایی که هر ظاهری؛ باطنی دارد، خوردنِ سحری نیز حکمت و باطنی دارد که شاید حکمتش این باشد که؛
❂☜ با خوردنِ سحری در بین فجرِ #کاذب و فجر #صادق، به صائم نشان داده می‌شود که:

🌑֎⇦ از جانبِ خودش؛ #معدوم است و ظلمت ...

🌕֎⇦ و از جانب علّتش - که حضرات آل‌الله علیهم السّلام هستند -، تجلّیِ واجبُ‌الوجود است.


🌗۞ پس در حدّ مختصر هم که شده است، خوردنِ سحری سفارش شده و مستحبّ است.
֎⇦ چرا که نفْسِ صائم، به خوردنِ سحری، می‌یابد که قوامش به حقّﷻ است نه به خودش.


🌖⇯֎ برای همین وقتی از حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) در مورد خوردن یا نخوردن سحری در ماه مبارک رمضان سؤال می‌شود، می‌فرمایند:

🌅 «فَإِنَّ الْفَضْلَ فِي السَّحُورِ
وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاء»💧

✾ فضيلت در سحرى خوردن است،
گر چه، به جرعه‌ای از آب باشد .

📚الكافي، ط - الإسلامية، ج۴، ص۹۴


🌗۞ سحری که زمانش سحر است و بین فجر کاذب و فجر صادق قرار دارد؛
֎⇦ مقامِ جمع الجمعی است، که برزخِ بین ظلمت و نور می‌باشد.

🍃⇩֎ #مقام_جمع_الجمع؛
در تحلیل؛ دو مقام را جامع است و جمع می‌کند:

🔺◉ یکی #مقام_فرق که کثرتِ صِرف است.
🔺◉ و یکی #مقام_جمع که وحدتِ صِرف است.


🍃۞ تفاوت‌ها را دقّت کنیم:

🌑 کافری که منکرِ دین، و در نتیجه روزه است و صِرفاً در «خوردن» است؛
֎⇦ در فجرِ کاذب و ظلمت قرار دارد وُ در مقامِ «فرق»؛ باقی مانده است (یعنی در کثرات) و هرچه هست؛ فجر #کاذب است.
او گرچه تمام عمر را هم نخورد، به خاطِر کفرش، در مَناط و معیارِ خوردنِ صِرف است.

🔵 اهل کتاب که به دینِ کامل، یعنی؛ اسلام، لبّیک نگفته‌اند؛ روزۀ وصالِ بدونِ سحری می‌گیرند. یعنی؛ دو روز بدون افطار و سحر روزه هستند و نقص در سیر و سلوک دارند.
֎⇦ آنان صِرفاً در فجر صادق بوده و در مقام «جمعِ» حدّی مانده‌اند، که همان رُهبانیّتی است که اسلام از آن نهی می‌کند.

🌕 و امّا مسلمانان، آنان که شیعیانِ حضرات آل‌الله (علیهم‌ السّلام) هستند (اهل تسنّن، اهل خلاف و بدعتند و حقیقتاً مسلمان نیستند)؛
֎⇦ به مقام جمعُ الجمعیِ ولیُّ‌الله (؏)؛ لبّیک می‌گویند و اعتقادشان فرمایش حضرت خاتم الانبیاء (ص) است که می‌فرمایند:

💠〖لَا تَدَعْ أُمَّتِيَ السَّحُورَ
وَ لَوْ عَلَى حَشَفَةِ تَمْرٍ〗💠

✾ امّت من سحرى را وانمى‌گذارد،
اگر چه با خرماى خشكيده پوسيده‌اى باشد.

📚من لا يحضره الفقيه، ج۲، ص۱۳۵


🌗⇯֎ و این تفاوتِ امّت حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) با سایر اُمَم است، چنان که حضرت (ص) به آن اشاره می‌فرمایند:

🔻«أُكْلَةُ السَّحُورِ؛
فَرْقُ مَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَ أَهْلِ الْمِلَل»🔺

✾ خوردن سحری؛
فرق بین ما و بینِ اهل ملّت‌ها است.

📚بحارالانوار، ج۹۳، ص۳۱۱


🌗۞ سحور؛ مقام جمعُ الجمعی است که مقام «فرقِ» فجر کاذب (که اشاره به عالمِ کثرات دارد) و مقام «جمعِ» فجر صادق (که اشاره به عالم وحدت دارد) را جامع است.
֎⇦ و استحبابِ آن و نهیِ از ترک آن؛ به خاطر این حقیقت و برکتی است که در سحور است.

