📌شورای فرهنگی- اجتماعی زنان و خانواده تصویب مصوبه پیرامون حضور زنان در ورزشگاه‌ها را غیرضروری اعلام کرد/ نامگذاری روز اول ماه صفر به نام روز مبارزه با #خشونت علیه زن و خانواده
🔸هشتصد و هشتمین جلسه شورای فرهنگی- اجتماعی زنان و خانواده برگزار شد. در شرح این جلسه آمده است:
🔸"با توجه به مخالفت حضرت آیت ا... مکارم شیرازی دامت برکاته برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها، شورای فرهنگی- اجتماعی زنان و خانواده نظرات مراجع عظام تقلید را فصل الخطاب در این خصوص قرار داد و با توجه به اولویت مسائل فراوان دیگر از مشکلات جامعه زنان، تصویب مصوبه‌ای پیرامون حضور زنان در ورزشگاه‌ها را غیرضروری اعلام کرد.
🔸در آغاز این جلسه پیشنهاد چند تن از اعضاء پیرامون نامگذاری روز اول ماه صفر به نام روز مبارزه با خشونت علیه زن و خانواده به مناسبت ورود کاروان حضرت زینب کبری به شام و کاخ یزید مطرح و با رأی اکثریت قاطع به تصویب این شورا رسید و مقرر شد جهت طی مراحل قانونی به دستگاه ذیربط اقدام گردد".
@bidarzani
لینک خبر：
http://yon.ir/vpqiI
🔸هشتصد و هشتمین جلسه شورای فرهنگی- اجتماعی زنان و خانواده برگزار شد. در شرح این جلسه آمده است:
🔸"با توجه به مخالفت حضرت آیت ا... مکارم شیرازی دامت برکاته برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها، شورای فرهنگی- اجتماعی زنان و خانواده نظرات مراجع عظام تقلید را فصل الخطاب در این خصوص قرار داد و با توجه به اولویت مسائل فراوان دیگر از مشکلات جامعه زنان، تصویب مصوبه‌ای پیرامون حضور زنان در ورزشگاه‌ها را غیرضروری اعلام کرد.
🔸در آغاز این جلسه پیشنهاد چند تن از اعضاء پیرامون نامگذاری روز اول ماه صفر به نام روز مبارزه با خشونت علیه زن و خانواده به مناسبت ورود کاروان حضرت زینب کبری به شام و کاخ یزید مطرح و با رأی اکثریت قاطع به تصویب این شورا رسید و مقرر شد جهت طی مراحل قانونی به دستگاه ذیربط اقدام گردد".
@bidarzani
لینک خبر：
http://yon.ir/vpqiI
📌نگاهی به فیلم ژان دیلمن، ساخته شانتال آکرمن
(زنان همچون کارگران رایگان خانگی)
✍طاهره جوركش
🔸"ژان دیلمن، شماره ۲۳ خیابان کامرس کوئی،۱۰۸۰ پروکسل" نام فیلمی است به کارگردانی و نویسندگی شانتال آکرمن، محصول سال ۱۹۷۶ کشور بلژیک.
🔸آکرمن را به عنوان کارگردانی فمینیست و آوانگارد می‌شناسند که بیشتر #فیلم‌هایش واقع گرایانه و تجربه گراست. "ژان دیلمن" با بازی دلفین سیریگ، ۳ شبانه روز از روزمرگی‌های یک زن بیوه خانه‌دار را به تصویر می‌کشد که با پسرش زندگی می‌کند. ما ۳ روز را با ژان زندگی می‌کنیم. بسیاری از کارها با تمام جزئیات نشان داده می‌شود. درواقع آکرمن می‌خواهد کار خانگیِ پنهان شده را آشکار کند. او به خوبی نشان می‌دهد در خانه ژان، تقسیم کار خانگی هیچ معنایی ندارد و انجام تمام کارهای خانه بر عهده اوست. او چنان با دقت كارهاي مربوط به پسرش را انجام می‌دهد که گویی وظیفه دیگری جز خدمت به پسرش ندارد. با این که ظاهرا ژان از كارهاي خانه خسته نمی‌شود و آن را وظایف خودش می‌داند، اما بیننده از دیدن این همه کار که بسیار طولانی و دقیق نشان داده می شود، به ستوه می‌آید.
🔸آکرمن قصد دارد تکراری و یکنواخت بودن کار خانگی را نشان دهد و این پیام را برساند که کار خانگی، کار است و باید به رسمیت شناخته شود.
🔸 آن اوکلی نخستین جامعه شناس فمینیست است که دقیقا ۲سال پیش از ساخت فیلم (۱۹۷۴) به طور جدی به بررسی تقسیم کار در خانه پرداخت و به کارهای خانگی به منزله کار نگریست.
🔸در پایانِ روز سوم، ژان، این زن آرام و تنها که از خانه‌داری و درآمدِ به دست آمده از روسپی‌گری‌اش راضی به نظر می‌رسد، ناگهان حرکتی می‌کند که نشان می دهد چطور یک زن ممکن است در برابر ستمی که به او می‌شود، سکوت را بشکند و از هم بپاشد.
به طور کلی می توان گفت این ایدئولوژی‌های مردسالار است که باعث شده روسپیگری مشروعیت داشته باشد و همچنان ادامه بیابد. ژان به قول سیمون دوبووار، یک روسپی متشخص است.
🔸به طور کلی آکرمن در این فیلم نگاه دقیقی به کارهای تکراری و ضروری خانه دارد که به طور منظم باید انجام شوند؛ نظافت، آشپزی، شست و شو، دوخت و دوز، خرید روزانه و... که معمولا بر عهده زنان است. کارهای خانه از دید عموم پنهان مانده و بدون چشم داشت مادی و اغلب از روی عشق و علاقه انجام می شود. آکرمن نشان می دهد کار خانگی، یک کار واقعی است و در صورتی که فعالیت زنان، محدود به آن باشد، همبستگی زنان را دشوار می‌کند؛ زیرا فعالیتی است که در تنهایی انجام می‌شود و زنان سعی دارند تا جایی که ممکن است از کار در خانه احساس رضایت کنند. ژان به تنهایی در خانه مشغول فعالیت است، هیچ دوست و هم صحبتی ندارد، گویی کار خانه او را از همه دور کرده است...
@bidarzani
پی نوشت:
1. جنس دوم (جلد ۲)، سیمون دوبووار، ترجمه قاسم صنعوی، فصل هشت (فاحشگان و روسپیان متشخص)، نشر توس
2. جامعه شناسی زنان، پاملا آبوت و کلر والاس، ترجمه منیژه نجم عراقی، صفحه ۱۷۲و ۱۷۹ نشر نی
yon.ir/Mq9Km
(زنان همچون کارگران رایگان خانگی)
✍طاهره جوركش
🔸"ژان دیلمن، شماره ۲۳ خیابان کامرس کوئی،۱۰۸۰ پروکسل" نام فیلمی است به کارگردانی و نویسندگی شانتال آکرمن، محصول سال ۱۹۷۶ کشور بلژیک.
🔸آکرمن را به عنوان کارگردانی فمینیست و آوانگارد می‌شناسند که بیشتر #فیلم‌هایش واقع گرایانه و تجربه گراست. "ژان دیلمن" با بازی دلفین سیریگ، ۳ شبانه روز از روزمرگی‌های یک زن بیوه خانه‌دار را به تصویر می‌کشد که با پسرش زندگی می‌کند. ما ۳ روز را با ژان زندگی می‌کنیم. بسیاری از کارها با تمام جزئیات نشان داده می‌شود. درواقع آکرمن می‌خواهد کار خانگیِ پنهان شده را آشکار کند. او به خوبی نشان می‌دهد در خانه ژان، تقسیم کار خانگی هیچ معنایی ندارد و انجام تمام کارهای خانه بر عهده اوست. او چنان با دقت كارهاي مربوط به پسرش را انجام می‌دهد که گویی وظیفه دیگری جز خدمت به پسرش ندارد. با این که ظاهرا ژان از كارهاي خانه خسته نمی‌شود و آن را وظایف خودش می‌داند، اما بیننده از دیدن این همه کار که بسیار طولانی و دقیق نشان داده می شود، به ستوه می‌آید.
🔸آکرمن قصد دارد تکراری و یکنواخت بودن کار خانگی را نشان دهد و این پیام را برساند که کار خانگی، کار است و باید به رسمیت شناخته شود.
🔸 آن اوکلی نخستین جامعه شناس فمینیست است که دقیقا ۲سال پیش از ساخت فیلم (۱۹۷۴) به طور جدی به بررسی تقسیم کار در خانه پرداخت و به کارهای خانگی به منزله کار نگریست.
🔸در پایانِ روز سوم، ژان، این زن آرام و تنها که از خانه‌داری و درآمدِ به دست آمده از روسپی‌گری‌اش راضی به نظر می‌رسد، ناگهان حرکتی می‌کند که نشان می دهد چطور یک زن ممکن است در برابر ستمی که به او می‌شود، سکوت را بشکند و از هم بپاشد.
به طور کلی می توان گفت این ایدئولوژی‌های مردسالار است که باعث شده روسپیگری مشروعیت داشته باشد و همچنان ادامه بیابد. ژان به قول سیمون دوبووار، یک روسپی متشخص است.
🔸به طور کلی آکرمن در این فیلم نگاه دقیقی به کارهای تکراری و ضروری خانه دارد که به طور منظم باید انجام شوند؛ نظافت، آشپزی، شست و شو، دوخت و دوز، خرید روزانه و... که معمولا بر عهده زنان است. کارهای خانه از دید عموم پنهان مانده و بدون چشم داشت مادی و اغلب از روی عشق و علاقه انجام می شود. آکرمن نشان می دهد کار خانگی، یک کار واقعی است و در صورتی که فعالیت زنان، محدود به آن باشد، همبستگی زنان را دشوار می‌کند؛ زیرا فعالیتی است که در تنهایی انجام می‌شود و زنان سعی دارند تا جایی که ممکن است از کار در خانه احساس رضایت کنند. ژان به تنهایی در خانه مشغول فعالیت است، هیچ دوست و هم صحبتی ندارد، گویی کار خانه او را از همه دور کرده است...
