نخواهد رسید،
شبی به بامداد
و نخواهد شد،
سیاهی سپید
بی شاملو
بی الف بامداد.
#فرزادسنایی
#شاملو
#بیست_یک_آذر
@chekamehsabz🍀
شبی به بامداد
و نخواهد شد،
سیاهی سپید
بی شاملو
بی الف بامداد.
#فرزادسنایی
#شاملو
#بیست_یک_آذر
@chekamehsabz🍀
#شبانامه
زخمی به او بزن، عمیق تر از انزوا...
و عصر یکشنبه بهاری ام را این شعر پُل اِلوار که با خوانش همراه بغضِ شاملویِ عزیز همراه بود، به هم ریخت.
دوستانم هم آشفته حال هر کدام کلامی نوشتند از سِحرِ کلام شاملو و این شعر، این سطرِ چند کلمه ای.
براستی بر کدامین قله باید باشی تا این گونه باشی.
شعر وقتی از عمق وجودت می جوشد دیگر به قله و جامعه و بَه بَه و چَه چَه فکر نمی کنی.
براستی عمیق تر از انزوا چیست...
ما همه دردِ انزوا را درک کرده ایم، اما مگر این زندگی لعنتی اجازه فکر به تو می دهد. لعنت به این دردِ نان.
دلم گریه می خواهد...
نه برای بغض شاملو،
نه برای چند واژه بزرگ اِلوار...
دلم گریه می خواهد برای خودِ لعنتیم،
که چرا...!
که چرا...!
که چرا...!
امروز دکتر چشم پزشکم گفت باید عینک مطالعه ات را عوض کنی، ضعیف تر شده است، و من از دردِ میگرنِ لعنتیِ شبِ گذشته ام و مُسکن های جور واجور برایش گفتم، و او گفت درکت می کنم که من خودم یک میگرنیم.
"زخمی به او بزن، عمیق تر از انزوا..."
امروز پس از سالها ترکِ سیگار چند نخ کشیدم...
"زخمی به او بزن، عمیق تر از انزوا..."
محمودی خوانساری با آن نوای حزن انگیزش در نوار کاست قدیمی می خواند و من دلم عجیب گرفته است...
"زخمی به او بزن، عمیق تر از انزوا..."
امروز دیگر روز نیست و شب است و من باید بنویسم، فرصت کم است، شاید فردا دیر باشد که هر روز آمار جسدها زیادتر می شود، هر چند من سالهاست مرده ام...
"زخمی به او بزن، عمیق تر از انزوا..."
امروز...
امشب...
در این ساعت...
در همین دقایق...
کسی می خواند با بغضِ درونم...
"زخمی به او بزن، عمیق تر از انزوا..."
پل الوار؛
بامداد عزیز؛
زخمی اگر سراغت هست،
بزن بر جان من،
که سهمگین دردیست انزوا...
#فرزادسنایی
#فروردین۱۴۰۰
#گودونویسی
#پل الوار
#شاملو
#دردانزوا
@chekamehsabz🍀
زخمی به او بزن، عمیق تر از انزوا...
و عصر یکشنبه بهاری ام را این شعر پُل اِلوار که با خوانش همراه بغضِ شاملویِ عزیز همراه بود، به هم ریخت.
دوستانم هم آشفته حال هر کدام کلامی نوشتند از سِحرِ کلام شاملو و این شعر، این سطرِ چند کلمه ای.
براستی بر کدامین قله باید باشی تا این گونه باشی.
شعر وقتی از عمق وجودت می جوشد دیگر به قله و جامعه و بَه بَه و چَه چَه فکر نمی کنی.
براستی عمیق تر از انزوا چیست...
ما همه دردِ انزوا را درک کرده ایم، اما مگر این زندگی لعنتی اجازه فکر به تو می دهد. لعنت به این دردِ نان.
دلم گریه می خواهد...
نه برای بغض شاملو،
نه برای چند واژه بزرگ اِلوار...
دلم گریه می خواهد برای خودِ لعنتیم،
که چرا...!
که چرا...!
که چرا...!
امروز دکتر چشم پزشکم گفت باید عینک مطالعه ات را عوض کنی، ضعیف تر شده است، و من از دردِ میگرنِ لعنتیِ شبِ گذشته ام و مُسکن های جور واجور برایش گفتم، و او گفت درکت می کنم که من خودم یک میگرنیم.
"زخمی به او بزن، عمیق تر از انزوا..."
امروز پس از سالها ترکِ سیگار چند نخ کشیدم...
"زخمی به او بزن، عمیق تر از انزوا..."
محمودی خوانساری با آن نوای حزن انگیزش در نوار کاست قدیمی می خواند و من دلم عجیب گرفته است...
"زخمی به او بزن، عمیق تر از انزوا..."
امروز دیگر روز نیست و شب است و من باید بنویسم، فرصت کم است، شاید فردا دیر باشد که هر روز آمار جسدها زیادتر می شود، هر چند من سالهاست مرده ام...
"زخمی به او بزن، عمیق تر از انزوا..."
امروز...
امشب...
در این ساعت...
در همین دقایق...
کسی می خواند با بغضِ درونم...
"زخمی به او بزن، عمیق تر از انزوا..."
پل الوار؛
بامداد عزیز؛
زخمی اگر سراغت هست،
بزن بر جان من،
که سهمگین دردیست انزوا...
#فرزادسنایی
#فروردین۱۴۰۰
#گودونویسی
#پل الوار
#شاملو
#دردانزوا
@chekamehsabz🍀