🔴 حداقل دستمزد کارگران پالایشگاه‌ها در دمای ۵۰ درجه، شرجی بالا، بدون قرارداد، بدون بیمه، بدون خوابگاه، بدون خدمات پزشکی بابت آسیب‌های مستقیم شغلی و ... ماهیانه ۲میلیون و ۵۰۰ هزار تومان.

دستمزد محمدرضا گلزار برای اجرای ابتذال‌نامه‌ی "هفت‌خوان" ۱۵میلیاد تومان؛
یعنی هر ساعت ۴۵ میلیون تومان، یعنی هر دقیقه ۷۵۰ هزار تومان.

پولی که آقای گلزار به جیب می‌زند از محل غارت همین کارگرانی به‌دست آمده که روزهاست در اعتراض به دستمزدهای تحقیرآمیز و حتی عدم دریافت همین دستمزدها در #اعتصاب به سر می‌برند. کارگران "آبدار" در یاسوج ۱۷ ماه است که دستمزد دریافت نکرده‌اند؛ محمدرضا گلزار به تنهایی حق چند هزار خانوارِ کارگری را به حلقوم می‌ریزد؟

#آنتی_سلبریتی #دشمن_مردم #طبقه_کارگر #استثمار
#مرگ_بر_ستمگر_درود_بر_کارگر


از صفحه‌ی صدای ماهی سیاه
@Blackfishvoice

@sarkhatism

🔴 مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر

آنها که با ذره‌بین دنبال شعارهای ارتجاعی می‌گردند تا آنها را برجسته کنند این تصویرها و این شعارها را اصلا به روی خود نمی‌آورند. چه آنها که برای دفاع از جمهوری اسلامی شعارهای ارتجاعی را برجسته می‌کنند، چه آنها که در خارج از مرزها و رسانه‌های مزدور شعارهای ارتجاعی را با تیتر درشت برجسته می‌کنند که نشان دهند خودشان و اربابانشان چقدر پایگاه مردمی دارند. اما عرصه‌ی مبارزه‌ی توده‌ای عرصه‌ی کشمکش نیروهای گوناگون، با منافع هم‌سان و متضاد است و تصویر نهایی نبرد تنها در آخرین پرده‌ی آن معلوم خواهد شد. به همین دلیل است که برخلاف توطئه‌چین‌ها و انگ‌زن‌ها و میانه‌بازها باید در میدان بود و در میدان واقعی بر توازن قوا تاثیر گذاشت.


#اعتراضات_سراسری
#الشعب_یرید_اسقاط_النظام
#قیام_ستمدیدگان
#مرگ_بر_ستمگر_درود_بر_کارگر