@bidarzani
پی نوشت:
1. جنس دوم (جلد ۲)، سیمون دوبووار، ترجمه قاسم صنعوی، فصل هشت (فاحشگان و روسپیان متشخص)، نشر توس
2. جامعه شناسی زنان، پاملا آبوت و کلر والاس، ترجمه منیژه نجم عراقی، صفحه ۱۷۲و ۱۷۹ نشر نی
yon.ir/Mq9Km
نگاهی به مجموعه #شعر سوراسرافیل در بند
📌تمام دردهایم از پهلوی چپ تو برمی‌خیزد
✍️غزال مرادی، مریم رحمانی
🔸شاعران معاصر افغان به مردها خلاصه نمی‌شوند زنان افغانستانی علی‌رغم همه محدودیت‌هایی که بعد از حضور شوروی، جنگ‌های داخلی و حضور طالبان با آن مواجه بودند، که بدترین اتفاقات را برای زنان رقم زد، از پا ننشستند و دست از سرایش شعر برنداشتند.
🔸تبعیض‌های قانونی و عرفی و خشونت‌هایی که از سوی جامعه #مردسالار بر آنها وارد شده همه دستمایه‌ای شده است برای شعرهای آنان. سرایشی از سر درد و رنج که به‌راستی شعر واگویه دردهای انسانی است.
🔸از بین شاعران زن معاصر افغانستان می‌توان به رکسانه بدخشی، محجوبه هروی، عایشه درانی، مخفی بدخشی، لیلا صراحت، نادیا انجمن، زهرا سوراسرافیل، مژگان ساغر شفا نام برد که آثار ارزشمندی منتشر کرده‌اند.
🔸زهرا سوراسرافیل متولد کابل، شاعر و فعال حوزه زنان افغانستان است. کتاب سور اسرافیل در بند اولین مجموعه شعرهای این شاعر افغانستانی است. ۶۸ شعر که شامل سه شعر کوتاه و مابقی شعرهای بلند هستند و در ۱۲۱ صفحه منتشر شده است. این شعرها همگی قالب نو دارند.
🔸در مقدمه این کتاب، سور اسرافیل در مورد دوران کودکی خود و چگونگی مِیلش به سرایش شعر توضیح داده است: «کودکی برای من مثل خواب نیست، مانند همین دیروز روشن و زلال است؛ لیکن آمیخته با زهر جنگ و مهاجرت. تمام روزهایی که در زیرخانهها پنهان می‌شدیم مادرم ما را دور خود جمع می‌کرد دوبیتی یادمان می‌داد.
🔸هفده یا هژدهساله بودم که روزهایم را در کتابخانه منطقه ۲۰ تهران – همان جایی که پایین‌شهر شهرت داشت – به قول مادرم گم می‌کردم. قفسه‌های کتابخانه مذکور پر بود از نام‌های شاعران پرآوازه؛ اما مذکر، و من میان قفسه‌های شعر کلاسیک چقدر احساس تنهایی می‌کردم.
🔸همین‌که پایم به قفسه شعرهای معاصر می‌رسید چشمم به پروین، سیمین، فروغ و چند شاعر دیگر می‌افتاد و نفس تازه می‌کردم. آن سال‌ها عاشق پروین اعتصامی بودم و من هم خود را جای سوزن و تاری می‌ماندم که می‌خواست زندگی خودش را رفو کند. پسان‌ها شیفته فروغ شدم، از «لیلا صراحت روشنی»، «حمیرا نکهت»، «خالده فروغ» و هم‌نسلانم شعر خواندم و حالا می‌دانم که شعر را باید زندگی کرد.»
انتشار کتاب اسرافیل در بند، بهانه‌ای شد تا گفت‌و‌گویی با او داشته باشیم که متن زیر حاصل آن است.
@bidarzani
ادامه مطلب را از لینک زیر بخوانید:
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28120&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1
📌تمام دردهایم از پهلوی چپ تو برمی‌خیزد
✍️غزال مرادی، مریم رحمانی
🔸شاعران معاصر افغان به مردها خلاصه نمی‌شوند زنان افغانستانی علی‌رغم همه محدودیت‌هایی که بعد از حضور شوروی، جنگ‌های داخلی و حضور طالبان با آن مواجه بودند، که بدترین اتفاقات را برای زنان رقم زد، از پا ننشستند و دست از سرایش شعر برنداشتند.
🔸تبعیض‌های قانونی و عرفی و خشونت‌هایی که از سوی جامعه #مردسالار بر آنها وارد شده همه دستمایه‌ای شده است برای شعرهای آنان. سرایشی از سر درد و رنج که به‌راستی شعر واگویه دردهای انسانی است.
🔸از بین شاعران زن معاصر افغانستان می‌توان به رکسانه بدخشی، محجوبه هروی، عایشه درانی، مخفی بدخشی، لیلا صراحت، نادیا انجمن، زهرا سوراسرافیل، مژگان ساغر شفا نام برد که آثار ارزشمندی منتشر کرده‌اند.
🔸زهرا سوراسرافیل متولد کابل، شاعر و فعال حوزه زنان افغانستان است. کتاب سور اسرافیل در بند اولین مجموعه شعرهای این شاعر افغانستانی است. ۶۸ شعر که شامل سه شعر کوتاه و مابقی شعرهای بلند هستند و در ۱۲۱ صفحه منتشر شده است. این شعرها همگی قالب نو دارند.
🔸در مقدمه این کتاب، سور اسرافیل در مورد دوران کودکی خود و چگونگی مِیلش به سرایش شعر توضیح داده است: «کودکی برای من مثل خواب نیست، مانند همین دیروز روشن و زلال است؛ لیکن آمیخته با زهر جنگ و مهاجرت. تمام روزهایی که در زیرخانهها پنهان می‌شدیم مادرم ما را دور خود جمع می‌کرد دوبیتی یادمان می‌داد.
🔸هفده یا هژدهساله بودم که روزهایم را در کتابخانه منطقه ۲۰ تهران – همان جایی که پایین‌شهر شهرت داشت – به قول مادرم گم می‌کردم. قفسه‌های کتابخانه مذکور پر بود از نام‌های شاعران پرآوازه؛ اما مذکر، و من میان قفسه‌های شعر کلاسیک چقدر احساس تنهایی می‌کردم.
🔸همین‌که پایم به قفسه شعرهای معاصر می‌رسید چشمم به پروین، سیمین، فروغ و چند شاعر دیگر می‌افتاد و نفس تازه می‌کردم. آن سال‌ها عاشق پروین اعتصامی بودم و من هم خود را جای سوزن و تاری می‌ماندم که می‌خواست زندگی خودش را رفو کند. پسان‌ها شیفته فروغ شدم، از «لیلا صراحت روشنی»، «حمیرا نکهت»، «خالده فروغ» و هم‌نسلانم شعر خواندم و حالا می‌دانم که شعر را باید زندگی کرد.»
انتشار کتاب اسرافیل در بند، بهانه‌ای شد تا گفت‌و‌گویی با او داشته باشیم که متن زیر حاصل آن است.
@bidarzani
ادامه مطلب را از لینک زیر بخوانید:
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28120&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
تمام دردهایم از پهلوی چپ تو برمی‌خیزد/ غزال مرادی، مریم رحمانی
شعر افغانستان به سبب مصائب و مسائلی که این کشور طی سال‌ها با آن دست‌وپنجه نرم کرده است، سرشار از درد و رنج است. اما شاعران افغان همین محدودیت‌ها، مشکلات و جنگ را دستمایه اشعار خود کرده‌اند. شعری که به مصائب مردم می‌پردازد و ارتباطش را با بدنه مردم حفظ کرده…
📌زنان ۱۹۱۷
✍️ مگان ترودل / ترجمه‌ی راستین عالمی
🔸زنان نقشی اساسی در انقلاب ۱۹۱۷ ایفا ساختند و دوشادوش مردان تاریخ‌ساز شدند، آن هم نه به‌عنوان تماشاچیانی منفعل یا غیرسیاسی بلکه به‌مثابه مشارکت‌کنندگان شجاعی که حضورشان برای نفیِ سرکوبِ سازمان‌یافته‌ای که دچارش بودند از اهمیت انکارناپذیری برخوردار بود. تماشای انقلاب از چشم زنان ما را به خوانشی غنی‌تر از بقایایِ آنچه کماکان دگرگون‌سازترین لحظه‌ی تاریخی برای زندگی‌‌های زنان باقی مانده است خواهد رساند.
@bidarzani
http://bit.ly/2AO5KaI
✍️ مگان ترودل / ترجمه‌ی راستین عالمی
🔸زنان نقشی اساسی در انقلاب ۱۹۱۷ ایفا ساختند و دوشادوش مردان تاریخ‌ساز شدند، آن هم نه به‌عنوان تماشاچیانی منفعل یا غیرسیاسی بلکه به‌مثابه مشارکت‌کنندگان شجاعی که حضورشان برای نفیِ سرکوبِ سازمان‌یافته‌ای که دچارش بودند از اهمیت انکارناپذیری برخوردار بود. تماشای انقلاب از چشم زنان ما را به خوانشی غنی‌تر از بقایایِ آنچه کماکان دگرگون‌سازترین لحظه‌ی تاریخی برای زندگی‌‌های زنان باقی مانده است خواهد رساند.
@bidarzani
http://bit.ly/2AO5KaI
نقد اقتصاد سیاسی
زنـان ۱۹۱۷ / مِگان ترودل / ترجمه‌ی راستین عالمی
زنان نقشی اساسی در انقلاب 1917 ایفا کردند و دوشادوش مردان تاریخ‌ساز شدند، آن هم نه به‌عنوان تماشاچیانی منفعل یا غیرسیاسی بلکه به‌مثابه مشارکت‌کنندگان شجاعی که حضورشان برای نفیِ سرکوبِ سازمان‌یافته…
📌این دست ناشناس کدام زن است؟
🔸شخصیت سال مجله تایم امسال زنان و مردانی هستند که سکوت درباره #آزار_جنسی را شکستند. بسیاری این انتخاب مجله تایم را به جا خواندند و از این مجله برای درک اهمیت چنین جنبشی قدردانی کردند. اما بلافاصله بعد از آنکه عکس جلد این مجله منتشر شد بحث داغی درباره این عکس در شبکه‌های اجتماعی آغاز شد.
🔸در این عکس تصویر پنج زن را می‌بینیم؛ اشلی جاد هنرپیشه هالیوود، ایزابل پاسکال، یک کارگر ۴۲ ساله مزرعه در مکزیک، آدام ایوا، زنی ۴۰ ساله از ساکرامانتو و سوزان فولر که شکایتش علیه مدیر شرکت تاکسیرانی اوبر باعث برکناری او شد.
