🔷🔸درباره دین و فقر

🔸سخنرانی دکتر سارا شریعتی

🔸دام فقر؛ در جست و جوی رهایی

🔸دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران

🔸بخش دوم

🔸۶ آبان ۱۳۹۷

#سارا_شریعتی
#دین_فقر
#صدای_نوین_خراسان
✅ @VoNoKh

✅سید مصطفی تاجزاده فعال سیاسی اصلاح طلب:

📌از #حسینیه_ارشاد که الگوی موفق تبلیغ #اسلام_آزاد بود و جوانان را فوج فوج جذب می‌کرد، به #گشت_ارشاد رسیدیم که نماد #اسلام_آمرانه است و مردم را گروه گروه از دین خدا می‌راند. با کدام مجوز اخلاقی کانون دفاع از آزادی انتخاب مکتب و عقیده، در خدمت حامیان #دین_تحمیلی قرار گرفته است؟

#امتداد
@emtedadnet

🔸"دین در جامعه ایران: در مسیر همبستگی اجتماعی یا خاص‌گرایی شیعی؟"

با سخنرانی:
آرمان ذاکری
کمال رضوی
زهره سروش‌فر
ریحانه صارمی
مهدی سلیمانیه

🔹پانل گروه جامعه‌شناسی تشیع در چهارمین همایش کنکاش‌های مفهومی و نظری در جامعه‌شناسی ایران

سه‌شنبه 28 خرداد 1398
ساعت 16 تا 18
دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران|تالار شریعتی

حضور برای عموم آزاد است.

@shariati40

@inkojaa

#اکنون_ما_شریعتی
#همبستگی_اجتماعی
#دین
#جامعه_شناسی

#دین_دموکراسی_و_روشنفکری_در_ایران
دکتر #محمدرضا_تاجیک
شومیز / رقعی / ۲۶۴ صفحه / ۲۵۰۰۰ تومان

🖋علی شریعتی:

🔷🔆"جایی که پول هست، هم دین دروغ است و هم آزادی".

📌خودسازی انقلابی م.ا.۲-ص۴۸

#دروغ
#آزادی
#دین
#کوتاه_سخن
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی

🆔 @Shariati_SCF

🔷🔆شریعتی : راهبردی دیگر


🔸چهل‌وچهارمین یادمان آموزگار «آزادی، عدالت و عرفان»، دکترعلی شریعتی


📌زمان برگزاری

پنجشنبه دهم تیرماه ۱۴۰۰؛ اول جولای ۲۰۲۱

ساعت : ۹ شب به وقت ایران/ ۱۸:۳۰ عصر به وقت اروپا

آدرس کلاب هاوس👋 : کلاب سمپوزیوم شریعتی

🎙سخنرانان:

• هاشم آقاجری
• محمدجواد غلامرضا کاشی
• احسان شریعتی

لینک برنامه در کلاب هاوس👋: شریعتی راهبردی دیگر

بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی
۸تیر ۱۴۰۰

#شریعتی_راهبردی_دیگر
#دین
#سیاست
#فرودستان
#چهل_چهارمین_یادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی

🆔 @Shariati_SCF

📌 علامه #حکیمی معتقد بود «سرمایه‌داری، انقلاب را تخلیه ایدئولوژیک کرد». او با وجود موقعیت برجسته علمی و منزلت دینی که از آن برخوردار بود، نقشی روشنفکرانه نیز ایفا کرد و بر حفظ موضع انتقادی خود و مشی پرهیز از قدرت رسمی وفادار ماند.

📌 در هیچ مراسم رسمی و جشنواره‌ای شرکت نکرد، جایزه علوم انسانی را نپذیرفت و هشدار داد که شاخص دینداری نه در مدعیات کلامی و نه در فرمالیسم آیینی است بلکه شاخص دین، عینی و در عمل اجتماعی است و از این رو، «در جامعه‌ای که فقر هست، #دین نیست.»

📌 بازخوانی #توحید در پرتو #عدالت اجتماعی و استخراج و تصفیه منابع دینی، میراث فکری استاد #محمدرضا_حکیمی، در متن پروژه یک قرن اصلاح و بازسازی اندیشه دینی است. پروژه‌ای ناتمام که در نمونه استاد حکیمی، بینش انتقادی، آزاداندیشی و روح عدالت‌خواهی به آن شأنی اخلاقی نیز بخشیده بود.

