🔷🔸کانال تحلیلی اکنون ما و شریعتی ، با توجه به رویداد های رخ داده در رابطه با جمعیت امام علی ، بر آن است که سلسله یادداشت ها و مصاحبه ها یی را در این رابطه در میان خوانندگان قرار دهد تا نقش نهاد مدنی در جامعه و بخصوص اثر گذاری جمعیت امام علی بر طبقات اجتماعی جامعه را مورد بررسی قرار دهد.
_____________
🔷💢معمای جمعیت امام علی
🔸مشکل سازمان های مردم نهاد (سمن) در ایران
🖋محمد هادی هادی زادۀ یزدی
🔸در تعریف سازمان های مردم نهاد (سَمَن) ها، یا NGO ها (Non Governmental Organizations) می بینیم که در کلی ترین معنای خود، به سازمان هایی اشاره دارند که مستقیماً بخشی از ساختار دولت محسوب نمی شوند اما نقش بسیار مهمی به عنوان واسطۀ بین فرد فرد مردم و قوای حاکم و حتی خود جامعه ایفا می کنند. بسیاری از سازمان های مردم نهاد، غیر انتفاعی و مسقل از دولت هستند و بودجۀ آنها از راه کمک های مردمی و در مواردی نیز با کمک سازمان های دولتی، دولت یا ترکیبی از این ها و در قالب پروژه های مشترک تأمین می شود.
در اکثر کشورهای جهان، روابط بین دولت و سمن ها بسیار حسنه است و در صورت رعایت مقررات و شفافیت فعالیت ها، اصطکاکی بین آنها و دولت ها دیده نمی شود. با این همه، شاید ایران در ردیف معدود کشورهایی باشد که همواره با یک عینک بدبینی و سوء ظن به سمن ها نگاه کرده و غالباً با اِعمال فشار، تغییراتی را در اساسنامه های آنها به وجود می آورد تا فعالیت های آنها را زیر نظر داشته باشد. رسیدگی به صلاحیت اداره کنندگان اینگونه نهادها نیز از توجه به سلامت اخلاقی و مالی، و رعایت اساسنامۀ مصوب فرا تر رفته و جنبه های سیاسی را نیز در بر می گیرد. البته موارد تبعیض مثبت (رانت) برای "شبه سمن" های نیمه دولتی نیز بسیار دیده می شود. خلافکاری های اینگونه نهادها با "بزرگ منشی" های اظهر من الشمس به دیدۀ اغماض نگریسته می شوند.
🔹برخورد ارگانهای "امنیتی موازی" با فعالان محیط زیست در سال 1396، و با جمعیت امام علی در تابستان سال جاری، از بسیاری جهات شبیه یکدیگر بودند، با این تفاوت که در برخورد با اولی شاید قوۀ مجریه برداشتش مخالف با مدعیان بود، اما در دومی، وزارت کشور نیز به کمک آمده، و قوۀ قضائیه نیز با سرعت، و حتی پیش از تکمیل مرحلۀ ارائۀ مستندات دفاع از سوی وکلای مدافع، با شکایت دولت فرمان انحلال این جمعیت خیریه را صادر کرده است! وزارت کشور مدعی است که بر اساس "گزارشات مردمی و نظرات مراجع نظارتی مسؤول" این جمعیت "دچار انحراف از اساسنامه در فعالیت ها و عملکردهای خود شده است". همه کم و بیش می دانیم که "مراجع نظارتی مسؤول" نهادهایی "نا سَمَنی" هستند که نه یارای خدمت درست به نیازمندان را دارند، و نه چشم دیدن نهادهای مردمی موفق را.
با آنچه که تا کنون به اطلاع عموم رسیده است، به نظر می رسد که برخورد تخریبی با جمعیت امام علی دو علت بیشتر ندارد:
🔸1) حذف "رقبای سرفراز" نهادهای "شبه سمن" که با بودجه های کلان دولتی، در مقایسه با "سمن" های واقعی کاری در خور تمجید انجام نمی دهند و حرفی برای گفتن ندارند،
2) در آمیختن مسایل ایدئولوژیک و متهم کردن "جمعیت" به شستشوی مغزی افراد در زمینه های تبلیغاتی، با چاشنی تهدید امنیت ملی و توهین به رهبری.