🔸اما کمی دقت کنید. در گوشه پایین سمت راست این عکس، شما یک آرنج هم می‌بینید. انگار که عکس را به اشتباه بریده باشند و زنی که در آن گوشه نشسته، فقط دستش در قاب مانده است. این دست ناشناس بود که در شبکه‌های اجتماعی بحث را داغ کرد.
🔸در ابتدا بعضی از کاربران تصور کردند که این اشتباه مجله تایم بوده، اما طولی نکشید که ماجرا روشن شد. مجله تایم می‌گوید آن آرنج یک زنی است که قربانی آزار جنسی بوده، شکایت کرده اما به خاطر آبرو و نگرانی از اینکه خانواده‌اش آسیب ببینند می‌خواسته هویتش پنهان بماند.
🔸مجله تایم در یادداشتی کوتاه توضیح داده که این زن ناشناس به این مجله گفته "پیش خودم فکر کردم، چه شد؟ چرا این اتفاق افتاد؟ چرا من واکنش نشان ندادم؟ من چه کار کردم، چه گفتم و چگونه رفتار کردم که او به خودش چنین اجازه‌ای داد؟"
🔸بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی با خواندن این مطلب، آرنج زن ناشناس را نماینده میلیون‌ها زنی خواندند که هنوز می‌ترسند سکوت خود را بشکنند. این بازوی ناشناس نماد زنانی شد که هنوز در عمق دلشان به دنبال دلیل آن آزار جنسی در درون خود و رفتار خود می‌گردند. همین باعث شد که زنان بسیاری با این زن که هویتش مشخص نیست ارتباط برقرار کنند.
🔸یکی از کاربران توییتر نوشته "قسمت مورد علاقه من آن آرنج زن ناشناس روی جلد است. او نماینده تمام زنان دیگر است. آن بازوی همه ماست. همه ما زنان شخصیت سال هستیم."
🔸کاربر دیگری نوشته "اینکه یکی از زنان منتخب امسال هنوز احساس امنیت نمی‌کند که هویتش را آشکار کند حاکی از اهمیت و تاثیرگذاری این شکنندگان سکوت است."
@bidarzani
http://www.bbc.com/persian/world-42283363
🔸شخصیت سال مجله تایم امسال زنان و مردانی هستند که سکوت درباره #آزار_جنسی را شکستند. بسیاری این انتخاب مجله تایم را به جا خواندند و از این مجله برای درک اهمیت چنین جنبشی قدردانی کردند. اما بلافاصله بعد از آنکه عکس جلد این مجله منتشر شد بحث داغی درباره این عکس در شبکه‌های اجتماعی آغاز شد.
🔸در این عکس تصویر پنج زن را می‌بینیم؛ اشلی جاد هنرپیشه هالیوود، ایزابل پاسکال، یک کارگر ۴۲ ساله مزرعه در مکزیک، آدام ایوا، زنی ۴۰ ساله از ساکرامانتو و سوزان فولر که شکایتش علیه مدیر شرکت تاکسیرانی اوبر باعث برکناری او شد.
🔸اما کمی دقت کنید. در گوشه پایین سمت راست این عکس، شما یک آرنج هم می‌بینید. انگار که عکس را به اشتباه بریده باشند و زنی که در آن گوشه نشسته، فقط دستش در قاب مانده است. این دست ناشناس بود که در شبکه‌های اجتماعی بحث را داغ کرد.
🔸در ابتدا بعضی از کاربران تصور کردند که این اشتباه مجله تایم بوده، اما طولی نکشید که ماجرا روشن شد. مجله تایم می‌گوید آن آرنج یک زنی است که قربانی آزار جنسی بوده، شکایت کرده اما به خاطر آبرو و نگرانی از اینکه خانواده‌اش آسیب ببینند می‌خواسته هویتش پنهان بماند.
🔸مجله تایم در یادداشتی کوتاه توضیح داده که این زن ناشناس به این مجله گفته "پیش خودم فکر کردم، چه شد؟ چرا این اتفاق افتاد؟ چرا من واکنش نشان ندادم؟ من چه کار کردم، چه گفتم و چگونه رفتار کردم که او به خودش چنین اجازه‌ای داد؟"
🔸بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی با خواندن این مطلب، آرنج زن ناشناس را نماینده میلیون‌ها زنی خواندند که هنوز می‌ترسند سکوت خود را بشکنند. این بازوی ناشناس نماد زنانی شد که هنوز در عمق دلشان به دنبال دلیل آن آزار جنسی در درون خود و رفتار خود می‌گردند. همین باعث شد که زنان بسیاری با این زن که هویتش مشخص نیست ارتباط برقرار کنند.
🔸یکی از کاربران توییتر نوشته "قسمت مورد علاقه من آن آرنج زن ناشناس روی جلد است. او نماینده تمام زنان دیگر است. آن بازوی همه ماست. همه ما زنان شخصیت سال هستیم."
🔸کاربر دیگری نوشته "اینکه یکی از زنان منتخب امسال هنوز احساس امنیت نمی‌کند که هویتش را آشکار کند حاکی از اهمیت و تاثیرگذاری این شکنندگان سکوت است."
@bidarzani
http://www.bbc.com/persian/world-42283363
BBC Persian
این دست ناشناس کدام زن است؟
در گوشه عکس شخصیت سال مجله تایم فقط دست یک زن دیده می‌شود. آیا این اشتباه مجله بوده است؟ این دست متعلق به چه کسی است و چرا چهره آن زن در عکس دیده نمی‌شود؟
📌گفتگو با تنها خبرنگار زن معلول استان مازندران
عصا زنان به دنبال سوژه
✍️مریم طالشی
🔸ربابه محمدزاده تنها خبرنگار زن معلول در استان مازندران است. او ۱۳سال است روزی صدها پله را برای انجام‌دادن کارش بالا و پایین می‌رود: «اصلاً همین پله، یکی از بزرگترین چالش‌های ماست. خیلی از معلولان خانه‌نشینند؛ بدون شغل و ناامید.»
🔸«عادت کرده بودم دنیا را از پایین نگاه کنم. دنیایم همان اندازه بود که می‌دیدم. چهار دست و پا خودم را روی زمین می‌کشیدم. آرنج‌هایم همیشه زخمی و خونی بود. وقتی عصا دست گرفتم، توانستم دنیا و آدم‌هایش را از بالا ببینم، همقدشان شدم. همه چیز برایم یک شکل دیگر شد. انگار تازه چشم باز کرده بودم.»
🔸می‌گویند تا دوسالگی سالم بودم حتی راه افتاده بودم. یکهو تب شدیدی کردم. در بیمارستان بدون تست برایم آمپول پنی‌سیلین تزریق کردند. پدر و مادرم می‌گویند همان شب توی گهواره دست و پایم بی‌حرکت شد. تشخیص فلج اطفال دادند.
🔸روستای ما فقط مدرسه ابتدایی داشت. مادرم هر روز من را کول می‌گرفت و به مدرسه می‌برد و برمی‌گرداند، گاهی حتی دو شیفت. یک روز یادم هست معلم بهداشت آمده بود سر کلاس‌مان، به من گفت بلند شو بیا جلو. گفتم نمی‌توانم بلند شوم پاهایم فلج است، باید چهاردست و پا بیایم.
🔸فردایش همان خانم یک نامه داد که همراه پدر و مادرم به بیمارستان فیاض‌بخش ساری رفتیم. سه تا تابستان را پشت هم در بیمارستان بودم. سه تا عمل جراحی سخت روی پاهایم انجام دادند و از آن به بعد توانستم به کمک دو عصا راه بروم. دوره راهنمایی را باید روستای دیگری می‌رفتم.
🔸مادرم می‌گفت دختر من باید درسش را بخواند و به جاهای خوب برسد. پدر و مادرم همیشه همراهم بودند. دبیرستان را هم در آمل خواندم. اینکه خودم را از سر جاده اصلی به مدرسه برسانم، خیلی برایم سخت بود. هنوز هم سخت است.
🔸حالا ۴۴ ساله‌ام و هنوز در همان روستا با پدر و مادرم زندگی می‌کنم و هر روز باید خودم را به دفتر روزنامه برسانم.»
🔸نوشته‌ها را برداشتم و به چاپخانه‌ای در آمل رفتم. گفتند اینجا ما فقط چاپ می‌کنیم برو دفتر روزنامه اقتصاد پویا. وارد کوچه شدم و در کوچکی را دیدم که به راه‌پله‌ای باریک ختم می‌شد. راه‌پله‌ای که یک سمتش دیوار بود و حتی نرده نداشت. با خودم گفتم حتی اگر قبولم کنند، چطور می‌توانم هر روز این همه پله را بالا و پایین بروم اما رفتم.
🔸حالا ۱۳ سال است روزی ۶۰ پله را بالا و پایین می‌روم. اصلاً همین پله، یکی از بزرگترین چالش‌های ماست. برای کسانی که معلول نیستند، مسأله مهمی نیست اما تا اسم پله می‌آید، دردسر ما هم شروع می‌شود.
🔸می‌گویند معلولیت، محدودیت نیست اما معلولان امکانات می‌خواهند. شما می‌توانید رد دست‌هایم را روی دیوار و رد عصاهایم را روی پله‌های دفتر روزنامه‌مان ببیند. گاهی به خاطر کارم ناچارم روزی ۲۰۰ پله را بالا و پایین بروم. حتی جاهایی که سخت است با عصا بروم، چهار دست و پا خودم را روی زمین کشانده‌ام. تمام لباس‌هایم خاکی شده اما کارم را انجام داده‌ام.
@bidarzani
http://meidaan.com/archive/44970
عصا زنان به دنبال سوژه
✍️مریم طالشی
🔸ربابه محمدزاده تنها خبرنگار زن معلول در استان مازندران است. او ۱۳سال است روزی صدها پله را برای انجام‌دادن کارش بالا و پایین می‌رود: «اصلاً همین پله، یکی از بزرگترین چالش‌های ماست. خیلی از معلولان خانه‌نشینند؛ بدون شغل و ناامید.»
🔸«عادت کرده بودم دنیا را از پایین نگاه کنم. دنیایم همان اندازه بود که می‌دیدم. چهار دست و پا خودم را روی زمین می‌کشیدم. آرنج‌هایم همیشه زخمی و خونی بود. وقتی عصا دست گرفتم، توانستم دنیا و آدم‌هایش را از بالا ببینم، همقدشان شدم. همه چیز برایم یک شکل دیگر شد. انگار تازه چشم باز کرده بودم.»