✍ دکتر #سارا_شریعتی

✅ @Shariati_Group

🔷 چرا «مستضعفین» و نه «مؤمنین»؟

🔶 چرا خدا می‌گوید که اراده کرده است «آنان که در زمین (یا در آن سرزمین؟) به ضعف کشیده شده بودند» (الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ) «پبشوایان» (ائمة) و «وارثان» (وارثین) زمبن شوند؟ چرا نگفته است: «مؤمنین»؟ چرا نگفته است: «متّقین»؟ چرا نگفته است: «صالحین»؟ چرا نگفته است: «مصلحین»؟ به‌راستی چرا گفته است: «الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ»؟ «مستضعفین» یا «کسانی که به ضعف کشیده شده بودند» چه خصوصیت دینی یا برتری اخلاقی دارند که «مؤمنین» و «متّقین» و «صالحین» و «مصلحین» ندارند و می‌توانند «پیشوا» و «وارث» باشند؟ آیا اصلاً می‌توان گفت که «مستضعفین» دینی خاص دارند یا این واژه اصلاً به صفت دینی یا اخلاقی محمودی اشاره دارد؟ یا نه، این واژه تنها دلالتی سیاسی و اجتماعی و اقتصادی دارد و بس! «مستضعف» فقط و فقط «مستضعف» است، چون به بیگاری واداشته شده و «ضعیف» نگاه داشته شده است! تنها چیزی که به او «حق» می‌دهد «وارث» زمین شود این است که او از داشتن حق «برابر» با دیگران در جامعه‌ای پاره پاره و طبقه طبقه محروم بوده است.

اگر زمین (یا سرزمین وعده داده شده به قوم یهود؟) را «کسانی که به ضعف کشیده شده بودند به ارث می‌برند و پیشوای جهانیان می‌شوند»، پس به مؤمنین و متّقین و صالحین و مصلحین و علما چه چیزی به «ارث» می‌رسد؟ چرا آنان «پیشوایان» یا «امامان» مردمان زمین نمی‌شوند؟ آیا آنان صلاحیت «پیشوایی» ندارند؟

آیا این آیه را ما «درست» خوانده‌ایم یا می‌خوانیم؟ آیا این آیه چیزی را دربارهٔ حاکمیت یا ولایت آیندهٔ عده‌ای خاص بر تمامی زمین مطرح می‌کند؟ آیا «مستضعفین» هنگامی که از «استضعاف» رها شدند خود به «استکبار» نمی‌گرایند و «مستکبران» بعدی نمی‌شوند و دیگران را به «استضعاف» نمی‌کشند؟ آیا این «دور» همچنان بارها و بارها تکرار نمی‌شود؟ آیا یهودیان که خدا آنان را از بند «فرعون» رهانید و «سرزمین مردمان» دیگری را به آنان بخشید، خود به ستمگری نپرداختند و از این رو مجازات نشدند و باز از آن سرزمین خداداده رانده نشدند؟

باری، چگونه می‌شاید یا می‌باید این آیهٔ ۵ سورهٔ قصص را بخوانیم و بفهمیم؟


#قرآن #مستضعفین #قوم_یهود #وراثت_زمین #دین #مستکبرین #فلسفه_تاریخ #تفسیر #هرمنوتیک #تأویل #مؤمنین #متقین


@fallosafahmshk

🟢 یادنامه یازدهمین سالگرد شهادت هدی صابر منتشر شد

در آستانۀ یازدهمین سالگرد شهادت #هدی_صابر،‌ یادنامه‌ای در پاس‌داشت و بازخوانی آراء و نظرات این فعال سیاسی-اجتماعی و #روشنفکر مذهبی منتشر شد.

📌 در این یادنامه مقاله‌ای از #سارا_شریعتی، جامعه‌شناس و روشنفکر مذهبی با عنوان «هدی صابر، روشنفکر جمع‌ساز» به سنجش و تحلیل نقش هدی صابر به عنوان نمودی از ظهور تیپ جدید اجتماعی «فعالان مدنی با هدف آموزش و تشکل جامعه» و محدودیت‌ها و امکان‌های این نقش‌آفرینی منتشر شده است.

