#ژنهای #پیری #کرتکس #مغز شناسایی شدند.
#Differential #Aging #Analysis in #Human #Cerebral #Cortex Identifies Variants in #TMEM106B and #GRN that #Regulate #Aging #Phenotypes
پژوهشگران دانشگاه #کلمبیا واقع در شهر نیویورک ایالات متحده 🇺🇸 در پژوهشی بدیع موفق به شناسایی #ژن هایی شده اند که به نظر می رسد مسئول پیری و مرگ در انسان هستند.
#صفات وابسته به #سن در انسان همچون #ضعف #قوای #شناختی در #جمعیت #انسانی بسیار متنوع و متفاوتند و نحوه توزیع این تفاوت در نوع بشر به گونه ای است که بنظر می رسد #تجلی #ژنی در کار باشد. پژوهشگران مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا در روشی بدیع (#Δ-aging) به بررسی #کالبدشکافی بعد از مرگ وضعیت #سلول های بافت #قشر #مخ پرداختند. حجم نمونه مورد بررسی 1904 نفر بالای 65 سال بود.
در این بررسی محل ژن های #TMEM106B و #GRN شناسایی شدند که در تحقیقات پیشین مشخص شده بود با #زوال #عقل #پیشانی_گیجگاهی در ارتباطند. #گونه های #خطرساز ژن TMEM106B مسئول #التهاب #عصبی، از بین رفتن #نورون ها، و #ضعف های #شناختی، حتی در نبود #بیماری های #مغز، هستند. نکته جالب در فعالیت گونه های TMEM106B، انتخابی بودن آسیب به بافت #کرتکس پیشانی بویژه بر افراد بالای 65 سال است.
گام بعدی پژوهشگران، شناسایی #شیوه های #کنترل/#مدیریت #فعالیت ژن ها در نمونه های انسانی زنده به روش های #ژن/#سل #تراپی برای مداخله در فرآیند #تحلیل و #تباهی عصبی است.
روش کار در پژوهش فعلی (Δ-aging) بدیع بوده و پژوهشگران با توضیح گام به گام فرآیند امیدوارند پژوهش های آتی با این متد بتوانند نتایج بهتر و عمیق تری بدست آورند.
Summary
#Human #age-associated traits, such as cognitive decline, can be highly variable across the #population, with some individuals exhibiting traits that are not expected at a given #chronological age. Here we present differential aging (#Δ-aging), an #unbiased method that quantifies individual variability in age-associated phenotypes within a tissue of interest, and apply this approach to the analysis of existing transcriptome-wide cerebral cortex gene expression data from several cohorts totaling 1,904 autopsied human brain samples. We subsequently performed a genome-wide association study and identified the TMEM106B and GRN gene loci, previously associated with #frontotemporal #dementia, as determinants of #Δ-aging in the cerebral cortex with genome-wide significance. TMEM106B risk variants are associated with #inflammation, #neuronal loss, and #cognitive #deficits, even in the absence of known brain disease, and their impact is highly selective for the frontal #cerebral #cortex of older individuals (>65 years). The methodological framework we describe can be broadly applied to the analysis of quantitative traits associated with aging or with other parameters.
http://www.cell.com/cell-systems/fulltext/S2405-4712(17)30053-4
✅(در صورت جذابیت و علاقمندی به موضوع، مطلب را برای دیگران نیز بازنشر فرمایید).
📢کانال #دکترامیرمحمدشهسوارانی
🍃🌹🌸💐🌸🌹🍃
@DrAmirMohammadShahsavarani
#Differential #Aging #Analysis in #Human #Cerebral #Cortex Identifies Variants in #TMEM106B and #GRN that #Regulate #Aging #Phenotypes
پژوهشگران دانشگاه #کلمبیا واقع در شهر نیویورک ایالات متحده 🇺🇸 در پژوهشی بدیع موفق به شناسایی #ژن هایی شده اند که به نظر می رسد مسئول پیری و مرگ در انسان هستند.
