✅ از مطالب دریافتی در ایام سالگرد چهل و دومین سالگرد دکتر شریعتی
🔆شریعتی من
🖌 بهزاد صبری
🔹پدرم دفتری داشت که در آن خلاصه هایی از کتب شریعتی مثل حج و فاطمه فاطمه است را نوشته بود. سخنان سارتر، ابومازن ، خامنه ای و دیگران هم در مورد شریعتی آنجا بود. بخصوص سخنرانی چمران بر مزارش زیبا و تکان دهنده بود. برای منی که هیچ کتاب کودک و مناسب سنم نداشتم، شریعتی اولین و تنهاترین فرصت کتابخوانی بود. دوم راهنمایی میخواندم. از درس حرفه و فن متنفر بودم، همه ش حفظیات بود. همیشه کناری میگذاشتم و شروع میکردم به کتب شریعتی. از آرم و عکس روی جلد "دیالکتیک توحیدی" خیلی خوشم می آمد، به همین دلیل با آن شروع کردم. بعد از آن "خودسازی انقلابی" و بعد "پس از شهادت" و بعد "شیعه، حزب تمام". وقتی به این کتاب رسیدم، چیزی دیگر درونم شروع به روییدن کرد. عطشی وصف ناپذیر از خواندن آثار چپ. هنوز وارد پیش دانشگاهی نشده بودم که بیش از 500جلد کتاب خوانده بودم. از "اخلاقیات الفتح" و "نبرد مسلحانه در آنگولا و موزامبیک" بگیرید تا "تاریخ چهار جلدی ایران" اثر زرین کوب و تبریز مه آلود و حرکت جوهری ملاصدرا و عقل سرخ و قیام بابک و ... .
🔸شریعتی مرا وارد دنیایی کرده بود که لذتش پایانی نداشت. دوست داشتم جزوه های خفن بخوانم! هر کتاب و جزوه ای که رنگ و بویی از تضاد میداد را میخواندم. این نوع جزوات، باعث شد شدیدا در نوشتار و خوانش، وسواس داشته باشم. چون مرا اینگونه بار آوردند که هر جمله و کلمه ای میتواند داستان مرگ و زندگی باشد. یادم هست وقتی جمله " آنچه واقعیت دارد، مطلوب است" از هگل را در نشریه راه مجاهد خواندم و دیدم که این جمله ساده چه تاثیری بر اندیشه ها و مرام ها گذاشته است، تصمیم گرفتم همه کتب سیاسی ایدولوژیک را مثل یک درسنامه بفهمم. اکنون اگر بر کتب دیالکتیک توحیدی، آغاز جامعه شناسی، حج، چنین گفت زرتشت، تفسیر سوره محمد و .... نظری بیاندازید، خواهید دید که گوشه های صفحات ، حاشیه نویسی دارند، زیر بعضی جملات خط کشیده ام... درست مثل یک جزوه درسی.
🔸به شدت متعصب شدم. شریعتی روح و روانم بود. هیچ توهینی علیه او را تحمل نمیکردم. اکنون هم برایم توهین به او عذاب آور است اما مجبورم واکنش نشان ندهم، حرفی نزنم، چون فایده ای ندارد. وقتی میشنوم که حتی تقی رحمانی ، پیاده شدن ولایت فقیه را از آموزه های شریعتی میداند، خونم به جوش می آید. شریعتی با این برداشتها هزاران فرسنگ فاصله دارد. شناخت شریعتی، مثل یک ایمان است. باید از کودکی به آن ایمان آورد تا شناختش پاک و بی آلایش حاصل شود. یا به عقیده من، باید با شریعتی متولد شد و بعد شناخت.
🔹دم دمهای کنکور، دم دمهای بلوغ هم بود. شبهای بیداری، روزهای پرحرارت. و چه عصیانی بهتر از شریعتی؟! کار بجایی رسیده بود که همکلاسی های دبیرستان، اگر جمله ای از شریعتی توسط دبیری در کلاس گفته میشد، همه سرشان را به سمت منی که جایگاهم آخر کلاس بود برمیگرداندند، همه انتظار واکنش داشتند. چه بحثهای خاطره انگیزی که میان من و دبیران ادبیات در گرفت.
