سرانجام تکمیل شد...

کتاب «توتالیتاریسم»، جلد سوم از «عناصر و خاستگاه‌های حاکمیت توتالیتر»، اثر اصلی هانا آرنت، در روزهای آتی منتشر خواهد شد. پیش از این جلد اول کتاب با عنوان «یهودی‌ستیزی» و جلد دوم با عنوان «امپریالیسم» منتشر شده بود. اثری دشوار، پیچیده و نفسگیر که بی‌تردید یکی از مهم‌ترین کتاب‌هایی است که در قرن بیستم در حوزۀ نظریۀ سیاسی نوشته است.

پیش‌تر توضیح داده‌ام که این اثر را از روی ویراست آلمانی کتاب، که ویراستی مفصل‌تر و جدیدتر از انگلیسی است، ترجمه کرده‌ام. در روزهای آتی که کتاب منتشر شد، «یادداشت مترجم» را در کانال قرار خواهم داد. برای مشاهدۀ توضیحاتی دربارۀ جلد اول و دوم، به لینک‌های زیر بنگرید:

جلد اول: یهودی‌ستیزی | جلد دوم: امپریالیسم

پی‌نوشت: مدت زیادی بود که خاموشی پیشه کرده بودم؛ سکوت محض. در هیچ شبکۀ اجتماعی و پیامرسانی نبودم. مانند کسی که دست‌وپا نمی‌زند تا به اعماق فرو رود... همین هم شد. سکوت بود و سکوت و تنها صدای تک‌هجای آب. شرمسار دوستان بزرگواری‌ام که پیام پرمهرشان بی‌پاسخ ماند...

#معرفی_کتاب، #هانا_آرنت، #آرنت، #توتالیتاریسم

@tarikhandishi | تاریخ‌اندیشی

@alipsychiatrist

‍✳ بولگاکف هرگز دستگیر نشد.اما تمام زندگی اش را درحالی سپری کرد که هر لحظه منتظر بود ماموران سراغش بیایند. این درواقع نوعی زیست در "زیر یوغ" رژیم بود. از این حیث، سرنوشت #بولگاکف مثل سرنوشت بسیاری دیگر از نویسندگانی بود که رژیم علیه آنها انواع "ابزارهای بازدارنده" را به کار بست:گرچه این گروه از نویسندگان هرگز دستگیر نشدند اما آثارشان ممنوع شد، خودشان ممنوع الخروج شدند،از داشتن هر نوع شغلی محروم شدند و بقای آنها به مخاطره افتاد.خسارتی که این دسته از نویسندگان از حیث روانی متحمل شدند، مرگ آنها را جلو انداخت.

✳ بولگاکف خودش را قهرمان تلقی نمی کرد اما "نویسنده باقی ماندن" تحت چنان شرایطی مستلزم شجاعت بسیاری بود.آنا آخماتووا، شاعر بزرگ روسیه، در مقاله ای درستایش بولگاکف، از "بیزاری باشکوه"او از رژیم سخن گفت. کسی که سرانجام در آن دوئل پیروز شد،"مرشد"بود.(اشاره به مرشد و مارگاریتا) اما به اندازه کافی زنده نماند تا پیروزی اش را جشن بگیرد.

#بایگانی_ادبی_پلیس_مخفی
#ویتالی_شنتالینسکی #بیژن_اشتری #نشر_ثالث
#دردهای_مشترک_بشریت #توتالیتاریسم
#معرفی_کتاب #علی_نیک‌جو
#متن_کتاب


🆔@alipdychiatrist
https://www.instagram.com/p/CHchA2iJuc4/?igshid=u5vva1hdr2gh

📌#معرفی_کتاب
@alipsychiatrist

‍✳ بولگاکف هرگز دستگیر نشد.اما تمام زندگی اش را درحالی سپری کرد که هر لحظه منتظر بود ماموران سراغش بیایند. این درواقع نوعی زیست در "زیر یوغ" رژیم بود. از این حیث، سرنوشت #بولگاکف مثل سرنوشت بسیاری دیگر از نویسندگانی بود که رژیم علیه آنها انواع "ابزارهای بازدارنده" را به کار بست:گرچه این گروه از نویسندگان هرگز دستگیر نشدند اما آثارشان ممنوع شد، خودشان ممنوع الخروج شدند،از داشتن هر نوع شغلی محروم شدند و بقای آنها به مخاطره افتاد.خسارتی که این دسته از نویسندگان از حیث روانی متحمل شدند، مرگ آنها را جلو انداخت.

✳ بولگاکف خودش را قهرمان تلقی نمی کرد اما "نویسنده باقی ماندن" تحت چنان شرایطی مستلزم شجاعت بسیاری بود.آنا آخماتووا، شاعر بزرگ روسیه، در مقاله ای درستایش بولگاکف، از "بیزاری باشکوه"او از رژیم سخن گفت. کسی که سرانجام در آن دوئل پیروز شد،"مرشد"بود.(اشاره به مرشد و مارگاریتا) اما به اندازه کافی زنده نماند تا پیروزی اش را جشن بگیرد.