📌 «گفتگوی دوطرفه با خدا؛ تاملاتی پیرامون کتاب "باب بگشا"» عنوان مقاله‌ای از حجت‌الاسلام دکتر سید حمید موسویان، استاد دانشگاه و #دین پژوه است که به بررسی مباحث قرآنیِ هدی صابر با عنوان «باب بگشا» پرداخته است.

📌 در این یادنامه همچنین سید حسین موسوی به کتاب «پنجاه سال برنامه‌ریزی» اثر شهید صابر نگاهی داشته و مقاله‌ای با عنوان «احیای نظام کارشناسیِ ملی و موانعِ پیشِ روی آن» که حاوی مهم‌ترین مضامین این کتاب است ارائه کرده است.

📌 «تعادل در دنیای متلاطم» عنوان یادداشت باوند صادقی است که در آن نقش محوری #عقل و حس #تاریخ در تعیین ماهیت #ایمان و معنای #وحی از منظر هدی صابر مورد واکاوی قرار گرفته و پرسش‌های پیرامون وضعیت جاری جامعه را با مخاطب به اشتراک نهاده است.

📌 «از جامعۀ جنبشی به جامعۀ متشکل» عنوان نوشته‌ای از کمال رضوی است که به تحلیل دیدگاه هدی صابر دربارۀ حرکات و اعتراضات اجتماعی نظیر آنچه در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ و ابتدای دهۀ ۱۳۷۰ در #ایران رخ داد، پرداخته شده و نکاتی در مورد وضعیت جاری جامعۀ ایرانی به بحث نهاده شده است.

📌 بازخوانی تجربیات سال‌های اخیر کنگره ایرانیان #کانادا در نوشتاری با عنوان «راهبرد صلح‌طلبی؛ پرهیز از مبارزۀ مبتنی بر نفرت» از رضا نامداری و با الهام از رویکرد هدی صابر در مباحث تاریخی - ایدئولوژیک او، پایان‌بخش این یادنامه است.

✅ @Shariati_Group

🔗 دریافت نسخه PDF یادنامه

🔷🔸به نام آن که جان را فکرت آموخت

🖋نسرین غلامحسین زاده

🔸زمن بر صوفی و ملا سلامی
که پیغام خدا گفتند ما را
ولی تاویل شان در حیرت انداخت
خدا و جبرییل و مصطفی را

محمد اقبال لاهوری

🔹بدرستی که سالهاست از کلیات و جزییات دین تاویِلاتی می شود که خداوند و پیامبرش را نیز در حیرت انداخته است، پیامبری که رحمه للعالمین خوانده می شود اینک مدعیانی دارد که جز خشم و کین نمی کارند و جز نفرت و غلط درو نمی کنند.

🔸پیامبر محبوب های خود در این دنیا را سه چیز می شمرد : عطر و زن و نماز ( به عطر در مجالی دیگر می پردازم) اما اگر نگاه جنسی را از چشمان خود دور کنیم و کمی انسانی تر بیندیشیم دو تای بعدی را در یک راستا خواهیم دید .
نیایش وجود را صیقل می دهد و زن زندگی را ،
نیایش ستونی است که دین بر پایه ی آن استوار می گردد و زن ستونی است که زندگی با تکیه بر آن قرار و آرام می گیرد .چگونه ممکن است این ستون را متزلزل کرد و ترک ها بر وجودش انداخت و انتظار بر پا ماندن آرامش در زندگی را داشت ؟
🔹سالهاست این وجود نازنین و محترم تحت فشارهایی باور نکردنی قرار دارد و این بار خطایی جبران ناپذیر چنان منقلبش ساخته است که خشونت و سرکوب توان متوقف ساختن آن را اگر هم پیدا کند تلخی و درد جانکاه آن را نمی تواند از بین ببرد، خشونتی که متقابل شدن آن می تواند پایان دادنش را خارج از قدرت آغاز کنندگانش سازد .

فساد عصر حاضر آشکار است
سپهر از زشتی او شرمسار است

اَفَلا یَتَدَبَرُون


#دین
#زن_زندگی_آزادی
#یادداشت_اختصاصی
#اکنون

🆔 @Shariati40

✅ روشنفکری و دین شناسی در تاریخ معاصر

✍ علیرضا علوی تبار:

از دیدگاه و موضع اجتماعی-سیاسی، #روشنفکران_مذهبی در عین حفظ #استقلال و #هویت خاص خویش کاملاً تحت تأثیر سرمشق غالب در هر دوره بوده اند. در واقع در هر دوره از زمان مواضع روشنفکران ایرانی از سر مشقی تأثیر می پذیرفته است و همین سرمشق، شباهت میان کارکرد اجتماعی روشنفکران مذهبی و غیرمذهبی را نشان می داده است.