همه مذهب و ایمانم را با شریعتی آموخته ام ولی این دین، مانع نشد که در شریعتی نمانم. شریعتی بستری برای خوانش کتب جامعه شناسی هم شد. جالب آنکه حتی اسطوره های شریعتی مثل بابک خرم دین و یا کوروش باعث شد کتب تاریخی هم بخوانم.
🔸شریعتی برایم بالاتر از یک راهنما، و به قول خودش کویری است که عطش جستن را در او یافته ام. اگر حسین برایم همه چیز شد، اگر هر ازگاهی نماز خواندم و روزه گرفتم، اگر هر از گاهی به تفکر پرداختم، همه و همه بخاطر شریعتی بود و هست. مثل زمان نوجوانی، وقتی تقویم سال نو را به دست میگیرم، دنبال صفحه 29 خرداد میگردم. تقویمی که در آن سالروز شهادت دکتر شریعتی قید نشده باشد، به هیچ نمی ارزد. 29خرداد همیشه برایم سمبل یک آغاز بود. اگر در نشریه بودم، حتما به مناسبتش مقاله ای مینوشتم. اگر در مناسبت و مراسمی در جهت نقد و شناخت شریعتی میبودم، حتما از او دفاع میکردم.
🔹40سال از شهادت شریعتی گذشته است و معتقدم که هنوز ذره ای بهافکار او نزدیک نشده ایم که هیچ، دورتر هم شده ایم. مسخره است کسیکه مخالف سرسخت طبقه روحانیت بود و اوایل انقلاب ، کتب او جمع آوری و ممنوعه اعلام شد، اکنون متهم به وجاهت دادن به روحانیت است. کسیکه نه فقط حسین که همه آزادی خواهان جهان مثل چه گوارا را در جبهه حق قرارداد، متهم به انحصارگرایی در "خانه محقر فاطمه" است. کسیکه آزادی را مقدم بر دین میدانست، اکنون متهم شده به سلب آزادی برای دین.....
🔸اینهمه توهین از روی عدم شناخت نیست. میدانند که بازگشت به شریعتی، رجعت به آزادی اندیشه و نفی استبداد دینی است. پس چاره ای نمی ماند جز اینکه بگویند شریعتی، عامل استعباد و استبداد دینی بود.
#اکنون_ما_شریعتی
#نو_شریعتی
#مطالب_رسیده
#چهل_دومین_یادمان
🆔 @shariati40
🔆شریعتی من
🖌 بهزاد صبری
🔹پدرم دفتری داشت که در آن خلاصه هایی از کتب شریعتی مثل حج و فاطمه فاطمه است را نوشته بود. سخنان سارتر، ابومازن ، خامنه ای و دیگران هم در مورد شریعتی آنجا بود. بخصوص سخنرانی چمران بر مزارش زیبا و تکان دهنده بود. برای منی که هیچ کتاب کودک و مناسب سنم نداشتم، شریعتی اولین و تنهاترین فرصت کتابخوانی بود. دوم راهنمایی میخواندم. از درس حرفه و فن متنفر بودم، همه ش حفظیات بود. همیشه کناری میگذاشتم و شروع میکردم به کتب شریعتی. از آرم و عکس روی جلد "دیالکتیک توحیدی" خیلی خوشم می آمد، به همین دلیل با آن شروع کردم. بعد از آن "خودسازی انقلابی" و بعد "پس از شهادت" و بعد "شیعه، حزب تمام". وقتی به این کتاب رسیدم، چیزی دیگر درونم شروع به روییدن کرد. عطشی وصف ناپذیر از خواندن آثار چپ. هنوز وارد پیش دانشگاهی نشده بودم که بیش از 500جلد کتاب خوانده بودم. از "اخلاقیات الفتح" و "نبرد مسلحانه در آنگولا و موزامبیک" بگیرید تا "تاریخ چهار جلدی ایران" اثر زرین کوب و تبریز مه آلود و حرکت جوهری ملاصدرا و عقل سرخ و قیام بابک و ... .