🔸می‌گویند تا دوسالگی سالم بودم حتی راه افتاده بودم. یکهو تب شدیدی کردم. در بیمارستان بدون تست برایم آمپول پنی‌سیلین تزریق کردند. پدر و مادرم می‌گویند همان شب توی گهواره دست و پایم بی‌حرکت شد. تشخیص فلج اطفال دادند.
🔸روستای ما فقط مدرسه ابتدایی داشت. مادرم هر روز من را کول می‌گرفت و به مدرسه می‌برد و برمی‌گرداند، گاهی حتی دو شیفت. یک روز یادم هست معلم بهداشت آمده بود سر کلاس‌مان، به من گفت بلند شو بیا جلو. گفتم نمی‌توانم بلند شوم پاهایم فلج است، باید چهاردست و پا بیایم.
🔸فردایش همان خانم یک نامه داد که همراه پدر و مادرم به بیمارستان فیاض‌بخش ساری رفتیم. سه تا تابستان را پشت هم در بیمارستان بودم. سه تا عمل جراحی سخت روی پاهایم انجام دادند و از آن به بعد توانستم به کمک دو عصا راه بروم. دوره راهنمایی را باید روستای دیگری می‌رفتم.
🔸مادرم می‌گفت دختر من باید درسش را بخواند و به جاهای خوب برسد. پدر و مادرم همیشه همراهم بودند. دبیرستان را هم در آمل خواندم. اینکه خودم را از سر جاده اصلی به مدرسه برسانم، خیلی برایم سخت بود. هنوز هم سخت است.
🔸حالا ۴۴ ساله‌ام و هنوز در همان روستا با پدر و مادرم زندگی می‌کنم و هر روز باید خودم را به دفتر روزنامه برسانم.»
🔸نوشته‌ها را برداشتم و به چاپخانه‌ای در آمل رفتم. گفتند اینجا ما فقط چاپ می‌کنیم برو دفتر روزنامه اقتصاد پویا. وارد کوچه شدم و در کوچکی را دیدم که به راه‌پله‌ای باریک ختم می‌شد. راه‌پله‌ای که یک سمتش دیوار بود و حتی نرده نداشت. با خودم گفتم حتی اگر قبولم کنند، چطور می‌توانم هر روز این همه پله را بالا و پایین بروم اما رفتم.
🔸حالا ۱۳ سال است روزی ۶۰ پله را بالا و پایین می‌روم. اصلاً همین پله، یکی از بزرگترین چالش‌های ماست. برای کسانی که معلول نیستند، مسأله مهمی نیست اما تا اسم پله می‌آید، دردسر ما هم شروع می‌شود.
🔸می‌گویند معلولیت، محدودیت نیست اما معلولان امکانات می‌خواهند. شما می‌توانید رد دست‌هایم را روی دیوار و رد عصاهایم را روی پله‌های دفتر روزنامه‌مان ببیند. گاهی به خاطر کارم ناچارم روزی ۲۰۰ پله را بالا و پایین بروم. حتی جاهایی که سخت است با عصا بروم، چهار دست و پا خودم را روی زمین کشانده‌ام. تمام لباس‌هایم خاکی شده اما کارم را انجام داده‌ام.
@bidarzani
http://meidaan.com/archive/44970
میدان
عصا زنان به دنبال سوژه
«عادت کرده بودم دنیا را از پایین نگاه کنم. دنیایم همان اندازه بود که می‌دیدم. چهار دست و پا خودم را روی زمین می‌کشیدم. آرنج‌هایم همیشه زخمی و خونی بود. وقتی عصا دست گرفتم، توانستم دنیا و آدم‌هایش را از بالا ببینم، همقدشان شدم. همه چیز برایم یک شکل دیگر شد.…
📌 زنان مستندساز ایرانی با چه آثاری در جشنواره سینما حقیقت حضور دارند؟
در این متن، آثار ۱۳ مستندساز زن که آثارشان در یازهمین جشنواره سینما حقیقت به روی پرده می‌رود، معرفی شده است:
🔸پری‌خوانی کارگردان: معصومه کیانی
🔸نقطه و شیر کارگردان: سروناز علم‌بیگی
🔸در جست‌وجوی فریده کارگردان: آزاده موسوی، کوروش عطائی
🔸 زنبورک در گام مینور کارگردان: مریم سپهری
🔸عشق به سبک دیکتاتور کارگردان: یاسمین شریف‌منش
🔸معرف کارگردان: آزادی رضائیان‌مقدم
🔸 نشان کارگردان: الهام اسدی وقایع خانه سینما کارگردان: پگاه آهنگرانی
🔸وه انتیوک شاپور کارگردان: سودابه مجاوری
🔸 هاسوخته کارگردان: لیلا امینی
🔸یک‌لقمه خواب کارگردان: مونا زندی‌حقیقی
🔸اشرف همزاد شاه کارگردان: سعیده نیک‌اختر
🔸 تجربه شرقی کارگردان: فاطمه موسوی
@bidarzani
@rybondoc
goo.gl/y4noYv
در این متن، آثار ۱۳ مستندساز زن که آثارشان در یازهمین جشنواره سینما حقیقت به روی پرده می‌رود، معرفی شده است:
🔸پری‌خوانی کارگردان: معصومه کیانی
🔸نقطه و شیر کارگردان: سروناز علم‌بیگی
🔸در جست‌وجوی فریده کارگردان: آزاده موسوی، کوروش عطائی
🔸 زنبورک در گام مینور کارگردان: مریم سپهری
🔸عشق به سبک دیکتاتور کارگردان: یاسمین شریف‌منش
🔸معرف کارگردان: آزادی رضائیان‌مقدم
🔸 نشان کارگردان: الهام اسدی وقایع خانه سینما کارگردان: پگاه آهنگرانی
🔸وه انتیوک شاپور کارگردان: سودابه مجاوری
🔸 هاسوخته کارگردان: لیلا امینی
🔸یک‌لقمه خواب کارگردان: مونا زندی‌حقیقی
🔸اشرف همزاد شاه کارگردان: سعیده نیک‌اختر
🔸 تجربه شرقی کارگردان: فاطمه موسوی
@bidarzani
@rybondoc
goo.gl/y4noYv
Telegraph
معرفی آثار زنان مستندساز در جشنواره سینماحقیقت
بخش مسابقه ملی • پری‌خوانی کارگردان: معصومه کیانی خواب‌گردی در هزاره‌های گمشده قلعه‌ای تو در تو... روزگاری شهری کهن بود، روزگاری معبدی؛ پلکانش تا نور... روزگاری دژی مستحکم... خشت‌هایش هخامنشی، بامش اشکانی، برج‌هایش ساسانی؛ بر فراز تپه‌ای عیلامی... مردمانش…
📌زنان ایرانی برای ازدواج با اتباع خارجی مجوز بگیرند
🔸سخنگوی سازمان ثبت احوال کشور گفت :همه زنان ایرانی که با اتباع خارجی ازدواج می کنند ،حتما باید از استانداری ها مجوز یا پروانه ازدواج با اتباع خارجی را بگیرند .
🔸استانداران از سوی وزیر کشور این اختیار را دارند که برای زنان ایرانی که با مردان اتباع خارجی ازدواج می کنند ،مجوز یا پروانه ازدواج صادر کنند .
🔸فرزندان حاصل این نوع ازدواج اگر 18 سال داخل ایران بمانند و تا یک بعد از آن نیز به خارج از کشور نروند و این موضوع نیز توسط نیروی انتظامی و دیگر مسئولان ذیربط تایید شود ،می توانند تابع دولت ایران شوند .
🔸فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی به شرط اینکه این ازدواج ها دارای مجوز باشد می توانند از همه خدمات قابل ارائه برای اینگونه افراد مانند آموزش و پرورش استفاده کنند .
@bidarzani
http://www.irna.ir/fa/News/82758240
🔸سخنگوی سازمان ثبت احوال کشور گفت :همه زنان ایرانی که با اتباع خارجی ازدواج می کنند ،حتما باید از استانداری ها مجوز یا پروانه ازدواج با اتباع خارجی را بگیرند .
🔸استانداران از سوی وزیر کشور این اختیار را دارند که برای زنان ایرانی که با مردان اتباع خارجی ازدواج می کنند ،مجوز یا پروانه ازدواج صادر کنند .
🔸فرزندان حاصل این نوع ازدواج اگر 18 سال داخل ایران بمانند و تا یک بعد از آن نیز به خارج از کشور نروند و این موضوع نیز توسط نیروی انتظامی و دیگر مسئولان ذیربط تایید شود ،می توانند تابع دولت ایران شوند .
🔸فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی به شرط اینکه این ازدواج ها دارای مجوز باشد می توانند از همه خدمات قابل ارائه برای اینگونه افراد مانند آموزش و پرورش استفاده کنند .
@bidarzani
http://www.irna.ir/fa/News/82758240
خبرگزاری جمهوری اسلامی
زنان ایرانی برای ازدواج با اتباع خارجی مجوز بگیرند
تهران -ایرنا- سخنگوی سازمان ثبت احوال کشور گفت :همه زنان ایرانی که با اتباع خارجی ازدواج می کنند ،حتما باید از استانداری ها مجوز یا پروانه ازدواج با اتباع خارجی را بگیرند .
📌انتقال ۴ تن از زنان بازداشت شده روستای جلیزی به زندان #ایلام
🔸مقامات قضایی ۴ تن از زنان روستای جلیزی علیا را که پیشتر در پی اختلاف نظر در مورد مالکیت زمین های کشاورزی با سازمان اتکا (وابسته به ارتش) توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بودند، امروز به زندان ایلام منتقل کردند.
🔸چهار زن از بازداشت شدگان روستای جلیزی علیا به نام های طرفایه جلیزی، حسنه جلیزی، حمیده صرخی جلیزی و حمیده جعب که پیشتر در پی اختلاف بر سر ادعای مالکیت تعاونی ارتش به زمین های زراعی این روستا بازداشت شده بودند امروز به زندان شهر ایلام منتقل شدند.
🔸این افراد پیشتر در پی برخورد بین نیروهای انتظامی و اهالی روستا که عمدتا زنان کشاورز بودند زخمی و بازداشت شدند.
🔸هرانا پیش تر گزارش داده بود “روز سەشنبه مورخ ۱۴ آذرماه ۱۳۹۶، نیروهای انتظامی به روستای جلیزی بالا از توابع بخش موسیان شهرستان دهلران در استان ایلام با ادعای اجرای حکم دادگاه در پرونده اختلاف مالکیت زمین های کشاورزی این روستا به نفع تعاونی ارتش مراجعه کردند.”