@sarkhatism

🔴 گزارش مستقیم از تجمع در مقابل تئاتر شهر

ساعت ۷ تجمع در تئاتر شهر تهران با حضور هنرمندان برگزار شد. سرود آفتابکاران جنگل و بعد هم سرود یار دبستانی در آغاز اعتراض خوانده شد.کم کم جمعیت ۱۰۰ نفری بیشتر و بیشتر شد. ترنس‌ها و کودکان کار و کارتن‌خواب‌ها به جمعیت اضافه شدند و شعار مرگ بر جمهوری اسلامی را یک‌صدا همراه با معترضان در حمایت از خوزستان سر دادند. در آغاز شعار از خوزستان تا تهران جانم فدای ایران بود که برخی معترضان شعار را تبدیل به از خوزستان تا تهران اتحاد اتحاد کردند. کم کم صدای زنان بلندتر شد و اکثر شعاردهندگان زنان بودند. زنی میان جمعیت فریاد زد اگر همه یکی نشیم، یکی یکی کم می‌شیم و جمعیت تکرار کرد. و دوباره زنی فریاد زد مرگ بر ستمگر درود بر کارگر که عمومی شد. آوارگانی که جایی جز پارک نداشتند به معترضان پبوستند و فریاد می‌زدند «خوزستان آب ندارد آبان ادامه دارد» اگرچه شعار غالب این بود که خوزستان آب ندارد آبان فرزند ندارد. نیم‌ساعت از اعتراض گذشت که نیروهای امنیتی حمله کردند. جمعیت به هم نزدیک شدند و شعار مرگ بر دیکتاتور دادند. یکی از معترضین را دستگیر کردند که با شعار بیشرف ولش کن روبرو شدند. نیروهای سرکوبگر مثل دیوانه‌ها به چپ و راست می‌دویدند. یاد فیلم حکومت نظامی افتادم، آنجا که صدا از یک بخش درمی‌آمد حمله می‌کردند صدا را خفه کنند، بخشی دیگری شروع می‌کردند و این دور در اطراف تئاتر شهر ادامه داشت. به شرق می‌دویدند دنبال آوارگانی که داد می‌زدند و فحش می‌دادند. سمت غرب پارک صدا می‌آمد مرگ بر جمهوری اسلامی، به آن طرف می‌رفتند و مجبور می‌شدند در نیمه‌راه به سنگ‌هایی که به آنان برخورد می‌کند پاسخ بدهند و دوباره از جنوب پارک صدا می‌آمد و می‌دویدند سمت جنوب. شوکر به دست هر معترضی را در حال دویدن می‌دیدند دنبال می‌کردند. در ضلع جنوبی پارک که معترضان به خیابان و کوچه ریخته بودند صدای گاز اشک‌آور و گلوله آمد که معترضان پراکنده شدند و دوباره از سمت غرب پارک وارد پارک شدند. مثل دیوانه‌ها می‌زدند و در هر گوشه از پارک مردم می‌گفتند مرگ بر جمهوری اسلامی، زنی معتاد با دیدن کشیده شدن یک جوان بر کف پارک داد زد جوونی ما رو حروم کردید چیکار به این جوونا دارید. یکی از نیروهای سرکوبگر بعد از تذکر به دختری که حجاب نداشت با مشت به کمر او کوبید که نفسش در سینه حبس شد. جوان‌ها را از پله‌های تئاتر شهر پرت می‌کردند و کودکان کار در این میان می‌خندیدند و داد می‌زدند مرگ بر دیکتاتور. چند نفر از کودکان کار را بردند که متاسفانه با مشت و لگد مانع ما و آنها شدند. پیرزنی وسط تئاتر شهر دستش را روی قلبش گرفته بود، خواستیم زنگ بزنیم اورژانس که نیروی سرکوبگر مانع شد. اعتراضات امروز اگرچه با نام هنرمندان آغاز شد اما تقریبا تمامی طیف‌های ستمدیده در آن حضور پیدا کردند. ترنس‌ها، کودکان کار، معتادان، بی‌چیزها... همه و همه رنگی در اعتراضات بود. حضور زیاد نیروی امنیتی در تئاتر شهر نشان از آن بود که امنیتی‌ها از اتحاد مردم می‌ترسند. چنان‌که مردم هم فریاد می‌زدند بترسید بترسید ما همه با هم هستیم. اما در کل خنده‌ی مردم بر دویدن پلیس زیاد بود. همه می‌گفتند چقدر اینها می‌ترسند.
گزارش از «گروه نویسندگان #همراه_سرخط»
و فیلم‌های ارسالی از یاران #همراه_سرخط

#اعتراضات_سراسری
#الشعب_یرید_اسقاط_النظام
#قیام_ستمدیدگان
#مرگ_بر_ستمگر_درود_بر_کارگر


@sarkhatism

🔴 لشکریان ظلمت

آره! زنجیرای گرون، حلقه به حلقه، لابه لا
می‌ریزن ز دست و پا
پوسیده‌ن، پاره می‌شن
دیبا بیچاره می‌شن

ویدئوی ارسالی از یاران #همراه_سرخط

#اعتراضات_سراسری
#الشعب_یرید_اسقاط_النظام
#قیام_ستمدیدگان
#مرگ_بر_ستمگر_درود_بر_کارگر


@sarkhatism

🔴 تهاجم دولت سید محرومان به معیشت بازنشستگان

دولت ابراهیم رییسی در اولین لایحه‌ی بودجه‌ای که تنظیم کرده تهاجمی جدید به معیشت بازنشستگان را سازماندهی نموده است.
در این لایحه دو سال به سن بازنشستگی افزوده شده و افرادی با سابقه‌ی سی و دو سال کار بازنشسته می‌شوند. پیش از این زمان بازنشستگی بعد از سی سال کار بود. هم‌چنین بر اساس این لایحه حقوق بازنشستگی که پیش از این بر اساس متوسط حقوق دو سال آخر کار محاسبه می‌شد، از این پس بر اساس متوسط حقوق سه سال آخر کار محاسبه و به این‌ترتیب در بسیاری از موارد از میزان آن کاسته می‌شود. بر اساس این لایحه میزان حق بیمه‌ای که از این پس از حقوق افراد مشغول کار برای بیمه‌ی بازنشستگی کسر می‌شود به جای هفت درصد حقوق، ده درصد از حقوق خواهد بود.
به این شکل دولت سید محرومان در نخستین اقدامات قانونی خود، در ادامه‌ی تهاجم نولیبرالی دولت‌های پیشین به طبقه‌ی کارگر، تهاجم جدیدی را به معیشت بازنشستگان سازمان داده است که میلیون‌ها نفر از نتایج آن متاثر خواهند شد و سفره‌های بازنشستگان و نیز کارگران و کارمندان شاغل نیز کوچکتر می‌شود.
سیاست‌های ریاضت اقتصادی در حالی به شکل وحشیانه و با پشتوانه‌ی لوایح قانونی و اراده‌های حکومتی پیش می‌رود که بازنشستگان بارها و بارها نسبت به وضعیت نامناسب معیشتی خودشان اعتراض کرده‌اند.
#مرگ_بر_ستمگر_درود_بر_کارگر
#ریاضت_اقتصادی
#نولیبرالیسم_اسلامی

@sarkhatism

🔴 نگرانی دولت و کارفرمایان برای چاقی کارگران در صورت افزایش دستمزد

جمهوری اسلامی و مدیران و کارشناسان دولتی‌اش در دفاع از سرمایه‌ی دولتی و خصوصی هر روز در حال جابه‌جا کردن مرزهای وقاحت و بی‌شرفی‌اند. این وقاحت و بی‌شرفی در جلسات اخیر کارگروه مزد شورای عالی کار به حدی رسیده که حتی فریاد محسن باقری، نماینده‌ی مورد تائید حکومت کارگران در این کارگروه را هم درآورده است. نماینده‌ای که عملا هر سال نقش او صرفا مشروعیت‌بخشی به حداقل دستمزد ظالمانه‌ای است که در کارگروه مزد شورای عالی کار برای سال آینده تعیین می‌شود.
کارگروه مزد شورای عالی کار، جمع منتخب وزارت کار است که در آن هر سال اسفند ماه میزان حداقل دستمزد سال آینده را با توجه به داده‌های مختلفی که جملگی توسط کارشناسان حکومتی و وابستگان به نهادهای صنفی کارفرمایی تهیه می‌شوند، تعیین می‌کند. البته در این کارگروه همیشه فردی هم به عنوان نماینده‌ی کارگران حضور دارد که عضو یکی از تشکل‌های کارگری مورد تائید و اعتماد حکومت است، مانند محسن باقری که عضو هیات‌مدیره‌ی کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار است، اما همواره نحوه‌ی کارشناسی‌ها و مصوبات این کارگروه به نوعی است که همین نماینده‌ی زینتی هم معترض می‌شود.
یکی از این داده‌ها و اثرگذارترین و در ضمن چالش‌برانگیزترین آنها برای تعیین حداقل دستمزد در این کارگروه «سبد معیشت» است، که شامل هزینه‌های بهداشت و درمان، مسکن، تغذیه، هزینه‌های آموزشی، هزینه‌های ایاب و ذهاب و غیره می‌شود. این داده از این جهت چالش‌برانگیز بوده که هر سال کارشناسان حکومتی برای پایین آوردن میزان افزایش حداقل دستمزد این سبد معیشت را کوچک‌تر کرده و مواردی را از آن حذف می‌کنند. بگذریم از این که بسیاری از تشکل‌های مستقل کارگری اساسا اعتقاد دارند تعیین میزان حداقل دستمزد بر اساس چیزی تحت عنوان «سبد معیشت» سیاستی ضدکارگری است و میزان تعیین حداقل دستمزد باید افزایش نرخ تورم و سطح دست‌کم متوسط رفاه جامعه باشد اما نمایندگان دولت و تشکل‌های صنفی کارفرمایی در شورای عالی کار و دیگر نهادهای قانون‌گذار و مجری قوانین زیر بار این خواسته نمی‌روند و همچنان شورای عالی کار و کارگروه مزد آن نهادهایی ضدکارگری و حامی منافع صاحبان سرمایه و کارفرمایان است.
وقاحت و بی‌شرفی این اوباش استثمارگر به جایی رسیده که در جلسه‌ی اخیر کارگروه مزد کارشناسان وزارت بهداشت «به میزان قابل توجهی درصد ویتامین، کالری و گرم‌های مواد غذایی» را کاهش داده و بهانه آورده‌اند که دلیل این کاهش چشمگیر «چاقی مفرط مردم» است.
در شرایطی که آمار سوتغذیه در ایران به طور دائم در حال رشد است نمایندگان غارت و چپاول و استثمار نگران «چاقی» کارگران شده‌اند و تصمیم گرفته‌اند طوری حداقل دستمزد را تعیین کنند که کارگران از این چاق‌تر نشوند. در حالی که جمهوری اسلامی در همه‌ی زمینه‌ها، از جمله در دفاع از منافع صاحبان سرمایه و سرکوب و نابودی طبقه‌ی کارگر مرزهای وقاحت و بی‌شرمی و بی‌شرفی را جا به جا می‌کند هستند ابلهان متوهمی که دهان گشادشان را گشادتر می‌کنند و می‌گویند اقتصاد ایران «کمونیستی» است. اینها از آنها هم بی‌شرم‌تر و بی‌شرف‌ترند.

#جمهوری_سرمایه
#جمهوری_استثمار
#جمهوری_چپاول
#مرگ_بر_ستمگر_درود_بر_کارگر
#نه_به_سرمایه_داری
@sarkhatism

🔴 توضیح یک فعال کارگری در ارتباط با مسئله‌ی سبد معیشت و حداقل دستمزد

روز گذشته خبری را تحت عنوان «نگرانی دولت و کارفرمایان برای چاقی کارگران در صورت افزایش دستمزد» منتشر کردیم. بعد از انتشار این خبر یکی از فعالان کارگری پیغام روشنگری به سرخط داده است که برخی نکات ابهام‌برانگیز آن خبر را اصلاح می‌کند.
متن پیغام از این قرار است: « سبد معیشت یک استاندارد جهانی‌ست و شامل همه‌ی اقلام مورد نیاز هر خانواده‌ای است (و نه فقط کارگر و یا طبقه‌ی متوسط).
سبد معیشت شامل تفریح و مسافرت و رستوران و تئاتر و سینما و.. هم می‌شود. سبد معیشت متضمن یک رفاه حداقلی‌ست و باید برای بیشتر از آن هم چانه‌زنی کرد. غیر از خوراک و پوشاک و دارو و.. حتی هزینه‌ی مطالعه و اینترنت و ورزش را هم در بر می‌گیرد.
برای طبقه‌ی مزدبگیر (طبقه‌ی کارگر در مفهوم کلی) یک چالش بزرگ با کارفرمای دولتی و خصوصی بر سر تامین این سبد است و نقطه‌ی عزیمت بسیار بزرگی‌ست. تقلیل سبد معیشت به "نرخ تورم" خواسته‌ی کارفرماهاست و نه نیروهای پیشرو.
برآورد سبد معیشت ۳۰ میلیونی و بر اساس آن تعیین حداقل دستمزد و سپس افزایش طبق نرخ تورم یک مطالبه‌ی درست در شرایط فعلی‌است و بیخود نیست که شورای دستمزد در حال تکاپوست که این سبد را کوچک و کوچکتر کند.
"سطح متوسط رفاه جامعه" باید قابل اندازه‌گیری باشد. حقوق عدد و رقم است. هر معیاری چه تورم یا سبد معیشت اعداد و رقم‌های قابل اندازه‌گیری‌ست.
کارگران و بازنشستگان با یک حساب سرانگشتی اعلام کرده‌اند که اگر صددرصد هم به حقوق‌ها اضافه شود باز هم به سبد معیشت نمی‌رسند.

#جمهوری_سرمایه
#جمهوری_استثمار
#جمهوری_چپاول
#مرگ_بر_ستمگر_درود_بر_کارگر
#نه_به_سرمایه_داری
@sarkhatism