آن‌قدر نگذاشتی #ببوسمت
که #بوسیدن را هم ممنوع کردند
و حالا که نفس‌هامان هم به شماره افتاده
مثل #عشق‌سال‌های‌وبا
لعنت به #تو
لعنت به #من
لعنت به همه‌ی #ما
بخاطر همه‌ی #بوسه‌هایی که
از هم #دریغ_کردیم.
اگر زنده ماندی
از طرف #من به تمام #مردم_دنیا بگو
تا می‌توانید همدیگر را #ببوسید.
#نسل_ما_همه_مُردند،
در #عصر_یخبندان،
عصری که #بوسیدن،
حکم جامِ شوکران را داشت.
و چکاندن ماشه در دهان خویش...
به همه‌ی دنیا بگو
ما را #نامهربانی‌ها کُشت
نه #جنگ‌های_صلیبی و
#طاعون و #کرونا و #سل😔
#گابریل‌گارسیا‌مارکز
#عشق‌سال‌های‌وبا
#انجمن‌چهره‌سان‌مشیانه
@chehrehsanmashianehart
که #بوسیدن را هم ممنوع کردند
و حالا که نفس‌هامان هم به شماره افتاده
مثل #عشق‌سال‌های‌وبا
لعنت به #تو
لعنت به #من
لعنت به همه‌ی #ما
بخاطر همه‌ی #بوسه‌هایی که
از هم #دریغ_کردیم.
اگر زنده ماندی
از طرف #من به تمام #مردم_دنیا بگو
تا می‌توانید همدیگر را #ببوسید.
#نسل_ما_همه_مُردند،
در #عصر_یخبندان،
عصری که #بوسیدن،
حکم جامِ شوکران را داشت.
و چکاندن ماشه در دهان خویش...
به همه‌ی دنیا بگو
ما را #نامهربانی‌ها کُشت
نه #جنگ‌های_صلیبی و
#طاعون و #کرونا و #سل😔
#گابریل‌گارسیا‌مارکز
#عشق‌سال‌های‌وبا
#انجمن‌چهره‌سان‌مشیانه
@chehrehsanmashianehart
از بدو پیدایش #آرامشم را #جنگ ربود.
از همان آغاز #مادرم سختی‌های زیادی را متحمل شد. زمان #آژیر_قرمز به خاطر شرایط فیزیکی‌ش که به من آبستن بود قادر نبود به زیر تخت‌خواب پناه ببرد پس ناگزیر، باید دستان #کودک سه ساله‌اش را می‌گرفت و دوان‌دوان یک طبقه از آپارتمان را به سمت پایین طی می‌کرد تا بتواند در پاگردِ راه پله ، زیر پله‌ها پنهان شود مبادا که سقفِ خانه بر سرش آوار شود.
#کودکی‌ام را #جنگ ربود.
بی‌خبر از همه‌جا به دنبال جنگنده‌هایی که با سرعت از روی سرمان می‌گذشتند و #آااا_آاااا کنان بر دهان می‌کوبیدیم و در انتظار بای‌بای خلبان جنگنده‌ی عراقی ، حسرت به‌دل تا تهِ کوچه می‌دویدیم. ما خوشحال از دیدن میگ و جنگنده بودیم و مادرم در آتش ترس‌های متعدد و بی‌پایان #جنگی می‌سوخت . در نهایت من ماندم و یک پای آسیب‌دیده از #جنایت‌های_جنگی.
#نوجوانی‌ام را #جنگ ربود.
روپوش‌های مدرسه‌ایی که متشکل از چهار رنگ اصلی( بر خلاف منشور رنگ‌های اصلی دنیا ) بود. #مشکی ، #سورمه‌ایی، #قهوه‌ایی و #طوسی.
شلوارهای‌مان آن‌قدر بلند بود که نه تنها روی کفش را می‌پوشاند بلکه از پشت ، پایین شلوار زیر پاشنه‌های کفش می‌رفت اما باز ناظمِ مدرسه ، پاچه‌ی شلوارمان را بالا می‌زد ببیند جوراب پوشیده‌ایم یا نه؟
#یادش_بخیر!
خانم ناظم با آن مدل چادر پوشیدن و راه رفتنش به #خفاش_شب شبیه‌تر بود تا ناظمِ مدرسه ( آخه آن زمان #خفاش_شب تازه مد شده بود) و ذهن ما در مدرسه با یک #خفاش_شب و در راه مدرسه با یک #خفاش_شب دیگر درگیر بود.
راستی!
خانم ناظم همیشه یک دستمال کاغذی هم در دستانش بود و آن را چنان محکم به لب‌های‌مان می‌کشید تا ببیند #ماتیکی می‌شود یا نه؟ لب‌های من به خاطر حساسیت‌های پاییزیی ، همیشه دچار خشکی و به رنگ قرمز بود و من از ترسِ خانمِ ناظم حتی جراتِ زدنِ " پمادِ ویتامینِ آ " را هم نداشتم (چون قرمزی لب‌هایم را دو چندان و براق می‌کرد) هر سری که دستمالش را به لب‌هایم می‌کشید دستمالش #خونی می‌شد و باز جرات اعتراض نداشتم.
خانمِ ناظم ، کارهای اعجاب‌انگیز بسیار دیگری را هم بلد بود که شاید در آینده از آن‌ها نیز سخن بگویم.
#جوانی‌ام را #جنگ ربود.
اما این‌بار روش‌هایش فرق می‌کرد.
مثلا #گشت_ارشاد و #ارشادهای_متفاوتش.
تصمیم داشتم آینده‌ی #کودکم را بسازم.
اما #دریغ و صد #افسوس....
#کودکی‌ش را #جنگ ربود.
استرس‌های شبانه‌روزی زلزله‌ی نود و شش ، سیلِ نود و هشت ، گرسنگی بی‌امان مردمان شهرم و در پی آن #کودک‌های زباله‌گردی که آویزانِ سطل‌های زباله هستند ، کنجکاوی #کودکم را دو چندان کرده ، خبرهای بد و ناگوار از شروع #جنگ‌های (سرد و نرم و سخت ) که ذهن #کودکم را مشوش کرده ، کرونای نود و نه که وسواس به نظافت را در #کودکم چند برابر کرد و قطعا در آینده او را دچار مشکل خواهد کرد.
در تلاشم که آینده‌اش #جنگ‌زده نشود.
#پسرم را تسلیم تصمیم‌های #غلط مسئولین نخواهم کرد.
#کودک_من_موش_آزمایشگاهی_نیست
#شهر_من_آزمایشگاه_نیست
#نفرین_بر_تمام_جنگ‌های_دنیا
#نسترن_رستمی
#انجمن_چهره_سان_مشیانه
@chehrehsanmashianehart
از همان آغاز #مادرم سختی‌های زیادی را متحمل شد. زمان #آژیر_قرمز به خاطر شرایط فیزیکی‌ش که به من آبستن بود قادر نبود به زیر تخت‌خواب پناه ببرد پس ناگزیر، باید دستان #کودک سه ساله‌اش را می‌گرفت و دوان‌دوان یک طبقه از آپارتمان را به سمت پایین طی می‌کرد تا بتواند در پاگردِ راه پله ، زیر پله‌ها پنهان شود مبادا که سقفِ خانه بر سرش آوار شود.
#کودکی‌ام را #جنگ ربود.
بی‌خبر از همه‌جا به دنبال جنگنده‌هایی که با سرعت از روی سرمان می‌گذشتند و #آااا_آاااا کنان بر دهان می‌کوبیدیم و در انتظار بای‌بای خلبان جنگنده‌ی عراقی ، حسرت به‌دل تا تهِ کوچه می‌دویدیم. ما خوشحال از دیدن میگ و جنگنده بودیم و مادرم در آتش ترس‌های متعدد و بی‌پایان #جنگی می‌سوخت . در نهایت من ماندم و یک پای آسیب‌دیده از #جنایت‌های_جنگی.
#نوجوانی‌ام را #جنگ ربود.
روپوش‌های مدرسه‌ایی که متشکل از چهار رنگ اصلی( بر خلاف منشور رنگ‌های اصلی دنیا ) بود. #مشکی ، #سورمه‌ایی، #قهوه‌ایی و #طوسی.
شلوارهای‌مان آن‌قدر بلند بود که نه تنها روی کفش را می‌پوشاند بلکه از پشت ، پایین شلوار زیر پاشنه‌های کفش می‌رفت اما باز ناظمِ مدرسه ، پاچه‌ی شلوارمان را بالا می‌زد ببیند جوراب پوشیده‌ایم یا نه؟
#یادش_بخیر!
