yalda
Iman Fani
▫️اگر دل و دماغ یلدا را ندارید، این پادکست را بشنوید.
آیین‌هایی چون #یلدا و دیگر رسوم فلات ایران در حقیقت جعبه کمک‌های اولیه روانشناختی این مردم‌اند که در وقت افسردگی و دلمردگی نیاز به آنها دوچندان می‌شود و نباید فراموش شوند.
#چله #تاب‌آوری
🔗منبع: @dr_iman_fani
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
آیین‌هایی چون #یلدا و دیگر رسوم فلات ایران در حقیقت جعبه کمک‌های اولیه روانشناختی این مردم‌اند که در وقت افسردگی و دلمردگی نیاز به آنها دوچندان می‌شود و نباید فراموش شوند.
#چله #تاب‌آوری
🔗منبع: @dr_iman_fani
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
⭕️ کاربر توئیتر، زیر این ویدئو نوشته:
«این رو به همکار آلمانی نشون دادم و ترجمه کردم براش، گفتم ما ایرانیها این‌جوری با #کرونا برخورد می‌کنیم.
یه کم فکر کرد و گفت خیلی سرخوش هستید برای همینه که ترامپ مونده باهاتون چیکار کنه.»
منبع
🔺به شوخی و خنده گرفتن، از قدیم، ساز و کار روانی جمعی ایرانیان در مواجهه با بحران‌های بزرگ و برای تاب‌آوری در برابر آنها بوده و خواهد بود. این ساز و کار را دست کم نگیریم. البته همیشه در این مسیر این آسیب هم وجود داشته که به دام ابتذال، لوث و مسخره کردن هم بیفتیم که طبیعتاً باید از آن پرهیز کنیم.
اضطراب و نگرانی سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کند و خطر ابتلا به کرونا را افزایش می‌دهد، بنابراین حتماً با کرونا شوخی کنیم اما کرونا را به شوخی نگیریم.
با رعایت نظافت شخصی و ماندن در خانه جلوی اشاعه بیشتر کرونا را بگیریم و از دولت و حاکمیت هم در شبکه‌های اجتماعی و ... بخواهیم که مسئولیت خود را ادا کند؛ خطر را جدی بگیرد و در توزیع عادلانه امکانات پیشگیرانه، تشخیصی و درمانی بکوشد.
#ما_ایرانیها #سلامتی #شوخ‌طبعی #خلاقیت #تاب‌آوری
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
«این رو به همکار آلمانی نشون دادم و ترجمه کردم براش، گفتم ما ایرانیها این‌جوری با #کرونا برخورد می‌کنیم.
یه کم فکر کرد و گفت خیلی سرخوش هستید برای همینه که ترامپ مونده باهاتون چیکار کنه.»
منبع
🔺به شوخی و خنده گرفتن، از قدیم، ساز و کار روانی جمعی ایرانیان در مواجهه با بحران‌های بزرگ و برای تاب‌آوری در برابر آنها بوده و خواهد بود. این ساز و کار را دست کم نگیریم. البته همیشه در این مسیر این آسیب هم وجود داشته که به دام ابتذال، لوث و مسخره کردن هم بیفتیم که طبیعتاً باید از آن پرهیز کنیم.
اضطراب و نگرانی سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کند و خطر ابتلا به کرونا را افزایش می‌دهد، بنابراین حتماً با کرونا شوخی کنیم اما کرونا را به شوخی نگیریم.
با رعایت نظافت شخصی و ماندن در خانه جلوی اشاعه بیشتر کرونا را بگیریم و از دولت و حاکمیت هم در شبکه‌های اجتماعی و ... بخواهیم که مسئولیت خود را ادا کند؛ خطر را جدی بگیرد و در توزیع عادلانه امکانات پیشگیرانه، تشخیصی و درمانی بکوشد.
#ما_ایرانیها #سلامتی #شوخ‌طبعی #خلاقیت #تاب‌آوری
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
⭕️ #سرگرمی در ایام #قرنطینه خانگی
.
از بازی تا بازسازی سفر در خانه
.
#خلاقیت ابزاری برای #تاب‌آوری در #روزگارکرونایی
#باحال_باشیم
.در «جریان» باشید.
@Jaryaann
.
از بازی تا بازسازی سفر در خانه
.
#خلاقیت ابزاری برای #تاب‌آوری در #روزگارکرونایی
#باحال_باشیم
.در «جریان» باشید.
@Jaryaann
🔻تاب‌آوری در برابر اخبار ناگوار 🔻
در مواجهه با انبوه اخباری که ما را از واقعه‌ای ناخوشایند، در زمانی نزدیک و در مکانی دور یا نزدیک مطلع می‌کنند، چه می‌توان کرد؟
اطلاع از معضلات و مصیبت‌های پیرامون، برای مقابله با آنها و انجام مسئولیت خود نسبت به دیگران ضروری است. اما وقایع ناگوار و رنج باشندگان در جهان، گسترده و نامحدود است. در حالی‌که تاب و تحمل ذهن و روان ما دربرابر تشویش ناشی از اخبار ناگوار، محدود است. با توجه به ظرفیت مشخص مغر ما، قرار گرفتن مستمر در معرض اخبار مصیبت‌ها، از جایی به بعد عملاً منجر به بی‌حسی مغز شده و برخلاف تصور، به تدریج از ما نسبت به رنج دیگری، حساسیت‌زدایی می‌کند و امکان اثرگذاری و عاملیت را نیز از ما می‌گیرد. وقتی شما در معرض میزان بیش از حد داده‌ها، اخبار و اطلاعات قرار می‌گیرید، گویی در معرض هیچ داده و اطلاعاتی قرار نگرفته‌اید. از سوی دیگر با توجه به محدودیت توان، وقت و امکانات ما، آگاهی از بحران‌ها و فجایع همیشه امکان اقدام برای کاهش رنج دیگران را نمی‌دهد و گاهی فقط منجر به افزایش آشفتگی و نگرانی و احساس ناتوانی و استیصال ما می‌شود.
با این وجود، برخی افراد به اخبار معتاد می‌شوند. آنها با وجود آثار مخرب ذهنی و روانی دنبال کردن مستمر اخبار ناگوار، شبانه‌روز به این کار ادامه می‌دهند؛ بی‌آن‌که حتی کوچک‌ترین کنش عملی و موثری برای مقابله با آن ناگواری‌ها و معضلات کنند. اما همین دنبال کردن اخبار و آگاهی از وقایع و مصائب دیگران و چه بسا، تجربۀ شخصی اندوه یا خشم پس از شنیدن خبر، هم‌زمان به آنها حس خوب و در واقع نوعی توهم مسئولانه رفتار کردن می‌دهد.
در نقطه مقابل، بسیاری افراد نیز برای آسودگی خاطر و پرهیز از اختلال در روند زندگی شخصی خود، به بی‌خبری از اوضاع پناه می‌برند. حتی این روزها بسیاری مقالات و کتاب‌ها را می‌بینیم که همین شیوه برخورد را در برابر اخبار توصیه می‌کنند. این روش -که البته هر از گاهی برای همه لازم است- به صورت مقطعی موجب آرامش و بهبود کیفیت زندگی شخصی می‌شود. اما غفلت کامل و پیوسته از پیرامون و نادیده گرفتن رنج‌های دیگران، مسئولانه و در بلند مدت حتی مصلحت‌اندیشانه نیست. چراکه تجویز و ترویج بی‌تفاوتی در جامعه، روزی دامن خودمان را می‌گیرد و چه بسا «بخشی» از معضلات وضع موجود نیز ناشی از همین روی‌گردانی از مصائب جمعی و درد دیگری و پرداختن به منافع شخصی در گذشته باشد.