#بایگانی_ادبی_پلیس_مخفی
#ویتالی_شنتالینسکی #بیژن_اشتری #نشر_ثالث
#دردهای_مشترک_بشریت #توتالیتاریسم
#متن_کتاب #علی_نیک‌جو



🆔@alipsychiatrist
https://www.instagram.com/p/CHchA2iJuc4/?igshid=u5vva1hdr2gh
https://t.me/alipsychiatrist

📝📝📝توتالیتاریسم فرهنگی

‍ #معرفی_کتاب
نام کتاب: #توتالیتاریسم_فرهنگی
نویسنده: #دکتر_نظام_بهرامی_کمیل
ناشر: کویر
چاپ اول: ۱۴۰۰

✅دکتر «نظام بهرامی کمیل» در یکی از گفتارهای کتاب توتالیتاریسم فرهنگی، به دو گفتمان رایج فرهنگ عمومی عصر «نازیسم» می‌پردازد. گفتمان «ما را با سیاست چه کار و ما که کاره‌ای نیستیم» و الگوی «به من کاری نداشته باشید، نان زن و بچه می‌دهم».
هر دو گفتمان بر اساس منافع طبقه حاکم شکل گرفته بود تا از هرگونه انتقاد و دخالت ملت در حکمرانی پیشگیری شود. این درحالی است که پژوهش‌های حوزه حکمرانی‌های استبدادی عصر مدرن نشان می‌دهد که چگونه توتالیتاریست‌ها (تمامیت‌خواهان) به دنبال کنترل کوچک‌ترین شئون زندگی افراد هستند و چگونه مقاومت‌ها هرچند کوچک، می‌تواند منجر به ایجاد تغییرات بزرگ در جامعه شود.

✅به سخن دیگر؛ شاید اگر عوام مردم و افراد گریزان از سیاست و مسئولیت‌‌های مدنی بدانند با بی‌تفاوتی خود چقدر آب به آسیاب مستبدان می‌ریزند و در ارتکاب جنایت‌های آن‌ها شریک می‌شوند، آنگاه برای شناخت این ایدئولوژی‌ها مشتاق‌تر شوند و چنین کتاب‌هایی را تنها مختص اندیشمندان  و روشنفکران ندانند.
کتاب توتالیتاریسم فرهنگی شامل یک پیشگفتار و سه گفتار است. در پیشگفتار تاریخچه‌ای از حکومت‌های استبدادی عصر سنت و تفاوت آن با دیکتاتوری دوره مدرن ارائه می‌شود. نویسنده توضیح می‌دهد که چگونه در حکومت‌های تمامیت خواه قرن بیستم با جایگزین شدن «مذهبی سیاسی» به جای «مذهب مدنی»، قدرت و حکومت تبدیل به امر مقدس شده و دژهای ایدئولوژیکی با قربانی کردن آزادی و اخلاقیات، راه هرگونه استقلال و رسیدن به فردیت را برای ملت مسدود می‌کنند.

✅در این بخش می‌خوانیم که نظام‌های پدر سالارانه تمامیت‌خواه مردم را به ‌ماشین‌هایی بدل می‌سازند که ناخواسته در خدمت ایدئولوژی در آمده، و در نتیجه نوعی «هیپنوتیزم جمعی» برای حمایت از اهداف پیشوا شکل می‌گیرد. به همین دلیل، تمامیت‌خواهان به هنر و هنرمندانی نیاز دارند تا در این یکسان‌سازی جامعه و گسترش رفتار توده‌ای و هیجانی به آن‌ها کمک کنند.

✍🏼#مریم_بهریان - دانشجوی دکتری روان‌شناسی

📝📝📝 جامعه‌ی یکرنگی که توتالیتاریسم می‌خواهد...

✅توتالیتاریسم به معنای این است که زندگی، کار و فراغت تک‌تک افراد تابع دستورات کسانی قرار گیرد که در قدرتند و بر کرسی اداره‌ای عمومی تکیه زده اند. توتالیتاریسم به معنای فروکاستن انسان به چرخ‌دنده‌ای ناچیز در یک ماشین عالمگیر زور و اجبار است.

✅ #توتالیتاریسم فرد را وادار می‌کند از هر فعالیتی که حکومت آن را تایید نمی‌کند، صرف‌نظر کند. هیچ عقیده زاویه‌داری را تحمل نمی‌کند.

✅توتالیتاریسم به معنای تبدیل جامعه به یک ارتش کاری شدیداً منضبط (آن‌گونه که وکیل‌مدافعان سوسیالیسم می‌گویند) یا به یک دارالتادیب (آ‌ن‌گونه که مخالفان آن می‌گویند) است.

✅منبع: کتاب بوروکراسی، نوشته لودویگ فون میزس. ترجمه مهدی تدینی

🆔@MostafaTajzadeh