🔴 «تحلیل‌هایی پیرامون فقر در جامعه‌ی امروز ایران»/ به قلم: 🖍️ فریبا نظری


1️⃣ آنومی اجتماعی ایران، چه گروه‌هایی را به زانو درآورده است ؟
https://t.me/Sociologyofsocialgroups/726

2️⃣ معلولان و خانواده‌های شان، گروهی فراموش شده و درحال رنج و مرارت مضاعف
https://t.me/Sociologyofsocialgroups/806

3️⃣ فقر، سیاست راهبردی نظام
https://t.me/Sociologyofsocialgroups/837

4️⃣ مانور فقر در ایران
https://t.me/Sociologyofsocialgroups/838

5️⃣ فقرمطلق، هست یا نیست؟
روایت تلخ و سیاه فقرمطلق در استان سیستان و بلوچستان
https://t.me/Sociologyofsocialgroups/857


https://t.me/Sociologyofsocialgroups

🔻🔻«حمله به روحانیت، واقعیت یا اختلال هیستری جمعی ؟»

🔵 وقتی اخبار اعمال خشونت، ضرب و جرح، ایجاد ناامنی در معابر عمومی، و ترس از حضور اجتماعی تعدادی از روحانیون به نقل از برخی بزرگان حوزه ‌ی علمیه را می‌شنویم، قیاس آن با ناامنی و حملات زنجیره‌ای و آسیب‌های جسمی و روانی دانش‌آموزان دختر به ذهن متبادر می‌شود. و در ادامه این پرسش مهم شکل می‌گیرد که آیا می‌توان گفت آن‌چه برای گروهی از روحانیون رخ می‌دهد نیز نوعی اختلال هیستری جمعی همراه‌با شیطنت* و خرابکاری تعدادی طلبه؛ است؟ نظیر آن‌چه برای دانش‌آموزان دختر رخ می‌دهد؟
گرچه این دو رخداد، تفاوت های زیادی باهم دارند، ازجمله در گستره‌ و شدت حملات، در اطلاع‌رسانی این دو رویداد، و در نوع رویارویی رسمی حاکمیت و عموم جامعه نسبت به آن‌ها؛ اما نکته‌ی مهم و اساسی این است که نمی‌شود و نباید دربرابر وقایع و علت‌یابی و پیگیری و پاسخ‌گویی آن در جامعه، سیاست یک بام و دو هوا داشت.
این فرض همسان بودن پدیده‌ی هیستری جمعی یا تقلیل آن به شیطنت حمله شوندگان به‌عنوان عاملان یا مقصران حملات به طلبه‌ها و روحانیون؛ برای بیان زشتی و غیرمنطقی و نامعقول بودن این شیوه‌ی بررسی و پاسخ‌گویی به جامعه درخصوص وقایع آسیب‌رسان به گروهی از مردم ازسوی سازمان‌ها و مدیران متولی و مسئول است.
🔷چند ماه است که با مسمومیت زنجیره‌ای و حملات برهم‌زننده‌ی امنیت بخش زیادی از جامعه روبرو هستیم ولی نوع مسئولیت پذیری و پاسخ‌گویی سازمان‌های متولی و گزارش علت‌یابی نهایی وزارتخانه‌های اطلاعات و بهداشت در این ‌خصوص، غیرقابل قبول، بی‌نتیجه و نامعقول بوده و پیامدی درجهت حل معمای این رخداد غم‌انگیز و رنج‌آور نداشته است.
پذیرفتنی نیست که مشکلات و ناامنی پیش رو برای گروهی از جامعه به نام روحانیون، بااهمیت و واقعی و نیازمند رسیدگی و پیگیری قانونی باشد، درحالی‌که مصائب و ناامنی گروه دیگری از همین جامعه به نام دانش‌آموزان و خانواده‌های آنان، درنهایت نوعی اختلال هیستری جمعی و شیطنت و توهمات کودکانه تلقی شود.
👈حاکمیت باید بداند که دوگانگی در برخورد با وقایع، پذیرفتنی و منطقی نیست و با این شیوه؛ زمینه‌ی کاهش اعتماد اجتماعی جامعه نسبت به خود را بیش‌از پیش فراهم می‌آورد.
این امر به‌ویژه پس‌از اعتراضات اخیر و جنبش موسوم‌به #زن‌زندگی‌آزادی در جامعه، بسیار دارای اهمیت است و ضروریست حاکمیت با تمام توان بدان همت گمارد نه آن‌که مسیری واژگون را طی نماید.

✍️ فریبا نظری
۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲


https://t.me/Sociologyofsocialgroups/873
*پرسش از وزیر بهداشت مبنی‌بر وجود اضطراب و استرس و شیطنت دانش‌آموزان در مسمومیت های زنجیره‌ای


#زن‌زندگی‌آزادی
#نه_به_تبعیض
#مسمومیت_زنجیره‌ای_دانش‌آموزان
#اختلال_هیستری_جمعی
#پاسخ‌گویی
#کنش‌گر_باشیم
#مطالبه‌گر_باشیم

https://t.me/Sociologyofsocialgroups

🔺🔺« بحران‌های ویران‌گر کشاورزان؛ اعتراضات خاموش »


🔵 بهار، فصل طلایی فعالیت کشاورزان و باغداران است اما تقریباً  همگی آن‌ها با بحران‌های اقتصادی و زیست محیطی که برگرفته از  بحران آنومیک اجتماعی و سیاسی (بی‌هنجاری و آشفتگی) است؛ مواجه هستند و این امر نه‌تنها زیست ایشان، که چرخه‌ی زندگی گروه‌های مختلف جامعه را دچار مشکل و چالش‌های جدی می‌سازد.
باکمی دقت در اوضاع و احوال کار و معیشت در استانهای مختلف  به‌ویژه کشاورزان می‌توان دید که بحران‌های ویران‌گر منتظر هیچ رخداد سیاسی چون رفراندوم یا استیضاح و استعفای وزرا و تغییر دولت‌ها بدون تغییر سیاست‌های کژکارکرد و بحران‌زا، نمی‌مانند و گریبان مردم را به شدت می‌فشارند تا جایی‌که زندگی معمولی برایشان سخت و دست‌نیافتنی شده است.

