Forwarded from مشق نو
📝📝📝 انتخابات و قواعد راهنما
🔻🔻🔻مقاله‌ای از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊اصلاح‌طلبی در آغاز خویش، دعوت به اداره کشور به‌گونه‌ای متفاوت بوده است. مواضع سیاسی متمایز از محافظه‌کاران و راه‌حل‌های متمایز از آنها، هویت متمایز ایدئولوژیک، راهبرد و خط‌مشی‌‌ای را شکل داده که اصلاح‌طلبی نامیده می‌شود. افرادی که به‌عنوان نامزدهای پیشنهادی اصلاح‌طلبان در انتخابات معرفی می‌شوند، باید نماد هویت گفتمانی و برنامه‌ای اصلاحات باشند
🖊تاکید بر هویت جماعتی و تاریخی، پیامدی غیر از تعارف و رودربایستی در انتخاب افراد ندارد. البته این واقعیت را باید پذیرفت که یک فرد، یک‌شبه نمی‌تواند حامل یک گفتمان و یک سرمشق اداره امور کشور شود و آن را در رقابت‌ها نمایندگی کند. سابقه اصلاح‌طلبانه لازم اما ناکافی‌ست
🖊نامزدهای پیشنهادی اصلاح‌طلبان، علاوه بر آنکه هویت گفتمانی و برنامه‌ای آنها را نمایندگی می‌کنند، باید در مخاطبان انگیزه کافی برای ورود به فعالیتهای انتخاباتی و در نهایت رای دادن را پدید آورند. در وضعیت کنونی که نوعی تصور بن‌بست در اذهان شکل گرفته است، برای تشویق مردم به مشارکت در انتخابات باید از افرادی حمایت کرد که به نوعی افق‌های جدیدی در مقابل مردم قرار داده و از تکرار مکررات خودداری کنند
🖊از این رو، در شرایط کنونی بخش‌های محافظه‌کارتر اصلاح‌طلبان که به‌شدت مقید به ماندن در ساختار قدرت بوده و رعایت سهم صاحبان قدرت فعلی را ترویج می‌کنند، نامناسب‌ترین گزینه‌ها برای معرفی به مردم هستند
🔸متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
http://vrgl.ir/5j8zt
#علیرضا_علوی‌تبار #اصلاحات #انتخابات۱۴۰۰
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻مقاله‌ای از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊اصلاح‌طلبی در آغاز خویش، دعوت به اداره کشور به‌گونه‌ای متفاوت بوده است. مواضع سیاسی متمایز از محافظه‌کاران و راه‌حل‌های متمایز از آنها، هویت متمایز ایدئولوژیک، راهبرد و خط‌مشی‌‌ای را شکل داده که اصلاح‌طلبی نامیده می‌شود. افرادی که به‌عنوان نامزدهای پیشنهادی اصلاح‌طلبان در انتخابات معرفی می‌شوند، باید نماد هویت گفتمانی و برنامه‌ای اصلاحات باشند
🖊تاکید بر هویت جماعتی و تاریخی، پیامدی غیر از تعارف و رودربایستی در انتخاب افراد ندارد. البته این واقعیت را باید پذیرفت که یک فرد، یک‌شبه نمی‌تواند حامل یک گفتمان و یک سرمشق اداره امور کشور شود و آن را در رقابت‌ها نمایندگی کند. سابقه اصلاح‌طلبانه لازم اما ناکافی‌ست
🖊نامزدهای پیشنهادی اصلاح‌طلبان، علاوه بر آنکه هویت گفتمانی و برنامه‌ای آنها را نمایندگی می‌کنند، باید در مخاطبان انگیزه کافی برای ورود به فعالیتهای انتخاباتی و در نهایت رای دادن را پدید آورند. در وضعیت کنونی که نوعی تصور بن‌بست در اذهان شکل گرفته است، برای تشویق مردم به مشارکت در انتخابات باید از افرادی حمایت کرد که به نوعی افق‌های جدیدی در مقابل مردم قرار داده و از تکرار مکررات خودداری کنند
🖊از این رو، در شرایط کنونی بخش‌های محافظه‌کارتر اصلاح‌طلبان که به‌شدت مقید به ماندن در ساختار قدرت بوده و رعایت سهم صاحبان قدرت فعلی را ترویج می‌کنند، نامناسب‌ترین گزینه‌ها برای معرفی به مردم هستند
🔸متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
http://vrgl.ir/5j8zt
#علیرضا_علوی‌تبار #اصلاحات #انتخابات۱۴۰۰
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
ویرگول
انتخابات و قواعد راهنما
علیرضا علوی‌تبار |||فضای سیاسی ایران، مبهم و یأس‌آلود است بسیاری احساس می‌کنند که در بن‌بستی گیر افتاده‌اند، از وضع موجود ناراضی‌اند اما…
Forwarded from مشق نو
📝📝📝 جمهوریِ مردم‌سالارِ فرادینی
🔻🔻🔻مقاله‌ای از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊در روزهای اخیر، مدیرمسئول رسانه‌ای که وابسته به یکی از نهادهای نظامی و امنیتی است، در قالب هشدار به یکی از شخصیت‌های دینی و سیاسی، اشاره‌ای داشته است به مواضع فکری و سیاسی اینجانب.
🖊اگرچه نوشته او ظرفیت شروع بحثی عمیق و نظری را ندارد، اما باید از این فرصت بهره گرفت. به بهانه این نوشته، به‌طور اشاره‌وار به برخی از مبانی نظریات سیاسی که طرح کرده‌‌‌ام اشاره می‌کنم؛ این موارد به‌خوبی تمایز میان جریان‌های سیاسی-فکری ایران امروز را نشان می‌دهد.
🖊تصویری که در این نوشتار ارائه می‌شود، لزوماً وضعیت کنونی ایران را نشان نمی‌دهد، بلکه جهت‌گیری‌های ارزشی را منعکس می‌نماید و آنچه را که باید باشد، باز می‌نمایاند و نه آنچه را که هست!
🖊حکومت فرادینی به معنای گفته شده، هیچ ناسازگاری با حضور دموکراتیک دینداران در عرصه سیاست ندارد. دینداران در فضای رقابت‌های سیاسی شرکت کرده و می‌کوشند تا خط‌مشی‌های عمومی را در جهت تحقق آرمان‌ها و ارزش‌های دینی‌شان، تدوین و طراحی کنند.
🖊اما تبعیضی به نفع آنها و علیه سایر شهروندان اعمال نمی‌گردد. البته حضور دینداران و دین در عرصه عمومی در نظام‌های دموکراتیک پیچیدگی‌هایی دارد، که برخی از صاحب‌نظران (مانند هابرماس) آن را ذیل بحث پست‌سکولاریسم (پسادنیوی‌گرایی) مورد توجه قرار داده و به طرح آن پرداخته‌اند.
🖊فرادینی بودن حکومت تنها به‌معنای نفی تبعیض مبتنی بر دین است. تبعیض همان آفت بزرگی است که دستاوردهای اصلی انقلاب ایران را آسیب زده و این چنین تضعیف کرده است. تبعیضی که در آغاز با بهانه‌های دینی و ایدئولوژیک آغاز گردیده و بعد همه ابعاد زندگی ما را آلوده ساخت.
🔸متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
vrgl.ir/61ePm
#علیرضا_علوی‌تبار #اصلاحات #حکومت_فرادینی
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻مقاله‌ای از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊در روزهای اخیر، مدیرمسئول رسانه‌ای که وابسته به یکی از نهادهای نظامی و امنیتی است، در قالب هشدار به یکی از شخصیت‌های دینی و سیاسی، اشاره‌ای داشته است به مواضع فکری و سیاسی اینجانب.
🖊اگرچه نوشته او ظرفیت شروع بحثی عمیق و نظری را ندارد، اما باید از این فرصت بهره گرفت. به بهانه این نوشته، به‌طور اشاره‌وار به برخی از مبانی نظریات سیاسی که طرح کرده‌‌‌ام اشاره می‌کنم؛ این موارد به‌خوبی تمایز میان جریان‌های سیاسی-فکری ایران امروز را نشان می‌دهد.
🖊تصویری که در این نوشتار ارائه می‌شود، لزوماً وضعیت کنونی ایران را نشان نمی‌دهد، بلکه جهت‌گیری‌های ارزشی را منعکس می‌نماید و آنچه را که باید باشد، باز می‌نمایاند و نه آنچه را که هست!
🖊حکومت فرادینی به معنای گفته شده، هیچ ناسازگاری با حضور دموکراتیک دینداران در عرصه سیاست ندارد. دینداران در فضای رقابت‌های سیاسی شرکت کرده و می‌کوشند تا خط‌مشی‌های عمومی را در جهت تحقق آرمان‌ها و ارزش‌های دینی‌شان، تدوین و طراحی کنند.
🖊اما تبعیضی به نفع آنها و علیه سایر شهروندان اعمال نمی‌گردد. البته حضور دینداران و دین در عرصه عمومی در نظام‌های دموکراتیک پیچیدگی‌هایی دارد، که برخی از صاحب‌نظران (مانند هابرماس) آن را ذیل بحث پست‌سکولاریسم (پسادنیوی‌گرایی) مورد توجه قرار داده و به طرح آن پرداخته‌اند.
🖊فرادینی بودن حکومت تنها به‌معنای نفی تبعیض مبتنی بر دین است. تبعیض همان آفت بزرگی است که دستاوردهای اصلی انقلاب ایران را آسیب زده و این چنین تضعیف کرده است. تبعیضی که در آغاز با بهانه‌های دینی و ایدئولوژیک آغاز گردیده و بعد همه ابعاد زندگی ما را آلوده ساخت.
🔸متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
vrgl.ir/61ePm
#علیرضا_علوی‌تبار #اصلاحات #حکومت_فرادینی
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
ویرگول
جمهوریِ مردم‌سالارِ فرادینی
علیرضا علوی‌تبار |||در روزهای اخیر، مدیرمسئول رسانه‌ای که وابسته به یکی از نهادهای نظامی و امنیتی است، در قالب هشدار به یکی از شخصیت‌های د…
Forwarded from مشق نو
📝📝📝 مناسک دینی و روزه
🔻🔻🔻مقاله‌ای از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊چه نسبتی میان مناسک و شعائر دینی با دینداری وجود دارد؟ این پرسش به‌طور معمول در زمان‌هایی چون ماه رمضان و یا موسم حج برای دیندارانی که به دینداری خود بازاندیشانه می‌نگرند، طرح شده و ذهن‌شان را مشغول می‌کند. می‌کوشم تا در حد توان خویش به این پرسش پاسخ دهم. اما گمان می‌کنم، قبل از آن باید در مورد برخی از مفاهیم توافق کنیم.
🖊اگر بتوانیم نسبت میان دینداری و مناسک و شعائر دینی را مشخص کنیم، در پرتو آن نسبت میان دینداری و روزه نیز مشخص می‌گردد. قبل از هر چیز باید بگویم که رویکرد مورد قبول من در دین‌شناسی، «متن‌گرایی انتقادی» است. اگر گوهر دین را «پیام و دعوت خدا خطاب به انسان» بدانیم، منابع معتبر دینی (قرآن و سنت) به اندازه کفایت در برگیرنده این پیام و دعوت هستند و نیازی به پیام‌آوری جدیدی نداریم (متن‌گرایی).
🖊اما در تفسیر و فهم پیام و دعوت موجود در منابع دینی (قرآن و سنت معتبر) بایستی نقدهای عقل مدرن را جدی گرفت و از باورهای خردستیز پرهیز کرد (نگاه انتقادی). در چنین رویکردی مفاهیم «دین»، «دین‌شناسی»، «ایمان» و «دینداری» را می‌توان متمایز از یکدیگر مورد بررسی قرار داد، اگرچه پیوند درونی میان آنها وجود دارد.
🔸متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
vrgl.ir/i3WXn
#علیرضا_علوی‌تبار #روشنفکری_دینی #مناسک_دینی
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻مقاله‌ای از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊چه نسبتی میان مناسک و شعائر دینی با دینداری وجود دارد؟ این پرسش به‌طور معمول در زمان‌هایی چون ماه رمضان و یا موسم حج برای دیندارانی که به دینداری خود بازاندیشانه می‌نگرند، طرح شده و ذهن‌شان را مشغول می‌کند. می‌کوشم تا در حد توان خویش به این پرسش پاسخ دهم. اما گمان می‌کنم، قبل از آن باید در مورد برخی از مفاهیم توافق کنیم.
🖊اگر بتوانیم نسبت میان دینداری و مناسک و شعائر دینی را مشخص کنیم، در پرتو آن نسبت میان دینداری و روزه نیز مشخص می‌گردد. قبل از هر چیز باید بگویم که رویکرد مورد قبول من در دین‌شناسی، «متن‌گرایی انتقادی» است. اگر گوهر دین را «پیام و دعوت خدا خطاب به انسان» بدانیم، منابع معتبر دینی (قرآن و سنت) به اندازه کفایت در برگیرنده این پیام و دعوت هستند و نیازی به پیام‌آوری جدیدی نداریم (متن‌گرایی).
🖊اما در تفسیر و فهم پیام و دعوت موجود در منابع دینی (قرآن و سنت معتبر) بایستی نقدهای عقل مدرن را جدی گرفت و از باورهای خردستیز پرهیز کرد (نگاه انتقادی). در چنین رویکردی مفاهیم «دین»، «دین‌شناسی»، «ایمان» و «دینداری» را می‌توان متمایز از یکدیگر مورد بررسی قرار داد، اگرچه پیوند درونی میان آنها وجود دارد.
🔸متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
vrgl.ir/i3WXn
#علیرضا_علوی‌تبار #روشنفکری_دینی #مناسک_دینی
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
ویرگول
مناسک دینی و روزه
علیرضا علوی‌تبار |||چه نسبتی میان مناسک و شعائر دینی با دینداری وجود دارد؟ این پرسش به‌طور معمول در زمان‌هایی چون ماه رمضان و یا موسم حج ب…
Forwarded from مشق نو
📝📝📝 پنج نگاه به انتخابات
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊هسته اصلی قدرت در ایران، به‌گونه‌ای طراحی کرده بود که انتخابات ریاست‌جمهوری از نظر نتیجه قابل پیش‌بینی و از نظر شور و اشتیاق، کسل‌کننده باشد. اما، مستقل از نتیجه انتخابات در فرصت پدیدآمده حوادثی رخ داد که نشان داد، فرآیند انتخابات خود می‌تواند در عرصه عمومی تأثیرگذار و گاه دگرگون‌کننده شود.
