📝 سوغات پهلوان تختی برای یاران مصدق؛ پرده‌ای که نماد یک ایستادگی تاریخی است.
در بهار ۱۳۵۶ شب شعری به مناسبت زادروز #مصدق در خانه پدر و مادرم برگزار شد، پس از سال‌ها خفقان. جمع بزرگی از مخالفان سیاسی ملی در آن شرکت کردند. مصدق، نماد آرمان و تاریخی بود.
بر دیوار اتاق، آنجا که همه رو به آن داشتند، پرده بزرگی آویزان بود منقش به چهره‌ی او. این بزرگ‌ترین تصویری بود که تا آن هنگام از مصدق دیده بودم. پرده را عصر آن روز از محل اختفایی، درون یک ساک سفری با مخفی‌کاری معمول در جابجایی محموله‌های سیاسی به خانه ما آورده بودند. همه نشانه‌ها حاکی از آن بود که آن پرده خود یک وجود تاریخی و ارزشمند است. از آن دست اشیائی که در زندگی مخالفان سیاسی بازگو کننده‌ی تاریخی هستند که در خفا حفظ می‌شود. از همین رو ست که چشم بغض و کینه‌ی گماشتگان #استبداد همیشه دنبال آن‌ها می‌گردد تا محو و نابودشان کند، تا در نبودشان حافظه را در انحصار خود بگیرد و قرائت خود را بر تاریخ جمعی تحمیل کند.
عصر آن روز پدرم چندین بار به همرزمان حزبی‌اش سفارش کرد که در صورت هجوم مأموران، پرده را به سرعت از دیوار پایین بکشند و در طبقه‌ی بالا، لای رختخوابی مخفی کنند.
بر این پرده چهره سیاه و سفیدی از مصدق بر زمینه گلی رنگی نقش شده بود. پارچه‌اش از جنس مخمل بود، نرم و سنگین. در اتاق که باز و بسته می‌شد، یا اگر کسی از کنار آن می‌گذشت، پرده به آرامی تکان می‌خورد، انگار نگاه مصدق در اتاق می‌چرخید.
از میان آنان که از آن شب به‌یادشان دارم، همچنان خاطره‌شان و تعلق به آن‌ها با من مانده است، منوچهر مسعودی و اصغر #لقایی در سال ۱۳۶۰ اعدام شدند. حسن لقایی پس از خاکسپاری فرزند اعدامی‌اش خود را کشت. #کاظم_سامی در سال ۱۳۶۷ در وطن و عبدالرحمان #برومند و شاپور #بختیار در سال ۱۳۷۰ در تبعید، قربانی قتل سیاسی شدند. هما دارابی در سال ۱۳۷۲خودسوزی کرد. پروانه و داریوش #فروهر در سال ۱۳۷۷ در همان خانه که آن شب شعر برپا شد، به دست مأموران امنیتی به قتل رسیدند. گروهی بازداشت شدند و مدت‌ها زیر شکنجه و توهین در زندان ماندند...
آن پرده مخملی را که چهره مصدق بر آن نقش خورده بود و آن شب پدرم دلشوره داشت که مبادا به دست متجاوزی بیافتد، سال‌ها بعد پیدا کردم. پدر و مادرم دیگر زنده نبودند. پرده تا شده و پیچیده در بغچه‌ای در گوشه‌ی گنجه لباس‌ها. بوی نفتالین می‌داد. بازش که کردم لمس آن مخمل انگاری نوازشی بود که از دوردست‌ها به سراغم می‌آمد. چشم‌های مصدق لابلای چین و شکن پارچه همچنان به بیننده خیره بود.