🔷در مشاهده ‌ی میدانی و گفتگو با برخی از کشاورزان، تعدادی از مهم‌ترین این بحران‌ها را می‌توان چنین برشمرد:
۱- بحران آب و خشکسالی
۲- نبود ثبات و انضباط بازار در قیمت‌گذاری محصولات کشاورزی
۳- کمبود نهاده‌های کشاورزی و تامین نشدن به‌موقع و به‌اندازه‌ی نیاز آن‌ها ازجمله کود، بذر و سم به‌همراه افزایش بی‌رویه قیمت نهاده‌ها
۴- واردات بی رویه منجربه انباشت تولیدات داخلی مانند برنج، چای، زیتون، انواع میوه و کاهش فروش آن‌ها و درنتیجه خسارت کشاورزان
۵- بالا بودن هزینه تمام شده‌ی تولید و مراحل کاشت، داشت و برداشت
۶- هزینه‌ی بالای #آب‌بها برای کشاورزان
۷- نبود امنیت سرمایه‌گذاری داخلی
۸- فرسودگی ماشین‌آلات کشاورزی 
۹- گرانی قیمت خرید ماشین‌آلات کشاورزی نو
۱۰- افت شدید تغذیه‌ی سالم و ضروری نیروی کار به علت گرانی و تورم افسارگسیخته
۱۱- کاهش سلامت کشاورزان و خانواده هایشان 
۱۲- #مهاجرت نیروی کار جوان از روستاها به شهرها و یا خارج از کشور
۱۳- به‌جا ماندن نیروی کار سالمند در مناطق کشاورزی 
۱۴- تغییرات اقلیمی ناگهانی و آسیب به محصولات کشاورزی و باغی
۱۵- نبود تعادل میان درآمد کشاورزان و #تورم و هزینه‌های زندگی
۱۶- آلودگی نهرها و رودخانه‌ها به #پسماند زباله‌های خانگی و فاضلاب‌ها
۱۷- نبود بیمه‌ی درمانی جامع و مفید برای کشاورزان
۱۸- نداشتن #بیمه‌ی مناسب و به‌صرفه جبران خسارات محصولات کشاورزی و باغی
۱۹- پرداخت دیرهنگام خسارات بیمه‌ها
۲۰- حضور #دلالان و واسطه‌ها در بازار محصولات تولیدشده بدون نظارت و بازرسی
۲۱- بی‌توجهی در بکار بردن شیوه‌های #کشاورزی_نوین

🔸درکنار این چالش‌ها، بحران‌های وخیم محیط زیستی و اجتماعی را نیز باید درنظر گرفت:
۲۲- فرونشست زمین
۲۳- انباشت زباله در روستاها و جنگل‌ها و دشت‌ها و بی‌تفاوتی متولیان امر به این موضوع
۲۴- آلودگی بی‌رویه و غیرکارشناسی سموم شیمیایی در محصولات کشاورزی
۲۵- قطع غیرمجاز درختان
۲۶- تبدیل زمین‌های کشاورزی و باغی به مسکونی برای فروش و ساخت و ساز و کسب درآمد

👈این‌ها بخشی از مشکلات زندگی کشاورزان و باغداران و خانواده‌های آنان است که نیازمند سیاست‌ها و برنامه‌های اصولی و مدیریت سالم و کارشناسی است که سازمان‌های متولی با بودجه‌های کلان و پژوهشکده‌های متعدد تاکنون در عمل، نه‌تنها این معضلات را برطرف و کاهش نداده که برآن‌ها نیز افزوده است و هم‌وطنان زیادی را به رنج و مشقت و سختی زندگی و #فقر، دچار ساخته است.
گرچه وضعیت کشاورزان مبتلابه این چالش‌ها، از جنس #اعتراضات_خاموش است و از اعتراضات جنبش موسوم به #زن‌زندگی‌آزادی، متفاوت بنظر می‌رسند ولی اگر برای حل و رفع این مشکلات تدابیری اندیشیده نشود چه بسا به شرایط مشابه اعتراضات آب سال ۱۴۰۰ کشاورزان #اصفهان و #خوزستان بدل شده و بحران اجتماعی و سیاسی حاکمیت را دوچندان می‌نماید.
آزموده را آزمودن خطاست...


✍️ فریبا نظری
۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۲


#زن‌زندگی‌آزادی
#اعتراضات_اخیر
#اعتراضات_آب_۱۴۰۰
#کشاورزان_اصفهان
#زندگی_معمولی
#بحران_آب
#واردات_بی‌رویه
#فرونشست_زمین
#انباشت_زباله
#اعتراضات_خاموش


https://t.me/Sociologyofsocialgroups

🔰🔰« مانور تجمل‌ وزیاده‌خواهی در مجلس اصولگرای انقلابی »


🖍️ مجلس ایده‌آل و مطلوب اصول‌گرای انقلابی چه ویژگی‌هایی دارد؟ این پرسشی است که پس‌از چهار دهه از انقلاب سال ۵۷ و تشکیل یازده دوره از مجلس، به ذهن متبادر می‌شود. به‌ویژه پس‌از آخرین سخنرانی رهبری در سال جاری و اعطای صفت اصول‌گرای انقلابی به مجلس یازدهم که از قضا صریح ‌ترین و نشانه‌شناسانه‌ترین سخنرانی ایشان از آغاز اعتراضات اخیر آغازشده از سال ۱۴۰۱، دروصف بخشی از حاکمیت است.
🔹برخی از پرسش‌های مهم درجهت بازنمایی اهمیت توصیف‌ شدن #مجلس_یازدهم به اصول‌گرای انقلابی در تاریخ مجالس ادوار مختلف جمهوری اسلامی عبارتست‌از:

۱- آیا یکدست شدن عامدانه و آگاهانه‌ی هرچه بیشتر حاکمیت، سیاست راهبردی نظام است؟ 
۲- آیا اهتمام جدی برای یکی‌شدن گفتمان قوای سه‌گانه، مورد تأکید حاکمیت است؟
۳- آیا آسایش و رفاه مادی و زیستی همراه باتجمل دور از زندگی میلیون‌ها ایرانی برای طرفداران خاص نظام در لایه‌های بالای حاکمیت؛ ضروری و الزامی است؟
۴- آیا اهتمام برای زندگی لاکچری و همراه‌با تجمل این نمایندگان، ارزشی #اصول‌گرایانه و #انقلابی محسوب می‌شود؟
۵- آیا وجود نمایندگانی #مطیع و گوش‌به فرمان حاکمیت، مایه‌ی خرسندی و اطمینان خاطر است؟
۶ - آیا وجود نمایندگانی با اعتقاد عمیق به نبودن قدرت تحلیل در مردم برای انتخاب سرنوشت خود، نشانه‌‌ی اصولگرایی انقلابی و مورد تأیید و رضایت حاکمیت است؟
۷ - آیا ایده‌آل و مقبول دانستن این مجلس، درجهت همگن‌سازی طرفداران خاص حاکمیت و حمایت همه‌جانبه از آن‌ها در مسیر نوع عملکردشان است؟
۸ - آیا نبود تقابل گفتمانی میان نمایندگان مجلس درخصوص خط‌ قرمزهای نظام چون: حجاب‌اجباری، مذاکره با آمریکا، تحریم‌های جهانی، به‌رسمیت شناختن اعتراضات مردمی، و نظارت استصوابی؛ سبب تضمین بقای نظام جمهوری اسلامی و حاکمیت ولایت مطلقه‌‌ی فقیه است؟
۹ - و پرسشی بسیار مهم و ظریف، آیا وجود زیست همراه با تجمل و دهن‌کجی نمودن به عموم ملت ایران ازسوی افرادی از حاکمیت چون میرسلیم با آن ساعت و کفش برند با قیمت نجومی‌ و قالیباف با آن ماجرای سیسمونی غیرایرانی گرانقیمت مارک‌دار، و نمایندگانی که تعلق یک ماشین #شاسی‌بلند را برای نمایند‌ه‌ی مجلس، عادی و پیش‌پا افتاده و غیرتجملی شمرده و اعتراض جامعه به آن‌را گدابازی می‌دانند؛ ادامه‌ی همان مانور تجملی نیست که روزگاری جدال بر سر آن در میان سیاسیون حاکمیت؛ بخشی از سرمایه‌های این سرزمین را به باد داده و چالش‌های مهم جامعه و مشکلات و مرارت‌ها و مطالبات مردم را به‌تمسخر و بی‌اعتنایی می‌گرفت؟
👈 این پرسش‌ها و تأمل و تفکر در پاسخ‌های آن‌، آدم را به سال‌های پیشین تاریخ این کشور در دوران موسوم به #سازندگی پرتاب می‌کند. همان سال‌ها که بحث #مانور_تجمل‌، سخت و باشدت مطرح بود و خاندان و وابستگان و اطرافیان رئیس‌جمهور وقت آن دوران، به طرفداری و تأیید این #تجمل‌گرایی و رفاه طلبی و بی‌اعتنایی به مردم و آرمان‌های انقلاب سال ۵۷، منتسب و متهم بودند و بسیار مغضوب اصول‌گرایان انقلابی قرار داشتند.
و چه فرصت‌ها که در این مجال جدال، از‌کف برفت، و چه آب‌ها که بیهوده در هاون قدرت کوبیده شد، و چه لطمه‌ها و رنج‌ها و مصیبت‌ها که این سرزمین و مردمانش متحمل شدند تا صبرها سرآمد و طاقت‌ها تمام شد و اعتراضات اخیر درپس ناامیدی از دیده‌شدن مردم و احترام به آزادی و رفاه و عدالت و زندگی آبرومندانه و باعزت آن‌ها، در اعتراض به تبعیض و بی‌عدالتی با مطالبه‌ی #زن‌زندگی‌آزادی سربرآورد.
مگر کز خوی نیکان پند گیرند
وز انجام بدان عبرت پذیرند...

✍️ فریبا نظری
۶ خرداد ۱۴۰۲


#زن‌زندگی‌آزادی
#مجلس_اصول‌گرا
#مجلس_انقلابی
#مانور_تجمل
#حجاب_اجباری
#تحریم
#اعتراضات_اخیر
#زندگی_لاکچری

https://t.me/Sociologyofsocialgroups

🔴« زخم‌هایی که فراموش نمی‌شود! »


🏴🖤بیاد سوگ غم‌بار #ابوالفضل_امیرعطایی و مادر سوگ‌وارش

🔻 این‌روزها، زندگی معمولی و عادی هم بسیار سخت و طاقت‌فرسا شده است؛ اخبار روزانه‌ی مرگ و اعدام، بازداشت و صدور احکام سنگین بازداشتی‌ها، فقر شدید جامعه، تعطیلی کسب و کارها، قتل و نزاع، پیامدهای تخریب محیط زیست، گرانی مفرط همه چیز، گرسنگی و بی‌سرپناهی و بی‌پولی مردم، دروغ‌های رسانه ملی، نادیده انگاری مردم، ستم و تبعیض آشکار، تبلیغات پوچ و دروغین شهری، سخنان نسنجیده و بی‌اعتبار برخی متولیان و مسئولان، و بی‌اعتباری منطقه‌ای و جهانی؛ شرایط پرتنش و اضطراب‌آوری در فضای عمومی جامعه ایجاد نموده که آشکار و بدیهی است حاصلی جز خشم و اعتراض نخواهد داشت. 
🔹یکی‌از این عوامل مختل کننده‌ی سلامت روان عمومی جامعه؛ مواجهه‌ی حاکمیت با معترضین اعتراضات اخیر آغازشده از سال ۱۴۰۱ در جنبش موسوم به #زن‌زندگی‌آزادی است که همراه با بی‌مسئولیتی، پاسخ‌گو نبودن، نادیده‌انگاری، به رسمیت نشناختن، سرکوب، تحریف، و روایت‌سازی از وقایع و حقایق رخداده‌است که شهروندان این سرزمین را وادار و محق‌ به پرسش‌هایی بسیار بااهمیت می‌نماید:
۱- چرا حاکمیت اعتراضات مردمی را به رسمیت نمی‌شناسد؟
۲- چرا حاکمیت مسئولیت جان‌باختن صدها نفر از هم‌وطنان در شهرهای مختلف را در اعتراضات اخیر؛ نمی‌پذیرد؟
۳- مسئولیت #جان‌باختن و کشته شدن چند ده نفر از #کودکان و #نوجوانان زیر ۱۸ سال همچون: سیاوش محمودی*، پارسا رضادوست، سارینا اسماعیل‌زاده، ابوالفضل آدینه‌زاده، متین قنبرزهی، مهدی حضرتی، کیان پیرفلک، نیما شفیق‌دوست، سپهر مقصودی، اسرا پناهی، کومار درافتاده، و بسیاری دیگر و این آخری ابوالفضل امیرعطایی نوجوان ۱۶ ساله‌ی شهرری که پس‌از چندماه رنج و شکنجه دربرابر چشمان منتظر مادر برای برخاستن وسخن‌گفتن با او، جان داد؛ با کیست؟
۴- آیا این کودکان همگی در طی چند ماه تصمیم گرفتند خودکشی کنند؟ 
۵- آیا از ناکجاآباد و توسط فرازمینی‌ها، مورد اصابت گلوله‌ی جنگی، یا ساچمه‌ای یا اشک‌آور یا باتوم قرارگرفته و جان شیرین و نورسته‌ی خود را ازدست داده‌اند؟
۶- چه شخص یا سازمان یا نهاد حقیقی و حقوقی، پاسخ‌گوی مهرپایان ناگهانی بر زندگی این گل‌های خندان و سرمایه‌های بی‌مثال ایران است؟
۷- چه شخص یا سازمان یا نهاد حقیقی و حقوقی، به جرائم وحشیانه و غیرانسانی و غیرقانونی عاملان و قاتلان این فرزندان برومند ایران؛ رسیدگی می‌کند؟
۸- کدام سازمان و ارگانی، پاسخ‌گوی مرارت و رنج روانی و مصیبت جانکاه خانواده‌های این کودکان و نوجوانان جان‌باخته و مقتول است؟
۹- کدام سازمان و نهادی، توان جبران سوگ دردناک و سترگ این خانواده‌های سوگ‌وار را دارد؟
۱۰- چگونه باید بپذیریم حق ادامه‌ی زندگی از این نوجوانان و سرمایه‌های ملی دوست‌داشتنی، با قساوت تمام، سلب شده است؟ و دیگر راهی برای شکوفایی آن‌ها نیست؟
۱۱- چرا هیچ سازمان و شخص حقیقی یا حقوقی، جسارت و عدالت برعهده گرفتن این مصائب  فراموش نشدنی را ندارد؟
۱۲-  و این‌همه کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال، چگونه و به چه جرمی لایق کشته شدن دانسته شدند؟
#بای_ذنب_قتلت...
👈 چند روزی است که خبر جان‌باختن نوجوانی سیه‌چشم و سیه‌موی به نام #ابوالفضل_امیرعطایی پس‌از ماه‌ها رنج و مرارت و شکنجه را شنیده‌ایم. خبر کوتاه بود اما خواننده را به اندوهی بزرگ فروبرد. پسرک ۱۶ ساله‌ای که در اعتراضات سال ۱۴۰۱ با اصابت گلوله‌ی گاز اشک‌آور یک اسلحه‌بدست از فاصله‌ی نزدیک، به‌شدت مجروح شد و پس‌از چند ماه عذاب وجود نازنینش و رنج و شکنجه خانواده‌اش، برای همیشه به خواب رفت.
در تصویری کوتاه و جان‌خراش، دیدم که مادر پس از مدت طولانی بیهوشی ابوالفضل، عاشقانه او را خطاب کرد که دستش را بگیرد و بفشارد و با چشمان سیاه بازشده‌اش به او نگاه کند و پلکی بزند. ابوالفضل هر دو خواست مادر را اجابت کرد و سپس برای همیشه آرمید...
حال این #مادر را کسی نمی‌داند و نمی‌تواند بداند...
حال خونین‌دلان که گوید باز...
و #زخم‌هایی که فراموش نمی‌شود...
و #بخشیده نمی‌شود، و #دادخواهی می‌شود...

✍️ فریبا نظری
۸ خرداد ۱۴۰۲


https://t.me/Sociologyofsocialgroups/752👈 *سوگ سیاوش

#ابوالفضل_امیرعطایی
#اعتراضات_اخیر
#پاسخ‌گویی
#دادخواهی
#زندگی_معمولی
#سرمایه‌های_ملی_ایران
#کنش‌گر_باشیم
#مطالبه‌گر_باشیم

https://t.me/Sociologyofsocialgroups

🔰🔰« رعایت حقوق معلولان، الزام جهانی برای حکمرانی خوب»

🟢 کنوانسیون حقوق افراد دارای ناتوانی، یک معاهده‌ی بین‌المللی حقوق بشر سازمان ملل متحد است که با هدف حمایت از حقوق و عزت افراد دارای معلولیت انجام شده‌است. طرفین کنوانسیون موظف هستند که از حقوق بشر توسط معلولان حمایت کنند. این کنوانسیون به عنوان یک عامل اصلی در جنبش جهانی حقوق معلولیت به کار می‌رود و باعث می‌شود از مشاهده‌ی افراد معلول به عنوان معالجه‌ی پزشکی و حمایت‌های اجتماعی به سمت دیدن آنها به عنوان اعضای کامل و برابر جامعه با حقوق بشر استفاده شود.
این کنوانسیون اولین پیمان حقوق بشر سازمان ملل در قرن بیست و یکم بود که در سال ۲۰۰۶ تهیه و سال بعد به تصویب رسید. رسیدن به این کنوانسیون، سابقه‌ی چندین دهه تلاش و توسعه یافتگی دارد.
۱۶۰ کشور، کنوانسیون را پس از افتتاح آن در سال ۲۰۰۷ امضا کردند و ۱۲۶ کشور آن را طی پنج سال اول تصویب نمودند. ایران نیز یکی از کشورهایی است که به این کنوانسیون پیوسته و همانند سایر اعضا، موظف شده که گزارش سالانه از عملکرد و اقدامات خود دراستای اجرایی شدن این معاهده‌ی بین‌المللی به سازمان ملل ارائه دهد.
❓🔻 باتوجه به عضویت ایران در این کنوانسیون و نحوه‌ی زیست نامناسب معلولان در کشور، همواره این پرسش مهم مطرح است که این حضور بین‌المللی، چه بهره و پیامدهای مثبتی برای زیست شایسته و انسانی معلولان کشورمان داشته است؟
🔴 باوجود عضویت ایران در کنوانسیون حقوق معلولان، کاستی‌ها و خلأهای موجود در سیاست‌گذاری، اجرا و نظارت بر آن‌ها در راستای منافع جامعه‌ی معلولان کشور، هم‌چنان تداوم دارد که به برخی‌از آن‌ها اشاره می‌شود:
۱- دراولویت نبودن آگاهی‌بخشی عمومی حقوق معلولان در نهادهای آموزشی و رسانه‌ی ملی
۲- بی‌توجهی به #اشتغال 
۳- مشکلات تهیه‌ی مسکن و #سرپناه
۴- نبود مناسب‌سازی زیست فردی و خانوادگی
۵- نبود مناسب‌سازی زیست عمومی و اجتماعی 
۶- توجه نداشتن به #سلامت‌روان معلولان و خانواده‌های شان
۷- مشکلات مستمر و همیشگی خدمات بهداشتی و #درمانی شامل: کامل نبودن پوشش بیمه، گرانی شدید، دردسترس نبودن برخی‌از آن‌ها
۸- بهره‌ نبردن از مشاوره‌‌ی تخصصی مبتنی‌بر تجربه‌ی زیسته‌ی معلولان در سیاست‌گذاری‌های کلان کشور
۹- کافی نبودن میزان مستمری و حق پرستاری
۱۰- مشکلات مستمر #خدمات_آموزشی
۱۱- وجود #تبعیض در حقوق اجتماعی معلولان مانند: هزینه‌بر بودن و مناسب نبودن خدمات آموزشی، درمانی، توانبخشی، رفاهی، حمل و تقل
۱۲- نبود اراده و توجه در قوه‌ی مقننه و مجلس قانون‌گذار به ردیف اعتباری و قوانین کارآمد
۱۳- نقص برخی‌از قوانین موجود
۱۴- اجرا نشدن درست و کامل قوانین موجود
۱۵- بهره‌ نبردن از توان و ظرفیت علاقمندان به کنش‌گری در حوزه‌ی معلولان
۱۶- اطلاع‌رسانی نامناسب و ناکافی تسهیلات و خدمات اندک دستگاه‌های موجود به معلولان 
🔵 در شرایط امروز کشور، وضعیت زیست معلولان و خانواده ‌های‌شان* بسیار بغرنج و پرچالش است. درمیان جدال‌های سیاسی و قطبی‌شدن فضای جامعه به‌ویژه پس‌از مواجهه‌ی حاکمیت با اعتراضات اخیر جنبش #زن‌زندگی‌آزادی؛ اولویت‌های ضروری جامعه به حاشیه رفته و بر ابقای #حجاب‌اجباری و خاموشی اعتراضات و مطالبات مردم، متمرکز شده است. در این شرایط گروه‌هایی چون معلولان به‌ویژه با داشتن اعضای سالمند، کودک، زن سرپرست خانوار، زندانی، بیکار، بیمار روانی و جسمی؛ در شرایط نابسامان و آشفته‌ای قراردارند که در سال جاری** نیاز به رسیدگی و توجه اورژانسی، بحرانی و فوری دارد. 
🔷  برنامه‌ی توسعه‌ی سازمان ملل (UNDP) و بانک جهانی؛ ویژگی‌های حکمرانی خوب را براساس شاخص‌های هشت گانه‌‌ی زیر( به ترتیب اهمیت) مطرح کرده‌ است:
۱- مشارکت
۲- حاکمیت قانون
۳- شفافیت
۴- مسئولیت‌پذیری
۵- اجماع سازی
۶- عدالت و انصاف
۷-  اثربخشی
۸- پاسخ‌گویی
👈 اگر بر وضعیت عینی معلولان و خانواده‌های شان، متمرکز شویم و چالش‌های آنان را مشاهده نموده یا ازطریق گفت‌و‌گو با گروه‌های مختلف‌ ایشان در جریان آن قراربگیریم؛ متوجه خواهیم شد در ویژگی‌های نام‌برده، با اشکالات و کژکارکردهایی مواجه هستیم که حاصلش شرایط زیستی سخت و پررنج معلولان کشور است. مشارکت ناکافی حاکمیت و مردم، بی‌قانونی و ضمانت سلیقه‌ای آن، نبود شفافیت کافی، وجود تبعیض و بی‌عدالتی، اثربخشی ضعیف و پاسخ‌گو نبودن بسیاری از متولیان و سازمان‌ها در این شرایط زیستی پررنج و ناعادلانه‌ی معلولان؛ یک نمونه‌ی بارز از حکمرانی ناکوک و ضعیف در این سرزمین است.

✍️ فریبا نظری
۲۵ خرداد ۱۴۰۲


*معلولان و خانواده‌های شان، گروهی فراموش شده و درحال رنج و مرارت مضاعف
https://t.me/Sociologyofsocialgroups/806

**سال ۱۴۰۲، سال سیاه معلولان و خانواده‌های شان
https://t.me/Sociologyofsocialgroups/877


#کنوانسیون_حقوق_معلولان
#حق_زندگی_معمولی
#اعتراضات_اخیر
   
  https://t.me/Sociologyofsocialgroups

🔴« خدا! من شکایت می‌کنم! شکایت! »


👈این فریادها و سخنان مادر ابوالفضل را در تصاویری کوتاه در شبکه‌های اجتماعی دیدم و بسیار برآشفته و منقلب شدم...
ما انسانیم، از یک پیکریم !
عضوی از ما آزرده شده...
نباید قرار داشته باشیم!
از فریاد و سخن یک مادر داغدار!
مادر ابوالفضل آدینه‌زاده 
او بانگ می‌زند: من شکایت می‌کنم از خدا!
از تک تک امامان!
او فریاد می‌زند و ناله می‌کند که یک مادر داغدیده‌ی فرزند از دست داده را، اذیت می‌کنند و آزار می‌دهند…
او فریاد می‌زند که در مقابل چشمانش، گروهی دختر جوان و همسرش را، پدر ابوالفضل جان‌باخته را، بازداشت کرده و با خود برده‌اند و این مادر را با این کار، آزار  داده‌اند…
من و بیشتر ما، این مادر و ابوالفضل او را ندیده‌ایم، ولی باخبر شده‌ایم که #ابوالفضل_آدینه‌زاده، نوجوان ۱۷ ساله‌ای بوده که در اعتراضات اخیر پاییز ۱۴۰۱ در مشهد، با اصابت گلوله‌های متعدد ساچمه‌ای، به قتل رسیده و تاکنون به دادخواهی این خانواده نیز رسیدگی مقرون به نتیجه‌ای؛ نشده است.
و شوربختانه امروز که تولد غم‌انگیز ۱۸ سالگی ابوالفضل است، هدیه‌ی ناعادلانه و ظالمانه‌تری به این خانواده داده شده و آن هم جلوگیری از جمع خانواده و کسانی است که می‌خواستند میلاد و یاد این نوجوان جان‌باخته را بر مزارش، در گوشه‌ای از این سرزمین؛ گرامی بدارند.

آخر این چه حکایتی است دیگر؟؟
بی‌هیچ توجیه، این ظلم و ستم مضاعف است!
این پذیرفتنی نیست!
این غیرانسانی و غیرقانونی است!
هم جان فرزند ستانده شود و هم آزار و اذیت به خانواده پس‌از ماه‌ها و در هنگامه‌ی یاد و خاطره‌ی ابوالفضل در ۱۸ سال پیش…
در هنگامه‌ی توأمان سوگ‌ و لبخند تلخ...
شاید از همین روست که مادر ابوالفضل، از خدا شکایت دارد و باصدای رسا به او می‌گوید:
خدا! من شکایت می‌کنم! شکایت!
من از خدا شکایت می‌کنم!

🔻آن‌چه این زخم را عمیق تر و درد و سوگ را فزون‌تر می‌کند، انکار ابوالفضل است!
گویی ابوالفضل، از آغاز نبوده است!
و این حال آدم را دگرگون می سازد...
و این انکار و آزار مداوم مادر ابوالفضل و مادران و پدرانی چون او، ظلم است
و ظلم، ویران می‌کند هم ملک را و هم ملک را!

🌿راستی! تولدت مبارک ابوالفضل جان🌿

✍️ فریبا نظری
۲۷ خرداد ۱۴۰۲/ برابر با سالروز تولد پسر عزیزمان، ابوالفضل آدینه‌زاده


#اعتراضات_اخیر
#ابوالفضل_آدینه‌زاده
#دادخواهی
#تولدت_مبارک_ابوالفضل‌جان


https://t.me/Sociologyofsocialgroups

🔴 « وقایع کوی دانشگاه سال ۱۳۷۸، آزمون بزرگ جنبش دانشجویی و حاکمیت »/ بخش دوم


🔵  در این‌جا یک پرسش‌ مهم مطرح است که پیامدهای وقایع کوی دانشگاه تهران در سال ۷۸ به‌عنوان یک #آزمون_بزرگ و مهم جنبش دانشجویی و نیز ساختار حاکمیت، بر #اعتراضات_اجتماعی مختلف کشور در سال‌های پس‌از آن واقعه به‌ویژه بر این جنبش و سایر تشکل‌ها و جنبش‌ها تا به امروز؛ چه بوده است؟
👈 باهم برخی‌از مهمترین پیامدها و تأثیرات را مرور می‌کنیم:
۱- حضور آشکار افرادی موسوم به #لباس_شخصی در اعتراضات عمومی و رسمیت بخشیدن بدان باهدف مقابله و خاموش کردن اعتراضات و تجمعات 
۲- تفکیک خط‌مشی تشکل‌ها و گروه‌های دانشجویی ازجمله #دفترتحکیم‌وحدت به‌دنبال عدم موضع‌گیری شفاف و قاطع مورد انتظار جامعه‌ی دانشجویان از سران دولت وقت 
۳- افزایش بی‌اعتمادی به شعارهای حاکمیت و نظام درخصوص نقش و جایگاه دانشجویان و رسالت اجتماعی-سیاسی دانشگاه
۴- افزایش بی‌اعتمادی به سیستم قضایی کشور
۵- افزایش بی‌اعتمادی، بیگانگی، تقابل و فاصله با دستگاه انتظامی و پلیس کشور
۶ - خدشه به امنیت و جایگاه فضای علمی دانشگاه
۷- سرخوردگی و بی‌تفاوتی جنبش دانشجویی تا مدتی طولانی ازسویی
۸- عزم و اراده برای تقویت استقلال و هویت جنبش دانشجویی ازسویی دیگر
۹ - افزایش سخت‌گیری و محدودیت تشکل‌های دانشجویی
۱۰ - افزایش #امنیتی_شدن دانشگاه‌ها با احضار و تعلیق و اخراج دانشجویان
۱۱- افزایش فضای دو‌قطبی دانشگاه و رادیکال شدن فضای جنبش دانشجویی
۱۲- افزایش حضور کمی و کیفی بسیج دانشجویی در دانشگاه‌ها
۱۳- حذف مستقیم و فیزیکی برخی از کنش‌گران تاثیرگذار در رخداد دوم خرداد ۷۶ و حامی دانشجویان در واقعه‌ی ۱۸ تیر ۷۸؛ مانند ترور عضو شورای شهر تهران (سعید حجاریان)
۱۴- الگو برداری حاکمیت در برخورد با اعتراضات سال ۱۳۸۸ موسوم به #جنبش_سبز به‌ویژه برخورد امنیتی و خاموش‌سازی اعتراضات جنبش دانشجویی و تکرار آن به‌طور خاص در کوی دانشگاه
۱۵- الگوبرداری حاکمیت از تعطیلی فله‌ای و #توقیف_زنجیره‌ای مطبوعات و کاهش ضریب نفوذ آن به‌عنوان #رکن_چهارم_دموکراسی
۱۶- نزدیکی و ارتباط و همراهی بیشتر جنبش دانشجویی با جنبش‌های سایر گروه‌ها و صنوف هم‌چون جنبش کارگری، زنان، معلمان به‌ویژه پس‌از اعتراضات اخیر جنبش #زن‌زندگی‌آزادی
۱۷- ارتباط و هم‌کنشی بیشتر اعضای جنبش دانشجویی با ساختارهای سیاسی و اجتماعی جامعه ازجمله راه‌یابی تعدادی از کنش‌گران و فعالین دانشجویی به مجلس نمایندگان
💢 آن‌چه بدیهی و قابل توجه بنظر می‌رسد این نکته‌ی بسیار بااهمیت است که جنبش دانشجویی و دانشگاه زنده و پویا و کنش‌گر و آگاه، یک ظرفیت ویژه و ارزشمند برای جامعه ماست. جنبشی که بتواند حاکمان جامعه را #نقد کند، بر کارکرد و تصمیمات آن #نظارت داشته باشد، با ساختارهای سیاسی و فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی ، رابطه‌ی عمیق و تنگاتنگ برقرار کند، و شناخت و تعامل دوسویه‌ای از طبقات و صنوف و گروه‌های مختلف و متنوع جامعه داشته باشد تا با احساس #هویت_ملی و #منزلت_اجتماعی، در ساختن این جامعه، نقش #پیشران و پیشتاز را بدست آورد.
🔸آیا با جنبش دانشجویی این‌گونه تعامل شده است؟
🔸آیا جنبش دانشجویی در جامعه‌ی امروز ما، این هویت و منزلت را احساس می‌کند؟
👈این‌ها پرسش‌های مهمی است که فرارسیدن سالگرد وقایع کوی دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۸، بهانه‌ی خوبی برای تأمل درخصوص آن‌ها از سوی مسئولان و متولیان سیاسی کشور است.
تا چه قبول افتاد و چه درنظر آید...