از نظر #سرمشق غالب، می توان سه دوره را تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران از یکدیگر متمایز ساخت. 

دین شناسی دوره اول: این دوره مقارن با #روشنفکری دوره مشروطه است و شاخص ترین چهره آن سید جمال الدین اسدآبادی است. پرسش هایی که در این دوره در مقابل دین قرار می گیرند چندان عمیق نبوده و از تنوع زیادی برخوردار نیستند؛ از این رو، پاسخ هایی که از جانب روشنفکران مذهبی برای آنها تدارک می شود نیز چندان متنوع نیست.

اصلی ترین ویژگی های #دین_شناسی روشنفکران را در این دوره می توان به صورت زیر خلاصه کرد:

۱. بازگشت به سنت صدر اسلام و پاک کردن اسلام از خرافات
۲. محکوم کردن سنت پرستی کورکورانه و تقلید صرف
۳. طرفداری از وحدت مسلمانان و مبارزه با ملیت گرایی های افراطی محلی و منطقه ای
۴. مبارزه با استبداد و پذیرش اصول فلسفه سیاسی جدید معطوف به حاکمیت مردم
۵. پذیرش علم و فن جدید و اعتقاد به عدم مغایرت دین با آنها

دین شناسی دوره دوم: با شکستن فضای فرهنگی-سیاسی دوره رضاخان محیطی امیدوار و پرنشاط در عرصه فکری و اجتماعی ایران پدید آمد و منجر به تولید اندیشه ها و حرکت های اجتماعی متعدد گشت؛ تفسیر #روشنفکران از دین نیز، طی این دوران عمق و ابعاد گوناگون یافت. شاخص ترین اسلام شناس روشنفکر این دوره، مهندس #مهدی_بازرگان است. البته تنها بازرگان نیست که این گونه دین را تفسیر می کند و می فهمد، بلکه بسیاری از روشنفکران و حتی روحانیان تحت تأثیر این سرمشق قرار می گیرند.

دین شناسی دوره سوم: دوره سوم که همزمان است با دوره غرب ستیزی، به عنوان سرمشق غالب روشنفکری با چهره شاخصی چون دکتر #علی_شریعتی مشخص می شود.

در موقعیت کنونی، در زمینه تفسیر و درک مفاهیم دینی نیز که مختص روشنفکران مذهبی است می توان از غلبه چند گرایش و دیدگاه سخن گفت؛ گرایش ها و دیدگاه هایی که درک و تفسیر دین در سایه آنها و تحت تأثیر آنها صورت می پذیرد؛ برخی از این عناصر به شرح زیرند:

۱. پذیرش دیدگاه «واقع باوری انتقادی» به عنوان مبدأ شناخت شناسی. واقع باوری انتقادی اگرچه به وجود واقعیت و قابل حصول بودن آن باور دارد و در عرصه معرفت، هدف را وصول به حقیقت می داند اما اولاً ذهن و فاعل شناسایی را صرفاً منفعل و آینه وار نمی بیند و شناخت را حاصل تأثیر و تأثر متقابل میان فاعل شناسایی و موضوع شناخت می داند(دیدگاه عینکی در شناخت).ثانیاً، شناخت را امری پیچیده می داند و معتقد است به آسانی نمی توان از شناختنی حق و کامل دم زد.

۲. رهیافتی واحد به سه حوزه مختلف دین، فلسفه و علم رویکرد جدید روشنفکری دینی اگر چه استقلال سه حوزه مختلف بینش دینی تفکر فلسفی و دید علمی را می پذیرد، اما در هر سه حوزه از رویکردی واحد که همانا عقلانیت انتقادی است برخوردار است؛ عقلانیتی که هم به نقد و سنجش نقادانه می پردازد و هم به محدودیت های خود واقف است.

✨ @noghteh3

✅ آدرس صفحه اینستاگرام سه‌نقطه
https://www.instagram.com/3.noghteh

⭕️ علی تنهاست!