🖊فرآیند انتخابات و مشارکت در آن، بدون توجه به رأی دادن و رأی آوردن نهایی، فرآیندی است برای آموزش ضمن فعالیت و دگرگون شدن نگرش حاضران در آن. از میان وقایع تأثیرگذار در جریان انتخابات دو مورد اهمیت و تأثیرگذاری بیشتری دارند.
🖊نخست نامزد شدن یک اصلاح‌طلب پیشرو و خواهان اصلاحات ساختاری (جناب آقای مصطفی تاجزاده) و دیگری نام‌نویسی یک خانم اصلاح‌طلب که از حمایت و پشتیبانی اکثریت اصلاح‌طلبان نیز برخوردار شد (سرکار خانم زهرا شجاعی). هر دو اتفاق از این لحاظ اهمیت داشت که تأکید مجددی بود بر تمایز گفتار سیاسی اصلاح‌طلبان پیشرو.
🖊همانطور که بارها تأکید شده پیوستار گسترده اصلاح‌طلبان در درون خود فراکسیون(جناح)های مختلف دارد: (محافظه‌کار، میانه‌رو و عملگرا و پیشرو). از همه گرایش‌های اصلاح‌طلب، در این انتخابات نمایندگانی نام‌نویسی کرده‌اند.
🖊آنچه این گرایش‌ها را از هم متمایز می‌کند از یک‌سو میزان گسترده و ژرفای انتقادی است که از وضع موجود دارند و از سوی دیگر راه‌حلی است که برای ایجاد تحول مثبت در جامعه پیشنهاد می‌کنند. اگر دقت کنیم، هر دو ثبت‌نام یک پیام محوری دارند: «رفع تبعیض و درخواست برابری».
🔸متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
vrgl.ir/56b6c
#علیرضا_علوی‌تبار #انتخابات۱۴۰۰ #اصلاحات #اصلاح_طلبان
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊هسته اصلی قدرت در ایران، به‌گونه‌ای طراحی کرده بود که انتخابات ریاست‌جمهوری از نظر نتیجه قابل پیش‌بینی و از نظر شور و اشتیاق، کسل‌کننده باشد. اما، مستقل از نتیجه انتخابات در فرصت پدیدآمده حوادثی رخ داد که نشان داد، فرآیند انتخابات خود می‌تواند در عرصه عمومی تأثیرگذار و گاه دگرگون‌کننده شود.
🖊فرآیند انتخابات و مشارکت در آن، بدون توجه به رأی دادن و رأی آوردن نهایی، فرآیندی است برای آموزش ضمن فعالیت و دگرگون شدن نگرش حاضران در آن. از میان وقایع تأثیرگذار در جریان انتخابات دو مورد اهمیت و تأثیرگذاری بیشتری دارند.
🖊نخست نامزد شدن یک اصلاح‌طلب پیشرو و خواهان اصلاحات ساختاری (جناب آقای مصطفی تاجزاده) و دیگری نام‌نویسی یک خانم اصلاح‌طلب که از حمایت و پشتیبانی اکثریت اصلاح‌طلبان نیز برخوردار شد (سرکار خانم زهرا شجاعی). هر دو اتفاق از این لحاظ اهمیت داشت که تأکید مجددی بود بر تمایز گفتار سیاسی اصلاح‌طلبان پیشرو.
🖊همانطور که بارها تأکید شده پیوستار گسترده اصلاح‌طلبان در درون خود فراکسیون(جناح)های مختلف دارد: (محافظه‌کار، میانه‌رو و عملگرا و پیشرو). از همه گرایش‌های اصلاح‌طلب، در این انتخابات نمایندگانی نام‌نویسی کرده‌اند.
🖊آنچه این گرایش‌ها را از هم متمایز می‌کند از یک‌سو میزان گسترده و ژرفای انتقادی است که از وضع موجود دارند و از سوی دیگر راه‌حلی است که برای ایجاد تحول مثبت در جامعه پیشنهاد می‌کنند. اگر دقت کنیم، هر دو ثبت‌نام یک پیام محوری دارند: «رفع تبعیض و درخواست برابری».
🔸متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
vrgl.ir/56b6c
#علیرضا_علوی‌تبار #انتخابات۱۴۰۰ #اصلاحات #اصلاح_طلبان
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
ویرگول
پنج نگاه به انتخابات
علیرضا علوی‌تبار |||هسته اصلي قدرت در ايران، به‌گونه‌اي طراحي كرده بود كه انتخابات رياست‌جمهوري از نظر نتيجه قابل پيش‌بيني و از نظر شور و…
Forwarded from مشق نو
📝📝📝حمام، لنگ و مایو!
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊سال‌ها پیش، پیشنهاد پذیرش مسئولیت مدیریتی و اجرایی را با من مطرح کردند. بعد از جنگ و برکناری آیت‌الله منتظری با خودم عهد کرده بودم که هیچ مسئولیتی نپذیریم و فقط فعالیتهای آموزشی و پژوهشی داشته باشم. اما، دو دلیل مرا برای پذیرش وسوسه می‌کرد.
🖊اول اینکه تصورم این بود که خوب درس خوانده‌ام و ایده‌ها و طرح‌هایی برای حل مسائل و مشکلات دارم و می‌توانم در حوزه مورد بحث تحولات مثبتی ایجاد کنم. دوم اینکه پذیرش این مسئولیت، جهش قابل ملاحظه‌ای در درآمد من ایجاد می‌کرد و امکانی برای تسویه بدهی‌ها و خرید برخی کالاهای مصرفی بادوام مورد نیاز خانواده ایجاد می‌شد.
🖊مدتی با خودم درگیر بودم و در نهایت، تصمیم گرفتم با یکی از دوستان که سابقه اجرایی موفقی داشت و مورد اعتماد و قبول من هم بود، مشورت کنم. وقت گرفتم و پیش او رفتم. در مورد حوزه کاری پیشنهاد شده از من پرسید. تحلیل خودم را از وضعیت‌اش گفتم، مشکلات‌اش را دسته‌بندی کردم و با ریشه‌یابی این مشکلات اقدامات لازم را نیز برای ارتقاء وضعیت و بهبود شرایط در آن حوزه برشمردم.
🖊شروع کرد به تعریف کردن از من و توانایی‌هایم. همانطور که از تعاریف او لذت می‌بردم، خواهش کردم که مرا در زمینه پیوستن به فعالیتهای مدیریتی و اجرایی راهنمایی کند. قبل از هر چیز از من پرسید که «یادت هست در فلان جمع گفتی که ما باید به‌گونه‌ای زندگی کنیم که در آینده شرمنده گذشته‌مان نباشیم». گفتم بله. گفت هنوز هم برایت «شرم» و «آبرو» و «عزت نفس» مهم است؟ گفتم، ظاهراً بله. گفت پس دو نکته را به‌صورت تمثیل برایت می‌گویم، آن‌گاه خودت تصمیم بگیر.
🔸متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
vrgl.ir/zaYDZ
#علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #دولت
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊سال‌ها پیش، پیشنهاد پذیرش مسئولیت مدیریتی و اجرایی را با من مطرح کردند. بعد از جنگ و برکناری آیت‌الله منتظری با خودم عهد کرده بودم که هیچ مسئولیتی نپذیریم و فقط فعالیتهای آموزشی و پژوهشی داشته باشم. اما، دو دلیل مرا برای پذیرش وسوسه می‌کرد.
🖊اول اینکه تصورم این بود که خوب درس خوانده‌ام و ایده‌ها و طرح‌هایی برای حل مسائل و مشکلات دارم و می‌توانم در حوزه مورد بحث تحولات مثبتی ایجاد کنم. دوم اینکه پذیرش این مسئولیت، جهش قابل ملاحظه‌ای در درآمد من ایجاد می‌کرد و امکانی برای تسویه بدهی‌ها و خرید برخی کالاهای مصرفی بادوام مورد نیاز خانواده ایجاد می‌شد.
🖊مدتی با خودم درگیر بودم و در نهایت، تصمیم گرفتم با یکی از دوستان که سابقه اجرایی موفقی داشت و مورد اعتماد و قبول من هم بود، مشورت کنم. وقت گرفتم و پیش او رفتم. در مورد حوزه کاری پیشنهاد شده از من پرسید. تحلیل خودم را از وضعیت‌اش گفتم، مشکلات‌اش را دسته‌بندی کردم و با ریشه‌یابی این مشکلات اقدامات لازم را نیز برای ارتقاء وضعیت و بهبود شرایط در آن حوزه برشمردم.
🖊شروع کرد به تعریف کردن از من و توانایی‌هایم. همانطور که از تعاریف او لذت می‌بردم، خواهش کردم که مرا در زمینه پیوستن به فعالیتهای مدیریتی و اجرایی راهنمایی کند. قبل از هر چیز از من پرسید که «یادت هست در فلان جمع گفتی که ما باید به‌گونه‌ای زندگی کنیم که در آینده شرمنده گذشته‌مان نباشیم». گفتم بله. گفت هنوز هم برایت «شرم» و «آبرو» و «عزت نفس» مهم است؟ گفتم، ظاهراً بله. گفت پس دو نکته را به‌صورت تمثیل برایت می‌گویم، آن‌گاه خودت تصمیم بگیر.
🔸متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
vrgl.ir/zaYDZ
#علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #دولت
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
ویرگول
حمام، لنگ و مایو!
علیرضا علوی‌تبار |||سال‌ها پیش، پیشنهاد پذیرش مسئولیت مدیریتی و اجرایی را با من مطرح کردند بعد از جنگ و برکناری آیت‌الله منتظری با خودم ع…
Forwarded from مشق نو
📝📝📝آموزه‌های دینی و اهداف دنیوی
🔻🔻🔻مقاله‌ای از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊با پیروزی انقلاب در ایران و شکل‌گیری نظام جمهوری اسلامی، دین و آموزه‌های دینی حضوری فعال در عرصه‌های سیاسی-اجتماعی پیدا کردند. روحانیانی که به سرکردگی انقلاب رسیدند، هدف انقلاب را ایجاد جامعه‌ای دینی اعلام نمودند. پس از مدتی نیز مفهوم جامعه دینی را دقیق‌تر کرده و «جامعه فقهی» را جایگزین آن کردند. این جایگزینی همراه با به‌کارگیری مفهوم «اسلام فقاهتی» به‌عنوان وجه متمایزکننده شناخت معتبر از اسلام از سایر شناخت‌ها صورت گرفت.
🖊همانطور که انتظار می‌رفت تلاش برای ساماندهی جامعه بر مبنای احکام فقهی، مشکلات و چالش‌های فراوانی به بار آورد. روشن بود که تلاش برای حاکم کردن مجموعه‌ای از معارف، که به تعبیر شهید مطهری بخش‌های مهمی از آن دچار «زنگ‌زدگی» و قسمت‌هایی از آن نیز دچار «آفت‌زدگی» شده است (مطهری، ۱۳۶۴: ۳۳)، جامعه را با مشکل مواجه خواهد کرد.
🖊مجموعه چالش‌ها و مشکلاتی که در مسیر حاکم کردن فقه بر جامعه و مدیریت آن پیش آمد، ضرورت بازاندیشی در مورد نسبت میان آموزه‌های دینی و اهداف دنیوی و اجتماعی را پدید آورد. با طرح برخی از پرسش‌ها کوشش می‌شود تا حداقل فضای بحث روشن‌تر و پرسش‌ها عمیق‌تر و دقیق‌تر شوند. شاید از این طریق به از میان رفتن منشاء نظری برخی از مشکلات عملی موجود یاری رسانیده شود.
🖊نخستین پرسشی که باید پاسخ روشنی به آن داد، این است که هدف اصلی بعثت و ارسال رُسُل چه بوده است؟ ممکن است پاسخ داده شود که هدف هدایت و سعادت مردم بوده است. اما این پاسخ کافی نیست. باید روشن شود که پیامبران «سعادت» مردم را در چه می‌دیده‌اند که به دنبال تامین آن بوده‌اند
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5060
#علیرضا_علوی‌تبار #مرتضی_مطهری #اسلام_سیاسی #فقه
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔻🔻🔻مقاله‌ای از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊با پیروزی انقلاب در ایران و شکل‌گیری نظام جمهوری اسلامی، دین و آموزه‌های دینی حضوری فعال در عرصه‌های سیاسی-اجتماعی پیدا کردند. روحانیانی که به سرکردگی انقلاب رسیدند، هدف انقلاب را ایجاد جامعه‌ای دینی اعلام نمودند. پس از مدتی نیز مفهوم جامعه دینی را دقیق‌تر کرده و «جامعه فقهی» را جایگزین آن کردند. این جایگزینی همراه با به‌کارگیری مفهوم «اسلام فقاهتی» به‌عنوان وجه متمایزکننده شناخت معتبر از اسلام از سایر شناخت‌ها صورت گرفت.
🖊همانطور که انتظار می‌رفت تلاش برای ساماندهی جامعه بر مبنای احکام فقهی، مشکلات و چالش‌های فراوانی به بار آورد. روشن بود که تلاش برای حاکم کردن مجموعه‌ای از معارف، که به تعبیر شهید مطهری بخش‌های مهمی از آن دچار «زنگ‌زدگی» و قسمت‌هایی از آن نیز دچار «آفت‌زدگی» شده است (مطهری، ۱۳۶۴: ۳۳)، جامعه را با مشکل مواجه خواهد کرد.
🖊مجموعه چالش‌ها و مشکلاتی که در مسیر حاکم کردن فقه بر جامعه و مدیریت آن پیش آمد، ضرورت بازاندیشی در مورد نسبت میان آموزه‌های دینی و اهداف دنیوی و اجتماعی را پدید آورد. با طرح برخی از پرسش‌ها کوشش می‌شود تا حداقل فضای بحث روشن‌تر و پرسش‌ها عمیق‌تر و دقیق‌تر شوند. شاید از این طریق به از میان رفتن منشاء نظری برخی از مشکلات عملی موجود یاری رسانیده شود.
🖊نخستین پرسشی که باید پاسخ روشنی به آن داد، این است که هدف اصلی بعثت و ارسال رُسُل چه بوده است؟ ممکن است پاسخ داده شود که هدف هدایت و سعادت مردم بوده است. اما این پاسخ کافی نیست. باید روشن شود که پیامبران «سعادت» مردم را در چه می‌دیده‌اند که به دنبال تامین آن بوده‌اند
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5060
#علیرضا_علوی‌تبار #مرتضی_مطهری #اسلام_سیاسی #فقه
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
مشق نو
آموزه‌های دینی و اهداف دنیوی - مشق نو
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را مدنظر قرار دهند.