🔹امید است دولت آقای دکتر حسن روحانی در آخرین ماه های دوران مسؤولیتش اجازه ندهد برگی دیگر بر کار نامۀ ناموفق دولت اضافه شود، و با گرفتن اختیار از وزارت کشور، راه را بر فرجام خواهی و ابطال رأی دادگاه بدوی هموار کند.
#انحلال
#نهاد_مدنی
#جمعیت_امام_علی
#محمد_هادی_هادیزاده
#یادداشت_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی
🆔 @Shariati40
_____________
🔷💢معمای جمعیت امام علی
🔸مشکل سازمان های مردم نهاد (سمن) در ایران
🖋محمد هادی هادی زادۀ یزدی
🔸در تعریف سازمان های مردم نهاد (سَمَن) ها، یا NGO ها (Non Governmental Organizations) می بینیم که در کلی ترین معنای خود، به سازمان هایی اشاره دارند که مستقیماً بخشی از ساختار دولت محسوب نمی شوند اما نقش بسیار مهمی به عنوان واسطۀ بین فرد فرد مردم و قوای حاکم و حتی خود جامعه ایفا می کنند. بسیاری از سازمان های مردم نهاد، غیر انتفاعی و مسقل از دولت هستند و بودجۀ آنها از راه کمک های مردمی و در مواردی نیز با کمک سازمان های دولتی، دولت یا ترکیبی از این ها و در قالب پروژه های مشترک تأمین می شود.
در اکثر کشورهای جهان، روابط بین دولت و سمن ها بسیار حسنه است و در صورت رعایت مقررات و شفافیت فعالیت ها، اصطکاکی بین آنها و دولت ها دیده نمی شود. با این همه، شاید ایران در ردیف معدود کشورهایی باشد که همواره با یک عینک بدبینی و سوء ظن به سمن ها نگاه کرده و غالباً با اِعمال فشار، تغییراتی را در اساسنامه های آنها به وجود می آورد تا فعالیت های آنها را زیر نظر داشته باشد. رسیدگی به صلاحیت اداره کنندگان اینگونه نهادها نیز از توجه به سلامت اخلاقی و مالی، و رعایت اساسنامۀ مصوب فرا تر رفته و جنبه های سیاسی را نیز در بر می گیرد. البته موارد تبعیض مثبت (رانت) برای "شبه سمن" های نیمه دولتی نیز بسیار دیده می شود. خلافکاری های اینگونه نهادها با "بزرگ منشی" های اظهر من الشمس به دیدۀ اغماض نگریسته می شوند.
🔹برخورد ارگانهای "امنیتی موازی" با فعالان محیط زیست در سال 1396، و با جمعیت امام علی در تابستان سال جاری، از بسیاری جهات شبیه یکدیگر بودند، با این تفاوت که در برخورد با اولی شاید قوۀ مجریه برداشتش مخالف با مدعیان بود، اما در دومی، وزارت کشور نیز به کمک آمده، و قوۀ قضائیه نیز با سرعت، و حتی پیش از تکمیل مرحلۀ ارائۀ مستندات دفاع از سوی وکلای مدافع، با شکایت دولت فرمان انحلال این جمعیت خیریه را صادر کرده است! وزارت کشور مدعی است که بر اساس "گزارشات مردمی و نظرات مراجع نظارتی مسؤول" این جمعیت "دچار انحراف از اساسنامه در فعالیت ها و عملکردهای خود شده است". همه کم و بیش می دانیم که "مراجع نظارتی مسؤول" نهادهایی "نا سَمَنی" هستند که نه یارای خدمت درست به نیازمندان را دارند، و نه چشم دیدن نهادهای مردمی موفق را.