🔸ساکنان روستای مذکور که جمعیتی حدود ۱۳۱ خانوار دارد با ادعای مالکیت زمین های کشاورزی و رد دعوای تعاونی اتکا وابسته به ارتش، به مقاومت در مقابل نیروهای انتظامی پرداختند.
🔸با بالا گرفتن درگیری ها در این محل، روستاییان ساکن روستاهای همجوار نیز تحت تاثیر شرایط ملتهب منطقه در حمایت از کشاورزان جلیزی بالا به صحنه درگیری ورود کردند..
🔸همچنین پس از این برخورد دست کم دو فعال دیگر به نام های خدیجه نیسی و احمد ثعلبی حسانی نیز بازداشت شدند.
🔸نیروهای اداره اطلاعات شهر اهواز “خدیجه نیسى” را بدلیل شرکت در اجتماع جمعی از شهروندان معترض نسبت به وقایع روستای جلیزی بالا، در روز جمعه ۱۷ آذر ۱۳۹۶، بازداشت کرد.
#زنان_زندانی
@bidarzani
https://t.me/iv?url=https://www.hra-news.org/2017/hranews/a-13422/&rhash=22a41dd9689763
🔸مقامات قضایی ۴ تن از زنان روستای جلیزی علیا را که پیشتر در پی اختلاف نظر در مورد مالکیت زمین های کشاورزی با سازمان اتکا (وابسته به ارتش) توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بودند، امروز به زندان ایلام منتقل کردند.
🔸چهار زن از بازداشت شدگان روستای جلیزی علیا به نام های طرفایه جلیزی، حسنه جلیزی، حمیده صرخی جلیزی و حمیده جعب که پیشتر در پی اختلاف بر سر ادعای مالکیت تعاونی ارتش به زمین های زراعی این روستا بازداشت شده بودند امروز به زندان شهر ایلام منتقل شدند.
🔸این افراد پیشتر در پی برخورد بین نیروهای انتظامی و اهالی روستا که عمدتا زنان کشاورز بودند زخمی و بازداشت شدند.
🔸هرانا پیش تر گزارش داده بود “روز سەشنبه مورخ ۱۴ آذرماه ۱۳۹۶، نیروهای انتظامی به روستای جلیزی بالا از توابع بخش موسیان شهرستان دهلران در استان ایلام با ادعای اجرای حکم دادگاه در پرونده اختلاف مالکیت زمین های کشاورزی این روستا به نفع تعاونی ارتش مراجعه کردند.”
🔸ساکنان روستای مذکور که جمعیتی حدود ۱۳۱ خانوار دارد با ادعای مالکیت زمین های کشاورزی و رد دعوای تعاونی اتکا وابسته به ارتش، به مقاومت در مقابل نیروهای انتظامی پرداختند.
🔸با بالا گرفتن درگیری ها در این محل، روستاییان ساکن روستاهای همجوار نیز تحت تاثیر شرایط ملتهب منطقه در حمایت از کشاورزان جلیزی بالا به صحنه درگیری ورود کردند..
🔸همچنین پس از این برخورد دست کم دو فعال دیگر به نام های خدیجه نیسی و احمد ثعلبی حسانی نیز بازداشت شدند.
🔸نیروهای اداره اطلاعات شهر اهواز “خدیجه نیسى” را بدلیل شرکت در اجتماع جمعی از شهروندان معترض نسبت به وقایع روستای جلیزی بالا، در روز جمعه ۱۷ آذر ۱۳۹۶، بازداشت کرد.
#زنان_زندانی
@bidarzani
https://t.me/iv?url=https://www.hra-news.org/2017/hranews/a-13422/&rhash=22a41dd9689763
t.me
انتقال ۴ تن از زنان بازداشت شده روستای جلیزی به زندان ایلام
خبرگزاری هرانا – مقامات قضایی ۴ تن از زنان روستای جلیزی علیا را که پیشتر در پی اختلاف نظر در مورد مالکیت زمین های کشاورزی با سازمان اتکا (وابسته به ارتش) توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بودند، امروز به زندان ایلام منتقل کردند.
📌پیکرهای تراشیده
✍️شمیم شرافت
🔸نرگس: «همه‌اش از یک کیست لعنتی شروع شد. از لحظه‌ی زل زدن دکتر به تخم چشمام تا لحظه‌ای که محسن دستم رو گرفت و گفت تا آخرش باهاتم ؛ اما نبود. حالا من تنها بدون سینه‌هام، با بدنی نحیف توی تخت دراز کشیده‌ام و فکر می‌کنم؛ به اینکه اگر قرار بود این اتفاق برای اون بیفته اوضاع چه فرقی می‌کرد؟»
🔸مطابق با آخرین آمارها سالانه ۱۰ هزار بیمار مبتلا به #سرطان_پستان در میان زنان شناسایی می‌شوند. این بیماری که با توجه به تغییر سبک زندگی، افزایش مصرف غذاهای هورمونی و قرار گرفتن در معرض انواع آلودگی‌ها هر لحظه رو به افزایش است قربانیان زیادی را گرفتار می‌کند.
🔸اما آنچه اینجا بیش از آمار سرطان پستان و علائم پزشکی آن مدنظر است پس‌لرزه‌های آن برای زن در مواجهه با شریک زندگی است.
🔸اگر از منظر قانونی به این پدیده نگاه کنیم در شروط ضمن عقد ذکر شده که «زن باید سالم باشد». یکی از عمده دلایلی که موجب طلاق بعد از ابتلا برای زنان است. با وجود اینکه مسئله‌ی سلامت برای مردان نیز ذکر شده است اما در عمل بیشتر دستاویزی مردانه برای طلاق تلقی می‌شود.
🔸تحقیقی در این زمینه نشان داده که ۹۰ درصد زنان مبتلا به سرطان پستان فعالیت #جنسی خود را بعد از درمان ادامه داده‌اند اما اغلب آنان با اختلالاتی در این زمینه مواجه شده‌اند. ۶۴ درصد از بیماران مورد بررسی در این تحقیق فقدان میل جنسی و ۴۸ درصد کاهش انگیزه‌ی جنسی را تجربه کرده‌اند.
🔸هنگامی که به مطب پزشک سر می‌زدیم، بارزترین تصویر حضور زنان به تنهایی بود و تعداد اندکی از زنان با شریک خود به معاینه می‌رفتند. برخی حضور شریک را مایه‌ی شرمندگی و آزاردهنده و برخی نیز عدم تمایل مرد و یا جدایی شریک را علت تنهایی حضور در مطب پزشک می‌دانستند.
🔸شوهر طوبی سرطان دارد. طوبی که خود تحت مشاوره است می‌گوید: «در گروه‌های تلگرامی و اجتماعی زنان بسیاری هستند که از همسران مبتلا به سرطان خود (به‌خصوص سرطان اندام‌های جنسی) حمایت میکنند. چیزی که من کمتر دیده‌ام گروه‌های مردانی است که به دنبال یافتن حمایت اجتماعی برای زنان خود هستند.
🔸ساختار نابرابر جامعه‌ی مردسالار همواره در جنبه‌های مختلفی از زندگی اجتماعی مجال بروز می یابد. بیماری، اینجا بیماری سرطان، و از جنبه‌ای خاص‌تر سرطان پستان، در جامعه‌ی جنسیت‌زده زن را با مصیبت‌های فراوانی مواجه می‌کند.
🔸تاکید بر زیبایی زن، عدم استقلال مالی و کمبود گروه‌های حمایتی و مدنی مدافع زنان و عدم مجال بروز خود، برای زنان مبتلا، آنان را بیش از پیش به انزوا می‌کشاند.
🔸در جوامعی که گروه‌های حمایتی و کارگاه‌های گروه‌درمانی برای زنان مبتلا به سرطان پستان وجود دارند، زنان با بازگویی تجربه‌های خود می‌توانند به راهکارهای عملی بهتری برای مواجهه با بیماری برسند و همچنین حضور شرکای جنسی زنان در جلسات و کارگاه‌های گروهی، آگاهی آنان را در کنار آمدن با شریک بیمار خود بیشتر می‌کند.
🔸آمار جهانی طلاق در میان زنان مبتلا به سرطان اندام جنسی همچنان بیش از مردان مبتلا است که باز هم نشان‌دهنده‌ی راهی بس طولانی برای برابری جنسیتی زن و مرد است.
@bidarzani
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28099&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1
✍️شمیم شرافت
🔸نرگس: «همه‌اش از یک کیست لعنتی شروع شد. از لحظه‌ی زل زدن دکتر به تخم چشمام تا لحظه‌ای که محسن دستم رو گرفت و گفت تا آخرش باهاتم ؛ اما نبود. حالا من تنها بدون سینه‌هام، با بدنی نحیف توی تخت دراز کشیده‌ام و فکر می‌کنم؛ به اینکه اگر قرار بود این اتفاق برای اون بیفته اوضاع چه فرقی می‌کرد؟»
🔸مطابق با آخرین آمارها سالانه ۱۰ هزار بیمار مبتلا به #سرطان_پستان در میان زنان شناسایی می‌شوند. این بیماری که با توجه به تغییر سبک زندگی، افزایش مصرف غذاهای هورمونی و قرار گرفتن در معرض انواع آلودگی‌ها هر لحظه رو به افزایش است قربانیان زیادی را گرفتار می‌کند.
🔸اما آنچه اینجا بیش از آمار سرطان پستان و علائم پزشکی آن مدنظر است پس‌لرزه‌های آن برای زن در مواجهه با شریک زندگی است.
🔸اگر از منظر قانونی به این پدیده نگاه کنیم در شروط ضمن عقد ذکر شده که «زن باید سالم باشد». یکی از عمده دلایلی که موجب طلاق بعد از ابتلا برای زنان است. با وجود اینکه مسئله‌ی سلامت برای مردان نیز ذکر شده است اما در عمل بیشتر دستاویزی مردانه برای طلاق تلقی می‌شود.
🔸تحقیقی در این زمینه نشان داده که ۹۰ درصد زنان مبتلا به سرطان پستان فعالیت #جنسی خود را بعد از درمان ادامه داده‌اند اما اغلب آنان با اختلالاتی در این زمینه مواجه شده‌اند. ۶۴ درصد از بیماران مورد بررسی در این تحقیق فقدان میل جنسی و ۴۸ درصد کاهش انگیزه‌ی جنسی را تجربه کرده‌اند.
