📌نگاهی به فیلم ژان دیلمن، ساخته شانتال آکرمن
(زنان همچون کارگران رایگان خانگی)
✍طاهره جوركش
🔸"ژان دیلمن، شماره ۲۳ خیابان کامرس کوئی،۱۰۸۰ پروکسل" نام فیلمی است به کارگردانی و نویسندگی شانتال آکرمن، محصول سال ۱۹۷۶ کشور بلژیک.
🔸آکرمن را به عنوان کارگردانی فمینیست و آوانگارد می‌شناسند که بیشتر #فیلم‌هایش واقع گرایانه و تجربه گراست. "ژان دیلمن" با بازی دلفین سیریگ، ۳ شبانه روز از روزمرگی‌های یک زن بیوه خانه‌دار را به تصویر می‌کشد که با پسرش زندگی می‌کند. ما ۳ روز را با ژان زندگی می‌کنیم. بسیاری از کارها با تمام جزئیات نشان داده می‌شود. درواقع آکرمن می‌خواهد کار خانگیِ پنهان شده را آشکار کند. او به خوبی نشان می‌دهد در خانه ژان، تقسیم کار خانگی هیچ معنایی ندارد و انجام تمام کارهای خانه بر عهده اوست. او چنان با دقت كارهاي مربوط به پسرش را انجام می‌دهد که گویی وظیفه دیگری جز خدمت به پسرش ندارد. با این که ظاهرا ژان از كارهاي خانه خسته نمی‌شود و آن را وظایف خودش می‌داند، اما بیننده از دیدن این همه کار که بسیار طولانی و دقیق نشان داده می شود، به ستوه می‌آید.
🔸آکرمن قصد دارد تکراری و یکنواخت بودن کار خانگی را نشان دهد و این پیام را برساند که کار خانگی، کار است و باید به رسمیت شناخته شود.
🔸 آن اوکلی نخستین جامعه شناس فمینیست است که دقیقا ۲سال پیش از ساخت فیلم (۱۹۷۴) به طور جدی به بررسی تقسیم کار در خانه پرداخت و به کارهای خانگی به منزله کار نگریست.
🔸در پایانِ روز سوم، ژان، این زن آرام و تنها که از خانه‌داری و درآمدِ به دست آمده از روسپی‌گری‌اش راضی به نظر می‌رسد، ناگهان حرکتی می‌کند که نشان می دهد چطور یک زن ممکن است در برابر ستمی که به او می‌شود، سکوت را بشکند و از هم بپاشد.
به طور کلی می توان گفت این ایدئولوژی‌های مردسالار است که باعث شده روسپیگری مشروعیت داشته باشد و همچنان ادامه بیابد. ژان به قول سیمون دوبووار، یک روسپی متشخص است.
🔸به طور کلی آکرمن در این فیلم نگاه دقیقی به کارهای تکراری و ضروری خانه دارد که به طور منظم باید انجام شوند؛ نظافت، آشپزی، شست و شو، دوخت و دوز، خرید روزانه و... که معمولا بر عهده زنان است. کارهای خانه از دید عموم پنهان مانده و بدون چشم داشت مادی و اغلب از روی عشق و علاقه انجام می شود. آکرمن نشان می دهد کار خانگی، یک کار واقعی است و در صورتی که فعالیت زنان، محدود به آن باشد، همبستگی زنان را دشوار می‌کند؛ زیرا فعالیتی است که در تنهایی انجام می‌شود و زنان سعی دارند تا جایی که ممکن است از کار در خانه احساس رضایت کنند. ژان به تنهایی در خانه مشغول فعالیت است، هیچ دوست و هم صحبتی ندارد، گویی کار خانه او را از همه دور کرده است...