با آنچه که تا کنون به اطلاع عموم رسیده است، به نظر می رسد که برخورد تخریبی با جمعیت امام علی دو علت بیشتر ندارد:
🔸1) حذف "رقبای سرفراز" نهادهای "شبه سمن" که با بودجه های کلان دولتی، در مقایسه با "سمن" های واقعی کاری در خور تمجید انجام نمی دهند و حرفی برای گفتن ندارند،
2) در آمیختن مسایل ایدئولوژیک و متهم کردن "جمعیت" به شستشوی مغزی افراد در زمینه های تبلیغاتی، با چاشنی تهدید امنیت ملی و توهین به رهبری.
🔹امید است دولت آقای دکتر حسن روحانی در آخرین ماه های دوران مسؤولیتش اجازه ندهد برگی دیگر بر کار نامۀ ناموفق دولت اضافه شود، و با گرفتن اختیار از وزارت کشور، راه را بر فرجام خواهی و ابطال رأی دادگاه بدوی هموار کند.
#انحلال
#نهاد_مدنی
#جمعیت_امام_علی
#محمد_هادی_هادیزاده
#یادداشت_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی
🆔 @Shariati40
🔷🔸او یکی از «اوتاد» بود
🖋محمدهادی هادیزاده
🔺کم کم، تعداد دوستانِ سرای باقی، دارد بیش از تعداد دوستان ساکن در سرای فانی می شود!
🔺دکتر علی اکبر سرجمعی هم رفت. به قول «علما»، او یکی از «اوتاد» بود.
کلاس چهارم یا پنجم دبستان بودم که او را می‌دیدم با دوچرخه به دانشکده پزشکی مشهد می رود - حدود سال های ۱۳۳۶ و ۱۳۳۷. به نوجوانی و دوران دبیرستان هم که رسیدم، او را در کانون نشر حقایق اسلامی می دیدم. پس از سال های دوری از وطن و مراجعت به کشور در کوران انقلاب، دکتر سرجمعی را در میان سیاسیون «پا به کار» یافتم، که تعجبی هم نداشت. پس از انقلاب هم زیر زمین بزرگ خانه اش تقریباً شده بود «کانون نشر حقایق اسلامی مشهد»، چرا که در نظام حکومتی جدید، «کوچه چهارباغ» جایی نبود که «کانون» بتواند در آن به کارش ادامه دهد!
🔺در اواخر دههء۷۰، دکتر سرجمعی در میان جمعی ۳۰ نفره از مشهدی هایی بود که قصد کردند در محلی جدید، که از سوی مرحوم سید محمد ارتضاء در اختیار گذاشته شده بود، «کانون» را دوباره احیاء کنند. چند ماهی نیز مرکز جدید با دعوت از سخنورانی بنام از تهران و مشهد سخت فعال شده بود، و در ۱۸ فروردین ۱۳۸۰، دکتر سرجمعی به همراه ۵ نفر دیگر از دست اندرکاران راه اندازی «کانون» جدید، دستگیر و به سلول های انفرادی سربازخانه عشرت آباد تهران منتقل شدند و بساط کانون جدید هم جمع شد.
🔺پس از آن، دکتر سرجمعی از نظر فیزیکی و سلامت جسم، دیگر «سرجمعی» سابق نبود، اما مطب او همیشه باز، و خدمت او به طب اطفال ادامه داشت. به موازات طبابت، فعالیت های دکتر و همسرش (خانم سرداری) در امور خیر و کمک به دختران بی سرپرست، تا حد پایان تحصیلات و فرستادن به خانه بخت، ادامه یافت.
🔺در کمک به مستضعفان مالی، همین بس که بدانیم در ساعاتی که‌دکتر در مطب مریض می دید، اتوموبیل قراضه او در اختیار کسی بود که برای خودش در شهر مسافرکشی و کسب در آمد کند! اگر نمونه ای از «ایثار» بخواهم ذکر کنم، چیزی بهتر از این سراغ ندارم.