حال در مواجهه با بحران‌ها و مصیبت‌ها، در بازه میان «باخبری مستمر» و «بی‌خبری مطلق» باید کجا ایستاد و چه باید کرد؟
لازم است از آن‌چه در جهان پیرامون می‌گذرد، تا حدی با خبر باشیم تا بتوانیم در زندگی، برای خود، آگاهانه‌تر و در قبال دیگران، مسئولانه‌تر تصمیم بگیریم. به گمانم باید به جای بی‌توجهی به اخبار، حیطه و میزان توجه خود را انتخاب و محدود کرد. نباید بگذاریم اخبار تمام توجه ما را برباید. ما می‌توانیم میزان معقولی از «باخبری» را متناسب با خلقیات، دغدغه‌ها، ظرفیت، شرایط آن برهه از زندگی خود و «امکان اثرگذاری‌مان بر موضوع خبر»، برگزینیم و ضمناً مشاهده اخبار را قاعده‌مند و زمان‌مند کنیم. محدود و مشخص کردن زمان مشاهده اخبار، سر و کار داشتن با منابع «نسبتاً» متنوع و «تا حدی» معتبر، خواندن خبر با تفکر انتقادی و سنجش‌گرانه، لحاظ کردن جانب‌داری‌های خود و توجه به سویه‌های رسانه‌ها و منافع صاحبان و سرمایه‌گذاران آنها و راستی‌آزمایی اخبار نامعقول، خصوصاً خبرهای از منابعِ نامشخص در فضای مجازی از جمله کارهایی است که می‌توان پیش گرفت.
اما پس از دریافت میزان متعادلی از اخبار مرتبط با دغدغه‌های ما و تشخیص صحت آنها چه باید کرد؟ طبعاً اگر برای مقابله با اخبار ناگوار کاری از ما برمی‌آید که اقدام می‌کنیم. اگر مقابله با آن موضوع را خارج از توان خود دیدیم، گفت‌وگو و همفکری با دیگران «گاهی» می‌تواند امکان‌ها و قدرت‌های نهفته جمعی ما را برای یافتن راه مقابله با آن مصیبت، پدیدار سازد. اما اگر این کار نیز ممکن نشد (که این روزها در بسیاری از مواقع نمی‌شود.) هم‌چنان باید به دنبال راه‌هایی برای تاب‌آوری در برابر اخبار ناگوار باشیم.
✍🏼 #کاوه_گرایلی
منتشره در روزنامه «اعتماد»، ستون «جریان» - يکشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۹
⬅️ بخش پایانی یادداشت
#مقالات_جریان
#تاب‌آوری #خبر #رسانه
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
در مواجهه با انبوه اخباری که ما را از واقعه‌ای ناخوشایند، در زمانی نزدیک و در مکانی دور یا نزدیک مطلع می‌کنند، چه می‌توان کرد؟
اطلاع از معضلات و مصیبت‌های پیرامون، برای مقابله با آنها و انجام مسئولیت خود نسبت به دیگران ضروری است. اما وقایع ناگوار و رنج باشندگان در جهان، گسترده و نامحدود است. در حالی‌که تاب و تحمل ذهن و روان ما دربرابر تشویش ناشی از اخبار ناگوار، محدود است. با توجه به ظرفیت مشخص مغر ما، قرار گرفتن مستمر در معرض اخبار مصیبت‌ها، از جایی به بعد عملاً منجر به بی‌حسی مغز شده و برخلاف تصور، به تدریج از ما نسبت به رنج دیگری، حساسیت‌زدایی می‌کند و امکان اثرگذاری و عاملیت را نیز از ما می‌گیرد. وقتی شما در معرض میزان بیش از حد داده‌ها، اخبار و اطلاعات قرار می‌گیرید، گویی در معرض هیچ داده و اطلاعاتی قرار نگرفته‌اید. از سوی دیگر با توجه به محدودیت توان، وقت و امکانات ما، آگاهی از بحران‌ها و فجایع همیشه امکان اقدام برای کاهش رنج دیگران را نمی‌دهد و گاهی فقط منجر به افزایش آشفتگی و نگرانی و احساس ناتوانی و استیصال ما می‌شود.
با این وجود، برخی افراد به اخبار معتاد می‌شوند. آنها با وجود آثار مخرب ذهنی و روانی دنبال کردن مستمر اخبار ناگوار، شبانه‌روز به این کار ادامه می‌دهند؛ بی‌آن‌که حتی کوچک‌ترین کنش عملی و موثری برای مقابله با آن ناگواری‌ها و معضلات کنند. اما همین دنبال کردن اخبار و آگاهی از وقایع و مصائب دیگران و چه بسا، تجربۀ شخصی اندوه یا خشم پس از شنیدن خبر، هم‌زمان به آنها حس خوب و در واقع نوعی توهم مسئولانه رفتار کردن می‌دهد.
در نقطه مقابل، بسیاری افراد نیز برای آسودگی خاطر و پرهیز از اختلال در روند زندگی شخصی خود، به بی‌خبری از اوضاع پناه می‌برند. حتی این روزها بسیاری مقالات و کتاب‌ها را می‌بینیم که همین شیوه برخورد را در برابر اخبار توصیه می‌کنند. این روش -که البته هر از گاهی برای همه لازم است- به صورت مقطعی موجب آرامش و بهبود کیفیت زندگی شخصی می‌شود. اما غفلت کامل و پیوسته از پیرامون و نادیده گرفتن رنج‌های دیگران، مسئولانه و در بلند مدت حتی مصلحت‌اندیشانه نیست. چراکه تجویز و ترویج بی‌تفاوتی در جامعه، روزی دامن خودمان را می‌گیرد و چه بسا «بخشی» از معضلات وضع موجود نیز ناشی از همین روی‌گردانی از مصائب جمعی و درد دیگری و پرداختن به منافع شخصی در گذشته باشد.
حال در مواجهه با بحران‌ها و مصیبت‌ها، در بازه میان «باخبری مستمر» و «بی‌خبری مطلق» باید کجا ایستاد و چه باید کرد؟
لازم است از آن‌چه در جهان پیرامون می‌گذرد، تا حدی با خبر باشیم تا بتوانیم در زندگی، برای خود، آگاهانه‌تر و در قبال دیگران، مسئولانه‌تر تصمیم بگیریم. به گمانم باید به جای بی‌توجهی به اخبار، حیطه و میزان توجه خود را انتخاب و محدود کرد. نباید بگذاریم اخبار تمام توجه ما را برباید. ما می‌توانیم میزان معقولی از «باخبری» را متناسب با خلقیات، دغدغه‌ها، ظرفیت، شرایط آن برهه از زندگی خود و «امکان اثرگذاری‌مان بر موضوع خبر»، برگزینیم و ضمناً مشاهده اخبار را قاعده‌مند و زمان‌مند کنیم. محدود و مشخص کردن زمان مشاهده اخبار، سر و کار داشتن با منابع «نسبتاً» متنوع و «تا حدی» معتبر، خواندن خبر با تفکر انتقادی و سنجش‌گرانه، لحاظ کردن جانب‌داری‌های خود و توجه به سویه‌های رسانه‌ها و منافع صاحبان و سرمایه‌گذاران آنها و راستی‌آزمایی اخبار نامعقول، خصوصاً خبرهای از منابعِ نامشخص در فضای مجازی از جمله کارهایی است که می‌توان پیش گرفت.
اما پس از دریافت میزان متعادلی از اخبار مرتبط با دغدغه‌های ما و تشخیص صحت آنها چه باید کرد؟ طبعاً اگر برای مقابله با اخبار ناگوار کاری از ما برمی‌آید که اقدام می‌کنیم. اگر مقابله با آن موضوع را خارج از توان خود دیدیم، گفت‌وگو و همفکری با دیگران «گاهی» می‌تواند امکان‌ها و قدرت‌های نهفته جمعی ما را برای یافتن راه مقابله با آن مصیبت، پدیدار سازد. اما اگر این کار نیز ممکن نشد (که این روزها در بسیاری از مواقع نمی‌شود.) هم‌چنان باید به دنبال راه‌هایی برای تاب‌آوری در برابر اخبار ناگوار باشیم.