✍️ فریبا نظری
۸ تیر ۱۴۰۲


#زن‌زندگی‌آزادی
#جنبش_دانشجویی
#جنبش_کارگری
#جنبش_زنان
#جنبش_معلمان


https://t.me/Sociologyofsocialgroups

🔰🔰« اعتراض یا اغتشاش؟ »
چند ابهام و پرسش به بهانه‌ی آن‌چه در فرانسه می‌گذرد


🔵 چند روزی است که شاهد رخدادهایی در برخی شهرهای فرانسه هستیم و در رسانه‌ها نیز  تحلیل و تفسیرهای متفاوتی دراین خصوص می‌خوانیم و می‌بینیم. ازجمله در بسیاری از رسانه‌هایی که مخالف اعتراضات اخیر جنبش موسوم به #زن‌زندگی‌آزادی بوده و هستند و آن را اغتشاش تعدادی اغتشاش گر با هدایت دشمنان خارجی می‌دانند؛ از رخدادهای اخیر فرانسه، باعنوان اعتراض جمع کثیری از مردم و مواجهه‌ی خشونت‌آمیز پلیس آن کشور، نام می‌برند. 
💢به‌عنوان شهروند جامعه‌ای که ماه‌هاست با اعتراضات گروه‌ها و صنوف مختلف، روبروست؛ درعین حال که کنجکاو و منتظر اقدامات و کنش سیاسی مسئولان و متولیان امور در حوزه‌های سیاسی، نظامی، اجتماعی، رسانه‌ای، و امنیتی حاکمان فرانسه هستم، پرسش‌های بسیاری نیز برایم پیش آمده است که مایلم آن را با خوانندگان درمیان بگذارم.
(پیش‌از این نیز در یادداشتی به برخی از پرسش‌ها و ابهامات به‌طور مقایسه ای اشاره کرده‌ام)*

🔸۱- چرا دولت فرانسه و در بالاترین سطح آن، رئیس جمهور این کشور، جان باختن یک نوجوان را به‌عنوان یک قتل و جنایت نابخشودنی؛ پذیرفت؟ و نه یک مرگ طبیعی با بیماری زمینه‌ای، یا خودکشی، یا حتی اقدام منجر به قتل نسبت به پلیس فرانسه؟
🔹۲- چرا در طول چند شبانه روز گذشته، باوجود کنش‌های معترضین خشمگین همراه با تخریب ادارات و وسایل نقلیه و حملات تهاجمی به پلیس حاضر در خیابان‌ها، با وجود بیش از چهل هزار نفر از نیروهای ویژه‌ی پلیس در سطح شهرها و مناطق مختلف شهرهای فرانسه، معترضین دیگری کشته نشده‌اند؟ آیا حاکمان و پلیس فرانسه، وظیفه و دستور ندارند از نظام مستقر خود حتی با کشتن معترضان خشن و تخریب‌گر؛ دفاع کنند؟ و اگر ندارند، چرا بدین شیوه عمل می‌کنند؟
🔸۳- چرا باوجود محکوم نمودن اقدامات تخریبی ناشی از خشم معترضین ازسوی رییس‌جمهور و سایر مدیران ارشد فرانسه، و دستور کنترل و جلوگیری از اعتراضات‌شان؛ هم‌چنان آن‌ها را معترضان خشمگین می‌دانند نه مشتی اغتشاش‌گر و خس و خاشاک و اراذل و اوباش؟ آیا مدیران ارشد فرانسه، حکمرانی و کشورداری نمی‌دانند؟
🔹۴- چرا حوزه‌ی امنیتی فرانسه، اجازه داد مراسم خاکسپاری نوجوان کشته شده برگزار شود؟ چرا پیکر او بدون حضور خانواده به‌طور پنهانی در جایی به خاک سپرده نشد؟
🔸۵ - چرا از حضور خبرنگاران و رسانه‌ها در انعکاس وقایع و رخدادهای خیابانی، جلوگیری نشده است؟
🔹۶- دولت و پلیس فرانسه، با بازداشت‌شدگان و خانواده‌های شان چگونه برخورد خواهد کرد؟ آیا آن‌ها را از دانشگاه و محل کار، اخراج خواهد نمود؟ آیا حقوق و بیمه‌ی آن‌ها را قطع خواهدکرد؟آیا ممکن است معترضین را برای تخریب گسترده در شهر و حمله به پلیس و مراکز دولتی، به اعدام یا حبس‌های طولانی مدت محکوم نماید؟
🔸۷- و چرا باوجود این‌همه تناقض و تفاوت تاکتیک و مواجهه میان آن‌چه در اعتراضات ایران و فرانسه ازسوی حاکمیت این دو سیستم رخ می‌دهد، هم‌چنان رسانه‌ی ملی و برخی رسانه‌های داخلی، در جایگاه ناصحی دلسوز و نگران حقوق انسان‌ها؛ در برابر اذهان آگاه ایرانیان، اخبار و تحلیل‌هایی ارائه می‌دهند که جز افزایش خشم و بی‌اعتمادی عمومی نسبت به حاکمیت، برون‌دادی نخواهد داشت؟
🔰 وجود اعتراضات در جوامع مختلف امری طبیعی و بدیهی و تاحدودی حتی نشان‌گر سلامت و بهنجاری آن است. شیوه‌ی رویارویی حاکمیت جوامع با این اعتراضات نیز، نشان‌دهنده‌ی سلامت و بهنجاری حکمرانی و کشورداری حاکمان و رهبران آن‌هاست.
در رخدادهایی نظیر ایران و فرانسه، این موضوع مهم و درخور تحلیل و توجه همه‌جانبه، در فضایی آزاد و بدون سوگیری است. تجربه مشابه در جوامع مختلف نشان داده است که بررسی درست و دقیق این‌گونه اعتراضات با به‌رسمیت شناختن آن‌ها و به‌ویژه جرقه و رخداد آغازین آن، دریچه‌ای برای رسیدن به نتایج مناسب، کنترل خشونت بیشتر، هم‌زبانی حکومت و جامعه برای رسیدن به آرامش و حل بحران پیش‌آمده خواهد بود.

✍️ فریبا نظری
۱۱ تیر ۱۴۰۲


*اعتراض یا اغتشاش؟ مسئله این است!
https://t.me/Sociologyofsocialgroups/833


#زن‌زندگی‌آزادی

https://t.me/Sociologyofsocialgroups

🔴« اصلاح‌طلب، اصول‌گرا! دیگه تمومه ماجرا! »


🔵 انتخابات دیگری در راه است، و مدتی است گفت‌وگو و بحث و جدل میان دو جریان سیاسی داخلی باعنوان #اصلاح‌طلبی و #اصول‌گرایی؛ رونق گرفته است.
گروهی به انتخابات برای #تحکیم_نظام، تأکید دارند. گروهی بر #تحریم آن اصرار می‌ورزند، و گروهی برای مشارکت در آن، چه در کسوت انتخاب شونده و چه در جایگاه انتخاب کننده؛ شرایطی پیشنهاد و یا توصیه می‌کنند. و گروهی نیز در پاسخ به این توصیه‌ها، #شرط گذاشتن و اما و اگر انتخاباتی را، نهی کرده و مشروط‌سازی را تنها ازسوی حاکمیت و نظام، مشروع و پذیرفته شده می‌دانند.
بنظر می‌رسد اما یک نکته و گزاره‌ی مهم و اساسی مورد #غفلت هردو گروه و نیز ساختار کلی حاکمیت قرار گرفته است، و آن باور و کنش #جمهور یعنی قاطبه‌ی مردم این سرزمین درباره‌ی پدیده‌ای به نام #انتخابات در شرایط و زمان کنونی است.
۱- آیا جمهور و قاطبه‌ی ایرانیان، آماده‌ی انتخابات هستند؟
۲- آیا در شرایط کنونی، تمایل به شرکت در انتخابات دارند؟
۳- آیا حاکمیت پس‌از آغاز اعتراضات اخیر آغازشده از سال ۱۴۰۱ در جنبش موسوم به #زن‌زندگی‌آزادی، هم‌چنان از #مشروعیت کافی برای برگزاری یک انتخابات برخوردار است؟
۴- آیا جریانات سیاسی داخل کشور، به‌ویژه پس‌از نوع مواجهه با اعتراضات اخیر و مطالبات گروه‌هایی از جمهور؛ هم‌چنان دارای #مقبولیت و جایگاه قابل اطمینان و توجه عمومی و اجتماعی هستند؟
۵- آیا حاکمیت، به توان و صلاحیت قدرت تشخیص و انتخاب جمهور، اعتماد دارد؟
۶- آیا الگو و #مدل آزمون نشده‌ای( به جز آن‌چه در چنددهه‌ی گذشته جریان داشته و موجب بروز نارضایتی گروه‌هایی از جمهور شده) برای پیاده‌سازی پس‌از انتخابات، جهت ارائه به جمهور جامعه؛ وجود دارد؟
۷- آیا کاستی‌ها، نواقص، خطاها، ایرادات مدل‌ها و الگوهای پیشین مدیریتی و اجرایی انتخابات گذشته، شناسایی شده است؟
🔻 پاسخ به پرسش‌های بالا، منفی یا مثبت؛ بنظر می‌رسد زمان آن رسیده که به #گزاره‌ی_خبری مهمی که در قالب #شعار در اعتراضات مختلف از سال ۱۳۹۶تا امروز از جمهور شنیده می‌شود، اعتنا شود.
پیش از آن‌که دو جریان سیاسی با زیرشاخه های خود، درگیر جدل‌های انتخاباتی شوند و خود را به مطالبات جمهور معترض، بی‌تفاوت نشان دهند؛ باید بپرسند: اگر ماجرای ما تمام است، ماجرای آغازین چیست و کدام است؟
نادیده‌انگاری و انکار این گزاره‌ی مهم خبری از درون جامعه، اصل خبر را محو و حذف نمی‌سازد و اگر دو جریان سیاسی و نیز حاکمیت به‌عنوان ذی‌نفع انتخابات؛ خوب گوش بسپارند، هم‌چنان صدایی شنیده می‌شود:
اصلاح‌طلب! اصول‌گرا!
دیگه تمومه ماجرا!

✍️ فریبا نظری
۱۴ تیر ۱۴۰۲
 
 
#زن‌زندگی‌آزادی
#اصلاح‌طلبی
#اصول‌گرایی
#انتخابات
#اعتراضات_اخیر

https://t.me/Sociologyofsocialgroups