🔺به جرأت می توان گفت که دکتر علی اکبر سرجمعی، از نظر خصلت های معرفتی و معیشتی ، «سر جمعِ» خصالی بود که کمتر می توان در جوامع حتی سالم دید، چه رسد در جوامعی که گرفتار بحران های شدید مالی و اخلاقی هستند.
روحش شاد، و عمر ادامه دهندگان راهش دراز باد.
#یاداشت_اختصاصی
#محمد_هادی_هادیزاده
#کانون_نشر_حقایق
#علی_اکبر_سرجمعی
#اکنون
🆔 @Shariati40
🖋محمدهادی هادیزاده
🔺کم کم، تعداد دوستانِ سرای باقی، دارد بیش از تعداد دوستان ساکن در سرای فانی می شود!
🔺دکتر علی اکبر سرجمعی هم رفت. به قول «علما»، او یکی از «اوتاد» بود.
کلاس چهارم یا پنجم دبستان بودم که او را می‌دیدم با دوچرخه به دانشکده پزشکی مشهد می رود - حدود سال های ۱۳۳۶ و ۱۳۳۷. به نوجوانی و دوران دبیرستان هم که رسیدم، او را در کانون نشر حقایق اسلامی می دیدم. پس از سال های دوری از وطن و مراجعت به کشور در کوران انقلاب، دکتر سرجمعی را در میان سیاسیون «پا به کار» یافتم، که تعجبی هم نداشت. پس از انقلاب هم زیر زمین بزرگ خانه اش تقریباً شده بود «کانون نشر حقایق اسلامی مشهد»، چرا که در نظام حکومتی جدید، «کوچه چهارباغ» جایی نبود که «کانون» بتواند در آن به کارش ادامه دهد!
🔺در اواخر دههء۷۰، دکتر سرجمعی در میان جمعی ۳۰ نفره از مشهدی هایی بود که قصد کردند در محلی جدید، که از سوی مرحوم سید محمد ارتضاء در اختیار گذاشته شده بود، «کانون» را دوباره احیاء کنند. چند ماهی نیز مرکز جدید با دعوت از سخنورانی بنام از تهران و مشهد سخت فعال شده بود، و در ۱۸ فروردین ۱۳۸۰، دکتر سرجمعی به همراه ۵ نفر دیگر از دست اندرکاران راه اندازی «کانون» جدید، دستگیر و به سلول های انفرادی سربازخانه عشرت آباد تهران منتقل شدند و بساط کانون جدید هم جمع شد.
🔺پس از آن، دکتر سرجمعی از نظر فیزیکی و سلامت جسم، دیگر «سرجمعی» سابق نبود، اما مطب او همیشه باز، و خدمت او به طب اطفال ادامه داشت. به موازات طبابت، فعالیت های دکتر و همسرش (خانم سرداری) در امور خیر و کمک به دختران بی سرپرست، تا حد پایان تحصیلات و فرستادن به خانه بخت، ادامه یافت.
🔺در کمک به مستضعفان مالی، همین بس که بدانیم در ساعاتی که‌دکتر در مطب مریض می دید، اتوموبیل قراضه او در اختیار کسی بود که برای خودش در شهر مسافرکشی و کسب در آمد کند! اگر نمونه ای از «ایثار» بخواهم ذکر کنم، چیزی بهتر از این سراغ ندارم.
🔺به جرأت می توان گفت که دکتر علی اکبر سرجمعی، از نظر خصلت های معرفتی و معیشتی ، «سر جمعِ» خصالی بود که کمتر می توان در جوامع حتی سالم دید، چه رسد در جوامعی که گرفتار بحران های شدید مالی و اخلاقی هستند.
روحش شاد، و عمر ادامه دهندگان راهش دراز باد.
#یاداشت_اختصاصی
#محمد_هادی_هادیزاده
#کانون_نشر_حقایق
#علی_اکبر_سرجمعی
#اکنون
🆔 @Shariati40