✍🏼 #کاوه_گرایلی
منتشره در روزنامه «اعتماد»، ستون «جریان» - يکشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۹
⬅️ بخش پایانی یادداشت
#مقالات_جریان
#تاب‌آوری #خبر #رسانه
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
🔻تاب‌آوری در برابر اخبار ناگوار (۲)🔻
به گمانم در مواجهه با اخبار و وقایع ناگواری که خود را عاجز از مقابله با آنها می‌بینیم، باید فاصله و موقعیت ذهنی خود را تغییر داد. به چه معنا؟ یعنی گاهی کمی ارتفاع گرفت و از بالاتر و دورتر صحنه را مشاهده کرد؛ هم در بُعد زمان و هم در بعد مکان؛ در بعد زمان، یعنی به‌جای زمان واقعه که نزدیک است، به میانجی تاریخ، کمی فاصله گرفت و به گذشتۀ دور یا نزدیک رفت. وقتی در تاریخِ بشر نمونه‌های مشابه یا وضعیت‌های حتی بدتری از بحران و مصیبت کنونی را می‌بینیم، کمی از فضای آخرالزمانی دور می‌شویم و درمی‌یابیم که ما همیشه در میانه تاریخ به سر می‌بریم؛ پیش از ما انسان‌های بسیاری آمدند، کمی بیشتر یا کمتر لذت بردند، رنج کشیدند و رفتند و پس ما نیز چنین خواهد بود. از سوی دیگر مطالعه تاریخ در وضعیت و الگوهای نسبتاً مشابه می‌تواند درس‌آموز نیز باشد. ضمن آن‌که نباید در تاریخ گم، و نسبت به بحران‌ها و مصائب کنونی بی‌تفاوت شد.
اما از ارتفاع بالاتر دیدن در بعد مکان، یعنی به‌جای تمرکزِ صرف روی نقاط بحرانی و تیرگی‌ها که به نظر همه‌جا را فرا گرفته، فضای مابین بحران‌ها و روشنی‌ها را نیز دید. تمرکز روی مصیبت‌های جهان همان‌قدر دید تحریف شده‌ای از واقعیت به ما می‌دهد که انکار و نادیده گرفتن بحران‌ها و رنج‌ها. دیدن افرادی که در مصیبت‌ها و گرفتاری‌ها، زندگی شرافتمندانه و رفتار مسئولانه دارند و مشاهده کارهایی که با وجود تمام موانع و سختی‌ها، با هدف کاهش رنج دیگران و افزایش خیر جمعی انجام می‌شود، می‌تواند در وضعیت استیصال و احساس ناتوانی، الهام‌بخش باشد؛ حتی گاهی مشاهده و درک اینکه چگونه وقوع یک مصیبت در مرکز توجه، آگاهی جمعی در اطراف را نسبت به وضع موجود به طرز محسوسی افزایش می‌دهد، سویه دیگر ماجراست.
اما گونۀ دیگر تغییر فاصله نسبت به اخبار و بحران‌ها، کاهش ارتفاع و نزدیکی به «اینجا» و «اکنون» و تجربۀ زمان و مکانی است که در آن به سر می‌بریم. ارتباط با طبیعت، درون‌نگری، آگاهی از تنفس، مراقبه، کار بدنی و ورزش راه‌هایی‌ست که ما را به «اینجا» می‌آورد و در صورت #حال‌آگاهی می‌توانیم در «اکنون» باشیم و تعادل ذهن از دست رفته خود در مواجهه با اخبار ناگوار را تا حدی بازیابیم و حتی بتوانیم قدرت و توانایی خود برای مقابله عملی با مشکلات و مصیبت‌ها را دوباره به دست آوریم.
ما در زندگی، معمولاً در یک موقعیت (ارتفاع) ثابت ذهنی نسبت به پیرامون به سر می‌بریم؛ یا در آوار اخبار فجایع و بیدادها، گم، کرخت و فلج می‌شویم و عملاً امکان تأثیرگذاری خردمندانه را از دست می‌دهیم یا چنان به هر چیزی که ما را از وضعیت مصیبت‌بار و ناخوشایند کنونی دور کند پناه می‌بریم و غرقِ آن می‌شویم که مصیبت‌های در اطراف را نمی‌بینیم یا آن‌قدر به «خود» مشغول می‌شویم که از رنج «دیگری» غافل می‌شویم. پیگیری مدام اخبار، گرفتن فرصت خلوت با خود و اندیشیدن است و قطع ارتباط مطلق با اخبار، زیستن در حبابی‌ست که دیر یا زود می‌ترکد. به گمانم یکی از ضروری‌ترین مهارت‌های فردی برای زیست جمعی، تغییر موقعیت (ارتفاع) نسبت به بحران‌ها و وقایع و جابه‌جایی میان وضعیت‌ها و زمان‌ها است تا ضمن تاب‌آوریِ فردی، امکان تشخیص بهترین تصمیم یا کنش ممکن برای مواجهه با مصیبت‌ها، بحران‌ها و نهایتاً مراقبت از دیگران را داشته باشیم.
به بحران‌های اطراف و رنج دیگران نباید بی‌تفاوت بود اما در میانۀ مصیبت‌ها، لازمۀ هرگونه مراقبت از دیگری، تاب‌آوری و مراقبت از خود است. مشکل جایی‌ست که «مراقبت»، از خود آغاز و به خود ختم شود.
✍🏼 #کاوه_گرایلی
منتشره در روزنامه «اعتماد»، ستون «جریان» - دوشنبه ۱۳ ارديبهشت‌ماه ۱۴۰۰
⬅️ بخش نخست یادداشت
#مقالات_جریان
#تاب‌آوری #اخلاق_مراقبت #خبر #مراقبه
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
به گمانم در مواجهه با اخبار و وقایع ناگواری که خود را عاجز از مقابله با آنها می‌بینیم، باید فاصله و موقعیت ذهنی خود را تغییر داد. به چه معنا؟ یعنی گاهی کمی ارتفاع گرفت و از بالاتر و دورتر صحنه را مشاهده کرد؛ هم در بُعد زمان و هم در بعد مکان؛ در بعد زمان، یعنی به‌جای زمان واقعه که نزدیک است، به میانجی تاریخ، کمی فاصله گرفت و به گذشتۀ دور یا نزدیک رفت. وقتی در تاریخِ بشر نمونه‌های مشابه یا وضعیت‌های حتی بدتری از بحران و مصیبت کنونی را می‌بینیم، کمی از فضای آخرالزمانی دور می‌شویم و درمی‌یابیم که ما همیشه در میانه تاریخ به سر می‌بریم؛ پیش از ما انسان‌های بسیاری آمدند، کمی بیشتر یا کمتر لذت بردند، رنج کشیدند و رفتند و پس ما نیز چنین خواهد بود. از سوی دیگر مطالعه تاریخ در وضعیت و الگوهای نسبتاً مشابه می‌تواند درس‌آموز نیز باشد. ضمن آن‌که نباید در تاریخ گم، و نسبت به بحران‌ها و مصائب کنونی بی‌تفاوت شد.
اما از ارتفاع بالاتر دیدن در بعد مکان، یعنی به‌جای تمرکزِ صرف روی نقاط بحرانی و تیرگی‌ها که به نظر همه‌جا را فرا گرفته، فضای مابین بحران‌ها و روشنی‌ها را نیز دید. تمرکز روی مصیبت‌های جهان همان‌قدر دید تحریف شده‌ای از واقعیت به ما می‌دهد که انکار و نادیده گرفتن بحران‌ها و رنج‌ها. دیدن افرادی که در مصیبت‌ها و گرفتاری‌ها، زندگی شرافتمندانه و رفتار مسئولانه دارند و مشاهده کارهایی که با وجود تمام موانع و سختی‌ها، با هدف کاهش رنج دیگران و افزایش خیر جمعی انجام می‌شود، می‌تواند در وضعیت استیصال و احساس ناتوانی، الهام‌بخش باشد؛ حتی گاهی مشاهده و درک اینکه چگونه وقوع یک مصیبت در مرکز توجه، آگاهی جمعی در اطراف را نسبت به وضع موجود به طرز محسوسی افزایش می‌دهد، سویه دیگر ماجراست.