🔸هنگامی که به مطب پزشک سر می‌زدیم، بارزترین تصویر حضور زنان به تنهایی بود و تعداد اندکی از زنان با شریک خود به معاینه می‌رفتند. برخی حضور شریک را مایه‌ی شرمندگی و آزاردهنده و برخی نیز عدم تمایل مرد و یا جدایی شریک را علت تنهایی حضور در مطب پزشک می‌دانستند.
🔸شوهر طوبی سرطان دارد. طوبی که خود تحت مشاوره است می‌گوید: «در گروه‌های تلگرامی و اجتماعی زنان بسیاری هستند که از همسران مبتلا به سرطان خود (به‌خصوص سرطان اندام‌های جنسی) حمایت میکنند. چیزی که من کمتر دیده‌ام گروه‌های مردانی است که به دنبال یافتن حمایت اجتماعی برای زنان خود هستند.
🔸ساختار نابرابر جامعه‌ی مردسالار همواره در جنبه‌های مختلفی از زندگی اجتماعی مجال بروز می یابد. بیماری، اینجا بیماری سرطان، و از جنبه‌ای خاص‌تر سرطان پستان، در جامعه‌ی جنسیت‌زده زن را با مصیبت‌های فراوانی مواجه می‌کند.
🔸تاکید بر زیبایی زن، عدم استقلال مالی و کمبود گروه‌های حمایتی و مدنی مدافع زنان و عدم مجال بروز خود، برای زنان مبتلا، آنان را بیش از پیش به انزوا می‌کشاند.
🔸در جوامعی که گروه‌های حمایتی و کارگاه‌های گروه‌درمانی برای زنان مبتلا به سرطان پستان وجود دارند، زنان با بازگویی تجربه‌های خود می‌توانند به راهکارهای عملی بهتری برای مواجهه با بیماری برسند و همچنین حضور شرکای جنسی زنان در جلسات و کارگاه‌های گروهی، آگاهی آنان را در کنار آمدن با شریک بیمار خود بیشتر می‌کند.
🔸آمار جهانی طلاق در میان زنان مبتلا به سرطان اندام جنسی همچنان بیش از مردان مبتلا است که باز هم نشان‌دهنده‌ی راهی بس طولانی برای برابری جنسیتی زن و مرد است.
@bidarzani
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28099&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
پیکرهای تراشیده/ شمیم شرافت
ساختار نابرابر جامعه‌ی مردسالار همواره در جنبه‌های مختلفی از زندگی اجتماعی مجال بروز می یابد. بیماری، اینجا بیماری سرطان، و از جنبه‌ای خاص‌تر سرطان پستان، در جامعه‌ی جنسیت‌زده زن را با مصیبت‌های فراوانی مواجه می‌کند. تاکید بر زیبایی زن، عدم استقلال مالی و…
همایش امنیت زنان در فضای عمومی
یکشنبه ۲۶ آذر ماه، ساعت ۱۳ لغایت ۱۸
پردیس مرکزی دانشگاه تهران، دانشکده فنی، سالن شهید چمران
@bidarzani
@afagh_zanan
یکشنبه ۲۶ آذر ماه، ساعت ۱۳ لغایت ۱۸
پردیس مرکزی دانشگاه تهران، دانشکده فنی، سالن شهید چمران
@bidarzani
@afagh_zanan
مبارزه با #آزار_خیابانی
از شورای شهر تا #کارزارهای_اجتماعی
الهام فخاری، آمنه شیرافکن، طراوت مظفریان و غنچه قوامی
پنجشنبه ۲۳ آذر
ساعت ۴ تا ۶
@bidarzani
از شورای شهر تا #کارزارهای_اجتماعی
الهام فخاری، آمنه شیرافکن، طراوت مظفریان و غنچه قوامی
پنجشنبه ۲۳ آذر
ساعت ۴ تا ۶
@bidarzani
📌علی مطهری درباره ورود زنان به #ورزشگاه در گفت وگو با «شهروند»: حاضرم با مراجع مذاکره کنم
🔸«زنان سوری به ورزشگاه رفتند، اما زنان ایرانی نه.» این خلاصه‌ای از حواشی بازی ایران و سوریه در آخرین بازی تیم‌ملی فوتبال برای صعود به جام‌جهانی بود.
🔸حالا درحالی بعد از تمام این حرف و حدیث‌ها، آیت‌الله مکارم شیرازی ورود زنان به ورزشگاه‌ها را یک بحث انحرافی و آیت‌الله حسن ممدوحی، عضو جامعه مدرسین ورود زنان به ورزشگاه‌ها را موجب تهییج آنها دانسته که علی مطهری، نماینده مردم تهران در مجلس در گفت‌وگو با «شهروند» می‌گوید که حاضر است با مراجع قم در این‌باره مذاکره کند.
🔸٣٦ سال از آخرین حضور زنان در ورزشگاه‌ها می‌گذرد و بعضی از مسئولان در هر دولتی که سر کار آمده، گهگاه به این موضوع پرداخته‌اند؛ از دولت سیدمحمد خاتمی گرفته تا دولت‌های نهم و دهم و حالا دولت تدبیر و امید.
🔸علی مطهری نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه اگر لازم باشد، حاضر است با مراجع در این زمینه مذاکره کند، ادامه می‌دهد: «اگر اعضای فراکسیون زنان از من این درخواست را داشته باشند حاضر هستم این کار را انجام بدهم.»
🔸طیبه سیاوشی با بیان اینکه زنان مجلس به دنبال ایجاد هیاهو برای این موضوع نیستند و اجازه دهید کارها برای ورود زنان به ورزشگاه پیش برود، ادامه می‌دهد: «ما می‌خواهیم این مشکل را حل کنیم و نمی‌خواهیم بحران ایجاد کنیم.»او در آخر اضافه می‌کند: «همه به ورود زنان به ورزشگاه‌ها امیدوار باشیم و بهتر است برای این موضوع تلاش کنیم.»
🔸بهروز نعمتی، عضو هیأت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی: وضوع ورود زنان به ورزشگاه فقط دست وزیر ورزش نیست و در کمیته‌های مختلف، شورای تأمین و اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس در این زمینه نظر دارند.
@bidarzani
https://goo.gl/Cy1S7S
🔸«زنان سوری به ورزشگاه رفتند، اما زنان ایرانی نه.» این خلاصه‌ای از حواشی بازی ایران و سوریه در آخرین بازی تیم‌ملی فوتبال برای صعود به جام‌جهانی بود.
🔸حالا درحالی بعد از تمام این حرف و حدیث‌ها، آیت‌الله مکارم شیرازی ورود زنان به ورزشگاه‌ها را یک بحث انحرافی و آیت‌الله حسن ممدوحی، عضو جامعه مدرسین ورود زنان به ورزشگاه‌ها را موجب تهییج آنها دانسته که علی مطهری، نماینده مردم تهران در مجلس در گفت‌وگو با «شهروند» می‌گوید که حاضر است با مراجع قم در این‌باره مذاکره کند.
🔸٣٦ سال از آخرین حضور زنان در ورزشگاه‌ها می‌گذرد و بعضی از مسئولان در هر دولتی که سر کار آمده، گهگاه به این موضوع پرداخته‌اند؛ از دولت سیدمحمد خاتمی گرفته تا دولت‌های نهم و دهم و حالا دولت تدبیر و امید.
🔸علی مطهری نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه اگر لازم باشد، حاضر است با مراجع در این زمینه مذاکره کند، ادامه می‌دهد: «اگر اعضای فراکسیون زنان از من این درخواست را داشته باشند حاضر هستم این کار را انجام بدهم.»
🔸طیبه سیاوشی با بیان اینکه زنان مجلس به دنبال ایجاد هیاهو برای این موضوع نیستند و اجازه دهید کارها برای ورود زنان به ورزشگاه پیش برود، ادامه می‌دهد: «ما می‌خواهیم این مشکل را حل کنیم و نمی‌خواهیم بحران ایجاد کنیم.»او در آخر اضافه می‌کند: «همه به ورود زنان به ورزشگاه‌ها امیدوار باشیم و بهتر است برای این موضوع تلاش کنیم.»
🔸بهروز نعمتی، عضو هیأت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی: وضوع ورود زنان به ورزشگاه فقط دست وزیر ورزش نیست و در کمیته‌های مختلف، شورای تأمین و اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس در این زمینه نظر دارند.
@bidarzani
https://goo.gl/Cy1S7S
روزنامه شهروند
حاضرم با مراجع مذاکره کنم
اين تصوير برداشتي است از مفهوم سقف شيشه اي به اين معنا كه زنان به دليل تعصبات منفي،در راه رسيدن به مراتب بالاي شغلي به يك "سقف شيشه اي "برخورد ميكنند و نميتوانند از يك سطحي بالاتر روند
@Noghtehband
@Noghtehband
📌کار جوهر زن نیز هست: نگاهی به بحران #بیکاری زنان
✍️ سیمین کاظمی
🔸در آماری که درباره اشتغال منتشر می شود، اکنون شاخصی مورد توجه قرار گرفته که با کمی تدقیق می توان دریافت کارکرد واقعی و برداشت غالب از آن توجیه تقسیم کار جنسیتی و تأیید ایدئولوژی خانه نشینی زنان است.
🔸 این شاخص که نرخ مشارکت اقتصادی خوانده می شود بر اساس جمعیت فعال (شامل شاغلان و بیکاران بالای ده سال) محاسبه می شود، و طبق نتایج چنین محاسبه ای #نرخ_مشارکت_اقتصادی زنان در سال 1395 حدود 14.9 درصد برآورد شده است. یعنی حدود 85 درصد جمعیت زنان نه تنها شاغل نیستند بلکه حتی جز جمعیت بیکار هم محاسبه نشده اند.
🔸 از طرف دیگر در همین آمار جمعیت زنان خانه دار (که از نظر اقتصادی جمعیت غیرفعال تلقی می شود) بیش از بیست میلیون نفر اعلام شده، و قریب به سه میلیون نفر از جمعیت زنان غیرفعال از نظر اقتصادی (که نه شاغلند و نه جز جمعیت بیکار و جویای کار) زنان دارای تحصیلات لیسانس و بیشتر از آن هستند.
🔸 در واقع چنین شاخصی به مخاطب چنین القا می کند که بخش عمده ای از زنان که بیست میلیون نفر از آنها زنان خانه دار هستند، به طور انتخابی و خودخواسته خواهان مشارکت اقتصادی نیستند و با پذیرش تقسیم کار جنسیتی خانه داری را انتخاب کرده اند؛ و علاوه بر این حتی زنان تحصیلکرده هم به مشارکت اقتصادی یعنی انتخاب شغل یا تلاش برای یافتن شغل تمایل نداشته و در خانه نشستن را به کار کردن ترجیح می دهند.
