🔷🔸زهرا رحیمی مدیر عامل جمعیت امام علی : هرکسی که این دادنامه را می خواند به این نتیجه می رسد که خیلی هم داد در آن نیست.


🔷💢گفتگوی اختصاصی کانال تحلیلی اکنون ، ما وشریعتی با زهرا رحیمی مدیر عامل جعمیت امام علی در رابطه با حکم دادگاه و مشکلات به وجود آمده در رابطه با بزرگترین نهاد مدنی کشور که بخش هایی از این گفتگو به شرح زیر است :


🔆جمعیت در حقیقت بازخوانی دین هست همان چیزی که بسیاری از آیات قرآنی و بسیاری از سیره نبوی وامامان ما بر آن مهر تایید زده اند یعنی در کنار مردم پارینه پوش بودن و صحبت از عدالت کردن، اگر این را مبنا قرار دهیم برای اینکه مردگی آیین ها را با دمیدن روحی که جامعه امروز به آن نیاز دارد زنده کند و این زنده کردن به آنها کارکرد ببخشد و با این کارکرد بخشیدن دوباره دین را به درون اجتماع ما بیاورد و با آوردن دین به درون اجتماع، دوباره اخلاق در جامعه بازخوانی کند و زنده کند. اخلاقی که به دلیل فراموشی دین دارد به فراموشی سپرده می شود. در حقیقت این تضاد منافع را ما داریم با افرادی که علی (ع) را به جای اینکه به عنوان مظهر عدالت، مظهر رسیدگی به کودکان، مظهر مبارزه مبارزه با فقر در جامعه مطرح کنند، علی (ع) را به عنوان یک دکان و دستک می خواهند که پشتش قایم شوند و به آن کارهایی که نتیجه اش در جامعه ما شده این همه اختلاف و بی عدالتی برسند و بنابراین آیین های جمعیت از نظر ما دقیقا آن چیزی است که دین به آن اشاره می کند.

🔆مهم ترین رکن تفاوت این است که جمعیت خودش را هیچ وقت بصورت خیریه ندیده است. اگر بخواهیم با بیان خود دکتر شریعتی صحبت کنیم، شریعتی کار را به دو قسمت تقسیم می کند یکی حسنات هست یعنی کارهای خوب دم دستی که انجام می دهیم، مثلا نان دهی. دیگری صالحات یعنی کارهای ریشه ای و ماندگار است. در حسنات شما ماهی می دهی ولی در صالحات شما اولا ماهیگیری یاد می دهی ثانیا سوال می کنی چرا به تعداد همه ماهی وجود ندارد یا اینکه چرا یک نفر ماهی زیاد دارد یکی کم ماهی دارد، چرا یک نفر همه ماهی ها را برداشته و به دیگران چیزی نرسیده. این سوال هم یک سوال ریشه ای است که برای از بین بردن ریشه های یک مساله مهم است. این سوال کردن اساس کار جمعیت است که خیلی هم مورد اقبال واقع نشده و یکی از مسائلی است که به طور آشکار در دادنامه به آن اشاره شده بحث سیاه نمایی و صحبت درباره معضلات است که فکر می کنم این جزو پررنگ ترین مواردی است که نسبت به جمعیت حساسیت ایجاد شده.

🔆 بحث تشکل های اجتماعی و نهادهای مدنی در جامعه ما یک بحث جوانی است و هنوز حتی برای کسانی که شعارش را می دهند، ماهیت این نهادها، وظایفشان، دایره فعالیتشان و اینکه مطالبه گری با نهاد مدنی گره خورده، جانیافتاده است. شما نمی توانید نهاد مدنی داشته باشید به آن بگویید مطالبه گری نکن و فقط خدمات رسانی کن. شما نمی توانید نهاد مدنی داشته باشید به آن بگویید من تو را به دنیا آورده ام و هر وقت هم بخوام از دنیا می برم. چنین گفتمانی با اصول جامعه مدنی در تضاد است. و باید دو نکته را هم اضافه کنم. یکی قیم مآب بودن این ساختار و دیگری منتی که بر سر تشکل هایی که به آن ها مجوز داده می شود گذاشته می شود. شما اگر به کسی یا جایی وابسته نباشید سال ها باید بدوید تا یک مجوز بگیرید و وقتی مجوز گرفتید مثل این است که به گنج رسیدید انقدر که سختی کشیدید و از هفت خوان گذشته‌اید و فکر می کنید برا ی حفظ چیزی که که به سختی بدست آوردید چه کاری باید انجام دهید