چندی بعد، آقای #شاه‌حسینی عزیزم که مدتی‌ست از دنیا رفته و یادش گرامی باشد، برایم تعریف کرد که #تختی ، آن جهان‌پهلوان آزاده و مصدقی، در یکی از سفرهایی که برای مسابقه رفته بود، از بازاری در اندونزی چند قواره پرده خریده که بر همگی‌شان چهره‌ی مصدق نقش بسته بوده است. آن‌ها را سوغاتی آورده برای دوستان نزدیکش و یکی را هم به پدرم داده است. آقای شاه‌حسینی تعریف می‌کرد و احساساتی شده بود؛ از آوازه‌ی بلند و محبوبیت فراگیر مصدق در کشورهایی که نهضت ضداستعماری و ضداستبدادی داشته‌اند، می‌گفت، از تدارکی که چیده بودند تا آن سوغاتی‌های گرانقدر در گمرک لو نروند؛ با هر جمله‌ی او بیشتر درمی‌یافتم که از آن پس مسئول حفظ آن یادگار تاریخی خواهم بود. نه تنها به خاطر خود آن یادگار، که به خاطر تلاش همه آن‌ها که تا آن روز آن تصویر مصدق را حفظ کرده بودند تا بماند برای ما و آینده، تا رشته‌‌ی کوچکی از تداوم یک ایستادگی تاریخی شود...
✍ #پرستو_فروهر ، ۱۴ اسفند ۱۳۹۷، رادیو زمانه
✅ @Shariati_Group
🆔 @mohammadmosaddegh
در بهار ۱۳۵۶ شب شعری به مناسبت زادروز #مصدق در خانه پدر و مادرم برگزار شد، پس از سال‌ها خفقان. جمع بزرگی از مخالفان سیاسی ملی در آن شرکت کردند. مصدق، نماد آرمان و تاریخی بود.
بر دیوار اتاق، آنجا که همه رو به آن داشتند، پرده بزرگی آویزان بود منقش به چهره‌ی او. این بزرگ‌ترین تصویری بود که تا آن هنگام از مصدق دیده بودم. پرده را عصر آن روز از محل اختفایی، درون یک ساک سفری با مخفی‌کاری معمول در جابجایی محموله‌های سیاسی به خانه ما آورده بودند. همه نشانه‌ها حاکی از آن بود که آن پرده خود یک وجود تاریخی و ارزشمند است. از آن دست اشیائی که در زندگی مخالفان سیاسی بازگو کننده‌ی تاریخی هستند که در خفا حفظ می‌شود. از همین رو ست که چشم بغض و کینه‌ی گماشتگان #استبداد همیشه دنبال آن‌ها می‌گردد تا محو و نابودشان کند، تا در نبودشان حافظه را در انحصار خود بگیرد و قرائت خود را بر تاریخ جمعی تحمیل کند.
عصر آن روز پدرم چندین بار به همرزمان حزبی‌اش سفارش کرد که در صورت هجوم مأموران، پرده را به سرعت از دیوار پایین بکشند و در طبقه‌ی بالا، لای رختخوابی مخفی کنند.
بر این پرده چهره سیاه و سفیدی از مصدق بر زمینه گلی رنگی نقش شده بود. پارچه‌اش از جنس مخمل بود، نرم و سنگین. در اتاق که باز و بسته می‌شد، یا اگر کسی از کنار آن می‌گذشت، پرده به آرامی تکان می‌خورد، انگار نگاه مصدق در اتاق می‌چرخید.
از میان آنان که از آن شب به‌یادشان دارم، همچنان خاطره‌شان و تعلق به آن‌ها با من مانده است، منوچهر مسعودی و اصغر #لقایی در سال ۱۳۶۰ اعدام شدند. حسن لقایی پس از خاکسپاری فرزند اعدامی‌اش خود را کشت. #کاظم_سامی در سال ۱۳۶۷ در وطن و عبدالرحمان #برومند و شاپور #بختیار در سال ۱۳۷۰ در تبعید، قربانی قتل سیاسی شدند. هما دارابی در سال ۱۳۷۲خودسوزی کرد. پروانه و داریوش #فروهر در سال ۱۳۷۷ در همان خانه که آن شب شعر برپا شد، به دست مأموران امنیتی به قتل رسیدند. گروهی بازداشت شدند و مدت‌ها زیر شکنجه و توهین در زندان ماندند...
