🔷💢نئولیبرالیسم و تشکل‌زدایی از خیر اجتماعی
🖋محمد رضوانی
🔸تاکید بر تفرد به بهانه بیشینه‌سازی آزادی فردی و دفاع از فردیت و به تبع آن انکار جامعه و حوزه اجتماعی یکی از مهمترین مولفه‌های ایدئولوژی نئولیبرال به عنوان جریان مسلط بر اذهان و ابدان جوامع امروزی است. متفرد کردن افراد مانند دانه‌های شن در کنار ساحل در واقع استراتژی پنهانی است که با هوشمندی دیسکورس نئولیبرال در بطن و متن جامعه انسانی جاسازی می‌شود تا از اجتماع قربانیان و کنشگران عدالت‌طلب و فعالان برابری‌خواه جلوگیری شود. بر این مبنا نیروهای نئولیبرال به عنوان عاملان و حاملان این ایدئولوژی به انحای مختلف و با بکارگیری انواع شگردها تلاش می‌کنند از هرگونه سازماندهی و تشکیلات در بین افراد جامه ممانعت کنند. در این بین نئولیبرالیزم با این توجیه که آزادی و فردیت سوژه مقدم بر هر امر اجتماعی است، به تولید و بازتولید سوژه متفردی می‌پردازد که نه تنها از برقراری ارتباط با دیگران ناتوان است، بلکه ذهنیتی نیز از مقوله خیر اجتماعی ندارد. این امر یکی از مهمترین تکنیک‌های روان‌سیاست ایدئولوژی نئولیبرال برای ممانعت از شکل‌گیری هر بستر ذهنی و عینی در جهت سازمان‌یابی برای هر نوع کنش جمعی است.
🔹 بدین صورت پارادایم نئولیبرال با تکنیک نرمالیزاسیون به بهانه محافظت از آزادی فردی، امر خیر را به عنوان یک کنش اجتماعی از حافظه افراد پاک می‌کند. استحاله امر خیر به امری فردی جهت تشفی اذهان بورژوایی که از وضعیت غیر انسانی گسترش فقر و فلاکت متأثر بوده و از سلطه جهانی سرمایه‌داری بر جوامع محروم انسانی در عذاب است، یکی دیگر از مهمترین تکنیک‌های پارادایم نئولیبرال جهت تضعیف و به انقیاد کشیدن نیروهای متشکل اجتماعی در حوزه امور مرتبط با خیر اجتماعی به شمار می‌رود.
در همین راستا و به موازات ظهور این ساختار ادارکی از فردیت و آزادی است که در حوزه واقعیت اجتماعی نیز تلاش‌های مضاعفی در برابر تشکل‌یابی نیروهای اجتماعی صورت می‌گیرد و از شکل‌گیری هر گونه نیروی اجتماعی که در پی امری نظیر خیر اجتماعی است به روش‌های گوناگون ممانعت به عمل می‌آید.
🔸پیامد چیرگی چنین وضعیت روانی و اجتماعی برای هر جامعه به مثابه به محاق رفتن سعادت به عنوان امری جمعی و شکل‌گیری سوژه متفردی است که سعادت را بجای بطن و متن اجتماع در پستوی فردیت و لایه‌های ذهنی خود جستجو می‌کند. بدین منوال، تشکل‌زدایی در حوزه عینی و ذهنی شگرد و تکنیک پیچیده روانی و سیاسی جریان نئولیبرالیسم در برابر شکل‌گیری عینیت و ذهنیت مقاومت در قالب سازمان‌یابی نیروهای اجتماعی در مقابل اجرای سیاست‌های ضد اجتماعی این ایدئولوژی است.
🔹در این بین برای مقابله با گسترش فزاینده نابرابری اجتماعی و شکاف طبقاتی به عنوان پیامد اجرای سیاست‌های ضداجتماعی نئولیبرال در بطن جامعه، پادزهری جز تشکل‌یابی از طریق سازماندهی نیروهای حقیقی در حوزه‌های مختلف اجتماعی نظیر امور خیر وجود ندارد. هرچند که منطق سرمایه‌داری برآمده از ایدئولوژی نئولیبرال از طریق هوشمندی و بکارگیری تکنیک‌های خود، توانسته است سازمان‌های خیریه را نیز در جهت سیاست‌های خود بکار گیرد، اما پارادایم نئولیبرال، نیروهای تشکل‌یافته اجتماعی فعال در حوزه خیر اجتماعی را به عنوان نیروی خصم محسوب کرده و می‌کوشد با به کارگیری ترفندهای مختلف، نه تنها در حوزه عینی اجتماع این تشکیلات را حذف کند، بلکه با تسلط بر اذهان توده‌ها نطفه ذهنی شکل‌گیری این وضعیت را از میان بر دارد.
#خیر_اجتماعی
#تشکل_زدایی
#انحلال
#جمعیت_امام_علی
#محمد_رضوانی
#یادداشت_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی
🆔 @Shariati40
🖋محمد رضوانی
🔸تاکید بر تفرد به بهانه بیشینه‌سازی آزادی فردی و دفاع از فردیت و به تبع آن انکار جامعه و حوزه اجتماعی یکی از مهمترین مولفه‌های ایدئولوژی نئولیبرال به عنوان جریان مسلط بر اذهان و ابدان جوامع امروزی است. متفرد کردن افراد مانند دانه‌های شن در کنار ساحل در واقع استراتژی پنهانی است که با هوشمندی دیسکورس نئولیبرال در بطن و متن جامعه انسانی جاسازی می‌شود تا از اجتماع قربانیان و کنشگران عدالت‌طلب و فعالان برابری‌خواه جلوگیری شود. بر این مبنا نیروهای نئولیبرال به عنوان عاملان و حاملان این ایدئولوژی به انحای مختلف و با بکارگیری انواع شگردها تلاش می‌کنند از هرگونه سازماندهی و تشکیلات در بین افراد جامه ممانعت کنند. در این بین نئولیبرالیزم با این توجیه که آزادی و فردیت سوژه مقدم بر هر امر اجتماعی است، به تولید و بازتولید سوژه متفردی می‌پردازد که نه تنها از برقراری ارتباط با دیگران ناتوان است، بلکه ذهنیتی نیز از مقوله خیر اجتماعی ندارد. این امر یکی از مهمترین تکنیک‌های روان‌سیاست ایدئولوژی نئولیبرال برای ممانعت از شکل‌گیری هر بستر ذهنی و عینی در جهت سازمان‌یابی برای هر نوع کنش جمعی است.
🔹 بدین صورت پارادایم نئولیبرال با تکنیک نرمالیزاسیون به بهانه محافظت از آزادی فردی، امر خیر را به عنوان یک کنش اجتماعی از حافظه افراد پاک می‌کند. استحاله امر خیر به امری فردی جهت تشفی اذهان بورژوایی که از وضعیت غیر انسانی گسترش فقر و فلاکت متأثر بوده و از سلطه جهانی سرمایه‌داری بر جوامع محروم انسانی در عذاب است، یکی دیگر از مهمترین تکنیک‌های پارادایم نئولیبرال جهت تضعیف و به انقیاد کشیدن نیروهای متشکل اجتماعی در حوزه امور مرتبط با خیر اجتماعی به شمار می‌رود.
در همین راستا و به موازات ظهور این ساختار ادارکی از فردیت و آزادی است که در حوزه واقعیت اجتماعی نیز تلاش‌های مضاعفی در برابر تشکل‌یابی نیروهای اجتماعی صورت می‌گیرد و از شکل‌گیری هر گونه نیروی اجتماعی که در پی امری نظیر خیر اجتماعی است به روش‌های گوناگون ممانعت به عمل می‌آید.
🔸پیامد چیرگی چنین وضعیت روانی و اجتماعی برای هر جامعه به مثابه به محاق رفتن سعادت به عنوان امری جمعی و شکل‌گیری سوژه متفردی است که سعادت را بجای بطن و متن اجتماع در پستوی فردیت و لایه‌های ذهنی خود جستجو می‌کند. بدین منوال، تشکل‌زدایی در حوزه عینی و ذهنی شگرد و تکنیک پیچیده روانی و سیاسی جریان نئولیبرالیسم در برابر شکل‌گیری عینیت و ذهنیت مقاومت در قالب سازمان‌یابی نیروهای اجتماعی در مقابل اجرای سیاست‌های ضد اجتماعی این ایدئولوژی است.
🔹در این بین برای مقابله با گسترش فزاینده نابرابری اجتماعی و شکاف طبقاتی به عنوان پیامد اجرای سیاست‌های ضداجتماعی نئولیبرال در بطن جامعه، پادزهری جز تشکل‌یابی از طریق سازماندهی نیروهای حقیقی در حوزه‌های مختلف اجتماعی نظیر امور خیر وجود ندارد. هرچند که منطق سرمایه‌داری برآمده از ایدئولوژی نئولیبرال از طریق هوشمندی و بکارگیری تکنیک‌های خود، توانسته است سازمان‌های خیریه را نیز در جهت سیاست‌های خود بکار گیرد، اما پارادایم نئولیبرال، نیروهای تشکل‌یافته اجتماعی فعال در حوزه خیر اجتماعی را به عنوان نیروی خصم محسوب کرده و می‌کوشد با به کارگیری ترفندهای مختلف، نه تنها در حوزه عینی اجتماع این تشکیلات را حذف کند، بلکه با تسلط بر اذهان توده‌ها نطفه ذهنی شکل‌گیری این وضعیت را از میان بر دارد.
#خیر_اجتماعی
#تشکل_زدایی
#انحلال
#جمعیت_امام_علی
#محمد_رضوانی
#یادداشت_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی
🆔 @Shariati40