Forwarded from مشق نو
📝📝📝پاسخ به یک ابهام
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊آقای محمد قوچانی، صاحب‌امتیاز، مدیرمسئول و سردبیر مجله «آگاهی نو»، چند مرتبه از جمله در شماره سوم این مجله (در مقاله گذار از آیت‌الله سرخ!) از قول من نقل کرده‌اند که گفته‌ام: «هر کس رادیکال نیست، باید از جمع اصلاح‌طلبان خارج شود.»
🖊بعد هم به سرزنش اخلاقی و نصیحت سیاسی پرداخته و این سخن را به اظهارات محمدرضا پهلوی پس از تأسیس حزب رستاخیز و ضرورت خروج مخالفان آن از کشور تشبیه کرده‌اند! مطمئن بودم که چنین جمله‌ای نگفته‌ام.
🖊بعد از چندبار پیگیری، ایشان مصاحبه با روزنامه همشهری را به‌عنوان منبع خود معرفی کرده‌اند. این مصاحبه در ادامه به‌طور کامل بازنشر می‌شود تا معلوم گردد که آیا در واقع من چنین جمله‌ای گفته‌ام یا اینکه این جمله استنباط و برداشت (و شاید هم القاء) ایشان بوده است. امیدوارم سایر تحلیل‌های‌شان در این سطح از اعتبار و استناد نباشد.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5078
#علیرضا_علوی‌تبار #محمد_قوچانی #آگاهی_نو #اصلاح‌طلبی_رادیکال
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊آقای محمد قوچانی، صاحب‌امتیاز، مدیرمسئول و سردبیر مجله «آگاهی نو»، چند مرتبه از جمله در شماره سوم این مجله (در مقاله گذار از آیت‌الله سرخ!) از قول من نقل کرده‌اند که گفته‌ام: «هر کس رادیکال نیست، باید از جمع اصلاح‌طلبان خارج شود.»
🖊بعد هم به سرزنش اخلاقی و نصیحت سیاسی پرداخته و این سخن را به اظهارات محمدرضا پهلوی پس از تأسیس حزب رستاخیز و ضرورت خروج مخالفان آن از کشور تشبیه کرده‌اند! مطمئن بودم که چنین جمله‌ای نگفته‌ام.
🖊بعد از چندبار پیگیری، ایشان مصاحبه با روزنامه همشهری را به‌عنوان منبع خود معرفی کرده‌اند. این مصاحبه در ادامه به‌طور کامل بازنشر می‌شود تا معلوم گردد که آیا در واقع من چنین جمله‌ای گفته‌ام یا اینکه این جمله استنباط و برداشت (و شاید هم القاء) ایشان بوده است. امیدوارم سایر تحلیل‌های‌شان در این سطح از اعتبار و استناد نباشد.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5078
#علیرضا_علوی‌تبار #محمد_قوچانی #آگاهی_نو #اصلاح‌طلبی_رادیکال
مشق نو
پاسخ به یک ابهام - مشق نو
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را مدنظر قرار دهند.
Forwarded from ماهنامهٔ مشق فردا
✍️علیرضا علوی‌تبار در مقاله «ستیز و سازش طبقاتی» می‌نویسد
🖍در اقتصادهای مختلطی که می‌شناسیم، افراد از نظر حقوقی و اجازه و توانی که در نظارت و مهار منابع اقتصادی و فرایند به‌کارگیری آنها دارند، از فرصت‌ها و موقعیت‌های متفاوتی برخوردارند. این تفاوت‌ها به توانایی‌ها و ناتوانی‌های نابرابر آنها در صحنه مبادله و بازار می‌انجامد و در نتیجه توزیع نابرابر شکل می‌گیرد.
🖍در وضعیت «توزیع نابرابر» تلاش افراد و گروه‌ها برای بهبود بخشیدن به وضعیت خویش، عادی و قابل درک است. تعارض بر سر توزیع، واقعیت غیرقابل انکار نظام‌های اقتصادی است که می‌شناسیم. طرفین تعارض می‌کوشند تا با گردآوری منابع و سازماندهی خویش در این کشمکش، موقعیت برتر را پیدا کرده و در جهت تأمین بیشتر منافع خویش گام بردارند. در جریان این کشمکش فردی و گروهی، هم ستیز می‌توان دید و هم سازش.
🖍انتخاب از میان این دو به موقعیت طرفین منازعه و درکی که از قوت‌ها و ضعف‌های خویش دارند، بستگی دارد. در کشور در حال توسعه‌ای چون ما، بحث از ستیز و سازش بر سر توزیع، از چند زاویه دارای حساسیت و اهمیت است. از یک سو تأثیر آن بر «رشد اقتصادی» مهم است، از سوی دیگر نگرانی از «تورم ناشی از فشار هزینه‌ها». نگرانی از تأثیر آن بر «امنیت ملی» را نیز باید بر آنها افزود. هدف این مقاله ارائه چارچوبی مفهومی ـ نظری برای بررسی این موضوع و پیامدهای آن در کشوری با موقعیت ماست
🗞متن کامل این مقاله را در شماره ۷ مجله مشق فردا بخوانید.
📌راه‌های تهیه نسخه چاپی مشق فردا در لینک زیر درج شده است:
t.me/mashghefarda/205
♦️نسخه دیجیتال مشق فردا در کتابخوان‌های فیدیبو، طاقچه و جار قابل در دسترس است
#مشق_فردا #علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #اقتصاد #اقتصادسیاسی
🔸به کانال «مشق فردا» بپیوندید:
🆔 @mashghefarda
🖍در اقتصادهای مختلطی که می‌شناسیم، افراد از نظر حقوقی و اجازه و توانی که در نظارت و مهار منابع اقتصادی و فرایند به‌کارگیری آنها دارند، از فرصت‌ها و موقعیت‌های متفاوتی برخوردارند. این تفاوت‌ها به توانایی‌ها و ناتوانی‌های نابرابر آنها در صحنه مبادله و بازار می‌انجامد و در نتیجه توزیع نابرابر شکل می‌گیرد.
🖍در وضعیت «توزیع نابرابر» تلاش افراد و گروه‌ها برای بهبود بخشیدن به وضعیت خویش، عادی و قابل درک است. تعارض بر سر توزیع، واقعیت غیرقابل انکار نظام‌های اقتصادی است که می‌شناسیم. طرفین تعارض می‌کوشند تا با گردآوری منابع و سازماندهی خویش در این کشمکش، موقعیت برتر را پیدا کرده و در جهت تأمین بیشتر منافع خویش گام بردارند. در جریان این کشمکش فردی و گروهی، هم ستیز می‌توان دید و هم سازش.
🖍انتخاب از میان این دو به موقعیت طرفین منازعه و درکی که از قوت‌ها و ضعف‌های خویش دارند، بستگی دارد. در کشور در حال توسعه‌ای چون ما، بحث از ستیز و سازش بر سر توزیع، از چند زاویه دارای حساسیت و اهمیت است. از یک سو تأثیر آن بر «رشد اقتصادی» مهم است، از سوی دیگر نگرانی از «تورم ناشی از فشار هزینه‌ها». نگرانی از تأثیر آن بر «امنیت ملی» را نیز باید بر آنها افزود. هدف این مقاله ارائه چارچوبی مفهومی ـ نظری برای بررسی این موضوع و پیامدهای آن در کشوری با موقعیت ماست
🗞متن کامل این مقاله را در شماره ۷ مجله مشق فردا بخوانید.
📌راه‌های تهیه نسخه چاپی مشق فردا در لینک زیر درج شده است:
t.me/mashghefarda/205
♦️نسخه دیجیتال مشق فردا در کتابخوان‌های فیدیبو، طاقچه و جار قابل در دسترس است
#مشق_فردا #علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #اقتصاد #اقتصادسیاسی
🔸به کانال «مشق فردا» بپیوندید:
🆔 @mashghefarda
Telegram
attach 📎
Forwarded from مشق نو
📝📝📝مرزبندی گفتمانی با طالبان
🔻🔻🔻مقاله‌ای از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊جریان حاکم در جمهوری اسلامی ایران، نمی‌تواند با گفتمان غالب در میان طالبان حاکم بر افغانستان مرزبندی گفتمانی نماید. گفتمان جریان حاکم در ایران (جریان راست تندرو)، از نظر آرزوها، خط‌مشی‌ها و شعارها، شباهت‌های انکارناپذیری با طالبان دارد. اگر اصطلاحات و لهجه‌ها را نادیده بگیریم، عمق این شباهت آشکارتر می‌شود. این شباهت‌ها مانع نقد جدی طالبان شده و می‌تواند تا همدلی نیز پیش برود.
🖊تنها راه جریان حاکم برای مرزبندی با طالبان تکیه بر تفاوت‌های اعتقادی (کلامی) و فقهی میان تشیع جعفری و گرایش‌های کلامی اهل‌سنت (اشعری، معتزلی و…) و مذاهب فقهی آنها (به‌ویژه حنفی) است، تا از این طریق تمایز میان حکومت مبتنی بر ولایت را از حکومت مبتنی بر امارت نشان دهد. اما این نوع مرزبندی، می‌تواند حکومت را متهم به داشتن «معیارهای دوگانه» نماید، چون بسیاری از متحدان منطقه‌ای حکومت نیز در این مرزبندی آن سوی دیوار قرار می‌گیرند؛
🖊هر اندازه که مرزبندی گفتمانی با طالبان برای جریان حاکم دشوار است، به همان اندازه برای جریان‌های منتقد و مستقل ضروری است. مرزبندی در واقع معیارهای نقد حکومت طالبان را هم مشخص می‌کند. به علاوه در جریان این مرزبندی، تمایز منتقدان وضع موجود از صاحبان قدرت نیز مشخص‌تر می‌شود و افق روشن‌تری برای آینده ترسیم می‌گردد.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5099
#علیرضا_علوی‌تبار #ایران #افغانستان #طالبان
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔻🔻🔻مقاله‌ای از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊جریان حاکم در جمهوری اسلامی ایران، نمی‌تواند با گفتمان غالب در میان طالبان حاکم بر افغانستان مرزبندی گفتمانی نماید. گفتمان جریان حاکم در ایران (جریان راست تندرو)، از نظر آرزوها، خط‌مشی‌ها و شعارها، شباهت‌های انکارناپذیری با طالبان دارد. اگر اصطلاحات و لهجه‌ها را نادیده بگیریم، عمق این شباهت آشکارتر می‌شود. این شباهت‌ها مانع نقد جدی طالبان شده و می‌تواند تا همدلی نیز پیش برود.
🖊تنها راه جریان حاکم برای مرزبندی با طالبان تکیه بر تفاوت‌های اعتقادی (کلامی) و فقهی میان تشیع جعفری و گرایش‌های کلامی اهل‌سنت (اشعری، معتزلی و…) و مذاهب فقهی آنها (به‌ویژه حنفی) است، تا از این طریق تمایز میان حکومت مبتنی بر ولایت را از حکومت مبتنی بر امارت نشان دهد. اما این نوع مرزبندی، می‌تواند حکومت را متهم به داشتن «معیارهای دوگانه» نماید، چون بسیاری از متحدان منطقه‌ای حکومت نیز در این مرزبندی آن سوی دیوار قرار می‌گیرند؛
🖊هر اندازه که مرزبندی گفتمانی با طالبان برای جریان حاکم دشوار است، به همان اندازه برای جریان‌های منتقد و مستقل ضروری است. مرزبندی در واقع معیارهای نقد حکومت طالبان را هم مشخص می‌کند. به علاوه در جریان این مرزبندی، تمایز منتقدان وضع موجود از صاحبان قدرت نیز مشخص‌تر می‌شود و افق روشن‌تری برای آینده ترسیم می‌گردد.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5099
#علیرضا_علوی‌تبار #ایران #افغانستان #طالبان
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
مشق نو
مرزبندی گفتمانی با طالبان - مشق نو
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را مدنظر قرار دهند.
Forwarded from مشق نو
📝📝📝تمامیت‌خواهی مبتذل
🔻🔻🔻مقاله‌ای از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊با وقوع انقلاب در ایران، خیلی زود مشخص شد که هم در درون حاکمیت و هوادارانش و هم در میان مخالفان و دشمنان حکومت، جریان‌های فکری و سیاسی وجود دارند که دارای گرایش ایدئولوژیک تمامیت‌خواهانه (توتالیتاریستی) هستند. اصطلاح «تمامیت‌خواهی» (توتالیتاریسم) را به‌عنوان یک ناسزا به‌کار نمی‌برم و به‌طور مشخص منظورم گرایش‌های ایدئولوژیکی است که در صورت غلبه و پیروزی به شکل‌گیری نظام سیاسی خاصی می‌انجامند که در اصطلاح آن را تمامیت‌خواه (توتالیتارین) می‌نامند.
🖊از همان آغاز هم در میان حکومتگران و طرفداران حکومت و هم در میان مخالفان و منتقدان، جریان‌های فکری و سیاسی «تمامیت‌خواه» وجود داشت. در میان اپوزیسیون گروه‌ها و جریان‌هایی که قرائت لنینیستی، استالینیستی و مائوئیستی از مارکسیسم داشتند و یا ایدئولوژی‌هایی را در التقاط با قوم‌گرایی و یا اسلام ایدئولوژیک ساخته بودند، گرایش‌های تمامیت‌خواهانه قدرتمندی را نمایندگی می‌کردند.
🖊اما در میان مسئولان و طرفداران حکومت نیز گرایش قدرتمندی به تمامیت‌خواهی وجود داشت. در آغاز این گرایش را هم در میان جناح چپ حکومت و هم در میان جناح راست آن می‌شد مشاهده کرد. اما به تدریج با شروع حذف جناح چپ از قدرت و قرار گرفتن این جناح در موضع منتقد وضع موجود، گرایش‌های تمامیت‌خواهانه درون آن در جریان یک خودانتقادی جمعی و اخراج از قدرت، تضعیف و کمرنگ شد. به‌طوری که امروز افراد بسیار اندکی را می‌توان در میان آنها یافت که از گرایش‌های تمامیت‌خواهانه دفاع کنند.
🖊بخش راست‌گرای این گرایش اما به‌تدریج منسجم‌تر و خالص‌تر شد و منابع قدرت بیشتری را در اختیار گرفت. با توجه به ناکارآمدی جریان راست محافظه‌کار، در مقاطعی سرکردگی جریان اصول‌گرا در اختیار جریان تمامیت‌خواه قرار گرفت و به این ترتیب اهمیتی روزافزون در شکل‌دهی به سیاست در ایران یافت. امروز ما با جریانی موثر و برخوردار از منابع (مادی، انسانی، رسانه‌ای و ایدئولوژیک) بسیار زیاد مواجهیم که بدون ابهام از تمامیت‌خواهی دفاع می‌کند. جریان فکری و سیاسی که می‌توان آن را به اعتبارهای مختلف «راست رادیکال» یا «راست تندرو» نامید.