آن پرده مخملی را که چهره مصدق بر آن نقش خورده بود و آن شب پدرم دلشوره داشت که مبادا به دست متجاوزی بیافتد، سال‌ها بعد پیدا کردم. پدر و مادرم دیگر زنده نبودند. پرده تا شده و پیچیده در بغچه‌ای در گوشه‌ی گنجه لباس‌ها. بوی نفتالین می‌داد. بازش که کردم لمس آن مخمل انگاری نوازشی بود که از دوردست‌ها به سراغم می‌آمد. چشم‌های مصدق لابلای چین و شکن پارچه همچنان به بیننده خیره بود.
چندی بعد، آقای #شاه‌حسینی عزیزم که مدتی‌ست از دنیا رفته و یادش گرامی باشد، برایم تعریف کرد که #تختی ، آن جهان‌پهلوان آزاده و مصدقی، در یکی از سفرهایی که برای مسابقه رفته بود، از بازاری در اندونزی چند قواره پرده خریده که بر همگی‌شان چهره‌ی مصدق نقش بسته بوده است. آن‌ها را سوغاتی آورده برای دوستان نزدیکش و یکی را هم به پدرم داده است. آقای شاه‌حسینی تعریف می‌کرد و احساساتی شده بود؛ از آوازه‌ی بلند و محبوبیت فراگیر مصدق در کشورهایی که نهضت ضداستعماری و ضداستبدادی داشته‌اند، می‌گفت، از تدارکی که چیده بودند تا آن سوغاتی‌های گرانقدر در گمرک لو نروند؛ با هر جمله‌ی او بیشتر درمی‌یافتم که از آن پس مسئول حفظ آن یادگار تاریخی خواهم بود. نه تنها به خاطر خود آن یادگار، که به خاطر تلاش همه آن‌ها که تا آن روز آن تصویر مصدق را حفظ کرده بودند تا بماند برای ما و آینده، تا رشته‌‌ی کوچکی از تداوم یک ایستادگی تاریخی شود...
✍ #پرستو_فروهر ، ۱۴ اسفند ۱۳۹۷، رادیو زمانه
✅ @Shariati_Group
🆔 @mohammadmosaddegh
Telegram
.
🖋 نامۀ انذاردهنده به شاه
🗓 نامه‌ای ملقب به نامه سه‌امضائه که ۲۰ماه پیش از وقوع انقلاب۵۷ به شخص اول مملکت نگاشته شد، اما با یورش لباس شخصی‌های مزدور رژیم پیشین(که روال همیشگی مستبدین است) و عوامل سرکوب و فحاشی و حمله و تهدید به نگارندگان نامه پاسخ داده شد!
🔅 بازتکرار مکرر تاریخ / عبرت از گذشته
اول آذر ۱۳۷۷، زنده‌یاد #داریوش_فروهر، سیاستمدار ملی‌گرای ایرانی در خانه‌اش به همراه همسرش، پروانۀ اسکندری به قتل رسید. چه تلخ و هراس‌آور بود...
در این پست نامه‌ای را با هم یادآوری کنیم که سه سیاستمدار ملی‌گرا در ۲۲ خرداد ۱۳۵۶ خطاب به شاه نوشتند: #فروهر، #بختیار و #سنجابی. متن نامه را در ادامه بخوانید:
📌 پیشگاه اعلی‌حضرت همایون شاهنشاهی!