#صفات وابسته به #سن در انسان همچون #ضعف #قوای #شناختی در #جمعیت #انسانی بسیار متنوع و متفاوتند و نحوه توزیع این تفاوت در نوع بشر به گونه ای است که بنظر می رسد #تجلی #ژنی در کار باشد. پژوهشگران مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا در روشی بدیع (#Δ-aging) به بررسی #کالبدشکافی بعد از مرگ وضعیت #سلول های بافت #قشر #مخ پرداختند. حجم نمونه مورد بررسی 1904 نفر بالای 65 سال بود.
در این بررسی محل ژن های #TMEM106B و #GRN شناسایی شدند که در تحقیقات پیشین مشخص شده بود با #زوال #عقل #پیشانی_گیجگاهی در ارتباطند. #گونه های #خطرساز ژن TMEM106B مسئول #التهاب #عصبی، از بین رفتن #نورون ها، و #ضعف های #شناختی، حتی در نبود #بیماری های #مغز، هستند. نکته جالب در فعالیت گونه های TMEM106B، انتخابی بودن آسیب به بافت #کرتکس پیشانی بویژه بر افراد بالای 65 سال است.
گام بعدی پژوهشگران، شناسایی #شیوه های #کنترل/#مدیریت #فعالیت ژن ها در نمونه های انسانی زنده به روش های #ژن/#سل #تراپی برای مداخله در فرآیند #تحلیل و #تباهی عصبی است.
روش کار در پژوهش فعلی (Δ-aging) بدیع بوده و پژوهشگران با توضیح گام به گام فرآیند امیدوارند پژوهش های آتی با این متد بتوانند نتایج بهتر و عمیق تری بدست آورند.
Summary
#Human #age-associated traits, such as cognitive decline, can be highly variable across the #population, with some individuals exhibiting traits that are not expected at a given #chronological age. Here we present differential aging (#Δ-aging), an #unbiased method that quantifies individual variability in age-associated phenotypes within a tissue of interest, and apply this approach to the analysis of existing transcriptome-wide cerebral cortex gene expression data from several cohorts totaling 1,904 autopsied human brain samples. We subsequently performed a genome-wide association study and identified the TMEM106B and GRN gene loci, previously associated with #frontotemporal #dementia, as determinants of #Δ-aging in the cerebral cortex with genome-wide significance. TMEM106B risk variants are associated with #inflammation, #neuronal loss, and #cognitive #deficits, even in the absence of known brain disease, and their impact is highly selective for the frontal #cerebral #cortex of older individuals (>65 years). The methodological framework we describe can be broadly applied to the analysis of quantitative traits associated with aging or with other parameters.
http://www.cell.com/cell-systems/fulltext/S2405-4712(17)30053-4
✅(در صورت جذابیت و علاقمندی به موضوع، مطلب را برای دیگران نیز بازنشر فرمایید).
📢کانال #دکترامیرمحمدشهسوارانی
🍃🌹🌸💐🌸🌹🍃
@DrAmirMohammadShahsavarani
♻️تغییر دیدگاه رایج در مورد نواحی #پردازش #زبانی در #مغز
#Broca and #Wernicke are dead, or moving past the classic model of #language #neurobiology
پژوهشگران دانشگاه لاوال مونترال 🇨🇦 و دانشگاه بین المللی فلوریدا 🇺🇸 در پژوهشی که به تازگی منتشر شده است مدعی لزوم تغییر الگو سنتی پردازش زبانی مبتنی بر نواحی #ورنیکه و #بروکا هستند.
📚در این پژوهش که بصورت مطالعه مروری صورت گرفته است، مشخص شده که هنوز بعد از 150 سال از مدل پیشنهادی نواحی ورنیکه و بروکا، تعریف دقیق و ثابتی از این دو ناحیه در پژوهش های عصب شناختی وجود ندارد.
📝دلایل این پژوهشگران به شرح زیر است:
1. این مدل مبتنی بر آناتومی مغزی قدیمی و تاریخ گذشته است.
2. به شکل مطلوب و کافی ارتباطات لازم برای زبان را مشخص نمی سازد.
3. دیدگاه #زبان-محور #ماژولار بدست می دهد.
4. فقط بر ساختارهای #قشری #مخ متمرکز شده است و نقش ساختارهای #زیرقشری و نواحی #ارتباطی را نادیده گرفته است.
🔍همچنین، این پژوهشگران #پیمایشی در مورد تعریف و موقعیت محدوده های ورنیکه و برکا در #انجمن #نوربیولوجی #زبان انجام داده اند که نشانگر عدم توافق بالا بین متخصصان در مورد این نواحی است. افزون بر این، شواهد پژوهشی اخیر حاکی از درگیر بودن نواحی پراکنده و وسیعی در سطح و عمق مغز برای پردازش های زبانی است که در این پژوهش به آنها اشاره شده است.
Abstract
With the advancement of #cognitive #neuroscience and #neuropsychological research, the field of #language #neurobiology is at a cross-roads with respect to its framing theories. The central thesis of this article is that the major historical framing model, the Classic “#Wernicke-Lichtheim-Geschwind” model, and associated #terminology, is no longer adequate for contemporary investigations into the neurobiology of language. We argue that the Classic model (1) is based on an outdated brain anatomy; (2) does not adequately represent the distributed connectivity relevant for #language, (3) offers a modular and “#language_centric” perspective, and (4) focuses on #cortical structures, for the most part leaving out subcortical regions and relevant connections. To make our case, we discuss the issue of anatomical specificity with a focus on the contemporary usage of the terms “Broca’s and Wernicke’s area”, including results of a survey that was conducted within the language neurobiology community. We demonstrate that there is no consistent #anatomical definition of “Broca’s and Wernicke’s Areas”, and propose to replace these terms with more precise anatomical definitions. We illustrate the distributed nature of the language connectome, which extends far beyond the single-pathway notion of arcuate fasciculus connectivity established in Geschwind’s version of the Classic Model. By illustrating the definitional confusion surrounding “Broca’s and Wernicke’s areas”, and by illustrating the difficulty integrating the emerging literature on perisylvian white matter connectivity into this model, we hope to expose the limits of the model, argue for its obsolescence, and suggest a path forward in defining a replacement.
لینک منبع 👇🏻(further reading)👇🏻
http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0093934X16300475
✅(در صورت جذابیت و علاقمندی به موضوع، مطلب را برای دیگران نیز بازنشر فرمایید).
📢کانال #دکترامیرمحمدشهسوارانی
🍃🌹🌸💐🌸🌹🍃
@DrAmirMohammadShahsavarani
#Broca and #Wernicke are dead, or moving past the classic model of #language #neurobiology
پژوهشگران دانشگاه لاوال مونترال 🇨🇦 و دانشگاه بین المللی فلوریدا 🇺🇸 در پژوهشی که به تازگی منتشر شده است مدعی لزوم تغییر الگو سنتی پردازش زبانی مبتنی بر نواحی #ورنیکه و #بروکا هستند.
📚در این پژوهش که بصورت مطالعه مروری صورت گرفته است، مشخص شده که هنوز بعد از 150 سال از مدل پیشنهادی نواحی ورنیکه و بروکا، تعریف دقیق و ثابتی از این دو ناحیه در پژوهش های عصب شناختی وجود ندارد.
📝دلایل این پژوهشگران به شرح زیر است:
1. این مدل مبتنی بر آناتومی مغزی قدیمی و تاریخ گذشته است.
2. به شکل مطلوب و کافی ارتباطات لازم برای زبان را مشخص نمی سازد.
3. دیدگاه #زبان-محور #ماژولار بدست می دهد.
4. فقط بر ساختارهای #قشری #مخ متمرکز شده است و نقش ساختارهای #زیرقشری و نواحی #ارتباطی را نادیده گرفته است.