🌗⇯֎ این است که کسانی که مقامِ جمعُ‌الجمعیِ حضراتِ آل‌الله (؏) در سحور را درک می‌کنند؛
֎⇦ صلواتِ خداوند که اتصال بر حضراتِ آل‌الله (؏) است، شامل حالشان می‌باشد.
چنان که حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند:

♦️ «تَسَحَّرُوا وَ لَوْ بِجُرَعِ الْمَاءِ
أَلَا صَلَوَاتُ اللهِ عَلَى❂☜ الْمُتَسَحِّرِين» ♦️

✾ سحری بخورید، ولو به جرعه‌ای از آب.
آگاه باشید که صلواتِ خداوند بر کسانی است که سحری می‌خورند.

📚مستدرك الوسائل، ج۷، ص۳۵۸







«اللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ
عَلَى السَّرَّاءِ وَ الضَّرّاءِ
حَمْداً يَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَ لا يَفْنَى آخِرُهُ»

📚اقبال الاعمال ،ط - الحديثة، ج‏۲، ص۱۴۲




🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده
#لطیفه_سحری




─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

✨

🌿۞ #جزا را باید بشناسیم تا إن شاء الله لطیفۀ این فرمایشِ نورانی به جان بنشیند:

🍃֎ اگر جزا؛ حقیقی باشد، منفصل از عمل نیست، بلکه حقیقتِ عمل است.
در قیامت؛
֎⇦ جزای اعمال را نشان می‌دهند. یعنی؛ حقیقتِ اعمال را نشان می‌دهند که اگر إن شاء الله خَیر باشد، #نور است. و اگر العیاذ بالله شرّ باشد، #نار است.

֎⇯⇦ اعمال و تجسّمِ اعمال، جدای از شخص نیست، بلکه خودیّتِ شخص است. پس جزایش نیز، ظهورِ حقیقتِ عمل است.
❂☜برای همین هم نفسِ عامل (عمل کننده)، در گرویِ عملش است، چنان که قرآن می‌فرماید:

🔻【 كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهينَةٌ】🔺
✾ هر نفسی در گرویِ آن چیزی است که کسب کرده است.
📘 سورۀ مدثّر، آیۀ ۳۸


🍃֎⇯⇦ که اگر #عمل، و #عامل، دو مطلب جدایِ از هم باشند؛ معنا ندارد که عامل را برای آن عمل، عقاب کرده یا ثواب دهند.
بنابراین؛
🍃֎⇦ عمل، جانِ عامِل است و برخاسته از آن جان، در ظهورِ آمده است.


♻️ پس تا اینجای سخن؛
جزای یک عمل، نمی‌تواند کمتر از آن باشد که اگر چنین شد، جزای آن عمل، تمامْ نبوده و چیزی از جـــزا داده شده است.
بلکه اصحّ این است که گفته شود: اصلاً جزای آن عمل نبوده است که داده شده.

🔔‌ العیاذ بالله که خداوند پیمانۀ کوچک بریزد. هر چه هست، کریم است و جزایِ کریمانۀ او، تطوّرات و تجلیّاتِ کرم اوست ...


🍃🌕🌱 روزه، سراسر رؤیت و مشاهده است، چنان که حضرت خاتم الأنبیاء (صلی الله علیه و آله) می‌فرمایند:

🔻『 صومُوا لِرُؤْيَتِهِ وَ أَفْطِرُوا لِرُؤْيَتِه』🔺

✾ به رؤیت، روزه بگیرید و به رؤیت، افطار کنید.

📚 عوالي اللئالي، ج۲، ص۲۳۳


🌙۞ که این حقیقت، تا رؤیتِ ظاهر هم کشیده شده است و در دیدنِ هلال ماه و شفقِ خورشید، در بدو و ختمِ ماه مبارک رمضان؛ منظور است.


🍃۞ اما مطلب ما بر سر عرفانِ این قضیه است.
رؤیت و مشاهده در عالمِ نور مطرح است و کلام حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) از شدّتِ «بود»، تا امرِ «صومُوا» و «أَفْطِرُوا» آمده است، یعنی؛

🌙⇯⇦ از اینکه «صیام»؛ رؤیت است و «افطار»؛ رؤیت است؛
❂☜ این حقیقت؛ تا امرِ به رؤیت در ظاهرترین مرحله - که دیدنِ هلال و شفق در طلوع و غروب است -، ممدود و کشیده شده است.