اما گونۀ دیگر تغییر فاصله نسبت به اخبار و بحران‌ها، کاهش ارتفاع و نزدیکی به «اینجا» و «اکنون» و تجربۀ زمان و مکانی است که در آن به سر می‌بریم. ارتباط با طبیعت، درون‌نگری، آگاهی از تنفس، مراقبه، کار بدنی و ورزش راه‌هایی‌ست که ما را به «اینجا» می‌آورد و در صورت #حال‌آگاهی می‌توانیم در «اکنون» باشیم و تعادل ذهن از دست رفته خود در مواجهه با اخبار ناگوار را تا حدی بازیابیم و حتی بتوانیم قدرت و توانایی خود برای مقابله عملی با مشکلات و مصیبت‌ها را دوباره به دست آوریم.
ما در زندگی، معمولاً در یک موقعیت (ارتفاع) ثابت ذهنی نسبت به پیرامون به سر می‌بریم؛ یا در آوار اخبار فجایع و بیدادها، گم، کرخت و فلج می‌شویم و عملاً امکان تأثیرگذاری خردمندانه را از دست می‌دهیم یا چنان به هر چیزی که ما را از وضعیت مصیبت‌بار و ناخوشایند کنونی دور کند پناه می‌بریم و غرقِ آن می‌شویم که مصیبت‌های در اطراف را نمی‌بینیم یا آن‌قدر به «خود» مشغول می‌شویم که از رنج «دیگری» غافل می‌شویم. پیگیری مدام اخبار، گرفتن فرصت خلوت با خود و اندیشیدن است و قطع ارتباط مطلق با اخبار، زیستن در حبابی‌ست که دیر یا زود می‌ترکد. به گمانم یکی از ضروری‌ترین مهارت‌های فردی برای زیست جمعی، تغییر موقعیت (ارتفاع) نسبت به بحران‌ها و وقایع و جابه‌جایی میان وضعیت‌ها و زمان‌ها است تا ضمن تاب‌آوریِ فردی، امکان تشخیص بهترین تصمیم یا کنش ممکن برای مواجهه با مصیبت‌ها، بحران‌ها و نهایتاً مراقبت از دیگران را داشته باشیم.
به بحران‌های اطراف و رنج دیگران نباید بی‌تفاوت بود اما در میانۀ مصیبت‌ها، لازمۀ هرگونه مراقبت از دیگری، تاب‌آوری و مراقبت از خود است. مشکل جایی‌ست که «مراقبت»، از خود آغاز و به خود ختم شود.
✍🏼 #کاوه_گرایلی
منتشره در روزنامه «اعتماد»، ستون «جریان» - دوشنبه ۱۳ ارديبهشت‌ماه ۱۴۰۰
⬅️ بخش نخست یادداشت
#مقالات_جریان
#تاب‌آوری #اخلاق_مراقبت #خبر #مراقبه
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
❗️بنا به شواهد گوناگون جامعه ایران در وضعیتی بحرانی قرار دارد که ادامه آن منجر به فروپاشی اجتماعی و روانی جامعه خواهد شد. عوامل متعددی موجب وضعیت کنونی شده‌اند؛ طولانی شدن همه‌گیری کرونا به تنهایی سلامت روانی مردم در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته را نیز با تهدید مواجه کرده است؛ حال در ایران، نحوه مدیریت این همه‌گیری و مرگ اجتناب‌پذیر بسیاری از هم‌وطنان‌مان، تورم افسارگسیخته و مشکلات اقتصادی و معیشتی چند سال اخیر، استمرار عوارض روانی رخدادهای سال ۹۸ و مرهم نیافتن روان‌زخم (ترومای) ناشی از آنها، مشکلاتی مانند قطع برق، بی‌آبی، زمزمه‌های کمبود گاز در فصل سرما و نشانه‌های محدودسازی بیشتر فضای مجازی، به هم ریختن اوضاع افغانستان و مشاهده رنج مردمان هم‌تبار در سکوت و بی‌تفاوتی جامعه جهانی و در نهایت استیصال، ناامیدی و نداشتن چشم‌اندازی روشن برای آینده، سلامت روانی شهروندان و همبستگی اجتماعی را با تهدیدهای بسیاری مواجه کرده است.
از طرفی، معمولاً یکی از راهکارهای همیشگی ایرانیان برای تاب‌آوری در برابر بحران‌ها، دیدارها و معاشرت‌های دوستانه و خانوادگی بوده که اکنون به علت همه‌گیری کرونا این راه حل خود به یکی از عوامل گسترش بیماری و دامن زدن به وضعیت بحرانی کنونی تبدیل شده است. در واقع برای اولین بار جامعه در برابر یک وضعیت بحرانی تقریباً خلع سلاح شده است.
در چنین شرایطی شاهدیم که انتخاب بسیاری افراد، رفتن و فاصله گرفتن (دائمی یا موقت) از این وضعیت است. اگر واقع‌بینانه هم بنگریم، بدون تغییرات اساسی، به ویژه گشایش و ثبات اوضاع اقتصادی، نمی‌توان در کوتاه مدت (و چه بسا میان‌مدت) انتظار بهبود شرایط را داشت. اما در کنار جست‌وجوی راه‌حل‌های اساسی برای مقابله با این وضعیت، می‌توان این پرسش را در فضای عمومی پیش کشید که چه راهکارهای فردی و جمعی برای تاب‌آوری و گذر شهروندان از این دوران با کمترین آسیب وجود دارد؟
✍🏼 #کاوه_گرایلی
#مقالات_جریان
#تاب‌آوری در #وضعیت_امروز_جامعه_ما
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
از طرفی، معمولاً یکی از راهکارهای همیشگی ایرانیان برای تاب‌آوری در برابر بحران‌ها، دیدارها و معاشرت‌های دوستانه و خانوادگی بوده که اکنون به علت همه‌گیری کرونا این راه حل خود به یکی از عوامل گسترش بیماری و دامن زدن به وضعیت بحرانی کنونی تبدیل شده است. در واقع برای اولین بار جامعه در برابر یک وضعیت بحرانی تقریباً خلع سلاح شده است.
در چنین شرایطی شاهدیم که انتخاب بسیاری افراد، رفتن و فاصله گرفتن (دائمی یا موقت) از این وضعیت است. اگر واقع‌بینانه هم بنگریم، بدون تغییرات اساسی، به ویژه گشایش و ثبات اوضاع اقتصادی، نمی‌توان در کوتاه مدت (و چه بسا میان‌مدت) انتظار بهبود شرایط را داشت. اما در کنار جست‌وجوی راه‌حل‌های اساسی برای مقابله با این وضعیت، می‌توان این پرسش را در فضای عمومی پیش کشید که چه راهکارهای فردی و جمعی برای تاب‌آوری و گذر شهروندان از این دوران با کمترین آسیب وجود دارد؟
✍🏼 #کاوه_گرایلی
#مقالات_جریان
#تاب‌آوری در #وضعیت_امروز_جامعه_ما
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
گریه کنیم یا بخندیم؟ _درسی از تاریخ فلسفه
مدرسه زندگی
❓گریه کنیم یا بخندیم؟
طرب خردمندانه یا ناامیدی طرب‌ناک
#خرد #شادی و #تاب‌آوری - درسی از تاریخ #فلسفه
#مدرسه_زندگی #آلن_دوباتن
🔗 منبع: با ترجمه فارسی | ویدئو به زبان انگلیسی
ترجمه: ایمان فانی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
طرب خردمندانه یا ناامیدی طرب‌ناک
#خرد #شادی و #تاب‌آوری - درسی از تاریخ #فلسفه
#مدرسه_زندگی #آلن_دوباتن
🔗 منبع: با ترجمه فارسی | ویدئو به زبان انگلیسی
ترجمه: ایمان فانی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
✨ برخی تردید کرده‌اند که در شرایط کنونی جامعه و کشور، که جان‌های عزیزی از دست رفته، خانواده‌های بسیاری عزادارند و انبوه اندوه و تلخی، جان و روان ایرانیان را مشوش کرده، آیا برگزاری آیین شب #یلدا موضوعیتی دارد.