🔍همچنین، این پژوهشگران #پیمایشی در مورد تعریف و موقعیت محدوده های ورنیکه و برکا در #انجمن #نوربیولوجی #زبان انجام داده اند که نشانگر عدم توافق بالا بین متخصصان در مورد این نواحی است. افزون بر این، شواهد پژوهشی اخیر حاکی از درگیر بودن نواحی پراکنده و وسیعی در سطح و عمق مغز برای پردازش های زبانی است که در این پژوهش به آنها اشاره شده است.
Abstract
With the advancement of #cognitive #neuroscience and #neuropsychological research, the field of #language #neurobiology is at a cross-roads with respect to its framing theories. The central thesis of this article is that the major historical framing model, the Classic “#Wernicke-Lichtheim-Geschwind” model, and associated #terminology, is no longer adequate for contemporary investigations into the neurobiology of language. We argue that the Classic model (1) is based on an outdated brain anatomy; (2) does not adequately represent the distributed connectivity relevant for #language, (3) offers a modular and “#language_centric” perspective, and (4) focuses on #cortical structures, for the most part leaving out subcortical regions and relevant connections. To make our case, we discuss the issue of anatomical specificity with a focus on the contemporary usage of the terms “Broca’s and Wernicke’s area”, including results of a survey that was conducted within the language neurobiology community. We demonstrate that there is no consistent #anatomical definition of “Broca’s and Wernicke’s Areas”, and propose to replace these terms with more precise anatomical definitions. We illustrate the distributed nature of the language connectome, which extends far beyond the single-pathway notion of arcuate fasciculus connectivity established in Geschwind’s version of the Classic Model. By illustrating the definitional confusion surrounding “Broca’s and Wernicke’s areas”, and by illustrating the difficulty integrating the emerging literature on perisylvian white matter connectivity into this model, we hope to expose the limits of the model, argue for its obsolescence, and suggest a path forward in defining a replacement.
لینک منبع 👇🏻(further reading)👇🏻
http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0093934X16300475
✅(در صورت جذابیت و علاقمندی به موضوع، مطلب را برای دیگران نیز بازنشر فرمایید).
📢کانال #دکترامیرمحمدشهسوارانی
🍃🌹🌸💐🌸🌹🍃
@DrAmirMohammadShahsavarani
♻️#ماده #خاکستری #مغز (#قشر #مخ) در #نوجوانی #رشد می کند.
#Age-related effects and #sex #differences in #gray matter #density, #volume, #mass, and #cortical #thickness from #childhood to #young #adulthood
پژوهشگران نوروساینس دانشگاه پنسیلوانیا 🇺🇸 در پژوهشی بر اساس ترکیب #بافت شناسی کمّی-MRI که به تازگی منتشر شده است، دریافتند با اینکه #حجم مغز بتدریج از #کودکی به #بزرگسالی کاهش می یابد، اما بر #چگالی ماده خاکستری در دوره #نوجوانی افزوده می شود.
🔬در این پژوهش با استفاده از تکنیک #T1 در #MRI بر 1189 فرد بین 8 تا 23 ساله و از 1625 نقطه مغزی صورت پذیرفت و در آن #چگالی ماده خاکستری، #حجم ماده خاکستری، #جرم ماده خاکستری، و #ضخامت #کرتکس محاسبه شد.
📚نتایج پژوهش نشانگر تفاوت های معنادار #سنی و #جنسی بودند. در حالی که حجم ماده خاکستری و ضخامت کرتکس با افزایش #سن کاهش می یابند، چگالی ماده خاکستری همگام با سن افزایش می یابد، و در عین حال جرم ماده خاکستری کاهش اندکی نشان می دهد. #زنان حجم ماده خاکستری کمتر و چگالی ماده خاکستری بیشتری نسبت به #مردان در سرتاسر مغز خود دارند.
بر اساس نتایج تحلیلی پژوهش حاضر 🔍بنظر می رسد چگالی ماده خاکستری #فنوتیپ اصلی برای سنجش تحول مغزی و #تحول #شناختی است و بنظر می رسد #آسیب های مغزی پیش از نوجوانی بویژه در ماده خاکستری، در نوجوانی قابل جبران باشند.
Abstract
#Developmental #structural #neuroimaging studies in #humans have long described decreases in #gray #matter #volume and #cortical #thickness during #adolescence. Gray matter #density, a measure often assumed to be highly related to volume, has not been systematically investigated in development. We used T1 imaging data collected on the Philadelphia Neurodevelopmental Cohort to study age-related effects and sex differences in four regional gray matter measures in 1189 youths aged 8 to 23 years. Custom #T1 segmentation and a novel high-resolution gray matter #parcellation were used to extract gray matter density (#GMD), gray matter volume (#GMV), gray matter mass (#GMM, defined as GMD * GMV), and cortical thickness (#CT) from 1625 brain regions. #Non-linear models revealed that each modality exhibits unique age-related effects and #sex #differences. While GMV and CT generally decrease with age, GMD increases and shows the strongest age-related effects, while GMM shows slight decline overall. Females have lower GMV but higher GMD than males throughout the brain. Our findings suggest that GMD is a prime #phenotype for assessment of #brain #development and likely #cognition and that #periadolescent gray matter loss may be less pronounced than previously thought. This work highlights the need for #combined #quantitative #histological-MRI studies.
لینک منبع 👇🏻(further reading)👇🏻
http://www.jneurosci.org/content/early/2017/04/21/JNEUROSCI.3550-16.2017
📢کانال #دکترامیرمحمدشهسوارانی
🍃🌹🌸💐🌸🌹🍃
@DrAmirMohammadShahsavarani
#Age-related effects and #sex #differences in #gray matter #density, #volume, #mass, and #cortical #thickness from #childhood to #young #adulthood
پژوهشگران نوروساینس دانشگاه پنسیلوانیا 🇺🇸 در پژوهشی بر اساس ترکیب #بافت شناسی کمّی-MRI که به تازگی منتشر شده است، دریافتند با اینکه #حجم مغز بتدریج از #کودکی به #بزرگسالی کاهش می یابد، اما بر #چگالی ماده خاکستری در دوره #نوجوانی افزوده می شود.
🔬در این پژوهش با استفاده از تکنیک #T1 در #MRI بر 1189 فرد بین 8 تا 23 ساله و از 1625 نقطه مغزی صورت پذیرفت و در آن #چگالی ماده خاکستری، #حجم ماده خاکستری، #جرم ماده خاکستری، و #ضخامت #کرتکس محاسبه شد.
📚نتایج پژوهش نشانگر تفاوت های معنادار #سنی و #جنسی بودند. در حالی که حجم ماده خاکستری و ضخامت کرتکس با افزایش #سن کاهش می یابند، چگالی ماده خاکستری همگام با سن افزایش می یابد، و در عین حال جرم ماده خاکستری کاهش اندکی نشان می دهد. #زنان حجم ماده خاکستری کمتر و چگالی ماده خاکستری بیشتری نسبت به #مردان در سرتاسر مغز خود دارند.
بر اساس نتایج تحلیلی پژوهش حاضر 🔍بنظر می رسد چگالی ماده خاکستری #فنوتیپ اصلی برای سنجش تحول مغزی و #تحول #شناختی است و بنظر می رسد #آسیب های مغزی پیش از نوجوانی بویژه در ماده خاکستری، در نوجوانی قابل جبران باشند.
Abstract
#Developmental #structural #neuroimaging studies in #humans have long described decreases in #gray #matter #volume and #cortical #thickness during #adolescence. Gray matter #density, a measure often assumed to be highly related to volume, has not been systematically investigated in development. We used T1 imaging data collected on the Philadelphia Neurodevelopmental Cohort to study age-related effects and sex differences in four regional gray matter measures in 1189 youths aged 8 to 23 years. Custom #T1 segmentation and a novel high-resolution gray matter #parcellation were used to extract gray matter density (#GMD), gray matter volume (#GMV), gray matter mass (#GMM, defined as GMD * GMV), and cortical thickness (#CT) from 1625 brain regions. #Non-linear models revealed that each modality exhibits unique age-related effects and #sex #differences. While GMV and CT generally decrease with age, GMD increases and shows the strongest age-related effects, while GMM shows slight decline overall. Females have lower GMV but higher GMD than males throughout the brain. Our findings suggest that GMD is a prime #phenotype for assessment of #brain #development and likely #cognition and that #periadolescent gray matter loss may be less pronounced than previously thought. This work highlights the need for #combined #quantitative #histological-MRI studies.
لینک منبع 👇🏻(further reading)👇🏻
http://www.jneurosci.org/content/early/2017/04/21/JNEUROSCI.3550-16.2017
📢کانال #دکترامیرمحمدشهسوارانی
🍃🌹🌸💐🌸🌹🍃
@DrAmirMohammadShahsavarani
Journal of Neuroscience
Age-related effects and sex differences in gray matter density, volume, mass, and cortical thickness from childhood to young adulthood
Developmental structural neuroimaging studies in humans have long described decreases in gray matter volume and cortical thickness during adolescence. Gray matter density, a measure often assumed to be highly related to volume, has not been systematically…
♻️شناسایی #مدارهای #مغزی #روابط #اجتماعی و #تسهیل #اجتماعی در #مغز
#Social and #asocial #prefrontal #cortex #neurons: A new look at #social #facilitation and the #social #brain
پژوهشگران نوروساینس دانشگاه مارسی و دانشگاه کلرمون 🇫🇷در پژوهشی که به تازگی منتشر شده است مدعی یافتن #نورون هایی در #کرتکس #پیش پیشانی مغز شده اند که مسئول #کنشوری های اجتماعی و #ضد/غیراجتماعی هستند.
🔬در این پژوهش یک تکلیف #حرکتی-بینایی به #میمون ها داده شد و فعالیت #الکتریکی مغزی آنها در قشر پیش پیشانی #مخ به هنگام اجرای تکلیف با و یا بدون حضور یک #همنوع دیگر سنجیده شد. نتایج نشان دادند میمون های مورد آزمایش، در وضعیت حضور یک همنوع دیگر، عملکردی به مراتب بهتر از وضعیت انجام تکلیف به تنهایی دارند. همچنین، 86 درصد نورون های مغزی کرتکس پیش پیشانی به زمینه اجتماعی انجام تکلیف حساسند. برخی از این نورون ها هنگام اجرای تکلیف به تنهایی، فعال می شوند (نورونهای ضد/غیراجتماعی) و برخی دیگر به هنگام حضور هم نوعی دیگر (نورون های اجتماعی). حضور و فعالیت هر دسته نورون برای فعالیت بهینه در آن زمینه خاص اجتماعی لازم است، به گونه ای که غیرفعال کردن نورون های مرتبط با هر وضعیت به افت فاحش عملکرد در وضع مورد نظر می انجامد.
🔆نتایج پژوهش حاضر گام بسیار مهمی در حوزه #نوروسوسیولوژی (#عصب-جامعه شناسی) و شناسایی فرآیندهای #مغزاجتماعی و #پردازش های #هیجانی زیربنایی #کارکردهای #اجرایی مغز محسوب می شود.
Summary
A fundamental aspect of #behavior in many #animal #species is #social #facilitation, the positive effect of the mere presence of #conspecifics on #performance. To date, the #neuronal counterpart of this ubiquitous phenomenon is unknown. We recorded the activity of single neurons from two #prefrontal #cortex regions, the #dorsolateral part (#PFdl) and the #anterior #cingulate #cortex (#ACC) in #monkeys as they performed a #visuomotor task, either in the presence of a conspecific (Presence condition) or alone. Monkeys performed better in the presence condition than alone (#social facilitation), and analyses of outcome-related activity of 342 prefrontal neurons revealed that most of them (86%) were sensitive to the #performance #context. Two populations of neurons were discovered: “#social #neurons”, preferentially active under social presence, and “#asocial #neurons”, preferentially active under social isolation. The activity of these neurons correlated positively with performance only in their preferred context (social neurons under social presence; asocial neurons under #social #isolation), thereby providing a potential neuronal #mechanism of social facilitation. More generally, the fact that identical tasks recruited either social or asocial neurons depending on the presence or absence of a conspecific also brings a new look at the social brain hypothesis.