👁‍🗨 در رؤیت و مشاهده؛ شاهد و مشهود در #مقام_شهادت، یکی می‌شوند و از این رو؛
🍃֎⇦ صوم بر خلاف اعمالِ عبادی دیگر، تقسیم نمی‌شود، چرا که دوئیّتی در کار نیست.
در نتیجه حقّﷻ در حدیث قدسی می‌فرماید:

🔻«الصَّوْمُ لِـــي»🔺
روزه برای من است.
📚 الكافي، ج۴، ص۶۳


🍃֎⇯⇦ وچون تماماً این عمل (روزه) برای خداست، جزایش نیز غیر از خدا نیست، چرا که می‌فرمایند:

🔻『 مَن كانَ لله كانَ اللهُ لَه』🔺
✾ کسی که برای خدا بود، خدا برای اوست.
📚 بحار الأنوار، ج۷۹، ص۱۹۷


🔰 و در نتیجه حقّﷻ در همان حدیث قدسی می‌فرماید:

🍃【 الصَّوْمُ لِــــي وَ أَنَا أَجْزِي به】🍃

📚 مصباح الشريعة، ص۱۳۶


↲۞ در مرتبۀ پائین‌تری از معرفت؛
«اجزي»، فعل معنا می‌شود. و در نتیجه حدیث بدین معناست که؛
🍃֎⇦ من به این عمل (روزه) جزا می‌دهم.

❂☜ این درست است، ولی تمام نیست!

↲۞ امّا در مرتبۀ بالاتری از معرفت؛
«اجزيٰ»، فعل نیست، بلکه اسم مفعول است و خبر برای مبتدای «أنا».
بنابراین؛ «أنَا اجزيٰ بِه» اینگونه معنا می‌شود:
🍃֎⇦ من [خودم] جزای به این عمل (روزه) هستم.


🍃🌕⇦ خودِ خداوند؛ جزای صوم (روزه) است؛ به خاطرِ اینکه ❂☜ لقاء و مشاهدۀ او صورت گرفته است و دوئیّتی در کار نیست.
معبود است و جلوۀ خودش در عبدی که صائم است ...

֎⇯⇦ او جزای صوم است؛ یعنی؛ خالصۀ صوم بدون احتسابِ صائم (که چه کسی است) جلوۀ خداوند است.

🍃֎⇦ منتها چون صائم در انتساب به صوم، چیزی جز ظهورِ صوم نیست (یعنی صائم به روزه‌اش نشان داده می‌شود)؛ پس جزای صائم هم خداوند است.


🔰 و این مطلب اشاره‌ای است به حدیثی قدسی که حقّﷻ می‌فرماید:

🔅〖من طلبنی وَجَدَنی و مَن وَجَدَنی عَرَفَنی
و مَن عَرَفَنی أحَبَّنی و مَن أحَبَّنی عَشَقَنی
و مَن عَشَقَنی عَشَقتَهُ و مَن عَشَقتَهُ قَتَلتَهُ
و مَن قَتَلتَهُ فَعَلَیَّ َدیَتَهُ و مَن عَلَیّ َدیَتَهُ
و اَنا من قتلته دیَتُه و مَنْ علیَّ دیَتُه «فــأنـــا دیَـــتُـــهُ»〗🔅

✾ آن کس که مرا طلب کند، من را می‌یابد
و آن کس که مرا یافت، من را می‌شناسد
و آن کس که مرا شناخت، من را دوست می‌دارد
و آن کس که مرا دوست داشت، به من عشق می‌ورزد
و آن کس که به من عشق ورزید، من نیز به او عشق می‌ورزم
و آن کس که من به او عشق ورزیدم، او را می‌کُشم
و آن کس را که من بکشم، خون‌بهای او بر من واجب است
و آن کس که خون‌بهایش بر من واجب شد؛
پس خودِ من خون‌بهای او می باشم.

📚 الكلمات المكنونة، چاپ قديم، ملّا محسن فیض کاشانی، ص۸۰



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

◉


◉⇯⇦ حضرت اباعبدالله‌الحسین سیّدالشّهداء (؏)؛ سرّ حضرت امیرالمؤمنین (؏) هستند. که سرّ مولیٰ (؏)، دقیقاً و عیناً و شخصاً سرّ خداست.


❒ حضرت سیّدالشّهداء (؏) از فریادِ بی شرمانۀ⦅بُغْضِاً لِأبیک⦆ دشمنانِ ملعون، به شهادت رسیدند.
[یعنی؛ به خاطرِ بغضی که به پدر گرامیشان داشتند، حضرت سیّدالشّهداء (علیه السّلام) را شهید کردند.]