🔸شریعتی مرا وارد دنیایی کرده بود که لذتش پایانی نداشت. دوست داشتم جزوه های خفن بخوانم! هر کتاب و جزوه ای که رنگ و بویی از تضاد میداد را میخواندم. این نوع جزوات، باعث شد شدیدا در نوشتار و خوانش، وسواس داشته باشم. چون مرا اینگونه بار آوردند که هر جمله و کلمه ای میتواند داستان مرگ و زندگی باشد. یادم هست وقتی جمله " آنچه واقعیت دارد، مطلوب است" از هگل را در نشریه راه مجاهد خواندم و دیدم که این جمله ساده چه تاثیری بر اندیشه ها و مرام ها گذاشته است، تصمیم گرفتم همه کتب سیاسی ایدولوژیک را مثل یک درسنامه بفهمم. اکنون اگر بر کتب دیالکتیک توحیدی، آغاز جامعه شناسی، حج، چنین گفت زرتشت، تفسیر سوره محمد و .... نظری بیاندازید، خواهید دید که گوشه های صفحات ، حاشیه نویسی دارند، زیر بعضی جملات خط کشیده ام... درست مثل یک جزوه درسی.
🔸به شدت متعصب شدم. شریعتی روح و روانم بود. هیچ توهینی علیه او را تحمل نمیکردم. اکنون هم برایم توهین به او عذاب آور است اما مجبورم واکنش نشان ندهم، حرفی نزنم، چون فایده ای ندارد. وقتی میشنوم که حتی تقی رحمانی ، پیاده شدن ولایت فقیه را از آموزه های شریعتی میداند، خونم به جوش می آید. شریعتی با این برداشتها هزاران فرسنگ فاصله دارد. شناخت شریعتی، مثل یک ایمان است. باید از کودکی به آن ایمان آورد تا شناختش پاک و بی آلایش حاصل شود. یا به عقیده من، باید با شریعتی متولد شد و بعد شناخت.
🔹دم دمهای کنکور، دم دمهای بلوغ هم بود. شبهای بیداری، روزهای پرحرارت. و چه عصیانی بهتر از شریعتی؟! کار بجایی رسیده بود که همکلاسی های دبیرستان، اگر جمله ای از شریعتی توسط دبیری در کلاس گفته میشد، همه سرشان را به سمت منی که جایگاهم آخر کلاس بود برمیگرداندند، همه انتظار واکنش داشتند. چه بحثهای خاطره انگیزی که میان من و دبیران ادبیات در گرفت.
همه مذهب و ایمانم را با شریعتی آموخته ام ولی این دین، مانع نشد که در شریعتی نمانم. شریعتی بستری برای خوانش کتب جامعه شناسی هم شد. جالب آنکه حتی اسطوره های شریعتی مثل بابک خرم دین و یا کوروش باعث شد کتب تاریخی هم بخوانم.
🔸شریعتی برایم بالاتر از یک راهنما، و به قول خودش کویری است که عطش جستن را در او یافته ام. اگر حسین برایم همه چیز شد، اگر هر ازگاهی نماز خواندم و روزه گرفتم، اگر هر از گاهی به تفکر پرداختم، همه و همه بخاطر شریعتی بود و هست. مثل زمان نوجوانی، وقتی تقویم سال نو را به دست میگیرم، دنبال صفحه 29 خرداد میگردم. تقویمی که در آن سالروز شهادت دکتر شریعتی قید نشده باشد، به هیچ نمی ارزد. 29خرداد همیشه برایم سمبل یک آغاز بود. اگر در نشریه بودم، حتما به مناسبتش مقاله ای مینوشتم. اگر در مناسبت و مراسمی در جهت نقد و شناخت شریعتی میبودم، حتما از او دفاع میکردم.
🔹40سال از شهادت شریعتی گذشته است و معتقدم که هنوز ذره ای بهافکار او نزدیک نشده ایم که هیچ، دورتر هم شده ایم. مسخره است کسیکه مخالف سرسخت طبقه روحانیت بود و اوایل انقلاب ، کتب او جمع آوری و ممنوعه اعلام شد، اکنون متهم به وجاهت دادن به روحانیت است. کسیکه نه فقط حسین که همه آزادی خواهان جهان مثل چه گوارا را در جبهه حق قرارداد، متهم به انحصارگرایی در "خانه محقر فاطمه" است. کسیکه آزادی را مقدم بر دین میدانست، اکنون متهم شده به سلب آزادی برای دین.....
🔸اینهمه توهین از روی عدم شناخت نیست. میدانند که بازگشت به شریعتی، رجعت به آزادی اندیشه و نفی استبداد دینی است. پس چاره ای نمی ماند جز اینکه بگویند شریعتی، عامل استعباد و استبداد دینی بود.
#اکنون_ما_شریعتی
#نو_شریعتی
#مطالب_رسیده
#چهل_دومین_یادمان
🆔 @shariati40