🔆امام موسی صدر هم مسلمانی بود که دین عملی را در همان کنار فقرا بودن و کنار محرومان بودن میدانست بدون چشم داشتن به اینکه چه کسی شیعه است، چه کسی سنی است، چه کسی مسیحی است، این همان مرام علی (ع) است که می فرمایند:"نانش دهید و از دینش مپرسید." متاسفانه یکی از مواردی که در دادنامه به عنوان جرم مطرح شده این است که شما حق داشتید به کودکان افغانستان کمک برسانید ولی حق نداشتید به کودکان پاکستان کمک برسانید.

📌 برای مطالعه کامل این گفتگو به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید.


#انحلال
#امید
#جمعیت_امام_علی
#حفظ_نهاد_مدنی
#زهرا_رحیمی
#گفتگوی_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی

🆔 @Shariati40

https://bit.ly/2OKLbEJ

🔷💢"امنیتی کردن جامعه، اخلاق همبستگی را از بین می برد"

🎙سارا شریعتی در گفتگو اختصاصی با کانال تحلیلی اکنون ما و شریعتی :

🔆سیاست امنیتی علیه نهادهای مدنی و بطور کلی جامعه مدنی بخصوص در رابطه با اتفاقی که در مورد جمعیت امام علی افتاد در شرایط حاضر که جامعه ایران در بحران های تو درتو بسر می برد از دیدگاه شما چه دستاوردی خواهد داشت؟


🔹پیش تر در یادداشتی ، از " امنیت علیه همبستگی" صحبت کرده بودم. اینکه به نام امنیت ملی، همبستگی اجتماعی را هدف قرار دهید، بدین معناست که خطر، بیرونی است، خارج از ماست و در ضرورت دارد امنیت ملی را اساس سیاستگذاری خود قرار دهیم. با این حال، جامعه شناسان اغلب یادآوری می کنند که بر عکس، ما از درون است که تهدید می شویم. از درون، بدین معنا که مهمترین خطر نه در بیرون جامعه که در درون آنست . جامعه ی کل است که امروز در معرض بحران از هم گسیختگی است. نظام تعلقات و پیوندهای اجتماعی ما بیش از هر زمان شکننده شده است. نابرابری های رو به رشد اجتماعی، شکاف های عمیقی را در جامعه به وجود آورده است و هر تحلیل گر اجتماعی به شما خواهد گفت که در چنین بستری است که خشونت می تواند ایجاد شود و همچون یک آتش، تسری پیدا کرده و گسترش یابد. از این رو به جای ممنوعیت و انحلال این نوع فعالیتهای مدنی، می بایست به نیازهای اجتماعی که وجود آنها را ضروری و اجتناب ناپذیر می کند، پاسخ داد.
در این حال دیگر سیاست برجسته سازی خطر خارجی برای تحت شعاع قرار دادن مسائل ومشکلات داخلی، راه حل نخواهد بود. چه، امنیتی کردن جامعه، به معنای ایمن کردن آن نیست، تنها اخلاق همبستگی و پیوندهای اجتماعی را از بین می برد.

🔆انحلال جمعیت امام علی توسط نهاد های حاکمیتی چه پیامی به جامعه میدهد؟

🔹ممنوع کردن این نوع فعالیتهای اجتماعی و مدنی، که جمعیت امام علی از نمونه های شاخص آنست، عملا دو پیامد دارد: یا به انفعال، سرخوردگی، سیاست زدایی و فردگرایی منجر می شود، اینکه کاری نکنی تا در امان بمانی، یا بر عکس به رادیکالیزه شدن جریانات مدنی و تعمیق شکافها ی اجتماعی می انجامد و در هر دو حال، جامعه شکننده تر و آسیب پذیرتر خواهد شد.
گویی دیده نشدن، شرط بقای فعالیت های اجتماعی است. به چشم نیامدن برای موثر بودن. این خبر بدی است برای مطالعات اجتماعی. برای آنها که فهم جامعه را در دستور کار خود قرار داده اند و در عمل می بینند، گروهها و نهادهای اجتماعی می بایست خود را از انظار پنهان کنند، تا بتوانند موجودیت و یقا یابند. در حالی که حتی با همان منطق امنیتی، این فعالیت آشکار و مجازست که قابلیت نظارت و کنترل می یابد.

#انحلال
#امنیت_علیه_نهاد_مدنی
#اخلاق_همبستگی
#جمعیت_امام_علی
#سارا_شریعتی
#گفتگوی_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی

🆔 @Shariati40

🔷💢ذره‌های تنها نتیجه‌ی جامعه‌ی مدنی ضعیف

🎙حسن محدثی ، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه در گفتگو اختصاصی با کانال تحلیلی اکنون ما وشریعتی
 
📌این روزها با توجه به رخدادهای پیش آمده در مورد جمعیت امام علی بر آن شدیم تا نظر برخی اساتید و کارشناسان این حوزه را پیرامون مساله‌ی پیش آمده جویا شویم و در مورد نقش این سازمان‌ها به گفت و گو بپردازیم که بخش هایی از این مصاحبه به شرح زیر است:

🔸ما در ایران یک مساله‌ی تاریخی داریم و این مساله تقابل یا جدایی جامعه‌ی مدنی و نظام سیاسی است. طبیعتا جامعه‌ی مدنی و نیروهای این جامعه بسیار بسیار مهم هستند؛ برای این‌که بتوانند اشکالی از خدمات را به مردم ارائه دهند و کارکردهای مختلفی داشته باشند. یکی از مهم‌ترین ویژگی آن‌ها این است که پناهی برای افراد هستند؛ افراد را از ذره بودن و جدا بودن در می‌آورند. افراد می‌توانند در جامعه‌ی مدنی و سازمان‌ها به‌هم بپیوندند و از نیروی حمایتی برخوردار شوند. مثلاً وقتی شما یک ذره هستید سازمان‌ها و نیروهای بزرگ‌تر می‌توانند به شما انواع فشارها را وارد کنند. ولی زمانی که عضو سازمانی می‌شوید می‌توانید از برخی حمایت‌های اجتماعی، حقوقی و مدنی برخوردار شوید. به‌عنوان مثال، اگر زنان ایرانی می‌توانستند حمایت شوند شاید در خیلی از زندگی‌ها ادامه نمی‌دانند و از شرایط فشار و خشونت خارج می‌شدند. اما چون در حال حاضر نمی‌توانند از حمایتی برخوردار شوند، یک ذره‌ی تنها هستند و به همین دلیل بسیار آسیب‌پذیر اند و ناچار اند بسیاری از شرایط دردناک و دشوار را تحمل کنند. به همین ترتیب، دیگر نیروهای اجتماعی و دیگر افراد هم زمانی که جامعه‌ی مدنی قوی وجود نداشته باشد، ذره‌های تنهایی هستند که در مقابل سازمان‌ها و قدرت‌های بزرگتر بی‌قدرت‌اند. بنابراین، نیروهای جامعه‌ی مدنی به‌طور کلی می‌توانند نقش حمایتی بسیار جدی را ایفا کنند. این حمایت گاهی جنبه‌ی مالی، گاهی حقوقی و گاهی آگاهی‌بخشی و .. دارد. بنابراین، نقش آن‌ها بسیار مهم و اساسی است.

🔹نیروهای خیریه یا دیگر سازمان‌های مدنی می‌توانند بخشی از رنج‌ها و دردهای مردم را پاسخ بدهند و پناهی برای آن‌ها باشند. کمک هایی ارائه کنند و در همه جای دنیا هم نقش مهمی دارند. مثلاً در سوئد یا نروژ و خیلی از کشورهای دیگر این خیریه‌ها و سازمان‌ها به حدی مشکلات جامعه‌ی خود را حل کرده‌اند که به مسائل جوامع دیگر و خارج از کشور خود معطوف شده‌اند و کمک می‌کنند؛ یعنی تا این حد تاثیرگذار و مهم هستند. ولی مشکلی که ما در ایران داریم این است که جامعه‌ی مدنی در آن ضعیف است و نظام سیاسی بسیار نیرومند. حتی من این تعبیر را به‌کار میبرم که قدرت سیاسی وحشی است و باید توسط نیرویی لگام زده شود و رام شود. هیچ نیرویی در ایران نبوده که بتواند در برابر این قدرت بایستد. مثلاً در اروپای قرون میانه فئودال‌ها وجود دارند و می‌توانند با هم پیوند داشته باشند. گاه جلوی شاه یا ملکه می‌ایستند و علیه آن‌ها توطئه و حتی سوءقصد می‌کنند. در واقع، می‌توانند انواع اعمال قدرت را به شاه بکنند. یا کلیسا این قدرت را داشته و پاپ می‌توانسته در مقابل امپراطور بایستد. بنابراین، در آن‌جا این امکان وجود داشته و نیرویی در مقابل حکومت بوده است. اما ما در ایران چنین چیزی نمی‌بینم. در نتیجه، حکومت می‌تواند تاخت و تاز کند. لذا سخت است که نیروهای مدنی در مقابل تاخت و تاز حکومت بتوانند خود را حفظ کنند تا این‌که به مرحله‌ای از تاریخ برسیم و نظام سیاسی لگام زده شود.


🔸هیچ گریزی نیست از این‌که اگر بخواهیم جامعه‌ی مدنی نیرومندی داشته باشیم افراد وارد این حوزه شوند و انجمن‌ها و سازمان‌هایی بسازند تا آینده‌ی کشور را رقم بزنند. تنها راهی که داریم همین است. زمانی که جامعه‌ی مدنی ضعیف است، بسیاری از افراد چون ذره‌های بی‌پناه و دچار بی‌قدرتی هستند، نمی‌توانند از حقوق خود دفاع کنند و مورد ستم قرار می‌گیرند. ما خیلی اوقات در معرض غارت‌گری ساختاری هستیم؛ یعنی فرد در مقابل سازمان بی‌پناه است و سازمان او را استثمار می‌کند و چون حمایتی ندارد سازمان می‌تواند حقوق او را ضایع کند. 

📌 برای مطالعه کامل این گفتگو به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید.


#نهاد_مدنی
#جامعه_مدنی
#انحلال
#جمعیت_امام_علی
#حسن_محدثی
#گفتگوی_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی
🆔 @Shariati40


https://bit.ly/3vw0xO4

🔷💢مسئولین از نگاه امنیتی به سمن ها پرهیز کنند

🎙 فیروزه صابر در گفتگو اختصاصی با کانال تحلیلی اکنون ما وشریعتی
 
📌این روزها با توجه به رخدادهای پیش آمده در مورد جمعیت امام علی بر آن شدیم تا نظر برخی اساتید و کارشناسان این حوزه را پیرامون مساله‌ی پیش آمده جویا شویم و در مورد نقش این سازمان‌ها به گفت و گو بپردازیم که بخش هایی از این مصاحبه به شرح زیر است:


🔸واقعیت این است که سازمان‌های غیردولتی هویت اجتماعی دارند و بنابراین با هویت اجتماعی باید شناخته شوند و با همین هویت نقش خود را در جامعه تعمیق دهند . ولی وقتی چتر سیاسی امنیتی بالای سر آنها قرار می‌گیرد این کمک می‌کند که آن جامعه ای که می خواهد با هویت اجتماعی مشارکت اجتماعی کند و اساساً با نگاه خیرخواهانه و انسان دوستانه می خواهد در جامعه نقش اجتماعی خودش را ایفا کند، نگران شود. در واقع مسئولین دولتی و حاکمیتی دارند که با این عینک به نهاد های مدنی نگاه می‌شود آن بُعد مشارکت اجتماعی را آسیب می‌زنند و در نتیجه مشارکت اجتماعی به خوبی صورت نمی‌گیرد و اساساً با ساختار قدرتی هم که ما داریم مشارکت اجتماعی خیلی معنا ندارد و همین دلیل هم خیلی آسیب پذیر و هزینه ها شده است.

🔹 آقایان از قدرت اجتماعی هراس دارند یعنی به جای اینکه از این استفاده مطلوب کنند در بحران ها از این نهادها استفاده مطلوب کنند که می توانند اعتماد اجتماعی را ایجاد کنند آرامش اجتماعی را ایجاد کنند. دائم می ترسند که اینها یا جاسوسند یا ارتباط با بیگانه دارند بدون هیچ دلیل و مدرکی و این را متاسفانه تعمیم هم می دهند . در نتیجه می‌خواهند جایگزین بگذارند جایگزین را هم از نهاد قدرت می گذارند . نمی‌شود که با یک تفکر امنیتی، نظامی، انتظامی و دولتی بیایند صوری ، سازمان غیردولتی درست کنند .


🔸جایی مثل جمعیت امام علی که از کودک کار حمایت می کند، علاوه بر اینکه بسته بهداشتی در بحران یا بسته معیشتی اهدا می کند در نقش آگاهی بخشی و مطالبه‌گری هم فعال است و از دولت و مسئولین هم می‌خواهد تا موضوع کودکان کار به شکل ریشه‌ای حل شود بنابراین اینجا مسئله کاملاً اجتماعی است ولی وقتی این مسائل مطرح می‌شود مسئولین مرتبط با سازمان‌های غیردولتی چون با نگاه امنیتی به موضوع نگاه می‌کنند فکر می‌کنند این آگاهی بخشی و مطالبه‌گری بعد سیاسی دارد. در صورتی که این مورد باید در موضوع سازمان‌های غیر دولتی لحاظ شود و این موضوع در اساسنامه جمعیت امام علی وجود دارد.

📌 برای مطالعه کامل این گفتگو به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید.


#انحلال
#نگاه_امنیتی
#جمعیت_امام_علی
#گفتگوی_اختصاصی
#فیروزه_صابر
#اکنون_ما_شریعتی
🆔 @Shariati40

https://bit.ly/3lo4waM

🔷💢مسئولیت اجتماعی ما به مسئولیت دینی و معنوی ما گره خورده است

🎙شارمین میمندی نژاد ؛ در گفتگو اختصاصی با کانال تحلیلی اکنون ما وشریعتی


✴این روزها با توجه به رخدادهای پیش آمده در مورد جمعیت امام علی بر آن شدیم تا با شارمین میمندی نژاد موسس جمعیت امام علی پیرامون مساله‌ی پیش آمده و بحث های نظری در رابطه با جمعیت امام علی به گفت و گو بپردازیم.

🔹به همان اندازه که دیدن کوخ‌نشین عذاب آور است، کاخ نشین هم نشانه خدشه بر عدالت اجتماعی است.


🔸ما یک هویت معنوی داریم که اگر این هویت معنوی ما بمیرد ما دیگر هیچ نداریم. ما دیگر نمی‌توانیم بگوییم یک انسان اخلاق‌مدار یا یک انسانیم؛ از ماشین هم کمتر هستیم. چه بسا خیلی از موجودات در شکل غیر اجتماعی از بودن خودشان لذت می‌برند؛ از خوردن، از خوابیدن، تولید مثل، از غرایز خودشان. ولی ما انسان اجتماعی تنها درصورتی لذت می‌بریم که بتوانیم بگوییم که حیات معنوی‌مان برقرار است. شما فکر کنید اگر اولین بار که یک بچه را دیدم و این بچه داشت فال می‌فروخت روی خودم را کج می‌کردم و می‌رفتم در جهان انتزاعی برای خودم فیلم می‌ساختم، چون رشته‌ام تئاتر و سینما بود، و محل آن بچه نمی گذاشتم، آیا می توانستم بگویم من انسانم؟

🔹کودکی که دارد در خیابان آسیب می‌بیند فرزند من است. هیچ گونه شکی در این مساله نیست. ما در جهان دینی دو نوع فرزند داریم. یک فرزند از تن داریم و یک فرزند از روح و معنویت داریم. فرزندان تنی ما ساختار فضای خصوصی ما را می‌سازند و فرزندان روحی ما، جهان معنوی و قیامت ما را می‌سازند، رستاخیز ما را می سازند. به عبارتی، انسانی که در فرزند شخصی خودش می‌ماند هیچ وقت از قبر شخصی خودش رستاخیز نخواهد کرد. چون اصلا جامعه و جهانی ندارد؛ جامعه و جهانش سوخته است. اگر فرزند معنوی در خاک و گل باشد، این آدم، جامعه و جهانی ندارد. در بحث هایی هم که یونگ می‌کند یک بقای شخصی داریم، بقای مادی، بقای زیست و حیات و یک بقای معنوی و روحانی داریم.

🔸موسی صدر یک پدیده بسیار عالی در خاورمیانه اشاره کردید که همین پدیده را هم سرکوب و منهدم کردند که متاسفانه ما به آن تجدد اسلامی نرسیدیم؛ تجدد اسلامی که در روح رفتارها و افکار امام موسی صدر بود. یعنی شیعه، سنی، یهودی، مسیحی در نظر ایشان برابر بود و کرامت داشت و ایشان در صفحه اندیشه و در رفتاری که در صفحه اندیشه‌اش ایجاد کرده بود، تمام این بندگان خدا را یکسان در سایه توحید چیده بود و رفتاری می‌کرد که رو به آینده این تجددخواهی به جایی برسد که خاور میانه دچار صلح شود. الان در دادگاه گفته‌اند که با سخنرانی که من در یک جلسه در رابطه با صلح داشته ام مشکل دارند.

🔹وای به حال مسلمانی که اسلامش بر اساس این است که تحت هیچ شرایطی اجازه چنین وضعیتی برای فرزندان جامعه مزین به دین رسول الله و تحت دین امامت شیعه نمی‌دهند و قبول ندارند که ما بچه ای داشته باشیم که روسیاه و دل‌شکسته سر در سطل زباله کند و روزی‌اش را بدست بیاورد. این آن چیزی است که شاید بعدا ایجاد تقابل کند. یعنی، جریاناتی که به مرور زمان دچار تفاخرات اجتماعی می‌شوند. یعنی از ساختارهای دینی برای خودشان، فخر و منزلت می‌خرند و دنبال این هستند که به مردم بباورانند که ما دینداریم؛ هرکسی که می‌خواهد به دین مراجعه کند باید به متن جامعه و شاهدانی چون ما مراجعه کند. هیچ انسانی نمی تواند بگوید که من دینم، من خدا هستم، من پیغمبرم، در حالیکه مردم از گرسنگی می‌گویند خدا و پیغمبر در جامعه ما وجود ندارد. گرسنگی چیزی برای ما نمی‌گذارد.

📌 برای مطالعه کامل این گفتگو به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید.

#انحلال
#نهاد_مدنی
#جمعیت_امام_علی
#گفتگوی_اختصاصی
#شارمین_میمندی_نژاد
#اکنون_ما_شریعتی
🆔@Shariati40

https://bit.ly/3c1m9KK