فزایندگی تنگناها و نابسامانی‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور چنان دورنمای خطرناکی را در برابر دیدگان هر ایرانی قرار داده که امضاکنندگان زیر بنا بر وظیفۀ ملی و دینی در برابر خدا و خلق خدا با توجه به اینکه در مقامات پارلمانی و قضایی و دولتی کشور کسی را که صاحب تشخیص و تصمیم بوده، مسئولیت و مأموریتی غیر از پیروی از «منویات ملوکانه» داشته باشد نمی‌شناسیم و در حالی که تمام امور مملکت از طریق صدور فرمان‌ها انجام می‌شود و انتخاب نمایندگان ملت و انشای قوانین و تأسیس حزب و حتی انقلاب در کف اقتدار شخص اعلی‌حضرت قرار دارد که همۀ اختیارات و افتخارات و بنابراین مسئولیت‌ها را منحصر و متوجه به خود فرموده‌اند این مشروحه را علی‌رغم خطرات سنگین تقدیم حضور می‌نماییم.
📌 در زمانی مبادرت به چنین اقدامی می‌شود که مملکت از هر طرف در لبه‌های پرتگاه قرار گرفته، همۀ جریان‌ها به بن‌بست کشیده، نیازمندی‌های عمومی به خصوص خواروبار و مسکن با قیمت‌های تصاعدی بی‌نظیر دچار نایابی گشته، کشاورزی و دامداری رو به نیستی گذارده، صنایع نوپای ملی و نیروهای انسانی در بحران و تزلزل افتاده، تراز بازرگانی کشور و نابرابری صادرات و واردات وحشت‌آور گردیده، نفت این میراث گران‌بهای خدادادی به شدت تبذیر شده، برنامه‌های عنوان شده #اصلاح و #انقلاب ناکام مانده و از همه بدتر نادیده گرفتن حقوق انسانی و آزادی‌های فردی و اجتماعی و نقض اصول قانون اساسی همراه با خشونت‌های پلیسی به حداکثر رسیده و رواج فساد و فحشا و تملق، فضیلت بشری و اخلاق ملی را به تباهی کشانده است.
📌 حاصل تمام این اوضاع توأم با وعده‌های پایان‌ناپذیر و گزافه‌گویی‌ها و تبلیغات و تحمیل جشن‌ها و تظاهرات، نارضایی و نومیدی عمومی و ترک وطن و خروج سرمایه‌ها و عصیان نسل جوان شده که عاشقانه داوطلب زندان و شکنجه و مرگ می‌گردند و دست به کارهایی می‌زنند که دستگاه حاکمه آن را خرابکاری و خیانت و خود آن‌ها، فداکاری و شرافت می‌نامند.
📌 این همه ناهنجاری در وضع زندگی ملی را ناگزیر باید مربوط به طرز مدیریت مملکت دانست، مدیریتی که بر خلاف نص صریح قانون اساسی و اعلامیۀ جهانی #حقوق‌بشر جنبۀ فردی و استبدادی در آرایش نظام شاهنشاهی پیدا کرده‌است. در حالی که «نظام شاهنشاهی» خود برداشتی کلی از نهاد اجتماعی حکومت در پهنۀ تاریخ #ایران می‌باشد که با انقلاب #مشروطیت دارای تعریف قانونی گردیده و در قانون اساسی و متمم آن حدود «حقوق سلطنت» بدون کوچکترین ابهامی تعیین و «قوای مملکت ناشی از ملت» و«شخص پادشاه از مسئولیت مبری» شناخته شده‌است.
📌 در روزگار کنونی و موقعیت جغرافیایی حساس کشور ما ادارۀ امور چنان پیچیده گردیده که توفیق در آن تنها با استمداد از همکاری صمیمانۀ تمام نیروهای مردم در محیطی آزاد و قانونی و با احترام به شخصیت انسان‌ها امکان‌پذیر می‌شود. این مشروحۀ سرگشاده به مقامی تقدیم می‌گردد که چند سال پیش در دانشگاه هاروارد فرموده‌اند:
«نتیجۀ تجاوز به آزادی‌های فردی و عدم توجه به احتیاجات روحی انسان‌ها ایجاد سرخوردگی است و افراد سرخورده راه منفی پیش می‌گیرند تا ارتباط خود را با همۀ مقررات و سنن اجتماعی قطع کنند و تنها وسیلۀ رفع این سرخوردگی‌ها احترام به شخصیت و آزادی افراد و ایمان به این حقیقت‌هاست که انسان‌ها بردۀ دولت نیستند و بلکه دولت خدمتگزار افراد مملکت است».
👈 و نیز به تازگی در مشهد مقدس اعلام فرموده‌اید:
«رفع عیب به وسیلۀ هفت‌تیر نمی‌شود و بلکه به وسیلۀ جهاد اجتماعی می‌توان علیه فساد مبارزه کرد.»
بنابراین تنها راه باز گشت و رشد ایمان و شخصیت فردی و همکاری ملی و خلاصی از تنگناها و دشواری‌هایی که آیندۀ ایران را تهدید می‌کند ترک حکومت استبدادی، تمکین مطلق به اصول مشروطیت، احیای حقوق ملت، احترام واقعی به قانون اساسی و اعلامیۀ جهانی حقوق بشر، انصراف از حزب واحد، آزادی مطبوعات، آزادی زندانیان و تبعید شدگان سیاسی و استقرار حکومتی است که متکی بر اکثریت نمایندگان منتخب از طرف ملت باشد و خود را بر طبق قانون اساسی مسئول اداره مملکت بداند.
✅ @Shariati_Group
ـ
🗓 نامه‌ای ملقب به نامه سه‌امضائه که ۲۰ماه پیش از وقوع انقلاب۵۷ به شخص اول مملکت نگاشته شد، اما با یورش لباس شخصی‌های مزدور رژیم پیشین(که روال همیشگی مستبدین است) و عوامل سرکوب و فحاشی و حمله و تهدید به نگارندگان نامه پاسخ داده شد!
🔅 بازتکرار مکرر تاریخ / عبرت از گذشته
اول آذر ۱۳۷۷، زنده‌یاد #داریوش_فروهر، سیاستمدار ملی‌گرای ایرانی در خانه‌اش به همراه همسرش، پروانۀ اسکندری به قتل رسید. چه تلخ و هراس‌آور بود...
در این پست نامه‌ای را با هم یادآوری کنیم که سه سیاستمدار ملی‌گرا در ۲۲ خرداد ۱۳۵۶ خطاب به شاه نوشتند: #فروهر، #بختیار و #سنجابی. متن نامه را در ادامه بخوانید:
📌 پیشگاه اعلی‌حضرت همایون شاهنشاهی!
فزایندگی تنگناها و نابسامانی‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور چنان دورنمای خطرناکی را در برابر دیدگان هر ایرانی قرار داده که امضاکنندگان زیر بنا بر وظیفۀ ملی و دینی در برابر خدا و خلق خدا با توجه به اینکه در مقامات پارلمانی و قضایی و دولتی کشور کسی را که صاحب تشخیص و تصمیم بوده، مسئولیت و مأموریتی غیر از پیروی از «منویات ملوکانه» داشته باشد نمی‌شناسیم و در حالی که تمام امور مملکت از طریق صدور فرمان‌ها انجام می‌شود و انتخاب نمایندگان ملت و انشای قوانین و تأسیس حزب و حتی انقلاب در کف اقتدار شخص اعلی‌حضرت قرار دارد که همۀ اختیارات و افتخارات و بنابراین مسئولیت‌ها را منحصر و متوجه به خود فرموده‌اند این مشروحه را علی‌رغم خطرات سنگین تقدیم حضور می‌نماییم.
📌 در زمانی مبادرت به چنین اقدامی می‌شود که مملکت از هر طرف در لبه‌های پرتگاه قرار گرفته، همۀ جریان‌ها به بن‌بست کشیده، نیازمندی‌های عمومی به خصوص خواروبار و مسکن با قیمت‌های تصاعدی بی‌نظیر دچار نایابی گشته، کشاورزی و دامداری رو به نیستی گذارده، صنایع نوپای ملی و نیروهای انسانی در بحران و تزلزل افتاده، تراز بازرگانی کشور و نابرابری صادرات و واردات وحشت‌آور گردیده، نفت این میراث گران‌بهای خدادادی به شدت تبذیر شده، برنامه‌های عنوان شده #اصلاح و #انقلاب ناکام مانده و از همه بدتر نادیده گرفتن حقوق انسانی و آزادی‌های فردی و اجتماعی و نقض اصول قانون اساسی همراه با خشونت‌های پلیسی به حداکثر رسیده و رواج فساد و فحشا و تملق، فضیلت بشری و اخلاق ملی را به تباهی کشانده است.
📌 حاصل تمام این اوضاع توأم با وعده‌های پایان‌ناپذیر و گزافه‌گویی‌ها و تبلیغات و تحمیل جشن‌ها و تظاهرات، نارضایی و نومیدی عمومی و ترک وطن و خروج سرمایه‌ها و عصیان نسل جوان شده که عاشقانه داوطلب زندان و شکنجه و مرگ می‌گردند و دست به کارهایی می‌زنند که دستگاه حاکمه آن را خرابکاری و خیانت و خود آن‌ها، فداکاری و شرافت می‌نامند.
📌 این همه ناهنجاری در وضع زندگی ملی را ناگزیر باید مربوط به طرز مدیریت مملکت دانست، مدیریتی که بر خلاف نص صریح قانون اساسی و اعلامیۀ جهانی #حقوق‌بشر جنبۀ فردی و استبدادی در آرایش نظام شاهنشاهی پیدا کرده‌است. در حالی که «نظام شاهنشاهی» خود برداشتی کلی از نهاد اجتماعی حکومت در پهنۀ تاریخ #ایران می‌باشد که با انقلاب #مشروطیت دارای تعریف قانونی گردیده و در قانون اساسی و متمم آن حدود «حقوق سلطنت» بدون کوچکترین ابهامی تعیین و «قوای مملکت ناشی از ملت» و«شخص پادشاه از مسئولیت مبری» شناخته شده‌است.
📌 در روزگار کنونی و موقعیت جغرافیایی حساس کشور ما ادارۀ امور چنان پیچیده گردیده که توفیق در آن تنها با استمداد از همکاری صمیمانۀ تمام نیروهای مردم در محیطی آزاد و قانونی و با احترام به شخصیت انسان‌ها امکان‌پذیر می‌شود. این مشروحۀ سرگشاده به مقامی تقدیم می‌گردد که چند سال پیش در دانشگاه هاروارد فرموده‌اند:
«نتیجۀ تجاوز به آزادی‌های فردی و عدم توجه به احتیاجات روحی انسان‌ها ایجاد سرخوردگی است و افراد سرخورده راه منفی پیش می‌گیرند تا ارتباط خود را با همۀ مقررات و سنن اجتماعی قطع کنند و تنها وسیلۀ رفع این سرخوردگی‌ها احترام به شخصیت و آزادی افراد و ایمان به این حقیقت‌هاست که انسان‌ها بردۀ دولت نیستند و بلکه دولت خدمتگزار افراد مملکت است».
👈 و نیز به تازگی در مشهد مقدس اعلام فرموده‌اید:
«رفع عیب به وسیلۀ هفت‌تیر نمی‌شود و بلکه به وسیلۀ جهاد اجتماعی می‌توان علیه فساد مبارزه کرد.»
بنابراین تنها راه باز گشت و رشد ایمان و شخصیت فردی و همکاری ملی و خلاصی از تنگناها و دشواری‌هایی که آیندۀ ایران را تهدید می‌کند ترک حکومت استبدادی، تمکین مطلق به اصول مشروطیت، احیای حقوق ملت، احترام واقعی به قانون اساسی و اعلامیۀ جهانی حقوق بشر، انصراف از حزب واحد، آزادی مطبوعات، آزادی زندانیان و تبعید شدگان سیاسی و استقرار حکومتی است که متکی بر اکثریت نمایندگان منتخب از طرف ملت باشد و خود را بر طبق قانون اساسی مسئول اداره مملکت بداند.
✅ @Shariati_Group
ـ
Telegram
.
✳ دکتر #حسین_موسویان، رئیس شورای مرکزی #جبهه_ملی_ایران :
«ای ملیون پیرو راه #مصدق، با هم متحد شوید و به چهره‌ی هم پنجه نکشید. امروز تخریب #سنجابی یا #بختیار و کینه‌توزی نسبت به #بازرگان یا #فروهر یا #یزدی و #بنی‌صدر، جز تفرق و واگرایی نتیجه‌ای ندارد و این تفرق تنها به سود حکومت استبدادیِ نامشروع و سایر دشمنان در کمین نشسته #آزادی در این وطن است.»
✅ @Shariati_Group
🆔️ @NFIfans
«ای ملیون پیرو راه #مصدق، با هم متحد شوید و به چهره‌ی هم پنجه نکشید. امروز تخریب #سنجابی یا #بختیار و کینه‌توزی نسبت به #بازرگان یا #فروهر یا #یزدی و #بنی‌صدر، جز تفرق و واگرایی نتیجه‌ای ندارد و این تفرق تنها به سود حکومت استبدادیِ نامشروع و سایر دشمنان در کمین نشسته #آزادی در این وطن است.»
✅ @Shariati_Group
🆔️ @NFIfans
📌 ﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ اسکندری(فروهر) ﻧﻤﺎﺩ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﮐﺘﺮ #ﻣﺼﺪﻕ
ﺍﻭ ﮐﻪ ﺩﺭﺱ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺩﮐﺘﺮ #محمد_ﻣﺼﺪﻕ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:
"ﺍﺯ ﺍﻭ[ ﻣﺼﺪﻕ ] ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ #ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺭﺍ ﻭﺭﻕ ﺯﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻛﻤﺘﺮ ﻛﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﻮﻧﺎﻥ ﺍﻭ ﭘﺎﻙ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ #ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺟﺎﻥﮔﺪﺍﺯﯼ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺗﺒﻌﯿﺪ... ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺘﺨﻮان‌هاﯾﺶ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﯿﺮ #ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﻭ #ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ... ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ، ﺁﺭﻣان‌های ﻣﻠﺘﺶ ﺭﺍ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺑﺨﺸﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺮﮒ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻋﺪﻡ ﻧﯿﺴﺖ. ﺟﻮﯾﺒﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ...″
ﻣﺼﺪﻕ ﺭﺍﻫﮕﺸﺎﯼ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺁﺭﻣﺎﻧﺨﻮﺍﻫﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ، ﻧﻈﻢ ﻭ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ..
پ.ن: اول آذر - سال‌روز جنایت هولناک پروانه و داریوش #فروهر
✅ @Shariati_Group
ﺍﻭ ﮐﻪ ﺩﺭﺱ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺩﮐﺘﺮ #محمد_ﻣﺼﺪﻕ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:
"ﺍﺯ ﺍﻭ[ ﻣﺼﺪﻕ ] ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ #ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺭﺍ ﻭﺭﻕ ﺯﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻛﻤﺘﺮ ﻛﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﻮﻧﺎﻥ ﺍﻭ ﭘﺎﻙ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ #ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺟﺎﻥﮔﺪﺍﺯﯼ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺗﺒﻌﯿﺪ... ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺘﺨﻮان‌هاﯾﺶ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﯿﺮ #ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﻭ #ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ... ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ، ﺁﺭﻣان‌های ﻣﻠﺘﺶ ﺭﺍ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺑﺨﺸﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺮﮒ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻋﺪﻡ ﻧﯿﺴﺖ. ﺟﻮﯾﺒﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ...″
ﻣﺼﺪﻕ ﺭﺍﻫﮕﺸﺎﯼ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺁﺭﻣﺎﻧﺨﻮﺍﻫﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ، ﻧﻈﻢ ﻭ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ..
پ.ن: اول آذر - سال‌روز جنایت هولناک پروانه و داریوش #فروهر
✅ @Shariati_Group