🔴 ۞ حضرت امام حسین (؏)؛ «ثـــار الله» بوده و خونِ مطهرشان؛
🔻『 سَکَنَ في الخُلد』🔺است.
(زیارتنامۀ حضرت؏؛ 📚 الكافي، ج‏۴، ص۵۷۶)
و حقیقتِ ازلیّت و ابدیّتِ حقّ تعالیٰ می‌باشند ...


▪️ ملعونی سنگی به رأسِ مبارک حضرت سیّدالشّهدا (علیه السّلام) زد و «خون» مبارکِ ایشان جاری شد. حضرت (؏) دست زیر خون‌ها برده و به «محاسنِ» مبارک مالیدند.


🔔 دقّت کنیم که از ولیّ خدا (؏) صحبت می‌شود! که واحدِ اشارۀ به او، اشارۀ به خدایِ لا إشاره است.
⇩ پس دل بدهیم و دقّت را روانه کنیم:


◉ #خون ولیّ خدا؛
֎⇦ بی‌قراری است وُ مقامِ جلالِ حقّ تعالیٰ.
(#مقام_جمع_نوری)

◉ «#محاسن» ولیّ خدا؛
֎⇦ «حُسن» است و قرار و مقامِ جمالِ حقّ تعالیٰ.
(#مقام_فرق_نوری)


↯ ❂☜ و اینکه حضرت (؏)، خون مطّهرشان را به محاسنِ مبارکشان می‌کشند، یعنی؛
֎⇦ جلال و جمال را به یک‌باره، در وجهِ مبارک نمایان می‌کنند. و یعنی؛
֎⇦ تمام صفات جلال و تمام صفاتِ جمال حقّ تعالیٰ در این وضو ساختنِ با خون، ظاهر می‌شود.


⇯֎ و این کار را فقط کسی می‌تواند انجام دهد که مافوقِ تعیّنِ جلال و تعیّنِ جمال باشد. کسی که حقیقتِ ذاتِ خدا بوده و آنچنان اطلاقی دارد که قیدِ جلال و قیدِ جمال را برمی‌دارد و هر دو را در وجهِ مبارک، نمایان می‌کند.


🍃۞ این حقیقت؛ جمع کردنِ مقامِ خلوتِ شاهد و مقامِ جلوتِ مشهود، در حضرتِ سیّدالشّهداء (علیه السّلام) است.


🔲⇯⇦ حضرت سیّدالشّهداء (علیه السّلام) که سرّ پدر گرامیشان هستند، «سیّدالشّهداء» بودن را در هنگامۀ ضربۀ آن ملعون در حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین (علیه السّلام) نمایان می‌سازند و محاسنِ مبارکِ حضرتِ جانْ، مولیٰ امیرالمؤمنین (علیه السّلام) به خون مبارکِ ایشان خضاب می‌شود.


֎⇯⇦ «سرّ» مطلق، هر چقدر هم در آشکار شدن باشد؛ باز در کتمانِ سرّ بودن است.
یعنی؛ در تمام ظهور هم که بیاید، باز هم سرّ است و در خفاست و متلبّسِ به فاش شدنِ ظلمتی و حدّی نمی‌گردد.
که اگر متلبّس شود، - العیاذُ بالله - خودیّت خدا محدود به حدِّ ظلمتی شده است و - نستجیرُ بالله - اصلاً خدائی نخواهد بود.

❂☜ بنابراین؛ حضرت سیّدالشّهداء (؏) خون مبارک را به آسمان پرتاب می‌کردند و این حقیقت را ظاهر فرمودند که دستْ یازی به سرِّ الهی هرگز امکان ندارد و این حقیقت را نمایان ساختند که:

🔻【يُريدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ الله بِأَفْواهِهِمْ
وَ يَأْبَى الله إِلاَّ أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ】 🔺

می‌خواهند نور خدا را با دهان‏هاى خود خاموش كنند!
ولى خداوند نمی‌گذارد تا اين كه نور خود را كامل كند ...
و هر چند كافران خوش ندارند.

📘سورۀ توبه، آیۀ ۳۲



دشمنت کُشت ولی نورِ تو خاموش نشد
آری آن جلوه که فانی نشود نورِ خداست




🔥«أَلَا لَعْنَةُ الله عَلَى الظَّالِمِينَ»🔥



#شهادت_مولی_امیرالمؤمنین_علی_علیه‌السلام
🏴 🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده





─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

✨


🌿۞ تا اینجای مطلب را ان شاء الله که با دل و جان آمده باشید.