🖊در درون این جریان «محفل»ها و «انجمن»ها و «تشکل»های مختلفی فعالند، اما همگی از هویت و جهت‌گیری مشابه برخوردارند. وجود جریان فکری و سیاسی، راست تندرو و رادیکال، حتی در مردم‌سالاری‌های تثبیت‌شده جهان نیز یک «واقعیت» است. در تمام مردم‌سالاری‌های مستقر در کشورهای توسعه‌یافته ما با احزاب و تشکل‌هایی مواجهیم که گرایش راست تندرو را نمایندگی می‌کنند. در زمان کنونی راست رادیکال بیشترین سهم را در قدرت کشور ما در اختیار دارد.
🖊تا اینجا با توجه به طرح‌های میان‌مدت هسته اصلی قدرت در ایران قابل فهم است. کشور را آماده یک دوره گذار با نتایج قابل پیش‌بینی می‌کنند. آنچه تا حدودی وضعیت خاصی برای کشور ایجاد می‌کند، غلبه «ابتذال» در میان جریان راست تندرو است، به‌گونه‌ای که ما با نوعی «تمامیت‌خواهی مبتذل» مواجهیم؛ این ابتذال «نشانه»ها و «علت»هایی دارد که به آن اشاره می‌کنم.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5276
#علیرضا_علوی‌تبار #دولت #سیاست #منافع_ملی
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔻🔻🔻مقاله‌ای از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊با وقوع انقلاب در ایران، خیلی زود مشخص شد که هم در درون حاکمیت و هوادارانش و هم در میان مخالفان و دشمنان حکومت، جریان‌های فکری و سیاسی وجود دارند که دارای گرایش ایدئولوژیک تمامیت‌خواهانه (توتالیتاریستی) هستند. اصطلاح «تمامیت‌خواهی» (توتالیتاریسم) را به‌عنوان یک ناسزا به‌کار نمی‌برم و به‌طور مشخص منظورم گرایش‌های ایدئولوژیکی است که در صورت غلبه و پیروزی به شکل‌گیری نظام سیاسی خاصی می‌انجامند که در اصطلاح آن را تمامیت‌خواه (توتالیتارین) می‌نامند.
🖊از همان آغاز هم در میان حکومتگران و طرفداران حکومت و هم در میان مخالفان و منتقدان، جریان‌های فکری و سیاسی «تمامیت‌خواه» وجود داشت. در میان اپوزیسیون گروه‌ها و جریان‌هایی که قرائت لنینیستی، استالینیستی و مائوئیستی از مارکسیسم داشتند و یا ایدئولوژی‌هایی را در التقاط با قوم‌گرایی و یا اسلام ایدئولوژیک ساخته بودند، گرایش‌های تمامیت‌خواهانه قدرتمندی را نمایندگی می‌کردند.
🖊اما در میان مسئولان و طرفداران حکومت نیز گرایش قدرتمندی به تمامیت‌خواهی وجود داشت. در آغاز این گرایش را هم در میان جناح چپ حکومت و هم در میان جناح راست آن می‌شد مشاهده کرد. اما به تدریج با شروع حذف جناح چپ از قدرت و قرار گرفتن این جناح در موضع منتقد وضع موجود، گرایش‌های تمامیت‌خواهانه درون آن در جریان یک خودانتقادی جمعی و اخراج از قدرت، تضعیف و کمرنگ شد. به‌طوری که امروز افراد بسیار اندکی را می‌توان در میان آنها یافت که از گرایش‌های تمامیت‌خواهانه دفاع کنند.
🖊بخش راست‌گرای این گرایش اما به‌تدریج منسجم‌تر و خالص‌تر شد و منابع قدرت بیشتری را در اختیار گرفت. با توجه به ناکارآمدی جریان راست محافظه‌کار، در مقاطعی سرکردگی جریان اصول‌گرا در اختیار جریان تمامیت‌خواه قرار گرفت و به این ترتیب اهمیتی روزافزون در شکل‌دهی به سیاست در ایران یافت. امروز ما با جریانی موثر و برخوردار از منابع (مادی، انسانی، رسانه‌ای و ایدئولوژیک) بسیار زیاد مواجهیم که بدون ابهام از تمامیت‌خواهی دفاع می‌کند. جریان فکری و سیاسی که می‌توان آن را به اعتبارهای مختلف «راست رادیکال» یا «راست تندرو» نامید.
🖊در درون این جریان «محفل»ها و «انجمن»ها و «تشکل»های مختلفی فعالند، اما همگی از هویت و جهت‌گیری مشابه برخوردارند. وجود جریان فکری و سیاسی، راست تندرو و رادیکال، حتی در مردم‌سالاری‌های تثبیت‌شده جهان نیز یک «واقعیت» است. در تمام مردم‌سالاری‌های مستقر در کشورهای توسعه‌یافته ما با احزاب و تشکل‌هایی مواجهیم که گرایش راست تندرو را نمایندگی می‌کنند. در زمان کنونی راست رادیکال بیشترین سهم را در قدرت کشور ما در اختیار دارد.
🖊تا اینجا با توجه به طرح‌های میان‌مدت هسته اصلی قدرت در ایران قابل فهم است. کشور را آماده یک دوره گذار با نتایج قابل پیش‌بینی می‌کنند. آنچه تا حدودی وضعیت خاصی برای کشور ایجاد می‌کند، غلبه «ابتذال» در میان جریان راست تندرو است، به‌گونه‌ای که ما با نوعی «تمامیت‌خواهی مبتذل» مواجهیم؛ این ابتذال «نشانه»ها و «علت»هایی دارد که به آن اشاره می‌کنم.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5276
#علیرضا_علوی‌تبار #دولت #سیاست #منافع_ملی
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
مشق نو
تمامیت‌خواهی مبتذل - مشق نو
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را مدنظر قرار دهند.
⭕️تاجزاده؛ ارزش‌ها و مطالبه‌ها
🖊علی رضا علوی تبار
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🔹اهمیت سیدمصطفی تاجزاده در سیاست‌ورزی امروز ایران فقط به‌دلیل شخصیت جوانمرد، شجاع و پرتلاش او نیست. اهمیت او بیشتر به‌خاطر راهی است که در مقابل ایرانیان می‌گشود تا از طریق آن به سلامت از دوران توفانی کنونی گذر کنند.
🔹در دورانی که سردرگمی و آشفتگی از ویژگی‌های اصلی آن است، تاجزاده توانسته است در تثبیت و استحکام‌بخشی دیدگاه‌ها در دو زمینه اصلی به موفقیت‌های قابل ملاحظه‌ای دست یابد.
🔹یک زمینه «ارزش‌های محوری» است که کموبیش افقی روشن را برای بازسازی سیاسی ایران مشخص می‌کند. زمینه دوم هم به مطالباتی بازمی‌گردد که رفع آنها بدون براندازی حکومت و انقلابی دوباره ممکن است. به پاس آنچه او به ما آموخته است، اشاره‌وار به دو محور موفقیت او می‌پردازم.
🔹ارزش‌های محوری برای بازسازی سیاسی. هرکس با نوشته‌ها، سخنرانی‌ها و گفت‌و‌گوهای سیاسی تاجزاده آشنا باشد، خیلی زود درمی‌یابد که او در جهت‌گیری و موضع‌گیری سیاسی خود «اصول» مشخصی دارد و می‌کوشد در همه احوال به آنها پایبند باشد. این اصول و ارزش‌ها، معیارهایی برای نقد وضعیت موجود هستند و پایبندی به آنها به استحکام و استقرار می‌انجامد. آن‌گونه که من می‌فهمم، مهم‌ترین ارزش‌های محوری مورد قبول تاجزاده برای بازسازی سیاسی به شرح ذیل‌اند.
🔹یکم. برابری حقوقی شهروندان ایران و مسئولیت‌های مشترک و یکسان آنها در برابر میهن. ایرانیان از نظر او مستقل از دین، مذهب، جنسیت، قومیت و موقعیت اجتماعی و اقتصادی‌شان از حقوق برابر برخوردارند و به یک میزان مسئول بوده و باید به سرنوشت کشور حساس باشند.
🔹دوم. اقتدار تنها از طریق مردم‌سالاری به‌دست آمده و معتبر است. وراثت (رابطه نَسَبی با حاکم وقت و…) و خانواده، غلبه و سلطه قهری هیچ‌کدام قدرت را مشروع نمی‌کند و حقانیت نمی‌بخشد. قدرت مشروع فقط از راه دموکراسی حاصل می‌شود.
🔹سوم. هر حقی با مسئولیت متناسب همراه است. شهروندان از حقوق بسیاری برخوردارند، اما این حقوق، ادعاهای بی‌قید و شرط نیست. هر حقی به‌دنبال خود تعهد و مسئولیتی دارد. مثلاً اگر ما از حق بیمه بیکاری برخورداریم، تعهد جست‌و‌جوی فعالانه برای کار را نیز داریم. این قاعده در همه‌جا جاری است.
🔹چهارم. آزادی فردی به‌معنای خودمختاری مسئولانه فردی است. نقش محوری فرد در تصمیم‌گیری و خودمختاری او، هنگامی قابل پذیرش است که او مسئولیت اخلاقی و حقوقی تصمیم‌های خویش را بپذیرد. گسترش فردگرایی باید با گسترش تعهدات فردی همراه باشد.
🔹پنجم. پذیرش ارزش‌های عام جهانی در کنار تنوع و چندگونگی. ارزش‌هایی چون برابری، مردم‌سالاری، آزادی، توسعه و… جهانی‌اند و امکان گفت‌و‌گو و نقد و تفاهم میان جوامع مختلف را فراهم می‌آورند. اما پذیرش این ارزش‌ها نباید با انکار ویژگی‌های خاص هر کشور و تنوع و چندگونگی فزاینده‌ای که در جهان وجود دارد، تؤام گردد. اگر چه جهانی فکر می‌کنیم اما محلی و میهن‌دوستانه عمل می‌کنیم.
🔹ششم. احترام به تجربه‌های بشریت و درس‌گرفتن از گذشته و دیگران. بی‌ارزش انگاشتن تجربه دیگران و نگاه کردن به سنت‌ها به‌عنوان انباشت جهل، کمکی به نجات از سردرگمی امروز جامعه ما نمی‌کند. برخورد انتقادی با میراث و رسوم جامعه، حفظ عناصر مثبت و موجه آن و درس‌گیری از آنها ضرورت ادامه حیات اجتماعی ماست.
🔹هفتم. نفی خشونت به‌عنوان ابزاری برای تغییر اجتماعی و سیاسی. خشونت (به‌معنای اقدام علیه اموال و اشخاص) نباید به‌عنوان راهی برای دگرگون ساختن جامعه و یا عرصه سیاسی به‌کار گرفته شود. محتمل‌ترین پیامد به‌کارگیری خشونت، خشونت بیشتر و مخرب‌تر است.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5709
#علیرضا_علوی‌تبار #مصطفی_تاجزاده #سیاست‌ورزی
@MostafaTajzadeh
🖊علی رضا علوی تبار
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🔹اهمیت سیدمصطفی تاجزاده در سیاست‌ورزی امروز ایران فقط به‌دلیل شخصیت جوانمرد، شجاع و پرتلاش او نیست. اهمیت او بیشتر به‌خاطر راهی است که در مقابل ایرانیان می‌گشود تا از طریق آن به سلامت از دوران توفانی کنونی گذر کنند.
🔹در دورانی که سردرگمی و آشفتگی از ویژگی‌های اصلی آن است، تاجزاده توانسته است در تثبیت و استحکام‌بخشی دیدگاه‌ها در دو زمینه اصلی به موفقیت‌های قابل ملاحظه‌ای دست یابد.
🔹یک زمینه «ارزش‌های محوری» است که کموبیش افقی روشن را برای بازسازی سیاسی ایران مشخص می‌کند. زمینه دوم هم به مطالباتی بازمی‌گردد که رفع آنها بدون براندازی حکومت و انقلابی دوباره ممکن است. به پاس آنچه او به ما آموخته است، اشاره‌وار به دو محور موفقیت او می‌پردازم.
🔹ارزش‌های محوری برای بازسازی سیاسی. هرکس با نوشته‌ها، سخنرانی‌ها و گفت‌و‌گوهای سیاسی تاجزاده آشنا باشد، خیلی زود درمی‌یابد که او در جهت‌گیری و موضع‌گیری سیاسی خود «اصول» مشخصی دارد و می‌کوشد در همه احوال به آنها پایبند باشد. این اصول و ارزش‌ها، معیارهایی برای نقد وضعیت موجود هستند و پایبندی به آنها به استحکام و استقرار می‌انجامد. آن‌گونه که من می‌فهمم، مهم‌ترین ارزش‌های محوری مورد قبول تاجزاده برای بازسازی سیاسی به شرح ذیل‌اند.
🔹یکم. برابری حقوقی شهروندان ایران و مسئولیت‌های مشترک و یکسان آنها در برابر میهن. ایرانیان از نظر او مستقل از دین، مذهب، جنسیت، قومیت و موقعیت اجتماعی و اقتصادی‌شان از حقوق برابر برخوردارند و به یک میزان مسئول بوده و باید به سرنوشت کشور حساس باشند.
🔹دوم. اقتدار تنها از طریق مردم‌سالاری به‌دست آمده و معتبر است. وراثت (رابطه نَسَبی با حاکم وقت و…) و خانواده، غلبه و سلطه قهری هیچ‌کدام قدرت را مشروع نمی‌کند و حقانیت نمی‌بخشد. قدرت مشروع فقط از راه دموکراسی حاصل می‌شود.
🔹سوم. هر حقی با مسئولیت متناسب همراه است. شهروندان از حقوق بسیاری برخوردارند، اما این حقوق، ادعاهای بی‌قید و شرط نیست. هر حقی به‌دنبال خود تعهد و مسئولیتی دارد. مثلاً اگر ما از حق بیمه بیکاری برخورداریم، تعهد جست‌و‌جوی فعالانه برای کار را نیز داریم. این قاعده در همه‌جا جاری است.
🔹چهارم. آزادی فردی به‌معنای خودمختاری مسئولانه فردی است. نقش محوری فرد در تصمیم‌گیری و خودمختاری او، هنگامی قابل پذیرش است که او مسئولیت اخلاقی و حقوقی تصمیم‌های خویش را بپذیرد. گسترش فردگرایی باید با گسترش تعهدات فردی همراه باشد.