✍ دکتر علی شریعتی


✂️ بریده از متن:

🔹یکی از بزرگترین مسائلی که در تاریخ و جامعه ما مطرح است اسلام و تشیع میباشد که بسیاری از ما بدان معتقدیم، اما آن را به درستی نمی‌شناسیم. ما به مذهبی ایمان داریم که آشنایی درست و منطقی از آن نداریم.

🔹مثلاً به علی به عنوان یک امام، یک مردِ بزرگ، یک اَبر مَردِ حقیقی، و به عنوان کسی که همه احساس‌ها، تَقدیس‌ها و تجلیل‌های ما را به خود اختصاص داده، اعتقاد داریم و همیشه در طول تاریخ، بعد از اسلام، ملت ما افتخارِ ستایش او را داشته است. اما متأسفانه آن چنان که باید و شاید او را نشناخته است. زیرا بیشتر به ستایش او پرداخته است نه شناختن او.

🔹دربارهٔ علی یک کتاب که بتوان ادعا کرد این بزرگ مَرد را لااقل برای دانشجویان و دانش‌آموزان و طبقه کتاب‌خوان و روشنفکر به خوبی بشناسانَد یافت نمی‌شود. همه‌اش ستایش است و مَدح و شعر؛ اما معلوم نیست که این کسی را که این همه می‌ستاییم کیست و چه می‌گوید؟

🔹اگر میبینیم پیروِ علی و کسی که برای علی اشک میریزد و کسی که محبت علی در قلبش موج میزند، سرنوشتش و سرنوشت جامعه‌اش درد ناک است، معلوم است که علی را نمی‌شناسد و تشیع را نمیفهمد، هر چند که ظاهراً شیعه باشد.

🔹شاید بعضی خیال کنند که محبت علی موجب شفاعت در آخرت گردد؛ اما به نظرِ من محبت توأم با جهل برای آخرت هم به کار نمیاید؛ زیرا آخرت با همان قوانین معقول و منطقی این دنیا ساخته شده، آخرت ساخته همان عقل و اراده است که این جهان را ساخته است. همان طور که در اینجا محبت زاییدهٔ جهل ثمری ندارد، در آن دنیا هم ثمری نخواهد داشت.

🔗 متن کامل

ـــــــــــــــــــــــ
#دین
#علی_شریعتی
#صدای_نوین_خراسان
🆔 @VoNoKh

⭕️ علی تنهاست! [۲]

✍️ دکتر علی شریعتی


✂️ بریده از متن:

🔹مساله‌ای که در اینجا لازم است مطرح کنم بیماری عوام‌زدگی است که بعضی از مکتب‌ها و یا بعضی از ادیان، گاه دچارِ آن می‌شوند. یکی از آثارِ این بیماری، بَد تلقی کردن مفهوم و حقیقت واقعی مکتب است.

🔹عوام‌زدگی بیماری‌ای است که حقیقت یک فکر و یا یک انسان را دگرگون می‌کند، در قالب فکرِ کوتاهِ خودش می‌ریزد و رنگ سنت‌ها و عادت‌ها و سلیقه‌ها و تربیت‌های شخصی خودش را به این مکتب تازه، به این مذهب تازه می‌زند و به کلی عَوضش می‌کند. معنی "اسلام پوستین‌اش را بر عکس و چپه تنش می‌کند" این است.

🔹یکی از مواردی که به عنوان نمونه برای فهمیدن بیماری عوام‌زدگی می‌توان گفت، تلقی‌ایی است که از انسان‌های بزرگ و شخصیت‌های برجسته‌ای که در مذهب ما وجود دارند می‌شود. ارزش‌های واقعی یک انسان را درک نمی‌کنیم و مثلاً نمی‌دانیم علی چرا بزرگ است؛ فقط می‌دانیم که بزرگ است؛ می‌دانیم که عظمت دارد، می‌دانیم که از ما خیلی عالی‌تر و متعالی‌تر است، ستایش‌اش می‌کنیم و به او عشق می‌ورزیم.