🍃 امّا قدمی پیشتر برویم ...
مطلبی که از ابتدا، قصد بیانش بود؛
֎⇦ در موردِ #رجعت است.
که فرمود:
💎【 فصِيامُ ... سَبْعَةٍ إِذا «رَجَــعْـــتُمْ»】💎
📘 سورۀ بقره، آیۀ ۱۹۶


🍃֎⇯سالک بعد از سیر به سوی خداوندﷻ
و رسیدن به کمال؛
֎⇦ به سوی خَلْق، #رجعت می‌کند.

🍃۞ راجع به رجعت در روایات مختلف، مفصلاً بحث شده است و از جمله مطالبی است که پیچیدگی‌ها و اسرار عجیبی از آن در فرمایشات حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) بیان شده است.

🌿֎⇯⇦ بعد از ظهور حضرت بقیّة الله (عجّل الله تعالیٰ فرجه الشّریف) و حاکمیّت ایشان، رجعتِ حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) آغاز می‌گردد.

🍃֎⇦ بدین معنا که وجود مبارکِ حضرات آل‌الله (علیهم السّلام)؛ یکی پس از دیگری به حسبِ ظاهر، زمین را می‌شکافند و به دنیا بازگشته و حکومت می‌کنند.

🍃֎⇦ و در پیِ حضرات آل‌الله (علیهم السّلام)؛
دو دستۀ دیگر نیز به دنیا رجعت پیدا می‌کنند:

✓➊ یکی مؤمنینِ خاصّ که ایمانِ محض دارند.
✓➋ و یکی مشرکین و کفّارِ خاصّ که کفرِ محض دارند.

🔰 چنان که حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖 إنَّ الرَّجْعَةَ لَيْسَتْ بِعَامَّةٍ وَ هِيَ خَاصَّةٌ
لَا يَرْجِعُ إِلَّا مَنْ مَحَضَ الْإِيمَانَ مَحْضاً
أَوْ مَحَضَ الشِّرْكَ مَحْضاً 〗🔺

✾ رجعت؛ عمومى نيست.
بلكه افراد خاصّى به دنيا برمی‌گردند،
كه يا مؤمنِ محض و يا مشرکِ محض باشند.

📚 بحار الأنوار، ط - بيروت، ج۵۳، ص۳۹


🍃֎⇯⇦ پس رجعت؛ مخصوصِ خواصّ است.
و قرآن می‌فرماید:

💎【 و حَرامٌ عَلى قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها أَنَّهُمْ لا يَرْجِعُونَ】💎

✾ و مردم شهرى كه آن را هلاک كرده‌ايم،
محال است بازگشتى داشته باشند.

📘 سورۀ انبیاء، آیۀ ۹۵


🍃֎⇦ در رجعت؛
عبدِ سالک - که اطمینان نفس یافته
و نفس مطمئنّه را درک کرده،
و به #مقام_رضا رسیده است -؛
در پیِ حقیقتِ نفسِ مطمئنّه
(یعنی؛ حضرات آل‌الله علیهم السّلام)؛
أمرِ به رجعت می‌شود، که قرآن می‌فرماید:

🔻【یا أيَّتهُا النَّفْسُ الْمُطْمَئنَّةُ
ارْجِعِى إِلىَ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً
فَادْخُلىِ فىِ عِبَادِى
وَ ادْخُلىِ جَنَّتىِ】🔺

✾ تو اى جانِ آرام يافتهٔ به اطمينان رسيده!
به سوى پروردگارت بازگرد ...
كه تو از او خشنود، و او از تو خشنود است.
پس به جمع بندگانم در آى،
و در بهشت من داخل شو.

📘 آیاتِ پایانیِ سورهٔ فجر


☀️۞ مقام رضای حضرت حقّﷻ، از مافوقِ علّت و معلول است، چنان که در دعایِ عرفه می‌خوانیم:

🔳『 إِلَهِي تَقَدَّسَ رِضَاكَ أَنْ تَكُونَ لَهُ عِلَّةٌ مِنْك‏
فَكَيْفَ يَكُونُ لَهُ عِلَّةٌ مِنِّي‏ 』🔳

✾ بار الها! رضایِ تو آنچنان مقدّس است که از تو علّتی برای آن نیست،
پس چطور برای آن علّتی از جانب من باشد؟!


✨۞ رضایِ حقّﷻ که حتّی پیش‌تر از علّتی از جانبِ خداوندﷻ (در تعیّنِ خدائیّتِ خداوندﷻ)، بایستی به آن نظر شود؛
❂☜ به دستانِ مبارکِ حضرت راضیة المرضیّة صدّیقة الکبریٰ فاطمة الزّهرا (سلام الله علیها) است.
[فتأمَّلْ!]

🔰 چنان که حضرت خاتم الأنبیاء (صلّی الله علیه و آله) می‌فرمایند:

🔸『 أنَّ اللهَ يَغْضَبُ لِغَضَبِ فَاطِمَةَ
وَ يَرْضَىٰ لِرِضَاهَا』🔸

✾ خداوند برای غضب فاطمه (س)، غضب می‌کند
و برای رضای ایشان (س)، راضی می‌شود.

📚 امالی صدوق، ص۳۸۴



♻️ تا اینجای مطلب را جمع‌بندی می‌کنم:

⇪◆ سالک به محبّت حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) در سیر إلی الله؛
🍃֎⇦ سه روزِ شاخص را روزه می‌گیرد (نوزده، بیست و یک، و بیست و سوّمِ ماه مبارک رمضان)، تا #افعال و #صفات و #ذاتش به توحید رسیده، و فانی در حقّﷻ شود.


⇪◆ و با این روزه‌ها، طیِّ طریقی صعودی، به سوی حقّﷻ داشته، و آنگاه که بیست و سوّمِ ماه مبارک، یعنی #لیلةالقدر را درک نمود؛
🍃֎⇦ به انزالِ قرآن به قلب ولیّ‌الله (علیه السّلام)، سیرِ #صعودی او کامل می‌شود.

[ 🔔☜ بیان شد که هر مرتبه «نزولِ» قرآن؛ موجبِ «صعودِ» سالک است. پس ظهورِ «نزولِ قرآن»؛ «صعودِ سالک» است.]


⇪◆ و الآن وقت رجعتِ اوست.
پس هفت روزِ دیگر روزه می‌گیرد. که این هفت روز؛
🍃֎⇦ صعودِ قرآن، و رجعتِ سالکِ است.
که در این هفت روز؛ سالک، هفت آسمان را به قصدِ سفر از حقّﷻ به خلق، طیّ می‌کند.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

🌙


🌿📜۞ در سخن‌های قبلی بیان شد که هر شبِ ماه مبارک رمضان را افطار می‌کنیم به نیّت «امساکِ» فردا.
[نه اینکه افطار بکنیم به نیّت قُوُتِ فردا]

❖☜ امّا افطارِ شب آخر ماه مبارک رمضان، با افطارهای شب‌های قبل متفاوت است، چرا که افطار می‌کنیم به نیّتِ «قُوُتِ فردا»، که فردایش چون عید فطر است و روزه؛ #حرام ...

⚠️ حرمت روزۀ عیدِ فطر محلّ دقت است!

🍃֎⇯⇦ در شب‌های دیگرِ ماه مبارک رمضان به اَکْل و شربی افطار می‌کنیم تا فردایش از همین اَکْل و شُرب، امساک کنیم. امّا در شبِ آخر ماه مبارک رمضان به اَکْل و شُربی افطار می‌کنیم که دیگر افطار باشیم. یعنی؛
❖☜ در عید فطر؛ به خودِ «امساک»، افطار می‌کنیم و «امساکِ از امساک» خواهیم داشت.

🌿۞ اگر به روزه و امساکِ ماه مبارک رمضان، «اخلاص» یافتی؛
حالا به افطار و قُوُتِ عید فطر؛
֎⇦ «کمالُ الاخلاص» خواهی یافت.

[این است که قدم به قدمِ ایّام و اعمالِ ماه مبارک، قدم‌هایِ سلوکیِ عبد است.]

🍃֎⇯⇦ بنابراین؛ روزۀ عید فطر حرام است زیرا از تعیّنِ «امساک» (که صد البته، حسنه بود)، وارد به «امساک از امساک» شدی که ما فوقِ تعیّنِ حسنه است.
و آن؛
❖☜ کمالِ عبودیّت در این سیر است، که بایستی از امساک هم در راه دوست، امساک کنی.

🍃۞ که همان خدایی که روزه را واجب کرده، در روزِ اوّل ماه شوّال، روزه را حرام نموده است.

بلکه بیانِ اصحّ این است که؛
❖☜ همان «وجوب»، در اطلاقِ واجب بودن، تا این تحریم، کشیده و ممدود است.
[یعنی اطلاق؛ تا نهایتِ قید بایستی دیده شود.]


🍃۞ خداوندﷻ که ذاتِ بسیط است، افطار و امساکش به عین هم است و به عبدِ فانیِ در خود، نشان می‌دهد که؛

✓➊ به وحدتی که با حقّﷻ پیدا کرده، در امتیازِ از اوست.
[یعنی؛ عبد، عبد است و معبود، معبود، که این؛ #مقام_فرق_نوری است.]

🌿֎⇯⇦ و به او نشان می‌دهد؛
❖☜ در این مسیر که آمده و روزه گرفته است؛ صوم که صفتِ صَمَدانی است، مالِ خدا بوده، و افطار؛ مالِ عبد.
که آن خداوندﷻ است که صفتش ترکِ خوردن و نوشیدن است و منزّه از این افعال می‌باشد. و عبد در ایّامِ روزه؛ متلبّس به لباسِ صوم (یعنی؛ صفتِ صمدانیِ حقّﷻ) شده است.


✓➋ واجب بودنِ روزه؛ از «وجوبِ» خودِ حقّﷻ است.
و #وجوب حقّﷻ؛ مطلقِ حقیقی است.
پس به قوّتِ اطلاقِ وجوب (واجب بودنِ روزه)؛
❖☜ در #تحریم وجوب (تحریم روزۀ عید فطر) می‌آید.

🌿֎⇯⇦ و این؛ کمالِ وجوب است. که نفیِ خود، در بساطتِ خود می‌کند تا «لا هو إلّا هو» - که توحیدِ اَخَصُّ الخواصّ وُ «کمال الاخلاص» است - را؛ در جانِ عبدِ خویش، محقّق کند.


🔰 چنین عبدی مُقِرِّ به این مطلب است که؛

ظهورِ تو به من است و وجودِ من از تو
وَ لَسْتَ تَظْهَـــــرُ لَوْلاىَ، لَمْ أكُـــــنْ لَوْلاكْ
تـــو آفـتابِ غیری و «مغــربی» ســـایه
ز آفتــاب بــوَد ســایه را وجود و هلاک






🔻«لَهُ الْحَمْدُ وَ الْمَجْدُ وَ الْعَظَمَةُ وَ الْكِبْرِيَاءُ
مَعَ كُلِّ نَفَسٍ وَ كُلِّ طَرْفَةِ عَيْنٍ
وَ كُلِّ لَمْحَةٍ سَبَقَ فِي عِلْمِهِ‏»🔺

📚 از ادعیۀ سحر ماه مبارک رمضان
إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۱، ص۸۲






🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده
#لطیفه_عید_فطر



─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil 🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

◾️


🔰 به تحلیلی مختصر، اشاره می‌‌شود:

✿#رضا ؛ صفت علیاء و هویّتِ ذاتِ لاإشارۀ باریتعالی.
✿#هو ؛ اسمِ عَلَم برای ذات و نفس باریتعالی و اشاره به مقام خفا و خلوت ذات.
✿#قعده ؛ مقام و مکانتِ #فنای_مطلقه در نفس باریتعالی.
✿#ذی_القعده ؛ جلوۀ استیلا و تفوّق مطلقۀ حضرت رضا(ع) و انشاءِ قعدة.
✿#یازده ؛ عدد ابجد «هو».
✿یازدهم ماه ذی القعده؛ روز ظهور و میلادِ ظاهریِ هویّتِ ذات (هویّتِ «هو») حضرت امام رضا علیه السلام.


🍃 و امّا بعد…

نفس حضرت باریتعالی، حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند:

◣『أَفْضَلُ الْجُودِ بَذْلُ الْمَوْجُودِ.』◥
برترین بخشش، بذل کردنِ تمامِ موجودی است.
📚غرر الحكم و درر الكلم، ص۱۹۴

❖ الف و لامِ «الْمَوْجُودِ»، الف و لامِ استغراق است. پس؛ «الْمَوْجُودِ» یعنی؛ هر آن چه که موجود هست.

💠 جود و بخششِ در عالَم حدّ، عطا و بخشش در مراتبِ بعد از «نفسِ عطا کننده» و «نفس دریافت کنندۀ عطا» و «نفسِ آنچه عطا شده» و نیز «نفسِ خالصۀ عطا» است.
همۀ این نفوس؛
⦿اوّلاً موجود هستند و بعد، امرِ عطا کردن و دریافت عطا، محقّق می‌شود.
⦿ثانیاً حقیقتا مالکِ حتّی نفس خود هم نیستند چه برسد به مالکیّت بر آنچه که عطا می‌کنند و یا دریافت می‌کنند.
⦿ثالثاً آنچه که عطا می‌شود، بعد از موجود بودنِ نفوسِ چهارگانه‌ای که نام برده شد، در مرتبۀ نازله‌ای انجام می‌شود.