🔹پنجم. پذیرش ارزش‌های عام جهانی در کنار تنوع و چندگونگی. ارزش‌هایی چون برابری، مردم‌سالاری، آزادی، توسعه و… جهانی‌اند و امکان گفت‌و‌گو و نقد و تفاهم میان جوامع مختلف را فراهم می‌آورند. اما پذیرش این ارزش‌ها نباید با انکار ویژگی‌های خاص هر کشور و تنوع و چندگونگی فزاینده‌ای که در جهان وجود دارد، تؤام گردد. اگر چه جهانی فکر می‌کنیم اما محلی و میهن‌دوستانه عمل می‌کنیم.
🔹ششم. احترام به تجربه‌های بشریت و درس‌گرفتن از گذشته و دیگران. بی‌ارزش انگاشتن تجربه دیگران و نگاه کردن به سنت‌ها به‌عنوان انباشت جهل، کمکی به نجات از سردرگمی امروز جامعه ما نمی‌کند. برخورد انتقادی با میراث و رسوم جامعه، حفظ عناصر مثبت و موجه آن و درس‌گیری از آنها ضرورت ادامه حیات اجتماعی ماست.
🔹هفتم. نفی خشونت به‌عنوان ابزاری برای تغییر اجتماعی و سیاسی. خشونت (به‌معنای اقدام علیه اموال و اشخاص) نباید به‌عنوان راهی برای دگرگون ساختن جامعه و یا عرصه سیاسی به‌کار گرفته شود. محتمل‌ترین پیامد به‌کارگیری خشونت، خشونت بیشتر و مخرب‌تر است.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5709
#علیرضا_علوی‌تبار #مصطفی_تاجزاده #سیاست‌ورزی
@MostafaTajzadeh
مشق نو
تاجزاده؛ ارزش‌ها و مطالبه‌ها - مشق نو
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را مدنظر قرار دهند.
Forwarded from تحکیم ملت
🔹️🔹️🔹️راهبرد اصلاحات ساختاری
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار در پاسخ به آرمان امیری منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🔺️صاحب‌نظر گرامی، آقای آرمان امیری در مقاله‌ای (رؤیاهای ارزشمند و نسخه‌های متناقض) با واکاوی مقاله من در مورد ایده‌های آقای تاجزاده (تاجزاده؛ ارزش‌ها و مطالبه‌ها) پرسش‌ها و ابهام‌هایی را مطرح کرده‌اند. صادقانه بگویم نمی‌دانم که برای پاسخ به این پرسش‌ها دیدگاه سنجیده و تنقیح شدهای دارم یا خیر؟
🔺️برخی از آنچه را که در مورد آن اندیشیده‌ام طرح می‌کنم، شاید به رفع برخی ابهام‌ها کمک کند. فرض می‌کنم که مخاطب احتمالی این نوشته، مقالات ما دو نفر را خوانده است و نیازی به تکرار آنها نیست.
🔺️در مورد مناسب‌ترین شعار برای تلاش‌های اصلاح‌طلبانه، من هم با شعار «اجرای بی‌تنازل قانون اساسی» مخالف بودم. پیشنهادم از سال ۱۳۸۸ شعار «احقاق حقوق قانونی مردم» بود. چون به‌نظرم این بخش «حقوق مردم» در قانون بود که نقض می‌شد. سایر بخش‌های قانون اساسی هم رعایت می‌شد و هم متولیان قدرتمند خود را داشت و لازم نبود ما خود را مدافع و متولی آن معرفی کنیم.
🔺️به علاوه قانون فقط به «قانون اساسی» محدود نمی‌شود و قوانین عادی، تفاهم‌نامه‌ها و قوانین بین‌المللی‌ای را که ما امضاء کرده‌ایم، شامل می‌شود از جمله «اعلامیه جهانی حقوق بشر». اما به هر حال نظر جمعی چیز دیگری بود و سیاست‌ورزی کاری‌ست جمعی و لازمه کار جمعی همراهی عملی با نظر اکثریت است.
🔺️به‌نظرم ما باید قبل از هر گفت‌و‌گویی در مورد یک بحث به تفاهم برسیم. پرسشی که به‌نظرم باید به آن پاسخ گوییم این است که: چه زمانی یک بخش از جامعه به نیروی اجتماعی تبدیل می‌شود؟ از دل پاسخ به این سؤال می‌توان رهنمودهایی برای بحث‌های بعدی استخراج کرد. به‌گمانم جمعی از مردم زمانی به نیروی اجتماعی تبدیل می‌شوند که سه ویژگی داشته باشند.
1️⃣دارای ویژگی‌های مشترک و کموبیش پایداری باشند. منافع مشترک، دیدگاه مشترک، دلبستگی مشترک و…
2️⃣خواهان تأثیرگذاری بر عرصه سیاست و فرآیند خط‌مشی‌گذاری عمومی و در نهایت خط‌مشی‌های عمومی باشند و حضور سیاسی را دنبال کنند.
3️⃣برای رسیدن به مقصد خود سازماندهی (تقسیم کار، تفویض اختیار و مسئولیت و هماهنگی) جمعی کرده و منابع لازم را گردآوری نمایند.
🔺️به‌نظر من مشکل اصلاح‌طلبان در همین ویژگی سوم است. آنها در زمینه سازماندهی و بسیج منابع ناتوان و ضعیف هستند. از این رو، اگر چه از نظر تعداد قابل ملاحظه‌اند اما به نیروی اجتماعی تبدیل نشده و قادر به ایجاد «قدرت همسنگ» برای پیشبرد طرح‌ها و برنامه‌های خود نیستند.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5730
#علیرضا_علوی‌تبار #مصطفی_تاجزاده
#تحکیم_ملت
@tahkimmelat
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار در پاسخ به آرمان امیری منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🔺️صاحب‌نظر گرامی، آقای آرمان امیری در مقاله‌ای (رؤیاهای ارزشمند و نسخه‌های متناقض) با واکاوی مقاله من در مورد ایده‌های آقای تاجزاده (تاجزاده؛ ارزش‌ها و مطالبه‌ها) پرسش‌ها و ابهام‌هایی را مطرح کرده‌اند. صادقانه بگویم نمی‌دانم که برای پاسخ به این پرسش‌ها دیدگاه سنجیده و تنقیح شدهای دارم یا خیر؟
🔺️برخی از آنچه را که در مورد آن اندیشیده‌ام طرح می‌کنم، شاید به رفع برخی ابهام‌ها کمک کند. فرض می‌کنم که مخاطب احتمالی این نوشته، مقالات ما دو نفر را خوانده است و نیازی به تکرار آنها نیست.
🔺️در مورد مناسب‌ترین شعار برای تلاش‌های اصلاح‌طلبانه، من هم با شعار «اجرای بی‌تنازل قانون اساسی» مخالف بودم. پیشنهادم از سال ۱۳۸۸ شعار «احقاق حقوق قانونی مردم» بود. چون به‌نظرم این بخش «حقوق مردم» در قانون بود که نقض می‌شد. سایر بخش‌های قانون اساسی هم رعایت می‌شد و هم متولیان قدرتمند خود را داشت و لازم نبود ما خود را مدافع و متولی آن معرفی کنیم.
🔺️به علاوه قانون فقط به «قانون اساسی» محدود نمی‌شود و قوانین عادی، تفاهم‌نامه‌ها و قوانین بین‌المللی‌ای را که ما امضاء کرده‌ایم، شامل می‌شود از جمله «اعلامیه جهانی حقوق بشر». اما به هر حال نظر جمعی چیز دیگری بود و سیاست‌ورزی کاری‌ست جمعی و لازمه کار جمعی همراهی عملی با نظر اکثریت است.
🔺️به‌نظرم ما باید قبل از هر گفت‌و‌گویی در مورد یک بحث به تفاهم برسیم. پرسشی که به‌نظرم باید به آن پاسخ گوییم این است که: چه زمانی یک بخش از جامعه به نیروی اجتماعی تبدیل می‌شود؟ از دل پاسخ به این سؤال می‌توان رهنمودهایی برای بحث‌های بعدی استخراج کرد. به‌گمانم جمعی از مردم زمانی به نیروی اجتماعی تبدیل می‌شوند که سه ویژگی داشته باشند.
1️⃣دارای ویژگی‌های مشترک و کموبیش پایداری باشند. منافع مشترک، دیدگاه مشترک، دلبستگی مشترک و…
2️⃣خواهان تأثیرگذاری بر عرصه سیاست و فرآیند خط‌مشی‌گذاری عمومی و در نهایت خط‌مشی‌های عمومی باشند و حضور سیاسی را دنبال کنند.
3️⃣برای رسیدن به مقصد خود سازماندهی (تقسیم کار، تفویض اختیار و مسئولیت و هماهنگی) جمعی کرده و منابع لازم را گردآوری نمایند.
🔺️به‌نظر من مشکل اصلاح‌طلبان در همین ویژگی سوم است. آنها در زمینه سازماندهی و بسیج منابع ناتوان و ضعیف هستند. از این رو، اگر چه از نظر تعداد قابل ملاحظه‌اند اما به نیروی اجتماعی تبدیل نشده و قادر به ایجاد «قدرت همسنگ» برای پیشبرد طرح‌ها و برنامه‌های خود نیستند.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5730
#علیرضا_علوی‌تبار #مصطفی_تاجزاده
#تحکیم_ملت
@tahkimmelat
مشق نو
راهبرد اصلاحات ساختاری - مشق نو
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را مدنظر قرار دهند.
Forwarded from مشق نو
📝📝📝راهبرد اصلاحات ساختاری
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار در پاسخ به آرمان امیری منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊صاحب‌نظر گرامی، آقای آرمان امیری در مقاله‌ای (رؤیاهای ارزشمند و نسخه‌های متناقض) با واکاوی مقاله من در مورد ایده‌های آقای تاجزاده (تاجزاده؛ ارزش‌ها و مطالبه‌ها) پرسش‌ها و ابهام‌هایی را مطرح کرده‌اند. صادقانه بگویم نمی‌دانم که برای پاسخ به این پرسش‌ها دیدگاه سنجیده و تنقیح شدهای دارم یا خیر؟
🖊برخی از آنچه را که در مورد آن اندیشیده‌ام طرح می‌کنم، شاید به رفع برخی ابهام‌ها کمک کند. فرض می‌کنم که مخاطب احتمالی این نوشته، مقالات ما دو نفر را خوانده است و نیازی به تکرار آنها نیست.
🖊در مورد مناسب‌ترین شعار برای تلاش‌های اصلاح‌طلبانه، من هم با شعار «اجرای بی‌تنازل قانون اساسی» مخالف بودم. پیشنهادم از سال ۱۳۸۸ شعار «احقاق حقوق قانونی مردم» بود. چون به‌نظرم این بخش «حقوق مردم» در قانون بود که نقض می‌شد. سایر بخش‌های قانون اساسی هم رعایت می‌شد و هم متولیان قدرتمند خود را داشت و لازم نبود ما خود را مدافع و متولی آن معرفی کنیم.
🖊به علاوه قانون فقط به «قانون اساسی» محدود نمی‌شود و قوانین عادی، تفاهم‌نامه‌ها و قوانین بین‌المللی‌ای را که ما امضاء کرده‌ایم، شامل می‌شود از جمله «اعلامیه جهانی حقوق بشر». اما به هر حال نظر جمعی چیز دیگری بود و سیاست‌ورزی کاری‌ست جمعی و لازمه کار جمعی همراهی عملی با نظر اکثریت است.
🖊به‌نظرم ما باید قبل از هر گفت‌و‌گویی در مورد یک بحث به تفاهم برسیم. پرسشی که به‌نظرم باید به آن پاسخ گوییم این است که: چه زمانی یک بخش از جامعه به نیروی اجتماعی تبدیل می‌شود؟ از دل پاسخ به این سؤال می‌توان رهنمودهایی برای بحث‌های بعدی استخراج کرد. به‌گمانم جمعی از مردم زمانی به نیروی اجتماعی تبدیل می‌شوند که سه ویژگی داشته باشند.
1️⃣دارای ویژگی‌های مشترک و کموبیش پایداری باشند. منافع مشترک، دیدگاه مشترک، دلبستگی مشترک و…
2️⃣خواهان تأثیرگذاری بر عرصه سیاست و فرآیند خط‌مشی‌گذاری عمومی و در نهایت خط‌مشی‌های عمومی باشند و حضور سیاسی را دنبال کنند.
3️⃣برای رسیدن به مقصد خود سازماندهی (تقسیم کار، تفویض اختیار و مسئولیت و هماهنگی) جمعی کرده و منابع لازم را گردآوری نمایند.
🖊به‌نظر من مشکل اصلاح‌طلبان در همین ویژگی سوم است. آنها در زمینه سازماندهی و بسیج منابع ناتوان و ضعیف هستند. از این رو، اگر چه از نظر تعداد قابل ملاحظه‌اند اما به نیروی اجتماعی تبدیل نشده و قادر به ایجاد «قدرت همسنگ» برای پیشبرد طرح‌ها و برنامه‌های خود نیستند.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5730
#علیرضا_علوی‌تبار #مصطفی_تاجزاده #آرمان_امیری
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار در پاسخ به آرمان امیری منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊صاحب‌نظر گرامی، آقای آرمان امیری در مقاله‌ای (رؤیاهای ارزشمند و نسخه‌های متناقض) با واکاوی مقاله من در مورد ایده‌های آقای تاجزاده (تاجزاده؛ ارزش‌ها و مطالبه‌ها) پرسش‌ها و ابهام‌هایی را مطرح کرده‌اند. صادقانه بگویم نمی‌دانم که برای پاسخ به این پرسش‌ها دیدگاه سنجیده و تنقیح شدهای دارم یا خیر؟
🖊برخی از آنچه را که در مورد آن اندیشیده‌ام طرح می‌کنم، شاید به رفع برخی ابهام‌ها کمک کند. فرض می‌کنم که مخاطب احتمالی این نوشته، مقالات ما دو نفر را خوانده است و نیازی به تکرار آنها نیست.
🖊در مورد مناسب‌ترین شعار برای تلاش‌های اصلاح‌طلبانه، من هم با شعار «اجرای بی‌تنازل قانون اساسی» مخالف بودم. پیشنهادم از سال ۱۳۸۸ شعار «احقاق حقوق قانونی مردم» بود. چون به‌نظرم این بخش «حقوق مردم» در قانون بود که نقض می‌شد. سایر بخش‌های قانون اساسی هم رعایت می‌شد و هم متولیان قدرتمند خود را داشت و لازم نبود ما خود را مدافع و متولی آن معرفی کنیم.
🖊به علاوه قانون فقط به «قانون اساسی» محدود نمی‌شود و قوانین عادی، تفاهم‌نامه‌ها و قوانین بین‌المللی‌ای را که ما امضاء کرده‌ایم، شامل می‌شود از جمله «اعلامیه جهانی حقوق بشر». اما به هر حال نظر جمعی چیز دیگری بود و سیاست‌ورزی کاری‌ست جمعی و لازمه کار جمعی همراهی عملی با نظر اکثریت است.