@bidarzani
پی نوشت:
1. جنس دوم (جلد ۲)، سیمون دوبووار، ترجمه قاسم صنعوی، فصل هشت (فاحشگان و روسپیان متشخص)، نشر توس
2. جامعه شناسی زنان، پاملا آبوت و کلر والاس، ترجمه منیژه نجم عراقی، صفحه ۱۷۲و ۱۷۹ نشر نی
yon.ir/Mq9Km
(زنان همچون کارگران رایگان خانگی)
✍طاهره جوركش
🔸"ژان دیلمن، شماره ۲۳ خیابان کامرس کوئی،۱۰۸۰ پروکسل" نام فیلمی است به کارگردانی و نویسندگی شانتال آکرمن، محصول سال ۱۹۷۶ کشور بلژیک.
🔸آکرمن را به عنوان کارگردانی فمینیست و آوانگارد می‌شناسند که بیشتر #فیلم‌هایش واقع گرایانه و تجربه گراست. "ژان دیلمن" با بازی دلفین سیریگ، ۳ شبانه روز از روزمرگی‌های یک زن بیوه خانه‌دار را به تصویر می‌کشد که با پسرش زندگی می‌کند. ما ۳ روز را با ژان زندگی می‌کنیم. بسیاری از کارها با تمام جزئیات نشان داده می‌شود. درواقع آکرمن می‌خواهد کار خانگیِ پنهان شده را آشکار کند. او به خوبی نشان می‌دهد در خانه ژان، تقسیم کار خانگی هیچ معنایی ندارد و انجام تمام کارهای خانه بر عهده اوست. او چنان با دقت كارهاي مربوط به پسرش را انجام می‌دهد که گویی وظیفه دیگری جز خدمت به پسرش ندارد. با این که ظاهرا ژان از كارهاي خانه خسته نمی‌شود و آن را وظایف خودش می‌داند، اما بیننده از دیدن این همه کار که بسیار طولانی و دقیق نشان داده می شود، به ستوه می‌آید.
🔸آکرمن قصد دارد تکراری و یکنواخت بودن کار خانگی را نشان دهد و این پیام را برساند که کار خانگی، کار است و باید به رسمیت شناخته شود.
🔸 آن اوکلی نخستین جامعه شناس فمینیست است که دقیقا ۲سال پیش از ساخت فیلم (۱۹۷۴) به طور جدی به بررسی تقسیم کار در خانه پرداخت و به کارهای خانگی به منزله کار نگریست.
🔸در پایانِ روز سوم، ژان، این زن آرام و تنها که از خانه‌داری و درآمدِ به دست آمده از روسپی‌گری‌اش راضی به نظر می‌رسد، ناگهان حرکتی می‌کند که نشان می دهد چطور یک زن ممکن است در برابر ستمی که به او می‌شود، سکوت را بشکند و از هم بپاشد.
به طور کلی می توان گفت این ایدئولوژی‌های مردسالار است که باعث شده روسپیگری مشروعیت داشته باشد و همچنان ادامه بیابد. ژان به قول سیمون دوبووار، یک روسپی متشخص است.
🔸به طور کلی آکرمن در این فیلم نگاه دقیقی به کارهای تکراری و ضروری خانه دارد که به طور منظم باید انجام شوند؛ نظافت، آشپزی، شست و شو، دوخت و دوز، خرید روزانه و... که معمولا بر عهده زنان است. کارهای خانه از دید عموم پنهان مانده و بدون چشم داشت مادی و اغلب از روی عشق و علاقه انجام می شود. آکرمن نشان می دهد کار خانگی، یک کار واقعی است و در صورتی که فعالیت زنان، محدود به آن باشد، همبستگی زنان را دشوار می‌کند؛ زیرا فعالیتی است که در تنهایی انجام می‌شود و زنان سعی دارند تا جایی که ممکن است از کار در خانه احساس رضایت کنند. ژان به تنهایی در خانه مشغول فعالیت است، هیچ دوست و هم صحبتی ندارد، گویی کار خانه او را از همه دور کرده است...
@bidarzani
پی نوشت:
1. جنس دوم (جلد ۲)، سیمون دوبووار، ترجمه قاسم صنعوی، فصل هشت (فاحشگان و روسپیان متشخص)، نشر توس
2. جامعه شناسی زنان، پاملا آبوت و کلر والاس، ترجمه منیژه نجم عراقی، صفحه ۱۷۲و ۱۷۹ نشر نی
yon.ir/Mq9Km