🔹بر اساس سنت قدیمی خودمان و روحی که در جامعه‌مان نسل به نسل به ما به ارث رسیده، علی را و مکتبش را می‌شناسیم. تمامِ فضائل او را در کرامات و معجزات و کارهای خارق‌العاده‌اش مُنحصر می‌کنیم و فقط به دنبال مُعجزات و کِرامات می‌رویم. مثلاً، در دورهٔ شیرخوارگی علی، یک اَفعی واردِ شهر می‌شود و به مردم حمله می‌کند، و علی که در قُنداق بوده است دست‌هایش را در می‌آورد و اَفعی را می‌کشد! پس علی بزرگ است! من نمی‌خواهم بگویم چنین چیزی هست یا نیست؛ اما شما می‌گویید علی امام است، یعنی اگر من از او پیروی کنم نجات خواهم یافت؛ می‌گویید او رهبر است، یعنی جامعه ما اگر دنبال علی برود، جامعه آزاد و متمدن و مترقی خواهد شد؛ اما چگونه می‌شود من از این چنین مردی که در کوچکی و در قُنداق اَفعی را از وسط می‌دراند، پیروی کنم و نجات یابم؟ چگونه ممکن است جامعه ما از کسی که چنین کارِ درخشان مُحیّر الْعُقولی را انجام می‌دهد پیروی کند و بعد متمدن شود؟ چه جور؟ ... من نمی‌فهمم!!

🔹چرا چنین کاری می‌کنند؟ زیرا در طول هزاران سال، بینش مذهبی بشر این چنین بوده که دنیای خاکی که ما انسان‌ها روی آن زندگی می‌کنیم پَست است، پایین است و از همه پایین‌تر؛ بعد از این دنیا اَفلاک مختلفی است که بالاتر از زمین می‌باشند؛ این افلاک هر چه به طرف آسمان بالاتر می‌رود، عالی‌تر و برتر و متعالی‌تر می‌شود؛ از آن جا که می‌گذرد به عالَم فرشتگان می‌رسد که عالَم بالاتر از زمین و بالاتر از انسان است؛ از عالَم فرشتگان که می‌گذرد به عالَم خدایان و یا خدا می‌رسد؛ و این سلسله مراتبی است که ما از نظرِ ارزش‌های بزرگ انسانی و ما فوق انسانی در طول تاریخ بشر و در همه مذاهب قائل بوده‌ایم.

🔹بنابراین بینش، انسان در پَست‌ترین مرحله قرار دارد و بَعد فرشتگان‌اند، و بعد خدایان و خدا. این طرزِ فکر و بینش که واردِ اسلام می‌شود، علی را و اسلام را درست ارزشیابی برعکس می‌کند و چون ما، متفکران و بنیان‌گذاران این مذهب و این دین را با همین بینش ضدِ اسلامی می‌سنجیم و تحلیل می‌کنیم و بعد می‌پَرستیم و می‌ستاییم، نتیجه‌ای نمی‌گیریم.

🔹اگر بخواهیم اسلامی بیندیشیم و اگر بخواهیم دربارهٔ علی، به عنوان یک مسلمان که دربارهٔ امامش حرف می‌زند، حرف بزنیم و به طور خلاصه اگر یک بینش اسلامی بخواهد راجع به علی سخن بگوید، خود به خود به دنبال فضایلی از علی که خواست انسان متعالی است می‌رود، انسانی که مسجودِ مَلائک است و از ملائک مُقرب‌تر و بالاتر و برتر است.

🔹اما ما این درک را نداریم، این بینش هنوز واردِ ذهن‌مان نشده و بنابراین برای این که بزرگ‌ترین ستایش را از امامان‌مان و پیغمبرمان و بزرگ‌ترین مُقدسین خودمان بکنیم، صفات فرشته‌ای به آن‌ها منسوب می‌کنیم و خیال می‌کنیم که اگر امام را به مقامِ یک فرشته بالا ببریم، او را از مقامِ انسان بالاتر برده‌ایم، در صورتی که پایین‌ترش آورده‌ایم!

🔹در شخصیت علی باید ارزش‌های انسانی را جستجو کنیم، نه ارزش‌های فرشته‌ای را. ولی چون بینش ما یک بینش ضدِ اسلامی و قبل از اسلامی است و با همان نگاه علی را می‌شناسیم، اینست که از علی و از راهبران‌مان فرشتگانی ساخته‌ایم که به کارِ رهبری ما نمی‌آیند؛ زیرا از فرشته نمی‌توان پیروی کرد و فرشته نمی‌تواند جامعه بشری را نجات دهد. انسان متعالی است که می‌تواند انسان را نجات بخشد؛ و انسان متعالی، علی است.

🔗 متن کامل

ـــــــــــــــــــــــ
#دین
#علی_شریعتی
#صدای_نوین_خراسان
🆔 @VoNoKh