بزرگداشت #چله و شب یلدا در فرهنگ و تمدن ایرانی از قضا اگر یک کارکرد داشته باشد همین است که چگونه می‌توان به یاری #مهر دشوارترین شرایط را تاب آورد. ایرانیان با خرد تاریخی خود از دیرباز در چنین شبی، به منتها رسیدن تاریکی را نشانی از زایش نور می‌شمردند و به واسطهٔ نیروی جمعی برآمده از «دور هم گرد آمدن» و «دوست داشتن»، از دل سختی، شعله‌ای گرمابخش رو به آینده می‌افروختند و این نه به معنای نادیده گرفتن سختی‌های کنونی و از یاد بردن تلخی‌های گذشته، که از قضا به معنای یافتن نیرو و برکشیدن امیدی برای ادامهٔ راه #زندگی و برای ساختن آینده‌ای روشن ورای تمام تلخی‌ها و تاریکی‌های گذشته و با وجود زمستان سخت پیش رو است.
خلاصه اینکه، ایرانیان امسال بیش از تمام سال‌های پیشین، برای جلوگیری از فرسایش و فروپاشی ذهنی و روانیِ ناشی از آن‌چه بر آنان گذشته، نیاز به همنشینی و همدلی در بلندترین شب سال و همکلامی، همفکری و دل‌گرمی یکدیگر برای ترسیم فردایی روشن برای ایران و تخیل آینده‌ای مطلوب برای ایرانیان دارند.
#تاب‌آوری #امید
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
بزرگداشت #چله و شب یلدا در فرهنگ و تمدن ایرانی از قضا اگر یک کارکرد داشته باشد همین است که چگونه می‌توان به یاری #مهر دشوارترین شرایط را تاب آورد. ایرانیان با خرد تاریخی خود از دیرباز در چنین شبی، به منتها رسیدن تاریکی را نشانی از زایش نور می‌شمردند و به واسطهٔ نیروی جمعی برآمده از «دور هم گرد آمدن» و «دوست داشتن»، از دل سختی، شعله‌ای گرمابخش رو به آینده می‌افروختند و این نه به معنای نادیده گرفتن سختی‌های کنونی و از یاد بردن تلخی‌های گذشته، که از قضا به معنای یافتن نیرو و برکشیدن امیدی برای ادامهٔ راه #زندگی و برای ساختن آینده‌ای روشن ورای تمام تلخی‌ها و تاریکی‌های گذشته و با وجود زمستان سخت پیش رو است.
خلاصه اینکه، ایرانیان امسال بیش از تمام سال‌های پیشین، برای جلوگیری از فرسایش و فروپاشی ذهنی و روانیِ ناشی از آن‌چه بر آنان گذشته، نیاز به همنشینی و همدلی در بلندترین شب سال و همکلامی، همفکری و دل‌گرمی یکدیگر برای ترسیم فردایی روشن برای ایران و تخیل آینده‌ای مطلوب برای ایرانیان دارند.
#تاب‌آوری #امید
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
yalda
Iman Fani
▫️اگر دل و دماغ یلدا را ندارید، این پادکست را بشنوید.
آیین‌هایی چون #یلدا و دیگر رسوم فلات ایران در حقیقت جعبه کمک‌های اولیه روانشناختی این مردم‌اند که در وقت افسردگی و دلمردگی نیاز به آنها دوچندان می‌شود و نباید فراموش شوند.
#چله #تاب‌آوری
🔗منبع: @dr_iman_fani
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
آیین‌هایی چون #یلدا و دیگر رسوم فلات ایران در حقیقت جعبه کمک‌های اولیه روانشناختی این مردم‌اند که در وقت افسردگی و دلمردگی نیاز به آنها دوچندان می‌شود و نباید فراموش شوند.
#چله #تاب‌آوری
🔗منبع: @dr_iman_fani
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
پرورش تاب‌آوری در برابر فشارهای روانی
مجله حکمت زندگی/ استودیو متمم
🎧 پرورش تاب‌آوری در برابر فشارهای روانی
همهٔ ما با روان‌زخم‌ها (تروما)، ناملایمات و سایر فشارهای روانی مواجهیم. در این پوشهٔ شنیداری، راه‌نمایی برای سازش با موقعیت‌های دشوار، و حتا قوی‌تر ظاهر شدن نسبت به گذشته، ارائه می‌شود.
📻 کاری از حکمت زندگی و استودیو متمّم
🔗 منبع: کانال حکمت زندگی
#تاب‌آوری
@Jaryaann
همهٔ ما با روان‌زخم‌ها (تروما)، ناملایمات و سایر فشارهای روانی مواجهیم. در این پوشهٔ شنیداری، راه‌نمایی برای سازش با موقعیت‌های دشوار، و حتا قوی‌تر ظاهر شدن نسبت به گذشته، ارائه می‌شود.
📻 کاری از حکمت زندگی و استودیو متمّم
🔗 منبع: کانال حکمت زندگی
#تاب‌آوری
@Jaryaann
▫️ایرانیان طی این سالیان، درحالی‌که تسلا و مرهمی برای روان‌زخم (ترومای) مصیبت‌های پیشین نیافته‌اند، پیوسته با بحران و زخمی تازه روبه‌رو شده‌اند. بسیاری ناچار به ترک کشور شده و بسیاری در سیاه‌چاله‌های اضطراب و افسردگی فرو رفته‌اند. تورم افسارگسیخته و مداوم نیز به این #احساس_ناامنی دامن زده و منجر به رواج فرصت‌طلبی و سودجویی مفرط، زوال اخلاق و انواع دست‌درازی به جیب یکدیگر شده است.
هرچه آشفتگی، ناامنی و فشار بیرونی افزایش می‌یابد، گریز از عوارض آن دشوارتر شده و خشم، ترس، پریشانی و درماندگی افراد، به رفتارهای آسیب‌زننده به خود و دیگران، و افزایش شکاف‌ها و تنش‌های اجتماعی می‌انجامد. بسیاری افراد نیز برای حفاظت از خود، از دیگران فاصله می‌گیرند و در لاک تنهایی فرو می‌روند. با حرکت جامعه به سوی انشقاق، پراکندگی و اتمیزه شدن، تعامل و همبستگی اجتماعی و درک یکدیگر کاهش می‌یابد و نه تنها امکان حل مسائل مشترک، که حتی همدردی بابت رنج‌های مشترک نیز کمتر شده و ترس و ناامنی افراد، عمیق‌تر می‌شود و تداوم این چرخه حاصلی جز فرسودگی و فروپاشی روانی و اجتماعی ندارد.
برای مقابله با این وضعیت معمولاً دو راه پیشنهاد می‌شود:
- دگرگونی جامعه (محیط بیرون): با مداخله و کنش‌گری، وضعیت بیرونی را (به‌تدریج یا یک‌باره) تغییر داد؛ بحران و منشأ آن‌را برطرف کرد یا از میزان و شدت اثرگذاری آن کاست.
- دگرگونی خود (درون): ذهنیت و شیوه مواجهه خود با وضعیت ناگوار را، تغییر، و #تاب‌آوری خود را افزایش داد و در میانۀ بحران، زندگی بهتر و رفتار دگردوستانه‌تری داشت.
جامعۀ ایرانی سال‌هاست میان این دو گزینه (که تا حدی منطبق بر دوگانه‌های مشهور «ساختار-عاملیت» و «اصلاح سیاسی و اجتماعی- اصلاح فردی و فرهنگی» است) در رفت و آمد است. بارها برای تغییرات سیاسی و اجتماعی تدریجی (از راه انتخابات) و یک‌باره (از راه اعتراضات خیابانی) کوشیده اما با وجود هزینه‌های زیاد، به در بسته خورده است و بارها کوشیده تغییر را از «خود» آغاز کند. اما در شرایطی که فشار پیرامون از هر سو فرد را بدون هیچ چتر حمایتی و مراقبتی‌ای به قهقرا می‌کشاند، اصلاح «خود» نیز برای اغلب شهروندان، نشدنی یا ناپایدار است.
پیشنهاد این متن برکشیدن راهکاری برای تسهیل دگرگونی خود (درون) و جامعه (بیرون) است:
- دگرگونی فضای بینابین: ساختن «حلقه‌های امن و مراقبتیِ» دوستانه با هدف به‌سازی متقابل «رابطۀ» «خود»ها با «دیگری»ها و فضایی که در این بین با مشارکت جمع ساخته می‌شود ولی اثرات سازنده‌اش به جمع محدود نمی‌شود و پیرامون را نیز دگرگون می‌کند.
✍🏼 #کاوه_گرایلی
پی‌نوشت:
این متن را (که ادامه دارد) بیش از دو سال و نیم پیش در ادامه طرح‌ها و کارهای پنج، شش سال گذشته، با هدف ترویج و ساختن «باهمستان‌هایی برای مراقبت» نوشتم ولی به‌خاطر وضعیت اضطراری کشور مدام انتشار آن‌را به تعویق انداختم تا در شرایط مناسبی منتشرش کنم. چندین بار آن‌را بازنویسی کردم اما شرایط مناسبی از راه نرسید و هنوز هم کشور در وضعیت اضطراری و بحرانی است اما چون همین وضعیت ناگوار و ناامن انگیزه اصلی نوشتن این متن بود سرانجام منتشرش کردم.
🔗 منبع
#دوستی #باهمسازی #اخلاق_مراقبت
#وضعیت #تورم_علیه_اخلاق
@Jaryaann
هرچه آشفتگی، ناامنی و فشار بیرونی افزایش می‌یابد، گریز از عوارض آن دشوارتر شده و خشم، ترس، پریشانی و درماندگی افراد، به رفتارهای آسیب‌زننده به خود و دیگران، و افزایش شکاف‌ها و تنش‌های اجتماعی می‌انجامد. بسیاری افراد نیز برای حفاظت از خود، از دیگران فاصله می‌گیرند و در لاک تنهایی فرو می‌روند. با حرکت جامعه به سوی انشقاق، پراکندگی و اتمیزه شدن، تعامل و همبستگی اجتماعی و درک یکدیگر کاهش می‌یابد و نه تنها امکان حل مسائل مشترک، که حتی همدردی بابت رنج‌های مشترک نیز کمتر شده و ترس و ناامنی افراد، عمیق‌تر می‌شود و تداوم این چرخه حاصلی جز فرسودگی و فروپاشی روانی و اجتماعی ندارد.
برای مقابله با این وضعیت معمولاً دو راه پیشنهاد می‌شود:
- دگرگونی جامعه (محیط بیرون): با مداخله و کنش‌گری، وضعیت بیرونی را (به‌تدریج یا یک‌باره) تغییر داد؛ بحران و منشأ آن‌را برطرف کرد یا از میزان و شدت اثرگذاری آن کاست.
- دگرگونی خود (درون): ذهنیت و شیوه مواجهه خود با وضعیت ناگوار را، تغییر، و #تاب‌آوری خود را افزایش داد و در میانۀ بحران، زندگی بهتر و رفتار دگردوستانه‌تری داشت.
جامعۀ ایرانی سال‌هاست میان این دو گزینه (که تا حدی منطبق بر دوگانه‌های مشهور «ساختار-عاملیت» و «اصلاح سیاسی و اجتماعی- اصلاح فردی و فرهنگی» است) در رفت و آمد است. بارها برای تغییرات سیاسی و اجتماعی تدریجی (از راه انتخابات) و یک‌باره (از راه اعتراضات خیابانی) کوشیده اما با وجود هزینه‌های زیاد، به در بسته خورده است و بارها کوشیده تغییر را از «خود» آغاز کند. اما در شرایطی که فشار پیرامون از هر سو فرد را بدون هیچ چتر حمایتی و مراقبتی‌ای به قهقرا می‌کشاند، اصلاح «خود» نیز برای اغلب شهروندان، نشدنی یا ناپایدار است.
پیشنهاد این متن برکشیدن راهکاری برای تسهیل دگرگونی خود (درون) و جامعه (بیرون) است:
- دگرگونی فضای بینابین: ساختن «حلقه‌های امن و مراقبتیِ» دوستانه با هدف به‌سازی متقابل «رابطۀ» «خود»ها با «دیگری»ها و فضایی که در این بین با مشارکت جمع ساخته می‌شود ولی اثرات سازنده‌اش به جمع محدود نمی‌شود و پیرامون را نیز دگرگون می‌کند.
✍🏼 #کاوه_گرایلی
پی‌نوشت:
این متن را (که ادامه دارد) بیش از دو سال و نیم پیش در ادامه طرح‌ها و کارهای پنج، شش سال گذشته، با هدف ترویج و ساختن «باهمستان‌هایی برای مراقبت» نوشتم ولی به‌خاطر وضعیت اضطراری کشور مدام انتشار آن‌را به تعویق انداختم تا در شرایط مناسبی منتشرش کنم. چندین بار آن‌را بازنویسی کردم اما شرایط مناسبی از راه نرسید و هنوز هم کشور در وضعیت اضطراری و بحرانی است اما چون همین وضعیت ناگوار و ناامن انگیزه اصلی نوشتن این متن بود سرانجام منتشرش کردم.
🔗 منبع
#دوستی #باهمسازی #اخلاق_مراقبت
#وضعیت #تورم_علیه_اخلاق
@Jaryaann
💡 نشست بررسی #کتاب
«زیستن در روزگار سخت» - نوشتهٔ پِما چودرون
🎙#مصطفی_ملکیان و #محمدمهدی_اردبیلی
🗓 ۱۵ اسفند ۱۴۰۲
➖برگزار شده توسط #پانوراما
🔗 منبع
⬅️ نسخهٔ دیداری در یوتیوب پانوراما
#مراقبه #تاب‌آوری #مهر
@Jaryaann
«زیستن در روزگار سخت» - نوشتهٔ پِما چودرون
🎙#مصطفی_ملکیان و #محمدمهدی_اردبیلی
🗓 ۱۵ اسفند ۱۴۰۲
➖برگزار شده توسط #پانوراما
🔗 منبع
⬅️ نسخهٔ دیداری در یوتیوب پانوراما
#مراقبه #تاب‌آوری #مهر
@Jaryaann
Telegram
attach 📎
درباره افول امید اجتماعی در جامعه امروز ایران
سخنان دکتر شروین وکیلی
▫ «در جامعه ایرانی دو موتور داریم که #امید را زنده نگه داشته و با اینکه همیشه وسط آشوب بوده‌ایم، دوام آورده‌ایم؛ یکی قهرمانان و انسان‌های بزرگ؛ کاوه آهنگر، #فردوسی، #کوروش، اینها در شرایط بحرانی تغییرهای بنیادینی را ایجاد کرده‌اند؛ رساندن وضعیت موجود به وضعیت مطلوب که نامحتمل به نظر می‌رسیده. این جمله چرند است که «وای بر مردم نگون‌بختی که به قهرمان نیاز دارد» وضعیت مطلوب ممکن برای ما با «من‌های نیرومند» صورت‌بندی شده است.
موتور دیگر، آیین‌هاست که در ایران ریشه‌ای‌ست. مراسم جمعی ما رمز‌گذاری امید است. در بدترین شرایط وقتی #نوروز می‌شود، ناگهان مردم امیدوار می‌شوند. #یلدا تاریک‌ترین شب سال است که در آن مهر زاده می‌شود. اینها قلب در حال سکته را نگه می‌دارند. ما در وخیم‌ترین وضعیت بحرانی ایران‌ایم و چاره‌ای نیست جز اینکه از اینها بهره بگیریم.»
🎤 سخنان دکتر #شروین_وکیلی، جامعه‌شناس و اسطوره‌پژوه در نشست آنلاین «افول امید اجتماعی در جامعه ایران امروز»، ۴ بهمن‌ماه ۱۴۰۰، مؤسسه تحقیقاتی افضل
🔗 منبع: کانال گوشه
⬅ شنیدن نسخه کامل
#جشن_ایرانی #تاب‌آوری
#وضعیت_امروز_جامعه_ما
@Jaryaann
موتور دیگر، آیین‌هاست که در ایران ریشه‌ای‌ست. مراسم جمعی ما رمز‌گذاری امید است. در بدترین شرایط وقتی #نوروز می‌شود، ناگهان مردم امیدوار می‌شوند. #یلدا تاریک‌ترین شب سال است که در آن مهر زاده می‌شود. اینها قلب در حال سکته را نگه می‌دارند. ما در وخیم‌ترین وضعیت بحرانی ایران‌ایم و چاره‌ای نیست جز اینکه از اینها بهره بگیریم.»
🎤 سخنان دکتر #شروین_وکیلی، جامعه‌شناس و اسطوره‌پژوه در نشست آنلاین «افول امید اجتماعی در جامعه ایران امروز»، ۴ بهمن‌ماه ۱۴۰۰، مؤسسه تحقیقاتی افضل
🔗 منبع: کانال گوشه
⬅ شنیدن نسخه کامل
#جشن_ایرانی #تاب‌آوری
#وضعیت_امروز_جامعه_ما
@Jaryaann
🔻 ۱. تنها چند ماه پس از ظهور ویروس #کرونا، گروهی از شهروندان کشورهای غربی بخاطر مدتی زندگی با احساس ترس و روشن نبودن آینده دچار اختلالات روانی جدی شدند. در واقع آنها تاب زیستن در ابهام و نگرانی را نداشتند.
۲. نزدیک ده روز است که ایرانیان سایۀ منحوس #جنگ را بر سر خود احساس می‌کنند، حتی بیش از این چند ماه که به دنبال درگیری در منطقه، خطر بروز جنگ نزدیک‌تر شده؛ اگرچه دهه‌هاست که این خطر بخشی از #زندگی_روزمره ایرانیان است. دوستی می‌گفت تازگی دفترچه خاطرات نوجوانی خود را پیدا کرده که در آن نوشته بود: «پدر می‌گوید: امکان دارد به زودی به کشور حمله شود.»
۳. واکنش بخشی از افکار عمومی در ایران، در میانۀ نگرانی از وقوع جنگ #شوخ‌طبعی و طنازی است. دیشب درست در لحظاتی که ایرانیان تا دیرهنگام مشغول پیگیری اخباری بودند که از نزدیک بودن آغاز درگیری جدی و گسترده حکایت داشت و در شرایطی که پیوسته خبر می‌آمد که دولت‌های گوناگون از شهروندان خود خواسته‌اند که ایران را ترک کنند، یک کاربر در توئیتر خود نوشت که دولت ایران از شهروندان خود خواسته که بروند بخوابند. این تنها یک نمونه از شوخی‌ها و جوک‌های کاربران ایرانی با احتمال وقوع جنگ بود.
۴. این یک ساز و کار تاریخی ایرانیان برای #تاب‌آوری در برابر بحران‌ها و پیشامدهای ناگوار است؛ وقتی در برابر خطر و مصیبت کاری از دستت برنمی‌آید با آن شوخی کن و آن‌را به سخره بگیر؛ تا شاید از هیبت و مهابت مصیبت کاسته شود و بار سنگین اضطراب یا اندوه آن قابل تحمل‌تر شود. راهکاری که در برخی مواقع (در هنگام فجایع اجتناب‌ناپذیر یا بحران‌های نه‌چندان بزرگ) به کار آمده و سودمند بوده و در برابر بحران‌های اجنتاب‌پذیر منجر به نادیده گرفتن یا کوچک انگاشتن خطر و عدم چاره‌جویی و به دنبال آن وقوع فاجعه شده است.
۵. ایرانیان سال‌هاست به زیستن در ابهام و تعلیق عادت کرده‌اند. اما جنگ هیچ‌گاه یک پدیدۀ عادی نمی‌شود. حتی زندگی مستمر با #احساس_ناامنی و زیر سایۀ احتمال وقوع جنگ هم عادی نیست. این ناامنی حتی برای ایرانیان تاب‌آور نیز در طولانی مدت منجر به آسیب‌های روانی و ناهنجاری‌های اجتماعی می‌شود و این پیش‌بینی‌ناپذیری آینده، هرگونه برنامه‌ریزی، سرمایه‌گذاری، رشد و شکوفایی اقتصادی را ناممکن می‌کند.
۶. اینکه با احتمال وقوع جنگ می‌توان شوخی کرد یا نه یک بحث است اما در اینکه جنگ به‌خودی‌خود نه تنها شوخی نیست که چنان زشت و ویران‌گر است که آثار مخربش تا سال‌ها ادامه دارد، نباید تردید کرد.
@Jaryaann
۲. نزدیک ده روز است که ایرانیان سایۀ منحوس #جنگ را بر سر خود احساس می‌کنند، حتی بیش از این چند ماه که به دنبال درگیری در منطقه، خطر بروز جنگ نزدیک‌تر شده؛ اگرچه دهه‌هاست که این خطر بخشی از #زندگی_روزمره ایرانیان است. دوستی می‌گفت تازگی دفترچه خاطرات نوجوانی خود را پیدا کرده که در آن نوشته بود: «پدر می‌گوید: امکان دارد به زودی به کشور حمله شود.»
۳. واکنش بخشی از افکار عمومی در ایران، در میانۀ نگرانی از وقوع جنگ #شوخ‌طبعی و طنازی است. دیشب درست در لحظاتی که ایرانیان تا دیرهنگام مشغول پیگیری اخباری بودند که از نزدیک بودن آغاز درگیری جدی و گسترده حکایت داشت و در شرایطی که پیوسته خبر می‌آمد که دولت‌های گوناگون از شهروندان خود خواسته‌اند که ایران را ترک کنند، یک کاربر در توئیتر خود نوشت که دولت ایران از شهروندان خود خواسته که بروند بخوابند. این تنها یک نمونه از شوخی‌ها و جوک‌های کاربران ایرانی با احتمال وقوع جنگ بود.
۴. این یک ساز و کار تاریخی ایرانیان برای #تاب‌آوری در برابر بحران‌ها و پیشامدهای ناگوار است؛ وقتی در برابر خطر و مصیبت کاری از دستت برنمی‌آید با آن شوخی کن و آن‌را به سخره بگیر؛ تا شاید از هیبت و مهابت مصیبت کاسته شود و بار سنگین اضطراب یا اندوه آن قابل تحمل‌تر شود. راهکاری که در برخی مواقع (در هنگام فجایع اجتناب‌ناپذیر یا بحران‌های نه‌چندان بزرگ) به کار آمده و سودمند بوده و در برابر بحران‌های اجنتاب‌پذیر منجر به نادیده گرفتن یا کوچک انگاشتن خطر و عدم چاره‌جویی و به دنبال آن وقوع فاجعه شده است.
۵. ایرانیان سال‌هاست به زیستن در ابهام و تعلیق عادت کرده‌اند. اما جنگ هیچ‌گاه یک پدیدۀ عادی نمی‌شود. حتی زندگی مستمر با #احساس_ناامنی و زیر سایۀ احتمال وقوع جنگ هم عادی نیست. این ناامنی حتی برای ایرانیان تاب‌آور نیز در طولانی مدت منجر به آسیب‌های روانی و ناهنجاری‌های اجتماعی می‌شود و این پیش‌بینی‌ناپذیری آینده، هرگونه برنامه‌ریزی، سرمایه‌گذاری، رشد و شکوفایی اقتصادی را ناممکن می‌کند.
۶. اینکه با احتمال وقوع جنگ می‌توان شوخی کرد یا نه یک بحث است اما در اینکه جنگ به‌خودی‌خود نه تنها شوخی نیست که چنان زشت و ویران‌گر است که آثار مخربش تا سال‌ها ادامه دارد، نباید تردید کرد.
@Jaryaann
مدیریت خویش در بحران
ساسان حبیب‌وند
🌀 کارگاه «مدیریت خویش در بحران»
🎙#ساسان_حبیب‌وند
🗓 ۱۳ آذر ۱۴۰۱ - جلسهٔ دوم
🔹 مطالب:
۱. مرور نکات جلسه اول
۲. پاسخ به پرسش‌ها، شامل:
- مواجهه با سوگ و اندوه جمعی
- واقع‌نگری سازنده
- معنای شجاعت و نقش آن
- مفهوم "پذیرش احساسات" در ذهن‌آگاهی
۳. شناخت‌گرایی در عمل، شامل:
- توجه متعادل
- دید کل‌نگر
- "دایره نفوذ" و "دایره نگرانی"
۴. مواجهه با اخبار، شامل:
- اخبار و هدفمندی
- اخبار و ظرفیت روحی-روانی فرد
- اخبار و کودکان
- سه سطح برخورد با اخبار
۵. تفاوت "همدلی" و "همدردی"
۶. وجدان و عذاب وجدان
⬅ شنیدن فایل جلسه اول
🔗 منبع: کانال ساسان حبیب‌وند
#خبر #تاب‌آوری #بحران
@Jaryaann
🎙#ساسان_حبیب‌وند
🗓 ۱۳ آذر ۱۴۰۱ - جلسهٔ دوم
🔹 مطالب:
۱. مرور نکات جلسه اول
۲. پاسخ به پرسش‌ها، شامل:
- مواجهه با سوگ و اندوه جمعی
- واقع‌نگری سازنده
- معنای شجاعت و نقش آن
- مفهوم "پذیرش احساسات" در ذهن‌آگاهی
۳. شناخت‌گرایی در عمل، شامل:
- توجه متعادل
- دید کل‌نگر
- "دایره نفوذ" و "دایره نگرانی"
۴. مواجهه با اخبار، شامل:
- اخبار و هدفمندی
- اخبار و ظرفیت روحی-روانی فرد
- اخبار و کودکان
- سه سطح برخورد با اخبار
۵. تفاوت "همدلی" و "همدردی"
۶. وجدان و عذاب وجدان
⬅ شنیدن فایل جلسه اول
🔗 منبع: کانال ساسان حبیب‌وند
#خبر #تاب‌آوری #بحران
@Jaryaann
مدیریت خویش در بحران
ساسان حبیب‌وند
🌀 کارگاه مدیریت خویش در بحران
🎙#ساسان_حبیب‌وند
🗓 ۵ آذر ۱۴۰۱ - جلسه اول
این روزها هم‌وطنان ما درگیر خبرهای ناگوار و اتفاقات بد مکررند و غم و اضطراب وجودشان را آزرده کرده‌است. در چنین شرایطی چگونه می‌توان به خود و دیگران کمک کرد؟
🔹 در این کارگاه دو جلسه‌ای، در همین راستا، مفاهیمی کلیدی در سلامت روان از جمله شناخت‌گرایی و ذهن‌آگاهی (#حال‌آگاهی) و مهارت‌هایی از جمله #تاب‌آوری و #خودمراقبتی معرفی می‌شوند.
🔹 هدف از برگزاری این وبینار، کمک به آرامش و سلامت روان هم‌وطنان در شرایط سخت و پراسترس کنونی بوده است.
📌 منابع و مطالب مرتبط:
🔹شناخت‌گرایی: لایو روان‌درمانی مولوی
🔹ذهن تو ابزار توست نه ارباب تو
🔹خطاهای شناختی: کتاب "شعبده‌های ذهن"
🔹زنوفان و آسیب‌های شناخت
🔹مبحث ذهن‌آگاهی: کتاب "بیگانه درون"
🔹خود والد
🔹 وبینار "خودباوری و تاب‌آوری"
🔹مواجهه با ترس و اضطراب: کتاب "از رنج تا رهایی"
🔗 منبع: کانال ساسان حبیب‌وند
⬅ شنیدن جلسۀ دوم کارگاه
#خبر #تاب‌آوری #بحران
@Jaryaann
🎙#ساسان_حبیب‌وند
🗓 ۵ آذر ۱۴۰۱ - جلسه اول
این روزها هم‌وطنان ما درگیر خبرهای ناگوار و اتفاقات بد مکررند و غم و اضطراب وجودشان را آزرده کرده‌است. در چنین شرایطی چگونه می‌توان به خود و دیگران کمک کرد؟
🔹 در این کارگاه دو جلسه‌ای، در همین راستا، مفاهیمی کلیدی در سلامت روان از جمله شناخت‌گرایی و ذهن‌آگاهی (#حال‌آگاهی) و مهارت‌هایی از جمله #تاب‌آوری و #خودمراقبتی معرفی می‌شوند.
🔹 هدف از برگزاری این وبینار، کمک به آرامش و سلامت روان هم‌وطنان در شرایط سخت و پراسترس کنونی بوده است.
📌 منابع و مطالب مرتبط:
🔹شناخت‌گرایی: لایو روان‌درمانی مولوی
🔹ذهن تو ابزار توست نه ارباب تو
🔹خطاهای شناختی: کتاب "شعبده‌های ذهن"
🔹زنوفان و آسیب‌های شناخت
🔹مبحث ذهن‌آگاهی: کتاب "بیگانه درون"
🔹خود والد
🔹 وبینار "خودباوری و تاب‌آوری"
🔹مواجهه با ترس و اضطراب: کتاب "از رنج تا رهایی"
🔗 منبع: کانال ساسان حبیب‌وند
⬅ شنیدن جلسۀ دوم کارگاه
#خبر #تاب‌آوری #بحران
@Jaryaann
خودباوری و تاب‌آوری
وبیناری به‌دعوت دانشگاه ابنسینای کابل
🌀 "خودباوری و تاب‌آوری"
🎙 #ساسان_حبیب‌وند
🗓 ۱۲ اکتبر ۲۰۲۲
📌 وبینار بین‌المللی، میزبان: دانشگاه ابنسینای کابل
🔹 مطالب:
۱. تاب‌آوری چیست؟
۲. خودباوری چیست؟
۳. شناخت‌گرایی و روانشناسی شناختی
۴. ارتباط خودباوری با افزایش تاب‌آوری
۵. نتایج و راه‌کارها:
- فرق آسیب جسمی و روحی
- روایت‌درمانی
- قانون «الاکلنگ»
- نگاه مدیریتی
- خودپذیری و خوددوستی
🔗 منبع: کانال ساسان حبیب‌وند
#تاب‌آوری
@Jaryaann
🎙 #ساسان_حبیب‌وند
🗓 ۱۲ اکتبر ۲۰۲۲
📌 وبینار بین‌المللی، میزبان: دانشگاه ابنسینای کابل
🔹 مطالب:
۱. تاب‌آوری چیست؟
۲. خودباوری چیست؟
۳. شناخت‌گرایی و روانشناسی شناختی
۴. ارتباط خودباوری با افزایش تاب‌آوری
۵. نتایج و راه‌کارها:
- فرق آسیب جسمی و روحی
- روایت‌درمانی
- قانون «الاکلنگ»
- نگاه مدیریتی
- خودپذیری و خوددوستی
🔗 منبع: کانال ساسان حبیب‌وند
#تاب‌آوری
@Jaryaann