در باب #هوش #عاطفی در محیط کار

فرهنگ سالیان پیش رو به شکل مرموزی ما را تشویق به نادیده انگاری ظرایف، پیچیدگی‌، شکنندگی و پیش‌بینی‌ناپذیری آدم‌های اطرافمان کرده است.

ما علاقه شدیدی داریم تا از آخرین مدل‌ها و دستاوردهای علمی حوزه کارمان مطلع شویم، در نشست‌های #استراتژیک و دوره‌‌ی مفاخر #فروش شرکت کرده و جدیدترین #تحلیل‌های پیچیده بازار سرمایه و آینده‌ی کسب و کار را بدانیم ولی حوصله شنیدن دلخوری مسئول دفترمان از مدیر مالی را نداریم و دوست داریم عواقب برخورد تحکمی و تصمیمات از بالا به پایینمان بر روی سازمان را نادیده گرفته و ترجیح می‌دهیم این جزئیات #انسانی را خیلی جدی نگیریم.

شاید در خانه هم حوصله حرف‌های با جزئیات فراوان همسر جان را نداشته باشیم و با خود بگوئیم که ماموریت ما در زندگی فقط حل و فصل مسائل پیچیده و جدی است.
اصلا تصور اینکه دیگران چه بسا شبیه ما نباشند بسی دشوار است و این مصیبت و پریشانی عصر مدرن گریبانمان را رها نخواهد کرد؛ مصیبتی به نام #دیگری

طبیعتا درک #اندیشه‌ها، #انگیزه‌ها، ترس‌ها و آرزوهای دیگران سخت است و مهمتر اینکه ما به جای تلاش برای درک دیگری این مقوله را ناشیانه دایورت می‌کنیم.

اول کارکنان یا اول اقتصاد؟

شاید بیش از هر زمانی این #تصمیم #استراتژیک در سطح جهانی اهمیت پیدا کرده است: انتخاب بین #اقتصاد و #مردم
و جدل اصلی شاید بین #پزشکان و #رهبران اقتصادی و دولتی باشد. در این میان تحلیل‌های #جامعه‌شناسان می‌تواند به #دیالوگ و تصمیمات #سیستمی کمک کند. آنچه که مهم است در نظر گرفتن روابط درهم‌تنیده و روی هم بسته اقتصاد و #انسان است که چیزی از هم جدا نیستند، اما دشواری درک همین رابطه به ظاهر ساده بسیاری از تصمیمات #خرد و #کلان ما را در کشورداری و کسب و کار توام با #سوگیری کرده است.
در این بین حداقل و قبل از هر تصمیمی #شنیدن دغدغه‌ها و توصیه نمایندگان هر جناح فکری‌ می تواند به نزدیک شدنمان به تصمیم بهینه یاری‌رسان باشد.
اینبار نظر جاش برسین را بخوانیم در مورد ضرورت توجه به کارکنان
باتشکر از مهندس شهرام کریمی بابت معرفی و خانم زیبا زینلی بابت زحمت ترجمه این مطلب

🦋مدرسه اکسیژن
@OxygenSchool

#PeopleFirst
#wellbeing
#safety #ethics #voice
#Chief_Empathy_Officer
#Trust #trustbuilding
#economy
#decisionmaking