عطاالله رضوانی؛ قتل یک ایرانی به علت بهایی‌بودن
۵۳ ساله و از شهروندان بهایی ساکن بندرعباس بود. دوم شهریور ۱۳۹۲ در حالیکه با اتوموبیل شخصی خود به سوی خانه می‌رفت، توسط نیروهایی ناشناس ربوده شد.
فردای آن روز بود که پیکر این مرد خوشنام بهایی که پدر دو فرزند بود، در خارج از شهر پیدا شد. در حالیکه پیدا بود با ضرب گلوله‌ای به بالای گوشش به قتل رسیده است.
با اینکه خانواده عطالله رضوانی از همان آغاز برای قتل او پرونده قضایی باز کردند اما تاکنون که در سال ۱۴۰۲ هستیم، پس از ده سال هیچ‌گونه اقدامی از سوی نهادهای قضائی در رابطه با چگونگی و پشت پرده قتل او صورت نگرفته است.
عطالله رضوانی در سال ۱۳۵۸ نیز به علت بهایی‌بودن از دانشگاه اخراج شده بود و در دهه ۶۰ نیز به علت بهایی‌بودن، مدتی در زندان به سر برده بود.
او در بندرعباس شغل آزاد داشت و در بین همشهریان مسلمانش نیز بسیار محبوب بود. اما کینه بهایی‌ستیزانه و تعصب دیگری‌ستیزانه، تاب این خوشنامی و مسالمت‌جویی را نیاورد و عطالله رضوانی را به قتل رساند.
صهبا رضوانی، خواهر او نیز، تا کنون چندین نامه به ریاست جمهوری، ریاست قوه قضاییه، و برخی اعضای مجلس شورای اسلامی نوشته اما کوچک‌ترین پاسخی دریافت نکرده است.
این پرونده را مقایسه کنید با پرونده شهروندانی که به دلیل مطالبه حقوق اولیه انسانی‌شان، در سریع‌ترین زمان ممکن شناسایی و بازداشت می‌شوند و برایشان پرونده قضائی گشوده میشود.
عطالله رضوانی یک نمونه است اما با همین یک نمونه نیز می‌توان تصور کرد اقلیت‌های مذهبی و عقیدتی ذیل حکومت شریعت در ایران چه رنج سنگینی می‌برند.
درباره نقض حقوق اقلیت‌ها در وبسایت گفت‌وشنود بخوانید:
https://dialog.tavaana.org/religious-minorities/
#گفتگو_توانا #حقوق_بهاییان #عطاالله_رضوانی #اقلیت_مذهبی #حقوق_خداناباوران. @Dialogue1402
۵۳ ساله و از شهروندان بهایی ساکن بندرعباس بود. دوم شهریور ۱۳۹۲ در حالیکه با اتوموبیل شخصی خود به سوی خانه می‌رفت، توسط نیروهایی ناشناس ربوده شد.
فردای آن روز بود که پیکر این مرد خوشنام بهایی که پدر دو فرزند بود، در خارج از شهر پیدا شد. در حالیکه پیدا بود با ضرب گلوله‌ای به بالای گوشش به قتل رسیده است.
با اینکه خانواده عطالله رضوانی از همان آغاز برای قتل او پرونده قضایی باز کردند اما تاکنون که در سال ۱۴۰۲ هستیم، پس از ده سال هیچ‌گونه اقدامی از سوی نهادهای قضائی در رابطه با چگونگی و پشت پرده قتل او صورت نگرفته است.
عطالله رضوانی در سال ۱۳۵۸ نیز به علت بهایی‌بودن از دانشگاه اخراج شده بود و در دهه ۶۰ نیز به علت بهایی‌بودن، مدتی در زندان به سر برده بود.
او در بندرعباس شغل آزاد داشت و در بین همشهریان مسلمانش نیز بسیار محبوب بود. اما کینه بهایی‌ستیزانه و تعصب دیگری‌ستیزانه، تاب این خوشنامی و مسالمت‌جویی را نیاورد و عطالله رضوانی را به قتل رساند.
صهبا رضوانی، خواهر او نیز، تا کنون چندین نامه به ریاست جمهوری، ریاست قوه قضاییه، و برخی اعضای مجلس شورای اسلامی نوشته اما کوچک‌ترین پاسخی دریافت نکرده است.
این پرونده را مقایسه کنید با پرونده شهروندانی که به دلیل مطالبه حقوق اولیه انسانی‌شان، در سریع‌ترین زمان ممکن شناسایی و بازداشت می‌شوند و برایشان پرونده قضائی گشوده میشود.
عطالله رضوانی یک نمونه است اما با همین یک نمونه نیز می‌توان تصور کرد اقلیت‌های مذهبی و عقیدتی ذیل حکومت شریعت در ایران چه رنج سنگینی می‌برند.
درباره نقض حقوق اقلیت‌ها در وبسایت گفت‌وشنود بخوانید:
https://dialog.tavaana.org/religious-minorities/
#گفتگو_توانا #حقوق_بهاییان #عطاالله_رضوانی #اقلیت_مذهبی #حقوق_خداناباوران. @Dialogue1402