🖊به‌نظرم ما باید قبل از هر گفت‌و‌گویی در مورد یک بحث به تفاهم برسیم. پرسشی که به‌نظرم باید به آن پاسخ گوییم این است که: چه زمانی یک بخش از جامعه به نیروی اجتماعی تبدیل می‌شود؟ از دل پاسخ به این سؤال می‌توان رهنمودهایی برای بحث‌های بعدی استخراج کرد. به‌گمانم جمعی از مردم زمانی به نیروی اجتماعی تبدیل می‌شوند که سه ویژگی داشته باشند.
1️⃣دارای ویژگی‌های مشترک و کموبیش پایداری باشند. منافع مشترک، دیدگاه مشترک، دلبستگی مشترک و…
2️⃣خواهان تأثیرگذاری بر عرصه سیاست و فرآیند خط‌مشی‌گذاری عمومی و در نهایت خط‌مشی‌های عمومی باشند و حضور سیاسی را دنبال کنند.
3️⃣برای رسیدن به مقصد خود سازماندهی (تقسیم کار، تفویض اختیار و مسئولیت و هماهنگی) جمعی کرده و منابع لازم را گردآوری نمایند.
🖊به‌نظر من مشکل اصلاح‌طلبان در همین ویژگی سوم است. آنها در زمینه سازماندهی و بسیج منابع ناتوان و ضعیف هستند. از این رو، اگر چه از نظر تعداد قابل ملاحظه‌اند اما به نیروی اجتماعی تبدیل نشده و قادر به ایجاد «قدرت همسنگ» برای پیشبرد طرح‌ها و برنامه‌های خود نیستند.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5730
#علیرضا_علوی‌تبار #مصطفی_تاجزاده #آرمان_امیری
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
Telegram
مشق نو
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را دنبال کند.
🔸ارتباط با ما:
🌐mashghenow.com
📧mashghenow@gmail.com
🔸ارتباط با ما:
🌐mashghenow.com
📧mashghenow@gmail.com
📝📝📝سکولاریسم و براندازی؟
🔻🔻🔻پرسش‌های #مشق_نو و پاسخ‌های علیرضا علوی‌تبار درباره سرمقاله روزنامه همشهری به‌قلم عبدالله گنجی
📌بریده‌ای از متن:
♦️هر مشکلی را که مورد بررسی و واکاوی قرار دهیم (مثلاً فساد فراگیر) می‌‌بینیم ریشه آن به تبعیض میان شهروندان و «خودی» و «غیرخودی» کردن آنها توسط حکومتگران بازمی‌گردد.
♦️گروه‌ها و جریان‌های سیاسی حق دارند که نیروها و جریان‌های دیگر را به «خودی» و «غیرخودی» تقسیم کنند اما حکومت چنین حقی ندارد. اگر برای حکومت چنین حقی قائل شدید، نتیجه‌اش همین «تبعیض نهادینه» شدهای است که می‌بینید.
♦️یا مثلاً نگاه کنید وابسته بودن نهاد دین و نهاد حکومت، چه پیامدهای مخربی هم برای حوزه‌های علمیه و هم برای دیوان‌سالاری و نظام اداره کشور داشته است. پایین آمدن سطح دانش حوزوی، حذف دیدگاه‌های نو و متفاوت، فقدان نگرش انتقادی به میراث حوزوی و… از جمله این پیامدها هستند.
♦️دینداری و نگرانی برای آینده دینداری لازمه‌اش تلاش مجدد برای بازاندیشی در مورد رابطه میان دین و حکومت است. آزمون تاریخی جمهوری اسلامی «واقعاً موجود» را جدی بگیریم و جرأت فکر کردن به خودمان بدهیم.
♦️نگاه‌های متضاد ما به مفهوم برانداز به چند اصل مقدماتی بازمی‌گردد چون در مورد آنها تفاهم نداریم، در این مورد هم به تفاهم نمی‌رسیم.
♦️ما وجود مخالف و منتقد را برای حفظ سلامتی و تعالی یک نظام سیاسی ضروری می‌دانیم. نمی‌گویم «مفید»، می‌گویم «ضروری». اما آنها چنین نگاهی ندارند و فقط وقتی که نمی‌توانند جریانی را حذف کنند مخالفت و انتقادش را تحمل می‌کنند.
♦️از نظر ما «روش» گاهی مهم‌تر از «هدف» است، به‌ویژه در عرصه عمل اجتماعی و سیاسی. تصور ساده شده این است که روش در خدمت رسیدن به هدف است اما تجربه بشری نشان می‌دهد که روش می‌تواند جای هدف را گرفته و به‌جای زمینه‌سازی برای رسیدن به هدف به بازتولید خودش منجر گردد.
♦️از نظر ما «خط‌مشی‌ها» و «راهبردها» مقدس و فوق چون و چرا نیستند. می‌توان و باید دائم آنها را از نظر کارآمدی در تحقق اهداف و حل مشکلاتی که قرار بوده حل کنند، ارزیابی کرد. مشکل اصلی بخشی از اصول‌گرایان همین است که فکر می‌کنند خط‌مشی و راهبردهایی که تاکنون در جامعه در پیش گرفته شده است، مقدس است و مهم نیست چه نتیجه و پیامدی دارد.
♦️بسیاری از آنها فقر، بی‌اخلاقی، آشفتگی، افزایش جرم، دین‌گریزی و دین‌ستیزی و نابرابریِ ویران‌گرِ موجود را در جامعه ما می‌بینند اما در ریشه‌یابی آنها جرأت ندارند که سراغ خط‌مشی‌های کلان کشور بروند. در پس صورتک انقلابی، محافظه‌کاری عمیق و فلج‌کننده‌ای پنهان شده است.
♦️درآمیختگی وضع موجود با منافع سرشار مادی و قدرت و منزلت سیاسی باعث می‌شود که افراد در مقابل هر پیشنهادی برای تغییر مقاومت کنند. البته برای انباشتن این ثروت و قدرت توجیه ایدئولوژیک می‌تراشند. این البته قابل فهم است!
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5733
#علیرضا_علوی‌تبار #عبدالله_گنجی #سکولاریسم
@MostafaTajzadeh
@tahkimmelat
🔻🔻🔻پرسش‌های #مشق_نو و پاسخ‌های علیرضا علوی‌تبار درباره سرمقاله روزنامه همشهری به‌قلم عبدالله گنجی
📌بریده‌ای از متن:
♦️هر مشکلی را که مورد بررسی و واکاوی قرار دهیم (مثلاً فساد فراگیر) می‌‌بینیم ریشه آن به تبعیض میان شهروندان و «خودی» و «غیرخودی» کردن آنها توسط حکومتگران بازمی‌گردد.
♦️گروه‌ها و جریان‌های سیاسی حق دارند که نیروها و جریان‌های دیگر را به «خودی» و «غیرخودی» تقسیم کنند اما حکومت چنین حقی ندارد. اگر برای حکومت چنین حقی قائل شدید، نتیجه‌اش همین «تبعیض نهادینه» شدهای است که می‌بینید.
♦️یا مثلاً نگاه کنید وابسته بودن نهاد دین و نهاد حکومت، چه پیامدهای مخربی هم برای حوزه‌های علمیه و هم برای دیوان‌سالاری و نظام اداره کشور داشته است. پایین آمدن سطح دانش حوزوی، حذف دیدگاه‌های نو و متفاوت، فقدان نگرش انتقادی به میراث حوزوی و… از جمله این پیامدها هستند.
♦️دینداری و نگرانی برای آینده دینداری لازمه‌اش تلاش مجدد برای بازاندیشی در مورد رابطه میان دین و حکومت است. آزمون تاریخی جمهوری اسلامی «واقعاً موجود» را جدی بگیریم و جرأت فکر کردن به خودمان بدهیم.
♦️نگاه‌های متضاد ما به مفهوم برانداز به چند اصل مقدماتی بازمی‌گردد چون در مورد آنها تفاهم نداریم، در این مورد هم به تفاهم نمی‌رسیم.
♦️ما وجود مخالف و منتقد را برای حفظ سلامتی و تعالی یک نظام سیاسی ضروری می‌دانیم. نمی‌گویم «مفید»، می‌گویم «ضروری». اما آنها چنین نگاهی ندارند و فقط وقتی که نمی‌توانند جریانی را حذف کنند مخالفت و انتقادش را تحمل می‌کنند.
♦️از نظر ما «روش» گاهی مهم‌تر از «هدف» است، به‌ویژه در عرصه عمل اجتماعی و سیاسی. تصور ساده شده این است که روش در خدمت رسیدن به هدف است اما تجربه بشری نشان می‌دهد که روش می‌تواند جای هدف را گرفته و به‌جای زمینه‌سازی برای رسیدن به هدف به بازتولید خودش منجر گردد.
♦️از نظر ما «خط‌مشی‌ها» و «راهبردها» مقدس و فوق چون و چرا نیستند. می‌توان و باید دائم آنها را از نظر کارآمدی در تحقق اهداف و حل مشکلاتی که قرار بوده حل کنند، ارزیابی کرد. مشکل اصلی بخشی از اصول‌گرایان همین است که فکر می‌کنند خط‌مشی و راهبردهایی که تاکنون در جامعه در پیش گرفته شده است، مقدس است و مهم نیست چه نتیجه و پیامدی دارد.
♦️بسیاری از آنها فقر، بی‌اخلاقی، آشفتگی، افزایش جرم، دین‌گریزی و دین‌ستیزی و نابرابریِ ویران‌گرِ موجود را در جامعه ما می‌بینند اما در ریشه‌یابی آنها جرأت ندارند که سراغ خط‌مشی‌های کلان کشور بروند. در پس صورتک انقلابی، محافظه‌کاری عمیق و فلج‌کننده‌ای پنهان شده است.
♦️درآمیختگی وضع موجود با منافع سرشار مادی و قدرت و منزلت سیاسی باعث می‌شود که افراد در مقابل هر پیشنهادی برای تغییر مقاومت کنند. البته برای انباشتن این ثروت و قدرت توجیه ایدئولوژیک می‌تراشند. این البته قابل فهم است!
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5733
#علیرضا_علوی‌تبار #عبدالله_گنجی #سکولاریسم
@MostafaTajzadeh
@tahkimmelat
مشق نو
سکولاریسم و براندازی؟ - مشق نو
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را مدنظر قرار دهند.
🔴 ارزیابی وضعیت جامعه سیاسی در ایران
▪️چشم‌انداز پیشرو؛ ظرفیت‌ها و فرصت‌ها
🔷 علیرضا علوی‌تبار
✅ 1-در شرایط کنونی وضعیت جامعه سیاسی و آرایش نیروهای سیاسی را در جامعه ایرانی چگونه ارزیابی می کنید؟
🔹برای پاسخ به سؤال شما، چند نکته را یادآوری می‌کنم:
🔸الف- از دید بخش قابل ملاحظه‌ای از فعالان و ناظران سیاسی، تلاش و جنبش جمعی که حداقل از ۲۵ سال پیش برای اصلاحات دموکراتیک در ایران شروع شده بود، به بن‌بست رسیده است.
🔹منظورم از تلاش برای اصلاحات دموکراتیک، مجموعه اقداماتی است که به گونه‌ای مسالمت‌آمیز، با اتکاء بر شهروندان ایرانی، مرحله به مرحله و در چهارچوب ظرفیت‌های نظام سیاسی ایران برای رسیدن به اهدافی چون: محدود و مسئول کردن قدرت حکومت، تقویت و گسترش نهادهای مدنی، رعایت حقوق اساسی شهروندان و انتخابات آزاد و منصفانه صورت می‌گرفت.
🔸وقتی از « بن‌بست» سخن می‌گوییم، منظورم ناممکن شدن پیشروی به سوی اهداف با تکیه بر نیروهایی است که تاکنون این تلاش را پیش می‌برده‌اند و با بهره‌گیری از روش‌هایی است که تاکنون مورد بهره‌برداری بوده است.
🔹ب- وضعیت کنونی ریشه در سه عامل اصلی دارد: مقاومت شدید و توأم با قهر هسته اصلی حکومت در برابر اصلاحات، ضعف و ناتوانی نیروهای پیش‌برنده اصلاحات و وضعیت عمومی مردم. حکومت در حال حاضر دارای هسته اصلی بسیار محدودی است (اندک سالاری) که بر «شبه حزبی نظامی» تکیه می‌کند و از نظر ایدئولوژیک ترکیبی از «تمامیت‌خواهی» و «نظامی‌گری» آن را هدایت می‌کند. متأسفانه برای اداره کشور ترکیبی از «فرصت‌طلبان» و «گروه‌های عقب‌مانده اجتماعی» اعتماد حکومت را جلب کرده و تکیه‌گاه حکومت برای اداره امور شده‌اند. به دلیل این ویژگی‌ها در مقابل هر نوع اصلاح مقاومت شدید و توأم با خشم و قهر صورت می‌گیرد.
🔸اصلاح‌طلبان از نظر ایده‌پردازی، سازماندهی، تحلیل وضعیت و ارائه‌ی راهکارهای مناسب در بدترین وضعیت خود قرار دارند. فشارهایی که از هر طرف بر آنها وارد می‌شود، تأثیر بسیار مخربی در انگیزه‌ی آنها برای اقدامات مناسب گذاشته است.
🔹جامعه‌ی ما هم هنوز جامعه‌ای است «توده‌وار»، «نیمه سنتی و نیمه مدرن»، «قطبی شده» و دچار «ضعف و اختلال در همبستگی جمعی». در نتیجه مردم عادی ما سرخورده، ناامید، خشمگین و مستأصل هستند. ترکیب این سه عامل اصلاحات دموکراتیک را در بن‌بست قرار داده است.
✅2- بنظر شما روندهای مسلط در عرصه جامعه سیاسی کدامند و سمت و سوی آن نشانگر چه دورنمایی ( سه ساله) در جامعه ایرانی است؟
🔸حکومت ظاهراً تصمیم گرفته است که با تکیه بر گروهی اندک اما قابل اعتماد (برای خودش) به اداره امور بپردازد. از اینرو به نظر نمی‌رسد که در کوتاه‌مدت به دنبال برگزاری انتخاباتی رقابتی باشد. بعلاوه با توجه به ناتوانی‌اش در مدیریت تعارض‌های خارجی از منابع نفتی محروم بوده و برای اداره امور کشور ناگزیر به تکیه بر «مالیات تورمی» (چاپ پول) و افزایش قیمت کالاها و خدمات در اختیارش خواهد بود.