🔸جداول و نمودارهای آماری که از وضعیت اقتصادی زنان منتشر می شود اگر چه بی طرف، دقیق و علمی به نظر می رسند، اما تحلیل وضعیت اشتغال زنان بر اساس شاخصی مانند نرخ مشارکت اقتصادی، نشان دهنده ذهنیت مسلط جنسیت زده ای است که نقش اقتصادی زنان را جدی نمی گیرد و می کوشد با چنین تقسیم بندی هایی واقعیت های اجتماعی را مسخ شده و البته موجه جا بزند.
🔸چنین شاخصی اگر از دریچه ای دیگر نگریسته شود، خود می تواند بیانگر #تبعیض_جنسیتی علیه زنان در حوزه اشتغال باشد. در واقع شاخص کاهش نرخ مشارکت اقتصادی زنان، می کوشد، عدم فعالیت اقتصادی را به خودِ زنان نسبت دهد و عاملیت زنانه ای برای آن بتراشد، بدون آنکه اشاره ای به ساختاری بشود که با مسدود کردن نظامند و برنامه ریزی شده مسیر ورود زنان به حوزه اشتغال و حذف تدریجی زنان شاغل توانسته است، خیل عظیمی از زنان را از میدان رقابت بیرون کند.
🔸واقعیت این است که زنان نه تنها نسبت اشتغالشان ناچیز است، بلکه جمعیت بزرگی از آنها که زنان تحصیلکرده را هم در برمی گیرد با سرخوردگی از یافتن شغل حتی دیگر در میان جمعیت بیکار هم لحاظ نمی شوند و اکنون طبقه مجزایی به نام جمعیت غیرفعال را تشکیل می دهند. البته نباید از قلم انداخت که در میان همان جمعیت فعال اقتصادی هم نرخ بیکاری زنان 20.7 درصد است که دوبرابر نرخ بیکاری مردان برآورد می شود.
♦️متن کامل یادداشت در شماره 4 فصلنامه اقتصادی فرهنگی "نقطه بند"
@bidarzani
@drsiminkazemi
✍️ سیمین کاظمی
🔸در آماری که درباره اشتغال منتشر می شود، اکنون شاخصی مورد توجه قرار گرفته که با کمی تدقیق می توان دریافت کارکرد واقعی و برداشت غالب از آن توجیه تقسیم کار جنسیتی و تأیید ایدئولوژی خانه نشینی زنان است.
🔸 این شاخص که نرخ مشارکت اقتصادی خوانده می شود بر اساس جمعیت فعال (شامل شاغلان و بیکاران بالای ده سال) محاسبه می شود، و طبق نتایج چنین محاسبه ای #نرخ_مشارکت_اقتصادی زنان در سال 1395 حدود 14.9 درصد برآورد شده است. یعنی حدود 85 درصد جمعیت زنان نه تنها شاغل نیستند بلکه حتی جز جمعیت بیکار هم محاسبه نشده اند.
🔸 از طرف دیگر در همین آمار جمعیت زنان خانه دار (که از نظر اقتصادی جمعیت غیرفعال تلقی می شود) بیش از بیست میلیون نفر اعلام شده، و قریب به سه میلیون نفر از جمعیت زنان غیرفعال از نظر اقتصادی (که نه شاغلند و نه جز جمعیت بیکار و جویای کار) زنان دارای تحصیلات لیسانس و بیشتر از آن هستند.
🔸 در واقع چنین شاخصی به مخاطب چنین القا می کند که بخش عمده ای از زنان که بیست میلیون نفر از آنها زنان خانه دار هستند، به طور انتخابی و خودخواسته خواهان مشارکت اقتصادی نیستند و با پذیرش تقسیم کار جنسیتی خانه داری را انتخاب کرده اند؛ و علاوه بر این حتی زنان تحصیلکرده هم به مشارکت اقتصادی یعنی انتخاب شغل یا تلاش برای یافتن شغل تمایل نداشته و در خانه نشستن را به کار کردن ترجیح می دهند.
🔸جداول و نمودارهای آماری که از وضعیت اقتصادی زنان منتشر می شود اگر چه بی طرف، دقیق و علمی به نظر می رسند، اما تحلیل وضعیت اشتغال زنان بر اساس شاخصی مانند نرخ مشارکت اقتصادی، نشان دهنده ذهنیت مسلط جنسیت زده ای است که نقش اقتصادی زنان را جدی نمی گیرد و می کوشد با چنین تقسیم بندی هایی واقعیت های اجتماعی را مسخ شده و البته موجه جا بزند.
🔸چنین شاخصی اگر از دریچه ای دیگر نگریسته شود، خود می تواند بیانگر #تبعیض_جنسیتی علیه زنان در حوزه اشتغال باشد. در واقع شاخص کاهش نرخ مشارکت اقتصادی زنان، می کوشد، عدم فعالیت اقتصادی را به خودِ زنان نسبت دهد و عاملیت زنانه ای برای آن بتراشد، بدون آنکه اشاره ای به ساختاری بشود که با مسدود کردن نظامند و برنامه ریزی شده مسیر ورود زنان به حوزه اشتغال و حذف تدریجی زنان شاغل توانسته است، خیل عظیمی از زنان را از میدان رقابت بیرون کند.
🔸واقعیت این است که زنان نه تنها نسبت اشتغالشان ناچیز است، بلکه جمعیت بزرگی از آنها که زنان تحصیلکرده را هم در برمی گیرد با سرخوردگی از یافتن شغل حتی دیگر در میان جمعیت بیکار هم لحاظ نمی شوند و اکنون طبقه مجزایی به نام جمعیت غیرفعال را تشکیل می دهند. البته نباید از قلم انداخت که در میان همان جمعیت فعال اقتصادی هم نرخ بیکاری زنان 20.7 درصد است که دوبرابر نرخ بیکاری مردان برآورد می شود.
♦️متن کامل یادداشت در شماره 4 فصلنامه اقتصادی فرهنگی "نقطه بند"
@bidarzani
@drsiminkazemi
جمعه ۲۴ آذرماه از ساعت ۱۰ صبح اولین دوره رقابت های #کشتی کلاسیک #زنان در سالن خانه کشتی شماره 2 تهران برگزار می‌شود. ورود برای زنان تماشاگر آزاد است.
@bidarzani
@womenwatcher
@bidarzani
@womenwatcher
کتاب لمس خوب و لمس بد..pdf
6.8 MB
📌کتاب لمس خوب و لمس بد برای پیشگیری از #کودک_آزاری که باید کودکان تصاویر آن را رنگ کنند.
رهایی
@bidarzani
رهایی
@bidarzani
📌 گفتگو با جلوه جواهری عضو کارزار منع #خشونت_خانوادگی علیه زنان
🔸آمار خشونت‌های خانگی علیه زنان غیرقابل چشم‌پوشی است
🔸در قوانین ما دستورهای حمایتی وجود ندارد، دستورهایی که به پلیس اجازه دهد زنان خشونت‌دیده را به محل امنی ببرند یا فرد خشونت‌گر را از محل زندگی زن دور نگه دارند. در نتیجه پلیس زنان خشونت دیده را رها می‌کند تا به شکایت‌شان در وقت خود رسیدگی شود.
🔸وقتی #خشونت به روایت درمی‌آید از پنهان‌بودگی خارج می‌شود و ضمن ایجاد همدلی در میان افراد با روایت‌های مشابه، آنها را تشویق می‌کند که این مسئله را پنهان نگه ندارند، آنها درمی‌یابند که مقصر نیستند و هیچ چیز خشونت را توجیه نمی‌کند.
🔸تجربه نشان داده است که عدالت ترمیمی بسیار موثرتر از عدالت کیفری است، چرا که با خشونت‌گر هم انسانی رفتار می‌شود. بسیاری از خشونت‌گران در چرخه خشونت به آزار دیگری اقدام میکنند. اغلب در کودکی خشونت دیده‌اند و با خشونت بزرگ شده‌اند.
🔸پیش‌بینی ما این است که در سال جاری بتوانیم در شهرهای بیشتری این کارزار را گسترده سازیم. آینده این فعالیت با پایان یافتن کارزار به اتمام نمی‌رسد و فشارهای لازم از سوی جامعه مدنی نهایتا به تصویب قانونی برای منع خشونت خانوادگی می‌انجامد.
@bidarzani
متن کامل مصاحبه را می‌توانید در #میدان بخوانید👇
http://meidaan.com/archive/45256
🔸آمار خشونت‌های خانگی علیه زنان غیرقابل چشم‌پوشی است
🔸در قوانین ما دستورهای حمایتی وجود ندارد، دستورهایی که به پلیس اجازه دهد زنان خشونت‌دیده را به محل امنی ببرند یا فرد خشونت‌گر را از محل زندگی زن دور نگه دارند. در نتیجه پلیس زنان خشونت دیده را رها می‌کند تا به شکایت‌شان در وقت خود رسیدگی شود.
🔸وقتی #خشونت به روایت درمی‌آید از پنهان‌بودگی خارج می‌شود و ضمن ایجاد همدلی در میان افراد با روایت‌های مشابه، آنها را تشویق می‌کند که این مسئله را پنهان نگه ندارند، آنها درمی‌یابند که مقصر نیستند و هیچ چیز خشونت را توجیه نمی‌کند.
🔸تجربه نشان داده است که عدالت ترمیمی بسیار موثرتر از عدالت کیفری است، چرا که با خشونت‌گر هم انسانی رفتار می‌شود. بسیاری از خشونت‌گران در چرخه خشونت به آزار دیگری اقدام میکنند. اغلب در کودکی خشونت دیده‌اند و با خشونت بزرگ شده‌اند.
🔸پیش‌بینی ما این است که در سال جاری بتوانیم در شهرهای بیشتری این کارزار را گسترده سازیم. آینده این فعالیت با پایان یافتن کارزار به اتمام نمی‌رسد و فشارهای لازم از سوی جامعه مدنی نهایتا به تصویب قانونی برای منع خشونت خانوادگی می‌انجامد.