لینک منبع 👇🏻(further reading)👇🏻
https://academic.oup.com/scan/article-lookup/doi/10.1093/scan/nsx053
📢کانال #دکترامیرمحمدشهسوارانی
🍃🌹🌸💐🌸🌹🍃
@DrAmirMohammadShahsavarani
#Social and #asocial #prefrontal #cortex #neurons: A new look at #social #facilitation and the #social #brain
پژوهشگران نوروساینس دانشگاه مارسی و دانشگاه کلرمون 🇫🇷در پژوهشی که به تازگی منتشر شده است مدعی یافتن #نورون هایی در #کرتکس #پیش پیشانی مغز شده اند که مسئول #کنشوری های اجتماعی و #ضد/غیراجتماعی هستند.
🔬در این پژوهش یک تکلیف #حرکتی-بینایی به #میمون ها داده شد و فعالیت #الکتریکی مغزی آنها در قشر پیش پیشانی #مخ به هنگام اجرای تکلیف با و یا بدون حضور یک #همنوع دیگر سنجیده شد. نتایج نشان دادند میمون های مورد آزمایش، در وضعیت حضور یک همنوع دیگر، عملکردی به مراتب بهتر از وضعیت انجام تکلیف به تنهایی دارند. همچنین، 86 درصد نورون های مغزی کرتکس پیش پیشانی به زمینه اجتماعی انجام تکلیف حساسند. برخی از این نورون ها هنگام اجرای تکلیف به تنهایی، فعال می شوند (نورونهای ضد/غیراجتماعی) و برخی دیگر به هنگام حضور هم نوعی دیگر (نورون های اجتماعی). حضور و فعالیت هر دسته نورون برای فعالیت بهینه در آن زمینه خاص اجتماعی لازم است، به گونه ای که غیرفعال کردن نورون های مرتبط با هر وضعیت به افت فاحش عملکرد در وضع مورد نظر می انجامد.
🔆نتایج پژوهش حاضر گام بسیار مهمی در حوزه #نوروسوسیولوژی (#عصب-جامعه شناسی) و شناسایی فرآیندهای #مغزاجتماعی و #پردازش های #هیجانی زیربنایی #کارکردهای #اجرایی مغز محسوب می شود.
Summary
A fundamental aspect of #behavior in many #animal #species is #social #facilitation, the positive effect of the mere presence of #conspecifics on #performance. To date, the #neuronal counterpart of this ubiquitous phenomenon is unknown. We recorded the activity of single neurons from two #prefrontal #cortex regions, the #dorsolateral part (#PFdl) and the #anterior #cingulate #cortex (#ACC) in #monkeys as they performed a #visuomotor task, either in the presence of a conspecific (Presence condition) or alone. Monkeys performed better in the presence condition than alone (#social facilitation), and analyses of outcome-related activity of 342 prefrontal neurons revealed that most of them (86%) were sensitive to the #performance #context. Two populations of neurons were discovered: “#social #neurons”, preferentially active under social presence, and “#asocial #neurons”, preferentially active under social isolation. The activity of these neurons correlated positively with performance only in their preferred context (social neurons under social presence; asocial neurons under #social #isolation), thereby providing a potential neuronal #mechanism of social facilitation. More generally, the fact that identical tasks recruited either social or asocial neurons depending on the presence or absence of a conspecific also brings a new look at the social brain hypothesis.
لینک منبع 👇🏻(further reading)👇🏻
https://academic.oup.com/scan/article-lookup/doi/10.1093/scan/nsx053
📢کانال #دکترامیرمحمدشهسوارانی
🍃🌹🌸💐🌸🌹🍃
@DrAmirMohammadShahsavarani