⏎◈ بنابراین؛
جود و بخشندگی در عالَم حدود، جود و بخشش حدّی است که حقیقتاً جود و بخشش نیست امّا وقتی حقیقی و مورد توجّه است که عطاکننده، اقبال به نفس مطلقه الهی داشته باشد یعنی ولایت ائمه اطهار(ع) را پذیرفته باشد و إلّا #حاتم_طایی هم که باشد وُ شُهره و ضرب المثَلِ #بخشندگی ؛ ولی چون کافر به آل الله(ع) است، نجات نمی‌یابد و اهل جنّت نخواهد بود.

🍃 امّا...
امّا جود و بخشش باریتعالی آن است که؛
1. خودِ «وجود» را وجود می‌بخشد یعنی به جود و عطایش، «وجود» را «وجود» می‌کند و به مَنَصۀ «موجود» بودن می‌رساند و حیاتِ نفس باریتعالی و تمام اسماء الهی است.
2. چون جود مطلقه است، و اطلاقش حقیقی است یعنی #مطلق_علی_الإطلاق است؛ فاطِر و منشئ نفوسِ موجودات است و موجودات را انشاء و ایجاد می‌کند و مجال مطلق می‌بخشد.
در حالی است که؛

❖ اوّلاً: «وجود»، خودیّت و نفسِ باریتعالی است و ائمه اطهار(ع) [که «نفس الله تعالی» هستند] شخصِ «الوجود» و بلکه «مبدأ الوجود»، یعنی عَیْن و چشمۀ جوشان «وجود» هستند که می‌فرمایند:

➊🔻『نَحْنُ‏ عَيْنُ‏ الوُجوُد』🔺
مائیم عینیّت و نیز چشمه‌ی جوشان وجود
📚مشارق أنوار اليقين في أسرار أميرالمؤمنين ع، ص۷۶

➋ 🔻『مَبْدَأُ الْوُجُودِ وَ غَايَتُهُ』🔺
[ائمۀ اطهار(ع)] مبدأ و غایت «وجود» هستند.
📚بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۲۵،ص۱۷۴

❖ ثانیاً: حضراتِ وجودِ مطلق(ع)؛ شخصِ «مشیّة الله» بوده (『قُدْرَةُ الرَّبِّ وَ مَشِيَّــتُهُ』؛ 📚بحار الأنوار،ط - بيروت،ج‏۲۵،ص۱۷۴) پس هر امری و بلکه هر تحقّق و موجودیّتی، فقط و فقط به ائمه اطهار(ع)، برقرار و محقّق است که؛

🔹『بِکمْ فَتَحَ الله وَ بِکمْ يَخْتِمُ』🔹
خداوند [به طور مطلق ] هر امر و تحقّقی را به شما حضراتِ آل‌الله(ع) آغاز می‌کند و هر امر و تحقّقی را به شما خاتمه می‌دهد.
(زیارت جامعۀ کبیره؛ 📚 من لا يحضره الفقيه، ج‏۲،ص۶۱۵)

❖ ثالثاً: موجودات در هر مرتبه‌ای از مراتب، حدوثاً و بقائاً، به قوامِ مطلقۀ الهی یعنی شخصِ ائمه اطهار(ع)، محقّق هستند (ر.ک: به شرحِ قیّومیّت ولیّ الله؏ در #کانال_معرفة_الحق 👈🏻 https://t.me/ehsannil3/75).


🔰 الغرض؛
◈ ذات و نفس باریتعالی،
◈ که رضا و اطلاق و لاتعیّنی، هویّت اوست،
◈ از خلوَتِ «کنز مخفی» (#مقام_خلوت_نوری)،
◈ به 👈🏻 جودِ مطلق،
◈ آنچنان در اطلاق و تامیّتِ خود، محقّق است که در خلوَتِ ذات نمانده، بلکه بر مقام کثرت، متجلّی گشته (#مقام_کثرت_نوری و اسماء الهی)،
◈ و انشاء نفوس عالَم و موجودات را می‌نماید (کثرات).

⏎◈ آن جود مطلق است که سرّ رضاست(ع)، و به نصّ روایات ◣『قُطْبُ الْوُجُودِ وَ سَمَاءُ الْجُودِ وَ شَرَفُ الْمَوْجُود』◥ است (📚حدیث طارق بن شهاب؛ بحارالأنوار، ط - بيروت، ج ۲۵، ص۱۷۰)؛
💠حضرت امام محمّد بن تقی جواد الأئمه(علیهم السلام) می‌باشند. 💠


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
◾️