@bidarzani
متن کامل مصاحبه را می‌توانید در #میدان بخوانید👇
http://meidaan.com/archive/45256
میدان
آمار خشونت‌های خانگی علیه زنان غیرقابل چشم‌پوشی است
با وجود اینکه در تعدادی از کشورهای آسیایی و اسلامی، قانون خاصی برای مقابله با خشونت خانوادگی علیه زنان به تصویب رسیده اما در ایران هنوز قانونی برای پیشگیری از خشونت خانوادگی و حمایت از زنان خشونت‌دیده وجود ندارد. از همین رو، جمعی از وکلای دادگستری در تحقیقی…
فیلم «در جستجوی فریده» ساخته آزاده موسوی و کوروش عطائی و«زنانی با گوشواره‌های باروتی»رضا فرهمند با هفت عنوان نامزدی،پیشتاز لیست دریافت جایزه از بخش مسابقه ملی سینماحقیقت شدند.
@bidarzani
@bidarzani
📌زنان کارگر چگونه با « #آزار_جنسی» مواجه شدند؟
✍️جودیت لِوین/برگردان: پویا موحد
🔸«در ۱۸ دسامبر، او من را به انباری برد و از من خواست که یک دکمه روی شلوار او بدوزم. او از من خواست که دستم را داخل کنم و من چنین کردم، و وقتی داشتم سوزن را نخ می‌کردم، شروع به گفتن سخنانی زشت کرد و رفتار زننده‌ای نیز از او سر زد.» گرِچن کارلسون نخستین زنی نبود که رئیس‌اش او را آزار جنسی داده بود.
🔸رز مک‌گوآن هم نخستین کسی نبوده که به دلیل ترس‌اش چیزی نگفته است. ماجرایی که در ابتدا نقل شد از زبان یک کارگر انگلیسی در صنعت لباس‌دوزی در قرن نوزدهم است، حاکی از آن که آزار جنسی به قدمت وجود محل‌‌های کارِ تحت نظر مردان وجود داشته است، به عبارت دیگر، به همان قدمت و وسعت خودِ کار کردن.
🔸لین فارلی، استاد دانشگاه کورنل اصطلاح « #آزار_جنسی» را در دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی وضع کرد. قبل از آن نام‌هایی که به این کار داده می‌شد، استعاری و گمراه‌کننده بودند: «تعدی اخلاقی»، «منظورهای ناروا»، «شوخی‌های زشت»، «اغوا».
🔸چرا با گذشت صد و پنجاه سال از انقلاب صنعتی و پنجاه سال پس از آن که دومین موج فمینیسم توجه به آزار جنسی را به عنوان موضوعی سیاسی احیا کرد، ما هنوز با این موضوع درگیر هستیم؟
🔸زنان (و اقلیت‌های جنسی و جنسیتی) در محل کار دچار آزار جنسی هستند؛ در این موضوع همپوشانی وجود دارد، و ظلم اقتصادی و جنسیتی با هم اتفاق می‌افتد. اما پیشرفت پیوسته نیست.
🔸در همین حال، با وجود افزایش سهم زنان در نیروی کار، مشارکت آنها در اتحادیه‌های کارگری کاهش یافته است. بر مبنای آمارهای «دفتر آمار کار»، از زمان رکود بزرگ اقتصادی (در دهه‌ی ۱۹۳۰) تا جنگ جهانی دوم، این مشارکت در حال افزایش بوده، و در اواسط دهه‌ی ۱۹۵۰ به اوج خود یعنی ۳۵ درصد رسیده است.
🔸در دهه‌ی ۱۹۷۰، وقتی پژوهشگران از زنان می‌پرسیدند که اگر سر کار مشکلی داشته باشند به کجا مراجعه میکنند، «آنها احتمالاً می‌گفتند: به سازمان‌های یاری‌رسان یا به نماینده‌ام در کنگره زنگ می‌زنم. بعد از سال‌ها، اگر همین سؤال را بپرسیم، زنان احتمالاً جواب می‌دهند: به مادرم زنگ می‌زنم! حدود سال ۲۰۰۰، زن‌ها شروع به گفتن این جمله کردند: به خداوند پناه می‌برم! اکنون چنین می‌گویند: من فقط به خودم اتکا دارم.»
🔸به لطف #فمینیسم، اعتماد به نفس زنان و کنترل‌شان بر زندگی اجتماعی و خانوادگی خود مستحکم شد. اما به طور همزمان، «قدرت واقعی» آنها به همراه قدرت مؤسساتی که به نمایندگی آنها سخن می‌گفتند، کم شد. او می‌گوید: «زنان به طور فردی قوی‌تر و از لحاظ تأثیرگذاری ضعیف‌تر شدند.»
🔸فعالان اتحادیه‌های کارگری بریتانیا به خاطر مرد بودن از رئیس‌های مرد خود دفاع نمی‌کردند یا از خطای آنها چشم نمی‌پوشیدند. لمبرتز می‌نویسد که «لازم است که "وحدت مردانه"ی فرضی میان صاحب‌مقامان و مردانی که از گناهانشان چشم‌پوشی میکنند، فدای وحدت اتحادیه شود.
🔸 زیرا با سازماندهی اعتصابات و با فرستادن نمایندگان و رؤسای خود برای زیر فشار گذاشتن استخدام‌کنندگان، اتحادیه‌ها این مشکلات را در چارچوب مسائل محیط کار قرار می‌دادند و به نحو ضمنی این زنان فقط زن یا موجود جنسی قلمداد نمی‌شدند، بلکه آنها کارگران مورد استثمار قلمداد می‌شدند که با رفتار غیر قابل پذیرش در محیط کار مواجه شده‌اند.»
@bidarzani
http://www.aasoo.org/fa/articles/1065
✍️جودیت لِوین/برگردان: پویا موحد
🔸«در ۱۸ دسامبر، او من را به انباری برد و از من خواست که یک دکمه روی شلوار او بدوزم. او از من خواست که دستم را داخل کنم و من چنین کردم، و وقتی داشتم سوزن را نخ می‌کردم، شروع به گفتن سخنانی زشت کرد و رفتار زننده‌ای نیز از او سر زد.» گرِچن کارلسون نخستین زنی نبود که رئیس‌اش او را آزار جنسی داده بود.
🔸رز مک‌گوآن هم نخستین کسی نبوده که به دلیل ترس‌اش چیزی نگفته است. ماجرایی که در ابتدا نقل شد از زبان یک کارگر انگلیسی در صنعت لباس‌دوزی در قرن نوزدهم است، حاکی از آن که آزار جنسی به قدمت وجود محل‌‌های کارِ تحت نظر مردان وجود داشته است، به عبارت دیگر، به همان قدمت و وسعت خودِ کار کردن.
🔸لین فارلی، استاد دانشگاه کورنل اصطلاح « #آزار_جنسی» را در دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی وضع کرد. قبل از آن نام‌هایی که به این کار داده می‌شد، استعاری و گمراه‌کننده بودند: «تعدی اخلاقی»، «منظورهای ناروا»، «شوخی‌های زشت»، «اغوا».
🔸چرا با گذشت صد و پنجاه سال از انقلاب صنعتی و پنجاه سال پس از آن که دومین موج فمینیسم توجه به آزار جنسی را به عنوان موضوعی سیاسی احیا کرد، ما هنوز با این موضوع درگیر هستیم؟
🔸زنان (و اقلیت‌های جنسی و جنسیتی) در محل کار دچار آزار جنسی هستند؛ در این موضوع همپوشانی وجود دارد، و ظلم اقتصادی و جنسیتی با هم اتفاق می‌افتد. اما پیشرفت پیوسته نیست.
🔸در همین حال، با وجود افزایش سهم زنان در نیروی کار، مشارکت آنها در اتحادیه‌های کارگری کاهش یافته است. بر مبنای آمارهای «دفتر آمار کار»، از زمان رکود بزرگ اقتصادی (در دهه‌ی ۱۹۳۰) تا جنگ جهانی دوم، این مشارکت در حال افزایش بوده، و در اواسط دهه‌ی ۱۹۵۰ به اوج خود یعنی ۳۵ درصد رسیده است.
🔸در دهه‌ی ۱۹۷۰، وقتی پژوهشگران از زنان می‌پرسیدند که اگر سر کار مشکلی داشته باشند به کجا مراجعه میکنند، «آنها احتمالاً می‌گفتند: به سازمان‌های یاری‌رسان یا به نماینده‌ام در کنگره زنگ می‌زنم. بعد از سال‌ها، اگر همین سؤال را بپرسیم، زنان احتمالاً جواب می‌دهند: به مادرم زنگ می‌زنم! حدود سال ۲۰۰۰، زن‌ها شروع به گفتن این جمله کردند: به خداوند پناه می‌برم! اکنون چنین می‌گویند: من فقط به خودم اتکا دارم.»
🔸به لطف #فمینیسم، اعتماد به نفس زنان و کنترل‌شان بر زندگی اجتماعی و خانوادگی خود مستحکم شد. اما به طور همزمان، «قدرت واقعی» آنها به همراه قدرت مؤسساتی که به نمایندگی آنها سخن می‌گفتند، کم شد. او می‌گوید: «زنان به طور فردی قوی‌تر و از لحاظ تأثیرگذاری ضعیف‌تر شدند.»
🔸فعالان اتحادیه‌های کارگری بریتانیا به خاطر مرد بودن از رئیس‌های مرد خود دفاع نمی‌کردند یا از خطای آنها چشم نمی‌پوشیدند. لمبرتز می‌نویسد که «لازم است که "وحدت مردانه"ی فرضی میان صاحب‌مقامان و مردانی که از گناهانشان چشم‌پوشی میکنند، فدای وحدت اتحادیه شود.
🔸 زیرا با سازماندهی اعتصابات و با فرستادن نمایندگان و رؤسای خود برای زیر فشار گذاشتن استخدام‌کنندگان، اتحادیه‌ها این مشکلات را در چارچوب مسائل محیط کار قرار می‌دادند و به نحو ضمنی این زنان فقط زن یا موجود جنسی قلمداد نمی‌شدند، بلکه آنها کارگران مورد استثمار قلمداد می‌شدند که با رفتار غیر قابل پذیرش در محیط کار مواجه شده‌اند.»
@bidarzani
http://www.aasoo.org/fa/articles/1065
آسو
زنان کارگر چگونه با «آزار جنسی» مواجه شدند؟ | آسو
به دنبال افشای «آزار جنسی» برخی از زنان سرشناس از سوی مردان صاحب قدرت اقتصادی و سیاسی، بحث‌ها درباره‌ی یافتن راه حل‌هایی برای از بین بردن این پدیده، به ویژه در محیط‌های کاری، شدت گرفته است. در این