🔹در مورد عامه مردم، اگر تحولی در روابط خارجی رخ ندهد، کماکان فشار و پیش‌بینی‌ناپذیری زندگی آنها را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد و بر استیصال و خشم آنها افزوده می‌گردد. از اینرو چندان نمی‌توان به اقدام‌های سنجیده و عقلایی و جمعی آنها امیدوار بود. اما بروز خشم آن هم در قالب تخریب محتمل است.
🔸نیروهای سیاسی مسالمت جوی داخلی به دلیل بی‌اعتنایی مردم و فشار حکومت، تأثیرگذاری بسیار اندکی بر عرصه‌ی سیاست خواهند داشت. نیروهای سیاسی خارجی نیر تنها ابزار چانه‌زنی قدرت‌های غربی و بازیگر نمایش‌های رسانه‌ای خواهند بود.
🔹قدرت‌های غربی، سلطه‌گر و رقبای منطقه‌ای هم با سوء استفاده از موقعیت، فشار خود را بر کشور افزایش خواهند داد، فشاری که قربانی اصلی آن مردم عادی خواهند بود.
🔸روندهای جاری اگر ادامه یابند، چشم‌انداز ناامیدکننده‌ای در برابر ماست. اما نکته بسیار مهم، شکننده بودن این وضعیت است. یک پیشامد می‌تواند وضعیت را به‌طور کامل دگرگون سازد. مثلاً احیای برجام زنجیره‌ای از پیامدهای مثبت را پدید می‌آورد که ممکن است ما را با موقعیت کاملاً متفاوتی مواجه سازد. به گمانم هر تحول کوچکی در روابط خارجی یا در تصمیم‌های حکومت می‌تواند سریع به تغییر وضعیت منجر گردد....
متن کامل :
https://bit.ly/3JFD3xL
@MostafaTajzadeh
#ایران_فردا
#علیرضا_علوی‌تبار
#ارزیابی_وضعیت_جامعه‌ی_سیاسی_در_ایران
https://t.me/iranfardamag
▪️چشم‌انداز پیشرو؛ ظرفیت‌ها و فرصت‌ها
🔷 علیرضا علوی‌تبار
✅ 1-در شرایط کنونی وضعیت جامعه سیاسی و آرایش نیروهای سیاسی را در جامعه ایرانی چگونه ارزیابی می کنید؟
🔹برای پاسخ به سؤال شما، چند نکته را یادآوری می‌کنم:
🔸الف- از دید بخش قابل ملاحظه‌ای از فعالان و ناظران سیاسی، تلاش و جنبش جمعی که حداقل از ۲۵ سال پیش برای اصلاحات دموکراتیک در ایران شروع شده بود، به بن‌بست رسیده است.
🔹منظورم از تلاش برای اصلاحات دموکراتیک، مجموعه اقداماتی است که به گونه‌ای مسالمت‌آمیز، با اتکاء بر شهروندان ایرانی، مرحله به مرحله و در چهارچوب ظرفیت‌های نظام سیاسی ایران برای رسیدن به اهدافی چون: محدود و مسئول کردن قدرت حکومت، تقویت و گسترش نهادهای مدنی، رعایت حقوق اساسی شهروندان و انتخابات آزاد و منصفانه صورت می‌گرفت.
🔸وقتی از « بن‌بست» سخن می‌گوییم، منظورم ناممکن شدن پیشروی به سوی اهداف با تکیه بر نیروهایی است که تاکنون این تلاش را پیش می‌برده‌اند و با بهره‌گیری از روش‌هایی است که تاکنون مورد بهره‌برداری بوده است.
🔹ب- وضعیت کنونی ریشه در سه عامل اصلی دارد: مقاومت شدید و توأم با قهر هسته اصلی حکومت در برابر اصلاحات، ضعف و ناتوانی نیروهای پیش‌برنده اصلاحات و وضعیت عمومی مردم. حکومت در حال حاضر دارای هسته اصلی بسیار محدودی است (اندک سالاری) که بر «شبه حزبی نظامی» تکیه می‌کند و از نظر ایدئولوژیک ترکیبی از «تمامیت‌خواهی» و «نظامی‌گری» آن را هدایت می‌کند. متأسفانه برای اداره کشور ترکیبی از «فرصت‌طلبان» و «گروه‌های عقب‌مانده اجتماعی» اعتماد حکومت را جلب کرده و تکیه‌گاه حکومت برای اداره امور شده‌اند. به دلیل این ویژگی‌ها در مقابل هر نوع اصلاح مقاومت شدید و توأم با خشم و قهر صورت می‌گیرد.
🔸اصلاح‌طلبان از نظر ایده‌پردازی، سازماندهی، تحلیل وضعیت و ارائه‌ی راهکارهای مناسب در بدترین وضعیت خود قرار دارند. فشارهایی که از هر طرف بر آنها وارد می‌شود، تأثیر بسیار مخربی در انگیزه‌ی آنها برای اقدامات مناسب گذاشته است.
🔹جامعه‌ی ما هم هنوز جامعه‌ای است «توده‌وار»، «نیمه سنتی و نیمه مدرن»، «قطبی شده» و دچار «ضعف و اختلال در همبستگی جمعی». در نتیجه مردم عادی ما سرخورده، ناامید، خشمگین و مستأصل هستند. ترکیب این سه عامل اصلاحات دموکراتیک را در بن‌بست قرار داده است.
✅2- بنظر شما روندهای مسلط در عرصه جامعه سیاسی کدامند و سمت و سوی آن نشانگر چه دورنمایی ( سه ساله) در جامعه ایرانی است؟
🔸حکومت ظاهراً تصمیم گرفته است که با تکیه بر گروهی اندک اما قابل اعتماد (برای خودش) به اداره امور بپردازد. از اینرو به نظر نمی‌رسد که در کوتاه‌مدت به دنبال برگزاری انتخاباتی رقابتی باشد. بعلاوه با توجه به ناتوانی‌اش در مدیریت تعارض‌های خارجی از منابع نفتی محروم بوده و برای اداره امور کشور ناگزیر به تکیه بر «مالیات تورمی» (چاپ پول) و افزایش قیمت کالاها و خدمات در اختیارش خواهد بود.
🔹در مورد عامه مردم، اگر تحولی در روابط خارجی رخ ندهد، کماکان فشار و پیش‌بینی‌ناپذیری زندگی آنها را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد و بر استیصال و خشم آنها افزوده می‌گردد. از اینرو چندان نمی‌توان به اقدام‌های سنجیده و عقلایی و جمعی آنها امیدوار بود. اما بروز خشم آن هم در قالب تخریب محتمل است.
🔸نیروهای سیاسی مسالمت جوی داخلی به دلیل بی‌اعتنایی مردم و فشار حکومت، تأثیرگذاری بسیار اندکی بر عرصه‌ی سیاست خواهند داشت. نیروهای سیاسی خارجی نیر تنها ابزار چانه‌زنی قدرت‌های غربی و بازیگر نمایش‌های رسانه‌ای خواهند بود.
🔹قدرت‌های غربی، سلطه‌گر و رقبای منطقه‌ای هم با سوء استفاده از موقعیت، فشار خود را بر کشور افزایش خواهند داد، فشاری که قربانی اصلی آن مردم عادی خواهند بود.
🔸روندهای جاری اگر ادامه یابند، چشم‌انداز ناامیدکننده‌ای در برابر ماست. اما نکته بسیار مهم، شکننده بودن این وضعیت است. یک پیشامد می‌تواند وضعیت را به‌طور کامل دگرگون سازد. مثلاً احیای برجام زنجیره‌ای از پیامدهای مثبت را پدید می‌آورد که ممکن است ما را با موقعیت کاملاً متفاوتی مواجه سازد. به گمانم هر تحول کوچکی در روابط خارجی یا در تصمیم‌های حکومت می‌تواند سریع به تغییر وضعیت منجر گردد....
متن کامل :
https://bit.ly/3JFD3xL
@MostafaTajzadeh
#ایران_فردا
#علیرضا_علوی‌تبار
#ارزیابی_وضعیت_جامعه‌ی_سیاسی_در_ایران
https://t.me/iranfardamag
📝📝📝فراتر از اصلاحات
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊با گذشت بیش از سه‌ماه از فاجعه مرگ مظلومانه مهسا امینی و اعتراض‌های اوج گرفته پس از آن، به‌نظر می‌رسد که یادآوری برخی از نکات زمینه را برای فهم بهتر و روشن‌تر این رخداد مهم مساعد کند. در حد توان و درک خودم به این نکات اشاره می‌کنم.
🖊کشور با مجموعه‌ای از مشکلات در هم تنیده و کهنه دست به گریبان است، که بخشی از آنها به بحران تبدیل شده‌اند (مانند بحران مشروعیت، بحران فقر فزاینده و…) و بخشی در آستانه تبدیل شدن به بحران هستند (مانند مشکلات صندوق‌های بازنشستگی، خیزش ابر تورم و…).
🖊با توجه به شناختی که از این مشکلات داریم، و نظر به دستاوردهای دانش خط‌مشی‌گذاری (سیاستگذاری) عمومی و تجربه جهانی، این مشکلات قابل پیش‌بینی، قابل پیشگیری و قابل حل بوده‌اند. از این رو برای ریشه‌یابی این مشکلات باید «نظام اداره امور عمومی» کشور را مورد بررسی قرار داد و آسیب‌شناسی کرد.
🖊نتیجه تداوم وضع موجود، نابودی منابع مادی و انسانی کشور، سقوط رفاه و فرصت‌های رفاهی عمومی و افزایش روزافزون نارضایتی و خشم مردم است. درگیری مداوم با مشکلات و بحران‌ها و پایداری آنها، مردم را درمانده، خسته، ناامید و خشمگین کرده و نارضایتی عمیق و گسترده‌ای را پدید آورده است.
🖊تلاش برای حفظ وضع موجود، مغایر با اصول اخلاقی و دینی است و از نظر راهبردی نیز ناممکن است. شکل‌گیری «جنبش‌های اعتراضی» طبیعی‌ترین نتیجه تداوم وضع موجود است. از نگاه اکثریت مردم ایران دگرگونی وضع موجود ضروری است. به‌دلیل سرکوب تشکل‌های سیاسی و صنفی، جامعه ما، جامعه‌ای سازمان‌نیافته است و انجمن‌های مدنی پوشش گسترده‌ای در آن ندارند.
🖊از این رو جنبش‌های اعتراضی به‌صورتی خودجوش در آن شکل می‌گیرند و با تکیه بر خشم انباشته شده خیلی زود می‌توانند به‌سوی مقابله به مثل، انتقام و سازش‌ناپذیری سیر کنند. اگر دگرگونی اساسی در وضع موجود پدید نیاید، «جنبش‌های اعتراضی» روزبه‌روز گسترده‌تر و متنوع‌تر شده و در نهایت به «جنبش انقلابی» تبدیل می‌گردند.
@MostafaTajzadeh
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5795
#علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #سیاستگذاری
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊با گذشت بیش از سه‌ماه از فاجعه مرگ مظلومانه مهسا امینی و اعتراض‌های اوج گرفته پس از آن، به‌نظر می‌رسد که یادآوری برخی از نکات زمینه را برای فهم بهتر و روشن‌تر این رخداد مهم مساعد کند. در حد توان و درک خودم به این نکات اشاره می‌کنم.
🖊کشور با مجموعه‌ای از مشکلات در هم تنیده و کهنه دست به گریبان است، که بخشی از آنها به بحران تبدیل شده‌اند (مانند بحران مشروعیت، بحران فقر فزاینده و…) و بخشی در آستانه تبدیل شدن به بحران هستند (مانند مشکلات صندوق‌های بازنشستگی، خیزش ابر تورم و…).
🖊با توجه به شناختی که از این مشکلات داریم، و نظر به دستاوردهای دانش خط‌مشی‌گذاری (سیاستگذاری) عمومی و تجربه جهانی، این مشکلات قابل پیش‌بینی، قابل پیشگیری و قابل حل بوده‌اند. از این رو برای ریشه‌یابی این مشکلات باید «نظام اداره امور عمومی» کشور را مورد بررسی قرار داد و آسیب‌شناسی کرد.
🖊نتیجه تداوم وضع موجود، نابودی منابع مادی و انسانی کشور، سقوط رفاه و فرصت‌های رفاهی عمومی و افزایش روزافزون نارضایتی و خشم مردم است. درگیری مداوم با مشکلات و بحران‌ها و پایداری آنها، مردم را درمانده، خسته، ناامید و خشمگین کرده و نارضایتی عمیق و گسترده‌ای را پدید آورده است.
🖊تلاش برای حفظ وضع موجود، مغایر با اصول اخلاقی و دینی است و از نظر راهبردی نیز ناممکن است. شکل‌گیری «جنبش‌های اعتراضی» طبیعی‌ترین نتیجه تداوم وضع موجود است. از نگاه اکثریت مردم ایران دگرگونی وضع موجود ضروری است. به‌دلیل سرکوب تشکل‌های سیاسی و صنفی، جامعه ما، جامعه‌ای سازمان‌نیافته است و انجمن‌های مدنی پوشش گسترده‌ای در آن ندارند.
🖊از این رو جنبش‌های اعتراضی به‌صورتی خودجوش در آن شکل می‌گیرند و با تکیه بر خشم انباشته شده خیلی زود می‌توانند به‌سوی مقابله به مثل، انتقام و سازش‌ناپذیری سیر کنند. اگر دگرگونی اساسی در وضع موجود پدید نیاید، «جنبش‌های اعتراضی» روزبه‌روز گسترده‌تر و متنوع‌تر شده و در نهایت به «جنبش انقلابی» تبدیل می‌گردند.
@MostafaTajzadeh
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5795
#علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #سیاستگذاری
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
مشق نو
فراتر از اصلاحات - مشق نو
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را مدنظر قرار دهند.
📝📝📝جمهوری و برابری
🔻🔻🔻علیرضا علوی‌تبار
🖊در عرصه سیاست، شعارهای یک اقدام جمعی و جنبش اجتماعی، ملموس‌ترین، بیرونی‌ترین و عمومی‌ترین ویژگی آن هستند. از این رو هم در شناختن و هم در ارزش‌گذاری نقش مهمی بازی می‌کنند.
🖊در اقدام‌های واکنشی و زودگذر، شعارها بیشتر تخلیه هیجان‌ها بوده و بازتاب عواطف فعالان در صحنه‌اند. اما در جنبش‌های ریشه‌دار و اقدام‌های سیاسی سنجیده، شعارها نقش‌های دیگری برعهده دارند.