خانم ناظم با آن مدل چادر پوشیدن و راه رفتنش به #خفاش_شب شبیه‌تر بود تا ناظمِ مدرسه ( آخه آن زمان #خفاش_شب تازه مد شده بود) و ذهن ما در مدرسه با یک #خفاش_شب و در راه مدرسه با یک #خفاش_شب دیگر درگیر بود.
راستی!
خانم ناظم همیشه یک دستمال کاغذی هم در دستانش بود و آن را چنان محکم به لب‌های‌مان می‌کشید تا ببیند #ماتیکی می‌شود یا نه؟ لب‌های من به خاطر حساسیت‌های پاییزیی ، همیشه دچار خشکی و به رنگ قرمز بود و من از ترسِ خانمِ ناظم حتی جراتِ زدنِ " پمادِ ویتامینِ آ " را هم نداشتم (چون قرمزی لب‌هایم را دو چندان و براق می‌کرد) هر سری که دستمالش را به لب‌هایم می‌کشید دستمالش #خونی می‌شد و باز جرات اعتراض نداشتم.
خانمِ ناظم ، کارهای اعجاب‌انگیز بسیار دیگری را هم بلد بود که شاید در آینده از آن‌ها نیز سخن بگویم.
#جوانی‌ام را #جنگ ربود.
اما این‌بار روش‌هایش فرق می‌کرد.
مثلا #گشت_ارشاد و #ارشادهای_متفاوتش.
تصمیم داشتم آینده‌ی #کودکم را بسازم.
اما #دریغ و صد #افسوس....
#کودکی‌ش را #جنگ ربود.
استرس‌های شبانه‌روزی زلزله‌ی نود و شش ، سیلِ نود و هشت ، گرسنگی بی‌امان مردمان شهرم و در پی آن #کودک‌های زباله‌گردی که آویزانِ سطل‌های زباله هستند ، کنجکاوی #کودکم را دو چندان کرده ، خبرهای بد و ناگوار از شروع #جنگ‌های (سرد و نرم و سخت ) که ذهن #کودکم را مشوش کرده ، کرونای نود و نه که وسواس به نظافت را در #کودکم چند برابر کرد و قطعا در آینده او را دچار مشکل خواهد کرد.
در تلاشم که آینده‌اش #جنگ‌زده نشود.
#پسرم را تسلیم تصمیم‌های #غلط مسئولین نخواهم کرد.
#کودک_من_موش_آزمایشگاهی_نیست
#شهر_من_آزمایشگاه_نیست
#نفرین_بر_تمام_جنگ‌های_دنیا
#نسترن_رستمی
#انجمن_چهره_سان_مشیانه
@chehrehsanmashianehart
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#منوچهر_ناصحی #پائیز :
#دریغ_از_بی‌سوادی !
اگر از درختان #سراب_قنبر مداد می‌ساختیم
الفبای نگهداری از فضای سبز را یاد می‌گرفتیم.
خزانَ آو و آویاری نماندَ
کِش و کِشماته ریواری نماندَ
چِشاتَ وا بکو توچید بازی
بِری قایم شدن داری نماندَ
نمی‌دانم چه پیش آمد چِتو شد.
تمام #کوچه‌باغمان خِراو شد.
تَوَردار آمدُ باغِ سَراو رفت.
چِشت روشن تو خاو بودی چَپاو شد.
#منوچهر_ناصحی
#پاییز_کرمانشاهی
امروز دوم خرداد یک‌هزار و چهارصد و دو
#درگذشت.
#انجمن‌چهره‌سان‌مشیانه
@chehrehsanmashianehart
#دریغ_از_بی‌سوادی !
اگر از درختان #سراب_قنبر مداد می‌ساختیم
الفبای نگهداری از فضای سبز را یاد می‌گرفتیم.
خزانَ آو و آویاری نماندَ
کِش و کِشماته ریواری نماندَ
چِشاتَ وا بکو توچید بازی
بِری قایم شدن داری نماندَ
نمی‌دانم چه پیش آمد چِتو شد.
تمام #کوچه‌باغمان خِراو شد.
تَوَردار آمدُ باغِ سَراو رفت.
چِشت روشن تو خاو بودی چَپاو شد.
#منوچهر_ناصحی
#پاییز_کرمانشاهی
امروز دوم خرداد یک‌هزار و چهارصد و دو
#درگذشت.
#انجمن‌چهره‌سان‌مشیانه
@chehrehsanmashianehart