🖊قبل از هر چیز شعارهای ایجابی نشان‌دهنده «افق آینده» و «تجلی آرمان‌ها در شرایط حاضر» هستند. شعارهای ایجابی نشان می‌دهند که جهت‌گیری جنبش به چه سویی است و جامعه را به رفتن به کدام مسیر دعوت می‌کند.
🖊اما شعارهای سلبی، نشان‌دهنده تحلیلی است که فعالان از مشکلات موجود و ریشه‌های پیدایش آن دارند. شعارهایی که با «نه» و «مرگ» آغاز می‌شوند باید نشان‌دهند که مهم‌ترین مشکل و ریشه آن از نگاه شعاردهنده چیست و چه چیز باید تغییر کند تا مشکل حل شده و هدف تحقق یابد.
🖊شعارها از یک طرف «دردها» و «ریشه‌های دردها» را بازگو می‌کنند (شعارهای سلبی) و از سوی دیگر «راه‌حل‌ها» و «درمان‌ها» را باز می‌نمایانند (شعارهای ایجابی).
🖊برای اقدام‌های سیاسی سنجیده و ریشه‌دار، شعارها «از گذشته» بارور می‌شوند، به نیازهای «امروز» پاسخ می‌دهند و «آینده» را می‌سازند. شعارهای سیاسی باید حاصل گفت‌و‌گوی مداوم و انتقادی میان فعالان در صحنه و نظریه‌پردازان و تحلیل‌گران باشند. در غیر این صورت «سطحی»، «متناقض»، «تقلیدی»، «بی‌محتوا» و «احساسی» خواهند بود.
🖊مردم ایران، از لحاظ سیاسی، مردم بی‌تجربه‌ای نیستند. در فاصله یکصد و بیست سال گذشته، آنها دو انقلاب سیاسی، چند جنبش عمومی، ده‌ها جنبش اعتراضی و ده‌ها رقابت انتخاباتی را تجربه کرده‌اند. هر شعاری باید از این تجربه تاریخی بارور و غنی گردد.
🖊به‌ویژه باید به‌روشنی مشخص باشد که چرا دو انقلاب سیاسی ایران (مشروطیت و جمهوریت) به اهداف اعلام شده خود نرسیدند و اگر چه در مرحله تکوین و تأسیس پیروز شدند اما در مرحله تداوم و استقرار به راه دیگری رفتند؟ حاصل جمع‌بندی ما از گذشته باید در شعار امروزمان تجلی کند.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5810
#علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #جمهوریت #عدالت
@MostafaTajzadeh
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔻🔻🔻علیرضا علوی‌تبار
🖊در عرصه سیاست، شعارهای یک اقدام جمعی و جنبش اجتماعی، ملموس‌ترین، بیرونی‌ترین و عمومی‌ترین ویژگی آن هستند. از این رو هم در شناختن و هم در ارزش‌گذاری نقش مهمی بازی می‌کنند.
🖊در اقدام‌های واکنشی و زودگذر، شعارها بیشتر تخلیه هیجان‌ها بوده و بازتاب عواطف فعالان در صحنه‌اند. اما در جنبش‌های ریشه‌دار و اقدام‌های سیاسی سنجیده، شعارها نقش‌های دیگری برعهده دارند.
🖊قبل از هر چیز شعارهای ایجابی نشان‌دهنده «افق آینده» و «تجلی آرمان‌ها در شرایط حاضر» هستند. شعارهای ایجابی نشان می‌دهند که جهت‌گیری جنبش به چه سویی است و جامعه را به رفتن به کدام مسیر دعوت می‌کند.
🖊اما شعارهای سلبی، نشان‌دهنده تحلیلی است که فعالان از مشکلات موجود و ریشه‌های پیدایش آن دارند. شعارهایی که با «نه» و «مرگ» آغاز می‌شوند باید نشان‌دهند که مهم‌ترین مشکل و ریشه آن از نگاه شعاردهنده چیست و چه چیز باید تغییر کند تا مشکل حل شده و هدف تحقق یابد.
🖊شعارها از یک طرف «دردها» و «ریشه‌های دردها» را بازگو می‌کنند (شعارهای سلبی) و از سوی دیگر «راه‌حل‌ها» و «درمان‌ها» را باز می‌نمایانند (شعارهای ایجابی).
🖊برای اقدام‌های سیاسی سنجیده و ریشه‌دار، شعارها «از گذشته» بارور می‌شوند، به نیازهای «امروز» پاسخ می‌دهند و «آینده» را می‌سازند. شعارهای سیاسی باید حاصل گفت‌و‌گوی مداوم و انتقادی میان فعالان در صحنه و نظریه‌پردازان و تحلیل‌گران باشند. در غیر این صورت «سطحی»، «متناقض»، «تقلیدی»، «بی‌محتوا» و «احساسی» خواهند بود.
🖊مردم ایران، از لحاظ سیاسی، مردم بی‌تجربه‌ای نیستند. در فاصله یکصد و بیست سال گذشته، آنها دو انقلاب سیاسی، چند جنبش عمومی، ده‌ها جنبش اعتراضی و ده‌ها رقابت انتخاباتی را تجربه کرده‌اند. هر شعاری باید از این تجربه تاریخی بارور و غنی گردد.
🖊به‌ویژه باید به‌روشنی مشخص باشد که چرا دو انقلاب سیاسی ایران (مشروطیت و جمهوریت) به اهداف اعلام شده خود نرسیدند و اگر چه در مرحله تکوین و تأسیس پیروز شدند اما در مرحله تداوم و استقرار به راه دیگری رفتند؟ حاصل جمع‌بندی ما از گذشته باید در شعار امروزمان تجلی کند.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5810
#علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #جمهوریت #عدالت
@MostafaTajzadeh
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
📝📝📝حکومت نوع چهارم
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊فوکویاما در یکی از کتاب‌هایش با استفاده از دو معیار به دسته‌بندی حکومت‌ها می‌پردازد. این دو معیار عبارتند از: اول، «حوزه و دامنه فعالیتهای حکومت» و دوم، «توانایی و کارآیی حکومت» در آن حوزه‌ها و دامنه‌ها.
🖊براساس طبقه‌بندی فوکویاما، حکومت فعلی ایران، حکومتی از نوع چهارم است. از یک‌سو حوزه و محدوده‌ای را نمی‌توان یافت که حکومت در آن دخالت نکند و ساماندهی آن را به توافق و مصالحه مردم با یکدیگر واگذارد. با گذشت زمان دامنه دخالت حکومت نه‌تنها کاهش نیافته بلکه با بهره‌گیری از نهادهای «عمومیِ غیردولتی» از حالت «اعمال حاکمیت» به‌سوی «تصدی» امور حرکت کرده است.
🖊این مسیر در عرصه اقتصاد بیش از سایر عرصه‌ها قابل مشاهده و اندازه‌گیری است. از سوی دیگر، توان نهادهای حکومتی برای انجام اقدامات اثربخش و مستمر برای دستیابی به اهداف روز به روز کاهش می‌یابد. ضعف در مدیریت و طراحی، کاهش مشروعیت قوانین وضع شده و تقابل عمومی با خط‌مشی‌های حکومت از پیامدهای این کاهش توان مداوم هستند.
🖊حکومت نوع چهارم بودن منجر به وضعیت بحرانی مداوم در عرصه اداره امور عمومی شده است. حکومت مشکلات عمومی را درست شناسایی نمی‌کند، خط‌مشی‌های کلی مناسب برای حل آنها را انتخاب نمی‌کند، خط‌مشی‌های وضع شده درست اجرا نمی‌شود و نظارت عملی برای ارزیابی خط‌مشی‌های اجرا شده صورت نمی‌گیرد.
🖊در چنین وضعیتی روشن است که مشکلات دیرپا شده و در هم گره می‌خورند و به‌تدریج به بحران تبدیل می‌شوند. در چنین وضعی آرزوی دستیابی به رشد و توسعه و حتی ثبات وضعیت کلان اقتصادی نوعی «محا‌ل‌اندیشی» است. برای مقابله با این وضعیت ناگوار چاره‌ای نیست جز «افزایش مداوم ظرفیت ملی برای خط‌مشی‌گذاری».
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5830
@MostafaTajzadeh
#علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #اقتصاد
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔻🔻🔻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊فوکویاما در یکی از کتاب‌هایش با استفاده از دو معیار به دسته‌بندی حکومت‌ها می‌پردازد. این دو معیار عبارتند از: اول، «حوزه و دامنه فعالیتهای حکومت» و دوم، «توانایی و کارآیی حکومت» در آن حوزه‌ها و دامنه‌ها.
🖊براساس طبقه‌بندی فوکویاما، حکومت فعلی ایران، حکومتی از نوع چهارم است. از یک‌سو حوزه و محدوده‌ای را نمی‌توان یافت که حکومت در آن دخالت نکند و ساماندهی آن را به توافق و مصالحه مردم با یکدیگر واگذارد. با گذشت زمان دامنه دخالت حکومت نه‌تنها کاهش نیافته بلکه با بهره‌گیری از نهادهای «عمومیِ غیردولتی» از حالت «اعمال حاکمیت» به‌سوی «تصدی» امور حرکت کرده است.
🖊این مسیر در عرصه اقتصاد بیش از سایر عرصه‌ها قابل مشاهده و اندازه‌گیری است. از سوی دیگر، توان نهادهای حکومتی برای انجام اقدامات اثربخش و مستمر برای دستیابی به اهداف روز به روز کاهش می‌یابد. ضعف در مدیریت و طراحی، کاهش مشروعیت قوانین وضع شده و تقابل عمومی با خط‌مشی‌های حکومت از پیامدهای این کاهش توان مداوم هستند.
🖊حکومت نوع چهارم بودن منجر به وضعیت بحرانی مداوم در عرصه اداره امور عمومی شده است. حکومت مشکلات عمومی را درست شناسایی نمی‌کند، خط‌مشی‌های کلی مناسب برای حل آنها را انتخاب نمی‌کند، خط‌مشی‌های وضع شده درست اجرا نمی‌شود و نظارت عملی برای ارزیابی خط‌مشی‌های اجرا شده صورت نمی‌گیرد.
🖊در چنین وضعیتی روشن است که مشکلات دیرپا شده و در هم گره می‌خورند و به‌تدریج به بحران تبدیل می‌شوند. در چنین وضعی آرزوی دستیابی به رشد و توسعه و حتی ثبات وضعیت کلان اقتصادی نوعی «محا‌ل‌اندیشی» است. برای مقابله با این وضعیت ناگوار چاره‌ای نیست جز «افزایش مداوم ظرفیت ملی برای خط‌مشی‌گذاری».
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5830
@MostafaTajzadeh
#علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #اقتصاد
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
مشق نو
حکومت نوع چهارم
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را مدنظر قرار دهند.
📝📝📝دینداری و حکومت فرادینی
✍🏻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار (بازنویسی سخنرانی شب احیاء، حزب اتحاد ملت، یکشنبه ۲۰ فروردین ۱۴۰۲) منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
✅در این گفت‌و‌گو می‌خواهم پرسشی را با شما در میان بگذارم که مدت‌ها ذهن مرا به خود مشغول کرده بود. به‌عنوان فردی که خود را «دین‌دار» می‌داند و فعالیتهای سیاسی را نیز با انگیزه دینی آغاز کرده است، این پرسش برایم مطرح شد که آیا می‌توان (یعنی مجاز و منطقی است) که دین‌دار باشیم و در عین حال از یک حکومت فرادینی دفاع کنیم؟ بطور کلی دینداران چه موضعی باید در برابر حکومت فرادینی داشته باشند؟
✅آنچه این پرسش را برای من و سایر دینداران پدید می‌آورد، تجربه جمهوری اسلامی ایران است. جمهوری اسلامی ایران، آزمونی تاریخی بود برای در هم آمیختن دین و سیاست و تلاش برای ایجاد «حکومت دینی».
✅جمع‌بندی امروز من این است که این تجربه به دلیل پیامدهای آن، تجربه‌ای ناموفق و غیرقابل قبول بوده است. وقتی از پیامدهای این تجربه صحبت می‌کنم به‌طور مشخص به موارد زیر نظر دارم:
1️⃣ نقض نظام‌یافته حقوق شهروندان (در ادبیات دینی حق‌الناس)،
2️⃣ نقض ارزش‌ها و معیارهای مقدم بر دین (عدالت و اخلاق)،
3️⃣ تأثیر منفی بر دین‌باوری و دینداری عمومی و ایجاد موج دین‌گریزی و دین‌ستیزی.
✅تجربه ناموفق حکومت دینیِ واقعاً موجود، لزوم تجدیدنظر و بازاندیشی در مورد رابطه دین و سیاست را به ما یادآور می‌شود.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5846
@MostafaTajzadeh
#علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #دین
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
✍🏻یادداشتی از علیرضا علوی‌تبار (بازنویسی سخنرانی شب احیاء، حزب اتحاد ملت، یکشنبه ۲۰ فروردین ۱۴۰۲) منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
✅در این گفت‌و‌گو می‌خواهم پرسشی را با شما در میان بگذارم که مدت‌ها ذهن مرا به خود مشغول کرده بود. به‌عنوان فردی که خود را «دین‌دار» می‌داند و فعالیتهای سیاسی را نیز با انگیزه دینی آغاز کرده است، این پرسش برایم مطرح شد که آیا می‌توان (یعنی مجاز و منطقی است) که دین‌دار باشیم و در عین حال از یک حکومت فرادینی دفاع کنیم؟ بطور کلی دینداران چه موضعی باید در برابر حکومت فرادینی داشته باشند؟
✅آنچه این پرسش را برای من و سایر دینداران پدید می‌آورد، تجربه جمهوری اسلامی ایران است. جمهوری اسلامی ایران، آزمونی تاریخی بود برای در هم آمیختن دین و سیاست و تلاش برای ایجاد «حکومت دینی».
✅جمع‌بندی امروز من این است که این تجربه به دلیل پیامدهای آن، تجربه‌ای ناموفق و غیرقابل قبول بوده است. وقتی از پیامدهای این تجربه صحبت می‌کنم به‌طور مشخص به موارد زیر نظر دارم:
1️⃣ نقض نظام‌یافته حقوق شهروندان (در ادبیات دینی حق‌الناس)،
2️⃣ نقض ارزش‌ها و معیارهای مقدم بر دین (عدالت و اخلاق)،
3️⃣ تأثیر منفی بر دین‌باوری و دینداری عمومی و ایجاد موج دین‌گریزی و دین‌ستیزی.
✅تجربه ناموفق حکومت دینیِ واقعاً موجود، لزوم تجدیدنظر و بازاندیشی در مورد رابطه دین و سیاست را به ما یادآور می‌شود.
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5846
@MostafaTajzadeh
#علیرضا_علوی‌تبار #سیاست #دین
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial